Exit Magazine

Beste lezers

EXit online gaat er eventjes uit: tot 16 juni staan EXit-twitter, EXit-facebook en EXit-site in sluimerstand. De ‘papieren’ EXit verschijnt op vrijdag 20 juni. Tot dan?

(De redactie)

Foto Stijn Vos

De restauratie van de Onze-Lieve-Vrouwekerk, duurtijd gepland op zeven jaar, draait op volle toeren. Momenteel wordt het hoogkoor aangepakt waardoor het historische orgel (uit 1721) voor lange tijd verdwijnt achter een plastic folie en niet meer bespeelbaar is. De kerkfabriek liet er geen gras over groeien en kocht, met eigen middelen, een nieuw kerkorgel… in Slovenië.  Het instrument wordt op vrijdagavond 30 mei zowel ingewijd door de bisschop als ingespeeld tijdens een concert met organist Ignace Michiels en het Brugse ensemble Arco Baleno.

Het nieuwe pronkstuk van de kerk werd gebouwd door de Sloveense firma Skrabl, grotendeels op aanwijzingen van de Brugse organist Ignace Michiels,  bekend van de jaarlijkse orgelconcerten in de Kathedraal. Het staat momenteel centraal in het schip van de kerk, te midden het gedeelte van de kerkbezoeker. Volgens het verloop van de restauratiewerkzaamheden wordt het orgel mee verplaatst.

Ignace Michiels klinkt bijzonder tevreden met het resultaat: ‘Het Sloveense bedrijf heeft ongelooflijk snel gewerkt. Tussen bestelling en realisatie lagen amper vier maanden. Het is vooral een goed orgel, bruikbaar voor zowel de liturgie als voor concerten. Het heeft veel mogelijkheden en stijlen en heeft een eigenheid. Bouwkundig vind je er de geest van de gotiek in terug.’

De voorzitter van de kerkfabriek, Luc Coulier, sluit zich daar graag bij aan: ‘Deze schitterende kerk, jaarlijks bezocht door 250.000 betalende bezoekers (‘Michelangelo’) en het viervoud daarvan voor het kerkgedeelte, vroeg om een aanpak. Hier bevinden zich vijf topstukken van de Vlaamse Gemeenschap, werd recent zowel een bidkapel ingericht in een van de zijbeuken en een nieuw altaar geplaatst. Dat willen we vieren met een feestconcert dat op vrijdagavond 30 mei gratis wordt aangeboden.’

Ignace Michiels en het ensemble Arco Baleno brengen die avond een programma met concerti van onder meer Haendel, Bach, Mozart, Haydn en Vivaldi. Voorafgaande zal Mgr. De Kesel het orgel inzegenen.  (LF)

Info: Feestconcert 30 mei om 20 uur in de Onze-Lieve-Vrouwekerk

Het Concertgebouw eist dezer dagen volop de aandacht op met de nieuwe seizoensbrochure met kleppers als Isabelle Faust, Jordi Savall, London Philharmonic Orchestra, Budapest Festival Orchestra of pianist Grigory Sokolov. Loopt het artistieke verhaal als een sneltrein, ook zakelijk worden toppen bereikt. Zo werd het Concertgebouw recent nog verkozen tot hidden champion van VOKA-nationaal (Vlaams netwerk van ondernemingen), synoniem voor ‘succesvolle onderneming’. Het is de eerste keer dat een kunstenhuis in deze categorie naar voren wordt geschoven. Ze verdienden deze onderscheiding wegens het internationale allure, de innoverende werking  en de financiële gezondheidstoestand. Belangrijk argument: tegenover elke gesubsidieerde euro staat een zelf verdiende euro, een niet geringe prestatie in de kunstenwereld.

Het Concertgebouw bevindt zich nu halverwege de beleidsperiode 2013-2016 en scherpt haar ambities aan. Er wordt dit jaar nog forser ingezet op het internationale karakter met een navenant internationaal publiek. Zo bereikt de jaarlijkse Bach Academie ruim dertig procent buitenlandse muziekliefhebbers, telkens goed voor een meerdaags verblijf. De tweede ambitie is het inzetten op kunsteducatie voor kinderen. Vorig jaar kwamen meer dan 3500 kinderen in schoolverband op bezoek voor open repetities, workshops en rondleidingen. Meer dan de helft daarvan waren afkomstig uit Brugse scholen.

