Exit Magazine

Foto Caroline De Meyer

Uitgenodigd door Vama Veche, het gratis zomerfestival in “de botanieken hof”, komt op 3 juli Skordatura Punkjazz Ensemble de grote tent (hopelijk enkel figuurlijk) in lichterlaaie zetten. We polsten vooraf even hoe de crowdfunding voor de realisatie van de nieuwe cd verloopt.

Joshua Dellaert (bassist): ‘De promotiecampagne is net afgelopen. Dankzij de steun van enkele nette heren uit de Belgische jazzscene (Fulco Ottervanger, Dries Geusens van Nordmann, Bart Maris), schrijver Christophe Vekeman en de lieve mensen van JazzLab Series, Gent Jazz en Jazz Middelheim hebben we een mooi bedrag opgehaald, dat ons in staat stelt om een release in het voorjaar 2016 te garanderen.’

Exit: In welke fase zitten jullie nu?

Dellaert: ‘De groep is hard aan het repeteren aan het nieuwe repertoire, dat af en toe al eens op een setlijst durft opduiken. We hebben redelijk wat materiaal bij elkaar geschreven, waaruit uiteindelijk een tiental nummers zal worden geselecteerd. In september duiken we de studio in, en mix en mastering liggen vast voor oktober en november. Een release in maart lijkt ons realistisch.’

Exit: Het worden op deze tweede cd dus allemaal eigen composities?

Dellaert: ‘Op de eerste CD (‘How to chase a minute in one second’, PJG) staat nog een bewerking van ‘Evidence’, een compositie van Thelonious Monk, op de opvolger zal enkel eigen werk te horen zijn. Alle groepsleden schrijven voor het kwartet, maar Sebastiaan Vekeman (drums) levert aan een zodanig hoog tempo nieuw materiaal aan, dat de grootste brok wellicht opnieuw van zijn hand zal zijn.’ (PJG)

Vrijdag 3 juli om 21.30 uur in het Astridpark

Komend weekend organiseert het Confuciusinstituut van de Hogeschool West-Vlaanderen (gehuisvest in de Sint-Jorisstraat 69) voor de derde keer het festival van de Chinese kalligrafie. Centraal dit keer staat het nüshu, het enige bekende vrouwenschrift ter wereld dat overigens ternauwernood van uitsterven werd gered.

Dit uniek schrift werd eeuwen geleden door vrouwen in het zuiden van China ontwikkeld, in een tijd toen vrouwen geacht werden zich ver van geletterdheid te houden. Via deze voor mannen ontoegankelijke code konden zij hun diepste zorgen en verzuchtingen met elkaar delen.

Het programma van de driedaagse oogt gevarieerd:

Vrijdag 26 juni, van 19.30 – 21.30 uur

Voorstelling “Chinees Vrouwenschrift” door Ann Ickx. Zij brengt een aantal verhalen van vrouwen die zich uitdrukten in het vrouwenschrift, naar de vertaling van W.L. Idema. Muzikale begeleiding: Fang Weiling op traditionele Chinese tweesnaar (erhu).

Zaterdag 27 juni 2015, vanaf 17 uur

Optreden van Feng Kaixuan, een kalligrafe die haar hele lichaam als penseel gebruikt.

Zaterdag 27 en zondag 28 juni 2015, doorlopend van 14 – 18 uur:

Demonstratie van Chinese kalligrafen, met gelegenheid tot zelf proberen.

De toegang is gratis, maar vooraf inschrijven voor de lezing wordt gevraagd.

Dit kan via Philip Vanhaelemeersch (directeur Confuciusinstituut), confucius@howest.be 050 44 67 82 of 0473 71 02 15.

Vrijdag 26 t/m zondag 28 juni, benedenzaal Provinciaal Hof, Markt, 8000 Brugge

(PJG)

Foto Willy Schuyten

Op 16 en 17 juni verzamelden op het podium van De Werf in Brugge 16 muzikanten van diverse pluimage om in gezelschap van een select publiek opnames te maken voor een cd die straks verschijnt op het – zeg maar – huislabel. Vooraf gaf Rik Bevernage de toehoorders een aantal strikt op te volgen instructies mee: GSM helemaal uit – nooit een gemakkelijke opdracht voor aan het mobieltje verslaafden naar wie eigenlijk onze deernis moet uitgaan – en geen applaus na een solo, hoe fantastisch die ook zou worden ervaren.

Het stramien van beide concert-/opname-avonden was identiek: dezelfde volgorde qua programma; allemaal lange stukken, aangeleverd door meerdere groepsleden, in telkens 2 sets van ca. 45 minuten.

Aan tenorsaxofonist Jeroen Van Herzeele viel de eer te beurt om solo de allereerste noten te mogen blazen: hij voorzag ‘Litanie’, een compositie van Fabian Fiorini, van een scheurende intro. De pianist zelf wrong zich bij aanvang van dat stuk even in de rol van dirigent om de uitvoering nauwkeurig te laten inzetten en nam vervolgens zijn vertrouwde plaats aan de klavieren in. Klarinettist Yann Lecollaire leverde met het in kakofonie startende en dus de titel perfect reïncarnerende ‘Tilt’ de tweede bijdrage. Volgden daarna ‘Etoile de Brume Suspendue’ van Guillaume Orti, ‘Estuarium’, gecomponeerd door Niels Van Heertum en ‘Troupeau’ van Pierre Bernard. Aan het slot van die compositie, het laatste stuk van de eerste set, verlieten de muzikanten hun vaste stek op het podium: kriskras tussen elkaar in en gespreid over de ruimte vooraan wandelend, stapten zij – ondertussen verder spelend – de zaal uit, richting foyer en artiestenloge, pianist Fiorini en drummer João Lobo eenzaam achterlatend.

