Reacties uitgeschakeld voor
Geplaatst door lfossaert op 30/06/2022
YOT en het verhaal van een nieuwe kerk
‘Ze noemen ons The crazy church. Ik zie dat als een compliment’
YOT mag dan al de kleinste letter zijn van het Hebreeuwse alfabet, de gelijknamige organisatie (verzameld rond de Heilige Magdalenakerk) heeft de voorbije 20 jaar een mooi parcours bij mekaar gefietst.Ontstaan tijdens Brugge Culturele Hoofdstad 2002 zijn ze er de voorbije twee decennia in geslaagd om iets te betekenen in de binnenstad. Ze noemen zichzelf soms ‘The crazy church’, maar dat is een compliment. In hun thuishaven, de Magdalenakerk, confronteren ze geregeld kunst met de Boodschap. Vandaag en volgende maanden is de Brugse kunstenaar Piet Peere aanwezig met een 8,5 meter hoog beeld of de tantaluskwelling op zijn best.
EXit: Wat is YOT alweer?
Coördinator Koen Dekorte: ‘In 2002 rees de vraag naar herbestemming van de kerkgebouwen in Brugge. De Stad zocht nieuwe perspectieven voor het kerkelijk patrimonium. Een groep geëngageerde christenen nam de uitdaging aan met een concreet projectvoorstel rond kerkherwaardering. De opdracht: een parochiekerk zo inrichten dat het een plek voor levensbeschouwing wordt voor een brede groep van mensen met respect voor de spirituele traditie. Met een gedurfde architectuuringreep (met architect Tom Callebaut) in de kerk creëert YOT een pilootproject dat inspireert. Het tekent hier voor een frisse aanpak. Tegelijk stelt YOT de parochiekerk ruimer open voor de spirituele meerwaardezoeker.’
Experimenteren met vorm en inhoud
De kerk oogt vandaag als een experimentele ruimte. Er staan nog amper stoelen en er is een water- of zandpartij in het midden, een stoere schommel nodigt iedereen uit en allerlei kunstige ingrepen brengen leven in de brouwerij. En er is nog steeds een koster. Hiermee is YOT de drukst bezochte (secundaire) kerk in de binnenstad. De bezoekers komen van overal. Ook moslims noteer ik. Maar contact met de buurt kan beter, geven ze grif toe.
Stafmedewerkster Eliene: ‘Met ons werk in de Magdalenakerk en in de Nieuwe Pastorie dagen we onszelf en anderen uit om na te denken over de functie en het gebruik van kerken en pastoriewoningen. Klassieke opdelingen, zoals die tussen gelovigen en niet-gelovigen, stellen we in vraag. Twijfelen beschouwen we als de moeilijkste én de boeiendste levenshouding. Experimenteren met vorm en inhoud is ons motto.’
Deze zomer gaan ze ook de prachtige tuin van ‘De Nieuwe Pastorie’ (palend aan de kerk) openstellen voor bezoekers, dit in het kader van hun zomerproject ‘De Zalvende Zomer’, inclusief een zomerbar. De bedoeling van het zomerproject is dat men een wandelparcours in de kerk afstapt waarbij tijdens vier stops het verzachten van het lijden centraal staat. 3 juli is de startdatum.
Rituelen
Eliene: ‘ YOT tekent ook voor de zoektocht naar nieuwe rituelen, naar een nieuwe zingeving. De nood is hoog, klinkt het, want de traditie is een beetje zoek geraakt. Wij (of dé kerk) moeten deze rituelen ‘hertalen’ en terug naar de mensen brengen. We lopen nu een beetje verloren omdat we niet weten hoe we moeten omgaan met tradities. Begrafenissen lenen zich daartoe. We weten niet goed hoe we moeten afscheid nemen. YOT wil hierin een rol spelen.’
Tenslotte haakt YOT zijn wagentje ook vast aan dat van Toerisme Vlaanderen dat in de Boeveriestraat met de Sint-Godelieveabdij voor een groots herbestemmingsproject staat. (LUC FOSSAERT)
Reacties uitgeschakeld voor
Geplaatst door lfossaert op 28/06/2022
Streetartfestival The Bridges trekt naar Zeebrugge (en omgeving)
Twee jaar geleden stampte street artist Wietse Hindryckx het festival ‘The Brigdes’ uit de grond. Aan een handvol Vlaamse en internationaal gerenommeerde artiesten vroeg hij om hun beste spuitbuskunsten te etaleren op Brugse gevels, goed voor negen nieuwe metershoge openbare ‘muurschilderijen’. Eind juni krijgt het project een vervolg met ‘The (sea) Bridges’ waarbij Zeebrugge, de haven en omstreken aan bod komen.
