Exit Magazine

José James (foto Shirley Lainez)

In Brugge worden we in de zomermaanden serieus verwend. Na onder meer Feest in ’t Park, Vama Veche, Cactusfestival en Burgrock blijft de muzikale zomeragenda niet leeg, want het festival Moods! vult alle gaatjes mooi op. Vanaf vrijdag 29 juli tot en met woensdag 10 augustus vormen de Burg en het binnenplein van de Stadshallen de ideale locaties voor de vele (vaak gratis) concerten, samen goed voor acht avonden. Een overzicht.

Burg

De eer voor de aftrap van Moods! op vrijdag 29 juli op de Burg is weggelegd voor de Belgische groep Okon & The Movement waarbij de soulvolle stem van frontvrouw Judith Okon in het oor springt. Ze creëren een hypnotiserende sound op het snijvlak tussen R&B, hiphop, jazz en elektronische muziek. Een mooie opwarmer voor José James die op zijn laatste album ‘Love in a Time of Madness’ invloeden laat doorklinken van Frank Ocean, Usher, Miguel en John Legend. Live kiest José James voor het harmonieuze van jazz met de sensuele songwriting van R&B én geïnjecteerd met prikkelende hiphopbeats.

Een dag later, op zaterdag 30 juli, wordt het podium mooi geboend voor Jamaican Jazz Orchestra, de tienkoppige band uit Gent onder de vleugels van gitarist Wouter Rosseel (Pura Vida, Monkey Business) met Sarah Devos (Leki) op zang. Ze mixen reggae en afro tot een samenhangend geheel. Tiken Jah Fakoly is in het Afrikaanse continent een waar icoon en wereldwijd veruit de meest gewaardeerde Franstalige reggae-artiest. Hij bouwde in de afgelopen twintig jaar een uitgebreid repertoire uit met intussen veertien albums op zijn palmares. Live brengt Tiken Jah Fakoly een interessante combinatie van eigen werk en bewerkingen van reggae-klassiekers.

Jungle By Night en Keziah Jones zullen op vrijdag 5 augustus de Burg doen vollopen. De negen Amsterdamse heren van Jungle By Night houden zich onledig met afrobeat, ethio jazz, funk, dub en rock. De muziek van Keziah Jones kan men het best omschrijven als “Blufunk”, een samensmelting van rauwe blues en harde, edgy funk. Hij noemt Jimi Hendrix en Fela Kuti als zijn grootste invloeden.

Het Orchestre International du Vetex is een prettig gestoord, 15-koppig collectief met leden uit Vlaanderen, Wallonië en Noord-Frankrijk dat op zaterdag 6 augustus het publiek komt opwarmen met een eigenzinnig én stijloverstijgend streepje Balkanmuziek, tarantella, reggae, afrobeat en Latijns-Amerikaanse Cumbia. Shantel en zijn Bucovina Club Orkestar (de regio tussen Oekraïne en Roemenië waar zijn Romaroots liggen) staan bekend om hun opzwepende gipsyritmes van Taraf De Haïdouks, Boban Markovic, Fanfara Ciocarlia en Goran Bregovic aan eigen elektronische beats te plakken.

Binnenplein Stadshallen

‘Gemeen grommende americana, blues, gospel en rock met een hevig contrast tussen agressiviteit en ontwapenende ingetogenheid’: dat zijn de in het oog springende kenmerken van de muziek van Mark Lanegan die op dinsdag 2 augustus naar Moods! komt voor een tête-à-tête met het Brugse publiek. Wie vorig jaar al op het binnenplein van de Stadshallen vertoefde, weet dat dit een bijzondere locatie is voor concerten. Een imposant Belfort als ruggensteun en de ogen gericht op een intieme podiumsetting. Niets voor niets spreekt men van een sfeervol openluchttheater. De volgende dag, op woensdag 3 augustus, presenteert flamencogitarist Paco Cruz en zijn Grupo Flameco er zijn voorstelling ‘Huellas’. Door middel van muziekstukken die hun oorsprong hebben in verschillende periodes uit de geschiedenis, nemen Paco en zijn groep het publiek mee langs de route die flamenco sinds haar ontstaan heeft afgelegd en de sporen (huellas) die andere culturen en landen hebben achtergelaten. Claudia Cruz maakt het verhaal compleet door de composities te vertalen naar choreografieën waarin de ontwikkeling van flamencodans tot uiting komt.