De publiekscijfers tonen eveneens een opwaartse trend, ondanks het gelijk gebleven aantal concerten.  Men kiest bewust voor ‘niet meer concerten’, maar voor beheersbaar en optimaal verzorgd. De grote concertzaal geeft wel vaker een foute indruk. Wanneer de Tallis Scholars voor een volle parterre zorgen, betekent dat meer dan 600 toeschouwers, of het meest verkochte Tallis Scholars-concert van het land. Toch blijft soms de onterechte indruk  van ‘slechts het parterre gevuld’.  (LF)

Foto Stijn Vos

Lara Taveirne debuteert met sterke roman

‘Twee meisjes op het strand/ ze lezen modebladen/ ze kijken in het rond/ ze dromen van een prins’. Onsterfelijk gemaakt door Raymond, maar dat geluk was niet weggelegd voor twee Franse schoolvriendinnen die in 2005 samen van de 135 meter hoge kliffen van Calais naar beneden sprongen. Het voorval inspireerde de Brugse Lara Taveirne tot een sterk literair debuut: ‘De kinderen van Calais’.

Acteren en regisseren is haar halve leven, de andere helft besteedde zij de voorbije jaren aan het schrijven van een roman die wellicht diepe sporen zal nalaten. De auteur inspireerde zich hiervoor op een krantenartikel over de bizarre zelfmoord van twee hartsvriendinnen die samen uit het leven stapten, zonder aanwijsbare redenen achter te laten.

EXit: Laten we eerst een misverstand opruimen. Dit boek is niet geïnspireerd op de tragische dood van je broer? (Wolf Taveirne (°18) die vorig jaar in de bossen van Zweden in niet opgehelderde toestanden omkwam).

Lara Taveirne: ‘Nee, want het Calaisverhaal hield mij al in de ban sinds 2005. Het is echter wel zo dat ik pas beginnen schrijven ben nadat Wolf gestorven was. Het schrijven was voor mij bijna een redmiddel, al begreep mijn omgeving dat niet zo. Door het schrijven kreeg ik de kans om rustig en op mezelf te zijn. Er was alleen ik en het schrijven, maar terzelfder tijd was ik heel intens bezig met wat er in Wolfs en in ons leven gebeurd was. Ik heb dus zeker niet het verhaal van Wolf geschreven, al zullen bepaalde mensen dat misschien verwachten. Ik ben daar nog helemaal niet aan toe. Ik vind nu nog de woorden niet om erover te spreken, hoe zou ik er dan kunnen over schrijven?’

EXit: Terug naar de kliffen van Calais. Twee meisjes laten hun boekentas achter zich en springen 135 meter diep, de dood in. Je vertelt dat verhaal?

Taveirne: ‘ Nee, helemaal niet. Toen ik dat krantenartikel las, werd ik gegrepen door dat straffe beeld van twee meisjes die aan de rand staan, op zoek naar de grens van het leven. Dat ze dood insprongen, vond ik echter te macaber. Het artikel vermeldde ook nog dat aanvankelijk slechts één meisje teruggevonden werd, wat bij die ouders eventjes de hoop deed ontvlammen dat hun dochter niet zou gesprongen hebben. Dat vond ik een heel mooi idee: wat gebeurt er met het meisje dat meegaat tot aan de rand, maar uiteindelijk een stap terug zet. In werkelijkheid is dat tweede meisje later ook teruggevonden, maar dat gegeven wilde ik niet verwerken in de roman. Ik vind macaber pas mooi als er verschillende lagen op liggen. Mijn  verhaal gaat over het zware trauma van een meisje dat toch wil overleven, trauma’s die van generatie op generatie overgaan, en over hoe zo’n zwarte pagina diepe sporen nalaat in een mensenleven.’

EXit: Verschuilt Lara Taveirne zich in dit boek?

Taveirne:  ‘Niet autobio, maar ik gebruik wel elementen en ervaringen uit mijn eigen leven, zonder een kopie te zijn van dingen die ik heb meegemaakt. Hoewel…ik ben ooit eens, samen met een schoolvriendin, bijna van de school weggestuurd omdat wij samen aan de rand van zo’n klif in Cap Blanc Nez gingen staan, waarbij onze leerkrachten doodsangsten uitstonden. We deden dat niet om gek te doen, maar toch… Daarom denk ik, zelfmoord op die leeftijd heeft iets dubbels. Ik denk niet dat die twee meisjes zwaar depressief waren, maar dat ze op zoek waren naar grenzen, zowel in de liefde als in het gevaar. Wanneer wij aan de rand van zo’n klif gingen staan, was dat met de bedoeling om dubbel te voelen dat we leefden.  Daarom wilde ik het waarom van de meisjes openlaten in het verhaal.

LUC FOSSAERT

Info: De kinderen van Calais, Lara Taveirne, uitg. Manteau, 19,99 euro

Met het bijna laatste concert van zijn muziekseizoen – Dan Tepfer solo – zal Vrijstaat O. ongetwijfeld zowel liefhebbers van jazz als van klassieke muziek weten te intrigeren.

