Exit Magazine

Foto EDM

Het cultuurseizoen belooft dit jaar, meer nog dan de vorige jaren, een rijk geschakeerd palet van muziek, dans, toneel en beeldende kunst te worden. Kiezen wordt zo steeds moeilijker. Daarom gaan we te rade bij de professionals van het vak. Zij tippen ons hun soms verrassende top-drie.

 Steven Slos (Cultuurbeleidscoördinator)

 1. Benjamin Britten – War Requiem van 8-11 november in het Concertgebouw: topstukken uit de muziekgeschiedenis worden soms, precies omdat ze zo bekend zijn, verrassend weinig uitgevoerd. Het Concertgebouw programmeert dit seizoen vijf topstukken en kadert die telkens in een topstukweek, met heel wat context, debat en minder bekende werken. Ik ben zeer benieuwd naar het concept en kies er, wegens vertrouwd met het onderwerp, het War Requiem van Benjamin Britten uit.

2. Tentoonstelling – Haute Lecture by Colard Mansion van 1 maart 2018 – 3 juni 2018, Groeningemuseum: een samenwerking tussen de Brugse Musea en de Bibliotheek. De Biekorf is de thuis van een belangrijke collectie handschriften en vroege drukken. Daaronder een topcollectie werken van de Brugse drukker Colard Mansion, die in de vijftiende eeuw als eerste gravures ging verwerken in gedrukte boeken. Een belangrijke evolutie die in de tentoonstelling uit de doeken wordt gedaan. En meteen de kans om een onbekende Brugse collectie te ontdekken.

 3. Triënnale Brugge 2018 in de Brugse binnenstad: van 5 mei tot 18 september is de Brugse binnenstad het podium voor de tweede Triënnale. Geïnspireerd door het concept Liquid city van Sigmund Baumann worden tijdelijke, gastvrije ruimte gecreëerd. Plekken van ontmoeting in de stad, waar bezoekers en bewoners even anders naar de stad kunnen kijken. Aangevuld met tentoonstellingen in het Grootseminarie en de Poortersloge.

Foto Stijn Vos

Kunst in de publieke ruimte, het blijft een delicate opdracht. Pogingen in het verleden, kunst op rotondes, waren niet altijd succesvol, maar er is beterschap. Onder impuls van Brugge Plus krijgen jonge Brugse kunstenaars een vrijgeleide om hun kunst (noem het geen street art meer), losjes gebaseerd op Brugse legenden, op Brugse gevels aan te brengen.

Het startschot werd enkele maanden geleden gegeven door Jeremiah Persyn die een imposante Maria Van Bourgondië op een zijgevel van een hotel in de Hauwerstraat aanbracht. De recentste opvolger is een creatie van Stefaan De Croock, beter gekend als Strook, die een originele constructie bevestigde aan de zijmuur van het café op de hoek van de Speelmansrei.

Strook: ‘Het opmerkelijke is dat deze installatie geheel bestaat uit verweerd hout waar telkens een stukje lokale geschiedenis aan verbonden is. Zo gebruik ik groene en bruine planken van een gesloopt Brugs klooster in de Katelijnestraat. Beschouw het als hout-met-littekens en een kunstwerk waar meerdere mensen hebben aan meegewerkt. Daarom ook geef ik mijn installaties geen naam meer zoals in het verleden. Ik beschouw ze als een metafoor voor de mens an sich, de mens met zijn vele geleefde verhalen.’

Het project krijgt binnenkort een derde invulling met een installatie van de Brugse kunstenaar Stan Slabbinck. (LF)

Na de succesvolle uitreiking van de Brugotta Awards in april zetten Cultuurcentrum Brugge en muziekschool Metronoom opnieuw lokaal muzikaal talent in de kijker. Ze dagen de Brugse muziekscene uit om een ode te brengen aan Madonna. De queen of pop wordt volgend jaar 60 en dat mag al eens gevierd worden. Bedoeling is om met je band één van haar vele nummers te coveren of er een eigenzinnige remix van te maken. Wie zijn opname van die ode aan Madonna vóór 31 oktober naar brugotta@brugge.be stuurt, maakt kans op een plaats op het podium van de Stadsschouwburg tijdens de Brugotta Tribute-avond op zaterdag 14 april 2018. Meer info op www.ccbrugge.be/tribute