Op dinsdag 9 augustus staat er een bijzondere ontmoeting op het menu van contrabassist en jazz-virtuoos Renaud Garcia-Fons en flamencopianist -en componist David Peña Dorantes. Beide artiesten staan bekend om het doorbreken van alle muzikale stereotypen. Temperamentvolle latin-jazz en mediterraanse invloeden wisselen elkaar af in suggestieve melodieën, doordrongen door de erfenis van de flamencotraditie; malagueña, bulería, rondeña en soleá krijgen een tweede leven door hun baanbrekende expressiviteit. Moods! eindigt op woensdag 10 augustus met het concert van Tindersticks. ‘Tindersticks is het type band waarvan je het geluid beschrijft met uitgebreide, zintuiglijke metaforen: de bariton van Stuart A. Staples dompelt je onder in een warm bad, de arrangementen van het viertal achter de gebakkebaarde frontman smaken naar lang gerijpte whisky’, luidt het. NOOT: Bij slecht weer vinden de concerten niet op het binnenplein plaats, maar wel in de Stadsschouwburg. (ADC)

Een tijdelijk café op een merkwaardige locatie met een actueel kunstwerk: het concept van het Urb Egg-café is zowel heel bijzonder als poepsimpel én een onverwachte publiekstreffer. Vorig jaar werd de site aan de pakhuizen naast de vroegere Gistfabriek benut (in het kader van de Triënnale), dit jaar werd gekozen voor een perceeltje groen naast de Gentpoort. Het contrast ter plekke is groot: een middeleeuwse stadspoort naast enkele containers, een steigerhouten terras en een kunstwerk samengesteld uit gegalvaniseerde ventilatiebuizen. Deze creatie is het werk van het kunstenaarscollectief Hehe die vorig jaar tijdens de Triënnale een kolossale hoogspanningsmast lieten kantelen in de Reie op de site van het Oud Sint-Jan.

Ook deze buizenconstructie heeft een verhaal: Het viel de kunstenaars op dat veel activiteit in Brugge verwijst naar voedsel waarvan de geuren vakkundig worden weggezogen door ventilatiebuizen. Vandaar de kleine stap naar deze kunstinstallatie.

Het café zelf doet ook een duit in het zakje. De benodigde energie wordt deels opgewekt door zonnepanelen op het containerdak. De enthousiaste krachten achter dit project zijn de broers Wannes en Pieter Loosveldt , de uitbaters van café De Vetten Os. (LF)

Van zowel Bruggeling als toerist krijgen de Brugse boekhandelaars geregeld de vraag toegespeeld voor ‘een bevattelijk verhaal over de geschiedenis van deze stad’. De meest recente uitgave daarover, Brugge, een verhaal van 2000 jaar’ van het duo Noël Geirnaert en Ludo Vandamme, dateert immers al van 1996. De Brugse historicus Paul Van Damme nam de uitdaging aan en schreef een zeer leesbare, in talloze verhalen gevatte geschiedenis van deze stad.

Leesbare geschiedenis, historisch accuraat zonder te vervallen in specialismen, het is het waarmerk geworden van historicus Paul Vandamme. De auteur kan adelbrieven voorleggen. In 2011 publiceerde hij, samen met Stijn Van de Perre, ‘Zonder Woorden? Een geschiedenis van België in spotprenten’. 400 tekeningen verteld in 50 thema’s en een groot verkoopssucces. In 2013 publiceerde hij ‘Vriend over Vijand’, De Grote Oorlog in spotprenten’. Er werden er toen tienduizenden getekend en daaruit selecteerde de auteur de strafste in een boek.

