Exit Magazine

Fotograaf Andy McSweeney, afkomstig uit Canada en al 14 jaar trotse inwoner van Brugge, geeft sinds 2012 bezoekers met zijn Photo Tour Brugge de kans om Brugge op een unieke manier te ontdekken. In 2015 kwam een zelf gepubliceerd fotoboek ‘Being in Brugge; Favourites so Far’ uit met het werk van McSweeney. Het boek toont naar eigen zeggen het perspectief van “a local who’s not local”. Het recept voor het succes van zijn concept bestaat uit een tweezijdige doelstelling; kennismaken met fotografie en de mogelijkheid om de mooiste kantjes van Brugge vanuit een onconventioneel perspectief te (her)ontdekken. Zijn tours zijn natuurlijk niet enkel gericht op toeristen. Hij benadrukt fors dat iédereen welkom is: “Voor mij maakt het niet uit als je met een professionele reflexcamera of een I-pad deelneemt, als je toerist bent of al heel je leven in Brugge woont. Voor mij is het een prioriteit om voor elk wat wils aan te bieden”. Door enkele technieken aan te leren streeft hij ernaar de eigen creativiteit tot uiting te brengen. Jaarlijks organiseert McSweeney de Photowalk die dit jaar op 23 april plaatsvond.

EXit: Wat is er anders aan de Photowalk ten opzichte van de Photo Tours?

McSweeney: Eerst en vooral is de Photowalk volledig gratis. Ik promoot het ook heel wat minder dan de Photo Tours. Het is in feite gewoon een leuk en sociaal uitje in Brugge. Het grootste verschil bestaat eruit dat de Photowalk een veel grotere opkomst heeft, waardoor het automatisch een wat minder intieme sfeer heeft in vergelijking met de Photo Tours. Aan de andere kant is het wel een socialer evenement. Het zijn vooral Bruggelingen zelf die deelnemen aan de Photowalks. Het valt me op dat zij sneller aan de praat raken met elkaar dan de meeste toeristen.

EXit: Ben jij gespecialiseerd in straatfotografie?

McSweeney: Ik zou niet meteen stellen dat ik gespecialiseerd ben. Ik probeer mijn stijl zo breed mogelijk te houden dus ik shoot van alles een beetje. Mijn grootste sterkte is wel het fotograferen op straat. De straat, meestal ook met een focus op mensen, is waar ik het meeste bijgeleerd heb over fotografie. Voordat ik in Brugge gesetteld was, heb ik heel wat gereisd naar onder andere India, Australië en doorheen heel Europa. Tijdens die reizen heb ik al doende bijgeleerd over fotografie door geconfronteerd te worden met talloze situaties en locaties. Tijdens de tours zal ik zowel aandacht besteden aan het geheel, brede landschappen en aan details die vaak ook Bruggelingen zullen verrassen. Als ik erin slaag om deelnemers te verrassen of te verwonderen dan beschouw ik de tour als geslaagd. Brugge is natuurlijk niet zo’n grote stad dus we zullen onderweg vaak dezelfde buurten kruisen, maar dat is net wat zo fascinerend is aan het gebruik van fotografie als medium; je kan steeds naar dezelfde plaats terugkeren maar geen enkele foto zal ooit gelijk zijn aan een andere. De weersomstandigheden veranderen, er zijn andere mensen, je kan nieuwe perspectieven uitproberen… Als fotograaf is mijn grootste passie de straat als locatie voor levensverhalen. Ik ben dus sterk gericht op mensen in de straat maar tijdens de tours focussen we op alles. Het is als het ware ‘Allround travel photography’.

Het fotoboek ‘Being in Brugge’ kan online aangekocht worden op de site van Photo Tour Brugge, in verschillende musea en in het Bruges Beer Museum. Het inschrijven voor de Photowalk Brugge 2016 kan via de site www.phototourbrugge.com/photowalk2016.

