Exit Magazine

Dat saxofonist en componist Robin Verheyen – die sinds 2006 heeft gekozen voor New York als uitvalsbasis – een bijzonder actief en bovendien zeer avontuurlijk muzikant is, mag gerust als een understatement worden gelezen. Slechts enkele weken nadat hij op Gent Jazz met een nieuwe groep aantrad (TaxiWars, waarin o.a. ook Tom Barman), brengt hij op 5 augustus in Brugge de première van alweer een ander project waarvoor hij zich dit keer baseert op het oeuvre van een Franse componist uit de 14^de eeuw.

“The Modern Sound of Guillaume de Machaut”, in het kader van het MAfestival (titel dit jaar: “Metamorfosen”), kwam tot stand omdat er volgens directeur Thomas Bisschop – zoals in Exit 236 aan Luc Fossaert toegelicht – “linken te leggen zijn tussen de muziek van hier en nu”. Met in het achterhoofd het besef dat “het publiek voor dergelijke experimenten eerder beperkt is”, werd gekozen voor een samenwerking met De Werf, meteen ook de locatie voor dit concert dat gewis grote nieuwsgierigheid wekt. Mogelijke twijfel of er voor een hedendaagse (jazz?)adaptatie van letterlijk eeuwenoude muziek wel voldoende belangstelling zou zijn, is nu al verdampt: bij verschijnen van deze aankondiging zijn vrijwel alle tickets aan de man en vrouw gebracht. (PJG)

Dinsdag 05.08 om 20.00 uur in De Werf

Vooraf, om 19.00 uur, wordt Robin Verheyen geïnterviewd door Stef Grondelaers

Nooit was nomen méér omen

Foto Paul Willaert

Supertalent is in deze niet overdreven. De nu 19-jarige Bruggeling studeert, naast musicologie aan de universiteit van Leuven, reeds drie jaar aan het Conservatorium in Brussel. Voor traverso bij Barthold Kuijken en Frank Theuns, en voor klavecimbel bij Frédérick Haas. Allen de absolute top in hun vakgebied. Intussen was hij laureaat, vaak voor beide instrumenten, op diverse wedstrijden zoals Jonge Solisten aan Zee, het concours van de Vlaamse Klavecimbeldag in Mechelen en Belfius – toen nog Dexia – Classics. Ook de Aanmoedigingsprijs van de Sociaal-Culturele Raad in Brugge was zijn deel. En of het voorbestemd was…

Paganini: ‘Toen ik begon te studeren aan het Conservatorium hier in Brugge, ben ik meteen in de richting van Oude Muziek gegaan. Op tienjarige leeftijd begon ik met traverso en een jaar later met klavecimbel. Ik besef dat zo’n radicale keuze voor Oude Muziek en traverso, in plaats van dwarsfluit, niet evident is. Maar het was het MAfestival dat mij de weg wees. Vanaf zes jaar hebben mijn ouders me meegetroond naar vele wedstrijden en concerten op het festival. Daardoor was mijn belangrijkste criterium bij mijn instrumentkeuze dat het een barokinstrument moest zijn. Dat het specifiek de traverso werd, is mede te danken aan Georges Barthel – destijds mijn grote voorbeeld – die toen ik zeven was op het concours van het MAfestival de publieksprijs won. Maar inderdaad, dit is niet vanzelfsprekend. Ik was waarschijnlijk de eerste die hier zo vroeg met traverso begon; aan de muziekschool heeft men speciaal een traverso van kleiner formaat moeten bestellen, omdat mijn vingers nog niet lang genoeg waren voor een normaal instrument (lacht).’

EXit: Je excelleert zowel in traverso als in klavecimbel. Is er niet één instrument dat je voorkeur wegdraagt?

Paganini: ‘Goh, toch niet echt. Ik vind dat ze elkaar goed aanvullen. Mijn kennis van de klavecimbel helpt me om de harmonie te begrijpen wanneer ik traverso speel. En omgekeerd ben ik beter in staat om een mooie melodie te maken op klavecimbel, juist door mijn ervaring op traverso. Wel is het zo dat er met de klavecimbel meer mogelijkheden zijn, vooral omdat de literatuur voor dit instrument vele malen uitgebreider is. Desondanks zou je kunnen zeggen dat traverso, althans deze zomer, mijn prioriteit is. Het is immers dit instrument dat ik op de Fringe-concerten in Brugge en Utrecht bespeel binnen mijn ensemble Musica Gloria.’

