Exit Magazine

Maandelijks Brugs Cultuurblad

Maandelijks archief: september 2012

Toneel op Brugse planken

 

11 oktober 2012

Shwab, Werner Schwab, Cie Barbarie, De Dijk

 

Zeven vrouwen in de huid en kleren van een man, dat is het recept voor de voorstellingSchwab, Werner Schwab van Cie Barbarie. Het stuk ging vorig jaar in première, maar omdat de dames niet tevreden waren, werd het volledig herwerkt. Inspiratiebron is cultschrijver Werner Schwab die begin jaren negentig een sensatie was in het Duitstalige theater. Zijn stukken werden ook elders in Europa vaak gespeeld, niet in het minst omdat ze altijd wel voor een schandaal zorgdenCie Barbarie werkte als collectief rond het leven, de teksten en het beeldende werk van deze te vroeg gestorven jonge, blonde god. Eén van de actrices is de Brugse Anna Vercammen.

Info Cultuurcentrum, 050 44 30 60, cultuurcentrum@brugge.be, www.ccbrugge.be

 

12 oktober 2012

Het Brein/De Kosmos, Nele Van Den Broeck

 

De Gentse Nele Van den Broeck is van verschillende markten thuis. In 2005 stond ze in de finale van Humo's Rock Rally en wat ze deed, werd bestempeld als 'hors catégorie, maar uiterst geschikt voor de culturele centra.’ Van den Broeck won in 2008 ook de Jong Muziek Prijs tijdens Theater Aan Zee. Ze werd er geloofd om haar persoonlijkheid en oog voor detail.De Kosmos en Het Brein maken deel uit van de reeks KWEST en worden op één avond na elkaar gespeeld. In KWEST behandelt Van den Broeck telkens een ander wetenschappelijk fenomeen. In Het Brein pakt ze de nieuwste ontdekkingen in de neurologie aan. In De Kosmos bekijkt ze de wereld van elke dag door de bril van de fysicus. Een voorstelling vol verhalen en sterrenstof.

Info De Werf, t 050 33 05 29reservatie@dewerf.bewww.dewerf.be

 

 

20 oktober 2012

Krenz, een gedoodverfde opvolger, Cie De Koe

 

Deze voorstelling ging vorig jaar in december in première in De Werf en haalde de selectie voor het Theaterfestival 2012. De jury over de voorstelling: Zo ontwapenend, zo wereldwijs, zo vol noodzaak zie je theater zelden gemaakt worden. Tekst en spel zijn van theatermaker Willem de Wolf. Hij verbindt in dit stuk zijn eigen communistische jeugd met het levensverhaal van Egon Krenz, de kortstondige leider van de DDR net voor de val van de Berlijnse Muur. De tekst speelt in op het gegeven van ‘de tweede man’, de altijd parate, afwachtende plaatsvervanger of de veelbelovende zoon. De man die tegen zijn eigen wil in, achter de schermen moet blijven.

Info De Werf, t 050 33 05 29reservatie@dewerf.bewww.dewerf.be

 

 

26 oktober 2012

Vesche Vis en nieuwe liefde, De Martha’s

 

Het vissersleven blijft tot de verbeelding spreken. In opdracht van de provincie West-Vlaanderen interviewde actrice Frieda Vanslembrouck 26 Vlaamse vissersvrouwen. Vanslembrouck en dochter Lise Bouttery vertellen het verhaal van 100 jaar vissersvrouwenvanuit het oogpunt van een grootmoeder en een kleindochter. Verhalen van vroeger en nu, over angsten en vangsten, huis en thuis, werken en wachten … De voorstelling stond vorig jaar al met succes in ZeebruggeFrieda Vanslembrouck regisseerde tien jaar lang het semi-professionele gezelschap ‘Het Nawoord’, dochter Lise Bouttery studeerde af aan Studio Herman Teirlinck en het Gentse Conservatorium.

Info Cultuurcentrum, 050 44 30 60, cultuurcentrum@brugge.be, www.ccbrugge.be

 

Jazz Brugge met ijzersterke affiche

 

Jazz Bruggetegen de stroom in maar kwaliteit voorop


In de aanloop naar de 6de editie van Jazz Brugge, vroeg EXit aan RikBevernage wat de ambitie is van dit festival, hoe zo'n affiche tot stand komt en naar welke acts het straks reikhalzend uitkijken is. Vooraf een korte trip downMemory Lane.


