Exit Magazine

Foto Arthur Joos

Een minifestival binnen het grote festival: dat is Vama Veche van Het Entrepot dat loopt t.e.m. zaterdag 3 augustus en een gevarieerd (muziek)programma brengt. Veel goede muziek in het Astridpark telkens vanaf 14.00 uur met onder meer Helder, Astronaute, Faces On TV, Soviet Grass, Low Vertical, Saimn-I, Protection Patrol Pinkerton en nog zoveel meer. Een van dé bands die we op Vama Veche (en ook daarna) met aandacht moeten volgen, is The Spectors op donderdag 1 augustus om 15.00 uur een relatief nieuwe band aan het Brugse popfirmament van Marieke Hutsebaut, Maxiem Charlier, Hannah Vandenbussche, Bart Baele en Stefanie Mannaerts.

Marieke Hutsebaut: ‘Vorige zomer ben ik begonnen met nummers te schrijven en samen met mijn ex-lief had ik een song online gezet. Daarop hebben we ontzettend goede reacties gekregen. Ik merkte ook wel dat nummers schrijven iets was dat ik graag deed en wil blijven doen. In februari van dit jaar heb ik een band samengesteld en zijn we ‘officieel’ The Spectors geworden.’

EXit: De groepsnaam hebben jullie ontleend aan de excentrieke producer Phil Spector. Is hij iemand naar wie jullie opkijken?

Hutsebaut: ‘Absoluut, hij heeft – om het licht uit te drukken – wel een paar ‘stoute’ zaken uitgehaald waardoor hij nu in de gevangenis zit, maar het is wel een mens waar je op muzikaal vlak niet naast kunt kijken. Zijn ‘girl groups’ uit de sixties en zijn wall of sound vormen een grote invloed op onze muziek.’

EXit: Jullie muziek klinkt dromerig…

Hutsebaut: ‘Het was niet de bedoeling om een bepaalde richting uit te gaan, maar onze sound is geëvolueerd naar ‘shoegazers-dreampop’. We zijn beïnvloed door bands als The Jesus And Mary Chain en Brian Jonestown Massacre en die invloeden voegen we toe aan onze catchy sound. Bij de tweede zanglijn wordt een octaaf hoger gezongen en dat geeft een heel dromerig effect aan onze songs. We krijgen vaak te horen dat we niet-Belgisch klinken. Dat vind ik alvast een compliment.’

EXit: Ondanks jullie pril bestaan, hebben jullie zich al laten gelden in muziekwedstrijden…

Hutsebaut: ‘Ja, we hebben het rockconcours ‘Verse vis’ in Leffinge gewonnen waardoor wij op zaterdag 14 september op Leffingeleuren mogen spelen. We kijken er al naar uit om op hetzelfde podium te staan als The Horrors, Steak Number Eight en A Place To Bury Strangers. Ook tijdens CommaRocks in april laatstleden speelden we in de kijker wat resulteerde in een optreden op Burgrock.’

EXit: Kunnen jullie teren op ervaring om de angst voor het grote podium te verdringen?

Hutsebaut: ‘We zijn weliswaar maar pas bezig sinds begin dit jaar, maar bijna alle leden van The Spectors spelen ook nog in andere groepen: Maxiem in Vincent&Jules, Hannah in MONAMI en Bart bij Speedozer.’

EXit: Het komt niet zo vaak voor in bands, maar met Stefanie hebben jullie girl power achter het drumstel zitten.

Hutsebaut: ‘Ja, en Stefanie is een hele goede drumster. Alle leden zijn goede vrienden van me. We zitten met drie vrouwen in de band, al was dat niet zo specifiek bedoeld. Met Bart en Maxiem kunnen we het evenwicht tussen de sexen goed bewaren.’ (ADC)

Info: http://www.hetentrepot.be

‘Een editie om in te lijsten’

Wat in 1997 klein en bescheiden werd opgestart, een theaterfestivalletje in Oostende, is anno 2013 met Theater Aan Zee uitgegroeid tot een van de toppers van de zomeragenda. Augustus aan zee is natuurlijk dreamtime en het festival deint gezwind mee op de vakantiegolven. De ingrediënten zijn vertrouwd: heel veel theater, een vrijgeleide voor jonge muzikanten, confrontaties met literair Vlaanderen (en verder), kortfilms en talloos veel meer. De sturende hand is dit jaar die van theatergroep De Roovers.