EXit: Dat ensemble heeft  al een aardige geschiedenis, je hebt het opgericht toen je twaalf was.

Paganini: ‘Het is allemaal zeer organisch gegroeid. Toen ik tien jaar was, bracht ik samen met een vriend een klein kerstconcertje voor de familie. Het jaar erop waren we al met drie en nog een jaar later speelden we met twaalf kinderen het kerstconcert voor het eerst in de Orgelzaal van het Conservatorium. En vanaf dan werd dit een jaarlijkse traditie. Een belangrijke motivatie voor de oprichting en instandhouding van het ensemble is de drang om samen te spelen met andere muzikanten.’

Fringe

Het is ditzelfde gezelschap dat werd geselecteerd om te spelen op Fringe, de gratis concertreeks binnen MAfestival, met op de affiche enkel jonge Oude Muziek-ensembles. Bovendien neemt Paganini ook deel aan het concours. Zoveel jaar nadat Beniamino zijn eerste muzikale ervaringen opdeed tijdens de Brugse tak van het Festival van Vlaanderen, is de cirkel hiermee rond.

Paganini: ‘Het is inderdaad met Musica Gloria dat we aantreden op Fringe. Maar sinds ik aan het Conservatorium van Brussel studeer, is de bezetting sterk veranderd. Bovendien is het zo dat het aantal muzikanten uiteraard varieert naargelang het repertoire of concert. In het kader van Fringe spelen we met zes; we zullen een aantal concerti en kwartetten van Vivaldi en Telemann brengen.’

EXit: Is Fringe het belangrijkste podium totnogtoe in de geschiedenis van Musica Gloria?

Paganini: ‘Het is in elk geval de meest professionele en internationale context waarbinnen we al hebben opgetreden. Voor die vroegere kerstconcertjes kwam dan wel steeds een goeie tweehonderd man opdagen, nu is het niveau toch wel een stuk hoger.’

EXit: Naast Fringe speel je ook op het Concours. Naar wat kijk je het meeste uit?

Paganini: ‘Dat is echt onmogelijk te zeggen. Vooral omdat de insteek helemaal anders is. Aan het concours neem ik deel als solist, terwijl Fringe  met het ensemble is. In beide gevallen speel ik voor een bijzonder publiek en daar kijk ik het meeste naar uit.’

EXit: Tot slot een vraag die je al veel gekregen zult hebben en nog zál krijgen, maar ze is té verleidelijk… wat is het verhaal achter de familienaam? Familie van de 19^e-eeuwse grootmeester?

Paganini: ‘Ha! Het moest ervan komen (lacht). Wel, mijn vader is van Italië en daar is de naam niet zo heel veel voorkomend, dus op zich is het zeker niet uitgesloten. Een familielid heeft geprobeerd om de genealogie te reconstrueren maar is daar niet in geslaagd, omdat er te veel bronnen verloren zijn gegaan tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dus het mysterie blijft!’   (ALEXANDER JOCQUE)

 Musica Gloria is te beluisteren op 2 augustus, om 15.30 u. in het Provinciaal Hof, http://www.mafestival.be

‘Je ontdekt hier zowel de grote namen als de nieuwste generatie’

Tomas Bisschop leidt MAfestival in nieuwe banen (foto Peter Debruyne)

Een tiendaags festival met wereldtoppers als Jorid Savall, net zo goed als de vermaarde Belgische jazzsaxofonist Robin Verheyen, Italiaanse furore Il Giardino Armonico evenzeer als de vier elektrische gitaren van Zwerm: het valt allemaal te beleven van 1 tot 10 augustus tijdens het MAfestival, Brugges onbetwistbare, internationale troefkaart in de wereld van de oude muziek. De ingrediënten zijn bekend. Er is een ambitieus jong team dat een programma ineen bokst dat bol staat van de verrassingen: jong versus oud, weinig bekende concertlocaties, een fietstocht richting Ommeland, gratis middag- en avondconcerten en een prestigieus concours. Daarover aan de tand gevoeld: directeur Tomas Bisschop en rechterhand-duivel-doet-al Sofie Deschepper.

