Exit Magazine

Maandelijks Brugs Cultuurblad

Maandelijks archief: oktober 2017

Het stormt drie dagen lang in De Grote Post

Foto Thomas Geuens

 

Of u nu een fervente jazz-adept bent of niet, de kans is groot dat de naam Hendrik Lasure bij u een belletje doet rinkelen. Hendrik – nog steeds maar 20 lentes oud – groeide op in Brugge, zo goed als in de schaduw van het Werfgebouw in het Stubbekwartier. Jarenlang maakte hij daar op zeer jonge leeftijd al indruk tijdens jamsessies, waar hij menig toeschouwer verbaasd achterliet met zijn toen al erudiete en soepele pianospel waarmee hij moeiteloos de foyer van De Werf inpalmde.

Ondertussen heeft Hendrik de overstap gemaakt naar de grote podia. Samen met de eveneens jong begonnen Casper Van de Velde (drums) staan zij als SCHNTZL binnenkort op het podium van het heiligdom genaamd Bimhuis (A’dam). Iets waar Hendrik en Casper ongetwijfeld heel erg naar uitkijken.

Maar … eerst valt hen de eer te beurt om in De Grote Post in Oostende het Stormfestival te openen. Op vrijdag 10 november om 19 uur steekt het festival van wal, en zijn we vertrokken voor drie dagen bedwelmende Storm! : drie concerten op vrijdag, vier op zaterdag (vanaf 19 uur), vier op zondag (vanaf 14 uur).

De imposante locatie van dit festival, een oord dat als voormalig PTT-RTT-gebouw deel uitmaakt van de achtergrond van mijn Oostendse collegejaren, werd een aantal jaren geleden grondig gerenoveerd en in gebruik genomen als cultuurcentrum, waarbij typerende elementen van de oorspronkelijke functie als postgebouw behouden bleven. Neem dus gerust de tijd om even met een glas in de hand het gebouw te verkennen tussen de concerten door, het is de moeite waard.

Verdeeld over twee podia wordt ons door KAAP een intens jazz-bad aangeboden dat op drie dagen tijd elf bezettingen aan het woord laat. Het volledig programma en details over elk van de concerten vindt u verderop in deze EXit

Waar ik zelf naar uitkijk? Om er een drietal te noemen: het slotconcert van Christian Scott aTunde Adjuah op de eerste concertavond, de confrontatie van Peter Vermeersch (FES) en David Bovée (Think of One) op zaterdag. Ik ben ook heel benieuwd naar wat Ragini Trio & Bojan Z & Sawani Mudgal op zondag op het podium zullen brengen.

Jazz not jazz… zo luidt de ondertitel van het festival. Benieuwd naar de betekenis hiervan polste ik bij Pieter Koten en Benny Claeysier naar de betekenis van die ondertitel. Die ligt voor de hand, en vertrekt vanuit de eeuwige vraag “wat is jazz ?”. Veel muzikanten wensen zich vandaag niet meer gevangen te weten in vakjes, willen de grenzen slopen en zichzelf open stellen voor andere muzikale werelden, voor klassieke invalshoeken, voor etnische elementen, voor het gebruik van elektronica. Maar dit steeds met een instelling waarbij de lat uitdagend hoog wordt gelegd.

Een label plakken op elk van de festivaldagen ? Misschien… vrijdag : jong aanstormend talent. Zaterdag : een ontdekkingsreis met klassieke elementen en een wereldse inslag over vijf continenten. Zondag : klemtoon op virtuositeit.

Nog jazz in november ?

Als uw jazz-honger na Storm! nog niet gestild is – en dat is mogelijk, ik spreek uit ervaring – kunt u op zondag 12 november in de intimistische en eigenzinnige Parazzar (Torhoutse Steenweg) in Sint-Andries terecht voor het trio Bones Again (Ziv Taubenfeld – bass clarinet, Shay Hazan – double bass, Nir Sabag – drums).

Amper één week later, op zondag 19 november, staat in diezelfde Parazzar Oui Chef op het menu (Jean Dousteyssier – clarinets, Gabriel Levasseur – trumpet, Johan Graden – piano, Vilhelm Bromander – double bass, Jakob Warmenbol – drums)

Op zaterdag 4 november is het wat mij betreft ook heel erg uitkijken naar het concert van Sarathy Korwar dat in een samenwerking van Cactus en KAAP geprogrammeerd staat in Cactus Club (MaZ). De uitstekende debuutcd van deze artiest (Day to day – uitgebracht op Ninja Tune 2016) heb ik onlangs met enige tegenzin teruggebracht naar de Biekorfbibliotheek waar u hem bij de “W” van wereldmuziek kunt terugvinden. Wat mij betreft hoort hij eerder thuis bij de “J” van jazz, want jazz it is for sure.

