‘Tonnen geduld en respect voor het materiaal’
Bruggeling Ralph Bonte is al twee eeuwen de charismatische frontman van de bluesband Hideaway, maar werpt zich daarnaast ook al jaren op een andere muzikale passie: gitaren bouwen onder de naam Arrenbie Guitars. Op de nationale wedstrijd ‘Ambacht in de kijker’ werd de stad Brugge erkend als de meest dynamische regio voor de manier waarop het met ‘Handmade in Brugge’ haar lokale ambacht en ambachtslieden in de kijker zet. En wat meer is: Ralph Bonte kaapte daar de publieksprijs weg. Vakmanschap is meesterschap!
EXit: First things first: proficiat, Ralph! Is deze publieksprijs een mooie erkenning voor je vakmanschap?
Ralph: ‘Zeker! Uit 490 inzendingen als één van de tien laureaten gekozen worden, is toch wel een mooie bevestiging. Zelf zou ik me waarschijnlijk nooit hebben ingeschreven, maar Handmade in Brugge deed het voor mij. Ik ben in het verhaal gestapt en het is zeer goed verlopen met een schitterend eindresultaat.’
EXit: Waar is de kiem gelegd om zelf te beginnen bouwen?
Ralph: ‘Vroeger werkte ik met leder en maakte ik gitaarriemen met slangen- of hagedissenleer. Ik had een bestelling afgewerkt voor iemand in Dilbeek. Toen ik daar mijn product leverde, bleek mijn klant een gitaarbouwer te zijn. Mijn ogen rolden zowaar uit mijn oogkassen! Je kon met je handen een gitaar van A tot Z bouwen! Ik had altijd gedacht dat je een gitaar in een winkel moest kopen en dat die sowieso in een ‘fabriek’ werd gefabriceerd. Die man was Mich Van Sever en werd mijn leraar en mijn collega.’
EXit: Kan iedereen gitaarbouwer worden? Over welke eigenschappen moet je vooral beschikken?
Ralph: ‘Niet iedereen kan gitaarbouwer worden. Je moet toch een beetje handig zijn en je moet over tonnen geduld beschikken. Dat heb ik moeten leren. Het belangrijkste is dat je een passie voor hout moet hebben. Je moet respect hebben voor de winter -en zomernerven, bijvoorbeeld weten hoe ‘de draad’ zit in het hout. Pas als je die kennis hebt, dan kun je mooie dingen maken.’
EXit: Waarmee maak jij het verschil met je handgemaakte exemplaren?
Ralph: ‘Ik denk dat iedere luthier (iemand die snaarinstrumenten maakt en repareert, ADC) zich wil onderscheiden van de commerciële fabrieksgitaren. Wij kunnen echt op maat werken. Dat kan zowel naar de ergonomie van het instrument gebeuren: heb je kleine of grote handen, wil je een klankkast die niet symmetrisch is … Ook de bestanddelen kunnen we in bepaalde houtsoorten op maat maken. Wij kunnen vooral een instrument in elkaar steken die goed klinkt. In een fabriek wordt al het hout dat voor bovenbladen moet dienen op dezelfde dikte geschuurd, maar iedere boom heeft niet dezelfde structuur. Wij kunnen een bovenblad ‘tunen’ door het al of niet nog wat dunner te schaven. We kloppen op het hout en luisteren ernaar. In een fabriek is daar geen tijd voor.’
EXit: Werk je altijd op bestelling?
Ralph: ‘Het is niet zo dat mijn orderboek constant volstaat, want dan zou ik geen tijd meer hebben om mijn eigen projecten af te werken. Bouwen op bestelling is meestal heel leuk. Je kunt echt de wens van de klant uitvoeren. Ooit had ik een klant die zijn linkerduim in een ongeval verloren had. Ik heb zijn gitaar kunnen aanpassen zodat hij terug kon spelen. Er bestaan geen fabrieksgitaren voor dergelijke problemen.’
EXit: Hoe lang werk je aan één gitaar?
Ralph: ‘Het bouwen van een akoestische gitaar neemt gemakkelijk 250 uur in beslag, afwerking inbegrepen. Voor een elektrische gitaar zijn mijn werkuren een stuk minder. Een ‘archtop’ of jazzgitaar, daar moet je toch al snel 350 uur op plakken.’
EXit: Hoe arbeidsintensief is zo’n proces? Moet je de klant goed ‘aanvoelen’?
Ralph: ‘Bwah, zelf sta ik daar zo niet bij stil. Maar iedereen die mijn atelier bezoekt, hoor ik steeds zeggen: ‘Amai, daar zou ik het geduld niet voor hebben!’ Het helpt wel wanneer de klant muzikale ervaring heeft, want dan weet hij/zij meestal wat hij/zij wil. Iemand die die bagage niet heeft, zal jij zelf moeten leiden, maar dan ga je misschien snel je eigen goesting opdringen.’
EXit: Komt jouw muzikale staat van verdienste goed van pas bij het bouwen?
Ralph: ‘Het helpt natuurlijk wanneer je zelf gitaar kan spelen. Toen ik de opleiding volgde, kon ik niet begrijpen dat er mensen waren die een gitaar wilden bouwen, maar er zelf niet konden op spelen. Volgens mij kun je de klant beter begrijpen als je zelf gitarist bent. Dit kan gaan van hoe dik of breed de hals moet zijn, welke snaarspreiding iemand prefereert, kleine of grote body …’
EXit: School je jezelf nog regelmatig bij?
Ralph: ‘Ik ben lid van de European Guitar Builders (EGB) en onlangs hadden we nog een symposium in Lissabon. Op dergelijk symposium komen allerlei topics aan bod die je als zelfstandig bouwer kunt gebruiken. Het feit dat we elkaar ook kunnen helpen is een leerschool op zich. Ik geef les in een school voor instrumentenbouw en daar leer ik ook constant bij. Uit fouten van cursisten, maar ook uit de workshops die we regelmatig organiseren.’
EXit: Welk gevoel geeft het als je zelf je eigen instrument kunt bespelen?
Ralph: ‘Mijn leraar Mich zei ooit ‘Wanneer je eerste gitaar afgewerkt is, zul je nooit meer met dezelfde ogen naar een andere gitaar in een winkel kijken’. Hij had gelijk, want al 23 jaar speel ik bij Hideaway op mijn eerste gitaar. Later is daar nog een andere Resocaster (elektrische resonator gitaar) bijgekomen en sindsdien gebruik ik enkel nog die twee gitaren. Het gevoel zorgt voor opperste voldoening, vooral als andere mensen dan komen vragen: ‘Zeg, die rode gitaar? Welk merk is dat?’ Als ik dan kan antwoorden: ‘Dat is een Arrenbie!’, vervult mij dat met trots. En wat meer is: iemand zag me op mijn eigen gitaren spelen en hij kreeg ook de microbe te pakken. Hij bouwt nu ook gitaren, zelfs met internationaal succes!’ (ADC)
http://www.arrenbieguitars.be
(foto EDM) 
(foto Stephan Vanfleteren)
Exit Magazine 