Brugge, het verhaal van een stad, is eveneens een zeer leesbaar boek geworden dat de Brugse geschiedenis vertelt vanaf de vroegste nederzettingen (‘De boot van Brugge’) op Fort Lapin tot de bouw van het Concertgebouw. Het verhaal volgt de bokkesprongen van de geschiedenis: ‘van niet tot iets’, de evolutie tot Europese stad, de terugval tot regionale stad en zelfs tot ‘dode stad’, om uiteindelijk terug op te veren als moderne centrumstad met een sterk cultureel profiel. Het boek vertelt het verhaal van a tot z, gevat in zes thema’s, telkens onderverdeeld in korte items en vaak geïllustreerd in verhalen. Het boek toont veel aandacht voor ‘het menselijke gelaat van de geschiedenis’ en is daarmee een prima introductie voor wie van deze stad houdt. Hiermee is een leemte opgevuld. (LF)

Brugge-Het verhaal van een stad, Paul Vandamme, uitgeverij Stichting Kunstboek, 24,95 euro. Ook verkrijgbaar in het Engels.  

Foto Mathias Desmet

Een absolute sterkhouder in het Brugse zomeraanbod is het driedaags festival Cirque Plus dat op vrijdag 22, zaterdag 23 en zondag 24 juli (telkens vanaf 13.30 uur) plaatsvindt in de tuin van het Grootseminarie. Circus, acrobatie, humor, spanning, slapstick, actie … voor een publiek van duizenden toeschouwers, gratis mee te maken. Ook het Brugse Circusatelier Woesh is weer van partij met de nieuwe jongerenproductie Cie du Lapin.

Elga Pollet: ‘Het is een circus-cabaret waarin een allegaartje technieken aan bod komen. Van charleston dans tot clownerie, maar evengoed acrobatie, slapstick, koordlopen en jongleren. Vijftien Woesh-jongeren uit Brugge, Kortrijk en Oostende hebben de handen in elkaar geslagen om deze voorstelling mogelijk te maken.’

EXit: Is deze voorstelling speciaal gemaakt voor Cirque Plus? Toeren jullie er nog mee?

Pollet: ‘De voorstelling is niet speciaal gemaakt voor Cirque Plus, maar jaarlijks geeft het festival ons de kans bij hen op te treden. Gedurende twee weken trekken we op tour door Vlaanderen en Nederland met acht fietsen en een 15 meter lange circus-tourbus. Overal waar we terecht komen slaan, we ons mobiel dorp op en spelen we de voorstelling. Deze tournee is te volgen op onze blog http://www.ciedulapin.be.’

EXit: Hoe moeilijk of gemakkelijk is het om jongeren te motiveren om mee te werken aan een circusvoorstelling?

Pollet: ‘Deze zotte bende bruist van het enthousiasme dus de moeilijkheid ligt vooral in het praktische: afspreken met vijftien man, weinig centen en te weinig tijd voor te veel crazy ideeën. Tijdens de tournee zal de voorstelling nog groeien en zal er een merkbaar verschil zijn tussen de eerste en de laatste voorstelling. Een voorstelling begint pas echt te leven als je die veel speelt en die achteraf bespreekt en bijschaaft.’

EXit: Kwam er veel doorzettingsvermogen aan te pas om deze voorstelling in elkaar te boksen?

Pollet: ‘Zeker, knopen doorhakken met een grote groep is moeilijk en vraagt veel overleg en empathisch vermogen. Omdat we weinig tijd hadden, hebben we lange dagen gewerkt en dan merk je dat de vermoeidheid soms toeslaat. Al is het wel op zulke momenten dat vaak de mafste ideeën komen bovendrijven.’

EXit: Niets dan lof wellicht voor de driedaagse van Cirque Plus?

Pollet: ‘Woesh is al vanaf het begin een vaste waarde op het festival. We zijn dan ook supertrots om aan dit fantastisch festival deel te nemen. Een volledig gratis circusfestival met elk jaar een stevige internationale programmatie en dit op een fantastische locatie! Wat wilt een mens nog meer?’

EXit: Met het oog op de volgende edities van Cirque Plus: iedereen is nog steeds welkom in jullie circusatelier? 

Pollet: ‘Dat klopt, we nodigen iedereen graag uit voor onze circuslessen. We starten met lessen voor de allerkleinsten vanaf 3,5 jaar tot jongeren. Vanaf volgend jaar kunnen volwassenen ook terug aansluiten om korte modules mee te volgen. Meer info over Woesh en onze lessenreeksen vind je terug op onze website.’ (ADC)

Info: http://www.cirqueplus.be en http://www.woesh.be

FOTO EDM

 De zomeragenda BiS, gratis bij u in de bus, bewijst het: van ‘Zomeren op de Vismarkt’ (17.6) tot Open Monumentendag (11.9) hoeft u in deze maanden geen dag (of avond) thuis te blijven. Brugge zet daarmee zijn voet naast de Zomers van Gent en Antwerpen. Maar, hoe beleeft een burgemeester zijn Zomer,? Dat was de vraag.