(RUDI VANMARCKE)

http://www.kaap.be

Landjuweelfestival voor amateurtheater strijkt neer in Oostende

Het Landjuweelfestival voor amateurtheater kreeg enkele jaren terug een heel nieuwe, hedendaagse invulling, aangepast aan de noden en wensen van de vele gezelschappen in Vlaanderen. Vandaag is het een rondreizend festival en dit keer mag Oostende van woensdag 1 tot en met zondag 5 november de honneurs waarnemen.

 De stad aan zee toont het amateurtoneel in al zijn kwaliteit en diversiteit. Een team van kenners selecteerde uit 80 theaterproducties van het voorbije seizoen acht producties.

Opener op woensdag 1 november is een bewerking van Pygmalion van de bekende theaterauteur George Bernard Shaw. In het stuk ontfermt een taalprofessor zich over een simpel straatmeisje. Theatergroep Hoogspanning uit Beerse maakt er een heel gedurfde, ruwe en maatschappijkritische versie van. Speciaal voor het festival wordt ook een op en top Oostendse productie gecreëerd met lokale acteurs in een regie van Ineke Nijssen. Deze unieke creatie neemt het publiek op donderdag 2 november mee op een bijzonder parcours doorheen De Grote Post. Op verdoken en minder verdoken plekken kom je personages tegen, als waren het inwoners van een dorp.

 Voorts zijn er ook stukken van bekende theaterauteurs als Alex van Warmerdam, Jon Fosse, Stijn Devillé en Adriaan Van Aken. Theater Krakeel uit Gentbrugge sluit af met Nachtelijk Symposium, werk van wijlen Eric De Volder over ‘het beest dat de mens is.’

Naast de producties zijn ook heel wat omkaderende activiteiten gepland. Er zijn workshops voor jongeren met een afsluitend toonmoment, je kunt nieuw repertoire leren kennen en er is een ruilbeurs voor kostuums en rekwisieten. (SD)

Cactus presenteert druk najaarsprogramma

 

November is geen maand om stil te zitten, zeker niet als we de najaarsprogrammatie van Cactus Muziekcentrum onder de loep nemen. Programmator Felix Van De Loock toont ons de bomen in het bos. Redenen genoeg om uit uw kot te komen!

 

EXit: Julie Byrne is voor velen onbekend en dus onbemind. Kan haar concert op zondag 29 oktober in de Ryelandtzaal daar verandering in brengen?

Felix Van De Loock: ‘Julie is een nieuwe singer-songwriter die enorm over de tongen gaat in het muzieklandschap sinds ze van de hippe muziekblog Pitchfork een Best New Music-stempel kreeg.  Eigenlijk maakt ze hele klassieke folkliedjes in de geest van Nick Drake & Joni Mitchell, een naam die over alle generaties heen mensen kan aanspreken dus. Ik zag haar optreden in de AB Club en dat was erg straf. Perfect voor de Ryelandtzaal, blij dat het gelukt is om haar daar te krijgen. Check haar plaat ‘Not even Happiness’: een van de mooiste folkplaatjes van 2017.’

 EXit: Sarathy Korwar is als percussionist opgegroeid in India. Sijpelen die invloeden straks ook door op zijn concert op zaterdag 4 november in de MaZ?

Van De Loock: ‘Heel zeker! Korwar heeft een opleiding gehad als tabla speler. Dat zijn twee kleine trommeltjes die de basis vormen van de meeste hindoestaanse muziek. Ondertussen speelt hij drums en producet hij met elektronica en met oosterse klanken vervlochten jazz en behoort hij tot de nieuwe toonaangevende Londense jazz-scene rond Shabaka Hutchings. Zijn plaat ‘Day to Day’ kwam uit op Ninja Tune met hulp van onder andere Four Tet en Floating points en is één van mijn favoriete platen van vorig jaar. Zijn optreden op ReWire in Nederland was daar ook een hoogtepunt. Wie houdt van jazz, elektronica en/of wereldmuziek moet echt proberen die plaat te checken en te komen kijken.’  

