Exit Magazine

Foto EDM

‘Een mens is pas echt gelukkig als hij zijn kinderdromen waar maakt’, deze rake zin van ex-radiomaker Paul Jacobs inspireerde de Brugse radio-maakster Christina Van Geel tot een geslaagd experiment: een interviewboek waarin 23 interessante Vlamingen ronduit vertellen over wat dromen met hun leven heeft gedaan. Het resultaat zijn 23 authentiek vertelde levensverhalen met heel wat emotionele scoops.

 Christina Van Geel opent haar boek even openhartig als haar gesprekspartners. Zo zette ze abrupt een streep onder een korte politieke carrière, want ‘mijn hart was niet betrokken’. Voorts leren we dat ze als kind hield van opstelletjes schrijven, op een podium staan en van zingen. Als je dan toch houdt van opstelletjes schrijven, waarom dan niet meteen een boek, vroeg ze zich af. Daarop stapte ze een half jaar lang door Vlaanderen op zoek naar boeiende, heel uiteenlopende mensen, die wilden getuigen over dromen en soms het inherente mislukken. Zo ontmoette ze ‘aardse dromers’, ‘gedreven dromers’, goalgetters, zoekers en dwalers, mensen zonder of met gecrashte dromen. Of mensen gelukkiger worden als ze hun kinderdromen realiseren, Van Geel weet het evenmin, maar: ‘de gedachten, de verhalen en de andere vragen die ze oproepen zijn zoveel interessanter. En het is vooral de kwetsbaarheid, die we allemaal gemeen hebben, die de verhalen ook erg herkenbaar maken. Deze 23 mensen, dat zijn wij allemaal. We zoeken en ploeteren, we juichen en struikelen, we kruipen weer recht en we gaan door. En soms weten we het gewoon even niet, ook goed. We zijn daarin niet zo verschillend van mekaar.’

Bloemlezen

De geïnterviewden vertellen heel verschillende verhalen. Zo blijkt ex-wielrenner Roger De Vlaeminck vandaag een ideale huisman te zijn, maar behept met angst voor het einde dat ons ooit allemaal wacht. Pol Hauspie, helft van Lernout & Hauspie, biecht openhartig zijn fouten op die leidden tot de crash van het ambitieuze spraaktechnologiebedrijf. Chocolatier Dominique Persoone is de man zonder schrik, durf- en doetal, en als kind dromend van ontdekkingsreizen. Wim Opbrouck mag dan al het beeld van de Renaissance-kunstenaar benaderen, hij blijft desondanks ‘de eeuwige twijfelaar’. Bert Anciaux droomt ervan ‘de wereld te verbeteren’, maar ziet zichzelf als ‘gids zonder gevolg’ die zijn hemel nog moet verdienen’. Weinig bekend, maar openhartig, is de Brugse Fien Sabbe (50), ooit talentvol aan de slag bij de VRT, maar eensklaps afgevoerd bij een zoveelste vernieuwingsperiode. Studeert nu rechten en loopt stage aan de balie. Haar droom: rechter worden. Patrick Develtere, de voorzitter van het vroegere ACW, nu Beweging.Net blijkt vooral bewogen te worden door Afrika en ontwikkelingshulp, maar tuimelde onwetend in het Arco-debacle en ervoer ‘een keten van brutaliteiten’. Celie Dehaene droomde ervan airhostess te worden, maar het werd een leven samen met Jean-Luc, haar ‘compagnon de route’, in goede en andere dagen.

Het boek ‘Wat het is, vele dromen later’ opent met het pijnlijke relaas van schrijver Guillaume Van Der Stighelen wiens leven een abrupt andere wending nam toen zijn zoon omkwam bij een kotfuif. Wat aanvankelijk ‘het absolute nulpunt’ was in zijn leven, werd later ‘een nieuw vertrekpunt’.