(ADC)

Westtalent

Hoewel het steeds vreemd aanvoelt om muziek in een wedstrijdformule te gieten, bestaan er toch competities in alle geuren en kleuren waar talrijke decibelsproducerende bands tegen elkaar worden opgezet. En toch gaan we altijd kijken en luisteren, want we zijn toch zo benieuwd naar de uitslag, meneer. De tweejaarlijkse Humo’s Rock Rally is zonder meer de belangrijkste. In hometown Brugge stralen Comma Rocks, Burgrock en Red Rock Rally kracht uit en in de provincie West-Vlaanderen geldt Westtalent al sinds jaar en dag als het instituut van het muziekconcours. Voor editie 2017 schreven 163 bands en muzikanten zich in. Een jury selecteerde 24 gelukkigaards die in verschillende voorrondes op verschillende tijdstippen en op diverse locaties mogen strijden voor een plaats in de finale op zaterdag 18 november 2017 in het Wilde Westen in Kortrijk. Maar eerst dus de vier voorrondes waar er eentje van plaatsvindt in de MaZ op zaterdag 14 oktober. Behalve Mickey Doyle (Zwevegem) bestaat de line-up van die avond volledig uit Brugse bands: TukTukThailand, Sunflower, MADCHA, Eszra, Mickey Doyle en Josefien Deloof. Ook deze keer weer zeer benieuwd welke groepen de juryleden Kirsten Lemaire (StuBru), Bert Moerman (Boomtown, Trix), Wouter Vanmeenen (Leffingeleuren) en Bram Vermeersch (Melkrock, RifRaf) met geld en prestige zullen belonen. Oja, dit waren enkel winnende bands uit het verleden: Nemo, The Glücks, SX, Steak Number Eight, Balthazar en MAZE. Niet min, dus. (ADC)

De ultieme Brugse cultuurtips

 Het cultuurseizoen belooft dit jaar, meer nog dan de vorige jaren, een rijk geschakeerd palet van muziek, dans, toneel en beeldende kunst te worden. Kiezen wordt zo steeds moeilijker. Daarom gaan we te rade bij de professionals van het vak. Zij tippen ons hun soms verrassende top-drie.

          Katrien Steelandt en Ina Verrept (Erfgoedcel Brugge)

 1. Eind december brengt Sioen samen met andere muzikanten ‘Graceland’ van Paul Simon in de Stadsschouwburg. Paul Simon is veel meer dan jeugdsentiment, hem ben ik altijd blijven volgen. De veel jongere Sioen was ik de laatste jaren een beetje uit het oog verloren, maar ik ben benieuwd naar wat hij met ‘Graceland’ doet. (Ina Verrept)

2. De expo ‘Pieter Pourbus en de vergeten meesters’ in het Groeningemuseum lijkt me niet te missen voor Bruggeling en toerist. Een 16^de eeuws topwerk gecombineerd met petite histoires van lokale bodem. Erg benieuwd!

3. Daarnaast kijk ik uit naar het concert van het Brugs symfonisch orkest Artis Dulcedo op 23 december in het Concertgebouw. Dit orkest van gedreven amateurmusici brengt dan het celloconcerto van Schumann met de Portugese cellist Pablo de Naveran en de onvoltooide symfonie van Schubert. Wat een uitdaging! (Katrien Steelandt)

De ultieme Brugse cultuurtips

 Het cultuurseizoen belooft dit jaar, meer nog dan de vorige jaren, een rijk geschakeerd palet van muziek, dans, toneel en beeldende kunst te worden. Kiezen wordt zo steeds moeilijker. Daarom gaan we te rade bij de professionals van het vak. Zij tippen ons hun soms verrassende top-drie.

Foto EDM

Burgemeester Renaat Landuyt

 1. Eerst is er de tentoonstelling ‘Smoke, Ashes, Fable’ van William Kentridge van 20 oktober 2017 tot 25 februari 2018 in het Sint-Janshospitaal. William Kentridge, veelzijdige kunstenaar, zoon van twee Zuid Afrikaanse anti-apartheidsadvocaten, confronteert ons in het 850 jaar oude ziekenhuis met trauma en genezing in al zijn eeuwige vormen van schets en video. Dit is internationale kunst in een passend Brugs historisch kader.