EXit: Live is Spinvis een meester in het opbouwen van songs via samples. Past onze Nederlandse vriend Erik de Jongh opnieuw dit kunstje toe tijdens zijn concert op zondag 5 november of wordt hij deze keer geruggensteund door een band om zijn nieuwe cd ‘Trein Vuur Dageraad’ voor te stellen?

Van De Loock: ‘Spinvis is één van de toppers uit de Nederlandstalige popmuziek en dat bewees hij ook met zijn laatste plaat ‘Trein Vuur Dageraad’ waarmee hij succesvol door België en Nederland toert. Fijn dat we hem ook in Brugge hebben voor wat ongetwijfeld een zeer mooi concert zal zijn.’

 EXit: Coely, de Antwerpse zangeres met Congolese roots, was dé revelatie van het afgelopen Cactusfestival. Kan ze met haar aanstekelijke soul en r&b ook weer schwung krijgen in de MaZ op vrijdag 10 november?

Van De Loock: ‘Coely is op weg om één van de nieuwe grote dames van de Belgische muziek te worden, en we zijn blij dat ze na haar twee knallende passages op het festival nu ook in de club speelt. Haar liveoptredens zijn zoals het moet zijn: Coely is één en al power en positivisme, heeft dijken van nummers die zowel echte hiphopheads als een breder publiek aanspreken en laat zich bijstaan door een straffe band. Met acts als Woodie Smalls, Zwangere Guy, Romeo Elvis (die trouwens op onze Student Welcome staat op 12/10) en Coely’s sidekick DVTCH NORRi$ is hiphop in België eindelijk incontournable geworden. Blij te zien dat er een krachtige madam met Congolese roots helemaal aan de top van die evolutie staat.’

 EXit: Absynthe Minded is terug van (kort) weggeweest. Wat mogen we verwachten op zaterdag 11 november van deze Belgische band rond Bert Ostyn en hun nieuwe cd ‘Jungle Eyes’?

Van De Loock: ‘Een blij weerzien waarvoor Bert Ostyn zijn band wat door elkaar husselde en een nieuwe plaat opnam. Singles ‘The Execution’ en ‘Beam’ zitten al een tijdje in high rotation op Radio1 en Studio Brussel en zijn opnieuw hits van het niveau van ‘My Heroics, Part One’ en ‘Envoi’.  Ik ben oprecht blij dat ze terug zijn, want voor mij is Absynthe Minded toch één van de fijnste belpopbands met een vleugje nostalgiefactor.’

 EXit: Wat maakt de performance van het Düsseldorfse duo Grandbrothers op vrijdag 24 november zo uniek in de Ryelandtzaal?

Van De Loock: ‘Dat is wel een hele speciale. Grandbrothers speelt met twee man op één piano muziek die zweeft tussen Nils Frahm en Jon Hopkins. Het duo bestaat uit een pianist en een techneut, die via laptop een batterij hamertjes en effecten aanstuurt die extra beats, clicks en melodieën uit de piano halen. Enfin, het is allemaal wat moeilijk uit te leggen maar het komt er op neer dat alles wat je hoort uit de piano komt. Heel intrigerend live, en dan ook nog eens hele fijne muziek. Hun tweede plaat komt uit eind oktober en daar wordt ook veel van verwacht.’

EXit: Met Arno haal je op zaterdag 2 december een monument in huis.

Van De Loock: ‘Onze nationale trots Arno brengt een bloemlezing uit het materiaal van zijn twee oerbands Tjens Couter en T.C. Matic. Verwacht je aan le plus beau in de meest rauwe vorm. Topentertainment door een monument dat zelfs nu hij bijna 70 is de meeste jonkies nog steeds huilend naar huis speelt.’

‘Ik wil trouwens ook nog even reclame maken voor ons voordeeltarief met de prikkaart; ideaal als je graag nieuwe muziek leert kennen. Je kunt die kopen via onze site aan 15 euro. In ruil daarvoor krijg je bij alle concerten 2 euro korting op de voorverkoopprijs, betaal je geen reservatiekosten én krijg je minimum twee ontdekkingsconcerten per seizoen gratis. Dit seizoen zijn dat er zelfs drie: Moses Sumney, Julie Byrne en Grandbrothers.’ (ADC)

 www.cactusmusic.be

Tien jaar Razor Reel Flanders Film Festival

 

Het Razor Reel Flanders Film Festival, het enige genrefestival in Vlaanderen en vaste waarde in het Brugse filmaanbod, viert dit jaar zijn tiende verjaardag. Van donderdag 26 tot en met dinsdag 31 oktober kunnen liefhebbers en nieuwsgierigen hun gading vinden in een gevarieerd aanbod van nationale en internationale genrefilms. De grote verandering deze editie is wellicht de festivallocatie. Aangezien Cinema Liberty haar deuren heeft gesloten, hebben de organistoren met het Sint-Lodewijkscollege voor een onverwachte wending gezorgd.