U hebt ze ongetwijfeld al opgemerkt en bewonderd, die schitterende ‘masterpieces’ die op Brugse gevels prijken en zich perfect weten te integreren in het stedelijke landschap. Wietse kon twee jaar geleden een beroep doen op het creatieve brein en handenpaar van onder meer Stan Slabbinck, JamZ, Kitsune Jolene, Bisser, Kymo One en Gijs Vanhee. Hun kunstwerken-in-openlucht werden samen in een mooi wandel- of fietsparcours gegoten dat het publiek in coronatijden gretig wist te waarderen. Het project ‘The Bridges’ was niet alleen een woordspeling naar Brugge, maar het ging ook over bruggen leggen en verleggen. ‘Brugge heeft een rijke geschiedenis van kunstenaars, ambachten, pracht en praal. Er is gigantisch veel gedocumenteerd over deze historische stad. Maar het is tijd voor iets nieuws. Er wordt letterlijk een brug gelegd tussen de oude en de jonge garde’, liet Wietse toen optekenen.
Cultuur en klimaat
En het is tijd voor nog meer nieuwigheden. Door het succes van deze eerste editie dokterde Wietse, in samenspraak met het Brugse stadsbestuur dat hiervoor 35.000 euro op tafel legde, opnieuw een streetart-tour uit. Deze keer breidt het concept uit naar Zeebrugge, de haven en omstreken. De naam krijgt een aanpassing en heet daarom toepasselijk The (sea) Bridges. The (sea) Bridges gaat aan de slag met dezelfde thematiek als bij de eerste editie: cultuur en klimaat. Opnieuw combineert het festival de rijke cultuur van Brugge met het blijvend relevante thema ‘klimaat’. ‘De locatie van deze editie laat toe ook met het element ‘zee’ te spelen’, zegt Wietse. ‘Een element dat perfect aansluit bij de andere thema’s. Denk maar aan de stijging van de zeespiegel, opvangen van vluchtelingen, beschermen van natuurgebieden… De speelse omgang met beelden en verhaallijnen resulteert in gevarieerde stijlen van jonge artiesten.’
De deelnemende artiesten zijn, naast Wietse zelf, Sammy Slabbinck, Frieke Verlée, Mesca, Tuzq one en Simo. Samen met deze kunstenaars trok hij op speurtocht naar geschikte locaties op de grens tussen de historische binnenstad en de deelgemeenten. Hij vond die in Lissewege, Dudzele, Zwankendamme en Zeebrugge. Deze locaties mogen zich verrijken met kwaliteitsvolle streetart: Watergang 13 (Dudzele),
Vanaf 20 juni gaan de kunstenaars aan het werk. Eind juni zal de kunst zichtbaar zijn op de gevels en kan men alvast de route uitstippelen tussen Dudzele en Zeebrugge, goed voor een wandel- of fietstocht van acht kilometer lang. ‘Het is een nieuwe vorm van toerisme die we met dit streetartproject bewerkstelligen. Mensen zakken speciaal af om alle locaties te bezoeken. De kunst staat centraal, maar we hopen dat ook de horeca mee kan genieten van de bezoekersstroom’, aldus Wietse. (ADC)
Reacties uitgeschakeld voor
Geplaatst door lfossaert op 22/06/2022
Exotische klanken en kleuren in het Minnewaterpark op 25 juni
31ste editie van Feest in ’t Park luidt de (festival)zomer in
Wat meer dan drie decennia geleden gestart is als een klein initiatief door de Derde Wereldraad, is vandaag uitgegroeid tot een mondiaal festival (zuiderse muziek! wereldmuziek! wereldkinderdorp!) dat duizenden mensen lokt naar het Minnewaterpark. Op zaterdag 25 juni brengt het gratis festival – na twee jaar afwezigheid – opnieuw verschillende culturen samen rond een laagdrempelig en gevarieerd programma dat de bezoeker inspireert om een bewuste wereldburger te worden.
