Exit Magazine

Boeiende expo van een ‘cultuuroptimist met de nodige melancholie’

Nog tot 9 september kunt u – neen, moet u! – in het Staf Versluyscentrum in Bredene een boeiende en verrassende tentoonstelling bezoeken over het grafisch oeuvre van (onze huiscartoonist) Marec. En dit helemaal gratis.

De eerste vier zalen tonen zijn (en ook andermans) cartoons over de recente aanslagen en terrorisme, omkaderd met schetsen en voorwerpen die zijn inspiratie en zijn werktechniek verklappen. Eén zaal toont werk van een twintigtal collega-cartoonisten, van Kroll tot Herr Seele, die zich inspireerden op het thema zee. De tentoonstelling toont ook een heel andere kant van ‘s mans artistieke kunnen die zich meer en meer uitbreidt met schilderkunst.

Rijke kant van zijn tekentalent

Zo tref je in de overige zalen (na de cartoons) een aantal schetsen en composities die los staan van de actualiteit, maar een heel verhaal vertellen. Dit soort tekeningen, die sinds dit jaar elke maand op de cover van EXit verschijnen, tonen een heel andere en rijke kant van zijn tekentalent. Er zijn ook nog een reeks naakten zoals enkele jaren geleden bijeengebracht in een boek rond dit thema. Eén schilderij staat er als blikvanger op de schildersezel, een bezigheid die hem steeds meer in de ban houdt. Los van de cartoons en tekeningen is er, een soort kijkkast met voorbereidend materiaal voor een boek dat hij in het najaar wil uitbrengen. Afscheid van een muze, een project in samenwerking met Pieter Aspe, vertelt over de inspiratie die Aspe dankte aan zijn (onlangs overleden) echtgenote.

Hugo Camps’ broer

De feestrede op de openingsavond (in juni) viel ten deel aan vriend en columnist Hugo Camps die in zijn bekende drammerige stijl zijn liefde voor het werk van Marec etaleerde.

Camps: ‘Marec is een ‘broer’ bij wie ik een soort verwantschap voel die je alleen in de kunst ervaart. De essentie van zijn oeuvre is dat hij de ‘balkanisering’ van mensen heeft weggenomen en heeft laten neerdalen in mondhoeken, soms grimmig, soms fragiele mondhoeken.’

Camps noemt Marec ‘een cultuuroptimist met de nodige melancholie’. Zegt hij voorts: ‘Er zit een stukje romantiek in, maar evengoed woede. Hij geeft de werkelijkheid dag aan dag een frame. Het is goed dat er iemand is als hij die elke dag met een kleine pennestreel zegt: hier gaat het om.’

Camps vergelijkt Marec graag met de Nederlandse auteur Simon Carmiggelt ‘wiens oeuvre ook neigde naar troost met een glimlach. Net als bij Carmiggelt is er de tederheid in zijn werk. In sommige cartoons ligt een schreeuw van zoveel tederheid waar romanciers anderhalve roman voor nodig hebben.’

 Ode aan Bredene

De tentoonstelling is tenslotte een ode aan Bredene. Marec illustreerde daarvoor een tiental ligzetels met strandtaferelen en heel diverse figuren uit de actualiteit van alledag. (LF)

Marec in Bredene, Staf Versluyscentrum, gratis inkom, info@thecartoonist.be

Foto Phile Deprez

Van 27 juli tot en met 5 augustus 2017 kun je tijdens Theater Aan Zee genieten van meer dan honderd podiumvoorstellingen en concerten, familievoorstellingen, films én veel jong talent. Gastcurator is Dirk Pauwels, een man met een belangrijke rol in onze theatergeschiedenis. Hij was samen met Josse De Pauw één van de aanstichters van het gezelschap Radeis, opende het Nieuwpoorttheater, riep het Gentse Victoria in het leven en was de man achter het Gentse Kunstencentrum CAMPO. Als gastcurator zet hij de inhoudelijke lijnen van het festival uit.

