Exit Magazine

Trompettist Dave Douglas, eerder dit jaar op Jazz Middelheim, in een interview met De Standaard: ‘En nog altijd waarderen wij die Europese artiesten niet genoeg.’ Jazz Brugge doet dat des te meer, want blijft de keuze getrouw die vanaf de eerste editie (2002) werd gemaakt. Nochtans niet vanzelfsprekend, beklemtoont Rik Bevernage (De Werf), en deze 7de editie trouwens al evenmin.

Rik Bevernage: ‘Iedere keer is er weer die vrees, want nooit zitten we in een comfortabele positie: jazz is sowieso een kleine niche en in tegenstelling tot andere festivals programmeren wij dan ook nog uitsluitend Europese jazz, avontuurlijk èn kwalitatief, met soms namen die niet automatisch een groot publiek genereren. Na elke editie is het telkens grondig evalueren. De subsidievermindering heeft De Werf bovendien zeer kwetsbaar gemaakt, leidde zelfs tot enkele ontslagen. Dat er in 2014 toch Jazz Brugge is, danken we aan toegekende gemeenschapsgelden èn aan de steun van zeer goede partners. De Vlaamse overheid geeft ons een projectsubsidie van 30.000 euro, geld dat broodnodig is: groepen invliegen en onderbrengen is duur en ook de communicatie om een publiek warm te maken, kost behoorlijk wat geld.’

‘De samenwerking met onze partners is werkelijk uniek: door gezamenlijke ervaring en know how op vlak van selectie van muzikale acts te combineren met uitstekende technische omstandigheden (fantastische piano, perfect geluid) kunnen Concertgebouw Brugge en De Werf een zwakte – lees: indoor festival – ombuigen naar een sterkte. Ook de steun van de Brugse Musea is een enorme troef: Manfred Sellink zelf is indertijd naar De Werf gestapt met de uitdagende vraag hedendaagse dingen te programmeren. Die beide partners hebben dus een inhoudelijke inbreng, maar financieren ook mee.’

EXit: Voor het eerst zijn er twee themadagen?

Bevernage: ‘Een suggestie van het Concertgebouw. Dag één is volledig gewijd aan Belgische jazz, een terechte keuze, want hier te lande is er een enorme kwaliteit. De Werf is uiteraard zeer goed bekend met de binnenlandse scene en koos voor vier bands die perfect passen binnen het profiel van Jazz Brugge en de specifieke kenmerken van de drie podia. En gedurende één dag staat ook een Europees label in de kijker, met name ECM: uit die rijk gevulde stal werden de meest avontuurlijke namen gekozen die rijmen in ons festivalconcept.’

EXit: Stadsgenoot en jazzpianist Hendrik Lasure krijgt een belangrijke rol?

Bevernage: ‘Hendrik, letterlijk “onze” buurjongen, want hij woont in de Werfstraat, komt sinds zijn 11^de naar concerten en nam al vroeg deel aan onze maandelijkse jamsessies waar hij vele anderen al overtroefde. Een onvoorstelbaar talent, zonder twijfel één van de toekomstige grote namen: van sommige mensen is zeer snel duidelijk dat ze in eerste divisie zullen meespelen. We hebben niet geaarzeld hem te benoemen tot curator van de introconcerten in de inkomhal: hij kreeg carte blanche om jonge pre-professionele muzikanten – versta: tieners en prille twintigers – op te sporen en de kans te geven op te treden.’

EXit: Heb je tips en/of uitgesproken favorieten?

Bevernage: ‘Eerder dan specifieke namen te noemen, geef ik liever mee dat de selectie is gebeurd op basis van zeer doorgedreven prospectie: zo goed als alle acts hebben we vooraf zelf gezien en geprogrammeerd vanuit de overtuiging dat zij zullen aanslaan. Ik ben zeer benieuwd hoe dat zal uitpakken voor het publiek. Persoonlijk vind ik de beste concerten steevast die op de zolder van Sint-Janshospitaal en in de Kamermuziekzaal, wat mee te maken heeft met het engagement van het publiek. Speciaal wil ik wel vermelden: ‘Koko De Clown’, filmpjes van de gebroeders Fleischer waarvoor Collectif Arfi – net als in 2012 bij het schilderij van Bruegel – live de soundtrack brengt. Bedoeld als familievoorstelling, daarom kan men apart tickets verkrijgen voor die ene voorstelling.’

(PJG)

Info: van donderdag 2 oktober t.e.m. zondag 5 oktober – Sint-Janshospitaal + Concertgebouw Brugge. www.jazzbrugge.be

Frank Deruytter is een muziekmaker die zichzelf niet snel beperkingen oplegt: hij bespeelt meerdere instrumenten (tenorsax, basgitaar), zingt, componeert (eigen nummers en scores voor TV en film), is producer en geeft les. Zijn muzikale output situeert zich zowel in het popgenre – zie op zijn website de indrukwekkende waslijst namen van artiesten voor wie hij als sessiemuzikant werkte – als in de jazz.