Dit jaar vindt de 31ste editie van Feest in ’t Park (FiP) plaats. Nieuw is de betrokkenheid van Brugge Plus die met alle expertise instaat voor de organisatie, in nauwe samenwerking met de vroegere organisatoren (Noord-Zuiddienst en de Noord-Zuidraad). Opvallend daarbij is dat drie SDG’s (of duurzame ontwikkelingsdoelstellingen) hierbij centraal staan.
Feest in ‘t Park is een (gratis) festival dat plezier uitstraalt, maar koppelt die ambiance wel aan bewustmaking die dus wordt opgehangen aan de SDG’s. Dit jaar ligt de focus op SDG 4 Kwaliteitsvol onderwijs, SDG 12 Duurzame consumptie en productie, en SDG 15 Leven op het land. Het is de bedoeling dat mensen ook leren hoe ze zelf een bijdrage kunnen leveren aan het bereiken van de SDG’s. FiP gaat dus niet enkel over culturen, situaties en problematieken ver van hier, maar ook over de eigen levenswijze en globale impact daarvan.
Spelenderwijs een boodschap meegeven
Ingmar Ricquier is muziekleraar en ook oprichter en voorzitter van de Brugse Socio-Culturele Jongeren. Hij is al 31 jaar bezig met jeugdwerk in Brugge en al 25 jaar betrokken bij Feest in ’t Park. Daar kan hij zijn twee passies – werken met jongeren en werken met muziek – inzetten als meerwaarde. Vanuit zijn ervaring werkte hij niet alleen de muziekprogrammatie uit, maar ook het ‘kinderluik’ in de programmatie en dat telkens met groot succes. In de loop van de jaren groeide het aanbod: 2 à 3000 kinderen komen nu genieten van een ruime waaier aan activiteiten in het Wereldkinderdorp. ‘Er is spelplezier, maar we geven ook spelenderwijs een boodschap mee. Op deze speelse manier laten we kinderen kennismaken met bepaalde problematieken, initiatieven, uitdagingen. Zo zal er dit jaar ook een escaperoom zijn waar kinderen leren over fairtradechocolade en een obstakelrun waar kinderen meer leren over de moeilijke omstandigheden waarin leeftijdsgenoten moeten opgroeien in landen waar er hongersnood heerst, waar er geen onderwijs is’, aldus Ingmar.
Trip rond de wereld in één dag
FiP heeft een bepaalde sfeer die dit festival uniek maakt. Anders dan andere festivals straalt alles het mondiale uit: de visuele inrichting van het park geeft de bezoeker het gevoel dat hij in Brugge in een namiddag een wereldreis maakt. Ingmar zegt dat verschillende mensen die niet op reis gaan hem dat ook komen zeggen: dat het een plek van ontdekken en ontmoeten is. Voor een festival dat in heel belangrijke mate steunt op vrijwilligerswerk zijn de positieve, enthousiaste reacties van de bezoekers (Bruggelingen en niet-Bruggelingen) een motiverende factor en een drijfveer om van elk Feest in ’t Park een superfeest te maken.
Karel Standaert is de projectverantwoordelijke van FiP binnen Brugge Plus. Hij pikt graag in op het visuele. ‘De mondiale sfeer die daarmee bereikt wordt, gaat ook dieper: zo zijn de T-shirts van de medewerkers duurzaam gemaakt, er wordt gewerkt met herbruikbare bekers… De boodschap die uitgedragen wordt, wordt ook toegepast in de eigen werking.’
‘Tijdens het festival kan het publiek kennismaken met de werking van mondiale partners, ngo’s en vierdepijlerorganisaties. Je geniet van muziek en je kunt lokale producten kopen uit alle hoeken van de wereld. Kortom, je start je zomer met een trip rond de wereld in één dag op het feest van verbinding, ontmoeting en solidariteit’, aldus Karel. (RD)
Reacties uitgeschakeld voor
Geplaatst door lfossaert op 20/06/2022
The long hot summer van Brugge Plus
De Brugse cultuurorganisatie Brugge Plus is deze zomer actief op maar liefst negen ‘werven’. Tussen 25 juni en 26 september staan er in Groot-Brugge negen evenementen op het menu waarin strand, circus, muziek, culinaire verwennerij, openluchtvoorstellingen en straattheater de smaakvolste ingrediënten vormen. Drie woorden lopen als een rode draad door deze culturele evenementen in open lucht: ontmoeten, genieten en beleven.
