Exit Magazine

Maandelijks Brugs Cultuurblad

Tag archief: concertgebouw

Nieuwe chef-dirigent voor het Symfonieorkest Vlaanderen

Jan Latham-Koenig 4 - Paul Persky

Dirigent Jan Latham-Koening (foto Paul Persky)

Bij ons is hij dan misschien wel een nobele onbekende, met Jan Latham-Koenig heeft het Symfonieorkest Vlaanderen een absolute topper binnengehaald. Het palmares van de Britse dirigent liegt er niet om: de maestro heeft al voor prestigieuze orkesten als de London Philarmonic, het symfonieorkest van de Wiener Staatsoper en de Royal Philarmonic gestaan. Momenteel bekleedt Latham-Koenig de positie van artistiek directeur van het OFUNAM, één van Mexico’s belangrijkste orkesten. Verder is hij chef-dirigent bij de Novaya Opera in Moskou, en vanaf mei 2013 dus ook bij het Symfonieorkest Vlaanderen.

Dat de muzikale globetrotter nu in België neerstrijkt, is het gevolg van een succesvol gastoptreden bij het Symfonieorkest Vlaanderen vorig jaar. ‘De chemie tussen het orkest en mij was dermate goed, dat er een wederzijdse wens was om de samenwerking voort te zetten. In het bijzonder was het ook de manier van werken van het orkest, die me enorm beviel. Hier werkt men immers projectmatig en niet van “9 to 5”. Hierdoor is er geen gevaar dat er routine, en daarmee een soort gelatenheid, zou sluipen in het functioneren van het orkest.’

Het orkest en Latham-Koenig vonden elkaar ook artistiek, op vlak van de muzikale keuzes. Zonder te breken met het opgebouwde – vooral romantische – repertoire, wil het Symfonieorkest Vlaanderen immers steeds meer de kaart trekken van de hedendaagse muziek, iets waar de kersverse chef zich volledig in kan vinden: ‘In België zijn er eigenlijk weinig andere symfonische orkesten die systematisch 20e en 21e muziek in hun repertoire opnemen. Omdat het essentieel is voor een orkest om zich te profileren en te onderscheiden van de rest, zagen we hier een unieke kans. Zelf een enorme liefhebber van hedendaagse klassieke muziek, wil ik deze doelstelling bijzonder graag mee helpen verwezenlijken.’

Het eerste concert onder leiding van Latham-Koenig zet deze ambitie alvast kracht bij. Op het programma staat werk van Shostakovich, Prokofiev en Britten. (A.J.) 

Het Symfonieorkest Vlaanderen brengt “Romeo & Juliet” op 28 mei in het Concertgebouw

www.concertgebouw.be/

http://www.symfonieorkest.be/

 

 

 

More Music, Maestro!

Bregovic

Goran Bregovic

Een korf vol eigenzinnige muziek.  Dat is de simpele omschrijving van het kersverse muziekfestival MORE MUSIC! (van woensdag 10 tot en met zaterdag 13 april) waarvoor Cactus Muziekcentrum en het Concertgebouw de handen in elkaar sloegen. MORE MUSIC! volgt het vroegere MUSIC IN MIND ‘Festival of Imaginative Music’ op en moet dus een boeiende ontmoeting worden op het raakpunt van uiteenlopende muzikale werelden. Van singer-songwriters over spoken word-performers tot elektronica of ambitieuze multimediale projecten. Een overzicht in vogelvlucht.

RYOJI IKEDA 

Woensdag 10 april om 20 uur

De nieuwste productie van de wereldbekende Japanse multimediakunstenaar ‘Superposition’ houdt opnieuw het midden tussen beeldende kunst, klankkunst en performance.

GORAN BREGOVIC AND HIS WEDDING AND FUNERAL ORCHESTRA

Donderdag 11 april om 20 uur

Zijn opzwepende en tegelijk erg intense muziek ademt de natuur en volksaard van de Balkan. Speciaal voor MORE MUSIC! brengt hij een premièreconcert dat put uit zijn nieuwe album ‘Champagne For Gypsies’, aangevuld met enkele voorproefjes uit Orfeo.

CHRISTINA VANTZOU & LITTLE PRISM ENSEMBLE

Vrijdag 12 april om 20.00 uur

Live brengt Christina Vantzou epische composities met een volledig strijkensemble, begeleid door abstracte maar sfeervolle 16mm-beelden die ze voor haar prachtige album/film ‘N°1’ (Kranky) maakte. Een uniek audiovisueel project dat een hypnotiserende sfeer uitstraalt.