 EXit: Diversiteit loopt als een rode draad doorheen het programma?
Dirk Pauwels: ‘TAZ 2017 wil een forum zijn waar ook diegenen die moeilijk toegang vinden tot de kunstwereld, volwaardige deelnemers worden. Het festivalparcours werd getekend na vele inspirerende gesprekken met kunstenaars, theatermakers, maar ook met inwoners van Oostende en mensen voor wie het reguliere kunstenlandschap niet evident is. Het programma dat daaruit voortvloeit, blinkt inderdaad uit in diversiteit. Ook creatievelingen die niet in het beroepsveld verwacht worden, krijgen een stem. Ze nemen geen aparte plaats in, ze horen er gewoon bij.’

EXit: Dit resulteert in enkele heel opvallende experimenten?
Pauwels: ‘Het festival start met een duivenwedstrijd. Tachtig Oostendse duiven strijken neer met post voor TAZ. Ze brengen persoonlijke boodschappen van Oostendenaren wiens stem te weinig wordt gehoord. In Mu.ZEE loopt de tentoonstelling Museum van de Eigenzin. Een unieke overzichtstentoonstelling van kunstenaars die hun werk realiseren binnen een psychiatrische omgeving. Vanuit Londen komt Shout at Cancer, waarbij mensen, na een kankeroperatie, een koor vormen.’

 EXit: Je presenteert ook enkele nieuwe producties?
Pauwels: ‘Met Misschien Marieke schrijft Lieve Blancquaert samen met actrice Greet Jacobs haar eerste theatertekst. Dit op basis van diepgaande gesprekken met onder andere enkele Oostendse thuisloze moeders. In Soirée Émancipée, vrouwen zingen Drs. P brengen vier zangeressen/actrices, onder wie Ineke Nijssen en Maaike Cafmeyer, het werk van deze in 2015 overleden dichter, cabaretier en liedjesbricoleur opnieuw tot leven. Drs. P leverde de meest spitsvondige bijdrage tot de absurdistische Nederlandstalige liederen. Dat onder leiding van Jean Blaute en Jan De Smet.’

EXit: Je brengt ook een eerbetoon aan de te vroeg overleden theatermaker Eric De Volder?
Pauwels: ‘IN STUKKEN is een voorstelling met een heel diverse groep tien- tot twaalfjarigen uit Oostende die, onder begeleiding van Ineke Nijssen en Hendrik Van Doorn, het werk van De Volder exploreren. Ze destilleren uit zijn rijke oeuvre een nieuwe tekst die de relatie tussen ouders en kinderen centraal zet. Ze doen dat in zijn heel typische stijl: op groteske wijze en met opvallende belichting en maquillage. Op die manier wordt De Volders rijke nalatenschap ook doorgegeven aan de jongste generatie.’

 EXit: Er zijn heel wat ‘oude bekenden’ op het festival te zien?
Dirk Pauwels: ‘Ook daarin zit die diversiteit. In mijn lange theaterleven zijn veel ‘artistieke vrienden’ van grote betekenis geweest. Ik nodig ze niet uit, uit nostalgie, maar wel omdat hun werk na al die jaren niets aan belang heeft ingeboet. Ik verwelkom graag onder meer Peter Van den Eede, Josse De Pauw, Arne Sierens, Lisbeth Gruwez, Jan Decorte, Miet Warlop, Ad Cominotto en Daan Vandewalle. Topacteur Tom Jansen gaat in De herder en de garagist aan de slag met een ijzersterke tekst van Elvis Peeters.’ (SD)

_____

http://www.taz.be

EXit 272, het augustusnummer, ligt nu al op de vertrouwde plekken. Op de cover, andermaal een schitterende Marec die ‘Benenwerk’ vereeuwigt. Voorts: Moods! trekt alle registers open, Damme viert 150 jaar legende van Uilenspiegel, Maud Bekaert start Atelier Wolk, Stefanie Troffaes over de kunst van de traverso, veel Theater Aan Zee en een gids voor MAfestival. Grijp’em.