2. Even veelzijdig is rock-, mode en danskunstenaar Christian Rizzo die ons vanaf 7 december belooft in het Concertgebouw te imponeren met elf dagen December Dance 2017 met lichamen in transformatie, dans als gedaanteverwisseling. 

3. De stad in transformatie ontdekken we vanaf 5 mei 2018 dankzij de Triënnale 2018. Het wordt weer kunstwerken beklimmen en bewonderen, dit keer rond het thema vloeibare stad, zeg maar stad in transformatie. 

 ‘Kunst is verandering, verandering is kunst’ is de rode draad doorheen mijn drie keuzes. Maar er is nog zoveel meer te beleven, zoals blijkt uit andermans keuzes.

De ultieme Brugse cultuurtips

Bart Vanduyver (Cultuurcoach Brugotta)

 Het cultuurseizoen belooft dit jaar, meer nog dan de vorige jaren, een rijk geschakeerd palet van muziek, dans, toneel en beeldende kunst te worden. Kiezen wordt zo steeds moeilijker. Daarom gaan we te rade bij de professionals van het vak. Zij tippen ons hun soms verrassende top-drie.

 Ook vanuit het Brugotta-label binnen Cultuurcentrum Brugge staat weer heel wat op stapel. Persoonlijk kijk ik het meest uit naar de Brugotta Tribute in de Stadsschouwburg. 2018 is het jaar waarin Madonna, de onbetwiste koningin van de popmuziek, 60 jaar wordt. Onze Brugse artiesten brengen op 14 april, in samenwerking met Metronoom, een avondvullende show waarin de veelzijdigheid van de popdiva in de verf wordt gezet.

Ik ben ook benieuwd welk fotografisch schoon aan het licht zal komen tijdens de jaarlijkse Fotonale Brugge. Dit jaar werken de fotografen rond het thema ‘Spel’, tevens het jaarthema van Cultuurcentrum Brugge. De tentoonstelling is gratis te bezoeken in Brugotta Hal Burg van 6 t.e.m. 14 januari.

Komend seizoen zijn er nog tal van Brugotta-optredens in het kader van Daverend/Unplugged in Daverlo en Brugotta Club in Biekorf Theaterzaal. Kiezen is verliezen, maar als ik er dan toch één moet uitpikken waar ik naar uitkijk is het Brugotta Club met BEUK op 20 april in Biekorf Theaterzaal. Nederlandstalige hardrock & roll met een livereputatie om ‘u’ tegen te zeggen. Dat wordt een feestje!

Foto EDM

Zeven jaar: zoveel tijd had de Brugse cineast/scenarioschrijver Gilles Coulier nodig om van idee tot zijn eerste langspeelfilm ‘Cargo’ te komen. Het resultaat is een mooie, donkere prent over de drie bonkige vissersbroers Broucke die na een ongeluk van hun vader het familiebedrijf proberen te redden. De hoofdrollen zijn weggelegd voor Sam Louwyck (nog een Bruggeling), Wim Willaert, Sebastien Dewaele en bluesman Roland Van Campenhout. Authentiekere karakterkoppen voor dergelijke rollen kun je niet aantreffen.

Het verhaal van Cargo speelt zich af in, op en langs ’t zèètje van Oostende en dat weet je meteen na het bekijken van de openingsscène. Op volle zee danst het schip De Broodwinner op de woeste golven terwijl zoon Jean (Sam Louwyck) en vader Leon Broucke (Roland Van Campenhout) de vangst van de nacht aan boord hijsen en verwerken. De storm gaat zo krachtig te keer dat vader – gewild of ongewild – overboord slaat en daardoor de rest van zijn nog weinig resterende dagen van zijn leven aan een beademingsapparaat moet doorbrengen. Jean krijgt de last en de verantwoordelijkheid van het noodlijdende vissersbedrijf op zijn schouders. De relatie met zijn broers Francis (Sebastien Dewaele) en William (Wim Willaert) is op zijn minst troebel te noemen, zeker als er initiatief moet worden genomen om de familietraditie voort te zetten. Geen spoiler alert, want het verloop van de film verklappen we hier niet.

