Exit Magazine

‘Een scherp oog dat onscherpe foto’s maakt’ (Kristien Bonneure)

Een imposante en vooral intrigerende fotoreeks met ‘iconische filmlocaties’ in Amerika: dat is het onderwerp van de tentoonstelling ‘On Location’ in 44 Gallery (Genthof). De maker ervan is de Brugse fotograaf Peter De Bruyne die ons met 15 grootprint-foto’s meeneemt naar plekken waar filmparels ontstonden. Een scherp oog, een wazig beeld, vergis u niet.

In zijn studententijd raakte De Bruyne onder de indruk van Amerika en New York in het bijzonder. Het bekijken van de film Stranger than Paradise van Jim Jarmusch zette zijn American Dream in gang. Later kwamen er nog andere Independant American Movies op zijn verlanglijstje te staan. Van oude westerns en Hitchcock tot cultregisseurs als Lynch en Hartley. Maar ook de jongere generatie cineasten als Anderson en Van Sant lieten De Bruyne niet los. Allemaal filmparels die hem omwille van diverse redenen zijn gaan fascineren en die de trek over de oceaan hebben versneld. Magie, vergankelijkheid, filmisch, the American Dream. Het zijn woorden die al snel vallen als je naar zijn bewondering voor het continent peilt. Toevallig ook dezelfde woorden die vielen bij zijn vorige reeks Nuit Américaine en nu weer opduiken bij On Location.

Cherry Pie

Die nieuwsgierigheid voor Amerikaanse filmlocaties is dan ook een logisch gevolg van zijn passie voor The American Dream. In 2004, tijdens een van zijn reizen door de States, kwam hij als bij toeval in het dorpje terecht waar ooit de opnames van de tv-serie Twin Peaks werden gedraaid. Het zette veel in gang. Dat de plaatselijke serveuse van de bekende diner wat meewarig keek bij de vraag naar dé Twin Peaks Cherry Pie, nam de fotograaf voor lief. Hij voelt zich nu eenmaal geen setjetter die vist naar waargebeurde verhalen die aan de pellicule zijn blijven kleven. Voor De Bruyne  gaat het om een referentie: de straat waar James Stewart als John Ferguson in Vertigo wandelt, de 30th Street Railway Station in Philadelphia waar het verhaal van de film Witness op gang komt.

Een andere keer is het aanknopingspunt zoek. En dat doet de fotograaf bewust. Van de school uit Gus Van Sants film Elephant blijft alleen een gammel hekken over. Maar het is net dat ene symbool dat voldoende is om de magie van de plek, de tijd en het gebeuren vast te houden.

Af en toe legt De Bruyne de vergankelijkheid in zijn brute en onversneden vorm vast. De diner uit Pulp Fiction maakte plaats voor een tankstation. Dat uitgesproken ‘niets’ van een plek, het wissen van een tijd roept nu eenmaal ook een herinnering op.

Net als in de film

Maar alleen herinneringen oprakelen vindt De Bruyne onvoldoende. ,,De plek moet vooral voor zichzelf spreken, het plaatje moet kloppen, net zoals in de film’’, zegt de fotograaf.  Want hoe ingrijpend fictie in een film werkt, dat weet hij als geen ander. ,,Hoe in een film een plek door middel van beelden tot leven wordt gewekt, dat soort filmregels geldt net zo goed binnen de fotografie.’’ De fotograaf die als filmregisseur én cinematograaf alles in scène weet te zetten. Voor De Bruyne is dit de uitdaging: belichting en positie nauwkeurig voorbereiden, de juiste sfeer voor de scène creëren, nagaan hoe het spel van licht, schaduw en kleur het beeld zal bepalen. Dat De Bruyne in het benaderen van deze restplekken weerom kiest voor vage contouren, een kleur, een sfeer, het zet de illusie en de magie alleen nog maar scherper in de verf, het brengt de essentie van de herinnering nog meer op het voorplan.  (LF)

De tentoonstelling loopt tot 2 juni. Alle info op http://www.44gallery.be