Tepfer won als jongeling van 24 al de prestigieuze Montreux Jazz Festival Solo Piano Competition en vertoefde in recente jaren aan de zijde van illustere jazzgroten als Lee Konitz, Paul Motian en Gary Peacock.

Op 24 mei brengt hij zijn solo performance (en cd) ‘Goldberg Variatons/Variatons’, waarin hij het risico aandurft van een geheel aparte  aanpak van het overbekende werk van Bach. Middels eigen variaties op de gekende Goldbergvariaties geeft hij zijn persoonlijke commentaar en combineert op die manier Bach met eigentijdse improvisatie. Het is in spanning afwachten of Tepfer dat tot een goed einde brengt. Vorig jaar slaagde hij daar alvast in, toen hij het publiek hier te lande in een uitverkochte zaal (De Bijloke) voor het eerst liet proeven van dat bijzondere project, met achteraf zeer lovende reacties. Hopelijk kan hij dat huzarenstuk herhalen in het unieke decor van Vrijstaat O. (PJG)

Zaterdag 24 mei om 20.00 uur – www.vrijstaat-o.be

Foto Paul Willaert

Tot 21 juni, elf exclusieve concerten voor België

Het Brugse accordeonfestival Airbag, opgestart in 2003 en al die tijd uniek in zijn soort in België, biedt gedurende 14 dagen een staalkaart van wat het accordeon vandaag betekent in het brede gamma aan muziekstijlen.  De komende editie is bovendien opgevat als een ‘the best of’ van de vorige vijf edities, focust op jong en oud en zwermt uit naar de deelgemeenten. EXit selecteert uit het omvangrijke programma.

* woensdag 21 mei (20 u.), Stadsschouwburg: De roots van Renato Borghetti, een grote naam, liggen bij de gauchos van het uiterste zuiden van Brazilië. Hij hult zich graag in de typische klederdracht van de Braziliaanse cowboys en bespeelt de gaita ponto, een typische Braziliaanse accordeon. Daardoor klinkt zijn instrument steviger en dieper dan een normale accordeon.

* vrijdag 23 mei (20 u.), Stadsschouwburg: AccordeonisteSharon Shannon rekent zowat iedereen in de Ierse muziekindustrie tot vriend en/of bewonderaar. Dame met klasse. Ze speelde onder andere met Bono, Sinéad O’Connor, Jackson Browne, Mark Knopfler, The Chieftains en Willie Nelson. Voelt zich thuis in de meest uiteenlopende genres: van traditionele volksmuziek, country en cajun tot klassiek, hiphop en rap. In het voorprogramma: vijf jonge dames uit Wales die een coole bries door de Welshe volksmuziek jagen.

* zaterdag 24 mei (20 u.) Stadsschouwburg: Concertino, virtuoos Roemeens accordeonorkest en absolute top. Weinig instrumenten zijn zo prominent aanwezig in de talrijke muzikale tradities tussen Oekraïne en Afghanistan, dan het accordeon. De accordeonisten van Concertino verenigden zich tot de een uitmuntende accordeonband die in korte tijd de erkenning kreeg als ‘Accordion World Champion Orchestra’.  

* donderdag 29 mei (20 u.), Spiegeltent (Kruisvest): Joaquin Diaz. Na vijf edities staat eindelijk de merengue op het programma, de traditionele muziek- en dansstijl uit de Dominicaanse Republiek, ooit geïntroduceerd door de Afrikaanse slaven rond 1850. Begin 19de eeuw gold de merengue als de dans van de arme klasse. Maar toen dictator Rafael Trujillo naar de merengue greep als een van zijn belangrijkste propagandamiddelen, brak het genre ook internationaal door.  Diaz’ repertoire combineert traditionele en originele klanken, gestuwd door een verbazingwekkend ritme en een duivelse percussie.

Airbag in cijfers  

De eerste Airbag liep in 2004, bracht 30 concerten en 2 tentoonstellingen, lokte ongeveer 40.000 mensen uit hun (spiegel)tent. Met een budget van 240.000 euro werd gemikt op een breed publiek. De tweede editie, 2006, sloeg minder aan met slechts 16.000 toeschouwers, wegens enkele evidente oorzaken. In 2008, derde editie en goed voor 14.000 bezoekers, werd de programmering lichtjes afgeslankt. De vierde editie in 2010 kampte met kalenderproblemen en een overvolle affiche, maar het publiek lustte het wel. De jongste editie van 2012 beperkte de concerten tot een kortere periode, breidde uit met tentoonstellingen, theater, cursussen en een masterclass. Aan de kassa telde men 29.000 toeschouwers.  De vijf edities samengeteld komt het Cultuurcentrum uit op 110.000 muziekliefhebbers. Dit jaar wordt Airbag, stevig verankerd in de Brugse cultuurkalender, door de Stad gesteund met een budget van 130.000 euro. (LF)

Foto Bruno Bollaert

Voor de laatste editie van de Soulmates Sessions seizoen 2013-2014 van en in Vrijstaat O. zet El Negocito Records enkele van zijn (vele) troefkaarten in.  