Renaat Landuyt: ‘Ik ben bijzonder blij dat er zo’n uitgebreide dag-aan-dag-kalender is, één die thuis een prominente plek heeft. Ik volg het zomeraanbod zoveel als mogelijk, twee korte vakantieperiodes uitgezonderd. Zelf ben ik meer een passief genieter, geen expliciete voorkeuren. Ik laat me al slenterend door de stad verrassen door het rijke aanbod. Brugge is an sich sowieso al op vakantie zijn.’

‘We hoeven ons niet te meten met Gent en Antwerpen. Brugge etaleert een aparte sfeer, zoals vorig jaar met de Triënnale. Een toerist in deze stad maakt wat mee. Het enige wat ik zomergewijs ontbeer is voldoende tijd om boeken te lezen, wellicht mijn grootste passie. Op mijn boekenlijstje staan heel wat thrillers met een voorkeur voor de Amerikaanse rechtbankthrillers à la Michael Connelly en John Grisham, maar ook een Aspe. Filosofie hoort er ook bij met de Essais van Montaigne. Ik lees veel en snel, een attitude die ik overhoud uit de politiek.’

Brugge Plus draait deze zomer op volle toeren, maar zonder directeur. Na een maand stapte Lies Buysse op. Bizar.

 ‘Lies Buysse heeft na één maand reeds ontslag genomen omdat ze tezelfdertijd nog solliciteerde voor de job van haar leven in Antwerpen. Coördinator van de musea in Antwerpen is voor een persoon met haar opleiding de ultieme droom. Voor haar een unieke kans, voor ons een klein drama, maar je moet daar verder niks achter zoeken. Ze was goed gestart, had zelfs op eigen houtje een werkbezoek gebracht aan Rijsel waar ze een gelijkaardige organisatie als Brugge Plus leerde kennen. Goed, het zij zo, maar het plotse vertrek was vooral pech voor Steven Slos (LF. de Cultuurbeleidscoördinator) die terug moet klaar staan. De equipe van Brugge Plus werkt in deze tussentijd uitstekend verder. De fouten en opmerkingen uit de zogenaamde audit zijn intussen weggewerkt.’

 Het schrappen van het kunstproject QNX van het duo Peter Verhelst en Maud Bekaert blijft u achtervolgen.

 ‘Ja, en ik betreur dat ten zeerste, want dat zijn twee kunstenaars wiens werk ik bewonder. Hoe is dat gegaan? Mede in aanloop naar de Triënnale werden alle initiatieven inzake beeldende kunst gestroomlijnd. Bij Brugge Plus liep ook hier de communicatie niet perfect. Ik betreur dat en intussen blijf ik kwalijke opmerkingen lezen in interviews en artikels. Niet prettig.’

HET VOLLEDIGE INTERVIEW LEEST U IN DE PAPIEREN VERSIE VAN EXIT-JULI.

foto EDM

Een nieuwe editie van het Cactusfestival betekent voor de Cactuscrew ‘hard werken’ en ‘alle hens aan dek’. Gelukkig is er tijdens dit driedaags muziekfestijn ook wat tijd om te genieten van de bands die in het Minnewater de revue passeren. We vroegen aan de negen medewerkers naar welke groep ze het meest uitkijken en waarom.
Wannes Belaen (productie): ‘Naar welke groep kijk je het meest uit op het Cactusfestival en waarom?: Als ik er eentje moet uitpikken, wat zeer moeilijk is dit jaar wegens voor mij persoonlijk een top line-up, doe dan maar Chronixx, een jonge Jamaicaan die  een frisse wind blaast doorheen de reggae scene en voor een ware revival zorgt binnen het genre. Chronixx en zijn band ‘The Zinc Fence Redemption’ beschikken trouwens over een goeie live reputatie en het is de eerste keer dat ik ze aan het werk zal zien. Verder wil ik ook tijd maken voor Laura Mvula, Gregory Porter en Daniel Norgren.’
Speeldatum: zondag  10 juli om 15 uur