Dit jaar heeft Oostende er een troef bij: Cultuurcentrum De Grote Post, het professionele kunstenpodium waar Oostende zo lang heeft moeten op wachten. Toch blijven De Roovers met hun theaterprogrammering beroep doen op locaties verspreid in de stad en vaak synoniem van onbekend. Het zijn deze verborgen speelplekken en ingepalmde ruimtes die de charme van TAZ mee uitmaken.

Wie grasduint in de lijvige brochure (ontwerp Kaat Flamey) wordt overstelpt met aanbod allerlei. Theater tekent hier voor meer dan 50 voorstellingen, waaronder het succesvolle ‘Qui a peur de Regina Louf’ van het Brugse kunstencentrum De Werf en het meeslepende en geprezen ‘An Old Monk’ van Josse De Pauw & Kris Defoort.

Sympathiek en welluidend is het hoofdstuk Muziek, dit jaar toevertrouwd aan zes jonge muziekgroepjes die elk gedurende vier dagen gekke dingen mogen doen. Tussen het jong geweld ook aandacht voor gevestigde namen als Frank Vander Linden, Stijn Meuris en de sterpianiste Claire Chevalier die stemmenman Tibo Vandenborre meebrengt.

Literatuur op TAZ is een luik waar menige stad in Vlaanderen jaloers naar kijkt. De formule is eenvoudig: auteur vertelt op een ochtendlijk uur (10.30) over leven & werk, waarna Bernard Dewulf met column en Jelle Vasterhaeghe met muziek afronden. Opvallende namen zijn Walter Van Den Broeck, Stefan Brijs, Aidan Chambers (!), Peter Terrin, Peter Verhelst.

Uiteraard biedt TAZ nog veel meer, gaande van ‘Helden aan Zee’ (jonge kunstenaars krijgen platform) over ‘Kortfilms op TAZ’ tot ‘In de Rand’-activiteiten. De stuurhut van waaruit het allemaal gebeurt is het gezellige Leopoldpark tegenover De Grote Post. (LF)

Alle info (en tickets) op www.theateraanzee.be of via In & Uit Brugge (Zand). Tel. 059-33 90 00

Zoals al geprezen in de “papieren” EXit van augustus, schreef Vrijstaat O. voor de zomermaanden een gevarieerd programmaboek waarin de meerwaardezoeker, elk naar eigen smaak, zonder moeite enkele boeiende pagina’s cultuurbeleving moet kunnen vinden. Het hoofdstuk met als titel “Belgium 12 Points”, verwent 7 vrijdagen lang zowel jonge, beloftevolle Belgische groepen als publiek: de muzikanten krijgen een podium om al dan niet stormenderhand in te nemen, de bezoekers kunnen met dat nieuwe talent van eigen bodem geheel kosteloze kennismaken. 

Na The Isle of Man (05.07), Equinox, the Peacekeeper (12.07) en Martine de Kok & band (19.07), is het op 26 juli de beurt aan Lili Grace: twee zussen voor wie cello, toetsen en enige elektronica volstaan om in muzikale termen te vertalen wat zij wensen over te brengen. En dat heeft al wat indruk gemaakt: een finaleplaats in Humo’s Rock Rally (2012) en support act van Anton Walgrave in de AB… (PJG)
Praktisch:  vrijdag 26 juli om 21.30 uur – info op www.vrijstaat-o.be

Auteur Sophie Taes met eerste exemplaar

Een bijzondere verjaardag verdient een bijzondere viering. En omdat het MAfestival met zijn 50 jaar bovendien niet bepaald piepjong meer is, misstaat een terugblik niet. De combinatie van deze twee elementen resulteerde in een tentoonstelling en een publicatie naar aanleiding van en over een halve eeuw Oude Muziek in Brugge.

Om dit te realiseren, nam Thomas Bisschop contact op met musicologe Sofie Taes. Met haar specialisatie in Oude Muziek en karrenvracht aan ervaring door haar werk als freelance-tekstschrijver bij tal van festivals en huizen zoals B’Rock en het Klarafestival, was ze de geknipte vrouw. Bovendien is Taes actief bij Anima Eterna en bijgevolg kent ze de Brugse context.