Rik Bevernage – 'Eind jaren '90 rijpte bij een aantal mensen het idee voor een groot jaarlijks jazzfestival, alternerend in Antwerpen – Jazz Middelheim dreigde te verdwijnen – en in Brugge. De piste hier was: onder de vleugels van De Werf, op het terrein van het Cactusfestival (voordelen: openluchtfestival, Minnewaterpark, samenwerking met VRT). Zelf speelde De Werf met het concept van een festival met Europese Jazz: 3 groepen per dag, telkens voor 200 mensen. Beide denkpistes werden in 2002 samengebracht: een Europees jazzfestival, in het Concertgebouw. Grote troeven van die locatie: méér comfort; geen extra kosten voor huur van materiaal, apparatuur of terreinwerken; uitbreiding publiekscapaciteit tot 1.000 bezoekers per dag. Van bij de start werd dus volop de kaart getrokken van absolute luister- en kijkkwaliteit. Die eerste editie was een waar succes, maar daarin speelde zeker ook het nieuwe, veelbesproken Concertgebouw mee èn natuurlijk de grote publiciteit rond “Brugge, Culturele Hoofdstad van Europa”. In 2004 bleek het festival ondanks de sterke affiche een flinke tegenvaller qua publieksopkomst; niettemin werd beslist vast te houden aan het gekozen profiel.'


EXit – Hoe zou je dat profiel omschrijven: aan welke criteria moeten muzikanten voldoen om de affiche te halen?

Bevernage – 'Negentig procent van de geselecteerde artiesten is door minstens één van de leden van de programmatiecommissie (een zevental mensen) op buitenlandse festivals live gewogen. Criteria bij het programmeren zijn: Europese artiesten; geen toegevingen aan het commerciële; geen muzikanten die datzelfde jaar in België al op talloze podia staan, maar mensen die hier niet aan bod komen, zonder daarbij naar een scoop te zoeken. Intussen hebben we heel wat grote namen mogen verwelkomen, maar dat iemand tijdens een vorige editie succes heeft geoogst, impliceert niet automatisch dat hij/zij opnieuw op de affiche komt. Tegen de stroom in dus, wat meteen het scherpe profiel is van dit festival. Een héél ander uitgangspunt m.a.w. dan “artiesten voor een groot publiek”. Het levert ons van sommigen het verwijt van purisme op. Die keuze brengt ook mee dat mensen naar deze muziek krijgen moeilijker is: enkel dankzij subsidies en overheidsmiddelen kan het festival die ingeslagen weg verder bewandelen èn een publiek vinden voor dit sterk kwalitatieve programma. Nieuwe dingen voorschotelen, blijft echter het devies, met als nadeel dat bepaalde muzikanten – soms zelfs in de jazzpers – weinig of niet gekend zijn. Laat er echter géén misverstand over bestaan: de ambitie van dit festival is en blijft voor een groot publiek te werken, en betaalbaar.'

EXit– Tevreden over deze affiche?


Bevernage – 'Zeker! Opnieuw zijn we er in geslaagd een aantal toppers naar Brugge te halen: Aka Balkan Moon, “Monk 'n Roll” (Francesco BearzattiTinissima Quartet), het project “A la vie la mort” en absoluut ook Free Flamenco (slotconcert) om slechts die te noemen. En zéér interessant dit jaar zijn enkele projecten met een link naar klassieke muziek: “Vivaldi Universel” van Christophe Monniot, “Monteverdi” van Michel Godard, de samenwerking van Claron McFadden met het Artvark Saxophone Quartet.'


EXit – Werken op diverse locaties biedt wel degelijk een meerwaarde?


Bevernage – 'Inderdaad, want elke locatie biedt specifieke mogelijkheden. Op de zolder van het Sint-Janshospitaal is geen piano, dat is dus dé uitgewezen plek voor uitdagende concerten die van het publiek een zeer avontuurlijke ingesteldheid en bereidheid tot volgen vergen; de  Kamermuziekzaal is dan weer ideaal voor de intieme pianoreeks; en in de Concertzaal programmeren we de grote projecten en meest gekende namen. Het aantal avondconcerten in die zaal is dit jaar overigens tot 2 per dag beperkt: op vrijdag en zaterdag zijn er nulaatavondconcerten in de inkomhal. De samenwerking tussen de festivalpartners – Concertgebouw, Musea Brugge, De Werf – durf ik echt wel uniek te noemen!'


EXit – Denk je al aan de volgende editie?


Bevernage – 'Na elke editie wordt er geëvalueerd en zoals al aangegeven is dit festival afhankelijk van projectsubsidies. Jazz Brugge heeft duidelijk een trouw publiek, maar dat moet men ook kunnen houden. Zelf ga ik er alvast van uit dat er in 2014 een vervolg komt.'