LOUISE VAN ELST

Maandag jl. ontvingen we van Joachim Badenhorst een enthousiast bericht waarin onze landgenoot – èn intussen ook internationaal zeer vermaarde rietblazer – met enige opwinding aankondigt dat zijn vriend, de Japanse gitarist Riuichi Daijo, volgende week voor een aantal concerten naar Europa komt.

Om deze unieke gelegenheid te vieren hebben ze samen een aantal happenings opgezet en het in de missive opgenomen schema bevestigt wat we al in EXit maart hadden vermeld: het duo verzorgt ook een optreden in Brugge, met name in Soulbar Parazzar.

Joachim Badenhorst vindt het, zoals hij in een eerder interview met EXit verwoordde, belangrijk dat de projecten waarvoor hij wordt gevraagd uitdagend of leerrijk zijn. Dat de muzikanten of de componist of het muzikale concept of de instrumentatie hem prikkelen. Hij gaat geregeld geïmproviseerde first-meetings aan met muzikanten zonder vooraf veel over hen te weten, hetgeen hij verfrissend vindt. Zelf wordt hij veel gesolliciteerd voor zijn muzikaliteit en veelzijdigheid: hij speelt verschillende rietinstrumenten en ontwikkelt een eigen traject of eigen taal. Tevens is hij zowel met melodieuze en meer traditionele vormen als met meer abstract en experimenteel gebied vertrouwd.

Gitarist Riuichi Daijo, geboren in Yokohama in 1978, ontwikkelde al vroeg een voorkeur voor improvisatie en heeft sinds 2004 een hele reeks soloconcerten gespeeld. Maar hij gaat ook samenwerkingen aan met andere muzikanten, zoals met Keiji Haino, Tristan Honsinger, Derek Bailey, Otomo Yoshihide en Axel Doerner.

Op 28 maart staan 2 mensen uit totaal verschillende continenten en met een heel andere culturele achtergrond broederlijk naast elkaar op één podium, in een streven naar een avond vol muzikale verrassing en schoonheid. Zo kan het dus ook: laat dat een vorm van troost zijn in deze harde, zeg gerust wrede tijden. (PJG)

Maandag 28 maart om 20.00 uur – http://www.parazzar.be

Hoewel Vrijstaat O. en De Werf pas vanaf 1 januari 2017 officieel samengaan, zetten ze nu al samen een nieuwe reeks op. Als opener voor deze nieuwe muziekserie, Impuls genaamd, kozen ze gezamenlijk en met dus dubbel enthousiasme voor de groep van muzikant/producer Makaya McCraven. Deze drummer speelde samen met Archie Shepp, Yusef Lateef en Marquis Hill, maar werkte ondertussen ook aan een eigen, unieke sound.

Al met zijn debuut als leader (Split Decision) liet hij horen dat groove, naast vrije improvisatie, voor hem van cruciaal belang is. Om zijn tweede album in te vullen hield hij in een club in zijn thuisstad Chicago over een periode van 1 jaar een dertigtal improvisatiesessies met bevriende muzikanten. 48 uur live muziek werd van de eerste tot de laatste noot opgenomen en nadien verknipt, geplakt en geremixt tot 19 ijzersterke stukken die hij uitgaf op een album met de toepasselijke naam ‘In the Moment’. De nieuwe composities omschrijft hij zelf als ‘organic beat music’.

Tijdens het concert in Vrijstaat O. brengen Makaya McCraven (drums/beats), Junius Paul (bas), Greg Ward (sax), Justefan (vibrafoon) en Matt Gold (gitaar)zowel composities uit beide albums als nieuw werk. (PJG)

Zondag 20.03.16 om 17.00 uur in Vrijstaat O. – www.vrijstaat-o.be

Pieterjan Lefever, Franky Demon en Wannes Fremaut (foto EDM)

‘We moeten nog meer de jongerenhotspot van Brugge worden’

Het Entrepot, dé jongerenplek van Brugge, viert straks (18 maart) een tienjarig bestaan met wat zich als ‘dolle avond’ aankondigt ‘voor al wie ons een warm hart toedraagt’. Het voorbije jaar pakten zich onweerswolken samen boven dit jongerenhuis (Directeur Lies Coppens moest opstappen, in de gemeenteraad werd gebakkeleid over de samenstelling van de Raad van Bestuur), maar vandaag zit Het Entrepot veilig(er) op schema. Er kwam een tweekoppige leiding aan het hoofd (Pieterjan Lefever en Wannes Fremaut), er werd bespaard op personeel en men streeft nu naar ‘een verbreding van de werking’. Hieronder, een gesprek met het leidende duo, geassisteerd door de Schepen Van Jeugd Franky Demon, die pleit voor meer café-cultuur voor jongeren. Andere tijden….