Lien Henneco (pers en promotie): ‘Goat! Het plaatje is compleet bij deze band: mysterieuze kleurrijke maskers en dito kledij, zomerse bezwerende nummers met een kanjer van een stem erbij. Heel benieuwd wat dit live gaat geven! Verder kijk ik uit naar Air, Warhola en Kurt Vile.’
Speeldatum: zondag 10 juli om 16.40 uur
Patrick Keersebilck (artistiek & zakelijk coördinator): ‘Onmogelijk voor mij om er eentje uit te pikken. Ik kijk dit jaar echt uit naar de totaliteit. Dit jaar vind ik dat we er echt wel in geslaagd zijn om een mooie opbouw in het programma te steken, waarbij we groepen uit verschillende genres samen brengen in een soort “bij elkaar aansluitend totaalprogramma”. De opeenvolging Laura Mvula  – Charles Bradley – Gregory Porter – Damien Rice is hier een goed voorbeeld van.  Tourist LeMC – Calexico – Black Box Revelation – Wilco op vrijdag evenzeer.’
Speeldatum: vanaf vrijdag 8 juli

Lieselot Mattheus (zakelijk medewerker): ‘Air, absoluut! Deze Franse mecs zijn een gedroomde afsluiter van 3 dagen Cactusfestival. Hun warme geluiden, vintage synthezisers in het kader van het sprookjesachtige Minnewaterpark bezorgt me ongetwijfeld een kippenvelmoment!’
Speeldatum: zondag 10 juli om 23.40 uur
Loes Maveau (communicatie): ‘Wilco! Feestje achter mijn bureau toen deze bevestiging binnenkwam. Sowieso een van mijn favoriete bands, ik zag ze al eerder live en volgens mij stellen de ultracharmante Jeff Tweedy en de zijnen nooit teleur.Zeker niet in een intieme setting als het Minnewaterpark. Het nummer ‘Sky Blue Sky’ is hét anthem voor de optimist in mezelf: “Oh, if I didn’t die, I should be satisfied, I survived, that’s good enough for now.” Hartjes voor Wilco!’
Speeldatum: vrijdag 8 juli om 23.30 uur

Jeroen Pede (grafisch vormgever): ‘Black Mountain. Jaren terug nog gezien in een dampende Charlatan in Gent, toen ze na hun reguliere set nog een uur lang psychedelische jams op het uitzinnige publiek loslieten. Soms steekt er ook wel eens een Black Sabbath riff in hun songs en dat vind ik de max.’
Speeldatum:  zaterdag 9 juli om 16.40 uur
Patrick Swimberghe (administratief bediende): ‘Charles Bradley. Het verhaal van Charles Bradley doet me wat terugdenken aan de jaren 60, toen oude blues artiesten uit de jaren 20 ‘herontdekt’ werden en eindelijk hun verdiende lof en waardering kregen. Bradley bedrijft de oude kunst die soul heet: bijna uitgestorven, maar wellicht nog steeds het meest opwindende én emotionele genre dat je op een podium te zien kan krijgen. Verwacht passie, dramatiek, ontroering …  en heel veel zweet!’
Speeldatum: zaterdag 9 juli om 20 uur

Felix Van de Loock (programmatie Cactus Club/More Music!): ‘Het optreden van Oddisee & Good Compny op zondag wordt er ongetwijfeld ééntje om in te kaderen. Ik zag hem al verschillende keren bezig, waaronder een goeie passage met zijn band bij ons in de Cactus Club en het is één van de meest oprechte rappers van dit moment. Oddisee heeft een fantastische flow en zijn band is superstrak, het is ook een echte performer die dicht bij zijn publiek staat. Wordt ongetwijfeld top!’
Speeldatum: zondag 10 juli om 13.30 uur
Sietse Wille (allround vrijwilliger): ‘Ik kijk voornamelijk uit naar Warhola. Vorig jaar heb ik hen gezien in het voorprogramma van Doldrums, een concert dat Cactus Muziekcentrum organiseerde en zij hebben vanaf de eerste noot mijn aandacht getrokken. De mix van indie-r&b en atmosferische electro spreekt me enorm aan en creëert een bepaalde sfeer.’
Speeldatum: vrijdag 8 juli om 17 uur