Feest in ‘t Park (Minnewaterpark)
Zaterdag 25 juni, van 14.00 tot 00.30 uur
Voor de 31e editie zorgt het mondiale festival voor een rijkgevuld programma met muziek, dans, workshops, eetstandjes en kinderanimatie. Alle activiteiten zijn gratis en verspreid over het festivalterrein. Zie ook bladzijde X voor meer info.
13 september – 2 oktober (het park in de Doornweg – Gaarlemstraat, Zwankendamme)
Drie weken lang houdt Uitwijken halt in één wijk. Gedurende deze periode willen ze zoveel mogelijk in contact komen met de buurt en samen in dialoog gaan. Zo is het Uitwijken Café open van dinsdag tot en met zaterdag. Het is de bedoeling om – aanvullend op de geplande evenementen met o.a. circus en concerten – een hele maand ad hoc, op maat ván en in overleg mét de buurt (buurtnetwerken, verenigingen…) initiatieven op het getouw te zetten.
Zomerbar @ House of Time (Site DuPont – Komvest 45/47 – 8000 Brugge)
Elke zaterdag en zondag van 2 juli tot en met zondag 28 augustus, van 14.00 tot 21.00 uur
Elk weekend neemt een van de huisgenoten/partnerorganisaties van House of Time de site over en worden er andere activiteiten voorgeschoteld. Aan de bar kan men steeds proeven van pintjes van lokale brouwers, een glaasje wijn of fairtrade sapjes. Koffie, water en thee zijn gratis.
Film op het Strand (Strand Zeebrugge – Zeedijk 50 naast surfclub Icarus)
Elke donderdag in juli en augustus, telkens om 14.00, 16.00 en 20.00 uur
Voetjes in het zand, achterover leunen in een comfortabele strandstoel en genieten van een gratis film op groot scherm. Na meer dan 15 jaar werkt deze formule nog steeds perfect op het Zeebrugse strand dat daardoor telkens de grootste openluchtbioscoop van het land wordt. Drie films op drie verschillende tijdstippen, voor jong en oud.
Uitwijken circusprik Cirque Plus (diverse locaties)
Zaterdag 16 juli tot en met woensdag 20 juli
Bar open om 19.00 uur
Circusvoorstelling om 19.30 uur
Een prelude op het circusfestival dat enkele dagen later plaatsvindt in de tuin van het Grootseminarie. Tijdens deze ‘circusprik’ worden Brugse buurtbewoners vijf avonden op een rij getrakteerd op een gratis circusvoorstelling. De acrobatische clowns van Sacékripa komen aan op het ritme van het water, het lijkt zelfs alsof ze hun eigen ritme opleggen aan het water.
Cirque Plus (tuin Grootseminarie, ingang via Peterseliestraat)
Donderdag 21 juli tot en met zondag 24 juli, van 13.30 uur tot 21.00 uur
Cirque Plus is een gratis openluchtfestival in en rond de tuin van het Grootseminarie in Brugge. Artiesten uit binnen- en buitenland brengen vier dagen lang het beste van wat circus vandaag te bieden heeft.
Vrijdag 19 augustus en zaterdag 20 augustus, telkens van 21.00 tot 23.30 uur
Het ‘witte’ polderdorp wordt midden augustus opnieuw een tikkeltje gezelliger. Tal van artiesten, de bewoners van Lissewege en twee basisscholen verrassen bezoekers met verwonderlijke installaties en performances.
Reacties uitgeschakeld voor
Geplaatst door lfossaert op 19/06/2022
Salon Arents wordt ontmoetingsplek rond actuele thema’s en tijdelijke expo’s
Musea Brugge, of de dertien museumlocaties, kijkt aan tegen een intense vernieuwing van haar beleid. De vertrouwde paden uit het nabije verleden worden stukje bij beetje verlaten, nieuwe concepten worden uitgetest en vormgegeven. Een garantie voor publiekssucces is dit niet (verwacht geen vreugdedans), maar het is op z’n minst een waardevolle inspanning die de Brugse musea meer bij de tijd moet brengen.