‘De locatiewijziging is een beslissing die we bewust hebben genomen omdat we vooruit willen blikken op de toekomst’, aldus Joke Ruysschaert, artistiek coördinator. ‘Het Sint-Lodewijkscollege bleek het dichtst aan te sluiten bij onze creatieve wensen. We kunnen er gebruik maken van twee zalen, een groot auditorium met cinema-allures die we zullen inkleden zoals het Razor Reel betaamt, en een kleinere ruimte waar we lezingen kunnen geven. Die aanpassingen brengen natuurlijk wel een hoop extra werk met zich mee, maar we geloven erin. Dit kan wel eens een kantelmoment worden voor ons.’

Wie toch nog Razor Reel een laatste keer in de stadsbioscoop wil ervaren, kan op zaterdag 14 oktober terecht in Cinema Liberty voor de vertoning van de klassieker Nosferatu –Eine symphonie des Grauens met live muzikale begeleiding van Buscemi en Michel Bisceglia. Deze voorstelling werd in samenwerking met het Cultuurcentrum Brugge geprogrammeerd naar aanleiding van de tiende editie van het Razor Reel Flanders Film Festival.

Programma

Het volledige programma wordt pas bekendgemaakt op woensdag 4 oktober, maar deze vertoningen kunnen we u nu al meegeven. Zo staat de zaterdag in het teken van de Vlaamse horrorfilm met als spilpunt de documentaire Forgotten Scares die handelt over de geschiedenis van het Vlaamse horrorlandschap met regisseur Steven De Roover als centrale gast. De documentaire 78/52 van Alexander O. Philippe ontrafelt dan weer het meest iconisch horrormoment aller tijden, namelijk de douchescène uit Psycho. Die laatste prent kon dus niet ontbreken in de retrosectie van Razor Reel. Voorts op het programma is er de Zuid-Koreaanse tijdreisthriller A Day (Cho Sun-ho), de Australische dramathriller Hounds of Love (Ben Young) en de tweede film van Baskin-regisseur Can Evrenol, Housewife.

Competities

Zoals vanouds gaat het festival gepaard met twee competities. Enerzijds is er de kortfilmcompetitie Méliès d’Argent waarbij de winnaar een nominatieplaats bekomt voor de Méliès d’Or voor beste Europese fantastische kortfilm. Anderzijds kunnen beginnende filmmakers meedingen naar de titel van de beste internationaal debuterende fantastische langspeelfilm tijdens Young Blood. Naast erkenning ontvangt de winnaar voor het eerst ook een financiële prijs. Zo wil Razor Reel nieuwe genreregisseurs een steuntje in de rug geven.

Oproep vrijwilligers

Het Razor Reel Flanders Film Festival wordt volledig georganiseerd door vrijwilligers. Tijdens de festivalperiode is er echter steeds ruimte voor helpende handen in diverse hoedanigheden. Geïnteresseerden die graag willen meewerken aan het filmfestival kunnen hun gegevens bezorgen aan Nick Vermeulen via nick@razorreel.be.

______

Het Razor Reel Flanders Film Festival vindt plaats van donderdag 26 tot en met dinsdag 31 oktober in het Sint-Lodewijkscollege, Magdalenastraat 30, 8200 Sint-Andries, http://www.rrfff.be

Iedereen Klassiek (in quotes)

Iedereen Klassiek is hét feest van de klassieke muziek. Wie gratis wil proeven van Bach, Beethoven en Brugge komt op zaterdag 28 oktober ruim aan zijn trekken in het Concertgebouw en in de Brugse binnenstad dankzij een uitgebreid programma.

De blikvanger van deze dag komt van presentator-pianist Thomas Vanderveken: hij oefende het pianoconcerto van Grieg in en daagde ook andere amateurmuzikanten uit om hetzelfde te doen, maar met een ander muziekstuk. Tien finalisten spelen op Iedereen Klassiek voor een professionele jury. Maar er is nog zoveel meer.

