Foto EDM
De nieuwe logebroeders van Brugge
De (h)echte vriendschap tussen Pieter Aspe en Marec wordt verankerd in De Loge van Marec en Aspe, een eigen gloednieuwe uitgeverij en koffiehuis in de Sint-Jakobsstraat. De ene is Vlaanderens meest gelezen misdaadauteur met een verkoop van drie miljoen (!) boeken op zijn conto, de andere is een van de beste cartoonisten van ons land met een jaarlijkse productie van enkele duizenden tekeningen. Met De Loge willen ze hun eigen werk en ook die van anderen in boekvorm aan het publiek presenteren.
Tussen Aspe en Marec zijn enkele parallellen te trekken. Ze zagen allebei het levenslicht in de Brugse parochie Sint-Jakobs: Pierre Aspeslagh werd er 65 jaar geleden geboren, Marc De Cloedt volgde drie jaar later. ‘We hebben elkaar toen nooit ontmoet. Pierre woonde aan de kerk, ik in de Beenhouwersstraat.’
De vriendschapsband tussen beide auteurs zou pas later ontstaan, meer bepaald in de Ronde van Frankrijk editie 2011 toen ze – in opdracht van Het Nieuwsblad waar Marec al een kwarteeuw cartoonist is – drie weken lang elk op hun eigen manier zouden berichten over het wel en wee van de geletruidrager en het daarmee gepaard gaande randcircus. ‘Wijnjournalist Alain Bloeykens maakte ook deel uit van ons gezelschap, maar hij ging elke avond vroeg slapen. Dan bleven Pierre en ik plakken in de bar. Het klikte wonderwel goed tussen ons, we zaten nooit om gespreksstof verlegen’, zegt Marec. Aspe beaamt: ‘Die weken waren intensief. We deelden niet alleen dezelfde visie, maar ook dezelfde vorm van humor. Na de slotrit op de Champs Elysées dachten we dat ons contact nadien zou verwateren, maar het tegendeel bleek waar. We bleven elkaar opzoeken en we gingen vaak samen eten, altijd vergezeld van onze echtgenotes.’
Muze
Het is de liefde voor hun echtgenotes dat ervoor zorgde dat in september 2017 hun eerste gezamenlijk boek verscheen. ‘Bea. Afscheid van een Muze’ luidt de titel van de graphic novel die meandert over ‘de liefde, de dood en alles daartussenin’ in het algemeen, maar in het bijzonder over de bijzondere romance tussen Pieter Aspe en zijn lieve vrouw Bernadette Vandebroucke die veel te vroeg en onrechtvaardig op 31 augustus 2016 na een korte, slepende ziekte kwam te overlijden. ‘Ik liep al een paar jaren met het idee rond om eens iets anders te tekenen – in een andere stijl – dan de dagelijkse cartoons. Ik had zin om nog eens te tekenen wat ik zag en niet alleen wat ik in mijn hoofd had. Als onderwerp had ik het thema ‘de muze’ naar voren geschoven. Wat betekent een muze voor een kunstenaar? Ik weet wat het is om een muze te hebben en ik wilde dat eens uitleggen. Voor mij is een muze iemand die op onverwachtse momenten de kunstenaar inspireert. Ik dacht hiervoor al langer aan Pierre en Bernadette, maar toen werd ze plots ongeneeslijk ziek. Na haar overlijden, durfde ik het niet goed te vragen. Het betekende veel voor mij dat Pierre toch zijn deur heeft opengezet en mij heeft toegelaten om hun verhaal op te tekenen. Ik moest telkens diep graven bij Pierre om alles naar boven te halen. In het begin was het zoeken naar een goede formule om het boek te maken. We zijn twee keer opnieuw begonnen.’
EXit: Pierre, voor jou was het wellicht ook een moeilijke opdracht om je verhaal zo persoonlijk neer te schrijven?
Aspe: ‘Als ik ons verhaal alleen had moeten schrijven, dan zou ik het daar zeer moeilijk mee hebben gehad. Gelukkig kwam Marc op het juiste moment met zijn vraag. Een maand eerder was ik er nog niet klaar voor. Ik heb het muze-project bekeken als een soort eerbetoon aan Bernadette, dat is voor mij uiteindelijk de motivatie geweest om het toch te doen. We kozen ervoor om mijn verhaal uit mijn standpunt te vertellen en het verhaal van Bernadette via de tekeningen van Marc. Die twee verhaallijnen lopen parallel in het boek door en treffen elkaar om de zoveel pagina’s. Het is een mooi boek geworden. Er zit zoveel symboliek in verwerkt en er zitten zoveel lagen in om het te doorgronden. Ik denk dat Bernadette het zo gewild zou hebben.’
EXit: Is het voor sommigen een troostboek?
Aspe: ‘Ik heb veel positieve reacties gekregen van mensen die zich aangesproken voelden. En geen enkele negatieve. Althans niet in mijn gezicht.’
Marec: ‘Een van de mooiste reacties die we kregen, was tijdens een signeersessie in The Cartoonist. Een vrouw in de buurt had het boek gekocht en kwam na enkele uren geëmotioneerd terug. Het verhaal had haar tot tranen toe bewogen. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt; meestal bezorgt mijn werk mensen tranen van het lachen.’
DE REST VAN HET INTERVIEW LEEST U IN DE PAPIEREN VERSIE VAN EXIT MEI. OP MEER DAN HONDERD LOCATIES GRATIS VERKRIJGBAAR!
Vind ik leuk:
Like Laden...
Exit Magazine 