They lost the art of conversation

‘Het is een eerlijk en realistisch portret van drie broers die proberen om te gaan met de dood van hun vader, tegen de achtergrond van de visserij’, zegt Gilles Coulier. ‘Het onvermogen om als broers deftig en duidelijk met elkaar te communiceren, dat is eigenlijk de essentie van de film. Ik ben zelf de oudste van drie broers. Ik weet dus hoe broers met elkaar omgaan en wat ze elkaar al of niet vertellen. Dat onvermogen om met elkaar te praten is het sterkste thema in mijn film. In de harde visserswereld tref je ook vaak zulke mentaliteit aan en dus vormde de visserij de ideale achtergrond om mijn verhaal te laten plaatsvinden. Vissers zijn niet de grootste praters, al hebben ze vaak schitterende verhalen te vertellen.’

 De Dag

Met ‘Cargo’ levert Gilles Coulier een prachtig visitekaartje af en maakt hij ons meteen duidelijk dat we in de toekomst nog veel straffe dingen mogen verwachten van hem in de (Vlaamse) cinemazalen. Als jonge filmmaker creëerde hij al de drie kortfilms Ijsland (2009), Paroles (2010) en Mont Blanc (2013) waarvan de eerste en de laatste zich lieten opmerken op het festival van Cannes. Coulier maakte in 2015 nog meer naam en faam als regisseur en scenarioschrijver van de bejubelde tv-reeks Bevergem op Canvas. En straks kijken we met zijn allen naar ‘De Dag’, een spannende dramareeks voor tv van Jonas Geirnaert en Julie Mahieu. Samen met regisseur Dries Vos schoot Coulier de serie maandenlang in het voormalige politiekantoor in de Brugse Hauwerstraat. Hoofdrollen voor ‘De Dag’ zijn weggelegd voor Sofie Decleir, Willy Thomas, Johan Van Assche, Jeroen Perceval, Barbara Sarafian en Sebastien Dewaele. Zeer benieuwd wat daarna de volgende langspeelfilm van wonderboy Coulier wordt… (ADC)

http://www.dewereldvrede.be

foto EDM

Het cultuurseizoen belooft dit jaar, meer nog dan de vorige jaren, een rijk geschakeerd palet van muziek, dans, toneel en beeldende kunst te worden. Kiezen wordt zo steeds moeilijker. Daarom gaan we te rade bij de professionals van het vak. Zij tippen ons hun soms verrassende top-drie.

Peter Roose (Artistiek directeur Cultuurcentrum)

 Een absolute muzieklegende in de Brugse stadsschouwburg…  Tijdens zijn nieuwe solotour komt namelijk Randy Newman op 5 maart 2018 zijn nieuwe album Dark Matters ook in Brugge voorstellen. Maar even boeiend worden zeker de ontmoetingen met Albert Hammond en Peter Koelewijn, voor wie eens muzikaal uit zijn of haar dak wil gaan.

Iets waar de theaterliefhebbers kunnen naar uitkijken, zijn de voorstellingen van het indringende en intrigerende Tristesses van het Waalse gezelschap Das Fräulein Kompanie. Een theaterbelevenis tussen droom en werkelijkheid, of beter tussen realiteit en nachtmerrie, tussen theater en film, in exclusiviteit voor Vlaanderen.

Zelf ben ik eveneens benieuwd naar wat Tom Lanoye en Theater Zuidpool met Edward II hebben uitgehaald.

En dan is er natuurlijk nog meimaand accordeonmaand, met de achtste editie van het internationaal accordeonfestival Airbag, maar hierover later ongetwijfeld meer. 

Foto Pieter Gellings

‘

Brugge heeft heel wat jong talent in huis. Marieke Dermul studeerde drie jaar terug af aan de Theaterschool van Amsterdam. Ondertussen is ze actief bij verschillende theatergezelschappen. Dit seizoen staat ze twee keer op de Brugse planken. Op dinsdag 23 januari 2018 presenteert ze met European Citizen Popsong haar eigen creatie rond wat Europa vandaag is en nog kan zijn. Op 6 oktober brengt ze met Virginity werk voor jongeren met muziek geïnspireerd op de vele hits van popicoon Prince.