In 2012 nam hij met het Frank Deruytter Quartet zijn eerste jazz-cd op, maar het is met een trio dat hij op 28 september het slothoofdstuk van ‘Swing City’ speelt. Voor een concert doorregen van soulvolle melodieën en funky grooves laat saxofonist Deruytter zich assisteren door Christophe Devisscher (contrabas) en Jens Düppe (drums). (PJG)

Zondag 28 september om 20.30 uur in Comptoir Des Arts – www.comptoirdesarts.be

Voor wie al langer geïntrigeerd is door of wel eens wat meer wil weten over de Chinese taal en cultuur: op 28 september organiseert het Confuciusinstituut de tweede editie van de ‘Dag van het Chinees’.

Het Confuciusinstituut in Brugge, een van de honderden verspreid over alle continenten, werd opgericht door Howest in associatie met de Zhejiang Gongshang universiteit in Hangzhou, en wil “het venster van de provincie West-Vlaanderen op China zijn”.

Een greep uit het aanbod, komende zondag: (gratis) proeflessen Chinees (met aparte sessies voor kinderen tussen 10 en 12 jaar); demonstraties en workshops Chinese kalligrafie; inktschilderen; thee degustatie; traditionele Chinese massage; Chinese schaak… Iedereen welkom en warm aanbevolen want een unieke gelegenheid om kennis te maken met dit in deze stad nog te weinig gekende instituut, waar wie gebeten is door de Chinese taal zich trouwens kan inschrijven voor een semester- of jaarcursus! (PJG)

Zondag 28 september van 14.00 uur tot 18.00 uur

Confuciusinstituut, Sint-Jorisstraat 69, 8000 Brugge –  www.howest.be/confuciusinstituut

Foto Ellen De Meulemeester

‘We zijn allemaal verzamelaars van verdriet en geluk’

Op zaterdag 11 oktober komen weer tien boeiende persoonlijkheden aan bod tijdens een nieuwe editie van Pecha Kucha, het spreekbeurtenfestijn-deluxe in Breydeltown. Ook de jonge Brugse schrijfster Lies Gallez behoort tot de line-up van die avond, ditmaal georganiseerd in de oude gebouwen van Die Keure.

EXit: Wanneer ontdekte je dat schrijven je kon boeien?

Lies Gallez: ‘Best vroeg. Ik was iemand die in de basisschool niet goed kon lezen. Het werd er gemeten in tijd en je kreeg een avi-niveau. Lezen voor een cijfer. Ik vond dat er iets niet klopte aan die logica. Ik ben iemand die graag langzaam leest. Af en toe moet ik dan al eens gedacht hebben: ‘bon, als ik jullie verhalen niet goed kan lezen tegen tijd, dan schrijf ik ze zelf wel’. Ergens ligt hier nog een stapeltje verhalen van toen. Pas in het middelbaar ben ik gedichten beginnen te schrijven. Tijdens een schrijfdag in Brugge kwam ik iemand tegen die een gedicht van mij las en me daarna uitnodigde voor zijn cursus literaire creatie. Hij gaf me dat ultieme duwtje in de rug.’

EXit: Je hebt een eerste roman geschreven: ‘Stiltevloeker’. Hoe kwam die tot stand?

Lies: ‘Ik heb mijn roman nog niet uit, in de zin van gepubliceerd. Ik schreef het verhaal als masterproef aan het Rits onder begeleiding van Diane Broeckhoven. Zij stond steeds aan de zijlijn met tips en opmerkingen en ze werd een soort behoeder van mijn letterdroom. Bij momenten van twijfel was ik dus nooit alleen. Ik ben haar daar erg dankbaar voor. Aan het idee voor ‘Stiltevloeker’ had ik het jaar ervoor al gewerkt, maar het kreeg pas een concrete vorm tijdens de workshop van Willem Jan Otten aan het begin van het jaar. Daarna ben ik beginnen te schrijven en tien maanden later was het verhaal er.’

EXit: Het thema is zelfmoord. Meteen een zwaar onderwerp om mee uit te pakken.

Lies: ‘Er zijn al veel mensen die me dat gezegd hebben, maar eigenlijk heb ik daar zelf nooit over nagedacht. Het leek me evident om daarover te schrijven. Een verhaal ontstaat bij mij altijd vanuit een noodzaak. Ik denk dat het thema af en toe onverwachts in mijn leven is geslopen. Al moet ik erbij vermelden dat het op een andere manier was dan in mijn verhaal. De gedachten en gevoelens daarover zijn ergens in mijn hoofd blijven hangen en opeens is er dan het juiste moment en de ruimte voor een echt verhaal.’

