Exit Magazine

De eerste EXit van het nieuwe jaar nu al klaar! 

Elf jaar na zijn debuut ‘Vogels in het volksgeloof, magie en mythologie’ brengt de Brugse auteur Johan Boussauw zijn tweede boek uit. ‘De wonderlycke wereld van kikkers, padden en salamanders’ handelt wederom over volksgeloof en legendes, maar ditmaal is de hoofdrol weggelegd voor de amfibieën.

Johan Boussauw (°1953) houdt van de natuur. Als jongeman schreef hij een wekelijkse column voor het toenmalige Het Volk over de volksgebruiken rond planten en dieren. In die periode verzamelde Boussauw een ton aan informatie die uiteindelijk de basis vormden voor zijn eerste boek dat werd uitgebracht in 2005. Meteen daarna begon de auteur aan zijn opzoekingswerk voor De wonderlycke wereld van kikkers, padden en salamanders waarbij hij deze dieren vanuit zoveel mogelijk invalshoeken probeerde te benaderen

Johan Boussauw: ‘Het geraadpleegde materiaal strekt over een tijdsbestek dat gaat van de eerste geschreven bronnen tot aan het einde van de 19^de eeuw. Geografisch heb ik me beperkt tot West-Europa, maar met onderwerpen gaande van geneeskunde en weersvoorspellingen tot magie en hekserij heb ik het inhoudelijk zeer ruim gehouden. Bovendien ligt er een sterke focus op de houding van de mens tegenover kikkers, padden en salamanders. In dat opzicht geeft het boek dan ook een weerspiegeling neer van de mens en zijn gedrag doorheen de eeuwen heen. Daarnaast heb ik heel wat aandacht besteed aan de illustraties, een veertigtal prenten die voornamelijk bestaan uit middeleeuwse houtsneden.’ (LDD)

De wonderlycke wereld van kikkers, padden en salamanders, Johan Boussauw, uitgegeven in eigen beheer (ISBN 9789463188067), 26,50 euro. Meer info en bestellen via http://www.boussauw.net

foto EDM

Ze zijn niet alleen een koppel, ze vormen ook elkaars creatieve sidekick. Jeremiah Persyn (of Jamz of Jamezon) werkte onder meer jarenlang als (kinderboeken) tekenaar bij Balloon Media en heeft een naam als een klok in de wereld van de street art. Sarah Van Dale werkt zowel als zelfstandig filmregisseur voor de VRT (Ketnet) als aan eigen diverse filmprojecten. In de vakantiemaanden organiseert ze filmworkshops voor jongeren (8 tot 16 jaar). Onlangs bundelden Sarah en Jeremiah hun talenten en dokterden ze een nieuw tv-knutselprogramma voor kinderen uit.

Sarah Van Dale: ‘Als regisseur heb ik dikwijls iemand nodig die me kan helpen bij bijvoorbeeld het uitwerken van storyboards. Die hulp vind ik bij Jeremiah. Omgekeerd is er ook een wisselwerking: hij betrekt me in zijn werk.’

Jeremiah Persyn: ‘Sarah is sterk op audiovisueel gebied, ik ben sterk op grafisch vlak. We bespreken veel ideeën en werken concepten uit. Ons werk kruist elkaar voortdurend. ‘

Handy & Harry

Sarah: ‘We zijn echt goed samen beginnen te werken toen onze zoon Lewis vier jaar geleden geboren werd, want we zaten veel meer samen thuis. Het idee ontstond om een knutselkinderprogramma in elkaar te steken. In een hip jasje weliswaar. Het is op cultureel vlak een zeer open programma geworden. We komen uit bij iets wat ouders nu nodig hebben: weg van het geflits en lawaai à la Nickelodeon. Wij brengen rust en kwaliteit, want het is de bedoeling dat zowel kinderen als ouderen samen dingen kunnen creëren. In een van de opgenomen filmpjes zie je zelfs mijn 92-jarige opa kalligrafie schrijven en ook onze eigen kinderen doen mee. Zie het als het vroegere BRT-programma Kameleon, maar dan op een trendvolle en leuke wijze in beeld gebracht. Jamie werkt het uit en ik regisseer hem.’