LIESA VAN DER AA MET KOOR

Vrijdag 12 april om 21.30 uur

Met niets meer dan haar viool, stem, loopstation en een bak vol effectenpedalen bouwt ze live laag per laag een klankuniversum op. Nu eens lief en eenvoudig, dan weer complex en bruut.

‘SONAR SOUNDS’ met POMRAD, MALA IN CUBA en SWINDLE

Vrijdag 12 april om 23 uur

POMRAD (23.30 – 00:15 uur)

De sound van Pomrad (jazztoetsenist Adriaan Van De Velde) zit diep geworteld in 80’s funk, jazz fusion en 90’s hiphop. Elk van zijn nummers wordt live gespeeld op keyboards en sampler, in wisselende opstellingen.

MALA IN CUBA (00.45 – 01.35 uur)

Mala (Mark Lawrence) is dj, producer, platenbaas van het DMZ-label én een van de pioniers van het dubstepgenre. Live op het podium met twee percussionisten en een synthman.

SWINDLE (01.35 – 02:35 uur)

Swindle is een uiterst- én multigetalenteerde producer. Zijn sets drijven op jazzy grime, dubstep en UK funky.

SINEAD O’CONNOR

Zaterdag 13 april om 20.30 uur

Sinead O’Connor verwierf internationale bekendheid met het nummer ‘Nothing Compares 2 U’, oorspronkelijk een nummer van Prince. ‘Troy’, ‘Mandinka’, ‘Jackie’ én minstens een half dozijn andere van haar songs vormen mee de soundtrack van de jaren ’90. In het Concertgebouw brengt ze samen met zes muzikanten ze haar songs unplugged.

KADER: Curator Bert Dockx

Voor de eerste editie van MORE MUSIC! gunt Bert Dockx (frontman van Flying Horseman en gitarist van het jazzrocktrio Dans Dans) met zijn ‘A Track’ een blik in zijn wereld van inspiraties en passies. Hij dokterde een heel parcours in elkaar dat raakvlakken kent tussen muziek, film, grafiek en fotografie. Het programma: Flying Horseman + Philippe Werkers + Wim Lots (vrijdag 12 april vanaf 23 uur) en Fred Van Hove, Eric Thielemans, Mittland Och Leo en Dans Dans (zaterdag 13 april vanaf 18 uur).

Info: http://www.cactusmusic.be

Huisfotograaf Paul Willaert in Concertgebouwcafé

lifehereisverydifferent6Nog tot 30 juni kunt u in het café van het Concertgebouw een tentoonstelling bekijken met foto’s van New York uit de collectie van EXit-fotograaf Paul Willaert.

Life here is very lifehereisverydifferent8different is de neerslag van solitaire wandelingen van Paul Willaert (°1958) doorheen New York. Het zijn ook de woorden van Robert Frank in een brief aan z’n ouders toen hij in 1947 voor het eerst de Verenigde Staten bezocht: ‘Life here is very different. I feel as if I’m in a film. Only the moment counts, nobody seems to care about what he’ll do tomorrow.

Meer dan zestig jaar later openbaart een stukje The Americans zich aan Paul Willaert. Met een stille onopvallende camera en een voorraad filmrolletjes op zak nam hij de tijd en dwaalde van Upper West Side tot Lower East Side. Van de oevers van de Hudson tot de East Coast River. Hij vertraagde en bleef staan, observeerde en nam foto’s. De stille verwondering van weleer, over de magie om een moment te kunnen bevriezen, was daar terug. Willaert zag mensen van alle kleuren en klassen flaneren over brede trottoirs, verpozen in parken of wachten op perrons van de subway. Er gebeurde van alles voor z’n ogen. Mensen maakten gebaren, toonden emoties of liepen afwezig in zichzelf gekeerd over Brooklyn Bridge.