EXit: Welk schrijfwerk ligt er nu op de plank?

Lies: ‘Ik ben volop bezig aan het herschrijven van ‘Stiltevloeker’, maar toen ik in augustus te voet op weg was naar Santiago kreeg ik ook al een idee voor een tweede roman. Ik werk daarnaast ook aan een artikel samen met een docent van vorig jaar. Het krijgt de vorm van een dialoog en zal waarschijnlijk uit drie delen bestaan. De werktitel is momenteel: ‘Haken en Ogen, kleine filosofie van de parenthese’.’

EXit: Je spreekt op Pecha Kucha. Welk verhaal vertel je straks aan het publiek?

Lies: ‘Ik denk dat ik vooral een verhaal wil vertellen van durven. Alles in het leven is een keuze: dromen, liefde, geluk, leven. Ik bedoel: we zijn allen verzamelaars van verdriet en geluk. Om allerhande praktische redenen moeten wij altijd doorgaan. En als dat eigenlijk niet lukt, doen we maar alsof. Durven te luisteren naar het hart, durven stil te vallen, durven niet te weten. Ik denk dat we het onszelf af en toe eens moeten gunnen. Het maakt een mens mooier en gelukkiger.’ (ADC)

Pecha Kucha

Pecha Kucha is Japans voor ‘prietpraat’, maar is ook de naam van een internationale beweging die avonden organiseert waarop creatievelingen presenteren, elkaar ontmoeten en netwerken. In 2003 werd dit voor het eerst georganiseerd in Tokio, ondertussen zijn er Pecha Kucha-avonden in meer dan 700 steden wereldwijd. Ook Brugge is een Pecha Kucha-stad geworden. Naast Lies Gallez komen ook volgende sprekers op zaterdag 11 oktober: iemand van Revive, Nico Derycker, Thomas Smolders, Sébastien Cailliau, Tim Beuckels, Aagje Vandenbussche, Pieter Loosveldt, Filip Vandenberghe en…  Pecha Kucha Brugge is gratis, maar bevestig wel liefst je aanwezigheid via Facebook.com/pechakuchabrugge. (ADC)

Foto Stijn Vos

Doet de naam Tibergien niet bij iedereen meteen een belletje rinkelen, zijn levenswerk, de Poëziekrant en het Poëziecentrum in Gent, des te meer. Willy Tibergien, die het Poëziecentrum in 201 handen gaf van Carl De Strycker, woont sinds korte tijd langs de Potterierei in Brugge, maar blijft actief op zijn geliefkoosd terrein van de poëzie. Voorbije zomer was hij verantwoordelijk voor de poëziekeuze van ‘Kunstenfestival Watou’ en van het kunstenfestival ‘De Hervonden Tijd’ in Damme, waar hij samen met enkele geestesgenoten het ‘Antiquariaat Maerlant’ uitbaat. Kortom, een man met een verhaal.

EXit: Of naar Brugge komen wonen een reis in de tijd is?

Willy Tibergien: ‘Nee, want Brugge ken ik al heel lang, ik houd ook van deze stad. Mijn meter woonde indertijd in Sint-Andries en ik kwam er, als twaalfjarige, graag op vakantie. Ze leerde mij de stad kennen in de jaren ’57 en ’58. Zelf ben ik afkomstig en opgegroeid in Petegem-aan-de-Leie. Beroepshalve heb ik gewerkt in de privésector, onder meer bij Unilever, waarna ik de overstap maakte naar de sociale sector, tot ik tien jaar later met beide voeten in de culturele sector ben beland. We schrijven 1980.’

EXit: Tijd voor iets dat nog niet bestond: een poëziekrant.

Tibergien: ‘Poëzie is mijn leven lang een bijzondere passie geweest. In 1976 zag ik het gat in de markt met een poëziekrant, een beetje gespiegeld aan het Nederlandse voorbeeld ‘Gedicht’ van Remco Campert. Zowel het initiatief als het ongebruikelijke formaat sloeg aan en ik telde in geen tijd 200 abonnees. Ik had Poëziekrant opgericht met eigen middelen, maar dat kon niet blijven duren. Ik startte de zoektocht naar subsidies en in 1978 draaide de kraan open en kregen we een bedrag van 15.000 BEF (375 euro).’

HET VOLLEDIGE INTERVIEW LEEST U IN EXIT 238

Parazzar is de plaats van afspraak voor het derde caféconcert in de reeks ‘Swing City’. Niet zomaar een lukrake keuze, deze locatie, want van alle podia in de diverse muziekkroegen in Brugge is dit ongetwijfeld het meest geschikte om Ben Sluijs (sax) en Erik Vermeulen (piano) te ontvangen. Een uiterst geconcentreerd èn gedisciplineerd publiek dat bereid is tot een en al aandacht en volledige overgave, is immers een conditio sine qua non om de muziek van deze fine fleur van de Belgische jazz geheel tot haar recht te doen komen.