Jeremiah: ‘We doopten ons programma Handy & Harry omdat je handen ziet die constant aan de slag zijn. Het is zonder taal, dus zuiver visueel. Het is de bedoeling om het programma te verkopen aan binnenlandse productiehuizen en we dromen natuurlijk al van een internationaal verhaal. Het is alvast een proces waar veel geduld mee gemoeid is. Ondertussen zijn we hier al drie jaar mee bezig.’

Workshops voor filmkids

Sarah: ‘We hebben elkaar daarin echt gevonden. Ik maak nog altijd ‘Karrewiet’ , ik ben dus gewend om met kinderen te werken. Eerlijk gezegd, ik neem het liefst projecten aan die met kinderen en jongeren te maken hebben. In vakantieperiodes geef ik ook workshops ‘Hoe maak ik een kortfilm?’ aan jongeren. Ze mogen dan vier dagen zelf oefenen met een camera, op de vijfde dag draaien we met een professionele ploeg een film waarin ze zelf mogen meespelen. Ze krijgen een mooi resultaat mee naar huis.’

Jeremiah: ‘Als tekenaar bij Balloon Media kom ik uit de kinderboekenwereld. Ik werk veel met de gedachten van en voor kinderen. Veel ervaring dus. Ik heb vroeger zeven jaar in de textielwereld en 2 jaar in Engeland gewerkt voor verschillende textielbedrijven. Dat was een harde commerciële wereld. Kritiek moet je daar gewoon over je laten waaien, maar wel meenemen als bagage. Ik ben iets geduldiger dan Sarah. Ik heb animatiefilm gestudeerd en dat betekent: veel geduld aan de dag leggen.’

Sarah: ‘Sowieso zal het nog een jaar duren om een eerste seizoen van ons programma te realiseren. We kiezen voor de dingen waar we achter staan en waar we goed gevoel aan over houden. We zien ons werk niet als werk. Het is ons leven. We steunen elkaar volop. De ene krikt de andere weer op. Kritiek op elkaars werk is opbouwend. Het maakt ons sterker en werkt motiverend. Bij een tegenslag blijven we niet bij de pakken zitten.’

Nog een stap in de wereld van de strip?

Jeremiah: ‘Ja en neen. Strips tekenen vind ik geweldig en ik heb veel ideeën liggen in mijn lade. Mijn gedachtegang rond strips is Amerikaans en Japans getint, maar ik ben een Europeaan en in Vlaanderen geldt de strip van de klare lijn. Ik ben daar niet tegen, maar ik wil daar niet aan meedoen, met alle respect voor de tekenaars van succesvolle  reeksen. Ik kreeg ooit het aanbod om de strips van K3 te tekenen, maar ik heb hiervoor vriendelijk bedankt. Als ik aan een strip werk, steek ik er heel veel werk. Het is dan jammer dat het verhaal in een bak verdwijnt zonder dat het veel gezien wordt. Dan besteed ik mijn tijd liever aan nuttiger zaken. Het borrelt nog, misschien krijg ik binnenkort wel weer zin in een verhaal. Een bepaalde stijl is geen probleem, ik ben het gewend om voor alle leeftijden te tekenen. Van Musti tot heavy metal. Dat is een groot pluspunt in de strip/boeken/Illustratie-wereld.’

Street art in Brugge

Jeremiah: ‘Ik werk aan een groots graffitiproject in Brugge waar je binnenkort veel meer zal van horen, samen met Stan Slabbinck en Stefaan De Croock. Ik heb al tientallen jaren ervaring met graffiti. Vroeger heb ik aan veel projecten meegewerkt (Guido Gezellejaar, 2002,…), jammer genoeg was dat in de tijd voor de digitale camera. In het verleden werd graffiti in het illegale hoekje geduwd, nu wordt het street art genoemd. Wij hebben dat nooit als vandalisme beschouwd en het doet me pijn dat bepaalde mensen in Brugge daar nog altijd zo over spreken. Graffiti is nog altijd een sensatiewoord, er bestaan nog te veel vooroordelen tegen wat het is. Velen erkennen het niet als kunst of denken dat het maar wat spuiten met een spuitbus op een gevel is. Daarom ben ik blij dat we straks ons werk kunnen tonen in Brugge. Ambacht is belangrijk voor ons, wij zijn geen artiesten die een budget krijgen om een werk te laten uitvoeren.’ (ADC)

http://www.sarahvandale.com, http://www.jamzjamezon.com, http://www.sarazoncreative.tumblr.com, wwww.facebook.com/Sarazoncreative 