 EXit: In 2002 startten jullie onder de roep ’In Het Entrepot is alles mogelijk’. We zijn nu tien jaar verder: is deze slogan waargemaakt?

Wannes Fremaut: ‘Vind ik een mooie en ambitieuze slogan, maar onze baseline is inmiddels verruimd tot ‘creatieve vrijhaven’. Of alles mogelijk is bij ons? Ja, wat betreft jongerencultuur en creativiteit. Het is onze ambitie om nog meer de jongerenhotspot van Brugge te worden. We evolueren alvast in de goede richting. Daarom hebben we onze werking uitgebreid van strikt artistiek naar heel divers. We trekken de werking open, maar er is nog werk aan de winkel.’

EXit: Is de schepen van Jeugd tevreden met de gang van zaken?

 Franky Demon: ‘Toen ik in 2012 aantrad als bevoegd schepen vond ik niet dat het volledig in orde was. Ik hoorde kritiek, vooral vanuit de culturele sector. Nu is er een ommezwaai gerealiseerd, waarbij meer is ingezet op de samenwerkingsovereenkomst met de Stad Brugge. Die investeert, als hoofdsponsor, een mooi bedrag (LF. 775.000 euro voor loon en werkingstoelage), en wil daar iets voor terug. Dat heeft geleid heeft tot een nieuwe vzw en een afgeslankt team (LF. van 17 naar 13 personeelsleden). De Raad van Bestuur heeft vandaag een mooi evenwicht tussen politici en externe specialisten (6/6). Het Entrepot mag immers niet alleen geleid worden door de politiek .’

EXit: Waarom is Het Entrepot zo belangrijk voor Brugge?

 Demon: ‘De Stad wil dat Brugge een hipper imago krijgt en Het Entrepot is daar dé organisatie voor. Essentieel is dat Brugge bruist, de weg ernaartoe is deels de verantwoordelijkheid van Het Entrepot. Zo tekenen ze jaarlijks voor het zomerfestival Vama Veche, toch uitgegroeid tot een vaste waarde in de Brugse festivalagenda. We geven daarvoor de volle vrijheid aan dit team, wetende dat hun budget voor programmatie eerder bescheiden is (LF. 105.000 euro).

EXit: Jullie focussen o.a. op ‘creatieve werkplekken’ en ‘De Vrienden van Het Entrepot’. Wat stel ik mij daar bij voor?

Fremaut: ‘Een heel brede werking, van fuiven over repetitielokalen en creatieve residenties tot een atelier waar met hout wordt gewerkt. Voorts zetten we hard in op Villa Bota (LF. webplatform voor jonge mediamakers) dat ondertussen al aan zijn zesde jaar toe is en een honderdtal jongeren telt.’ De Vrienden omvat een ruime enthousiaste kern en zij komen met ideeën aandraven, zoals recent nog met een geweldige avond rollerdisco, met alle kitch incluis. Tenslotte zijn er de TANK-avonden waarop jongeren hun artistieke avond kunnen invullen als curator, een initiatief dat al vele jaren loopt. In mei aanstaande komt er een speciale editie met de makerspace Nerdlab als gastheer. ‘

EXit: Het Entrepot staat ook synoniem voor fuiven. Is de veiligheid daarbij nog steeds een thema?