  • ’Omdat klassieke muziek nog altijd en zelfs almaar meer onbekend en onbemind is, zet Klara alles op alles om iedereen, of toch zoveel mogelijk mensen, te overtuigen van de schoonheid en de emotionele kracht van klassieke muziek.’ (Chantal Pattyn, Nethoofd Klara)
  • ‘Klassieke muziek is voor velen een lichtbundel in het leven, voedsel voor hoofd en hart dat het liefst samen met anderen wordt gedegusteerd.’ (Jeroen Van Acker, artistiek directeur Concertgebouw)
  • ‘Voor het vijfde jaar op rij laat Iedereen Klassiek Bruggeling en bezoeker op een laagdrempelige manier kennis maken met het klassieke muziekrepertoire.’ (Burgemeester Renaat Landuyt)
  • ‘Ook de Brugse winkeliers zijn opnieuw erg enthousiast. Bijzonder fijn ook dat Handmade in Brugge mee op de kar springt van Iedereen Klassiek en in de Makersrepubliek een instrumentenbouwer aan het werk laat.’ (Schepen Hilde Decleer)

 

—–

 

http://www.concertgebouw.be

Pieter Pourbus en de vergeten meesters

 

Foto EDM

 

Het is al van 1998 geleden dat het rijke oeuvre van de Brugse kunstschilder Pieter Pourbus (1523-1584), bijgenaamd de laatste Vlaamse Primitief, hier prominent in een tentoonstelling werd getoond. De nieuwe Groeninge-tentoonstelling ‘Pieter Pourbus en de vergeten meesters’ toont nu een rijke uitbreiding van dat verhaal, want het zestiende-eeuwse Brugge staat voor veel meer dan Pourbus alleen. In die zin zijn de ‘vergeten meesters’ de centrale figuur van deze bijzondere tentoonstelling. De Brugse Anne van Oosterwijk, wetenschappelijk medewerker van het Groeningemuseum, stelde een boeiend parcours samen, aangevuld met nieuwe inzichten.

 Anne van Oosterwijk: ‘Het zestiende-eeuwse Brugge is als kunststad een beetje vergeten, deels omdat alle aandacht naar Antwerpen ging. Deze tentoonstelling wil dat foute beeld corrigeren en toont aan dat heel wat kunstenaars uit die periode de moeite waard zijn en een specifieke manier van werken hadden die paste bij het Brugge van toen. Zo belichten we twee schildersdynastieën met Pourbus aan de ene kant en werken van de familie Claeissens aan de andere kant. Beiden werkten veel samen, ook al schilderden ze elk voor een apart marktsegment.’

EXit: Er is veel onderzoek gepleegd naar het werk van de familie Claeissens?

Van Oosterwijk: ‘Veel onderzoek, dat klopt. Het toonde aan dat Claeissens een ‘vergaarbak’ was waar heel wat laagkwalitatieve kunst werd ingekieperd die er niet in thuis hoorde. Deze tentoonstelling is ook in die zin een laat eerherstel voor deze figuur.’

‘Voorts is, door dit onderzoek, het oeuvre van stamvader Pieter Claeissens gereconstrueerd aan de hand van gesigneerde stukken. Signeren was in die tijd vrij uitzonderlijk. Vandaag beschikken we over slechts vijf gesigneerde werken, dankzij infrarood aantoonbaar (het vijfde werk is sinds 1951 zoek!). Daardoor zijn enkele werken van Ambrosius Benson terug bij Claeyssens geplaatst.’

EXit: Wat krijgt het publiek opgediend?

Van Oosterwijk: ‘Het is op de eerste plaats een esthetische tentoonstelling. Je moet kunnen kijken en genieten van deze werken. Voor de zeer geïnteresseerde bezoeker is er veel nieuws te vertellen. Heel wat kunstwerken zijn niet gekend, andere werden lang geleden al getoond in vroegere tentoonstellingen. Maar voor de Bruggeling is er heel wat te ontdekken. De werken komen trouwens van alle kanten van de wereld.’

EXit: Schilderijen die aan andere kunstenaars worden toegeschreven. Belangrijk voor wie?

Van Oosterwijk: ‘Belangrijk voor iedereen die met kunst begaan is. Het verandert een accent in de kunstgeschiedenis. Zo leren we dat het 16de-eeuwse Brugge een rijkere kunststad was dan men tot voor kort dacht.’