Er waait al een hele tijd een nieuwe wind door het museumlandschap. De alleenheerschappij van ‘dé directeur’ is voorbij en vervangen door een jong driemanschap, geleid door Elviera Velghe, Anne Van Oosterwijk en Jonathan Nowakowski. Het startschot van de vernieuwing werd gegeven met de keuze voor een ‘totaal nieuw brand’, wat u en ik een nieuw merk zouden noemen. De verbindende kleur is vermiljoenrood of een verwijzing naar middeleeuwse tijden.
Het nieuwe logo toont 13 stippen en verwijst naar de 13 museumlocaties die samen 75.000 objecten tellen. Opvallend is de stoere letter B die meteen verwijst naar BRUSK, de nieuwe expohal die in 2025 de deuren opent en volgens de directie ‘Musea Brugge incontournablezal maken in de internationale museumwereld’. Een immense opdracht voor wie het stuur in handen moet houden.
Ontmoetingsplek
De inrichting van het Salon Arents is een eerste stap in de nieuwe richting. Het elegante herenhuis, (Dijver 16) is bekend omwille van zijn rijke collectie Frank Brangwyn en past nu in een nieuw concept. Het moet een ontmoetingsplek worden waar men events rond actuele thema’s en tijdelijke expo’s zal organiseren. Hier wordt stilgestaan bij de toekomst van erfgoed, kunst en musea en wordt er nagedacht over de musea van de toekomst. Musea Brugge doet dat niet op haar eentje, maar in samenwerking met Brugse partners als KAAP, De Republiek en DOvzw.
Museumdichter
Salon Arents wordt ook de residentieplek van de nieuwe (Antwerpse) museumdichter.De allereerste Brugse museumdichter (en woelwater) Delphine Lecompte gaf begin dit jaar de fakkel door aan slam poet en performer Seckou Ouologuem. De woordkunstenaar resideert nu in Salon Arents, vanwaar hij bezoekers, mede-dichters en performers betrekt bij de collectie van Musea Brugge en een brug slaat tussen beeldende kunst en woordkunst via interventies en performances.
De nieuwe museumaanpak zal al vlug moeten blijken met de organisatie van tentoonstellingen nieuwe stijl. Zo wordt met veel belangstelling uitgekeken naar ‘Oog in Oog met de Dood’die op 28 oktober start in het Sint-Janshospitaal. (LF)
Reacties uitgeschakeld voor
Geplaatst door lfossaert op 16/06/2022
Opvoering van ‘Rigoletto’ door Deschonecompanie
Op donderdag 16 juni om 19.30 uur voert de groep Deschonecampagnie ‘Rigoletto’ op, een bewerking van Verdi’s opera en Victor Hugo’s toneelstuk dat hiervan aan de basis ligt. De organisatie van deze opvoering in het auditorium van het Sint-Lodewijkscollege is in handen van de serviceclub Fifty One Brugge, als viering van hun 900e statutaire vergadering. De club steunt hiermee een viertal sociale diensten in het Brugse.
De groep Deschonecompanie is stilaan geen onbekende meer in het Vlaamse cultuurveld. De toeschouwers bij de opvoering van Rigoletto in Theater aan Zee 2021 zullen zich nog goed herinneren hoe het zwierige spel indruk maakte.
Rigoletto is een bewerking van de opera van Verdi. Het spel is van de bekende acteurs Stefaan Degand, Katrijn Sileghem en Tom Goossens (ook de regisseur). De operazangers zijn Esther Kouwenhoven en Lars Conijn. De pianist is Wouter Deltour. Zij brengen een verfrissende en originele uitvoering met veel zin voor humor.