Hoewel slechts 5 jaar oud, is de catalogus van dat Gentse platenlabel al dermate rijk aan releases van jong en oud(er) talent, dat het welhaast niet anders kan of het wordt (wederom) een bijzonder interessante aflevering. Een gevarieerde avond bovendien, want met een pianoduet, een pianosolo en een trio zonder piano maar met een van de onbetwistbare helden van de Freejazz.

Antiduo, bestaande uit Erik Vermeulen (een van mijn absolute favorieten in het Belgische jazzlandschap) en de dertig jaar jongere Seppe Gebruers, zet de avond in. Het concert in het Citadelpark vorig jaar indachtig, is het vooruitzicht beide pianisten opnieuw samen aan het werk (en bovendien in betere omstandigheden) te mogen horen, mij bijzonder aantrekkelijk. Hun eerste, titelloze album (El Negocito Records 14) werd terecht op lovende recensies onthaald.

Fabian Fiorini, tweede luik van de trilogie, brengt een solo performance. Deze Italiaans-Belgische pianist voelt zich als een vis in het water van menige muzikale vijver: hedendaagse muziek, avant-garde,  interdisciplinaire kunst (Anne Teresa De Keersmaeker, Wim Vandekeybus, Theater Zuidpool,…) en jazz (projecten van Aka Moon, het ensemble Octurn, vaste pianist van het Jeroen Van Herzeele Quartet). De  improvisaties die hij solo zal brengen, zijn de voorbode van zijn (solo)debuut-cd.

Aan Charles Gayle Trio de eer om de avond af te sluiten. Na decennia als dakloze straatmuzikant zijn dagelijks (?) brood te hebben moeten bijeen spelen, is het saxofonist/pianist Charles Gayle (inmiddels 75) pas de laatste twintig jaar gegund een bekende naam in de jazz- en improvisatiescene te worden en wereldwijd erkenning te vergaren. Niet enkel in die middens overigens: artiesten als Henry Rollins en Thurston Moore (Sonic Youth) bleken zeer happig om met hem samen te werken. Het trio, met verder Giovanni Barcella (drums) en Manolo Cabras (contrabas) maakte vorig jaar in Parazzar al behoorlijk indruk: deze 3 muzikanten nu al opnieuw in onze regio te mogen meemaken, het inspireert tot dankbare gevoelens. (PJG)

Zaterdag 17 mei om 20.00 uur – www.vrijstaat-o.be

Foto Ellen De Meulemeester

Vorig jaar in maart vroor het de pannen van het Stadshallendak tijdens de Commeere Comedy Cup. Nu mikken organisators Piet en Ruben De Ville van deze bonte comedy-avond op veilig en stippen zaterdag 17 mei in de uitgaansagenda aan. Zeven stand-up grapjurken dingen op die avond mee naar eeuwige roem en een prijzenpot. ‘Voor het publiek is het tof dat het zelf zijn favoriet kan kiezen. Het is meer dan een avondje comedy, het is ook een spannende wedstrijd’, luidt het.

EXit: Jullie kregen een recordaantal inzendingen (24) binnen. Welke tendens merk je?

Ruben De Ville: ‘Vooral twintigers en dertigers schreven in. De inzendingen kwamen uit heel Vlaanderen en er schreven zich ook een vijftal Nederlanders in. Bij de acht geselecteerden zitten drie West-Vlamingen, één Nederlander, twee Oost-Vlamingen en twee Antwerpenaren. De keuze maken was niet gemakkelijk. Dit zijn de namen: Sander Vanderveeren, Kjen Descheemaecker, Rafael De Block, Mino Van Nassau, Jarno Boone, Kris Van Spitael, Koen Rijsbrack en Jins Von Stroheim.’

EXit: Op basis van welke criteria hebben jullie een selectie gemaakt?