Foto Yvan Van De Cappelle

Drie dagen lang zullen de koeien en enkele brevierende seminaristen van het Grootseminarie elders onderdak moeten vinden. Immers, van vrijdag 21 tot en met zondag 23 juli, wordt dit unieke plekje natuur in de binnenstad het decor van Cirque Plus, het jaarlijkse, druk bezochte circusfestival van Brugge Plus. Zoals steeds zijn de honderd-en-één activiteiten gratis, met uitzondering van de warm aanbevolen voorstelling van Circus Ronaldo: Fidelis Fortibus.    

Uitschieter in deze editie is de veel geprezen tentvoorstelling van Circus Ronaldo, drie avondvoorstellingen voor een publiek van twaalf-plus. Deze solo wordt gespeeld door Danny Ronaldo zelf (‘Dappere Danny’) en heeft als thema ‘de oude trouw en de bijna absurde verbondenheid die de oude circusfamilies zo’n mystieke melancholie geven’. De titel betekent ‘trouw aan de dapperen’ en verwijst naar de oude nomadische circussen die trouw blijven aan hun traditie. Wat Danny Ronaldo met Fidelis Fortibus ‘ten tonele’ brengt is springlevend circus, geestig en vol emoties.

Topper twee, met stip aangeduid, is het programma ‘Black Coffee’ van de Mechelse circusschool Circolito, gemaakt in samenwerking met Circus Ronaldo. De groep artiesten toont zijn beste truken en technieken, terwijl het publiek in de tent een drankje krijgt toebedeeld.

Gratis, maar op voorhand reserveren, doe je voor Circo Ripopolo (beperkt aantal plaatsen!) Een clown komt na twintig jaar ‘als duo’ plots alleen te staan. Als achterblijver moet hij al zijn creativiteit boven halen, want the show must go on.

Koordlopen met Woesh

Uitkijken doen we ook naar de experimentele voorstelling van het Brugse circusgezelschap Woesh: Pechstrook. Speciaal voor deze voorstelling brachten ze Brugse jongeren en volwassenen samen om te leren koordlopen. Voorts nodigden ze asielzoekers én Bruggelingen uit om een circusvoorstelling te maken rond het thema ‘grens’.

Behalve deze drie producties zijn er nog vijftien voorstellingen gepland, zowel van Belgische als van buitenlandse makelij.

Must in het zomeraanbod

Het gratis driedaagse circusfestival met (inter)nationale circusartiesten is een must in het Brugse zomeraanbod. Ook dit jaar zijn jong en oud opnieuw welkom op deze unieke locatie voor heel wat circusspektakel. Aan de inhoud van dit festival wordt niet gesleuteld: humor, acrobatie, een vleugje emotie, een gezellig zomerterras en heel veel sfeer zorgen voor de succesformule die Cirque Plus al 11 jaar is. (LF)

Praktisch: kom best met de fiets, ingang via de Peterseliestraat. De tuin gaat open om 13.30 uur, de voorstellingen lopen tot 20.30 uur. Data: 21, 22 en 23 juli.

Foto EDM

Tropical beats on the beach

Zeebrugge verwelkomt op vrijdag 21, zaterdag 22 en zondag 23 juli op zijn strand een gloednieuw muziek/familiefestival. Bomboclat slaat een brug tussen dancehall, afrobeat en reggae en mikt op 2.500 bezoekers per dag. ‘Wij focussen ons op tropical muziek met een sterk accent op Caraïbische en Afrikaanse hedendaagse dansmuziek’, zegt organisator Wannes Loosveldt.

Wannes Loosveldt: ‘Mijn broer Bram en ik zijn al jaren actief in de festivalwereld. Wat begon als een vrijetijdsbesteding op lokaal vlak werd later onze vakantiejob en nog later onze vaste job. Tot voor kort was Bram actief bij Gent Jazz Festival en Jazz Middelheim, ikzelf was actief op Tomorrowland. Hoewel we elk in zeer interessante teams werkten en veel konden bijleren, bleef de jeugddroom bestaan om een eigen festival op te richten.’

EXit: Waarom Bomboclat Festival?