Locatie is het auditorium van het Sint- Lodewijkscollege, Magdalenastraat 30 in Sint-Andries. (RD)
____
Prijs 40 euro (receptie inbegrepen), inschrijving door betaling op Fifty One Brugge, met mededeling: Rigoletto en uw naam, IBAN BE91 2800 5681 6876
Reacties uitgeschakeld voor
Geplaatst door lfossaert op 14/06/2022
Live is Live op 17, 18 en 19 juni
Het Zeebrugse strand als toplocatie voor muziekfestivals
Zeebrugge is met Live is Live in juni een nieuw festival rijker. En niet zomaar eentje. Het presenteert zich meteen als een grote speler met een interessante affiche die zich over drie dragen uitstrekt. Op vrijdag 17 juni staan Admiral Freebee, Trixie Whitley, dEUS, Wilco en The National er op het podium. Op zaterdag 18 juni spelen Suzan & Freek, Metejoor, Blof, Tourist LeMC, Anouk en Bazart er ten dans. En op zondag 19 juni mogen Zornik, Starsailor, Novastar, Mika en Duran Duran aan het zèètje zingen. Zeebrugge is al decennialang het decor geweest voor een bloeiende festivalgeschiedenis. In zijn boek ‘Brupop Backstage. Verhalen uit 60 jaar Brugse pop- en rockgeschiedenis’ vatte onze redacteur Antoine De Clerck onder de noemer ‘Zit er nu nog steeds muziek in Zeebrugge?’ deze geschiedenis samen.
Op vrijdag 17 juni zijn de volgspots weer volop op de Antwerpse topband dEUS gericht. De godengroep van Tom Barman en co flashbackt ons naar zaterdag 17 juli 1999 waar op het zonovergoten strand van Zeebrugge meer dan 60.000 muziekliefhebbers genoten van de tiende editie van het Beachfestival. Het festival heette toen officieel Axion Beach Rock en was in die tijd een van de grootste pop- en rockfestivals van ons land. Waar die naam vandaan kwam? Wel, het Gemeentekrediet had de naam Axion gelanceerd en dat was de naam van een zichtrekening (Axion Line). Begin de jaren negentig was zestig procent van de markt van de jongerenzichtrekeningen immers in handen van twee concurrerende banken. Axion was als zichtrekeningsbank vrij onbekend bij de 12- tot 24-jarigen en het Gemeentekrediet wilde met die naamsponsoring
de bekendheid serieus opkrikken. En of ze daarin slaagden! In juli 1999 neigden de temperaturen naar tropisch heet en het afgebakende
terrein stond tjokvol muziekliefhebbers. Die dag was dEUS de absolute headliner, maar we zagen toen ook nog optredens van onder meer Das Pop, The Beautiful South, The Cardigans. Simply Red, The Cardigans, Reef, Garbage, Urban Dance Squad, Underworld en Massive Attack.
De betere muziekcatalogus
We konden toen op de verschillende edities van dit strandevenement een pak fantastische groepen live aan het werk zien voor relatief weinig geld. Een ticket kostte toen 800 Belgische franken, nu omgerekend zou dat 20 euro zijn. En het waren wel een pak namen die met hun snuit naar zee gericht in Zeebrugge hebben gespeeld sinds het begin van de jaren negentig. Sinds 1993 was Zeebrugge the place to be(ach), eerst in de achterhaven en dan op het strand.
Wie de namen van de bands bekijkt die in de badstad van Brugge telkens in de zomer het mooie weer maakten, denkt dat hij de betere muziekcatalogus aan het doorbladeren is: van INXS, Oasis, Lou Reed tot The Cure, Flatboy Slim en Praga Khan. Grosso modo een goede combinatie van pop- en rockmuziek met de betere dancemuziek van dat moment.
Zandsculptuurfestival gooit zand in het eten
Het spreekwoord luidt ‘Mooie liedjes duren niet lang’, maar in het geval van het Beachfestival ging dat niet echt op. Van 1981 tot en met 2002 vonden er welgeteld 21 edities plaats. In 2002 was het over en out met het festival in Zeebrugge. Dit had enerzijds te maken met de komst van het Zandsculptuurfestival op dezelfde plaats in Zeebrugge gedurende
dezelfde periode. Het Brugse stadsbestuur onder leiding van toenmalig burgemeester Patrick Moenaert wilde in juni al het Zandsculptuurfestival
laten beginnen vóór het concurrerende Zandsculptuurfestival in Blankenberge van start zou gaan. ‘Een onhaalbare kaart’, liet Marc Klein, organisator van het Axion Beach Festival in Zeebrugge, toen
optekenen in de pers. Hij was niet bereid om de datum van zijn rockfestival te verplaatsen. “Het schepencollege lijkt niet te beseffen dat je als organisator jaren moet vechten om een muziekfestival op een vaste datum op de kalender te krijgen. Die datum veranderen is onrealistisch. Al jaar en dag is het eerste weekend van juli voor Werchter, het tweede voor Cactus in Brugge, het derde voor Axion Beach. In plaats van elkaar te beconcurreren, zou er veel meer nagedacht moeten worden over
het aanbod voor jongeren aan onze kust. Niet de naburige badstad is de concurrent, wel Spanje en andere mediterrane oorden waar jongeren wél
aan de bak komen.’
