Exit Magazine

Foto EDM

De Sociaal Culturele Raad (SCR) had er op haar recente jaarvergadering, waarin de jaarlijkse prijzen werden toegekend, een applausje voor over: de herschikking van de bevoegdheden van schepen Mieke Hoste die voortaan zowel de Stadsbibliotheek als het Cultuurcentrum en de sociaal-culturele verenigingen onder haar hoede heeft. Overigens ging de prijs van de SCR dit jaar naar de Lisseweegse kunstschilder Gratien Dendooven, de Aanmoedigingsprijs ging dan weer naar de talentvolle Brugse musicus Benjamien Lycke. En of de schepen tevreden is?

Mieke Hoste: ‘Uiteraard ben ik heel tevreden met de herschikking van mijn bevoegdheden. Ik zie het ook een stuk als erkenning en beloning voor het werk dat ik de laatste jaren, hoofdzakelijk in stilte, geleverd heb. Zo bestaat de vroegere dienst Cultuur niet meer, zij werd onder andere diensten ondergebracht. De administratie van de uitleendienst werd onder de uitleendienst gebracht, de mensen die de projecten deden, werden ondergebracht bij het Cultuurcentrum. Mijns inziens is dat laatste de logica zelf – er werd door hen al heel veel rond amateurkunsten gedaan, maar ook door de mensen van het Cultuurcentrum. Door het samenbrengen van deze mensen en diensten wordt er veel efficiënter omgegaan met de middelen, maar ook de expertise die zij hadden, wordt nu gebundeld. Hierdoor ontstaat er een veel grotere daadkracht, en ik ben heel blij met deze evolutie.’

EXit: Ook de Stadsbibliotheek staat op uw lijstje.

Hoste: ‘Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik een grote liefde voor literatuur heb – jammer genoeg heb ik tegenwoordig iets te weinig tijd om te lezen. Zonder literatuur heb je geen ontwikkeling, denk ik. Daarom is het ook heel belangrijk dat literatuur voor iedereen toegankelijk is en blijft. De bibliotheek moet heel laagdrempelig blijven. Nu het bibliotheekdecreet door de huidige regering – als zoveelste besparing – afgeschaft werd, is het heel belangrijk dat we bewaken dat hier geen besparingen gebeuren en dat het we hetzelfde budget als in het verleden voorzien voor de bibliotheek. Samen met de mensen van de bib wil ik dit verder bestendigen en eventueel bekijken wat er nog verbeterd kan worden.’

EXit: Hoe verloopt de samenwerking met de SCR?

 Hoste: ‘De relatie met de SCR verloopt nu vlot. Elke maand ga ik naar de SCR voor het vragenuurtje waarbij alle leden van de SCR mij vragen kunnen stellen over culturele aangelegenheden. In de mate van het mogelijke geef ik hen direct antwoord – indien ik zaken moet navragen, wordt dit dan schriftelijk zo snel mogelijk doorgegeven. De sfeer is goed.’

EXit: Moet het toekennen van de prijzen van de SCR niet herbekeken worden?

Mieke Hoste: ‘Het toekennen van de prijzen van de SCR is een bevoegdheid van de Raad. Er bestaat hiervoor een procedure waarbij de leden voorstellen kunnen indienen waar de Raad dan over kiest. De beslissing wordt autonoom genomen. Dit is iets waar ik als schepen geen zeggingschap over heb. En dit zal voorlopig ook zo blijven. (LF)

Mount Tackle, Heike Langsdorf, radical_hope (Kaap)

Biekorf Theaterzaal

‘Een woordeloze voorstelling over taal’

 Aan de vooravond van het literaire festival Bru-Taal presenteert Kaap een voorstelling zonder gesproken taal, maar waar wel een taalkundig zoektocht aan vooraf ging. Danseres en performancekunstenaar Heike Langsdorf werkte voor verschillende theatermakers, choreografen, beeldend kunstenaars en architecten, waaronder Jan Fabre en Kris Verdonck. Al enkele jaren onderzoekt ze de voorwaarden voor actie binnen en buiten de theater- en kunstcontext. Voor Mount Tackle onderzoekt ze, samen met enkele andere kunstenaars, wat de ‘modi vivendi’ zijn van een hele berg spullen, inclusief levende performers. Samen werken ze aan een ruimte die uitnodigt om te toeven en te luisteren, te kijken en te flaneren. Het publiek krijgt alle kansen om die ruimte te verkennen. 