Andere lezenswaardige verhalen worden verteld door de Koerdische politica Zuhal Demir, actrice Els Dottermans, jeugdauteur Kristien Dieltiens, Kathleen Cools, zuster Jeanne Devos (die ooit bloemist wilde worden…), filosoof Dirk De Wachter, zanger Stef Bos en Frank Van Massenhove (die zijn NMBS-droom snel moest opbergen). Minder bekend, geheel ten onrechte, is de story van de Poolse filosofe Alicja Gescinska, die ooit met haar ouders uit communistisch Polen naar België vluchtte. Deze respectabele lijst wordt besloten met de Iraanse vluchtelinge Sepideh Sedaghatnia die in 2015 werd verkozen tot wijnsommelier van het jaar en nu een eigen wijnbar heeft in Antwerpen. Tot slot: uitgeverij Pelckmans engageerde fotograaf Bas Bogaerts, een lumineus idee. (LF)

Info: Wat het is, Vele dromen later, Christina Van Geel, uitg. Pelckmans. Boekvoorstelling op zondag 6 december om 15 uur in Boekhandel De Reyghere. Mailen naar klantendienst@dereyghere.be

Foto Stijn Vos 

Met haar debuut, De Kinderen van Calais, zorgde ze voor een literaire voltreffer en recent nog de prijs voor het beste debuut. Een eendagsvlieg of een blijver? Dat wordt nu beslecht met haar tweede roman Hotel Zonder Sterren. Schrik voor de zeis van de kritiek heeft ze niet: ‘Ik hou te veel van dit boek, ik heb er het volste vertrouwen in.’

 Taveirnes eersteling opende snel een aantal literaire deuren. Het thema, een bizarre zelfmoord bij jongeren, zat stevig op de huid van de lezer waarna flink wat mediatieke aandacht volgde. Uitgeverij Manteau zette fors in op hun goudklompje, maar kort na verschijnen werd Lara Taveirne weggesnoept door het Nederlandse, prestigieuze Prometheus, thuishaven van menig Vlaams schrijverstalent, en bij deze de uitgever van haar tweede roman. Intussen beleeft het bekroonde Calais-boek een apart circuit. De Gentse Kopergietery loopt warm voor een toneelbewerking, met Lara in een rol, en er wordt stilzwijgend gepraat over een mogelijk filmplan. Conclusie: er zijn debutanten die het met minder aandacht moeten stellen en de verwachting voor de aartsmoeilijke ‘tweede’ was dan ook hooggespannen.

Hotel zonder Sterren is een waardige opvolger die qua thematiek weinig gemeen heeft met De Kinderen van Calais. Het startidee was een reis naar Portugal waar ze al fietsend verrast werd door een prachtig en mysterieus beeld, het Bussaco Palace Hotel, te boek als het mooiste hotel van Europa. Tien jaar en veel pagina’s verder rijpt bij hoofdfiguur Larissa het idee om haar ex-lief op te bellen voor een liefdesweekend in het feeërieke hotel. Een en ander wordt het begin van een rollercoaster van snel opeenvolgende, in elkaar verweven gebeurtenissen, waaronder enkele synchrone levensverhalen. Daardoor werd het een roman met veel verhaallijnen die aandachtige lectuur vraagt.

Hotel zonder Sterren schreef Lara ‘in aparte hoofdstukken die ze pas op het eind van het schrijven in elkaar puzzelde’ tot het definitieve verhaal. Het schrijven ervan bleek ‘een zware job, je voelt je als auteur immers enorm bloot ‘ bekent ze. ‘Maar ik heb alles gegeven, en nu gaat het boek over in andere handen.’

Hoe ambitieus ze nu is: ‘Ach nee, ik zie dat niet in die termen. Schrijven doe ik immers altijd. Ik krijg plots een goed idee en dat moet meteen op papier, desnoods ‘s nachts. Zo werkt het bij mij. De inspiratie trekt mij mee.’

Schrik voor de ontvangst van de moeilijke opvolger heeft ze niet: ‘Ik voel natuurlijk de druk van buitenaf, maar zelf ervaar ik daar geen enkel probleem mee.’ En wie op zoek naar Lara in hoofdfiguur Larissa is er aan voor de moeite: ‘De namen doen wellicht zoiets vermoeden, maar voor mij is dat louter een stijlfiguur, iets waardoor je heel dicht op je romanfiguur zit. Autobio is het geenszins. Ik put hooguit enkele beelden uit mijn leven.’