Maar zelfs voor iemand met haar achtergrond was de opgave om een publicatie rond 50 jaar MAfestival te verzorgen niet evident. ‘Het is nog maar een dik jaar geleden dat de vraag mij werd gesteld; ik wist uiteraard op voorhand dat het een gigantische taak zou worden, maar anderzijds een taak die je onmogelijk kunt laten liggen. Zoiets is een opportunity of a lifetime’. Taes heeft die uitdaging voor haarzelf nog wat vergroot door er zich niet gemakkelijk vanaf te maken. Voor het schrijven van het boek heeft de musicologe zich niet enkel gebaseerd op een 13-tal interviews met mensen uit de sector maar is ze ook gaan graven in het omvangrijke archief van het MAfestival en de familie Dewitte (Robrecht Dewitte was de stichter van het toenmalige Festival Oude Muziek, AJ). Desondanks mondde dit werk niet uit in een duffe wetenschappelijke studie maar wel in een zeer breed toegankelijk overzichtswerk. ‘Ik denk dat zelfs Thomas Bisschop wat verrast was toen hij het eindresultaat doornam. Het boek leest immers als een historische roman. Zo heb ik het ook opgevat: de geschiedenis van het MAfestival gewoon als een leuk verteld verhaal. Wat uiteraard ook helpt is dat het werk rijkelijk geïllustreerd is met divers beeldmateriaal’.

Dat beeldmateriaal is ook deels voorwerp van de tentoonstelling. In het Stadsarchief, samen met het MAfestival mede-initiatiefnemer van de expo, zullen verder onder andere brieven van reuzen als Sigiswald Kuijken en Gustav Leonhardt, persrecensies en programmaboeken van vroegere festivals, maar evenzeer ook audiovisueel materiaal te zien zijn. Tot slot, moest u zich afvragen waarom zowel boek als expo de titel “Het klavecimbel van Ligeti” dragen: op de tentoonstelling zal er ook een iconisch instrument, een klavecimbel, staan. De link met Ligeti moet u echter ter plaatse ontdekken. (ALEXANDER JOCQUE)

Info

De tentoonstelling Het klavecimbel van Ligeti. 50 jaar oude muziek in Vlaanderen, van Musica Antiqua tot MA loopt van 19 juli tot 11 augustus.
Stadsarchief Brugge, Burg 11a, gratis toegang

EXit gaat niet met vakantie, want dit weekend alweer een nieuwe editie die vooruit kijkt op de augustusmaand met heel wat moois in petto. Onder meer:

*Muziekfans verwend op MAfestival, een verjaardagseditie om in te kaderen

*Brody’s werk in Galerie Indigo in Damme

*Klinkeren in de Brugse zomer

*Vama Veche kleurt het Astridpark met sfeerfestivalletje

*Bonkende beats op het Zeebrugse strand

*De Halve Maan blijft zot van jazz

*Theater Aan Zee: Oostende tien dagen lang theaterhoofdstad

*Johan Debruyne blogt in boekvorm

*en talloos veel meer….

Patrick Keirsebilck (Cactus)

Het voorbije Cactusfestival kijkt, met 23.000 toeschouwers, terug op een van de beste edities van de voorbije jaren. De affiche stond als een huis, de organisatie (met 500 vrijwilligers!) was rimpelloos, het zomerweer deed de rest. Bovendien kwamen politici hun steun betuigen aan de bouwplannen voor een Cactusclub op het aan het Minnewaterpark aangrenzende Kanaaleiland.

Voor wie van data houdt: Muziekcentrum Cactus en het bijbehorende festival  zorgen reeds meer dan dertig jaar voor pop- en rockvertier in deze stad. Sinds 3 november 1972, de opening van het Cactuscafé op het Sint-Amandspleintje, is een gigantische weg afgelegd: van small is beautiful (een gratis festivalletje op het pleintje voor de deur) tot de huidige affiche met Deus als afsluiter. In die tijdspanne verhuisde Cactus, meer dan haar lief was, naar diverse locaties in de binnenstad. Het meest aantrekkelijk was de periode  ‘Sint-Jacobsstraat’ , steunend op twee peilers: het Cactuscafé in wat nu De Republiek is en de Cactusclub in dezelfde straat, in een voormalige autogarage. Brugge was toen niet het Mekka van de pop, maar in de kelder van de Club meldden zich grote namen als Nick Lowe, Eliott Murphy, Steve Earle en andere Novastars.

Toch bleef de roep naar een grote(re) zaal voor pop en rock weerklinken, een ambitieus project dat in het cultuurjaar 2002  onverwacht  werd gerealiseerd met de bouw van de Magdalenazaal (MAZ) in Sint-Andries. Deze interessante locatie is echter ook de thuishaven van het Cultuurcentrum en andere spelers, waardoor de hoge bezettingsgraad vooral voor Cactus een probleem is.  Zo kunnen interessante last minute aanbiedingen niet altijd ingevuld  worden of moet worden uitgeweken naar het Concertgebouw.