De fotograaf stelde scherp, liet gebeuren wat gebeurde en drukte af. Hij maakte geen contact, probeerde enkel de grootstad een gezicht te geven met de onbevangen blik van een vreemde passant. Door zijn lens peilde hij naar de gedachten van voorbijgangers. Hij ving het bijzondere licht dat tijdens die augustusmaand in 2010 boven Manhattan hing: ‘Ik stond stil en keek, hield mijn adem in, ging op in dit leven dat helemaal anders was. Ongemerkt kroop de stad onder mijn huid. Ik nam haar mee naar huis.’

http://www.paulwillaert.be

Koningin van de Nacht: Mozart voor kinderen

1360050521ngust_vdb_01

 

Foto Bart Dewaele   Regisseur Gust Van den Berghe
 
 
Een voorstelling naar De Toverfluit van Mozart voor en door kinderen
 
  
Wie Die Zauberflöte zegt, zegt…juist: de Koningin van de Nacht. Eerder nog dan Tamino, Pamina of Papageno, is het dit mysterieuze personage aan wie iedereen denkt bij het noemen van Mozarts overbekende opera. De afgelopen maanden was dit meesterwerk nog te beluisteren in Antwerpen en Gent, en toen de Vlaamse Opera en Muziektheater Transparant naar aanleiding hiervan besloten om samen een familievoorstelling te maken, was een insteek dan ook snel gevonden. Na een reeks opvoeringen in Gent en Antwerpen, gaat de productie nu de Vlaamse cultuurhuizen rond. Op 10 februari houdt ze halt in het Concertgebouw.

 
 De regie van Koningin van de Nacht is onder auspiciën van Gust Van den Berghe (°1985). Niet geboren, maar wel getogen in Brugge, is hij ondanks zijn prille leeftijd reeds erg bedreven én succesvol in het regievak. Zowel Blue Bird als En waar de sterre bleef stille staan werden vertoond in Cannes, terwijl hij met die laatste film ook in de prijzen viel op het Filmfestival van Gent.
 Met deze productie waagt de regisseur zich voor het eerst aan een (kinder)opera. Algauw moest hij vaststellen dat een filmset toch niet dezelfde is als die van een opera.
 ‘Het grootste verschil is dat je bij film in dienst staat van een camera, een micro. Je schept kortstondig een moment, en dan ga je naar het volgende. Je sprokkelt langzaam beelden, seconden tijd, die je achteraf in de montage samensmeedt tot één geheel. Bij opera of theater is het net andersom: de montage gebeurt als het ware vooraf, terwijl het spelen op zich het eindresultaat vormt. Hierdoor verlies je als regisseur deels de controle, die je bij film wel hebt’, aldus Van den Berghe.
 
 Het volledige interview leest u in EXit-februari
 
 Koningin van de nacht, 10 februari om 16 u. in het www.concertgebouw.be
 
 

Patrick Beuckels combineert Bach met Stockhausen

 

Beuckels
foto Paul Willaert
 
Derde editie Bach Academie in Concertgebouw (22-27.01)
 
 In het laatste weekend van januari (25-27.01) opent het Concertgebouw opnieuw haar deuren voor de Bach Academie Brugge. Philippe Herreweghe en zijn Collegium Vocale Gent zijn de centrale gasten op dit minifestival rond de grootmeester uit de barok. Eerste fluitist bij het gerenommeerde ensemble is de Bruggeling Patrick Beuckels (1956). Bovendien verzorgt hij ook een solo-concert met muziek van Bach en Stockhausen.
   
EXit – Mijnheer Beuckels, als fluit- en traverso-speler geldt u al jaren als één van de specialisten binnen de Oude Muziek. Uw naam wordt vooral met deze stijlperiode geassocieerd. Terecht?
 
Patrick Beuckels : ‘Eigenlijk niet. Zeker wat mijn persoonlijke interesse of smaak betreft, heb ik geen voorkeur voor een bepaalde periode of stijl. In mijn jeugd luisterde ik naar alles, van Bach over Boudewijn de Groot tot Jimi Hendrix. En binnen het genre van de klassieke muziek komt in mijn lessen kamermuziek alles van Monteverdi tot Sjostakovitsj aan bod, en dat steeds met evenveel plezier. Ook als uitvoerend muzikant heb ik veel verschillende stijlen en tijdsperiodes geëxploreerd, en nog altijd. Maar natuurlijk is het zo dat de pre-klassieke muziek óók bijzonder rijk en boeiend is, en die speel ik dan ook zeer graag.’
 
 EXit – Ondanks uw brede interesse, toch vooral Bach?
 
Beuckels: ‘Voor mij staat Bach boven alles. Bach is altijd een vorm van zuivering, een catharsis. Zijn muziek is zo evenwichtig, zo volmaakt. Ze biedt houvast als een rots. Het is bijgevolg geen toeval dat grote componisten vaak teruggrepen naar zijn werk. Ik heb het ongelofelijke geluk gehad dat ik destijds voor Philippe Herreweghe heb mogen voorspelen. Voor mij is Bach nu dan ook al 27 jaar Herreweghe, 27 jaar Bach op topniveau.’
 