 Lefever: ‘Zeg nooit nooit, er kan altijd iets onaangenaams voorvallen, maar er is veel beterschap geboekt. De genomen maatregelen renderen. Er zijn de sfeerbeheerders tijdens de fuiven, jongeren die zich onder het publiek mengen, een oogje in het zeil houden en rapporteren indien nodig. Voorts wordt de veiligheid nog meer bewaakt door sinds een tijd steeds te werken met dezelfde firma, ongeacht de organisator. Dat werkt prima. Ten slotte is er in het gebouw veel geïnvesteerd in verlichting en tv-schermen voor sensibilisering. De weg ernaartoe wordt straks ook een stukje veiliger gemaakt door de aanleg van een fietpad in het havengebied en een veilige fietsoversteek in de Havenstraat. De veiligheid bij fuiven is hierbij gewaarborgd.’

 EXit: Gelezen: Het Entrepot moet buiten haar oevers treden en samenwerken met andere partners.

Fremaut: ‘Dat gebeurt nu al. We werken via Villa Bota samen met Cactus voor de Airplay-concerten, bedoeld voor jonge bands. Met Mooov en Cactus organiseren we Cult Live, live muziek bij het witte doek in cinema Liberty en voor het urban art project URB stemmen we af met Brugge Plus.’

Demon: ‘Dit is een meerwaardeverhaal. Als de lokale cultuursector iets plant rond jongeren en cultuur is het onze bedoeling dat men automatisch gaat kijken in de richting van Het Entrepot. Zij hebben de know-how.’

EXit: Jong Brugge kampt nog steeds met een imagoprobleem. Wat ontbreekt er?

Demon: ‘Er is een tekort aan cafécultuur. Veel cafés maken de overgang naar tea-room of restaurant. Vroeger, enfin, mijn jeugdjaren, had je een ruime variatie aan cafés, afhankelijk van het soort muziek dat er ‘gedraaid’ werd. Vandaag bieden cafés meer eenheidsworst. Toch blijft de Stad zwaar inzetten op café- en fuifcultuur. Zopas hebben we het dossier Entrenous (LF. fuifzaaltje in de Langestraat) opnieuw gelanceerd, want men zat er op een dood spoor. Eerlijk, we hebben dat in het verleden fout aangepakt, maar nu gelden er nieuwe afspraken en investeringen en dit wordt een goed verhaal. Brugge, de pers en eender wie moet eindelijk eens ophouden met het herbevestigen van het cliché van Bruges la Morte. Deze stad investeert in jongeren- en kotfuiven, welke stad doet ons dat na? Men zegt soms dat ik de jeugd pamper, dat klopt niet, ik bescherm de jeugd en voor hen rol ik vaak de rode loper uit.’

EXit: Welke ambitieuze plannen voor jeugdig Brugge wil de Schepen nog gerealiseerd zien?

Demon: ‘De nieuwe zaal voor Muziekcentrum Cactus op het Kanaaleiland. Er zit nu eindelijk schot in deze zaak, want het is een complex dossier met veel spelers. De subsidies zijn toegezegd door Vlaanderen, de Provincie en de Stad, en de bouwkundige moeilijkheden zijn weggewerkt. De architect is aangeduid (LF. Yvan Decoster die ook tekende voor de Magdalenazaal). Het is nu uitkijken of iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt. Een ander groot dossier, dat als alles volgens plan verloopt nog deze legislatuur moet gerealiseerd zijn, is Het Studentenhuis in de Hauwerstraat. Ook daar is de kogel door de kerk, zij het in een combinatie van studentenhuis en vrijzinnigenhuis. (LF)

Op dinsdag 8 maart vindt in café De Snuffel (Ezelstraat) een nieuwe editie plaats van een wetenschapscafé, deze keer met als onderwerp Zzzz..slapen. Wetenschap en cafés, het is een ongewone combinatie, maar de nieuwe formule slaat aan. Hier geen aula, geen monoloog, geen klassiek debat… maar wel wetenschappers die gemoedelijk vertellen over hun werk en passie. De voorgaande edities gingen over de relativiteitstheorie, seks en relaties, het M-decreet, het heelal, klimaatverandering. Dit alles gratis.