Onderhandelingen tussen beide partijen leverden niets op en dat was ook wel omdat Variety, de toenmalige organisator van Axion Beach Rock, nog
een pak schulden – één miljoen Belgische frank ofte 24.789 euro, om precies te zijn – moest betalen aan de Brugse stadskas.
Het gevolg was dat Axion Beach Rock terug naar Oostende trok, maar dat verblijf was daar van korte duur. De organisator ging failliet (*) en het Beachfestival werd voer voor de geschiedenisboeken. Een jammerlijke zaak voor de muziekliefhebbers én een dikke streep door de rekening van de plaatselijke handelaars en horeca die toen ook steeds een graantje
van het succes van een van de grootste pop- en rockfestivals van ons land konden meepikken.
(*) De organisatoren van Axion Beach Rock in Zeebrugge werden in 2014 vrijgesproken door het Hof van Beroep in Brussel voor frauduleus faillissement.
Zwoele vibes en beats
Wat kwam er in de plaats? Vanaf augustus 2007 sloeg Polé Polé Beach zijn tenten op het Zeebrugse strand op. Het latino-festival had voordien acht jaar in Knokke-Heist – meer bepaald in Duinbergen – plaatsgevonden, maar was er beperkt door een nieuwe wetgeving op de ruimtelijke ordening op het strand. Organisator Jo Bonte was al langer
vragende partij voor een verhuis naar een nieuwe locatie met grotere afmetingen. Zeebrugge had hiervoor de juiste troeven: een groot strand, het nabijgelegen treinstation Zeebrugge-Bad dat in directe verbinding stond met het hinterland én voldoende plaats om een grote camping in te richten voor de festivalbezoekers.
Een vergelijking met Axion Beach Rock kon je echter niet maken: Polé Polé Beach was kleinschaliger van opzet en de affiche zag er ook
compleet anders uit. Maar we stonden niet aan de klaagmuur: er was weer leven in de Zeebrugse brouwerij en we konden onze benen strekken op zwoele zomerse vibes en beats. Olé olé, er was zelfs nog meer dan Polé Polé alleen te beleven op de uitgestrekte zandvlakte van Zeebrugge. Op zondag 24 juli 2011 kon de luchtgitaar er even getest worden toen de Amerikaanse rockster Bon Jovi met geföhnd kapsel erin slaagde uit 30.000 kelen onder meer zijn megahits ‘Livin’ On A Prayer’, ‘You
Give Love A Bad Name’ en ‘Bed Of Roses’ te doen schallen.
Zomerse hoogmis van elektronische muziek
Wat beide festivals wel gemeenschappelijk hadden: ook aan het Polé Polé-verhaal kwam er een einde (in 2013) en ook zij kozen ervoor om naar Oostende te verhuizen. Het vorige stadsbestuur van Brugge bleef niet bij de pakken zitten en toverde meteen een nieuwkomer uit de strooien hoed. Het elektrofestival WeCanDance mocht in augustus
2013 op het evenementenplatform aan de Saint George’s Day-Wandeling een zomerse hoogmis van de elektronische muziek in stijl organiseren. Een festival dus met vier podia elektronische dansmuziek, met veel aandacht voor decor en sfeerschepping. Het ging van start onder de noemer ‘een klein en gezellig ‘Boutique Festival’ dat niet enkel goede muziek aanbood, maar de festivalbezoekers een weekend vol fun, peace, love & happiness’ beloofde. Dat impliceerde: een thema met dresscode, een festival met aangekleed decor en wraps, sushi en ander wereldkeukenvoedsel op de menukaart. Het concept sloeg aan, want de organisatoren mochten ondertussen aardig wat volk verwelkomen – in concrete cijfers: tussen de twintig- à dertigduizend bezoekers.
