foto Paul Willaert
'Ik ben een pelikaan die rustig afwacht tot de juiste vis passeert'
Hij vergelijkt zich graag met een pelikaan die rustig zijn beurt afwacht tot de juiste vis voorbijzwemt, maar die vis wou 18 jaar lang niet toehappen en nu wel. Weliswaar met hulp van een verdeelde CD&V en een christelijk scheurpartijtje. Renaat Landuyt krijgt een moeilijke erfenis voorgeschoteld. De grote stadsprojecten zijn achter de rug, de crisis loert om het hoekje. Aan de nieuwbakken burgemeester om te bewijzen of zijn Brugs verhaal een nieuwe stijl introduceert. U ook benieuwd?
EXit: Hebt u Agnes Jonckheere (Vrije Christen-Democraten) al bedankt? Met haar 286 stemmen heeft ze CD&V (163 stemmen te weinig in de eindafrekening) naar de tweede plaats geduwd.
Renaat Landuyt: ‘Onder andere, maar er zijn er nog een paar die ik zou kunnen bedanken. Haar stemmen waren vooral diep gelovige stemmen, en die vind je iets minder bij ons. AI denk ik, als zij niet had meegedaan zou de geschiedenis van Brugge er misschien anders hebben uitgezien. Maar wij hadden ook onze verliespunten met een Charlotte Storme die naar Groen is versluisd.’
EXit: Hebt u intussen het boek van Patrick Moenaert al gelezen?
Landuyt: Nee, maar wel uw bespreking in EXit. Ik vind het altijd een beetje gevaarlijk voor een politicus om een boek te schrijven zo kort na een actieve carrière. En zeker tijdens een carrière.’
EXit: In 2000 was de EXit-kop boven het Landuyt-interview: ‘Mijn droom is om burgemeester van Brugge te worden’. Veel geduld gehad.
Landuyt: ‘Geduld is een van mijn sterke punten, denk ik. Qua type ben ik eerder een pelikaan die rustig afwacht tot de juiste vis passeert, meer dan een arend die op jacht gaat….Is de pelikaan een onbaatzuchtig dier? Dan klopt ook deze tweede eigenschap. (niet ernstig). Ik kan wachten op het juiste moment.’
EXit: Wat was uw strategie als Patrick Moenaert terug de CD&V-lijst had getrokken? Een anti-CD&V-coalitie, wordt gezegd.
Landuyt: ‘Dan was er wellicht een andere coalitie, geen anti-coalitie, maar een coalitie van de vernieuwing met bijvoorbeeld ons samen met N-VA en Groen. Wij vonden de laatste zes jaar niet zo goed.’
‘De dag voor de verkiezingen waren de verschillende scenario’s klaar, hoewel een coalitie met VLD iets moeilijker lag. Een samengaan van SP.A en CD&V was logisch zodra we 27 zetels hadden. We vonden dat een stabiele en logische keuze, vooral omdat het ACW ons bij de vorige verkiezingen had ‘gered’, lees: mee aan boord genomen. Dat waren wij niet vergeten, nog afgezien van onze ideologische affiniteit. Nu heb ik een persoonlijk perspectief om gedurende 12 jaar ‘goede dingen’ te doen, hoewel ik evengoed een schepenambt had willen opnemen. Die verkiezingszondag hebben wij al om 19.30 een akkoord gesloten met als premisse ‘de grootste partij levert de burgemeester’, maar mijn vertrouwen in de goede einduitslag was groot. Onze campagne in trappen heeft duidelijk gewerkt.’
EXit: Als politicus hebt u een scherp profiel, een burgemeester moet er zijn voor alle overtuigingen. Dat wordt aanpassen?
Landuyt: ‘De manier waarop wij van verdeeldheid naar eenheid binnen de eigen partij zijn geëvolueerd is mede mijn verdienste. Dat geldt nu ook voor het schepencollege waar de zon voor elkeen moet schijnen. De sfeer van interne concurrentie uit het voorbije bestuur moeten we weggommen. Dirk De fauw brengt trouwens zelf ook de goede sfeer van de Deputatie mee. Ik doe er alles aan om een correcte sfeer te hebben. Samengevat: er zal veel blijven, er zal veel veranderen.’
EXit: Men verwijt u in de pers soms een neiging tot populisme, maar nooit een torenhoog ego.
Landuyt: ‘Dat klopt. Men verwijt men ook ironie, maar dat komt precies omdat ik zelf geen ego heb. Je hebt immers maar ironie als je geen problemen hebt met je ego. En daardoor kan ik ook de ego’s van anderen begrijpen.’ (LF)
Het volledige interview leest u in EXit-januari
Exit Magazine 