Het Wetenschapscafé startte in 2007, en breidde snel uit naar Kortrijk en Brugge, waar ze nu onderdak vinden in de nieuwe De Snuffel. Deze cafés worden georganiseerd door de Associatie Universiteit Gent in samenwerking met vier instellingen voor hoger onderwijs, waaronder Howest. De sprekers zijn onderzoekers of wetenschappers met een passie voor hun werk.
Het publiek krijgt ruimschoots de kans om vragen te stellen

Volgende vragen komen die avond aan bod: Waarom slapen we? Wat gebeurt er in ons brein als we slapen? Hoeveel slaap hebben we nodig? Slaappillen, meditatie, of een glas warme melk: hoe los je slaapstoornissen op? Wat zijn de meest voorkomende slaapstoornissen? Wat doe je met kinderen die niet willen of kunnen slapen? Wanneer wordt een slaapprobleem echt een probleem en stap je naar de dokter met je kind? Wat is het verschil tussen een nachtmerrie en een ‘night terror’? Wat is de invloed van onze 24u-op-24u wakkere maatschappij op onze slaapgewoontes, en die van onze kinderen? Waarom slapen adolescenten plots niet goed meer? Een nachtje ‘doortrekken’ en dat in het weekend inhalen: (not) done? Hoe beïnvloeden alcohol, cafeïne, sport, en smartphones je slaap? Een middagdutje: goed of slecht? Waarom dromen we? Wat zijn lucide dromen?

De sprekers zijn Dr. An Mariman en Dr. Karlien Dhondt. Dr. An Mariman is psychiater en coördinator van de slaapkliniek van het UZ Gent. Dr. Karlien Dhondt is kinder- en jeugdpsychiater en stond mee aan de wieg van het slaapcentrum voor kinderen in het UZ Gent. Moderator van dit café is Mieke Dumont, journalist en nieuwsanker bij Focus en WTV. (LF)

Praktisch
Het Wetenschapscafé Brugge vindt plaats in De Snuffel, Ezelstraat 42, 8000 Brugge. De cafés starten om 19u45 en eindigen rond 21u45. De toegang is gratis; inschrijven is niet nodig.
Nieuwsbrief
U kunt inschrijven op de nieuwsbrief (www.wetenschapscafe.be). Of volgen op Facebook (https://www.facebook.com/wetenschapscafesaugent/).

In 2002, n.a.v. Brugge Culturele Hoofdstad van Europa ging het Nationaal Centrum voor Jeugdliteratuur (nu: Iedereen Leest) in op de vraag van bibliotheek Brugge om het nationaal openingsfeest van de jeugdboekenweek in Brugge te laten plaatsvinden. Met succes. Sindsdien organiseert de Openbare Bibliotheek dit feest jaarlijks. Ondertussen is dit evenement aan zijn 15^de editie toe, is het programma uitgebreider dan toen ( leesbevordering, kunsteducatie en theater voor kinderen vanaf 6 maanden tot 12 jaar)  en heeft het niet aan kwaliteit ingeboet.

 Verantwoordelijke Lut Belaen licht toe: De rode draad doorheen al deze feestedities is de samenwerking met een groot aantal belangrijke partners als het Stedelijk Conservatorium, de Stedelijke Academie en een pak anderen. Voor sommige partners zoals het Conservatorium en de Academie creëerde het jeugdboekenfeest een podium waar hun leerlingen hun talenten konden presenteren aan het publiek. Anderen, zoals de culturele partners, bieden hun locaties en technische ondersteuning aan. De Bibliotheek vindt het ook belangrijk vond dat de Bruggeling zijn weg vindt naar het Sociaal Huis, het Opvangcentrum, de Vrijwilligerscentrale. Doorheen de jaren kwamen de deelnemende auteurs en illustrators in prachtige huiskamers, verborgen achterhuizen en op doorleefde zolders van Brugse huizen terecht. Misdaad- en spookverhalen, poëzie en andere vertelsels brachten hen in alle hoeken van de binnenstad, van het Spookhuis in de Spanjaardstraat tot het Hof Bladelin in de Naaldenstraat. Inspirerende plekken zoals de Experiëntie en de Nieuwe Pastorie werden aangereikt door vzw. Yot en Symposion.