(ADC)

Info: http://www.cactusfestival.be

Foto EDM

Het weekend van 8, 9 en 10 juli houdt u traditiegetrouw vrij, want dan weerklinken vanuit het idyllische Minnewaterpark vele soorten muziekjes van sub- en andere toppers en u wil dat voor geen geld missen De samenstelling van de affiche stemt dit jaar tot grote (publieks)tevredenheid, met als surplus een bijzondere belangstelling vanuit Nederland. Toch wordt deze editie anders dan de vorige (29) festivals, want sinds de ‘Bataclan’ staat veiligheid bovenaan het lijstje van elke organisator die veel volk over de vloer krijgt. ‘Veiligheid zeer zeker’, zegt organisator Patrick Keersebilck, die aan zijn 30ste editie toe is, ‘maar het wordt geen Zaventem-bis’. En belangrijk: ‘we gaan helder communiceren over wat (niet) kan’.

 Veiligheid

 ‘Is natuurlijk een thema, meer dan andere jaren, maar er lopen sowieso al een aantal procedures over veiligheid in overleg met politie en brandweer. De recente gebeurtenissen in ons land en in Parijs hebben ons wel gedwongen om het hele plan nog eens kritisch door te lichten. Enkele maatregelen werden aangescherpt, zoals het mogelijks fouilleren van concertgangers. We zullen de mensen vragen om zo weinig mogelijk bagage mee te nemen, maar anderzijds willen we ook niet vervallen in draconische maatregelen. Cactus wordt geen Zaventem-bis. Een absolute 100% garantie omtrent veiligheid kun je sowieso niet geven, wat niet betekent dat er geen grotere alertheid zal zijn. Over de meeste maatregelen wil ik niet communiceren, want die blijven natuurlijk geheim. Overigens wil ik opmerken dat het thema veiligheid voor geen enkele aangezochte groep van de affiche een thema was. We kregen daar niet een vraag over te verwerken.’

De affiche

 ‘Tot nu toe loopt alles op wieltjes. We waren dit jaar opvallend snel klaar met de affiche, wat niet altijd het geval is. Er is bij ons grote tevredenheid over het programma, want we hebben weinig compromissen moeten sluiten. Dat is ook het publiek opgevallen, want de kaartenverkoop loopt goed, met dit jaar opvallend meer interesse vanuit Nederland. Het geheim van de affiche? De eenheid in verscheidenheid: interessante namen uit vaak uiteenlopende genres worden samen gebracht tot een consistent totaalprogramma. De opeenvolging Calexico – Black box Revelation – Wilco is hier een goed voorbeeld van op de openingsavond. Idem op zaterdag met Laura Mvula – Charles Bradley – Gregory Porter – Damien Rice. De zondag is er dan meer aandacht voor muziek uit de elektronicasfeer met achtereenvolgens SX – The Cinematic Orchestra en de Franse topact Air.

Exclusief

 ‘Heel wat groepen van de affiche staan exclusief bij ons. Dat is belangrijk, en dit speelde een belangrijke rol in de onderhandelingen met een aantal groepen. Het Belgische festivallandschap blijft immers overbezet. Zo valt Cactus in het weekend van o.a. Rock Zottegem, Gent Jazz en Les Ardentes in Luik. Mee op basis van die exclusieve concerten willen we ons blijven onderscheiden. Daarnaast hebben we onze reputatie als sfeerfestival met een locatie die gerust uniek mag genoemd worden.’

Nieuw

 Het verder werken aan die reputatie als sfeerfestival blijft een aandachtspunt in het denken over de toekomst van het festival . Dit jaar voorzien we in die zin een aantal nieuwigheden. Zo komt er op het Bargeplein, achter de luifel, een nieuwe site ‘Cactus Oasis’, waar zowel de spelende al relaxerende mens volop aan z’n trekken kan komen en waar het ook voor kinderen leuk toeven zal zijn. Op het festivalterrein komt de skybar ‘Iedereen VIP’, een initiatief in samenwerking met de Brugse organisatie Solar Zonder Grenzen, die in verschillende Afrikaanse landen actief is op het vlak van betaalbare elektricteitsvoorzieningen voor de lokale bevolking. Vanuit de ‘Iedereen VIP’-bar kan je tegen een kleine meerprijs genieten van een cocktail of ander drankje met goed uitzicht op het podium. In één beweging steun je hiermee ook de projecten van Solar Zonder Grenzen.