Loosveldt: ‘We voelen al lang dat er in het Belgische festivallandschap nood is aan een festival dat zich specifiek richt op tropical music. Vanuit mijn achtergrond als lid van deejay collectief Team DAMP kan ik terugvallen op een netwerk dat dit verhaal kan ondersteunen. We hadden het gevoel dat de puzzelstukjes allemaal op zijn plaats terechtkwamen en dus hebben we ons op dit project gesmeten.’

EXit: De muziekgenres zijn onder meer dancehall, afrobeat, reggae… Is het een uniek festival voor België?

Loosveldt: ‘Uniek zijn als festival gaat verder dan muziek alleen. Maar wat muziek betreft zijn we toch redelijk uniek. Je zou ons op een bepaald vlak kunnen spiegelen aan Reggae Geel, maar zij zijn een pure sang Reggae Festival dat zich richt op alle facetten van reggae. Je zou ons kunnen vergelijken met een Couleur Café wat muziek betreft, maar zij gaan dan weer veel breder. Wij focussen ons echt op tropical muziek met een sterk accent op Caraïbische en Afrikaanse hedendaagse dansmuziek.’
‘Daarnaast onderscheiden we ons van andere festivals door te kiezen voor een locatie op het strand. Ook onze vrienden van WeCanDance hebben deze keuze gemaakt. Het is geen cadeautje voor je productie. Er is zand, er staat meestal wind. Maar het loont de moeite, denk aan de zonsondergangen, het gevoel, de beleving…’

‘Tot slot, en dit is voor mij misschien het belangrijkste, we zetten in op diversiteit op elk niveau. We werken met muziekgenres waarvan de grondslagen grotendeels aan Afrikaanse volken te danken zijn. We vinden het enorm belangrijk om deze culturen, en de verscheidenheid aan culturen in het algemeen, op elk niveau in het festival te betrekken en een platform te bieden. Niet enkel op het podium, waar topartiesten uit verschillende samenlevingen een kans krijgen, maar ook in de teams, achter de schermen, in het assortiment van restaurants op het festival, enz. Onze persverantwoordelijke Dalilla Hermans bracht onlangs een boek uit “Brief aan Cooper en de wereld” waarin ze haar zoon verteld over haar ervaring als Rwandese vrouw in België. Dalilla komt heel vaak op tegen discriminatie en het nog steeds aanwezige racisme. We proberen meer te zijn dan enkel een leuke boel, we proberen een maatschappij te vormen. Een maatschappij waar iedereen zijn plaatsje heeft, waar onze gelijkenissen als mens centraal staan en onze verschillen ons sieren.’

EXit: Wie draagt het festival?

Loosveldt: ‘Het festival wordt gedragen door VZW DAMP OORD. Met de vzw zijn we bedenker van het festival. Voor de uitwerking van de productie en financiëring hebben we een sterk team samen gesteld. We kunnen rekenen op connecties die we opdeden toen we in de voorbije jaren overal in België onze jobs deden. Maar wie het festival echt draagt? Dat zijn de bezoekers, het evenement zal staan en vallen met hun aanwezigheid.’ (ADC)

http://www.bomboclat.be

De toppers van Bomboclat

 Wannes Loosveldt: ‘Op vrijdag 21 juli zijn dat Konshens, de nummer 1 van de Jamaicaanse Dancehall; Stonebwoy, de nummer 1 van de Ghanese Afro en Assassin aka Agent Sasco, die onlangs een puur Reggae album uitbracht, maar eerder ook gastbijdragen mocht leveren voor Kanye West en Kendrick Lamar.’
‘Op zaterdag 22 juli is het zeker uitkijken naar Charly Black die met zijn hit Party Animal meer dan 300 miljoen streams verzamelde op de bekendste online platformen, en natuurlijk staan alle ogen gericht op de Congolese superster Fally Ipupa die met zijn volledige band en dansers afzakt naar Bomboclat na zijn passage op 22 juni in Parijs.’
‘Op zondag 23 juli gaan we dan vooral genieten van Etana, dé godin van hedendaagse reggae. Tot slot is er Anthony B die het festival afsluit. Dit is een persoonlijke favoriet. Anthony B was in mijn jonge jaren toonaangevende reggae ster en blijft nog steeds overeind bij de jongere generaties. De man is heeft een ontembare energie op het podium!’ (ADC)

Foto EDM

 In het Biekorf Cultuurcafé in de Naaldenstraat loopt van woensdag 19 juli tot 1 september een tentoonstelling met het werk van de Brugse schilder Jan Devisscher (°1959). Titel van de tentoonstelling is ‘Onrust Brugge’.