En wie, als uitsmijter, haar boeken leest? ‘De talrijke mails en brieven die ik ontvang tonen een heel divers publiek, van oud en wijs tot jong en hip. Maar ik schrijf dan ook niet met een publiek voor ogen, ik schrijf vanuit mijn personages.’ (LF)

Info: Hotel zonder Sterren, Lara Taveirne, uitg. Prometheus

Handmade in Brugge (een initiatief van tapis plein vzw in samenwerking met de Stad Brugge) pakt dit najaar uit met een gevarieerd aanbod rond ambachten. Handmade in Brugge nodigt je uit op stap te gaan en Brugge te ontdekken als stad van inspirerende makers. Ellen Vandenbulcke van tapis plein licht toe.

Handmade in Brugge is een platform dat ambachtelijke makers samenbrengt en hun werk voor het voetlicht plaatst. In de geborgenheid van hun ateliers geven ze dagelijks de wereld vorm, maar vaak zijn we vergeten met hoeveel passie en engelengeduld dit gepaard gaat. Handmade in Brugge laat zowel Bruggelingen als toeristen zien waar in de stad deze vaklui aan het werk zijn en welke schitterende producten dagelijks uit hun handen voortvloeien.

Handmade in Brugge stuurt je dan ook graag wandelen met het gloednieuwe stadsplan of de Handmade in Brugge app. Het stadsplan kun je vinden in de toeristische infokantoren en toont je waar de Brugse makers met het Handmade in Bruggelabel hun atelier hebben. Het label wordt uitgereikt aan die makers die met de hand én lokaal produceren. Je herkent hen aan het Handmade in Bruggelabel op winkelruit of atelier. Aarzel niet om eens binnen te stappen. De kans is groot dat je ze er aan het werk ziet en herontdekt hoe zaken met de hand gemaakt worden.

Wil je graag het verhaal achter de makers en de ambachten in Brugge ontdekken? Dan kun je op stap gaan met de Handmade in Brugge app. Je kunt deze nieuwe Xplore Bruges app downloaden op je smartphone of tablet. Aan de hand van tal van foto’s en filmpjes krijg je een beeld van het rijke ambachtelijke verleden van de stad. Je ontdekt waar de wolververs, leerlooiers of pottenbakkers hun stek hadden en hoe ze te werk gingen. Maar ook welke makers vandaag met net dezelfde technieken aan de slag gaan. Heel wat monumenten, musea, ateliers en winkels op de route kunnen ook bezocht orden.
Dat Brugge aan het culinaire halfrond prijkt met heel wat sterren en gekend is voor koekjes, chocolade en heerlijke patisserie, is ondertussen wijd bekend. In het kader van de Week van de Smaak zet Handmade in Brugge die makers die gebruik maken van lokale, seizoensgebonden en vaak vergeten producten in de kijker. In het weekend van 14 en 15 november wordt iedereen uitgenodigd aan te schuiven aan Tafel 24. Deze tafel, vormgegeven door architect Bart Lens, reist doorheen Vlaanderen en strijkt neer in de Bogardenkapel in Brugge. De tafel zal er te bewonderen zijn, gedekt met keramiek, tafellinnen en -decoratie, allemaal ‘handmade’ in Brugge. Je zal er ook kunnen genieten van lekkere proevertjes, langs kunnen gaan bij makers of deelnemen aan één van de workshops. Wat dacht je van speculoos bakken of een workshop rond de vergeten techniek van het fermenteren?

Handmade in Brugge maakt ook werk van een beter klimaat voor creatief en ambachtelijk ondernemerschap. Ze probeert creatieve ondernemers te ondersteunen waar mogelijk. Zo organiseert Handmade in Brugge op maandag 9 november samen met Vormingplus, Stad Brugge en Unizo een infosessie rond pop-ups. Heel wat leegstaande panden in de stad smeken om een tijdelijke invulling en bieden een ideaal uitstalraam voor lokaal en opstartend talent. Voor wie al een tijdje op het idee broedt een winkel op te starten, maar twijfelt om te springen.

Handmade in Brugge zet eveneens ambachtelijke makers aan tot vernieuwing en creatie. De Makersmatch koppelt ontwerpers, makers en lokale maakbedrijven met de bedoeling tot productvernieuwing komen, de resultaten zijn er begin 2016.