Stad

‘De verhouding met de Stad en de stadsdiensten is goed. Ooit was het anders. Ik herinner mij nog de beginjaren waarin geen enkele vrachtwagen op het terrein mocht, waardoor we het (toen nog gietijzeren) podium met louter spierkracht moesten verhuizen en opbouwen. Vandaag zit de relatie met de stadsdiensten meer in een sfeer van echte samenwerking. Er is nu meer het gevoel van ‘Het Cactusfestival is van ons’. Dat is een belangrijke evolutie.’ (LF)

Foto Jan Dhartet

Kunstenpunt, een nieuw steunpunt voor beeldende kunsten, muziek en podiumkunsten dat van start ging op 1 januari 2015, stelt zich – kort samengevat – tot missie om het Vlaamse kunstenlandschap internationale ruchtbaarheid te geven door middel van samenwerking, communicatie en uitwisseling.

Recent verscheen op het eigen label de cd ‘Fingerprints #2 – Signaturen van componerend Vlaanderen’, zoals de titel aangeeft reeds de tweede ‘Fingerprints’-cd. Bedoeling is de hedendaagse muziek zichtbaar te maken bij de nationale en internationale muziekprofessionals en bij de liefhebbers van klassieke muziek. Deze release is het resultaat van een project dat door Componisten Archipel Vlaanderen werd geïnitieerd.

De cd bevat 25 werken van 23 hedendaagse klassieke componisten die hun stempel drukken op de actuele klassieke muziek in Vlaanderen en Brussel en de opnames werden door Klara gemaakt in de eigen studio met de crème van het jong Vlaams talent. Flanders Arts Institute – steunpunt voor muziek in Vlaanderen – zorgde voor het ontwerp, de productie en de internationale verspreiding van deze cd met de steun van SABAM for Culture.

Tot de krans van de geselecteerde componisten behoort ook stadsgenoot Gilbert Isbin die met ‘Beams’, een creatie voor altsaxofoon en marimba, tekent voor track 17 van de cd. Voor deze Brugse muziekmaker en –schrijver, die de laatste jaren steeds meer renommee verwerft als componist van hedendaagse stukken voor luit – composities in druk uitgegeven door de vermaarde Lute Society en op cd gezet door de subliem spelende Stathis Skandalidis – is dit opnieuw een bemoedigende blijk van waardering.

Op 11 juli wordt de cd op Klara voorgesteld met korte interviews en er zal later ook een live-uitvoering zijn in de Singel. (PJG)

Aan beknopte titels voor zijn recente boeken heeft de Brugse auteur Peter Verhelst weinig boodschap. Samen met Carl Cneut publiceerde hij ‘Het geheim van de keel van de nachtegaal’ en ‘De jongen, de neushoornvogel, de olifant, de tijger en het meisje’. Voor zijn derde boek bij De Eenhoorn, ‘De zeer vermoeide man en de vrouw die hartstochtelijk van bonsai hield’, spande hij in met illustrator Kaatje Vermeire. Het resultaat is ‘een eigenaardig verhaal over een allesomvattende liefde’.

Het verhaal opent met een zoekertje in de krant: mn zkt vr om vr t strvn’ en een vrouw die graag op deze vraag ingaat. De man wil op een mooie manier sterven, maar de aanwezigheid (of het bezoek?) van de vrouw, met haar bonsaiboompje en bijbehorend materiaal, verhindert een en ander.

Het boek heeft bijzondere (grote) afmetingen en wordt gedomineerd dor de paginagrote tekeningen in grijs en (sporadisch) groen. De tekst krijgt een bescheiden plek, maar leest als poësie pure. Als prentenboek, of hoe noem je zo’n samenwerking?, bedoeld voor volwassenen staat het borg voor veel kijk- en leesgenot. Voor wie wil verrassen met een origineel cadeau… (LF)

De zeer vermoeide man en de vrouw die hartstochtelijk van bonsai hield, Peter Verhelst en Kaatje Vermeire, uitg. De Eenhoorn