Jan Devisscher: “Mijn atelier, het leven in de bubbel. Werken met verf, borstels en doeken. Er is muziek, veel muziek, steeds muziek. In de bubbel heerst het onvoorspelbaar creatief proces. De afgebakende comfortzone. Buiten de bubbel is het leven anders, het vraagt een alertheid en dit zorgt voor onrust. Maar onrust is geen onvrede, onrust houdt je wakker. Het prikkelt, het inspireert en zo kan ik weer naar mijn atelier, verder werken aan het onvoorspelbare creatief proces.”

Info: www.devisscherjanpaintings.com

Foto Isabelle Francoix

‘Meer dan 90% van de muziek is eigenlijk ‘oud’’

Met zijn wilde krullen heeft hij de looks van een artiest, maar gezeten in een keukenschort en vrijuit babbelend terwijl de spaghettisaus borrelt, heeft Daan Janssens (Brugge, °1983) allesbehalve de kapsones van de cliché-kunstenaar. En dat babbelen gaat hem goed af, zeker als het gaat over muziek, Janssens’ absolute passie.

Zijn studenten aan het conservatorium van Gent, waar hij ook woont, kunnen erover meespreken. Janssens doceert er compositie, want dat is hij in de eerste plaats: componist. En niet de eerste de beste. Zijn werken worden gespeeld in de belangrijkste huizen in ons land en in het buitenland. Eind april nog ging Janssens’ nieuwste opera Menuet, naar het gelijknamige boek van Louis Paul Boon in première. Intussen was de productie ook te zien in onder meer Breda en op de Operadagen Rotterdam. Stilaan behoort Janssens tot de belangrijkste hedendaagse componisten van ons land. Een portret in vier bewegingen.

Carmen

Opera is niet meteen het meest toegankelijke muziekgenre. De meesten leren het dan ook pas later kennen en waarderen, nádat ze al wat vertrouwd zijn met klassiek. Niet zo Daan Janssens: ‘Het is eigenlijk via opera, dat ik klassieke muziek heb ontdekt. En dan nog per toeval eigenlijk. Mijn pa had gewoon een cd gekocht van Carmen van Georges Bizet. Opera was een wereld die zich opende, en ik was bezeten door een drang om alles van opera te weten. Ik was nog maar twaalf jaar, maar ik was meteen verkocht.’

Dat Janssens een leven in de muziek tegemoet ging, stond in de sterren geschreven. Al vanaf zijn eerste les notenleer aan het stedelijk Conservatorium van Brugge zette hij zelf muziek op papier. Octaaf Van Geert, die harmonie gaf, was een bepalende figuur: ‘Via hem heb ik enorm veel nieuwe muziek leren kennen’, zegt Janssens. ‘Hij stimuleerde ons ook om concertjes te geven en zelf creatief te zijn. Een fijne petite histoire: mijn allereerste creatie – ik was toen 15 – werd gezongen door Thomas Blondelle (nu operazanger, nvdr)!’

Gegeven /…(Beweging)…

Na zijn middelbaar trok Janssens naar Gent. Eerst voor een jaartje filosofie aan de universiteit, om vervolgens toch compositie te studeren aan het conservatorium. Daar kwam hij terecht bij Frank Nuyts. ‘Bij hem heb ik de muziek van de 20e eeuw leren kennen. Ligeti, Boulez… Noem maar op. Ik studeerde nog aan het conservatorium, toen ik in 2004 een project opzette met het Goeyvaerts Strijktrio, waarvoor ik Gegeven /…(Beweging)… schreef. Dit strijktrio is het eerste werk op mijn ‘officiële werkenlijst’ en het begin van mijn compositorisch parcours. Bij de uitvoering zat Mark Delaere (prof. musicologie en artistiek directeur Transit, festival voor moderne muziek, nvdr) in de zaal, en plots werd ik opgepikt. Sindsdien is de bal aan het rollen gegaan.’