Vanuit die vaststelling groeide de vraag naar een eigen huis, een clubgebouw met zelfstandige café-exploitatie en een podium voor clubconcerten, dat moest verrijzen op de gronden achter de MAZ. Het vorige stadsbestuur steunde het project  en de Vlaamse Regering parkeerde alvast een subsidie van 1,1 miljoen euro voor de bouw.  Wat daarop volgde klinkt Vlaanderen vertrouwd in de oren: buren trekken naar de Raad van State en het dossier schuift op de lange baan, opdracht volbracht. Het vorige stadsbestuur en Cactus besloten toen om het zekere voor het onzekere te nemen en kwamen uit bij de alternatieve piste Kanaaleiland,  een voorstel dat door het huidige stadsbestuur in haar recente Beleidsnota werd overgenomen.

Of de nieuwbouw Cactusclub hiermee al in de steigers staat is nog twijfelachtig, zo waarschuwt Patrick Keersebilck van Cactus: ‘Het komt het er op aan om op korte termijn concrete voortgang te maken in dit dossier. Hiervoor ligt de sleutel voor de volgende fase bij de stad. Dit is niet alleen nodig om de toegezegde subsidies definitief veilig te stellen, maar ook om de positie van Brugge als concertstad voor pop en rock naar de toekomst toe verder  te garanderen en te verbeteren’.

Volgend jaar is het bovendien hét verkiezingsjaar en de vrees is terecht dat de (geparkeerde) Vlaamse subsidie voor de Cactusclub wel eens zou kunnen verhuizen naar andere dossiers (in andere steden) die meer concreet uitgewerkt zijn. Het initiatief is nu aan het Brugse stadsbestuur dat voor een doorbraak kan zorgen in dit reeds lang aanslepend dossier.   (LF)

Foto Jan Darthet

Het is een vertrouwde krantenkop in de aanloop naar de vakantiemaanden , ‘De zomer van Brugge Plus’.  Deze vzw, opgericht na ‘2002’, met als bedoeling het elan van Brugge 2002 voort te zetten, pakt jaar na jaar uit met  interessante, laagdrempelige initiatieven die het brede publiek vergasten op hoogstaande animaties. Nieuw dit jaar is één van de locaties: de weinig bekende binnentuinen van het Grootseminarie, waar vandaag nog koeien grazen, maar straks circusartiesten de boel opvrolijken.

Het hele zomerprogramma  bestaat uit een kransje van vijf evenementen. Traditioneel wordt  (op 4 juli) gestart met film, ’s middags voor jong, ’s avonds voor jong en oud. De jeugdfilms komen uit het aanbod van het Jeugdfilmfestival en garanderen kwaliteit.  Vier donderdagen in juli bidden de organisatoren om mooi en droog weer. De (gratis) voorstellingen vinden plaats op het evenementenplateau naast de havenpromenade .

Drie dagen lang, 15-18 juli in uw agenda, trekt het Spaanse gezelschap Cia PakiPaya door Brugse wijken. Met beats en trapeze-acrobatie verrassen ze het publiek van achtereenvolgens Sint-Jozef, Sint-Pieters, Sint-Andries en Assebroek met ‘Shake shake shake’.

Reeds zes keer op het zomerprogramma van Brugge Plus staat Cirque Plus (20-22 juli) met een keur aan acrobatie, jongleren en acrobatie. De vorige edities telkens in Het Entrepot, maar nu, in primeur, in de binnentuinen van het Grootseminarie. Niet te missen, dit bezoek, met ingang weliswaar via de Peterseliestraat.

Kinderen worden op zondag 4 augustus niet vergeten en zijn een hele dag baas in het Astridpark. Op het programma, muziek voor 3 tot 93 jaar. Vanaf 13 uur en alweer geheel gratis.

Slot- en orgelpunt van het zomeraanbod is het jaarlijkse Lichtfeest op 16 en 17 augustus in Lissewege. ‘Pyroromantiek’ mag voor een keer. Elk Lisseweegs hoekje en pleintje krijgt een aangepaste belichting, de muziek van Villa Bota doet de rest. (LF)

Het volledige programma vindt u uitgebreid op http://www.bruggeplus.be