 EXit: Waarom Prince?
Marieke Dermul: ‘Met Dirk De Lathauwer en Natasha Pire maakte ik enkele jaren terug Everland voor theaterhuis Fabuleus. We zijn alle drie grote Prince-fans en wilden toen al graag iets rond hem doen. Hij is een heel fascinerende figuur die altijd heeft doorgezet waarin hij geloofde. Hij was een popicoon met een hoog rock ’n roll gehalte, maar ook getuige van Jehova. Hij was klein, flirtte met vrouwen en mannen… Ondanks de vele vooroordelen die over hem bestonden, hield hij zijn imago altijd staande.’

EXit: Virginity is een jongerenvoorstelling?
Dermul: ‘We spelen met dat imago-gegeven. Tieners hebben, onder meer door de sociale media, heel erg het gevoel dat ze zich een bepaald imago moeten aanmeten. Er is vaak een groot contrast tussen hoe ze zichzelf op social media laten zien en wie ze echt zijn. Deze voorstelling draait om identiteit en om wie jongeren zijn en willen zijn.’

EXit: Muziek speelt een hoofdrol?
Dermul: ‘We willen de nummers van Prince alle eer aandoen. We brengen niet zomaar covers, maar laten ons inspireren door zijn vele hits. Dirk contacteerde Lennert Coorevits van Compact Disc Dummies en Boris Van Severen, bekend van de film Belgica. Het zijn niet alleen twee rasmuzikanten, maar ook twee heel fysieke acteurs. Ze kunnen heel veel kanten op. Virginity wordt daardoor een heel pittige multidisciplinaire performance!’

EXit: Je had destijds een hit met de band Superlijm. Hoe belangrijk is muziek nog voor jou?
Dermul: ‘Ik ben destijds met Superlijm gestopt om naar Amsterdam te kunnen gaan. Mijn keuze was toen snel gemaakt. Via theater kun je veel meer iets vertellen. Niettemin, blijft muziek heel belangrijk. Muziek is mijn eerste motor als ik theater maak. Ik geloof in de kracht ervan. Muziek trekt mensen aan en kan ze verbinden.’

EXit: Vandaar een ‘European Citizen Popsong’?
Dermul: ‘Ik benader het actuele Europa-gegeven inderdaad via een poplied. Ik ben gestart met een performance tijdens het ‘Over het Ij-festival’ waarin ik op heel uiteenlopende wijze ben gaan peilen naar wat mensen vandaag over Europa denken. Die heb ik verwerkt tot een ‘popsong’ over Europa. Met verschillende versies van dit lied ben ik dan ook Europa rondgetrokken, om nog meer reacties en visies te verzamelen. Ik wil de man in de straat een stem geven, niet de politiek activisten, want hun menig is vaak heel extreem.’

EXit: Hoe denkt ‘Europa’ dan over Europa?
Dermul: ‘Er zijn inderdaad heel veel vooroordelen. Er is veel verzuring, maar van zodra je echt met mensen in gesprek gaat, verdwijnen die ook vaak en dat is toch hoopgevend. Ik vond ook muzikanten die mijn lied willen mee spelen: een Hongaarse accordeonist, een fluitiste uit Kiev, een bouzoukispeler uit Athene en een vluchteling die djembé speelt. Ik verwerk die traditionele elementen tot een catchy popsong.’

 EXit: Die we in Brugge zullen te horen krijgen?
Dermul: ‘Het publiek zal uiteindelijk een inkijk in het proces krijgen en misschien staan de vier muzikanten ook op scene. Op dit moment is het gegeven in volle ontwikkeling en is mijn popsong een ‘work in progress’. Eigenlijk is het voor mij één grote ontdekkingsreis, dus het publiek mag op zijn minst een avontuurlijke voorstelling verwachten. Misschien kom ik zelfs wel uit bij een ‘World Citizen Popsong’ (lacht).’ (SD)

http://www.ccbrugge.be