Het team

‘Zijn wij een eenmansbedrijf? Goeie vraag. Het zakelijke en artistieke beleid rust, als halftijdse kracht, bij mij, de communicatie en de administratie zit bij voltijdse Sofie. Voor de productie doen we beroep op freelancer Evy Vancalbergh. Ons team wordt voor de voorbereiding en de duur van het festival bijgestaan door een dertigkoppig team jonge vrijwilligers. MAfestival is veel organisatie in korte tijd en dat vraagt veel helpende handen. Zonder hen, geen MAfestival.’

Het scherp van de snee

‘We hebben in de voorbije jaren een aantal zaken kunnen ombouwen in ons voordeel, vooral door de intense samenwerking met het Concertgebouw. Daardoor kunnen wij grote dingen brengen die anders onmogelijk zouden zijn. Financieel zitten wij echter op het scherp van de snee. Elke tegenslag is krabben in het haar. Over elke uitgave, hoe miniem ook, wordt hier hard gediscussieerd. ‘

‘Van de Stad Brugge krijgen wij een forse subsidie, een subsidie die voor drie jaar is toegezegd. We begrijpen dat zoiets in moeilijke tijden niet evident is. Niemand trekt vandaag nog de grote portemonnee open. Daarnaast ontvangen wij ook een vaste subsidie vanuit Vlaanderen en werken we hard aan een contract met Europa, een dossier waarin vooruitgang zit.’

HET VOLLEDIGE INTERVIEW LEEST U IN DE KERSVERSE EXIT (236)

 Tentoonstelling Virtuoos Maniërisme

Evelien De Wilde en Virginie D’Haene (foto Sarah Bauwens)

 Nog tot 19 oktober kunt u in het Arentshuis (Dijver) terecht voor de boeiende tentoonstelling Virtuoos maniërisme, prenten van Hendrick Goltzius en tijdgenoten uit het Groeningemuseum. In deze collectiepresentatie staan de prenten van de laat 16^de-eeuwse Noord-Nederlandse graveur Hendrick Goltzius centraal. Het gaat om een presentatie van een 80-tal prenten afkomstig uit het Prentenkabinet van het Groeningemuseum.

De tentoonstelling bestaat uit twee luiken. In het ene luik, Goltzius invenit, fecit et excudit, komen de prenten aan bod die Goltzius zelf ontwierp, vervaardigde en/of uitgaf. Er worden in hoofdzaak prenten getoond uit de periode (1586 – 1590) waarin Goltzius zich ontpopte tot één van de protagonisten van het noordelijke maniërisme. Goltzius’ verwrongen lichaamshoudingen, overdreven gespierde lichamen en zwellende graveerlijnen zijn beeldbepalend voor de vormentaal van deze graveerstijl in de Noordelijke Nederlanden.

Het andere luik van de tentoonstelling focust op het werk van kunstenaars uit de nabije omgeving van Goltzius: het graveerwerk van zijn leerlingen Jacques de Gheyn II, Jan Muller en zijn stiefzoon Jacob Matham en ontwerpen van zijn Haarlemse collega’s, Karel van Mander en Cornelis Cornelisz. van Haarlem. Ze tonen de grote invloed van Goltzius’ opgeblazen spiermassa’s en zwellende lijnen op zijn omgeving.

De tentoonstelling is het werk van Evelien de Wilde en Virginie D’Haene. Beiden zijn door de Brugse musea aangenomen om de omvangrijke collectie prenten van het Groeningemuseum (15.000 prenten en 4.000 tekeningen)  te ontsluiten en aan de buitenwereld te tonen. Zo hebben ze de Brugse prentencollecties geïnventariseerd en online raadpleegbaar gemaakt op de website van de Vlaamse Kunstcollectie. Daarnaast publiceren ze geregeld studies over ongekende deelcollecties binnen de verzameling.

Waarom een tentoonstelling over Hendrick Golzius?  