‘In het laatste jaar aan het conservatorium heb ik ook Nadar Ensemble (in seizoen 2017-2018 huisartiest bij Concertgebouw Brugge, nvdr) opgericht samen met een vriend, cellist Pieter Matthynssens. Dit ensemble heeft bijzonder veel betekend in mijn carrière; ik heb het veel gedirigeerd, erin meegespeeld en er ook werk voor geschreven.’

Der Ring des Nibelungen

‘In mijn lijstje met bepalende composities heeft Wagners Ring des Nibelungen zonder twijfel een plaats. De muziektaal van Wagner, en de manier waarop hij tekst, muziek en dramatiek met elkaar verbindt, is werkelijk volslagen uniek’, zegt Janssens. Die taal heeft zijn eigen aanpak en stijl, die hij vooral ontwikkelde tijdens zijn doctoraat, sterk beïnvloed. ‘Ik geloof dat muziek communiceert, dat muziek in essentie een dramatisch – in de zin van verhalend – karakter heeft. Voor mij is muziek niet abstract, niet conceptueel. De luisteraar heeft niets aan een concept. Wel aan een verhaal. Sterke muziek is altijd toegankelijk, is altijd een beleving. Daarvoor je heb niet massa’s kennis vooraf nodig. Mijn muziek vertrekt steeds vanuit het narratieve.’

‘Wel kies ik steeds voor aan atonaal harmonische taal, zonder een duidelijk gebruik van metrum, zonder echt melodische lijnen ook. Voor mij refereert die aanpak te veel aan romantiek, een taal van het verleden. Hoe mooi die taal ook is, voor mij is dat niet meer de expressie van vandaag. In mijn stijl zitten niettemin veel invloeden. De Franse sensitiviteit voor kleur is zeker aanwezig, net als de Duitse rigiditeit en klanktexturen.’

Les Aveugles

Met zijn enorme passie voor opera is het niet verwonderlijk dat Daan Janssens zich vroeg of laat zelf aan het genre zou wagen. En het werd vroeg: in 2011 creëerde hij op vraag van LOD Muziektheater de eenakter Les Aveugles, naar een toneelstuk van Maurice Maeterlinck. Daar kwam zeer recent Menuet bij. In de hedendaagse klassieke muziek zijn dus nog braakliggende domeinen te ontdekken? Janssens: ‘Zeker, ik ben ervan overtuigd dat we niet ‘alles’ al gehoord hebben. Ik ben zelf steeds weer verbaasd als componisten erin slagen een klank, vorm of structuur te creëren, die nog niet eerder bedacht is. Het probleem – nou ja, geen probleem per se – is dat we vandaag in het verleden leven. Kijk maar naar de programmatie: meer dan 90% van de muziek is eigenlijk ‘oud’. Idem met opnames. Er zijn nu eenmaal al zoveel meesterwerken, zoveel steengoede opnames; we luisteren met al die referenties in ons hoofd, waardoor je op een heel andere manier naar nieuwe muziek gaat luisteren. Misschien is het tegenwoordig te gemakkelijk om muziek te beluisteren? Ik bedoel dat letterlijk: de toegang tot een werk, zelfs in vele verschillende opnames, is één muisklik verwijderd. Dat maakt het bijzonder moeilijk om onbevangen, met een ‘lege’ geest naar nieuwe muziek te luisteren.’

‘Dat historische kader zorgt ervoor dat mensen bijna a priori wantrouwig staan tegenover nieuwe muziek. Ik begrijp dat. Ik heb hedendaagse muziek zelf lang óók zo ervaren! Nu is dat anders, omdat ik er zoveel mee bezig ben. Het simpele element van ‘onbekend is onbemind’ speelt zeker mee. Voorts heeft het volgens mij ook te maken met de manier waarop hedendaagse muziek gepresenteerd wordt: het 20e of 21e-eeuwse werk wordt vaak letterlijk ‘weggemoffeld’ op een concert. Die muziek wordt als eerste geplaatst op een programma, ‘omdat we er dan vanaf zijn’. Dat helpt niet in de perceptie van het publiek.’