 Info www.kaap.be

De datum van 1 mei staat steevast in onze agenda gegrift als de dag van gratis muziek in hartje binnenstad. Al meer dan twintig jaar – de eerste editie vond plaats in 1995 op het Sint-Amandsplein – serveert de Red Rock Rally (RRR) een mooi rondje nieuw en onontgonnen talent gekoppeld aan de straffere Belgische bands van het moment.

Beginnende muziekgroepen uit Vlaanderen konden begin dit jaar hun demo’s insturen om deel te nemen aan de rockrally. Een jury, bestaande artiesten, muziekjournalisten en -kenners, plukt uit de inzendingen de vijf beste bands (waaronder twee uit West-Vlaanderen) die het met elkaar mogen ‘uitvechten’ op het podium (vanaf 13 uur). Geselecteerd worden is al een kleine overwinning op zich, maar wie de hoofdprijs kan wegkapen, mag naar huis of naar ergens anders met een cheque van 500 euro. Ook het publiek kan zijn stem uitbrengen. De band die het grootste aantal stemmen achter zijn groepsnaam heeft, mag zich de ‘Winnaar pRRRijs van het publiek’ noemen en een kunstwerkje in ontvangst nemen. Elke band krijgt trouwens een dvd en professionele geluidsopname van zijn optreden.

De beuk erin

Na de rockrally en de prijsuitreikingen (vanaf 18.30 uur) komen de grotere kleppers in zicht. De Brugse band Beuk zet er euh… meteen de beuk in met een portie hardrock in het Nederlands. De groep is aan een uitstekend parcours bezig met veel optredens in binnen- én buitenland. Nog eens Brugge boven met een optreden van de 20-jarige Kai Wén (19.45 uur), een van de winnaars van de Nieuwe Lichting van Studio Brussel. Volgende maand laten we hem uitgebreid aan bod komen in EXit. De winnaars van de Nieuwe Lichting van vorig jaar waren de Equal Idiots (21.00 uur) en zij krijgen ook een plaats op het RRR-podium. De afsluiter van de avond zijn de Ertebrekers (22.30 uur), de groep rond Jefrrey Jefferson, Peter Lesage en Flip Kowlier. ​ (ADC)

____

http://www.redrockrally.be

Organisator Kurt Deklerck stampt onder de noemer ‘Golden Years’ al jaren een goede ouderwetse fuif met dito ambiance uit de grond, maar vanaf dit jaar vindt het event op een andere locatie plaats. Geen Studio Hall meer, wel Het Entrepot. ‘Deze locatie biedt meer perspectieven: meer parking, betere infrastructuur, eigen klank- en lichtinstallatie, grotere ruimte, twee verdiepingen… De nieuwe naam is nu ‘Bruges Golden Years Music’, maar in de volksmond blijft het  ‘Golden Years’ klinken’, zegt hij. ‘Het concept en het motto blijven dezelfde en dat is ‘Let’s party again, like in the good old days’. Het wordt een knalfeest met alleen muziek uit de jaren 60,70 en 80. De vraag naar deze muziek uit de gouden jaren is enorm, zowel bij de volwassenen als bij de jeugd. We maken er samen een groot en mooi feest van met de twee dj’s Manu en Cissen die al deze nostalgische muziek naadloos aan elkaar zullen lijmen.’

De toegangsprijs bedraagt in voorverkoop 10 euro (Lingerie Bodice, Frituur Kleine Hap, Byblos Pub  in Carrefour Sint-Kruis, Cafe nieuw gemeentehuis in Assebroek) en aan de deur 12 euro, maar EXit mag vijf kaarten uitdelen. Mail als de gesmeerde bliksem naar goldenyearsbrugge@telenet.be met vermelding EXit Brugge. Succes! (ADC)

Het kinderkoor Vivo! van het Stedelijk Conservatorium Brugge nam op zondag 23 april 2017 deel aan het Korenfestival Vlaanderen te Kontich. Met 90% behaalde het kinderkoor de Eerste Prijs Cum Laude en werd daarmee winnaar in de categorie Kinderkoren. Het 43-koppige kinderkoor behaalde met hun uitvoering tevens de Publieksprijs. Dit resultaat komt er dankzij de inzet en het intensief werken van de kinderen en door de bezieling en gedrevenheid van dirigent Heidi de Caluwe. Het koor werd aan de piano begeleid door Jozef Sercu. Als Brugse componist zorgde hij voor 2 liederen speciaal gecomponeerd voor kinderkoor Vivo!. Zijn ingetogen lied “De vluchteling”, waarmee hij een actueel thema aansnijdt, liet niemand onberoerd. Echter het aanstekelijk enthousiasme van de kinderen overtuigde jury en publiek wat resulteerde in dit prachtige resultaat.