 ‘Hendrick Goltzius was een van de belangrijkste, meest invloedrijke Noord-Nederlandse graveurs uit de zestiende eeuw. Hij is verantwoordelijk voor de introductie van het maniërisme (late renaissance) in de Noord-Nederlandse prentkunst. Hij ontwikkelde een nieuwe graveertechniek die grote navolging kende. Zijn prentenbedrijf doorbrak  het Antwerpse monopolie op de productie van prenten. In zijn latere werk ging hij de confrontatie aan met grootmeesters uit het genre als Albrecht Durer en Lucas Van Leyden. Het Groeningemuseum bezit een zeventigtal prenten van Hendrick Goltzius die in een bijzonder goede staat verkeren.’

Bestaat er geen verwarring met de Brugse Hubert Goltzius?

 ‘Er waren inderdaad nog enkele familieleden actief in de prentenwereld, waaronder Hubert Goltzius, een neef van de vader van Hendrick Goltzius. Deze had een drukkerij in Brugge. In 1983 wijdde de Brugse Musea een tentoonstelling aan zijn werk.’ (LF)

Virtuoos Maniërisme, Arentshuis Dijver 16, tot 19 oktober. Van di. tot zo. www.museabrugge.be

In de nieuwe EXit onder meer aandacht voor

*het MAfestival, Oude Muziek in knetterende vaten

*Prenten van Hendrick Goltzius en tijdgenoten in Arentshuis

*het Brugse supertalent Beniamino Paganini speelt op MAfestival

*Symfonieorkest Vlaanderen speelt Shakespeare

*een betrouwbare gids voor Theater aan Zee

*Actuele kunst in Sint-Janshospitaal in Damme

*het bizarre universum van Paul Joostens in MuZEE

…. ..

Geboren in 1889, gestorven in 1960, Belgisch schilder, dichter, objectkunstenaar, Franstalige bourgeoisie: heel veel meer is niet geweten over het leven van deze teruggetrokken levende kunstenaar die na zijn studies deel uitmaakte van de Antwerpse avantgarde. Hij omarmde zowel het symbolisme als het kubisme en experimenteerde met dadaïstische collages en objecten gemaakt uit wegwerpmaterialen. Deze collages zijn pas na zijn dood bekend gemaakt, maar tonen, volgens kenners, ‘de essentie van zijn werk’. Blikvanger is de grote collage ‘De maharadja in de haven’ dat ooit versneden werd, en nu voor het eerst weer is samengevoegd.

Episode 1 in Mu.ZEE gaf een overzicht van de tekeningen en schilderijen, episode 2 is gewijd aan de collages en assemblages. Met deze kunstwerken vestigt Joostens zijn reputatie als vertegenwoordiger van de internationale avant-garde in België. De Belgische geschiedenis van de avant-gardecollage begint in zijn atelier anno 1917. Daar experimenteert hij met de collagetechniek die de kubisten en dada-kunstenaars introduceren in de moderne kunst. Rond 1919 reist Joostens enkele keren naar Parijs, waar hij zich vooral laat inspireren door het speelse en ongerijmde karakter van dada. Joostens blijft wel een anarchist en individualist in hart en nieren. Nooit verbindt hij zich aan een kunstenaarsgroepering of internationale stroming. Hij ontwikkelt een persoonlijke en veelzijdige vorm van dada waarin hij collages en assemblages creëert uit diverse en ongebruikelijke materialen. Zijn kunstwerken vertellen verhalen waarin geen onderscheid bestaat tussen cinema’s en kathedralen, filmsterren en Madonna’s, dada en gotiek. (LF)

Cinema Joostens,nog tot 14 september in Mu.ZEE (Romestraat 11, Oostende). Info http://www.muzee.be

Rocken op Brugges mooiste plein

 Burgrock viert feest, want op vrijdag 11 juli (de Vlaamse feestdag) vindt de tiende editie van dit muziekfestival plaats. Eerst strijden vijf groepen voor een prijzenpot tijdens de rockrally, dan komen de grotere kleppers naar voren: Calling Susan, Elements, Gorki en platenruiter Dirk Stoops mogen de Burg in lichterlaaie zetten.