 
EXit – U musiceert al lang met Philippe Herreweghe. Een speciaal gevoel?
 
Beuckels – ‘Werken met Philippe is zeer dubbel. Enerzijds is hij de absolute perfectionist. Hierdoor bekruipt mij steeds weer het gevoel een ingangsproef te spelen, zo veeleisend is hij. Dat is uiteraard ook noodzakelijk om te blijven presteren op het allerhoogste niveau.’
 
EXit – Op het programma van uw concert (zo. 27.01 om 17 u.) staat naast Bachs Musikalisches Opfer ook de Tierkreis van de 20e eeuwse componist Karlheinz Stockhausen. Een merkwaardige combinatie.
 
Beuckels: ‘Vooreerst, zoals eerder aangehaald, is mijn muzikale interesse erg breed. In elk geval sta ik voor alles open. Je moet het eigenlijk als volgt zien: het maakt mij bij wijze van spreken niet uit of je kiest voor Helmut Lotti of voor Mozart. Maar besluiten voor het ene zonder naar het andere te hebben geluisterd, is gewoon bijzonder jammer. Met de keuze voor zowel Bach als Stockhausen, trachten we deze boodschap ook mee te geven.’ (Alexander Jocqué)
 
 Het volledige interview leest u in de EXit van januari
                                                       
 
 

Knockin’ on heaven’s door

 

Foto_musiciens

Foto PW
 
KlaraFestival met schitterende finale in Concertgebouw 
Voor de eerste keer mocht Concertgebouw Brugge aansluiten bij deSingel en Bozar voor de organisatie van het KlaraFestival. Op het programma de Schubert-integrale met in Brugge de uitvoering van de symfonieën 2, 5 en de Onvoltooide. Net als bij de uitvoeringen in Brussel en Antwerpen was dirigent Marc Minkowski de absolute ster van de avond. Na afloop nam hij uitgebreid de tijd om de cd-box te signeren en om een praatje te houden met de vele fans.
Les Musiciens du Louvre is een wereldtopper in zijn genre, heeft Grenoble als thuishaven en telt onder zijn talentrijke muzikanten de Brugse violist Karel Ingelaere (die u in de jongste EXit uitgebreid kunt nalezen). Aan het slot van het concert gaf Minkowski trouwens de bloemen aan zijn Brugse muzikant, een gebaar dat door het publiek werd gewaardeerd.
 
Het orkest stak van wal met Schuberts Tweede Symfonie waarvan het opwindende allegro vivace tot een spontaan applaus leidde. Helaas wilde een deel van het publiek dat na elke beweging herhalen, tot Minkowski het zelf op de heupen kreeg en de appalusmakers tot stilte dwong. Voor de pauze kregen we nog de Vijfde, de iets meer ingetogen symfonie. Critici zetten de Vijfde graag als Schuberts beste symfonie en ze wordt beschowd als een ode aan grootmeester Mozart. Na de pauze was er alleen nog ruimte voor Schuberts 'Onvoltooide' waarover het gissen is waarom deze symfonie onvoltooid is gebleven. Het eerste deel begon rustig, maar ontwikkelde zeer snel tot een fors geheel. Het tweede deel ervan stond in fel contrast met een breed spectrum aan emoties en een intiem slotakkoord dat gelukkig door het publiek werd gerespecteerd. Waarna de staande ovatie een verdiende appreciatie werd. (LF)
 
 

Opendeurdag zet één jaar Sound Factory en klankkunst in de kijker

 
 

Foto_klankbordgroep
 
Jongeren kapen het Concertgebouw
 
Jongeren houden alleen van Tomorrowland en Pukkelpop, maar niet van klassiek: forget it! Op zondag 9 september, ook nog Open Monumentendag, treden in het Concertgebouw tien Brugse jongeren aan met klankinstallaties, live blogging en een performance. Een gesprek met de Soundcast, zoals ze zichzelf noemen.
 
Tien jongeren brainstormden het voorbije jaar over de hamvraag ‘Wat hebben wij te zoeken en te bieden aan het Concertgebouw?’. Geen evidente vraag voor -26-jarigen voor wie klassieke muziek soms veraf staat.
 