Dat het concept als ‘belevingsfestival’ jaar na jaar hogere ogen gooit, bewijzen de verkoopcijfers die crescendo gaan. Vanaf 2019 werd WeCanDance een driedaagse en toen kochten maar liefst 36.000
dance-lustigen een ticket ondanks stormweer op zaterdag en een plensbuitje op vrijdag en zondag. Corona zorgde de voorbije jaren voor heibel.
Bomboclat en nieuwkomer Live is Live
En dat is niet alles wat nieuwe festivals betreft: in 2017 is er nog eentje bijgekomen: het tropische Bomboclat Festival. Dat festival – bedacht door de bedrijvige Brugse broers Wannes en Bram Loosveldt – richt zich voornamelijk op dancehall- en afromuziek, en schuwt zelfs een stevige portie hiphop uit eigen land niet, denk aan de passage van ’t Hof van Commerce in 2018. De Loosveldts omschrijven hun festival het liefst als ‘tropical music door internationale artiesten, een schitterend
strandvakantiegevoel met de betere cocktails en de heerlijkste gerechten en een lage drempel voor jonge gezinnen’.
Dat er nog steeds muziek in Zeebrugge zit, bewijst de organisatie van nieuwkomer Live is Live van vrijdag 17 tot en met 19 juni. Of zoals dEUS het stelde: ‘Nothing really ends’. En gelukkig maar. (ADC)
Reacties uitgeschakeld voor
Geplaatst door lfossaert op 11/06/2022
Een buikmama uit Mexico
Jeugdauteurs moet je koesteren, alleen al vanwege hun onverdroten ijver om de jong(st)e lezers te plezieren en dat in een tijd waarin het boek het steeds meer moet afleggen tegenover elektronische dragers en andere verlokkingen van de amusementsindustrie. Zegt en schrijft de Spaanse historica Irene Vallejo in haar magistrale boek ‘Papyrus’. Helaas staan steeds minder uitgeverijen te trappelen om debuten te publiceren. Wie volhoudt, komt bij zichzelf uit en publiceert vaak in eigen beheer of iets dat er heel erg op lijkt. Jonathan Jetten is de nieuwkomer in deze rij met ‘Vulkaankonijn in lichterlaaie’.
EXit: Als u mij toestaat, een bizarre titel.
Jonathan Jetten: ‘Het verhaal gaat over Santiago die opgroeit in de groene velden. Hij is een klein konijn, net iets groter dan zijn vriendin Martha. Zijn mams en paps tonen hem het kersenrode kistje. Ze kregen het van zijn ‘buikmama’ uit Mexico. Het kistje bevat de waarheid en een sleutel. Santiago is vastberaden om zijn kracht te vinden. Hij maakt de reis naar zijn oorsprong, zijn begin.’
EXit: Dit verwijst naar inspiratie uit uw eigen leven?
Jonathan: ‘Adoptie maakt een deel uit van ons leven. Mijn zus is geadopteerd uit India, in mijn geboortejaar. De inspiratie komt uit de echte rootsreis die we gemaakt hebben.’
‘Mijn man en ik hebben Theo, sinds 2017, in onze harten gesloten na een lange adoptieprocedure. Momenteel zijn wij bezig met onze tweede procedure.’
EXit: Uw verhalen roeren belangrijke thema’s aan.
Jonathan: ‘Ja. Ik schrijf verhalen die maatschappelijke thema’s bespreekbaar kunnen maken. Deze motivatie is afkomstig uit mijn beroepservaring als maatschappelijk werker. In 2019 bracht ik ‘Als ik naar de wolken kijk’ uit, een prentenboek over rouw en verlies. Ik won er de publieksprijs Boekgoudmee, als beste kinderboek.’
‘Het verhaal van Santiago komt recht uit mijn leven en gaat in grote mate over adoptie, maar er zit zoveel meer in. Het feit dat Santiago net zo groot en sterk wil zijn als zijn broer. Als kind wilde ik net zo zijn als alle andere kinderen, maar zag ik mijn eigen kwaliteiten niet. Dat is de boodschap die in het verhaal zit: we hebben allemaal ons eigen vuur vanbinnen.’ (LF)
______
‘Vulkaankonijn in lichterlaaie’, Jonathan Jetten, 17,95 euro, verkrijgbaar in de Brugse boekhandels.
Exit Magazine 