Zondag 13 maart is het weer zover. De bibliotheek vond het tijd voor een experiment en breidde het programma uit met een aanbod voor baby’s, dreumesen en peuters tot 3 jaar. In januari 2015 startte het project Boekbaby’s waar leesbevordering en taalontwikkeling de focus zijn voor deze doelgroep. Een kleine stap om ook op dit literair evenement jonge ouders en hun kindjes voor specifieke activiteiten uit te nodigen. Voeling met boeken, gezellig samenzijn, emotionele veiligheid, taalontwikkeling, zintuiglijke prikkels; samen vormen ze de basis voor een brede culturele en sociale ontwikkeling.

De laatste jaren merkte de bibliotheek dat ouders hun kinderen steeds vroeger in contact willen brengen met schoonheid in verhalen, beelden en muziek. Waar vroeger bij de inschrijvingen voor het feest de leeftijdsgroep van 8 tot 10-jarigen het grootst was, is dat geleidelijk geëvolueerd naar de 4 tot 7-jarigen.

Met dit nieuwe aanbod wil de bib inspelen op een voelbare tendens die ook andere actoren in de kunsteducatie aanzet om initiatieven voor de allerkleinsten te ontwikkelen. (LF)

Het programma met alle workshops, voorleesmomenten, vertellingen en voorstellingen vind je op https://www.brugge.be/jeugdboekenfeest maar ook in papieren versie in alle Brugse bibliotheken, boekhandels en vele andere plekken. Inschrijven kan vanaf maandag 29 februari 2016 door te bellen naar Hoofdbibliotheek Biekorf (050 47 24 33), elke weekdag tussen 10 u. en 13 u. en op maandag en woensdag ook tussen 16 u. en 18 u.

Het is wat stil geweest rond het solowerk van uitgeweken Bruggeling Dijf Sanders, daar zaten The Violent Husbands, Teddiedrum en zijn producerswerk voor Kenji Minoque, Blackie & The Oohoos en Germans voor iets tussen. Maar kijk: op de cd Moonlit Planetarium kneedt hij als vanouds – with a little help form his friends Nathan Daems en Jon Birdsong – elektronica, jazz en exotica uit de jaren ’60 tot boeiende en knappe songs. Op vrijdag 4 maart kun je hem, in het voorprogramma van Larry Gus, in levende lijve aan het werk zien op het podium van de MaZ.

EXit: Solo bracht je een debuutep en drie solo-cd’s uit, maar je raakte nooit echt gelanceerd?

Dijf: ‘Neen, dat was ook niet mogelijk met dit soort muziek. Ik ben niet geboren met een radiogevoelige smaak. Als dat zo wel was, dan was ik nu al rijk!’

EXit: Over radio gesproken: na en naast je solowerk, ben je begonnen met de bands The Violent Husbands en Teddiedrum. Hiermee heb je wel radiohits gescoord…

Dijf: ‘Ja, dat klopt. ‘Ok’, zeiden we, ‘laten we eens een hit maken zonder onze broek af te steken.’ Dat is gelukt, maar we keren altijd terug naar ons oorspronkelijk doel.’

EXit: Kun je dan hits op bestelling schrijven?

Dijf: ‘Dat ligt heel moeilijk. Als je doorhebt hoe een succesnummer in elkaar steekt, is het wel gemakkelijker. Er bestaan formules voor, maar dat zorgt nog niet voor een kans op een hit. Er zijn andere factoren (geluk, management, placement) mee gemoeid. Als je drie ingrediënten samen gooit, heb je nog niet die cake waar de ander zo succesvol mee was. Toen we enkele bescheiden radiohitjes gescoord hadden, was dat wel leuk, maar er ontstond ook een soort dwanggevoel. Als je in die ‘hitzone’ vertoeft, word je snel onder de loep genomen. Dan ontstaat er stress om minstens het vorige succes te evenaren. Slaat het niet zo goed aan, dan laten ze je snel vallen. Je krijgt niet veel kansen voorgeschoteld. Daarom doe ik graag mijn eigen zin, want dat geeft minder druk. Maar rijk zal ik er niet van worden.’