De rockrally

Organisator Roeland Van Den Driessche: ‘Burgrock probeert voor de rockrally een mix van plaatselijk talent te combineren met talent uit andere provincies. We willen jonge groepjes een kans geven om op een unieke locatie, de Burg, te spelen. Voor veel bands is dat al een eerste reden om zich in te schrijven. Het grote succes zorgt ervoor dat wij al enkele jaren verplicht zijn om preselecties te houden.’ Roeland mocht dit jaar 99 demo’s van bands uit zijn brievenbus vissen. De groepen konden in de paasvakantie hun skills bewijzen in Jeugdhuis Comma tijdens CommaRocks. Daar nam een professionele jury de muziekgroepen onder de loep. ‘De juryleden gaven punten op vier criteria: podiumuitstraling, zang, instrumentaliteit en originaliteit’, zegt Van Den Driessche. Uit die preselecties puurde de jury vijf groepen die kort na de middag de strijd met elkaar aangaan in de rockrally:

–          Momma Said So uit Avelgem (13.00 uur): deze groep met invloeden van Eels, Queens Of The Stone Age, The Black Keys, The Strokes, The Arctic Monkeys en The White Stripes won al de Kortrijkse Voorronde van Kunstbende en de West‐Vlaamse voorronde van Imagine.

–          Eraserhead uit Kortrijk (14.00 uur): dit viertal brengt garagerock met een surrealistische toets. In 2014 wonnen ze de Maybee Rock Rally en Band In Construction Rock Rally.

–          Wasted 24/7 uit Brugge (15.00 uur): deze band tekent voor catchy melodieën, scheurende gitaarsolo’s, stevige ritmes en krachtige ‘vocalen’.

–          ArkEstri uit Gent (16.00 uur): hun muziek is een mengelmoes van (heel) veel, hun songs bevatten heel wat elektronische invloeden.

–          Birds uit Brugge (17.00 uur): deze groep trekt de kaart om atmosferische soundscapes te vermengen met rauwe gitaren. Het viertal flirt ook met shoegaze, mathrock en grunge uit de jaren ’90. Birds haalt zijn invloeden bij onder meer 65daysofstatic, Mogwai, This Will Destroy You en Steak Number Eight.

De prijzentrommel? De winnende groep krijgt een dag opnametijd in de studio van Bart Denaeghel (Fuzzyopolis), een optreden op Burgrock 2015, een fotoshoot door de Burgrock‐fotograaf en de nodige persaandacht.

De kleppers

Na de rockrally blijven de decibels op peil. ‘Om 18.00 uur zorgt Calling Susan voor rauwe vintage, maar toch actuele bluesrock. Deze Brugse band won vorig jaar onze rockrally en mag nu opwarmen voor hun streekgenoten van Elements, de groep met leden van Red Zebra. Elements brengt een kruising tussen new wave en britpop’, zegt Roeland. ‘De keuze van de jury voor de rockrally maken we bekend om 20.40 uur. Vijf minuten later mag Gorki het podium op. De Nederlandstalige groep van Luc De Vos heeft ook iets te vieren, want ze bestaan een kwarteeuw. Dj Dirk Stoops mag het feestje op de Burg afsluiten. Verwacht maar dat hij de boel figuurlijk zal laten ontploffen met knallende klanken.’ (ADC)

Info: www.burgrock.org

‘

Rocco granata

Emotieloos is het niet verlopen: directeur Sonia Debal die voor de laatste (?) keer ‘haar’ nieuwe seizoensbrochure van het Cultuurcentrum mocht toelichten. Een carrière lang zeer gedreven en verantwoordelijk voor het uitstekende cultuurhuis dat het Cultuurcentrum vandaag is, zet ze er dezer dagen een punt achter. Weet wel, iedereen op deze planeet is vervangbaar, maar voor het stadsbestuur wordt dit geen eenvoudige oefening. De nieuwe seizoensbrochure is alvast een waardig afscheidsgeschenk geworden met ‘een pittige cocktail van muzikale pareltjes, spraakmakende dans, beklijvend theater en boeiende tentoonstellingen’.

Herman Van Veen staat bij Sonia Debal altijd al in een favoriet blaadje en sinds 5 april ’14 kan het helemaal niet meer stuk. Toen zong de Nederlandse bard een ode aan de Brugse zaal: ‘In deze zaal/ in deze Brugse zaal/ hier speelt/ de andere kant van het besef/ hier heeft het zinneloze zin/ hier schijnt het vierkant rond/ hier lijkt de kop het einde/ de staart begin.’