Info: http://www.handmadeinbrugge.be

Foto Steven Haberland

Allen die tijdens de recente editie van Jazz Brugge (2014) het memorabele muzikale duo Rita Marcotulli en Luciano Biondini hebben mogen meemaken, werden verwend met een concert dat onbetwistbaar uitgroeide tot een van de allerbeste van de vierdaagse. De pianiste en de accordeonist voelden elkaar dermate feilloos en haarscherp aan dat sprake was van een ware symbiose waardoor hun set in de Kamermuziekzaal van Concertgebouw Brugge nog lang is blijven nazinderen. Op de cd ‘La Strada Invisible’ heeft het Italiaanse tweetal overigens een ferm staaltje van dat kunnen vereeuwigd.

Goed nieuws voor wie Marcotulli en Biondini nog niet aan het werk heeft gezien en meteen ook voor de fan die het feest met deze Italianen opnieuw wil beleven: op zondag 28 oktober staan ze in het ongeëvenaarde decor van Vrijstaat O. (PJG)

Zondag 25 oktober om 17.00 uur – www.vrijstaat-o.be

Kunstenfestival Watou en Kunstenfestival Damme kiezen voor een doorgedreven samenwerking. Watou blijft zijn zomerse zelf in Watou. In Damme schakelen we over naar een jaarlijks winterkunstenfestival met een eigen identiteit. Het gezamenlijke DNA zal duidelijk zijn maar een identieke tweeling wordt het niet. De eerste editie van het winterse Kunstenfestival Damme is gepland in 2017.

De samenwerking is in de eerste plaats ingegeven door goesting. Watou en Damme zijn twee grensgemeenschappen in het landelijke zuiden en noorden van West-Vlaanderen. Watou was een invloedrijk graafschap, het historische Damme was een bloeiend middeleeuws havenstadje. Beide regio’s kenden nog niet zo lang geleden een drukke grensoverschrijdende smokkelroute. Van smokkelen is nu al lang geen sprake meer en de geografische grensgebieden zijn meer dan ooit vervaagd door het gemeenschappelijke dagelijkse leven. Beide gemeenschappen leven in voortreffelijke symbiose samen in hun grensland.

Watou werd een landelijk kunst- en poëziedorp waar jaar na jaar een gewaardeerde kolonie cultuur- en kunstenmakers landt die duizenden bezoekers aantrekt. Kunstenfestival Watou, was deze zomer met 16 000 bezoekers aan de 35^ste succesvolle editie toe.

Damme werd in 1997 het eerste boekendorp in Vlaanderen en heeft daarnaast tal van mooie culturele activiteiten op het palmares staan. Maar de ambitie rijkt hoger. In 2014 werd een eerste editie van een niet onverdienstelijk zomerkunstenfestival ‘De hervonden tijd’ georganiseerd, het smaakte naar meer.

“De organisatie van een festival is artistiek, financieel en logistiek echter een hele onderneming. Na overleg en denkwerk hebben we besloten om, via de samenwerking met vzw Kunst en vzw Stichting Ijsberg, de zomerpiste te verlaten en te kiezen voor een jaarlijks winterkunstenfestival in Damme”, zegt burgemeester Joachim Coens. “De eerste editie is gepland voor oktober-november 2017. Maar in de aanloop naar deze editie zullen al enkele bescheiden initiatieven worden genomen.”

Kunstenfestival Damme streeft naar een artistiek-inhoudelijke verbinding met een breed publiek dat op zoek is naar authentieke meerwaardebeleving. Het artistiek concept en de inhoudelijke werking ligt exclusief in handen van vzw Kunst maar uiteraard is het de bedoeling om een uitgebreid samenwerkingsplatform te creëren tussen vzw Kunst, het stadsbestuur van Damme en alle partners die cultuurtoerisme in Damme op een kwaliteitsvolle manier willen en kunnen ondersteunen.

www.kunstenfestivalwatou.be – www.kunstenfestivaldamme.be

Robert Devriendt (foto Stijn Vos)

Hij heeft er lang moeten op wachten, maar de Brugse kunstenaar Robert Devriendt heeft met ‘Making Connections’ zijn eerste grote tentoonstelling in Brugge beet. Sinds Devriendt in 2014 tentoon stelde in de internationaal prestigieuze ‘Marlborough Fine Art Gallery’ in Londen gaat het deze kunstenaar flink voor de wind. Aan deze tentoonstelling is een leuk project verbonden waarmee u een ‘Devriendt’ kunt verdienen.