EXit: Hoe actief zijn The Violent Husbands en Teddiedrum momenteel?

Dijf: ‘Teddiedrum ligt stil, maar met The Husbands hebben we net een nieuwe plaat ingeblikt, verschijnt eind maart. We kregen zin om iets nieuws te maken. Het is een basic plaat geworden, maar het klinkt niet zo, want er zitten ook synths en percussie in verwerkt. Wel speciaal: we namen de plaat op rond een kampvuur met een field recorder. Een echte buitenplaat, dus, inclusief alle buitengeluiden van krekels, kikkers, treinen…’

EXit: We keren terug naar je solowerk, want na acht jaar heb je de nieuwe cd Moonlit Planetarium klaargestoomd. In welk opzicht verschilt die van je vroeger werk?

Dijf: ‘Het grootste verschil is dat ik nu heel goed weet wat ik aan het doen ben. Ik ben heel gefocust te werk gegaan. Ik weet perfect welke muziek ik wil maken. Vroeger was ik een speelbal van mijn onkunde. Je kunt stellen dat mijn muziek een speelse hond aan een leiband was, ik liep er wel achter en ik riep ernaar, maar het luisterde niet. Nu heb ik een trouwe viervoeter die mooi doet wat ik zeg.’

‘De songs op de cd komen goed zijn recht. De nummers stralen een cosy, warme sfeer uit. Het geheel klinkt jazzy en is geïnspireerd op de exotica van de jaren ’60. Ik koos ervoor om de nummers niet te zingen, maar ze van parlando te voorzien. Ik maak vaak teksten over de lelijkheid van sommige reiservaringen. Er zit veel persoonlijkheid in Moonlit Planetarium.’

EXit: Je bent ook een instrumentenbouwer.

Dijf: ‘Ja, af en toe fabriceer ik wel iets. Soms snaarinstrumenten met elektrische pickups. Het kan iets simpels zijn, als het maar een goede klank voor me oplevert. Af en toe heb ik nood aan een nieuw geluid. Ik ga met die instrumenten niet op een podium staan.’

EXit: Mag ik jou omschrijven als een klankentapper die graag op zoek gaat naar verrassende geluiden?

Dijf: ‘Absoluut, want mijn favoriet instrument is mijn field recorder, dat is mijn klankbron. Die klanken gebruik ik als samples. Op mijn cd heb ik veel gebruik gemaakt van field recording zonder dat de luisteraar het zal doorhebben.’

EXit: Je hebt dus twee ‘buitenplaten’ gemaakt?

Dijf: ‘Ja, zo had ik het nog niet bekeken. De buiten inspireert me. Ik ben er graag bij als klanken ontstaan. Dat doet me veel meer dan die voorgeprogrammeerde soundbanks in software. De klank is misschien wel tof, maar ik was niet bij het ontstaansproces aanwezig.’ (ADC)

Vanaf 1 mei 2016 gaat Lies Buyse als nieuwe directeur van Brugge Plus aan de slag. Ze vervangt er Filip Strobbe. Lies Buyse (°1984) woont in Dendermonde, studeerde geschiedenis aan  UGent en behaalde nadien met grote onderscheiding het diploma van master cultuurmanagement aan de Universiteit van Antwerpen. Van april 2008 tot juni 2013 heeft ze als conservator van het Vlasmuseum in Kortrijk onder meer de herinrichting van het museum in goede banen geleid. Sinds juli 2013 was ze teamcoach musea en erfgoed bij de Stad Kortrijk. Daar had ze de dagelijkse leiding over een equipe van meer dan vijftig personen. Burgemeester Renaat Landuyt: ‘Lies Buyse is een jonge kracht die de nodige ervaring heeft opgedaan in haar vorige jobs. Ze weet hoe ze op een gedreven manier een team moet leiden om tot een resultaat te komen. Bij de mensen van Brugge Plus is er al een pak knowhow aanwezig. In combinatie met haar ervaring zal dat een goede wisselwerking opleveren. Naast de reeds bekende opdrachten (Wintervonken, Kookeet…) komen er ook een aantal nieuwe opdrachten op haar af. Ik denk hierbij aan de organisatie van onder meer de Gouden Boomstoet, de Cultuurmarkt en het Koorfestival.