‘De staart’ van het nieuwe seizoen, (vorig jaar goed voor 64.000 bezoekers voor de eigen programmering), begint in het weekend van 18 september. Het Cultuurcentrum huist dan terug in de vernieuwde kantoren in de Sint-Jakobsstraat en een week lang wordt sterk uitgepakt met een aantrekkelijk programma. De aftrap wordt gegeven door Percy Sledge, wereldberoemd (geweest) omwille van When a man loves a woman, hoewel deze liefdesballade zijn vriendin toch niet (meer) kon overtuigen… Het slot vindt plaats op 22 april 2015 met een intiem concert van de Brugse artiesten  Geeraard De Groote & Ann Vandaele. Daartussen bevindt zich een uitgebreid aanbod ‘om de vingers bij af te likken’.

 Dans

Dans is altijd het paradepaardje van Sonia Debal geweest. In 1992 gestart met twee voorstellingen (met inleiding), vandaag uitgegroeid tot een prestigieus pakket van negentien voorstellingen. Dat wordt dit seizoen niet anders. Er zijn de gevestigde waarden als Thierry Smits, Akram Khan, Les Ballets C de la B, Alain PLatel, Grace Ellen Barkey, Meg Stuart, Wim Vandekeybus en het onovertroffen December Dance, in samenwerking met het Concertgebouw. Zij worden aangevuld door aanstormend talent als Hans Van Den Broeck, Peeping Tom of Jan Martens en anderen.

Humor en jeugd

De afdeling humor blijft eveneens een publiekstopper. Namen als Wouter Deprez en Hans Liberg zorgen beslist voor volle zalen. Dat geldt ook voor de familievoorstellingen die met veertien  ‘hoogstaande jeugdtheaterproducties’ wellicht terug meer dan 2.500 kinderen met ouders zal verwelkomen.

Muziek

De concertenreeks, niet eenvoudig tussen het aanbod van Concertgebouw en Cactus in, geeft ruimte aan enkele oudgedienden als Percy Sledge, The Byrds-voorman Roger Mc Guinn, Willem Vermandere, Anne Clark,Mary Black, maar evengoed aan Ozark Henry, Bent Van Looy, Raymond en Yevgueni.  Menig volwassen mens stipt allicht het kleinkunstfestival aan met onder andere Miek & Roel, Della Bossiers en Dimitri Van Toren. Nog meer nostalgie is er met Rocco Granata en The Ramblers, concerten die steevast afgesloten worden met een bal.

Theater

Corebusiness is elk jaar weer het toneelaanbod of Brugge Theaterstad. Daarbij komen enkele grote Nederlandse theaters aan bod. Opvallend doorheen de toneelprogrammering is het actuele karakter van menige voorstelling. Zo blijkt een massale belangstelling te bestaan voor de herdenking van 100 jaar Eerste Wereldoorlog. Gezelschappen als Cie Cecilia, NTGent, SkaGen en Ultima Thule herinneren ons aan deze gruwel. Kunst als archief van onze samenleving. Het Cultuurcentrum werkt ook dit jaar voor de toneelprogrammering  intens samen met De Werf. Nog belangrijker is het project Get Lost. Onder impuls van de grande dame van het theater, Frie Leysen, tekent Brugge, als enige in Vlaanderen, voor drie internationale producties, respectievelijk uit Indonesië, Argentinië en Chili, waar nodig met simultaanvertaling.

Nieuw in het programma is AMAZE, waarvan u gerust het woordje MaZ mag weerhouden. In samenwerking met (de centen van) Stedenbeleid kunnen artistieke jongeren met centen en ondersteuning aan het werk. Enthousiaste jongeren kunnen in de MaZ terecht met door hen gekozen voorstellingen.

Kunst

Beeldende kunst hield het, met de adem van de komende Triënnale in de nek, beknopt: een overzichtstentoonstelling van de Spaanse kunstenares Alicia Framis (vanaf 20.11.2014) in De Bond). Nog: De Geschreven Stad in de Stadshallen (25.04.2014): dichters en kunstenaars over ‘de stad’ met voer uit Griekse tot hedendaagse tijden. Qua thematiek een tentoonstelling die nauw aansluit bij de Triënnale.