Bloedverwanten op de Brugse bühne

Het verhaal van de appel en de boom in de Brugse muziekscene: terwijl vader Kris Vandekerckhove al jarenlang de basgitaar bij de stonergroep Cowboys & Aliens omgordt, beroert dochter Emma al een tijdje de drumvellen bij de band You May Leave The Island. Samen staan ze binnenkort op het podium in cultuurzaal Daverlo, maar niet tegelijkertijd: Kris viert twintig jaar Cowboys & Aliens binnenkort (7 april 2017) en Emma verwarmt straks (21 december) hartjes met een Unplugged-set van haar band.

Emma Vandekerckhove: ‘De muziekkriebel heb ik van mijn pa meegekregen. Als jong meisje ging ik vaak mee naar optredens en thuis speelde hij veel muziek. Zo sijpelde dat langzaam maar trefzeker binnen.’

EXit: Kris, heb je haar bewust gestimuleerd in die richting?

Kris Vandekerckhove: ‘Neen, integendeel! Het is iets vreemds – en dat weet ze wellicht zelf niet -, maar als je zelf muzikant bent, vind je het niet ok als je dochter ook ambities heeft om muzikante te worden. Je weet immers hoe lastig het is, hoeveel je tegen je tanden kunt krijgen. Je wilt vooral dat ze goed studeren, zo snel mogelijk gaan werken en mooi geld verdienen. En toch zeker geen tijd verliezen door muziek te spelen. Stel je voor dat ze beslist om beroepsmuzikant te worden en nooit geld genoeg heeft om te (over)leven? Dat mag je je als vader niet inbeelden! Maar mijn dochter speelt dan toch muziek en ik vind het eigenlijk wel fantastisch, hoor. Ze heeft best wel talent.’

EXit: Is talent erfelijk?

Kris: ‘Ik denk van niet, want ze heeft meer talent dan haar ouwe. Ik heb gewoon geluk gehad dat ik een grotere muil kon opzetten en dat ik de juiste bands heb gekozen. Ik heb bas leren spelen van de bassist van Saxon. Hij zei: je moet altijd poepsimpele melodieën met je rechterhand spelen zodat je je linkerhand vrij hebt om te wijzen naar de meisjes in het publiek…’

EXit: Emma, voor jou ligt dat wellicht ietsje moeilijker?

Emma: ‘Als drumster heb ik toch constant mijn twee handen nodig. Mijn armen en benen zijn voortdurend in beweging. Na een optreden ben ik wel moe, want drummen is een fysiek zware opgave. Sinds mijn zestiende drum ik. Een beetje laat, misschien, maar mijn pa had dezelfde leeftijd toen hij met muziek begon. Ik had eerst gitaar geprobeerd, maar dat lag me niet. Ondertussen heb ik al in verschillende groepen gespeel, maar nu voel ik dat het met You May Leave The Island wel ergens naartoe gaat. We hopen dat het iets gaat worden.’

EXit: Kun je leren van elkaar?

Kris: ‘Misschien. Emma wordt steeds maar beter en beter. Op jeugdige leeftijd steekt ze heel veel energie om een band bij elkaar te houden, nummers te componeren en een visie te ontplooien. Toen ik even oud was, had ik die skills niet. In het begin probeerde ik opbouwend kritisch te zijn voor haar, nu vind ik dat niet meer zo nodig omdat ze haar eigen weg aan het vinden is. Ik vind het alvast machtig dat ze zich zo goed amuseert! Ze vormen een mooie unit, het werkt wel.’

EXit: Wat zijn de ambities, Emma?

Emma: ‘We koesteren plannen om aan wedstrijden deel te nemen, dat is een goede manier om ook wat aandacht te zoeken. We willen straffe muziek maken en we repeteren uren aan een stuk om ons doel te bereiken. Hard werken, dus, al staat het amusement wel nog altijd voorop.’

Kris: ‘Het is tegenwoordig niet alleen investeren in materiaal, maar ook in tijd en in mensen. Zeg maar: people management. Die nieuwe generatie beschikt nu over sociale media en internet. In onze tijd moesten we op café gaan, pinten drinken en dan de baas proberen te overtuigen met onze cassettedemo zodat hij ons zou boeken voor een café-optreden…’

EXit: Spelen jullie soms samen?