Sluijs en Vermeulen spelen sinds decennia samen en brachten begin dit jaar hun derde cd als duo uit. ‘Decades’ (W.E.R.F. 117) is opnieuw een schitterend werkstuk geworden, dat ondergetekende bij deze zonder aarzelen aanraadt. Beter nog is de verzamelbox aan te schaffen, waarin naast de recente cd ook ‘Stones’ (W.E.R.F 081) en ‘Parity’ (W.E.R.F. 086).

“Ze kennen elkaar al zo lang en toch blijven ze zoeken naar elkaar. Dat is wat luisteren naar dit duo zo spannend maakt.”, aldus Josse De Pauw in de liner notes op ‘Decades’. Zo hoort u het ook (nog) eens van een ander! (PJG)

Woensdag 24 september om 20.30 uur in Parazzar – gratis, mits reservatie!

www.parazzar.be

Dit weekend ligt de nieuwe EXit-oktober in de rekken. Met daarin aandacht voor:

*Historica Sofie De Schaepdrijver over Brugge tijdens WOI

*Topfotografie in de Schipperskapel

*Bruges Burlesque zoekt pikante oorden op

*Jazz Brugge 2014: kwaliteit zat

*Ellen Harvey in Groeningemuseum

*Dichter bij God: Willy Tibergien

*en talloos veel meer

Voor het tweede caféconcert van het ‘Swing City’-vierluik viel de keuze op Compro Oro Latin Collective. Dit Gents muziekcollectief dankt zijn ontstaan (in 2012) aan de voorliefde van vibrafonist Wim TJ Segers voor latin jazz uit de jaren vijftig en zestig, en aan zijn bewondering voor de muziek van Cal Tjader in het bijzonder. Andere bronnen van inspiratie bij het schrijven van eigen composities: Mongo Santamaria, Marc Ribot, Eddy Palmieri, Clare Fisher, Mulate Astatke, Bobby Hutcherson.

Het vijftal dat op 21 september voor een verhitte sfeer in ’t Zwart Huis zal zorgen, telt naast Segers verder in de rangen: Bart Vervaeck (gitaar), Robbe Kieckens (conga’s),                                   Mattias Geernaert (bas) en Frederik Vandenberghe (drums). De aandachtige lezer zal het ongetwijfeld hebben gemerkt: in dit instrumentarium flink wat ruimte voor percussie, daarentegen géén spoor van hout- en koperblazers, wat deze groep vrij uniek maakt.

Om het publiek vooraf al naar de juiste temperatuur te voeren, wordt beroep gedaan op DJ Fallujazz, die na afloop van het optreden bovendien de opdracht krijgt de concertgangers dansend de nacht in te sturen. (PJG)

Zondag 21 september om 20.30 uur in ’t Zwart Huis – gratis

www.bistrozwarthuis.be

De coverfoto van de jongste EXit over Open Monumentendag zette menigeen op het verkeerde been. ‘Brigitte Beernaert geeft OMD-fakkel door aan Christophe Deschaumes’ vertelt het bijschrift, maar dat slaat alleen op de organisatie van de Open Monumentendag. Brigitte Beernaert zelf blijft nog twee jaar op post of zoals ze ons meldt: ‘Ik kan aan iedereen de (positieve) boodschap meegeven dat ik nog met even veel enthousiasme ruim twee jaar zal werken (aan de toekomst van Brugge)’.

Bas Bulteel

Pianist, componist en Oostendenaar Bas Bulteel volgde muziekonderricht achtereen- volgens in De Haag (bij Rob Van Bavel) en Utrecht (Bert Van den Brink) en schreef zich in voor master classes o.a. bij Barry Harris en Fred Hersch. Stuk voor stuk grote namen in het jazzmilieu dat hij in de loop van de daaropvolgende decennia dan ook volop heeft verkend, als pianistiek begeleider in tal van binnen- en buitenlandse groepen.

Toch beperkte zijn activiteit zich geenszins tot die ene niche: ook in het zgn. popgenre verleende aan (o.m.) Jo Lemaire, Praga Khan, The Three Degrees en zelfs The Supremes in de hoedanigheid van freelance toetsenman muzikale hand- en spandiensten.

Hoewel hij het Bas Bulteel Trio reeds in 2011 in het leven riep, achtte hij pas dit jaar de tijd rijp voor een eerste cd. ‘Coming Home’ (W.E.R.F. 121) bevat 12 eigen composities en 1 cover (‘Everything I Love, Cole Porter) en wordt mee volgespeeld door Bart Denolf (contrabas) en Bruno Castellucci (drums). (PJG)

Releaseconcert op vrijdag 19 september om 20.30 uur in De Werf

Info & tickets: www.dewerf.be