‘We leren ook dat Brugge uit die tijd een stad was met twee gezichten. Enerzijds een verpauperde bevolking, anderzijds een middenklasse en een elite die kunst bleven kopen bij Pieter Pourbus, Marcus Gerards en de leden van de familie Claeissens.’

EXit: Slotvraag: hoe belangrijk is de naam Claeyssens voor de kunstgeschiedenis?

Van Oosterwijk: ‘Pieter Claeissens is de pater familias van een kunstenaarsfamilie die zeven kunstenaars telde in drie generaties, waarvan de eerste twee behandeld worden in de tentoonstelling. Het bekendste schilderij van Pieter Claeyssens is ‘De Zeven Wonderen van Brugge’. Tot voor kort was zijn kunsthistorisch belang onduidelijk omdat er geen coherent oeuvre kon worden samengesteld, maar door recent onderzoek is hier meer inzicht verkregen.’ (LF)

De tentoonstelling loopt nog tot 21 januari 2018 in het Groeningemuseum en toont 85 schilderijen, verdeeld over vijf zalen.

 

William Kentridge in Sint-Janshospitaal

Foto Musea Brugge

 

Zowel het Groeningemuseum als het Sint-Janshospitaal pakken momenteel uit met twee heel uiteenlopende, maar allebei zeer boeiende, tentoonstellingen. Groeninge doet dat met Pieter Pourbus en enkele ‘vergeten meesters’ uit de zestiende eeuw, het Sint-Janshospitaal met het werk van William Kentridge (°1951), een Zuid-Afrikaan met adelbrieven in de hedendaagse kunst.

 Voor artistiek directeur Till-Holger Borchert en zijn team breken boeiende tijden aan. De Stad investeert zwaar in enkele heikele dossiers die de werking van de musea moeten opwaarderen.

Till-Holger Borchert: ‘Het gaat hier over drie grote infrastructuurprojecten waar heel veel komt bij kijken: de verbouwing van de Gruuthuse-site (met paviljoen), het kunstendepot in de Kleine Pathoekeweg en de invulling van de KTA-site. Deze drie puzzelstukken moeten wij bijeen brengen. Na jaren van nonchalance gaan we nu echt snel vooruit. Vooral de invulling van de KTA-site (LF. de voormalige Atheneum-site in de Oude Gentweg) wordt het grootste project in jaren.’

‘Over de concrete plannen kan ik nog niets kwijt, maar er komt in elk geval een grote tentoonstellingszaal. De ambities zijn groot. We willen daar tentoonstellingen organiseren waarvoor de Bruggeling nu naar Londen of Parijs gaat. Sommige tentoonstellingen zullen gelinkt zijn aan Brugge, andere helemaal niet.’

EXit: In afwachting verwacht u veel van de tentoonstelling van William Kentridge, een grote naam uit de hedendaagse kunst.

Borchert: ‘Ik heb Kentridge leren kennen in de late jaren 80 met een tentoonstelling in de toenmalige Bozar. Hij hanteerde toen al een zeer specifieke en eigen beeldtaal. Ik ben hem nadien blijven volgen met tentoonstellingen in New York, Wenen en andere plaatsen. Ik had al heel lang de ambitie om iets met hem te doen. Dankzij een aantal persoonlijke contacten zijn we er in geslaagd om hem naar Brugge te brengen.’

EXit: Hedendaagse kunst in een middeleeuwse ziekenzaal, een goede combinatie?

Borchert: ‘Waarom Kentridge in een middeleeuws decor? Omdat we nog geen tentoonstellingszaal hebben, maar dat is een grapje, natuurlijk. We kozen voor het Sint-Janshospitaal omdat de zaal een theatraal aspect heeft. De ruimtelijke indeling zorgt voor een bijzondere ervaring. We hadden ook een grote zaal nodig voor de video-projectie (‘May Sweety play the dance’) en de Diksmuidezolder van het Sint-Janshospitaal is daarvoor uitstekend geschikt. Deze film is wellicht dé blikvanger van de tentoonstelling. Het gaat over een hedendaagse interpretatie van de Dodendans uit de middeleeuwen. Wie gaat zien, zal niet snel vergeten. Ik heb de installatie al op verschillende locaties gezien en het blijft telkens heel speciaal.’

EXit: Waarom moeten de mensen komen kijken?