Kris: ‘Neen, we staan niet op elkaars podium. Het komt er niet van. Het is ook een mentale kwestie. Emma staat wellicht ook niet te springen om met mij op een podium te staan. Het is niet evident dat het zomaar zou klikken. Daar gaat ook veel oefenen aan vooraf. Ik gaf haar vroeger tips, maar op een bepaald moment moet je daarmee stoppen. Nu moet ze het zelf maar vragen.’

EXit: Vraag je soms nog raad aan je vader?

Emma: ‘Neen, nooit.’ (lacht)

(ADC)

http://www.ccbrugge.be

Veeleer uitzondering dan gewoonte: Rik Bevernage nam donderdag jl. de taak op zich om het concert van Ghalia Benali feat. Mâäk in te leiden. Het zou een historische avond worden, verklaarde hij, en niet zozeer omdat dit optreden het laatste van 2016 is: het zou tevens het laatste zijn van De Werf in zijn huidige gedaante (genoegzaam bekend is intussen dat na fusie met Vrijstaat O. verder wordt gevaren met ‘Kaap’ op de vlag geschreven, PJG). Bovendien zou het ook het laatste zijn van hem zelf als programmator voor De Werf… Dat laatste klonk behalve enigszins enigmatisch ook beloftevol: er ontstaat een vermoeden dat Rik na zijn afscheid eind december geenszins van plan is zijn nauwelijks te tillen koffer vol jazzexpertise thuis naar de zolder te dragen om dan werkloos toe te zien hoe die onschatbaar waardevolle bagage in de loop der komende jaren tot stof verpulvert.

Mâäk introduceerde zichzelf zoals verwacht mocht worden, m.a.w. inventief, verrassend, vol humor. Fluitspeler Quentin Manfroy kwam via de publieksingang de zaal binnen, terwijl Laurent Blondiau (trompet) en Jeroen Van Herzeele (sax) helemaal achter- en dus bovenaan de zaal stonden. Terwijl dat duo al musicerend (en zich tussen de toeschouwers door een weg banend) de trappen afdaalde, glipte Michel Massot via de eigenlijke artiesteningang binnen. Met het gevaarte dat sousafoon heet rond de nek gehangen, hees hij zich vervolgens… op een fiets om – als is dat de normale gang van zaken – even de contouren van het podium te verkennen. Nadat de andere groepsleden – Moufadhel Adhoum (oud), Stéphan Pougin (percussie), João Lobo (drums) – hun positie met/achter hun resp. instrument hadden ingenomen, kon het eigenlijke concert starten. Al snel bleek dat de 7 muzikanten zich geheel ten dienste zouden stellen van zangeres Ghalia Benali.

Het gebrachte repertoire bestond uit een zorgvuldig gedoseerde mix van nu eens opzwepende, dan weer gevoelige liederen, op teksten van hetzij Benali zelf, hetzij door diverse Arabische (lees: Egyptische, Tunesische, Palestijnse, Syrische) auteurs aangeleverd. Mâäk kweet zich – naar vlug voelbaar zou worden – met succes van de best uitdagende opdracht meanderende melodieën te creëren en deze van passende arrangementen te voorzien. Benali verschafte, waar zij het nodig achtte, uitleg bij een aantal van de liederen: in elk der verhalen bleek telkens een sprankel schoonheid en/of hoop te ontwaren, zelfs als het teksten betrof die in gevaarlijke, penibele of schrijnende omstandigheden (de Arabische lente in Tunesië, de oorlog in Syrië, het lot van vluchtelingen die in België zijn terechtgekomen, …) op papier zijn gezet. De Tunesische zangeres bewees bovendien overduidelijk de gave te bezitten om die, toch in voor het publiek onverstaanbare talen geschreven teksten, op zo’n manier te brengen dat de in woorden vertaalde emoties toch tastbaar werden en bij meer dan één moment emoties als ontroering en medeleven wekten. Benali smokkelde tussendoor ook een lied van de legendarisch geworden Egyptische Oum Kalthoum in de set.

Het talrijk opgekomen publiek kon het opgediende exotische gerecht fel appreciëren en dwong dan ook een korte bisronde af. Die bestond uit 2 bisnummers, waarvan het eerste een schitterend duet: de zangeres enkel begeleid door de sousafoon van Massot. Écht geëindigd werd zoals was gestart: met een krachtig gezongen en muzikaal meeslepend uptempo lied.