                          PAUL GODDERIS


Info Jazz Brugge 2012 van donderdag 4.10 t.e.m. zondag 7.10 in Concertgebouw & Musea, info www.jazzbrugge.be 

 

 

 

 

Werken

De exit-site blijft tot maandagavond buiten gebruik wegens aanpassing site. Met excuus.

De redactie

Jan Denolf van De Werf naar de Provincie

Jan_denolf

foto PW
 
Jan Denolf wordt directeur provinciale cultuurdienst
 
Jan Denolf (53) uit Brugge, momenteel nog directeur van het kunstencentrum De Werf, wordt vanaf 1 december 2012 de nieuwe directeur van de dienst Cultuur van het provinciebestuur West-Vlaanderen. Jan Denolf werd laureaat van het examen dat de Provincie onlangs uitschreef om een opvolger te vinden voor Ludo Valcke, die eerder met pensioen ging. Hij komt aan het hoofd van een dienst van 75 medewerkers, actief in de secties Kunsten, Cultureel Erfgoed, Cultuurspreiding en Cultuurcommunicatie.
 
Denolf werd geboren in Tielt, maar woont in Sint-Andries. Hij is licentiaat geschiedenis, en werd, na een loopbaan in o.a. het onderwijs en de uitgeverswereld, eind 2004 raadgever en adjunct-kabinetschef van cultuurminister Anciaux. Op 1 december 2009 werd hij directeur van het kunstencentrum De Werf als opvolger van Rik Bevernage. (LF)
 

Schriftuur/Scripture toont rijke variatie

Isaacs_-_kopie

Werk van John Isaacs

Michel Dewilde, curator hedendaagse kunst van het Brugse Cultuurcentrum met vijftien jaar ervaring op de teller, heeft een boeiende overzichtstentoonstelling samengesteld in De Bond, de Brugse kunsthalle voor hedendaagse kunst. Onder de titel Schriftuur/Scripture toont hij werk van kunstenaars met een eigen ‘handschrift’. Onder de 43 kunstenaars een groot aantal deelnemers die de voorbije jaren reeds in De Bond of de Bogardenkapel te zien waren zoals Jan Fabre, Wim Delvoye, Peter Buggenhout, John Isaacs, stadsgenoot Jan De Vliegher, Wesley Meuris en Peter Depelchin. Aanvullend is er vaak boeiend werk te zien van een nieuwe generatie, ook niet-Europese kunstenaars. Schriftuur/Scripture toont een gamma van abstract, tekstueel en filmisch tot figuratief schilderen. Ruim aandacht voor video-installaties, tekstkunst (van Frits Standaert), schilderijen, foto’s en installaties. De opstelling in De Bond toont ook merkwaardige combinaties.

Michel Dewilde: In ‘Schriftuur/Scripture’ gaan we op zoek naar de persoonlijke toets, de eigen schriftuur van de kunstenaar. De tentoonstelling toont werken waarin we de hand van de kunstenaar, zijn esthetische of maatschappelijke visie of beide kunnen ontwaren. ‘Schriftuur/Scripture’ wordt geritmeerd volgens verschillende invalshoeken en vormelijke lijnen. Op inhoudelijk vlak onderscheiden we eerder cerebrale, taal- en systeemgebonden kunstwerken, naast meer subjectieve, lichamelijke of zelfs viscerale uitingen.’

Over Brugge en (het gebrek aan) hedendaagse kunst is de voorbije jaren nodeloos veel inkt gevloeid, meestal kritiek steevast afkomstig uit hetzelfde kleine kringetje. De publicatie ‘Conversaties‘ , een overzicht van 17 jaar hedendaagse kunst in het Cultuurcentrum, toont nochtans een rijk overzicht van honderden kunstenaars en tentoonstellingen in Brugge. De roep om aandacht en middelen was daarbij groot, maar het heeft geloond. Niemand betwist dat Brugge een moeizame relatie heeft met hedendaagse kunst, maar Michel Dewilde is er toch in geslaagd om in de voorbije 15 jaar een statement te maken. Bezoek aan De Bond (Buiten Smedenvest 1) aanbevolen. (LF)

Delvoye_-_kopie

Het varken van Wim Delvoye

De tentoonstelling loopt nog tot18 november, open elke dag van 12 u. tot 18 u., maar niet op dinsdag. Het boek Conversaties kost 20 euro.  