Na hun succesvolle deelname in 2016 aan het Europees Muziekfestival voor de jeugd te Neerpelt mag het kinderkoor Vivo! van het Stedelijk Conservatorium Brugge stilaan een terechte ambassadeur genoemd worden voor wat Brugge op muzikaal vlak zoal te bieden heeft. U kan het koor bij hun eerstvolgende optreden aan het werk zien en horen in de H.Bloedprocessie te Brugge op 25 mei.

Na het succes van de eerste editie vorig jaar, vindt op zaterdag 29 april opnieuw de Dag van de Dans plaats. Op die dag nodigen gezelschappen, cultuurhuizen, werkplaatsen, filmzalen en musea in Vlaanderen het grote publiek uit om te proeven van hedendaagse dans.

Brugge heeft een reputatie op dit vlak en kan dus niet op het appel ontbreken. Verschillende podia en pleinen in de stad worden ingepalmd.

Kaap opent de Dag van de Dans om 11.00 uur met een opvallend locatieproject ter hoogte van de Balkonrotonde aan het station (kant Sint-Michiels). De Genoten is een groep van twintig dansende mannen. Sinds 2011 maken ze voorstellingen in de publieke ruimte waarin improvisatie en spelplezier centraal staan. Om hun vijfde verjaardag te vieren nodigden ze de Spaanse Albert Quesada uit. Quesada is danser, choreograaf en leerde het vak bij PARTS, de school van Anne Teresa De Keersmaeker. Voor dit project ging hij aan de slag met Vivaldi’s Vier seizoenen. Daarin vieren hij en zijn dansers het plezier van samen dansen en werpen ze een nieuw licht op deze wereldberoemde partituur.

Backstage

De Dag van de Dans laat ook een blik achter de schermen toe. Wie wil ontdekken hoe professionele dansers zich klaarstomen voor een voorstelling, kan om 14 uur naar het Concertgebouw waar het Ballet Vlaanderen zich opwarmt voor de voorstelling van ’s avonds.

Cultuurcentrum Brugge gaat nog een stapje verder en nodigt kinderen en hun ouders uit voor een workshop hedendaagse dans van 13.30 tot 15.30 uur in de Biekorf Theaterzaal. De workshop is gekoppeld aan Horses, een voorstelling voor iedereen vanaf 8 jaar in de Stadsschouwburg om 17 uur. Choreografen Joke Laureyns en Kwint Manshoven gaan daarin op zoek naar de vele dimensies tussen kracht en kwetsbaarheid. Vijf kinderen en drie volwassenen zijn verbonden in een unieke één-op-één relatie, zoals ruiter en paard. De voorstelling werd zeer lovend onthaald.

Choreografie voor Béyonce

Om 20 uur sluit de Dag van de Dans af met Requiem/Shahrazad van Sidi Larbi Cherkaoui & Jonah Bokaer in het Concertgebouw. Topchoreograaf Cherkaoui kwam recent nog in het nieuws met zijn spraakmakende choreografie voor Beyoncé op de Grammy Awards. In het Concertgebouw geeft hij zijn dansante interpretatie van het magistrale Requiem van de negentiende-eeuwse Franse componist Gabriel Fauré. De Tunesisch-Amerikaanse choreograaf Jonah Bokaer creëerde met Shahrazad een meesterwerk op de grens tussen Oost en West. Zowel in het Requiem, met het aangrijpende Pie Jesu voor sopraan, als in Rimski-Korsakovs Sheherazade staat de kracht van de vrouw centraal.

____

www.dagvandedans.be

Woordparade tussen Poortersloge en Cultuurcentrum tijdens eerste weekend van Bru-Taal

Foto EDM

Van 5 tot 13 mei zal Brugge zinderen van literatuur, poëzie en literaire performances. Dit in het kader van het eerste literaire festival Bru-Taal dat heel wat prestigieuze namen in haar draaiboek heeft verzameld. Wat dacht u van Arnon Grunberg, Philippe Claudel, Cees Nooteboom, Adriaan Van Dis, Sandro Veronesi, Herman Koch, Connie Palmen, Bart Moeyaert, Stefan Hertmans, Eimear McBride, Marie Ndiaye, Peter Verhelst, Annelies Verbeke en Lara Taveirne? Op zondag 7 mei is er een Woordparade of een stoet waarin bijzondere zinnen over een stad worden meegedragen.

Pascal Lervant van het organiserende KAAP/ geeft uitleg: ‘Binnen het festival organiseren we tijdens het eerste weekend van Bru-Taal op zondag 7 mei (van 17 tot 18 uur) een Woordparade doorheen de Brugse binnenstad. Het wordt een nieuw soort Brugse ommegang waarbij woord en taal letterlijk door de straten wordt gedragen. Deze woordenstoet stapt van de Poortersloge (Jan van Eyckplein), waar verschillende performances worden opgevoerd, naar het binnenplein van de Biekorf (Jacqueline Compernolleplein). Deze optocht is terzelfdertijd de afsluiter van de Week van de Amateurkunsten.’

 EXit: U doet een oproep naar elke literatuurliefhebber?

Lervant: ‘En dus vragen we naar een bijzondere zin over een stad. Dat mag Brugge zijn, een andere stad, je gedroomde of favoriete wereldstad. Je kunt die zin gelezen hebben in een boek, op een volgekraste wc-deur, op een graffiti-muur, in een gedicht of een lied. Een zin die je ooit heb gehoord, jou heeft geraakt en zich in je herinnering heeft genesteld.’

‘Daarnaast vind je in de Brugse cultuurhuizen en in een aantal winkels een Bru-Taal-papiermand waarin je je vondst kunt deponeren. Een onschuldige (daarom niet minder brutale) hand zal later een zin uit het totaalpakket kiezen en iemand gelukkig maken met een boekenbon ter waarde van 250 euro. Al die ingezamelde woorden en zinnen worden in een scenografie van Nikolas Lestaeghe, Nicolas Delalieux, Karlien Torfs (leden van K.A.K.) op 7 mei door de stad gedragen. Uiteraard is iedereen welkom want hoe meer trappelende voeten, hoe meer vreugde.’

EXit: U gebruikt ook de leegstaande Poortersloge als decor voor een tweedaagse met literaire performances?

Lervant: ‘Onder de titel Brutalavista brengen wij op zaterdag 6 en zondag 7 mei achttien performances. Het wordt een literaire trip in de binnenstad, een reis in woorden, maar ook in achttien unieke daden. Jonge auteurs, makers, performers en muzikanten kapen De Poortersloge met spraakmakende performances, met verhalen over hun geliefde stad, theaterteksten en songs. Het publiek mag en zal struikelen over de vele woorden met een brutale twist.
Een parcours dat zowel lichtvoetig als verdiepend en geëngageerd is, literatuur in al haar verschijningsvormen en met kleine, grote en grootse knipogen. Teksten voordragen achter een pupiter is tijdens Brutalavista ten strengste verboden.’

‘Open je oren en ogen en kies een van de zes parcours. Per parcours (duurtijd: een uur) vuren we drie performances op je af. Onder meer Lara Taveirne en Lucinda Ra staan op de deelnemerslijst. ’ (LF)

Je meest bijzondere zin over een stad kun je mailen naar mijnzin@brutaalbrugge.be of via de website www.brutaalbrugge.be.

Opgelet: op 15 april wordt de ‘inzameling van zinnen’ afgesloten.

Leesvoer in de nieuwe EXit

*De twee Bru-Taal-curatoren aan het woord

*Is Brugge klaar voor een groot(s) literair festival?

*Raymond solo in de Stadsschouwburg

*Uitwijken speelt in 25 Brugse wijken

*Frans Masereel in Muzee

*en zoveel meer….

Foto EDM

‘Dankzij onze oude koppen wordt die onzin een stuk geloofwaardiger’

 Op zaterdag 22 april dropt de Commeere Comedy Cup een hele lading verse grappigaards uit het hele land op het podium in de Brugse Stadshallen. Zij moeten elkaar overtreffen met de fijnste grappen en grollen. Terwijl de jury beraadslaagt over de punten, zal Kamagurka de puntjes op de i zetten tijdens een aftershow. Zonder schroom mogen we Kama de godfather van de stand-upcomedy noemen, want hij staat maar liefst al 45 jaar (!) op het podium.

Kamagurka: ‘Mijn eerste optreden voor een publiek was in 1972 op het meerdaagse kleinkunstfestival Luit in de stadsfeestzaal op het Oostendse Wapenplein. Ik was toen 16 jaar. Het was een lang weekend waar een wedstrijd aan verbonden was: op de ene dag stonden er cabaret en liedjes op het programma, de laatste dag was voor ‘humor’ gereserveerd. De winnaar van de eerste dag vond ik zo slecht dat ik me meteen inschreef voor de laatste dag. Laat ik een parodie maken op de winnaar, dacht ik, want dat zal bij iedereen nog goed in het geheugen liggen. Blijkbaar vonden ze me niet goed genoeg voor de eerste prijs, maar voor mijn optreden kreeg ik wel de originaliteitsprijs. De prijs bestond uit een ander optreden, in het Sanatorium van De Haan.’

EXit: Weet je nog wat je drang was?

Kama: ‘Mijn drang was om die namiddag die winnaars compleet belachelijk te maken, wat toen ook gelukt was! Neen, mijn drang was vooral om ‘iets’ te doen, er bestond toen nog zo goed als niets. Ik vond optreden wel praktisch: je kreeg een microfoon en met die micro kon je al iets doen. Improviseren vond ik leuk.’

EXit: Je bereidde niet veel voor?

Kama: ‘Neen, behalve voor dat optreden in het Sanatorium. Ik had zes bladzijden volgeschreven met een enorm lovende tekst over mezelf. Echt een gigantische lofrede. Ik stelde me daarin zelf voor als het Fenomeen dat zijn opwachting maakte. Filip, de presentator van de avond, had geregeld dat ik daar kon optreden. De zaal zat vol met dokters, psychiaters en longpatiënten. Filip las de tekst voor en ik stond opgesteld in de coulissen, zodanig dat het publiek me kon zien staan. Ik had een plastieken ‘fluit’ in mijn broek gestopt en ik stond me zogezegd af te trekken terwijl Filip de tekst aan het voorlezen was. Filip wist van niets. Ik zag de monden van de dokters op de eerste rij openvallen van verbazing. Toen hij de tekst helemaal voorgelezen had, kwam ik op en groette het publiek, met de plastieken penis nog half uit mijn broek. Na mijn begroeting stapte ik van het podium. Na de voorstelling kwam Filip naar me en zei: ‘Sorry, Luc, maar een volgend optreden zit er niet meer in en zeker niet in het Sanatorium.’ Ik heb daar in mijn leven geen stap meer mogen binnenzetten.’

EXit: Jij provoceerde toen graag…

Kama: ‘Het was testen: met wat kan ik wegkomen? Mensen waren kwaad en spraken er schande over. ‘Hoe is het mogelijk!’ luidde het.  Filip stond er schouderophalend bij. Toen ik zeventien was, zag ik de film ‘Lenny’ met Dustin Hoffman in de rol van de Amerikaanse maatschappijkritische stand-upcomedian Lenny Bruce. Hij improviseerde veel en sprak meestal over onderwerpen waar er een taboe op rustte: homo’s, drugs, prostitutie, Vietnamoorlog… De flikken stonden al klaar in het café waar hij optrad om hem te arresteren. Ik vond dat fantastisch. Zoiets wilde ik later ook doen: zaken zeggen die ertoe doen en dan hopen dat ze je ook komen arresteren. Ik heb toen ook optredens gedaan in kleine cafés, maar dat eindigde vaak in dispuut en ruzies met de mensen die in dat café een rustige avond wilden beleven. Gaandeweg ben ik dan specifiek moppen en sketches beginnen te schrijven, grappen waarmee mensen wel onbedaarlijk moesten lachen. De combinatie van grappen en interactie met het publiek vind ik wel nog altijd goed.’

EXit: Muziek maakte toen ook een deel uit van je leven.