Zo omschrijft Musea Brugge het werk van Devriendt: ‘Close-ups in een douche-scène, een explosie, een koppel in het geelgroene neonlicht van een parking, een dolende wilde hond… De kleine schilderijen van Robert Devriendt werken als teasers die de verbeelding activeren. De kunstenaar speculeert op de associaties die de werken oproepen en op de connecties die de toeschouwer tussen de verschillende schilderijen maakt’. Meer info over deze tentoonstelling in de EXit van 23.10.

Info: Making Connections, loopt nog tot 21 februari 2016 in het Groeningemuseum. http://www.museabrugge.be . Volgend jaar verhuist de tentoonstelling naar het Poolse Krakau. Zie ook http://www.facebook.com/makingconnections.robertdevriendt

The Final is de slottentoonstelling van Art Selects, het masterproject van de Brugse kunststudenten Evi Steyaert (KASK) en Pauline Vanhoven, (Sint-Lucas Gent) onder leiding van Olivier Van Acker. Als onderzoek naar de relatie tussen de kunstenaar en zijn publiek organiseerden zij een project waarbij verschillende kunstenaars de stad in trokken met één van hun werken.

In The Final presenteert een select aantal deelnemers het kunstwerk waarmee ze deelnamen aan Art Selects. Ze delen hun ervaringen en tonen daarbij een deel van hun persoonlijk werk. Op TANK staan de autonome kunstenaars centraal, en worden ze met elkaar verbonden door het idee van De Straat.

Met werk van Ersi Varveri (installatie), Alexandra Bertels (fotografie), Detlef ‘Godzoro’ Packo & Bunnyman (performance), Daphne Vermeersch (grafiek), Els De Roo (tekenkunst) en Margot de Clerck (installatie) en optredens van onder meer Red Light District, White Van Man en Free Thinkers Clan.

TANK#series is het kunstenfestival van Het Entrepot. Het principe: een jonge curator/groep jonge curatoren krijgt de kans om één avond volledig zelf in te vullen. Hiervoor krijgen ze een werkbudget, artistieke carte blanche en volledige ondersteuning door Het Entrepot.

Praktisch: TANK vindt plaats op zaterdag 24 oktober vanaf 20u in Het Entrepot (Binnenweg 4 – 8000 Brugge). Gratis toegang.

10 oktober 2015, Red Herring, 20.30 uur, De Werf

15 oktober 2015, Hulk, 20.30 uur, De Werf

De Werf richt spots op Diederik Peeters

In oktober 2015 focust De Werf op het jonge, experimentele werk van Diederik Peeters. Officieel is Peeters beeldend kunstenaar, maar wat hij doet, is moeilijk te categoriseren. Hij schrijft teksten, ontwikkelt installaties en video’s en maakt performances. Samen met enkele andere kunstenaars maakt hij deel uit van het productiebureau SPIN

Op 10 oktober 2015 staat hij met Red Herring op scene in De Werf. Angst is het centrale gegeven van de voorstelling. Diederik Peeters is bang: hij heeft smet- en hoogtevrees, is bang van spoken, heeft last van achtervolgingswaanzin en heeft schrik om te mislukken. In Red Herring krijg je abstracte taferelen rond zijn irrationele angsten. Hij wordt daarbij gestuurd – of tegengewerkt? – door een heel eigenzinnige klankband. De Morgen noemde deze voorstelling ‘een pastiche van horrorfilms en absurde verhalen en had het over een ontzettend hilarische, maar ook zeer overtuigende voorstelling. Slapstick, maar dan niet van het vrijblijvende soort.’