Dat het publiek deze kruisbestuiving tussen jazz en vocale Arabische muziek naar waarde wist te schatten en zich – geen ogenblik gehinderd door taalbarrières – zichtbaar geraakt toonde, is een opsteker in deze nare tijden waarin “vluchteling” vaak synoniem is voor “indringer, “profiteur” of zelfs “potentiële terrorist”. Het verhief dit op zich reeds memorabele concert naar een nóg hoger niveau. Zeer terecht dan ook vroeg Laurent Blondiau een extra applaus voor Rik Bevernage die dit project naar Brugge heeft gehaald. (PJG)

PS: Mw’SOUL wordt in de lente van 2017 op cd uitgebracht (W.E.R.F.-label).

Ellen De Meulemeester is al meer dan een decennium onze huisfotografe en sinds anderhalf jaar ook een fenomeen op het socialenetwerkplatform (voor foto’s) Instagram onder de naam @ellencharlottemarie. Ruim 137.000 volgers zien dagelijks haar smaakvolle en kleurrijke foto’s verschijnen. Sinds mei deelt ze haar recepten via de mobiele applicatie Effortlessly Healthy en sinds kort ook in het boek One Family Healthy (Uitgeverij Lannoo). Haar sleutel tot succes? ‘Gezond, gemakkelijk, voedzaam én lekker in één recept’, zegt de Brugse foodie.

’s Lands populairste foodblogger, zo wordt superfoodie Ellen Charlotte Marie vaak genoemd: Niemand scoort op Instagram meer volgers op culinair gebied dan Ellen. Door het groeiend aantal volgers, kreeg ze steeds meer aanvragen om de recepten van haar foto’s te delen. ‘Een mobiele app, zowel voor iPhone- als voor Android-gebruikers, vormde hiervoor de ideale oplossing. Via Effortlessly Healthy – want zo heet mijn tweetalige app – kan iedereen gemakkelijk mijn recepten opzoeken en een stapsgewijze beschrijving terugvinden. Maar de inhoud van mijn digitaal kookboek gaat verder dan enkel recepten. Zo vind je er de feature ‘Pantry Essentials’ in terug, waarbij ik de belangrijkste ingrediënten bespreek die ik in mijn gerechten gebruik. Je kunt de recepten ook liken zodat je ze achteraf eenvoudig in je favorietenlijst kan terugvinden.’, legt ze uit.

Van digitaal naar papier 

Weinigen deden het haar voor, maar haar online succes is nu ook vertaald naar papier. Uitgeverij Lannoo klopte daarvoor aan bij Ellen. Ze bundelde haar zestig favoriete recepten én prachtige foto’s in het boek One Healthy Family en stelt zo een gezonde lifestyle voor iedereen beschikbaar.  ‘Het zijn vooral recepten van heel gezonde en voedzame gerechten die je heel gemakkelijk in een handomdraai zelf kunt maken. Geen witte pasta of wit brood, maar wel veel fruit en groenten van biologische oorsprong als basis. Vaak zijn dat veganistische gerechten, maar daar hoeft geen negatieve bijklank bij’, zegt Ellen die zelf niet volledig veganistisch is. ‘Om het overzichtelijk te houden, heb ik de recepten in mijn boek ingedeeld in verschillende categorieën, dezelfde volgorde als op mijn app: ontbijt, kleine snoepers, lunch, zoete snacks, grote honger, heerlijke desserts en smoothies. Het label Kids proof geeft aan welke gerechten bij kinderen in de smaak vallen. Gezonde voeding is een degelijke basis, maar het is ook belangrijk dat je veel beweegt. We hebben maar één lichaam, draag er dus goed zorg voor.’

Buitenlandse interesse

Af en toe krijgt De Meulemeester ook foto-opdrachten van Australische, Amerikaanse en Canadese magazines voorgeschoteld. Zo kan ze haar passie voor healthy food en fotografie ook in het buitenland delen. ‘Sowieso heb ik al een groot internationaal bereik via mijn Instagram-account, maar het is wel fijn om je foto’s in een gedrukte vorm over de grenzen heen te zien verschijnen. De redacties van die magazines mailen de recepten door. Ik bereid die thuis in mijn keuken, fotografeer ze en stuur de foto’s door. Vanuit mijn twintig vierkante meter uit Brugge bereik ik op die manier een internationaal publiek.’