Sirannossian Chouchane

Zuiderse klanken en jonge leeuwen in gloednieuwe productie (Concertgebouw 4 maart)

Anima Eterna Brugge is dit jaar stevig uit de startblokken gekomen, met een wereldtournee die de integrale Beethoven-symfonieën heeft doen klinken van Brugge tot Sydney en van New York tot Dijon. De ene Everest is nog maar net beklommen, of er dient zich alweer een andere uitdaging aan: een nagelnieuw concertproject dat begin maart wordt afgetrapt met concerten in Antwerpen en Brugge.

Elk seizoen waagt Anima zich aan repertoire dat nooit eerder op de pupiter stond – Carmina Burana (2014) en Tsjechië’s Meesters (2015) liggen nog vers in het geheugen. Het liefst kiest dirigent Jos van Immerseel daarbij voor vroegmoderne meesterwerken: als een van de enige orkesten ter wereld voert Anima immers ‘recente’ orkestmuziek uit op de instrumenten die een componist heeft gekend en gebruikt, waardoor het resultaat altijd puur, fris en verrassend is.

Ditmaal viel de keuze op vroeg-20^ste-eeuws repertoire met onverhuld zuiders tintje: Ravels Bolero en Rapsodie Espagnole tonen Spanje van z’n meest sensuele zijde, en beloven vuurwerk van de percussie-sectie! Voor Manuel de Falla mag het nóg exotischer: Noches en los jardines de España is een onweerstaanbare smeltkroes van flamenco, Andalousische serenades, aubades van Arabische prinsen en liederen van Moorse krijgers. George Enescu’s flamboyante Rhapsodie Roumaine nr. 1 goochelt dan weer met zigeunermuziek en besmettelijke dansritmen.

Opgemerkte gasten: Chouchane Siranossian – de adembenemend virtuoze Armeens-Franse violiste die ook volgend seizoen meermaals aantreedt met Anima (Mendelssohns vioolconcerto, Rimsky-Korsakovs Shéhérazade) – soleert in Ravels Tzigane en zorgt daarmee voor de eerste uitvoering op darmsnaren sinds het ontstaan van dit werk. Claire Chevallier brengt voor haar solo-aantreden in de zuiderse suite van de Falla een Erard-fortepiano van 1905 uit haar persoonlijke collectie mee. Concertmeester van dienst is de jonge Duitse violist Jakob Lehmann, die Anima later dit jaar als eerste gastdirigent ooit zal leiden. Achter de schermen, tot slot, timmert een jong talent (met Brugse roots!) mee aan de productie: klavierspeler Korneel Bernolet – ‘Jonge musicus van het jaar 2014’ volgens de Belgische muziekpers – ondersteunt de projectvoorbereiding en repetities als assistent-dirigent.

Via de samenwerking met jonge dirigenten als Lehmann en Bernolet, wordt hard gewerkt aan het Anima van de toekomst: een toporkest dat niet alleen tekent voor historisch geïnspireerde uitvoeringen van meesterwerken van Monteverdi tot Gershwin, maar dat zich ook actief inzet voor talentontwikkeling en begeleiding van nieuwe generaties musici.

Voor wie Anima’s maartproductie smaakt naar méér, bieden dus ook de zomermaanden soelaas: de groepssessies en concerten van de master class (11-20 augustus) zijn publiek toegankelijk! (LF)

Anima Eterna met Los Jardines de Espana op vrijdag 4 maart in Concertgebouw. Info www.concertgebouw.be en www.animaeterna.be – info@animaeterna.be – www.facebook.com/animaeternabrugge/ – +32 50 95 09 29