Soundcast: ‘Tuurlijk blijkt klassieke muziek vooral een ouder publiek aan te trekken. Maar een groot symfonisch orkest als Budapest Festival Orchestra, een straf pianorecital met werk van Schubert, hedendaagse dans van Rosas of Sidi Larbi … het trekt steeds meer jonge mensen aan. Alleen moeten we het nog meer bekend durven maken en laten voelen dat dit niet te hoog gegrepen is, maar net heel toegankelijk. Net dat is een van onze uitdagingen. Komt daar nog bij dat alle -26-jarigen de helft korting genieten. Dat is niet niks.’
 
Dat zeggen jullie natuurlijk die allemaal met klassieke muziek zijn opgegroeid
 
‘Totaal niet, enkelen onder ons spelen een instrument. Maar onze interesses zijn heel uiteenlopend: van film tot woordkunst of literatuur. Maar we hebben iets met kunst en gaandeweg zijn we allemaal meer gepassioneerd geraakt.’
 
Jullie bezoeken vaak het Concertgebouw
 
‘Ja. De concerten en dansvoorstellingen die wij meemaken, zijn best boeiend en toegankelijk voor jongeren. Zoiets bijwonen schept ook een band. Maar er is meer. We zijn vooral een klankbordgroep. Als Soundcast – onze nieuwe naam – geven we feedback aan het Concertgebouw. ‘Wat kan voor jongeren beter op gebied van communicatie? Hoe krijgen we leeftijdsgenoten mee over de brug om dat onbekende te ontdekken?’ Zo geven we tips voor de website, stellen we voor wat in de Discovery-flyer als tips voor jongeren kon worden opgenomen.’’
 
Jullie spelen dan vooral een reportersrol.
 
‘De grote helft van onze groep maakt deel uit van een redactieteam. In de inkomhal wordt elk halfuur een artiest op de praatstoel gezet. Die vertelt alles over zijn inbreng in ons komende seizoen. Doorheen het gebouw dwalen andere reporters rond die het publiek verrassende vragen stellen. Onze ploeg filmt en fotografeert. Tegelijk brengen weer andere reporters een korte bijdrage over een concert, een installatie of een gebeurtenis. Alles plaatsen we vers op de blog. Want voor die dag kapen wij het huis een beetje, via de website. Die dag vind je online onze commentaar, ons verhaal.’
 
Alles blijft gelinkt aan klankkunst?
 
‘Op de Opendeurdag wel. Zondag 9 september staat vooral in het teken van de Sound Factory die dan net één jaar bestaat. Dit interactief klankenlabo is dan ook vrij toegankelijk en onze docenten van de Sound Factory geven er demonstraties. Ook in het gebouw zijn er voor deze gelegenheid drie bijzondere klankeninstallaties opgesteld. Zoals een slurvenmachine die reageert op impulsen van de bezoeker. De Letter Piece Company brengt in de Kamermuziekzaal klank- en bewegingscomposities. Ze laten zich hiervoor inspireren door cowboys en vampiers. En verder zijn er nog lezingen en rondleidingen op vaste tijdstippen door het hele gebouw.' (LF)
                          
Opendeurdag Concertgebouw op zondag 9 september vanaf 10.30 u tot 18.00 u (gratis!). Meer info: www.concertgebouw.be
 
 ps. Het volledige verhaal lees je in de nieuwe EXit die vanaf morgen op de vertrouwde plekken te vinden is.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
aan

Concertgebouw sluit seizoen af met exclusieve topper

 
Rehearsal_picture_choeurs_c_ch
 
Foto Chris Van der Burgt
 
We brengen dit jaar toppers uit de hele wereld. We beëindigen het seizoen met een bijzonder exclusief project, dat velen ons zullen benijden: de nieuwste productie van Alain Platel, gemaakt in opdracht van Gerard Mortier voor de Opera van Madrid: C(h)oeurs. Brugge heeft de Belgische première te pakken.’ Zo kondigde Jeroen Van Acker, artistiek directeur van het Concertgebouw, het seizoen 2011-2012 in EXit van mei vorig jaar aan.
 
Gisteren was het met C(h)oeurs zover, met de eerste van een reeks van drie voorstellingen die telkens het bordje 'uitverkocht' meekrijgen. De Vlaamse culturele jetset was present (Brussel-Brugge bleek dan toch niet zo ver), de veelgeplaagde minister van Cultuur eveneens en voorts een eigenaardige mix van jonge dansfanaten tot oude(re) Wagnerianen.
 