Haar boek One Healthy Family is nu in het Nederlands verschenen, maar misschien ziet Uitgeverij Lannoo wel een anderstalige versie zitten? Dat hangt deels af van de gevoerde gesprekken op de afgelopen Frankfurter Buchmesse, de grootste boekenbeurs ter wereld. ‘Dat zou tof zijn omdat ik zelf al vaak de vraag heb gekregen of er een Engelstalige versie van mijn boek bestaat. Ik wacht eerst de reacties af op dit debuut. Het zou me alvast plezieren als dit boek een voorbode is van meer. Dan duik ik straks met nog meer plezier in mijn keuken.’ (LF)

http://www.instagram.com/ellencharlottemarie en http://www.lannoo.be

 Voor de vijfde editie van Fotonale Brugge werkten honderden fotografen rond het uiterst uitdagend thema ‘Focus’. Met meer dan 870 deelnemende fotografen bleek Fotonale Brugge ook dit jaar opnieuw een must-do. De jury die de meer dan 2.300 foto’s beoordeelde, stond voor een zware opdracht.

Michiel Hendryckx, Jean Godecharle, Matthias Desmet (stadsfotograaf), Erik Derycke (Shoot magazine) en Elviera Velghe (FOMU) worstelden zich door de vele foto’s om uiteindelijk aan een inspirerende selectie van 44 werken te komen. De gratis tentoonstelling van Fotonale Brugge belooft opnieuw boeiend te worden.

Uit de selectie worden bovendien drie winnaars bekroond met geldprijzen van 750, 500 en 250 euro. Dompel je onder in de verschillende creatieve interpretaties van het thema en geniet van de nieuwe lichting talentvolle fotografen. Met werk van: Aerts Ria, Bonjé Emilie, Brackx Sjoske, Camerlynck Devid, De Neve Els, De Roeck Katia, Decaesstecker Ruth, Deceuninck Tim Theo, Demey Freddy, Dumon Greet, Ediers Nina, Galle Dirk, Ghesquiere Hilde, Goovaerts Gert, Grymonprez Maria Luiza, Helsen Jan, Hendrickx Bart, Huygebaert Alain, Krietemeijer-Dirks Milou, Lemeatrag Farida, Lenaerts Hilde, Leupe Jonas, Lievens Bie, Matthys Jochen, Orlans Katrien, Rysheuvels Sofie, Van de Velde Reginald, van den Berg Yvonne, Van den Eede Kristin, van der Put Petra, van Meegeren Mariane, Van Troyen Daniël, Van Uytvanck Gerbrand, Vandewalle Rudy, Vangorp Robin, Vantomme Dany, Vergucht Frank, Vermeersch Bruno, Vermeersch Ghilain en Waeyaert Dinaya. (LF)

Hal Cultuur, AC’t Brugse Vrije, Burg 11, Brugge, 18 december 2016 – 14 januari 2017, dagelijks van 10 tot 17 uur (uitzonderlijk gesloten op 25 december 2016 en 1 januari 2017)

Brugs Symfonisch Orkest viert jubileum in Concertgebouw

Het Brugs Symfonisch Orkest Artis Dulcedo viert zijn 20^ste verjaardag. Dat willen de 72 enthousiaste muzikanten niet onopgemerkt laten voorbij gaan. In het Concertgebouw Brugge brengen zij op zaterdag 17 december een heus feestprogramma: Symfonie ‘Uit de Nieuwe Wereld’ van Dvorak en Pianoconcerto N° 1 van Tchaikovsky.

Met twee programma’s per werkjaar heeft Artis Dulcedo op 20 jaar tijd al een aardige playlist aangelegd, gaande van Kurt Weill tot Beethoven, van Piazolla tot Dvorak en zoveel meer. Bij elke productie hoort ook een solowerk. Zo hadden ze onder andere Marc Bouchkov, Nikolaas Kende, Michael Bezverkhny, Martje Vandeginste, Marianne Vliegen en Jef Neve te gast. Het Pianoconcerto n° 1 van Tchaikovsky wordt van virtuoze vingers en innemende interpretaties voorzien door solist Bart Meynckens, al jaren vriend aan huis bij het orkest.