Piet De Ville: ‘We vroegen aan elke kandidaat om een filmpje mee te sturen. Alle inzendingen hebben we verschillende keren bekeken. Allereerst moet het stuk natuurlijk voldoende grappen bevatten. Originaliteit is erg belangrijk. Een kandidaat die een situatie bekijkt vanuit een aparte invalshoek heeft een streepje voor. Er moet ook een zekere opbouw en samenhang in de act zitten en de kandidaat moet verbaal sterk en podiumvast zijn.’

EXit: Weinig Bruggelingen in de selectie te bespeuren. Hoe komt dat, denken jullie?

Ruben: ‘Brugge heeft met Bart Vantieghem, Kevin Rombaux en David Galle drie comedians die vaak optreden. Galle komt zelfs geregeld op de nationale televisie. Ze werkten al allemaal aan de Commeere Comedy Cup mee, als kandidaat, als special guest of als presentator… Drie relatief populaire comedians in één stad, dat is toch niet slecht. Lange tijd was er niets.’

Piet: ‘Er dienden zich inderdaad geen nieuwe Brugse comedians aan. We hadden het graag anders gezien… Een paar jaar geleden heeft men in het Entrepot comedyworkshops gegeven. Misschien kunnen dergelijke initiatieven helpen. Met Jarno Boone is er wel een comedian uit de dichte omgeving van Brugge (Eernegem) die aan de weg timmert. Hij won vorig jaar bij ons de prijs van het publiek en doet nu opnieuw mee.’

EXit: Special guest op de Commeere Comedy Cup is Raf Coppens. Wat maakt hem zo bijzonder voor jullie?

Ruben: ‘Hij is de peetvader van de Vlaamse stand-up comedians. Coppens heeft de grootste grapdichtheid van de lage landen: zes grappen per minuut! Hij is bekend van de legendarische Museeuw-moppen en hilarische imitaties van onder meer Jean-Luc Dehaene.’

EXit: Bart Vantieghem is een vaste waarde voor de CCC?

Piet: ‘Bart heeft gewonnen in 2011 en is sindsdien onze Master of Ceremony. Hij is geliefd bij het publiek. Zeker zijn persiflages van bekende hits vallen erg in de smaak. Wie er vorig jaar bij was, herinnert zich zeker nog zijn Maggie De Block-medley. Voor de editie 2014 heeft hij al wat nieuwe nummers in petto.’

EXit: Wat schaft de prijzenpot?

Piet: ‘De winnaar van de prijs van de vakjury wint 200 euro. De winnaar van de prijs van het publiek wint traditiegetrouw zijn gestalte in bakken Brugse Zot. De vorige winnaar was bijna twee meter!’

EXit: Wie maakt deel uit van de vakjury?

Ruben: ‘De juryvoorzitter is de Brugse cartoonist Marec. Daarnaast verwelkomen we journalist Stefaan Van Volcem, comedian Kevin Rombaux en Filip Vermander van Brugge Kaas als comedy-inspectors.’

(ADC)

Info: Commeere Comedy Cup op zaterdag 17 mei 2014 in de Stadshallen (Belfort).

Reservaties via decommeere@hotmail.com en 0497 37 44 95
Op vertoon van Brugge Leeft kaart slechts 8 euro.

In de papieren en/of digitale agenda van al wie zich jazz aficionado noemt, hoort voor de datum van 14 mei al weken gemarkeerd te staan: Oliver Lake komt naar Brugge! Inderdaad zijn de programmatoren van De Werf er (opnieuw) in geslaagd deze Amerikaanse altsaxofonist, die al decennia in de premier league van de jazz “speelt”, naar het podium van het Kunstencentrum te halen.

Lake maakte vooral naam als medeoprichter van het World Saxophone Quartet (met verder Julius Hemphill, Hamiet Bluiett en David Murray), wereldwijd meer dan twintig jaar het belangrijkste ensemble in zijn genre. Daarnaast leidde hij enkele kleinere formaties, waaronder zijn trio met Andrew Cyrille (drums) en Fred Hopkins (bas) waarmee hij ook in De Werf aantrad. Overigens is Lake daar intussen al voor de vierde keer te gast, want eerder zowel in duo met Borah Bergman als in het Quartet van Sonny Simons.

Ook dit keer is Lake in fraai gezelschap: Trio Generations telt 2 muzikanten die in De Werf intussen vriend aan huis zijn – de met zijn instrument dansende bassist Joe Fonda en pianist Michael Jefry Stevens  – en de jonge Oostenrijkse drummer Emil Gross als vertegenwoordiger van de derde generatie.

We schreven het al in de “papieren” Exit van mei en volharden: “Ongetwijfeld een aanrader, dit concert!” (PJG)

TRIO GENERATIONS + OLIVER LAKE (USA)  – woensdag 14 mei om 20.30 uur – www.dewerf.be