‘Maar het is de ethische plicht van programmatoren om nieuwe muziek aan bod te laten komen; niet omdat ze moeten, maar omdat het een noodzaak is. Het zou toch jammer zijn om te zeggen: ‘Alle muziek is geschreven; vanaf nu luisteren we enkel nog naar datgene wat al bestaat.’ Sorry, maar dat kan toch niet! De maatschappij evolueert, het is dan ook logisch dat nieuwe muziek die veranderende maatschappij reflecteert.’ (ALEXANDER JOCQUE)

Geen EK of WK Voetbal dit jaar waardoor Burgrock ook geen agendaproblemen ondervindt zodat het jaarlijkse (gratis) muziekfestival weer op de feestdag van de Vlaamse Gemeenschap (dinsdag 11 juli) kan plaatsvinden. Op het bord: een rockrally met vijf bands op het scherp van de snee en concerten van Elektrik Blue, Zwartwerk en Fleddy Melculy.

Burgrock mag men zeker omschrijven als een begrip in het Brugse muziekfestivallandschap. In de afgelopen 13 jaar organiseerde de gelijknamige vzw jaarlijks een muzikaal feest op de Burg voor jong en minder jong. Telkens was daar ook een rockrally aan gekoppeld waar vijf groepen het tegen elkaar opnamen voor demo-opnametijd, een fotoshoot en een optreden voor het volgende jaar. Ook op dinsdag 11 juli 2017 blijft deze beproefde formule gelden. In de eerste week van de paasvakantie selecteerde een jury op Commarocks (Jeugdhuis Comma) de groepen voor deze muziekwedstrijd. ‘Dit jaar schreven er zich maar liefst 211 bands in voor Commarocks’, zegt organisator Roeland Van Den Driessche. ‘De juryleden quoteerden op vier criteria: podiumuitstraling, zang, instrumentaliteit en originaliteit. Op 11 juli zijn de criteria anders en komt er een vijfde criterium bij. Elke groep is dan verplicht om een Nederlandstalig nummer te brengen. Het is immers het Feest van de Vlaamse Gemeenschap en onze opzet is om jongeren dichter te betrekken bij de Guldensporenviering. Bovendien levert een origineel Nederlandstalig nummer heel wat extra punten op. Ook de stem van het publiek weegt door. Het nieuwe bestuurslid Keanu ontwikkelde de Burgrock-app waarmee je tijdens ons festival en de rockrally voor je favoriete band kunt stemmen. De publiekswinnaar krijgt, dankzij Howest, een financieel duwtje in de rug.’ Volgende groepen treden vanaf 15 uur aan: Hermànn (Oudenaarde), Oriens (Mortsel), Evillookingbird (Leuven), The Day Off (Jabbeke), Raman (Gent).

Avondprogramma

De eerste band die het podium mag betreden, is traditioneel de winnaar van vorig jaar en dat was de Gentse groep Elektrik Blue. Een mooie opwarmer voor wat komt: optredens van Zwartwerk en Fleddy Melculy. ‘De ene band brengt speelse hiphop, de andere groep kiest voor het zwaardere metalwerk’, zegt Van Den Driessche. ‘De live-shows van Zwartwerk zijn zeer energiek. Hun stijl slalomt tussen Afrohouse en hiphop en de tracks zijn altijd aanstekelijk en powerful. De mix van een aanstekelijke beat, Afrikaanse vibes en Nederlandstalige raps zal de Burg ongetwijfeld in beweging brengen. De jongens van Fleddy Melculy worden bestempeld als de redders van de Belgische metalscene. Neem ze vooral niet serieus. Hun nummers staan bol van de zelfrelativering, humor en spot. Brul mee op het nummer ‘T-shirt van Metallica’ of jen vegetariërs met ‘Geen vis, wel vlees’. Alle ingrediënten zijn aanwezig om er dit jaar opnieuw een succesvolle editie van te maken. Elk jaar verwelkomen we ongeveer 3.000 muziekliefhebbers op ons evenement en we hopen dit jaar dus ook om een ruim, divers publiek aan te spreken. Burgrock staat meer dan ooit op de kaart als Brugs festival.’ (ADC)