Het resultaat van de nieuwe en boeiende manier van samenwerken is te horen op zaterdag 17 december om (20 uur) in het Concertgebouw. Het orkest, in 1997 opgericht door enkele muziekminnende vrienden, had al eerder de eer om er op te treden. In 2002 mochten ze er zelfs de allereerste noten spelen tijdens de officieuze opening van de zaal. Artis Dulcedo verzorgde toen de bedankingsconcerten voor alle mensen die meehielpen aan de constructie van het gebouw. (LF)

Artis Dulcedo op 17 december in het Concertgebouw. www.artisdulcedo.be, info@artisdulcedo.be

(foto Jan Darthet)

Het kruim van de Brugse pop- en rockscene heeft zijn talenten gebundeld onder de noemer Vikings on Bicycles, een nieuw project van Noël Van Oyen. Op zijn gloednieuw platenlabel Beehive Records hebben de Vikings nu hun titelloze debuutcd uitgebracht.

De naam van éminence grise van de Brugse rock is al jaren toegekend aan Noël Van Oyen. Hij doorzwom dan ook al decennialang heel wat muzikale waters: in de jaren 70 was hij actief met zijn bluesrockgroep St. James, in de tachtiger jaren speelde hij bij de powerpopband Ivy & The Teachers en in de jaren 90 en 2000 kon hij zijn muzikaal ei kwijt in bands als onder meer Babytalk, Split Window en Skov. ‘Na Skov vond ik niet meteen aansluiting bij een nieuwe band’, zegt Van Oyen. ‘Op dat moment startte Philippe Lefief met Bear Cave, een opnamestudio in zijn huis. Hij vroeg of ik het zag zitten om er mijn nummers op te nemen zodat hij zich ondertussen kon bijscholen in de studio. Zo is de kiem gelegd voor het project Vikings on Bicycles. Project ja, want tegenwoordig spreken we spreken niet meer van groepen, maar van projecten.’

Noël nam zestien eigen nummers op en deelde ze aan een aantal mensen uit met de bedoeling dat zij teksten voor die nummers zouden schrijven. Henk Vanhee (Cowboys & Aliens), Jan Van Acker (Transcoder), Sam Claeys (Elements) en Katrien Claeys gingen ermee aan de slag. Voor de opnames van die songs schoven nog andere Brugse muzikanten aan: Gino Claeys (drums), Conny Clement en Peggy Slingeneyer (backings), Tommy Vlaeminck (gitaar), Julian Allcock (bas), Youri Slabbinck (toetsen), Geeraard De Groote (sax en backings), Jan De Vos (mandoline) en uiteraard Philippe Lefief zelve (gitaar, bas, toetsen en techniek). Het resultaat is elf degelijke songs die meanderen tussen melodieuze pop en stevige rock. ‘Ik ben zeer tevreden hoe ze die nummers hebben ingevuld. Elk met hun eigen invloed en bagage.’ De productie lag in handen van Van Oyen zelf.

Beehive Records

De debuutcd van Vikings on Bicycles is ook meteen de eerste release op het nieuwe platenlabel Beehive Records, een naam met een knipoog naar het Biekorfcafé van Van Oyen. ‘We willen een soort thuishaven vormen voor de regionale groepen. In de Biekorf krijg ik vaak muzikanten over de vloer en het is tof dat we ze kunnen groeperen in een soort muzikaal verbond. Het doel is om op regelmatige basis producties van bands uit de ruime Brugse regio aan te bieden. We geven ze logistieke steun (affiches, internet, bandcamp), investeringen in studiotijd zijn voorlopig nog niet aan de orde. Er gelden hier geen restricties: van funk tot heavy metal, van blues tot hiphop, iedereen is welkom bij ons. Jan De Vos bracht ook al een cd uit op Beehive records (ADC. Waarover volgende maand meer) ,Transcoder sprong al op de boot, terwijl Tommy Vlaeminck en Hideaway al interesse lieten optekenen. Samen sta je sterker, ook in de muziek. Bruges La Forte!’, besluit van Noël. (ADC)

http://www.beehiverecords.be of 0499/32.64.78 (Noël Van Oyen). De cd is te koop in de betere platenzaak, op internet en in het Cultuurcafé Biekorf.