Conclusie: afscheidnemend directeur Sonia Debal laat een ijzersterk merk na met een seizoensprogrammering die mening cultuurcentrum benijdt. Bovendien is Brugge het enige  cultuurhuis dat zoveel samenwerking voert met andere partners. Het volledige programma vindt u in de knap vormgegeven brochure. Moet worden vervolgd. (LF)

Info: http://www.ccbrugge.be

Inge Kinet (foto EDM)

 In het tweede weekend van juli staan de concertfotografen Inge Kinnet en Christophe Brysse in de frontlinie van het jaarlijkse Cactusfestival in het Minnewaterpark. Camera’s in de aanslag, arendsblik op scherp gesteld, zoekend naar dat perfect beeld voor de gevoelige plaat. Die krijgen ze gegarandeerd te pakken van onder meer Mogwai, Intergalactic Lovers, Arsenal, The Afghan Wigs en Massive Attack. EXit polste bij Inge en Christophe naar hun festival- en concertervaringen.

Bruggelinge Inge Kinnet (°1972) kreeg de smaak van concertfotografie goed te pakken toen ze midden de helft van de jaren 2000 enkele edities van het Dudzeels festival Dudstock in beeld mocht brengen. ‘Het was meteen liefde van in het begin, het zorgde voor een fantastisch gevoel’, zegt ze. Het Cactusfestival waar ze al jaren een trouwe bezoeker van was, was de volgende logische stap. Inge werkt samen met Geert Van de Velde, een andere concertfotograaf, en levert foto’s aan onder meer Humo, Proximus Go for Music en de Gazet van Antwerpen.

Christophe Brysse uit Torhout (°1970) volgde fotografie/film aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten (Gent) en schiet jaarlijks ongeveer 40.000 foto’s van muziekgroepen. ‘Ik zit al een tijdje in het vak, maar vorig jaar pas was mijn debuut als fotograaf op het Cactusfestival. Voordien ging ik er enkel heen als toeschouwer’, zegt hij. Christophe is momenteel fotograaf voor de cultuursite Cutting Edge, huisfotograaf voor het festival Masters@rock en voor enkele bands van het zwaardere kaliber (King Hiss, Cowboys & Aliens…) en gelegenheidsfotograaf voor Channel Zero en Triggerfinger.

Verbroedering van Bruggelingen

‘Wat me aantrekt aan het Cactusfestival, zijn de sfeer, de gezelligheid, de samenhorigheid onder de bezoekers en de medewerkers’, zegt Inge Kinnet. ‘Elk jaar kom er je oude vrienden tegen die je minstens een jaar niet meer hebt gezien. Het festival is een verbroedering van Bruggelingen. En dat allemaal gelardeerd met een pak goede muziek. De organisatie slaagt er elk jaar in om, naast de gevestigde waarden, een aantal onbekendere groepen naar voren te schuiven die meestal als verrassing van het festival uitgroeien. Door hun locatie is het Cactusfestival verplicht klein te blijven, maar dat aspect zorgt juist voor een bepaalde gezelligheid die je op andere festivals niet aantreft. Vandaar dat het één van mijn favoriete festivals blijft.’ Ook Christophe Brysse beaamt die gezelligheidsfactor. Hij looft vooral ook de backstageruimte. ‘Het is daar bijzonder aangenaam om te vertoeven. Ik zou het zelfs durven omschrijven als een café zonder complexen. Het Cactusfestival onderscheidt zich van de rest door de setting: er is één hoofdpodium and that’s it. Voor een fotograaf is dat een comfortabel gegeven. We hoeven dan niet van het ene naar het andere podium te crossen in de hoop niets te missen. De werkdruk ligt daardoor een stuk lager en dan kan ik ook wat meer van het festival zelf genieten. Maar begrijp me niet verkeerd: ik hou ook van die rushes naar de verschillende podia.’ ‘Die rushes storen mij ook helemaal niet,’ zegt Inge. ‘Je zit in een adrenalineflow en je bent toch voortdurend bezig met je werk. We beleven het festival wel op een andere manier, maar ik zou het niet anders meer willen. Als ik als toeschouwer naar een concert ga, zie ik enkel maar continu mooie beelden en bewegingen passeren die ik niet kan fotograferen. Beroepsmisvorming, zeker?’ (ADC)