Over de voorstelling is reeds tot in den treure gerecenseerd na optredens in Nederland en Spanje en de appreciaties liepen flink uiteen zoals voorspeld en door Gerard Mortier ingecalculeerd. 'Indrukwekkend', 'niet eerder gezien', 'absoluut hoogtepunt in 10 jaar Concertgebouw' klonk het tijdens 'de après'. De hoogtepunten waren o.i. het decor met het hellend vlak, de subtiele belichting, de emotionele draagkracht van de muziek van Wagner en Verdi (wiens slavenkoor uit 'Nabucco' andermaal mocht aanrukken) en de knappe verstrengeling van dans en muziek. Wie Platels werk kent keek niet op van de spastische en verkrampte bewegingen (Platel noemt het 'de schoonheid van de lelijkheid') van de tien dansers. Uiteraard brachten Mortier en Platel 'de mondige burger' uit de wereldactualiteit te berde, en de vraag was waar dat goed voor was. Of het Madrileense, Nederlandse en Duitse publiek boodschap heeft aan de verkiezingsslogan van Bart De Wever ('Vil Volentibus Arduum') is zeer de vraag. De passus waarin het 'simplistisch generaliseren over de mens' werd aangeklaagd zat zelf in het simplistische hoekje en haalde eventjes de intensiteit uit de voorstelling weg. Details weliswaar in het geheel.
 
Samengevat? Alain Platel en zijn 'les ballets C de la B' brengen hier een hoogtepunt uit hun  oeuvre en dat op een moment dat de bevoegde adviescommissie de subsidiëring wil herleiden van 950.000 naar 530.000 euro. Hoe motiveer je zoiets? Het Concertgebouw maakt dan weer een uitstekende beurt met deze exclusieve programmering. Het wordt zeer moeilijk om dit succesrijke seizoen nog eens over te doen. (LF)
 

C(h)oeurs voor volle zalen

Rehearsal_picture_choeurs_c_ch
Foto Chris Van der Burgt
 
Vanavond mag Alain Platel en zijn Les Ballets C de la B aan Joke Schauvliege en het publiek van het Brugse Concertgebouw bewijzen dat de beoordelingscommissie, die de subsidie van  950.000 naar 530.000 euro wil herleiden, op het foute spoor zit. C(h)oeurs lokt buitenlands volle zalen (hoewel soms met gemengde reacties), maar het team van het Concertgebouw dat de première mocht meemaken in Madrid keerde laaiend enthousiast terug. De felle promotie in de nationale media, en de persinterviews met Gerard Mortier in het Madrileense Ritzhotel, zorgden voor een nooit geziene kaartenverkoop in het Concertgebouw dat niet minder dan drie voorstellingen vol boekte. Benieuwd naar deze mix van dans, Verdi en Wagner. (LF)

Schrik niet: het Concertgebouw belooft ‘barbaarse schoonheid’

120301_patriciakopatchinskaja0

Patricia Kopatchinskaja op 31 mei ’13 in het Concertgebouw
Naar het nieuwe programma van het Concertgebouw werd met spanning uitgekeken, want niet evident na het voorbije feestjaar, 10 jaar Concertgebouw!, dat baadde in luxe en grote namen. Een snelle blik op de nieuwe brochure neemt elke vrees weg. De grote ingrediënten van de voorbije jaren blijven dezelfde: Jazz Brugge, December Dance, Rosas en Sidi  Larbi Cherkaoui, Anima Eterna en Bach Academie en talloos veel andere grote namen. Er wordt gefocust op het ‘volkse’ repertoire van Béla Bartok, Janacek, Kodaly, Telemann en wereldster Bregovic.
In samenwerking met Muziekcentrum Cactus wordt een nieuw, jaarlijks, festival georganiseerd dat inzet op ‘nieuwe muziek’, met electronica, minimal music en avantgarde. Er is ook de concertenreeks Surround! Hier letterlijk te nemen, want het publiek komt middenin te zitten tussen orkest en installaties. Levende legende Jonathan Harvey staat centraal in drie concerten annex lezing en installatie, de Hongaarse sterdirigent Yvan Fisher brengt Mahler (5), maar debuteert hier ook als verteller (in het Nederlands) en Mathilde Monnier, de grote dame van de Franse dans, brengt enkele van haar beste voorstellingen. Nog één tip: 100 jaar Le Sacre du Printemps wordt gevierd met enkele originele voorstellingen. (LF)
Info tickets: www.concertgebouw.be/tickets en In & Uit Brugge.

 

%d bloggers liken dit: