Exit Magazine

foto Friese Landuyt

Van 3 tot 12 augustus loopt in Brugge de 55ste editie van het Musica Antiqua Festival. Met het thema ‘Cherchez la femme’ brengt het festival hulde aan de vrouw in de muziek. Hoewel de muziekwereld eeuwenlang een mannenbastion is geweest, waren er ook heel wat vrouwelijke componisten, musici en schrijfsters. ‘Ons uitgangspunt is hoe het komt dat de vrouw in de muziek als onderwerp gebruikt werd en waarom er als componist haast niets over haar geweten is’, zegt Tomas Bisschop, directeur van het MAfestival.EXit: Cherchez la femme, #MeToo ligt niet veraf?

Tomas Bisschop: ‘Het is een actueel thema, maar het is al langer bezig dan #MeToo. Onze dramaturge Katherina Lindekens bezocht in 2014 in Salzburg een tentoonstelling over de vrouw in de schilderkunst. Ze heeft mij ’s avonds nog gecontacteerd omdat deze tentoonstelling qua inspiratie zeer interessant was als thema voor het festival. Ons uitgangspunt is niet zozeer de vrouw in de muziek als iets speciaals, maar wel hoe het komt dat de vrouw in de muziek als onderwerp gebruikt werd en waarom er als componist en uitvoerder haast niets over haar geweten is. Daarom schuwen we ook de confrontatie met mannelijke componisten niet. Het gaat niet alleen om de vrouw, het gaat over de relatie tussen man en vrouw, zowel in de muziekgeschiedenis als in de thema’s.’

EXit: Waar mogen we ons aan verwachten?

Bisschop: ‘Als opening hebben we de barokopera Rinaldo (3/8) van Händel. Rinaldo is als het ware een mannelijke ridder, maar in de relatie tegenover de vrouw komt hij tot totaal andere gedachten. Het is een van de meest toegankelijke opera’s en het was indertijd een echte kaskraker. Naast de vrouw tegenover de man, hebben we ook duo’s. Het oratorium Adam en Eva (6/8) is een werk van Josef Myslivecek. Het verhaal is bekend, maar Myslivecek is een totaal onbekende Boheemse componist.’

‘Kassia (12/8) is iets heel speciaals. Zij is een Byzantijnse componiste uit de 9de eeuw, ten tijde van het ontstaan van de Gregoriaanse muziek. Zij was een non die er toch in slaagde de rug te rechten en op te staan als componiste. Ze is een van de eerste vrouwelijke componisten. Verder is er nog Clara Schumann (10/8) , een zeer interessante componiste uit de Franse barok voor zowel klavecimbel als kamermuziek. Zij zit op hetzelfde niveau als Marin Marais en François Couperin.’

EXit: Er staat veel klavecimbel op de affiche.

Bisschop: ‘Klopt, het concours (1/8-8/8) staat dit jaar in het teken van het klavecimbel. Ook naar repertoires toe is er veel klavecimbelmuziek. De klavecinist Claude Jacquet de la Guere heeft veel werken geschreven die hij noemde naar vrouwen: de spinsters, de naaisters, de kokkin … Allemaal vrouwenfiguren die hij verklankt in korte klavecimbelstukjes. Die staan op het programma. Op zaterdag spelen we ook een hele avond klavecimbelmuziek, met juryleden en oud-laureaten. Drie korte gevarieerde concerten.’

EXit: De Belgische zangeres An Pierlé brengt poëzie van de 13de eeuwse Hadewijch. Verrassend.

Bisschop: ‘Ik heb haar vorige zomer opgezocht en verteld dat de mystiek van Hadewijch intrigerend en iets voor haar is. Het interesseerde haar en zij is zich gaan verdiepen in deze poëzie. Er waren verschillende mogelijkheden. We konden haar laten samenwerken met mensen die meer ervaringen hebben of ze kon zich laten inspireren. Ze wou hen uiteindelijk ontmoeten en ze zal meewerken met zes zangers (Ensemble Pasallentes), een slagwerker, een harpiste en een zangeres (Alma Auer). Pierlé zelf zal zingen en pianospelen. Het wordt een totaal nieuw concept.’

‘An Pierlé heeft een publiek dat ons niet direct met haar zal associëren en omgekeerd. Maar ik denk dat dat goed zit. Ze staat heel erg open voor dergelijke zaken. Ze heeft een eigen geluid en stem, je zult haar meteen herkennen. Die sterke persoonlijkheid past binnen dat thema. Wellicht even verrassend wordt ‘In my end is my beginning’ (10/8). In de zaal van bibliotheek de Biekorf doen we een klein project met videoprojectie. Het wordt iets experimenteels met elektronicamuziek. Ook dat zal een ander publiek met zich meebrengen. Het blijft wel duidelijk waar we voor staan. De liefhebber van pure oude muziek vindt zijn ding, maar diegene die iets speciaals zoekt met het uitgangspunt oude muziek, vindt ook zijn weg.’ (LUC FOSSAERT & FRIESE LANDUYT)

MAfestival, ‘Cherchez la femme’, Early Music in Bruges, 3 – 12 augustus, http://www.mafestival.be

foto Alexander Popelier

Van vrijdag 27 tot en met woensdag 8 augustus mag het stadsfestival Moods! twee van de mooiste decors van de Brugse binnenstad inpalmen voor een aantal sfeerrijke concerten. De Burg en het binnenplein van het Belfort verwelkomen dan elk een handvol artiesten van nationale en internationale allure.

Burg

De concertavonden op de Burg zijn gratis. Het eerste optreden op vrijdag 27 juli is gereserveerd voor Boudy Verleye uit Knokke die onder zijn naam Brihang beter gekend is. Winnaar van De Nieuwe Lichting (Studio Brussel) in 2014 en sindsdien altijd in the spotlights in de hiphop-scene. West-Vlaams is de voertaal van Brihang die aldus de ideale opwarmer vormt voor Het Zesde Metaal, die andere-populaire-groep-int-Westvloams van Wannes Cappelle. Het Frank Vandenbroucke-nummer ‘Ploegsteert’ kwam al enkele jaren als nummer 1 uit de bus bij Belpop 100 van Radio 1***Een dag later, op zaterdag 28 juli, mag Michelle David haar songs uit ‘The Gospel Sessions vol. 1,2 en 3’ doen weerklinken. Invloeden van Sam Cook, Aretha Franlink en Ray Charles zijn nooit veraf. Wie kent Nouvelle Vague nog? De ‘cover band’ uit Frankrijk zorgde voor frisse bewerkingen van donkere nummers van onder meer The Cure en Joy Division en doet dat anno 2018 nog steeds op dezelfde aanstekelijke manier, maar nu ook af en toe met eigen nummers***Voor een portie garagepop en psych rock tekent het Franse duo The Limiñanas op vrijdag 3 augustus. Een van de strafste muzikale Belgen is die avond ook present op de Burg. Stef Kamil Carlens schreef met dEUS en Zita Swoon (Group) een groot hoofdstuk van het Belpop-verhaal, maar imponeert ook al jarenlang met muziek onder zijn eigen naam***Andere tropische klanken zullen op zaterdag 4 augustus de Eustachiusbuizen binnenglijden van The Bongo Hop, het Afro-Caraïbisch project van Fransman Etienne Sevet, en van Havana meets Kingston. Denk hierbij aan Jamaicaanse en Cubaanse invloeden en genres die zich perfect met elkaar vermengen, gaande van roots reggae, dub en dancehall tot son, salsa, rumba en Afro-Cuban.

Binnenplein Belfort

De concertavonden op het binnenplein van het Belfort (Markt) zijn betalend. Let wel: bij slecht weer (regen of wind) of wanneer slecht weer voorspeld wordt, gaan de concerten niet door op het binnenplein van het Belfort, maar dan wel in de Magdalenazaal. De uiteindelijke locatie wordt op de dag van het concert bekendgemaakt. Hopelijk zit het weer mee voor Heather Nova op woensdag 1 augustus zodat ze, met een cello aan haar zijde, een intiem concert ten beste kan geven***Een etmaal later, op donderdag 2 augustus, mag de Bosnisch-Zwitserse Mario Batkovic zijn kunsten etaleren op de accordeon. Met zijn filmische composities bouwt hij een heel eigen universum op, waarin resonanties van zowel neoklassiek, jazz als Balkanmelancholie doorklinken***Joan As Police Woman treedt op dinsdag 7 augustus op. Joan Wasser schudt zonder enige moeite heerlijke popsongs met bitterzoete soul, dansbare meezingers en diepkervende ballads uit haar mouw, zeggen kenners***Een unieke stem met lichte baritonklank? Dan ben je bij Jonathan Jeremiah op woensdag 8 augustus aan het juiste adres. Hij schrijft soul-folksongs als de beste en stelt aan zijn publiek in Brugge graag zijn nieuwste songs van zijn vierde cd voor. (ADC)

http://www.moodsbrugge.be

*Moods! brengt sfeerconcerten in de Brugse binnenstad

*Beursplein krijgt hoogwaardige architectuur

*Lichtfeest zet polderdorp Lissewege figuurlijk in vuur en vlam

*Brugse kunstgaleries aan de slag met het thema van de Triënnale

*En zoveel meer…..

Het circusfestival Cirque Plus is de voorbije jaren uitgegroeid tot dé jaarlijkse bijeenkomst van circusartiesten uit binnen- en buitenland. Drie dagen lang zijn de weiden van het Grootseminarie the place to be voor acrobatie en clownerie en heerlijk toeven op het zomerterras. De blikvanger dit jaar is de programmering van het vermaarde circusensemble Collectif Malunés die drie avonden na mekaar de grote tent moet doen vollopen. Voor wie een boontje heeft voor poëtisch circus, die moet nu boeken, want dit is de enige betalende  voorstelling (11 euro) en geschikt voor kinderen vanaf acht jaar.

 Collectif Malunés is een hedendaags Frans – Belgisch circusgezelschap dat in 2009 met veel passie en energie opgericht werd door drie Vlamingen en een Française. Ze doen dit tijdens hun studies aan de circushogeschool van Tilburg (ACAPA), op zoek naar speelervaring op straat en op scene. De eerste voorstelling Sens Dessus Dessous begint in 2010 te toeren in Vlaanderen en Nederland. Collectif Malunés wint hiermee de publieksprijs én de prijs van de jury op het Internationaal Straattheaterfestival MiramirO (Gent). Ze gaan de samenwerking aan met spreidingsbureau Frans Brood Productions en en vanaf dan gaat het zeer snel: Sens Dessus Dessous wordt gespeeld in Engeland, Frankrijk, Oostenrijk, Letland, Spanje. Na vijf jaar optreden in Europa volgt zelfs een korte passage in Zuid-Amerika.

 Waarover gaat  Forever Happily?

Net zoals de dwergen van Sneeuwwitje zijn ze met zeven en ze willen graag alle prinsessen samenbrengen in hun tent. Een magisch bos, de kleine zeemeermin, Hans en Grietje en een mysterieuze sprookjeswereld. Maar ook vergiftigde appels, een verloren schoentje, acrobaten die over roodkapje struikelen. Het persoonlijke verhaal van de artiesten neemt de bovenhand: hier is niet alles fantastisch en zijn de menselijke relaties even troebel als vermakelijk. Bij Collectif Malunés verdwijnen de prinsessen in hun gewaden, worden grote boze wolven slachtoffers, sterven prinsen van uitputting en worden sprookjespersonages circusartiesten.

Collectif Malunés: ‘We hebben er voor gekozen ons voor deze eerste tentvoorstelling te verdiepen in de wereld van de sprookjes. De archetypische personages en bekende verhalen zijn herkenbaar voor het publiek. We putten uit deze grote magische wereld om situaties en ontmoetingen op een aantrekkelijke manier op scène te zetten. De acrobaten en muzikanten van Forever, happily… geloven niet langer roodkapje. Ze klampen zich vast aan andere personages en maken hun eigen verhaal, hun eigen sprookje.’

 Het publiek betreedt een sfeervolle en dynamische wereld, waar de personages het bekende sprookje laten voor wat het is en de grenzen van hun kunnen verkennen. Forever, happily … is een fabel vol passie en magie. Niet te missen. (LF)

Tickets te koop via www.cirqueplus.be en bij In&Uit. VVK 11 euro, ADD 12 euro. Speeldata: 20, 21 en 22 juli, telkens om 21 uur.

Foto Stijn Vos

Ze ogen nog jong, maar vergis u niet: de dichters van Het Venijnig Gebroed (HVG), een Brugs dichterscollectief opgestart in 1997, hebben er al een gevulde geschiedenis opzitten. Vandaag staan ze op een kruispunt: de fakkel doorgeven aan jong talent of hun repertoire uitbreiden. Ze kiezen voor het laatste en doen dat onder meer met een radioprogramma op Villa Bota en een samenwerking met de Brugse vzw Zwerm die literatuur hoog in het vaandel voert.

 Het Venijnig Gebroed (HVG): ‘We zijn gestart in 1997 of daaromtrent, toen als reactie op de heersende poëziecultuur die we (te) highbrow vonden en meestal gebracht vanuit de ivoren toren. Wij vonden dat de poëzie toegankelijker moest zijn, drempelverlagend ook. We deden dat middels ludieke acties in alle uithoeken van dit Vlaanderenland. We stellen nu vast dat we inmiddels zelf iets ‘klassieker’ zijn geworden, hoewel we individueel verschillen. Sommigen van ons collectief schrijven nu ‘radicaler’ dan voorheen.’

Het Venijnig Gebroed kon je de voorbije jaren aan het werk horen/zien op de meest uiteenlopende festiviteiten, van bierfestivals tot in het Groeningemuseum, van literaire festivals als ‘Brutaal’ of ‘Lowlands’ tot cultuurjaar Brugge 2002.

Hun mooiste herinnering?

HVG: ‘Het poëzieprogramma ‘Het komt door de sterren’ in de Volkssterrenwacht in Beisbroek op Gedichtendag in 2010. Het thema was de nacht en gaf ons de kans in een schitterende decor, een hemels firmament, als kosmonauten het nachtelijk uitspansel te verkennen. Andere herinneringen? Pöezie op pizzadozen, poëzie achter een gordijn in een boekhandel, poëzie op grote festivals.’

Het Venijnig Gebroed gaat inmiddels een nieuwe toer op en maken daarvoor gebruik van een poëzieprogramma op de lokale radio Villa Bota. Het programma heet ‘De Pokken van Voltaire’, naar een vers van Remco Campert.

HVG: ‘Met ‘De Pokken van Voltaire’ maken we radio met focus op bellettrie, grasduinend in wat de poëzie vandaag te bieden heeft, omringd door de echo’s van de woordkunstenaars van het verleden. In elke aflevering wordt de dialoog aangegaan met de teksten van een centrale gast. Verwacht vurige tongen, hoe het fluisterend of hijgend woord een luisterend oor zoekt, de ontroering nabij.’

Thomas Barbier: ‘Nauw verbonden met HVG is de recent opgerichte vzw Zwerm, die een draagvlak is voor literair talent in de stad. Met de stadsdichteres Tania Verhelst namen we een prima start, maar we tekenen voor meer: een reizende poëzie-installatie op diverse Brugse plekken, podia met jong talent, samenwerkingen met Brugge Plus (‘Uitwijken’), met Yot (Magdalenakerk), Bib Biekorf, Kookeet en Mooov. Er leeft wat en wij willen dat naar buiten brengen.’ (LF)

contact en bookings: denis@venijniggebroed.be

‘Het welslagen van het festival zit vooral in een goede voorbereiding’

Het ‘beste klein festival van Europa’ slaat tot nader order nog altijd op het übergezellige Cactusfestival dat deze zomer op vrijdag 13, zaterdag 14 en zondag 15 juli alweer plaatsvindt in het feeërieke Minnewaterpark. Organisator Patrick Keersebilck en zijn equipe mogen met recht en rede trots zijn op de 21 nationale en internationale topgroepen die de affiche sieren. ‘Het wordt er niet makkelijker op, maar niettegenstaande alles slagen we er momenteel toch nog steeds in om als kleinere speler onze positie – ook internationaal – te handhaven.’

 EXit: Is festivalorganisator een ‘zwaar beroep’?

Patrick Keersebilck: ‘De cultuursector wordt in heel die discussie momenteel niet genoemd, dus blijkbaar niet. Ten onrechte vind ik. Professioneel actief zijn én blijven binnen een organisatie als Cactus vraagt veel engagement van mensen in termen van beschikbaarheid, flexibiliteit, polyvalentie … De meeste buitenstaanders hebben daar geen idee van.’

 EXit: Wanneer begin je met de voorbereidingen voor het festival?

Keersebilck: Tot tien jaar terug  startte ik in december, maar ondertussen is dit sterk gewijzigd . Vorig jaar startte ik zelfs in juni al met de programmering voor 2018. Dat is een evolutie onder impuls van de groepen zelf. Tournees worden nu veel vroeger vastgelegd en wij moeten daarin volgen. De hele muzieksector is geprofessionaliseerd en we zitten in een situatie waarbij groepen veel meer dan vroeger afhankelijk zijn van hun inkomsten uit het livecircuit in plaats van platenverkoop. Daarenboven is de vraag veel groter dan het aanbod en dit in een internationale context. Er zijn maar – als je juni en september ook meerekent – 120 dagen in de zomer. Dan moet het gebeuren, hier in Europa alsook in Amerika. Er zijn veel meer gegadigden voor die 120 dagen dan dat er groepen beschikbaar zijn. Dit zorgt voor stijgende prijzen én bijkomende eisen. Tegenwoordig krijgen we zelfs contracten voorgeschoteld waarbij groepen tot een maand voor het concert willen kunnen annuleren, zonder opgave van reden. Eigenlijk onaanvaardbaar, maar in de praktijk valt hier vaak weinig tegen in te brengen. Als je hierover moeilijk doet, dan zoekt men het wel ergens anders.’

EXit: Festivalgewijs zijn jullie de voorbije jaren gespaard gebleven van calamiteiten. Zijn er in de voorbereiding al zaken misgelopen?

Keersebilck: ‘Niettegenstaande we erg tevreden zijn over het uiteindelijke programma, ziet het er toch weer een stuk anders uit dan dat we aanvankelijk voor ogen hadden. Het samenspel van onder andere gage, uiteindelijke tourperiode, haalbare tourrouting door Europa moet goed vallen, wat niet altijd lukt. Daarenboven blijkt  in onderhandelingen een gegeven woord op vandaag veel minder van tel dan vroeger, waardoor je soms onverwacht voor onvoorziene verrassingen komt te staan die heel je programmering last minute overhoop halen.’

 EXit: Vormen de jarenlange ervaring en de reputatie van het Cactusfestival dan hier geen doorslaggevende factoren?

Keersebilck: ‘Dit speelt zeker nog een rol, maar toch minder dan vroeger. Heel het circuit is ondertussen toch veel meer puur ‘business wise’ geëvolueerd. Vroeger zat alles nog meer in een sfeer van ‘mensen spreken mensen’. Nu is het meer in een sfeer van ‘te nemen of te laten’ en werd het ook allemaal  een stuk anoniemer.’ (ADC)

DE REST VAN HET INTERVIEW LEEST U IN DE PAPIEREN EXIT VAN JULI. OVERAL GRATIS MEE TE NEMEN!

Alle info over het programma vind je op de pagina van het Cactusfestival verderop in deze EXit. www.cactusfestival.be

Burgrock is al aan zijn veertiende editie toe. De sterke formule blijft na al die jaren onveranderd: een gratis rockrally met jonge, talentvolle bands en enkele headliners om af te sluiten. Het strijdtoneel blijft zoals steeds de Burg en het festival is volledig gratis mee te maken. Een overzicht van wat er op maandag 9 juli te beleven valt.  

‘Na onze jubileumeditie in 2014 en een massa volk vorig jaar, breien we in 2018 verder aan onze succesformule’, zegt organisator Roeland Van Den Driessche. ‘Elk jaar lokken we zo’n 3.000 muziekliefhebbers naar ons evenement. Burgrock staat meer dan ooit op de kaart als Brugs festival. We bieden een podium aan talent uit eigen streek, maar ook uit andere provincies. We willen jonge muziekgroepen een kans geven om op een unieke locatie, de Burg, te spelen. Voor velen is dat al een eerste motivatie om deel te nemen. Door het succes zijn wij al enkele jaren verplicht om preselecties te houden. We werken hiervoor samen met Jeugdhuis Comma. Dit jaar schreven er zich maar liefst 206 bands in voor Commarocks.’

De bands werden beoordeeld door professionele juryleden die al enkele jaren in de muziekwereld actief zijn. De preselecties vonden plaats in de paasvakantie. De juryleden quoteerden op vier criteria: podiumuitstraling, zang, instrumentaliteit en originaliteit. Roeland: ‘Op 9 juli zijn de criteria anders en komt er een vijfde criterium bij. Elke groep is verplicht om een Nederlandstalig nummer te brengen. Het is immers het Feest van de Vlaamse Gemeenschap en onze opzet is om jongeren dichter te betrekken bij de Guldensporenviering. Bovendien levert een origineel Nederlandstalig nummer heel wat extra punten op.’

De prijzenpot van de rockrally

De winnende groep krijgt een dag opnametijd in de studio van Bart Denaeghel (Fuzzyopolis), een optreden op Burgrock 2019, een fotoshoot door de Burgrock-fotograaf en de nodige persaandacht. Het duo van Panther uit Brussel mag de rockrally om 15 uur aftrappen met een potje elektronica/synthpop met een knipoog naar de electropop van de jaren 80. Een uur later brengt de groep Sweats uit Brugge/Antwerpen ‘female fronted punk’ met ‘oestrogene beats in combinatie met een pittige attitude, versterkt door een punkhouding vol zelfspot’. Om 17 uur staat Oproer uit Aalst op het podium. Deze alternatieve indierockband bouwt zijn songs op met verrassende samples. Ventilateur uit Brugge zal om 18 uur de Brugse kleuren verdedigen met een set van experimentele, instrumentale rock van uiteenlopende invloeden.

Het hoofdmenu

De groep Oriens uit Mortsel won vorig jaar de rockrally en mag dus dit jaar om 19 uur het hoofdprogramma aanvatten. Te verwachten: moddervette riffs, een energieke zang en een donderende ritmesectie. De band Bizkit Park brengt om 20.45 uur hulde aan het genre Nu-Metal. Roeland Van Den Driessche: ‘Alle knallers uit dit weergaloos tijdperk passeren de revue in een wervelende en naadloze set. Limp Bizkit, Korn, System of a Down, Linkin Park, Slipknot, Papa Roach, Deftones, P.O.D, Disturbed, Drowning Pool… Na deze set gaan we over tot de bekendmaking van de winnaar van Burgrockrally en delen we ook de publieksprijs uit.’

Trillend glas

Een optreden van Red Zebra is altijd belevenis en is altijd goed. ‘Vorig jaar speelde de band een korte comebackoptreden op de Brugotta Awards, al moest zanger Peter Slabbynck kort daarop alweer sleutelen aan de bezetting. Bassist Sam Claeys en gitarist Chris De Neve bleven, drummer Kurt De Waele en gitarist Frits Standaert, met wie Slabbynck een zestal jaar EX-RZ vormde, kwamen erbij’, zegt Roeland. Na een pak optredens in binnen- en buitenland (jawel! Griekenland! Italië!), spelen de rode zebra’s voor de tweede keer op de Burg. De jaren tachtig waren prachtig en de beste nummers uit die periode zullen het glas van het Triënnale-paviljoen van Wesley Meuris doen trillen. De passage op Burgrock is trouwens het enige optreden van Red Zebra in onze regio deze zomer. (ADC)

www.burgrock.org

SONY DSC

Tromgeroffel alom op zaterdag 7 juli wanneer de 31^ste editie van Taptoe Brugge plaatsgrijpt en tal van bands vanaf 20 uur op de Burg paraderen. Wat dertig jaar geleden begon als een idee van wijlen schepen Marc De Langhe is ondertussen uitgegroeid tot een vaste waarde op de Brugse evenementenkalender.

‘Kwaliteit staat altijd voorop’, zegt zijn zoon Piet die voorzitter is van de Kon. Fedekam West en de organisatie van Taptoe Brugge op zich neemt. ‘We streven er steeds naar om de beste binnen- en buitenlandse groepen naar Brugge te brengen. Zowel op showtechnisch als op muzikaal vlak moeten de optredende groepen tot de absolute top in Europa behoren. Ook de eigen leden van de Kon. Fedekam West krijgen zo de kans om zich te presenteren aan een groot publiek.’

Op het programma van zaterdag 7 juli staan groepen uit Engeland, Nederland en België. De Royal British Legion Band & Corps Of Drums is één van de oudste onafhankelijke jeugdbands van het Verenigd Koninkrijk. Ze waren de eerste jeugdband die ooit mocht aantreden op de Edinburgh Military Tattoo en heeft met bijna elke band van Her Majesty’s Armed Forces opgetreden tijdens vele verschillende militaire evenementen in het Verenigd Koninkrijk en daarbuiten.

Spektakel verzekerd met de Bicycle Showband Crescendo uit Nederland die wereldwijde bekendheid genieten als het Wielrijderskorps. Ook uit Nederland komt het Kamper Trompetter Korps dat al tientallen jaren kwaliteit op het hoogste niveau brengt dankzij ‘een pakkend repertoire in combinatie met een stoere, eigentijdse uitstraling’. De Belgische groepen zijn Ypres Surrey Pipes & Drums (een doedelzak en drumband uit Ieper), For Freedom Pipes And Drums  uit Ramskapelle en de Koninklijke Harmonie Sint-Cecilia Keiem die het voorprogramma zal verzorgen. ‘Ook de deelname van onze Brugse beiaard is uitzonderlijk en brengt een intieme sfeer op het einde van de Taptoe. Met al deze ingrediënten kunnen we de Taptoe Brugge uniek noemen’, zegt Piet Delanghe. (ADC)

Foto EDM

Weinig politici doen het: hun beleid verdedigen middels een boekje waarin de realisaties van de voorbije (bijna) zes jaar van de beleidsploeg worden verdedigd. Burgemeester Renaat Landuyt deed het drie keer met boekjes over het lokale beleid: eentje bij aanvang, eentje halfweg en nu ‘Verder met Brugge’. Het gesprek daarover vindt plaats in Hotel Montanus in de Nieuwe Gentweg. Laat dit nu (niet toevallig) het vroegere woonhuis zijn van de socialistische, Brugse politicus Frank Van Acker (+1992), een figuur waaraan Landuyt zich graag spiegelt, want ‘onze werkwijze is identiek’. Voor Landuyt zelf breken spannende tijden aan: wordt hij beloond of afgestraft voor een beleid dat een tabula rasa- start nam, maar nadien in rustiger vaarwater terechtkwam. Cultuur werd daarin een speerpunt en volgens Landuyt ‘de tweespalt in de verkiezingen’. 

EXit: In 2012 schreef u in Met Goesting: ‘Politicus zijn is de mooiste job die er is’. Drie jaar later schrijft u nog over ‘drie jaar genieten’. Vandaag, bijna zes jaar later, zegt u, in een Humo-interview, ‘Ik zou vandaag geen politicus meer worden’. Wat is er gebeurd in die drie of zes jaar?

Renaat Landuyt: ‘Je moet de context zien. 2013 was voor mij het zwaarste jaar. Er moest heel veel en heel snel van alles veranderen. Op 2 januari, eerste werkdag, kreeg ik stapels dossiers ongeordend toegeschoven ‘ter ondertekening’. Ik heb toen meteen het systeem van ‘de signataire’  – een geordend systeem om briefwisseling te controleren en te tekenen – ingevoerd. Ondertussen werd dit ook al vervangen door volledig digitaal werken met de iPad. Vandaag hebben we nu de modernste website van het land. Ik had grote bewondering voor mijn voorganger die al die papieren dossiers ongeordend  doorworstelde.’

‘De bewuste uitspraak (‘geen politicus meer’) stoelde op de meest bekladde context die je je kunt voorstellen, er werd mij van alles verweten. Er heerste vanaf dag 1 een soort negativiteit. De ene dag had je een akkoord, de dag nadien had je een raar gevoel. Dat Humo-interview was tekenend voor die periode en toont misschien aan dat ik meer emotioneel ben dan men denkt. Die uitspraak kwam er in een week waarin er verschrikkelijk veel onaangename dingen gebeurden. Maar ik heb leergeld betaald. Ik ben nu heel blij dat we veel veranderingen hebben doorgedrukt, mede dankzij mijn karakter. Er is vandaag een ander Brugge.’

 EXit: Wellicht moet u straks de keuze maken tussen burgemeester en Vlaams Parlement. Wat wordt het en waarom?

Landuyt: ‘Burgemeester of Vlaams Parlement is mijn bezorgdheid niet. Ik heb tot op vandaag een supercarrière gehad. Voor mij hoeft niks. Ik vraag ook niets aan de mensen. Ik ben vandaag één van de weinige politici in Vlaanderen die alles heeft kunnen doen wat hij wilde doen en dat ook allemaal graag deed: Federaal, Vlaams en burgemeester. Maar het burgemeesterschap is natuurlijk elke dag boeiender. Je ziet voortdurend het resultaat van je beleid. Lokaal komen alle draadjes van de nationale politiek samen. Hier gebeuren de concrete dingen en dat maakt het zo geestig. We zijn tenslotte een gelukkige stad.’

 EXit: Maar ‘de Bruggeling is zelden tevreden’ zegt onze huiscartoonist Marec. Is de Bruggeling ondankbaar?

Landuyt: ‘Neen dus, maar zijn bescheidenheid slaat soms over in negativiteit. De aard van de mens, zeker? Anderzijds wordt die negativiteit ook wel aangestuurd door de luidste Bruggelingen. De stilste Bruggeling is niet zo negatief.’

 EXit: Ik heb al een aantal verkiezingsdebatten en dito-interviews achter de rug. Slaapverwekkend. Zelfs de kritiek (‘stijl’ en ‘cynische humor’) klinkt mals.

Landuyt: ‘Dat is dan een mooie vaststelling. Over het gevoerde beleid is er niet veel kritiek. Ik hoor weinig inhoudelijke kritiek. Enkel de stijl blijkt voor verbetering vatbaar. Als het dus dat maar is, prima! Blijkbaar is mijn humor niet altijd begrijpelijk, waarvoor mijn excuses, maar liever een goed beleid met slechte humor, dan vice versa.’

DE REST VAN HET INTERVIEW LEEST U IN DE PAPIEREN EXIT VAN JULI. OVERAL GRATIS MEE TE NEMEN!

_____

Foto EDM

Het team van Brugge Plus, onder leiding van directeur Lieve Moeremans, staat klaar om de zomer van Brugge te doen bruisen als nooit tevoren. Brugge Plus zorgt ervoor dat u geen reisplannen hoeft te maken en de lange, hete zomerdagen in Brugge en deelgemeentes kunt doorbrengen. Daarvoor staan er maar liefst tien evenementen op de kalender: Triënnale Brugge (nog tot 16 september), Filmophetstrand in Zeebrugge (5 juli – 30 augustus), Uitwijken Circustoer (14 – 18 juli), Cirque Plus en Collectif Malunés (20 – 22 juli), Lichtfeest Lissewege (17 & 18 augustus), Openingsfeest ’t Zand (1 september), Uitwijken Septembertoer (7 – 30 september), Autoloze Zondag (16 september), Belgiek — Muziekcafé on tour (14 september – 5 oktober) en Kookeet (29 september – 1 oktober). Vergeet niet te smeren!

Op de foto

Van links naar rechts bovenaan: Stefaan Geldhof, Peggy Slingeneyer, Ann Perneel, Jasper van het Groenewoud, Joeri Van Quathem, Geertui Carpentier, Jore Dierckx, Griet De Prest, Flor Vandevelde en Peter Grymonprez.

Van links naar rechts onderaan: Rien Vandermeersch, Lieve Moeremans, Stef De Blieck, Shendy Gardin, Elise Blancquaert, Tom Willems en Nicholas Van Vlaardingen.