HET VOLLEDIGE INTERVIEW LEEST U IN (de papieren) EXIT 235

Foto Ellen De Meulemeester

 Niets te doen in Brugge? Als we de zomerkalender zorgvuldig overlopen, dan wordt meteen één zaak heel duidelijk: we zullen in juli en augustus niet veel in ons kot zijn! Maar wat meer is: door een betere spreiding van de zomerse evenementen, is kiezen niet langer verliezen. ‘We hebben met de culturele actoren rond de tafel gezeten en samen een heldere zomeragenda voor Brugge opgemaakt,’ zegt Schepen van Evenementenbeleid Annick Lambrecht.

‘Vandaag de dag komt er heel veel op ons af en eigenlijk willen we zo weinig mogelijk missen. Vroeger gebeurde het geregeld dat er moest worden gekozen tussen twee of meer evenementen die gelijktijdig plaatsvonden in Brugge. Door met iedereen te communiceren en een kalender op te maken, hebben we dit willen vermijden. Spreiden in tijd en ruimte, dat is evenementenbeleid’, verduidelijkt Schepen Annick Lambrecht. ‘Vroeger gebeurde het ook wel dat verschillende activiteiten steeds weer op slechts een aantal locaties werden ingepland, zodat de buurt daar (te) vaak geconfronteerd werd met bijvoorbeeld extra lawaai. Ook daaraan hebben we een mouw gepast, want nu hebben we bijvoorbeeld het Sebrechtspark ingeschakeld zodat het Astridpark wat ontlast wordt.’

En dat het een drukke zomer wordt, bewijzen Vama Veche, Cactusfestival, Klinkende Kroegen, Burgrock, Brugge Tripeldagen, MAfestival, Moods!, Benenwerk, WeCanDance… Over al deze activiteiten leest u meer in deze en de komende edities van EXit.

Ook Brugge Plus draagt met vijf evenementen bij tot een sfeervolle hot summer. Een summ(i)er overzicht:

–              Filmophetstrand in Zeebrugge: elke donderdag in juli en augustus vormt het strand van Zeebrugge het decor voor een gratis openluchtbioscoop. In de namiddag (14.30 en 16.30 uur) worden twee jeugdfilms vertoond, waarvan de tweede telkens geselecteerd wordt door het Jeugdfilmfestival. Om 20.00 uur staat de hoofdfilm op het programma. Dit jaar vindt Filmophetstrand plaats op het evenementenplatform naast de St. George’s Day Wandeling.

–              Uitwijken: op 14, 15, 16, 17 en 18 juli trekt het Spaanse gezelschap Leandre & La Tal naar vijf Brugse wijken (Koolkerke, Sint-Pieters, Sint-Kruis, Ver-Assebroek en Sint-Andries). Vijf avonden na elkaar brengen ze de voorstelling ‘Démodés’, die ook te zien zal zijn tijdens het gratis circusfestival Cirque Plus.

–              Cirque Plus: humor, acrobatie, een vleugje emotie en heel veel sfeer zijn de rode draad doorheen dit driedaagse circusfestival op 19, 20 en 21 juli. Op het gezellige terras onder de bomen in de tuin van het Grootseminarie kun je even tot rust komen, een hapje eten en iets drinken.

–              Lichtfeest Lissewege: het ‘witte’ polderdorp wordt in het weekend van 22 en 23 augustus nog een tikkeltje gezelliger. Een keer per jaar staat Lissewege in het teken van het licht. Daar zorgen tal van diverse artiesten voor. De combinatie van poëzie en muziek, vuurinstallaties, kunst en straattheater zorgt voor een intieme en gezellige sfeer. Het Lichtfeest is gratis en vindt plaats in het oude centrum van Lissewege.

–              Uitzomeren: op 29, 30 en 31 augustus wuiven we zomervakantie uit in het Sebrechtspark. Op vrijdag en zaterdag zorgt Cinema Lumière voor een filmavond.  Op zondag vormen straattheater, muziek (Radio Oorwoud) en een heerlijke hap het menu van de dag. (ADC)

Info:  www.bruggeplus.be of bij In&Uit, ’t Zand 34, 8000 Brugge of 050 44 20 02.