Kama: ‘In 1978 ben ik een punkband begonnen, de Dachau Dollies. Tussen de nummers door maakte ik ook al grappen en ik merkte dat de mensen lachten om wat ik zei. Urbanus is ook zo begonnen. Dat was een traditie in Vlaanderen, je had eigenlijk geen referentiekader Als je tegen een organisator zei: ‘Ik kom optreden’, dan vroeg hij wie er allemaal meekwam. Als je ‘niemand’ antwoordde, dan zei hij vaak: ‘Blijf jij dan ook maar thuis.’ Als je in die tijd iets grappigs deed op tv, werd je bijna verketterd.’

EXit: Alles komt terug. Je treedt nu zelfs weer op met Herr Seele!

Kama: ‘Ja, we hebben een paar keer in Antwerpen opgetreden. Het was weer zoals vroeger: klooien, verkeerde teksten voorlezen, weggooien en weer opnieuw beginnen. Geestig, we amuseren ons met teksten die jaren oud zijn. Op basis van deze teksten kunnen we vier verschillende avonden spelen. Het is geen stand-up, het is ook geen cabaret, het zijn wij, Kama en Seele. Hij is een ongeleid projectiel. Als je Seele naast je op een podium zet, dan heb je geheid problemen. And I love it. Het leukste vind ik het falen. Om daarna keihard terug te slaan met iets dat zeer grappig is. De mensen constant op het verkeerde been zetten. Met Herr Seele kun je een gênante stilte in de zaal creëren om daarna de boel plat te slaan met een briljante grap. Dat is het schoonste wat er bestaat.’

‘Twintig jaar geleden dacht ik: dat houd ik toch geen tien jaar meer vol?. Nu durf ik dat niet meer te zeggen. Binnen twintig jaar ben ik tachtig jaar oud. Wie zegt dat ik op mijn 80^ste niet meer kan optreden? Door het feit dat we nu oude koppen hebben gekregen, wordt die onzin een stuk geloofwaardiger. Ik zie mezelf ook niet als een stand-upper, maar meer als een performer. Ik maak een soort performance en dan zoek ik een vorm voor wat ik wil doen. Die vorm kan bepaald worden op de avond zelf, zelfs vijf minuten voor ik ga beginnen.’

EXit: Tot slot: nog enkele tips in petto voor de kandidaten van de Commeere Comedy Cup?

Kama: ‘Twee tips: doe uw eigen goesting en probeer zoveel mogelijk op te treden. De grootste fout die veel gasten nu maken, is dat ze te snel heel populair willen zijn, Probeer er niet meteen je broodwinning van te maken, dan is die druk niet zo groot. Waarom ik het al zo lang volhoud? Omdat ik alles combineer: tekenen, schilderen, radio- en tv-werk, noem maar op. Zo kan ik zeker nog minstens twintig jaar voortdoen.’ (ADC)

Op Paaszondag opende een tentoonstelling in de vernieuwde Cultuurhal van ’t Brugse Vrije op de Burg in Brugge.Het zal allicht voor het laatst zijn dat een belangrijke selectie uit het werk van kunstschilderes Gaby Warris in het openbaar zal tentoongesteld worden.

Gaby Warris kreeg haar opleiding aan de Stedelijke Kunstacademie in Brugge in de jaren vlak voor de Tweede Wereldoorlog.Directeur Jules Fonteyne ontdekte haar talent voor kleurschakeringen en kleurcontrasten. José Storie volleerde haar in de portretkunst en in het atelier van Charles Verbrugghe verfijnde ze de techniek van het landschap schilderen.

Haar voorkeur ging duidelijk uit naar de natuur in de landschappen, maar ook industrie en havengezichten konden haar enorm bekoren. Haar waarmerk was een krachtige vormgeving in een helder kleurenpallet.Er zijn werken van haar o.m. in het Brugse Groeningemuseum en in het museum voor Moderne Religieuze Kunst in Oostende. Haar werk was internationaal gewaardeerd waardoor zij veel onderscheidingen mocht ontvangen, zoals de Gran Premio Goya te Madrid, de Gouden Medaille van de Académie des Arts, Sciences et Lettres in Parijs en in eigen land het Kruis van Verdienste met de Gouden Palmen en ook de Croix de Commandeur van de Académie Wallonne des Arts.

In 1994 schreef zij het boek Het Bloedbad van Abbeville 20 mei 1940 waar zij getuige van was.

De tentoonstelling is elke dag geopend van 9u doorlopend tot 18u.