Het grote cultuurdebat

 

Cover
 
 
EXit-oktober dit weekend in de vertrouwde rekken, bijna geheel gewijd aan '14/10'.
 
*Groen: 'Jongeren zijn hier synoniem van overlast'
*CD&V: 'Het label Werelderfgoed is een zegen, de rest is dialoog'
*Open VLD: 'Brugge moet zich blijven heruitvinden'
*sp.a: 'Het toeristisch beleid moet meer cultureel zijn'
*N.VA: 'De DienstCultuur doorlichten'
 
En voorts: *Jazz Brugge tegen de stroom in 
                         * Weg met Bart Van Tieghem!
                  *De Portables in vier stappen
                   *De meest volledige cultuuragenda
                 

 

 

Popschool Metronoom neemt daverende start

Foto_metronoom

 Steven en Frank (Keymusic) verkochten een plectrum aan Mauro De Clerck

Rock ’n roll highschool: sinds begin juli kan de muzikale droom van iedereen werkelijkheid worden. Steven Van Havere, drummer van Arid en ex-drummer van Hooverphonic, bouwde een pand in Sint-Andries (Lange Vestingstraat) om tot een moderne muziekschool. Een school waar jong en oud pop- en rockinstrumenten kunnen leren bespelen of het dj-vak onder de knie kunnen krijgen. Steven laat zich hiervoor omringen door een professioneel en ervaren team.
Gisteravond werd de succesvolle start gevierd met enige luister.

EXit: Het project kent met 300 cursisten blijkbaar een daverende start. Het gat in de markt gevonden?

Steven Van Havere: ‘Dat hopen we. In Metronoom komen niet alleen pop, rock en dancemuziek aan bod, maar ook wie een dj- opleiding wil volgen, komt hier aan zijn trekken. De school is op maat gemaakt voor de MTV-generatie, voor mensen die zeer geïnteresseerd zijn in muziek en er iets mee willen doen, maar die niet bereid zijn om iets te leren dat ze totaal niet willen aanleren of opzien tegen de studiemethode. Er is veel meer jeugd geïnteresseerd in muziek spelen dan dat er effectief muziek gespeeld wordt. Ik kom veel mensen tegen die muziek hebben gestudeerd en nu geen muziek meer spelen en ik ken veel muzikanten die nooit muziekstudies hebben ondernomen. Het is dus een pijnlijke vaststelling dat heel veel mensen gewoonweg kappen met muziek nadat ze een ‘klassieke’ muziekopleiding hebben gevolgd. Ik wil met Metronoom inspelen op wat er leeft bij de mensen. Bij jonge mensen geldt het nu: wat wil je doen en wat doe je graag. Het aanbod in de muziekschool is niet mee geëvolueerd naar wat die gasten willen. Een gemotiveerde leerling wordt een goede leerling.’

EXit: Met Metronoom in de Lange Vesting (Sint-Andries) speel je op dat aanbod in?

Van Havere: ‘Iemand die klassieke instrumenten zoals viool en dwarsfluit wil studeren, komt aan zijn trekken in de traditionele muziekschool. Pop- en rockinstrumenten moet je niet in de klassieke muziekschool aanleren. No offence, dat is ook hun materie niet, maar dat hoort in een andere categorie te zitten. Bij ons kun je dat, in gelijke welke formule, aanleren.Voor elk budget en voor elk streefdoel is er een formule voorhanden. Iemand die graag Coldplay hoort en een paar basisakkoorden wil aanleren? Kom maar af. We werken heel doelgericht en we luisteren heel goed wat de leerling wil kunnen. Het heeft geen zin om een gemotiveerd iemand gelegenheidsworst te serveren als hij liever jonge kaas eet.’

Double Bill in De Werf op zaterdag 22 september

 

High_definition_winners_03
High Definition uit Polen
 
Zaterdag 22 september presenteert De Werf een nieuwe aflevering van JazzLab Series, met tweemaal de piano in de hoofdrol.
 
High Definition uit Polen is een formatie waarvan de naam voorlopig nog geringe weerklank heeft. Toch loont een kennismaking ongetwijfeld de moeite, want het viertal heeft met pianist Piotr Orzechowski en Alan Wykpisz (contrabas) zowaar twee prijswinnaars in de rangen en de groep zelf won bovendien het Jazz Hoeilaart concours, toch niet de minste van de jazzwedstrijden. De jury prees de muzikanten o.a. omdat zij zich ondanks hun jonge leeftijd al door 'zulk een virtuositeit, maturiteit en persoonlijke manier van spelen' onderscheiden. Te ontdekken dus!
 