Voor Hulk op 15 oktober 2015 liet hij zich inspireren door de woede en fysieke kracht van deze gelijknamige strip – en filmfiguur. Licht, geluid, decor en zelfs kostuums ontpoppen zich hier tot evenwaardige mede- of tegenspelers. (Info t 050 33 05 29, reservatie@dewerf.be, http://www.dewerf.be)

 21 oktober 2015, 15.00 uur

Zoo doen ze de dingen, Fabuleus en HetPaleis, Magdalenazaal

In oktober is ook werk te zien van een andere gewezen Bruggeling. Choreograaf Randi De Vlieghe werkt al enkele jaren voor het jeugdtheatergezelschap Fabuleus. Zijn creaties zijn heel regelmatig in de Brugse huizen te zien. In Zoo doen ze de dingen, een coproductie met HetPaleis, komt de inspiratie vanuit de dieren- en insectenwereld. Zeven dansers bewegen zich in een terrarium en vertolken de meest uiteenlopende en absurde wezens, van vlooien tot duizendpoten. Ze verleiden en paren, ze vechten en intimideren. De reacties op de voorstelling uit 2012 waren erg lovend. Zoo doen ze de dingen werd de beste jeugddansvoorstelling van het jaar genoemd. De voorstelling bewijst volgens De Standaard hoe krachtig dans kan zijn, ook voor een jong publiek. (Info t 050 44 30 60, http://www.ccbrugge.be)

Er was eens en ze leefden nog lang en gelukkig

In het najaar kleuren een aantal sprookjes het theaterprogramma in de Stadsschouwburg en De Dijk. Eeuwenoude klassiekers, maar niet helemaal zoals we ze kennen. Op 20 oktober brengen het Noord Nederlands Toneel en Club Guy & Roni Sneeuwwitje als hedendaags, ongepolijst sprookje. In het stuk wordt onze leefwereld anno 2015 flink onder de loep genomen. Regisseur Ko Van den Bosch laat Sneeuwwitje wakker worden een wereld vol welvaart, waar alles kan en mag, maar waar iedereen bang, kwaad en ontevreden is. Wat wil Sneeuwwitje nu eigenlijk? Het echte leven? Maar wat is dat?

Een week later speelt theatergezelschap Abattoir Fermé hun versie voor volwassenen van het bekende Alice in Wonderland. Anderhalve eeuw na publicatie heeft het verhaal niets aan kracht ingeboet. Het gezelschap vertaalt de absurde droomlogica van Lewis Carroll naar een duistere vertelling met straffe visuele tableaus.

Het Italiaans-Belgische gezelschap Sprookjes enzo maakte dan weer een heel eigen versie van Hans en Grietje voor kinderen tussen vijf en acht. Afsluiter en hoogtepunt in deze reeks wordt De Sprookjesboom de musical. Deze Nederlandse productie is te zien in het attractiepark de Efteling, maar toert ook met veel succes doorheen Nederland en Vlaanderen. Roodkapje, Wolf, Geitje Benjamin en de andere sprookjesbosbewoners zorgen voor een wonderlijk muziekfeest.

Sigrid Devisch

Ondanks zijn 74 levensjaren blijft saxofonist en klarinettist Peter Brötzmann een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de improvisatiescene. Studeerde hij aanvankelijk schilderkunst – wat zich nog weerspiegelt in de hoezen van zijn albums – toch werd muziek zijn grootste passie. Zijn eerste opnames dateren van 1967, met ‘Machine Gun’ leverde hij in 1968 een nog steeds imponerend werkstuk af. Intussen is hij op meer dan 100 albums te horen, hetzij solo, hetzij als bandleader, hetzij als lid van andermans groep.

Drummer Steve Noble studeerde bij de Nigeriaanse meesterdrummer Elkan Ogunde, was in de vroege jaren ’80 lid van Rip Rig and Panic en speelde o.a. ook met Brion Gysin and the Bow Gamelan Ensemble. Sindsdien heeft hij zich in de meest gevarieerde muzikale contexten en in het gezelschap van tal van andere muzikanten gewaagd. Het zal derhalve niet verbazen dat ook zijn naam, net als die van Brötzmann, prijkt op tientallen albums.

Zondag vergasten ze het publiek in Parazzar op een zonder twijfel beklijvend (en luid!) duo concert (PJG)

Zondag 4 oktober om 20.00 uur in Parazzar – www.parazzar.be