www.facebook.com/burgrockbrugge

Foto EDM

 (Jeugd)auteur Kristien Dieltiens, uit Beernem, heeft een klepper toegevoegd aan haar toch al omvangrijke oeuvre van meer dan 50 boeken, waarvan het merendeel zich richt naar het jonge leespubliek.

Haar nieuwste boek, Kortgeknipt, speelt in de nasleep van de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939), wanneer duizenden Spaanse (en in dit boek vooral Baskische) kinderen het front moeten ontvluchten. Ze kregen hier onderdak bij zowel Vlaamse als Waalse families. Een deel daarvan keerde na de burgeroorlog terug naar hun land, maar een even groot aantal bouwde hier een nieuwe toekomst op. Een bekende naam in dit verband is dat van VRT-journaliste Phara di Aguire wiens vader, als één van de 32.000 Los Ninos, naar België vluchtte en hier bleef wonen.

De Spaanse burgeroorlog wordt soms herleid  tot de bommenregen op Guernica (met logistieke steun van Nazi-Duitsland). Het is van hieruit dat de twee hoofdfiguren van dit verhaal, Angel en Carmela, naar Vlaanderen worden geëvacueerd. De wreedheid van de oorlog, het verlies van vrienden en dierbaren, het ondergaan van de gruwel, het heeft hen zwaar getekend. Hier moeten ze zich staande houden in een zoektocht naar een nieuw bestaan, een operatie die niet van een leien dakje loopt. Het verhaal klinkt zeer actueel, is doorleefd geschreven en belicht een dramatische periode uit een bijna vergeten tijdperk. (LF)

 Kortgeknipt, Kristien Dieltiens, uitgeverij Vrijdag

Het is bekend: de Brugse (hoofd)bibliotheek Biekorf huisvest een kostbare erfgoedcollectie, waaronder het uitgebreide archief van de dichter Guido Gezelle (1830-1899). Dat archief omvat onder meer een duizendtal boeken uit Gezelles privé-bibliotheek, alle uitgaven van en over Gezelle én zijn indrukwekkende brievenverzameling. De bibliotheek probeert nu deze werken toegankelijk te maken voor het publiek door een doorgedreven digitalisering. Zo worden Gezelles originele brieven online gezet, vergezeld van een teksteditie, wat een grote hulp betekent bij deze vaak moeilijk leesbare handschriften.

Dat huzarenwerk wordt toevertrouwd aan een tiental vrijwilligers. In een eerste fase ontcijferen zij zo’n 400 brieven met correspondentie, die verbonden waren aan het Brugse Sint-Lodewijkscollege. Het ultieme doel van dit project is een wetenschappelijke online-teksteditie van de volledige brievenverzameling van de priester-dichter die ruim 1.700 brieven omvat.

Dat grote aantal brieven mag niet verwonderen. Gezelle bouwde bij leven en welzijn een wijd netwerk uit van ‘Gezellianen’ en dat leidde tot deze unieke brievenverzameling die vandaag in de bibliotheek wordt bewaard. Deze brieven lopen van 1854 tot 1899 en zijn afkomstig van familie, vrienden, oud-leerlingen, kennissen en andere correspondentie. Men heeft berekend dat Gezelle contact had met 1.800 correspondenten.

Recyclage

De inhoud van deze brieven bleef lange tijd grotendeels onbekend. Gezelle had immers de gewoonte om zijn brieven in stukken te knippen en zo het briefpapier te recycleren.

Vandaag worden zo’n 400 brieven in de repro-studio van de bibliotheek ingescand en toegevoegd aan de online-catalogus. Mettertijd moet een en ander leiden tot een monumentale brieveneditie van één van Vlaanderens belangrijkste schrijvers. (LF)

http://www.brugge.be/bibliotheek