Borchert: ‘Kentridge is een kunstenaars-kunstenaar. Hij is iemand die op een zeer intelligente manier omgaat met de creatie en met de geschiedenis ervan die zowel speels als ontroerend is. Kentridge is een zeer interessante figuur. De tentoonstelling is een eer voor Brugge. Het is bovendien zijn eerste grote museale tentoonstelling in België.’

‘We voegen daar een boeiende publicatie aan toe die onder meer aantoont dat Kentridge sterk beïnvloed is door Marcel Broodthaers waarvan Brugge een flink deel van zijn werk in archief heeft. Samengevat: we zijn trots dat we erin geslaagd zijn om een kunstenaar van dit allure naar Brugge te brengen.’

____

De tentoonstelling William Kentridge, Smoke, Ashes, Fable loopt tot 25 februari 2018 in het Sint-Janshospitaal. De lezing vindt plaats op 17 oktober in het Concertgebouw.

 

(een nieuwe) EXit in de herfst

 

met daarin onder meer:

*Brugse Academie viert 300-jarig bestaan

*Kopergietery speelt ‘De kinderen van Calais’

*Expo Pieter Pourbus en de vergeten meesters

*William Kentridge in Sint-Janshospitaal

*Soundcast kaapt het Concertgebouw

*Boekennieuws: Delphine Lecompte, Aspe & Marec, Daniël Vangroenweghe, Anna Vercammen…

‘Ons werk heeft altijd een documentair karakter’

Foto Tom Callemin

 

Silke Huysmans en Hannes Dereere zijn nog tot 2019 huiskunstenaars bij KAAP. Mining Stories op 20 oktober in De Werf is hun eerste voorstelling voor de theaterzaal. Het stuk gaat over een mijnramp in Brazilië in 2015. Na een dambreuk werden verschillende dorpen er door een verwoestende modderstroom volledig van de kaart geveegd. Mining Stories kreeg heel wat lovende reacties in de pers.

EXit: Vanwaar een stuk over deze mijnramp?

Silke Huysmans: ‘We waren op dat moment net begonnen aan een nieuwe voorstelling, maar toen we dit nieuws vernamen, werd onze aandacht er meteen naartoe getrokken. Ik werd geboren op een tiental kilometer van de plek van de ramp en woonde er een hele tijd. Ik ken er ook nog heel wat mensen. We zijn toen, heel intuïtief, materiaal daarrond beginnen te verzamelen en snel werd duidelijk dat we daarrond zouden gaan werken.’

 EXit: Jullie zijn ook naar Brazilië getrokken?

Hannes Dereere: ‘Om een verhaal te brengen dat echt klopt, vonden we dat noodzakelijk. We hebben er onder meer interviews afgenomen van mensen die op een of andere manier bij de ramp betrokken waren. We spraken met inwoners, met mensen uit de politiek, uit de mijnindustrie en met slachtoffers. We interviewden bewoners die hun job kwijt zijn, zoals de vissers die niet meer kunnen vissen door het vervuilde water. Het publiek krijgt zo verschillende perspectieven te zien op een en dezelfde gebeurtenis.’

EXit: Het wordt een realistisch stuk?

Dereere: ‘Ons werk heeft altijd een groot documentair karakter. We vertrekken telkens vanuit een bepaalde gebeurtenis of vanuit een bepaalde plek, doen research, gaan gesprekken aan. We benaderen ons materiaal op journalistieke wijze. Ons werk heeft daardoor altijd een grote maatschappelijke relevantie. Tot nu resulteerde dit altijd in locatieprojecten. Mining Stories is onze eerste voorstelling voor de theaterzaal.’

EXit: Wie speelt?
Huysmans: ‘Ik sta op scene, maar ben eigenlijk zelf weinig aan het woord. We experimenteren met de interviews en een hele reeks pedaaltjes die voor mijn neus staan. Zo maken we een mix van de vele werkelijkheden en nemen we het publiek mee in een gedachtestroom. We geven heel veel puzzelstukjes aan en laten het aan het publiek om een totaalplaatje te maken. Als het publiek alle elementjes gaat verbinden, krijgen ze een heel goed zicht op de boodschap van ons verhaal.’ (SD)

 

Mining Stories, vrijdag 20 oktober, 20.30 uur, KAAP/De Werf, www.kaap.be

Brugge Plus heeft zijn langverwachte ‘teamcoach’

Foto EDM

 

Het leek stilaan een knelpuntberoep te worden: directeur van evenementenorganisatie Brugge Plus, maar sinds 1 september is de bevrijdende kogel door de kerk. Aan het roer staat nu Lieve Moeremans (37), gepokt en gemazeld in de theatersector. Ze erft er een gedegen team met een sterk evenementenaanbod. Ze start met een onbeschreven blad en de belofte dat ze het langer uitzingt dan haar voorgangster Lies Buyse die het na één maand Brugge Plus voor bekeken hield.