Bij Nathalie Loriers is dan weer elke introductie overbodig: de negen CD’s die zij inmiddels onder haar eigen naam heeft uitgebracht, karakteriseren zich door toegankelijke composities waarmee zij een ruimer publiek weet te raken. Haar meest recente, Trois Petits Singes, die ze met haar New Trio uitbracht op het W.E.R.F.-label, vormt daarop geen uitzondering. Samen met Philippe Aerts (contrabas) en Rick Hollander (drums) zal zij het (naar te verwachten talrijk aanwezige) publiek voornamelijk op composities uit dat werkstuk vergasten. (PJG)
 
 

jazztalent met houten sculpturen

Jacquemyn
 
Foto Sarah Bauwens
'Hout Vasthouden' is de ietwat bizarre titel van een mooie tentoonstelling op de zolder van het Sint-Janshospitaal die houten sculpturen toont van jazzmuzikant Peter Jacquemyn. De tentoonstelling kadert in de aanloop naar het meerdaagse festival Jazz Brugge dat plaatsvindt van 4 tot 7 oktober in het Concertgebouw en op de middeleeuwse zolder van het Sint-Janshospitaal. Het initiatief is het resultaat van een gedegen samenwerking tussen Musea Brugge en De Werf.
Peter Jacquemyn is een Brusselaar die woont en werkt in Brakel. Als kunstenaar is hij zeer veelzijdig: beeldhouwer, maakt sculpturen en tekeningen en ontwikkelt zich als improvisatiemuzikant op de contrabas. Zijn concerten ogen even spectaculair als zijn werkwijze met hout, waarin hij bijl noch kettingzaag over het hoofd ziet. Zijn sculpturen komen bijzonder tot hun recht op de unieke zolderruimte van het Sint-Janshospitaal.
Wie de kunstenaar aan het werk wil horen kan dat op vrijdag 5 oktober om 12 uur op de Sint-Janszolder waar hij in duo gaat met saxofonist Evan Parker. De Middagconcerten in het Sint-Janshospitaal, als onderdeel van Jazz Brugge 2012, komen dit jaar in de plaats van de jazzconcertjes in het Groeningemuseum. (LF)
Info: de tentoonstelling loopt tot 14 oktober, te bezoeken van 9.30 tot 17 uur, uitgezonderd op maandag. gratis voor Bruggelingen en voor wie een dagticket heeftvoor Jazz Brugge.
 
 
 

 

Knockin’ on heaven’s door

 

Foto_musiciens

Foto PW
 
KlaraFestival met schitterende finale in Concertgebouw 
Voor de eerste keer mocht Concertgebouw Brugge aansluiten bij deSingel en Bozar voor de organisatie van het KlaraFestival. Op het programma de Schubert-integrale met in Brugge de uitvoering van de symfonieën 2, 5 en de Onvoltooide. Net als bij de uitvoeringen in Brussel en Antwerpen was dirigent Marc Minkowski de absolute ster van de avond. Na afloop nam hij uitgebreid de tijd om de cd-box te signeren en om een praatje te houden met de vele fans.
Les Musiciens du Louvre is een wereldtopper in zijn genre, heeft Grenoble als thuishaven en telt onder zijn talentrijke muzikanten de Brugse violist Karel Ingelaere (die u in de jongste EXit uitgebreid kunt nalezen). Aan het slot van het concert gaf Minkowski trouwens de bloemen aan zijn Brugse muzikant, een gebaar dat door het publiek werd gewaardeerd.
 
Het orkest stak van wal met Schuberts Tweede Symfonie waarvan het opwindende allegro vivace tot een spontaan applaus leidde. Helaas wilde een deel van het publiek dat na elke beweging herhalen, tot Minkowski het zelf op de heupen kreeg en de appalusmakers tot stilte dwong. Voor de pauze kregen we nog de Vijfde, de iets meer ingetogen symfonie. Critici zetten de Vijfde graag als Schuberts beste symfonie en ze wordt beschowd als een ode aan grootmeester Mozart. Na de pauze was er alleen nog ruimte voor Schuberts 'Onvoltooide' waarover het gissen is waarom deze symfonie onvoltooid is gebleven. Het eerste deel begon rustig, maar ontwikkelde zeer snel tot een fors geheel. Het tweede deel ervan stond in fel contrast met een breed spectrum aan emoties en een intiem slotakkoord dat gelukkig door het publiek werd gerespecteerd. Waarna de staande ovatie een verdiende appreciatie werd. (LF)