 

EXit: Vanwaar de interesse voor een job die maar moeilijk ingevuld geraakte?

Lieve Moeremans: ‘Ik werd gecontacteerd door het selectiebureau dat aangesteld was voor het opzetten en begeleiden van de aanwervingsprocedure. Doordat ik hoogzwanger was, twijfelde ik aanvankelijk of het een goed moment was om mij kandidaat te stellen voor een nieuwe job. De zin in een nieuw avontuur maakte dat ik toch deelgenomen heb aan de selectieprocedure waar ik als laureaat uitkwam. Op dat moment kende ik de werking Brugge Plus niet echt. Ik was mij heerlijk onbewust van het verleden en dat het invullen van de job moeizaam verliep. Alvorens de jobaanbieding toe te zeggen, heb ik me geïnformeerd over de werking en de activiteiten. Dat heeft me snel overtuigd dat deze job een kolfje naar mijn hand zou zijn. Mijn blik is gericht op de toekomst en niet op het verleden.’

EXit: U kent de culturele wereld?

Moeremans: ‘Ik kom uit de culturele wereld, vooral uit de theatersector. Ik heb zeven jaar ervaring achter de rug bij Theater Malpertuis uit Tielt waar ik als zakelijk leider een duo vormde met de artistiek directeur Piet Arfeuille. In die periode zijn we er in geslaagd om Malpertuis terug op de kaart te zetten. De publiekstoename was en is spectaculair, de appreciatie in de sector voor de werking groot. Bovendien ontstonden er in die periode boeiende samenwerkingen met grote culturele partners en dat heeft geloond. De recensies in de pers waren veelal lovend. Voorafgaand aan Malpertuis ben ik ook nog vier jaar algemeen coördinator geweest bij het Gentse kindertheater 4Hoog. Op een gegeven moment ben je klaar voor iets nieuws en de kandidatuur voor Brugge Plus leek mij zo’n kans.’

EXit: Uw voorgangster, Lies Buyse die hier amper één maand aan de slag was, noemde zich een teamcoach. Geldt dat ook voor u?

Moeremans: ‘Zeker. Er is hier een zeer gedreven team werkzaam dat veel energie tentoon spreidt. Ze hebben het tenslotte een lange periode zonder officiële directeur moeten rooien en ze hebben dat, mede dankzij Steven Slos (waarnemend directeur), prima geklaard. De werking en activiteiten zijn in die periode meer dan overeind gebleven, wat onderstreept dat hier een sterke ploeg aan de slag is. Het is aan mij om hen daarin verder te begeleiden en te vertrekken vanuit de expertise die zij hebben opgebouwd.’

EXit: Welk beeld hebt u van Brugge?

Moeremans: ‘Ik ben op dit moment nog weinig vertrouwd met deze stad. Ik ben opgegroeid op de boerenbuiten van het pajottenland als Vlaams-Brabander. Op mijn achttiende ben ik naar Gent verhuisd om er kunstgeschiedenis en theaterwetenschappen te studeren en ben er gebleven. Ik heb nood aan een stedelijke omgeving en daarom vind ik Brugge, na Tielt, een goede keuze. Er is hier een grote diversiteit aan culturele partners aanwezig en ik kijk er naar uit om met hen samen te werken.’

‘Nieuwe ambities? Het is nog iets te vroeg om daar uitspraak over te doen. Ik ga eerst mijn huiswerk maken en de medewerkers, de stad en de andere culturele organisaties leren kennen. Pas daarna kunnen we nadenken over nieuwe mogelijkheden. Zelf heb ik veel belangstelling voor de wereld van de beeldende kunst, gastronomie en podiumkunsten. Met de wereld van de muziek ben ik iets minder vertrouwd.’

EXit: Straks moet u verantwoording afleggen aan een politiek gekleurde raad van bestuur. Hebt u daar ervaring mee?

Moeremans: ‘Toch wel, ik weet hoe dat werkt. Ik streef altijd naar een goede werkrelatie met de raad van bestuur die ik beschouw als een klankbord, en niet als enkel als een controleorgaan (wat het ook wel is). Alle expertise is welkom.’ (LF)