De tweede set werd ingezet met ‘Nine’ van Laurent Blondiau, een compositie die ook te vinden is op de laatste cd van Mâäk en nu door het nieuwe arrangement en de grotere bezetting een stuk “voller” klinkt. Voor ‘Cubist March’, zijn tweede schrijfbijdrage aan dit project, stond Fabian Fiorini opnieuw een korte wijle vooraan te dirigeren. Daarna volgde de enige compositie die niet van de hand van een bandlid van MikMâäk is: ‘Back and Force’ werd speciaal voor de groep geschreven door “ami” Andy Emler (die zelf recent nog schitterde met zijn MegaOctet tijdens de HamSessions). Als groep een cadeau van dergelijke kwaliteit in ontvangst mogen nemen: het is een godsgeschenk! ‘Souffle de Lune’ van Michel Massot werd de meest melancholische en emotierijke passage van de tweede set. Die werd afgerond met een suite in 3 delen, waarvoor Claude Tchamitchian tekende en waarin de bassist zichzelf een zeer prominente rol had toegemeten die hij met verve invulde.

Beide avonden applaudisseerden de met reden overweldigde toehoorders MikMâäk terug naar het podium voor een bisnummer: op 16 juni werd dat de herneming van een reeds gespeeld stuk dat naar de zin van Blondiau in de eerder gebrachte versie niet goed was geweest; op het concert van 17 juni – waar de groep een duidelijk méér ontspannen indruk gaf – klonk als afsluiter een nieuw (geïmproviseerd?) stuk.

Slotsom: complexe composities, soms zeer divers van stijl, kwamen indrukwekkend tot leven door de toewijding van 16 individuen die ieder echt wel een eigen stempel drukken op de uitvoering ervan. Dankzij het vakmanschap van elk der muzikanten – en met behulp van massa’s handsignalen – kende dit project een geslaagde, zelfs vlekkeloze landing.

Wie het geluk mocht smaken op een van de, of zelfs beide, avonden het wordingsproces van deze creatie te kunnen meemaken, kijkt ongetwijfeld uit naar de cd. Die zal behoorlijk snel verschijnen, want begin september is MikMâäk op de Belgian jazz Meeting editie 2015 een van de uitverkoren groepen die een showcase mag verzorgen voor een publiek van binnenlandse en internationale journalisten en programmatoren. (PJG)

Het gratis festival Vama Veche in het Astridpark trekt voor de tweede keer de Brugse festivalzomer op gang. Nieuw is dat families met kinderen een centrale rol krijgen in de namiddag. Circusatelier Woesh is aanwezig en het Antwerpse Atelier Recup zet elke dag een bouwatelier op. Kinderen en jongeren kunnen er aan de slag met hamers, zagen, spijkers, … De hele week kunnen ze meebouwen aan een bouwwerk met leuke glijbanen, schommels, torentjes, helemaal geïntegreerd in het decor van het park. Vama Veche speelt ook in op de hedendaagse culinaire trends en pakt uit met een pop-up restaurant. Het kookteam van Het Entrepot serveert elke avond lekkers uit eigen keuken. Geen festivalfood, maar een verzorgde schotel met gezonde ingrediënten.

De kiosk die vorig jaar in de steigers stond, is dit jaar opnieuw een volwaardige setting voor meer intieme voorstellingen, van theater tot performances van jonge makers. In de kiosk zijn ook Bruggelingen op het appel: Bram Verrecas speelde recent nog naast Wim Opbrouck in de film Ventoux en staat op 3 juli in het Astridpark. Lies Gallez studeerde vorig jaar af als master audiovisuele kunsten, schrijft kortverhalen en houdt een blog bij over de kleine gelukjes des levens. Op 30 juni staat ze in de kiosk. Het Brugse koor The Bare Necessities brengt op 2 juli 2015 een selectie meerstemmige liederen. De voorstellingen starten telkens om 19.00 en 20.00 uur.

Vama Veche serveert ook opnieuw een stevige portie live muziek om 21.30 uur in de grote tent. Bands op het appel zijn onder meer: The Durgas en The Germans. The Durgas zijn de broers Benji en Christopher Simmersbach. Hun muziek is een mix van reggae, Afrikaanse, Oosterse en Europese folk elementen en Amerikaanse roots muziek. The Germans is een vijfkoppige band uit het Oost-Vlaamse Gavere en voert je op 5 juli mee naar een muziekwereld ver voorbij de experimentele poprockgrenzen. Pomrad speelt op 4 juli 2015 en is het alter ego van de Antwerpse keyboardspeler, producer en live performer Adriaan van de Velde. Zijn muziek mag je bestempelen als nostalgisch, harmonisch en kleurrijk. Op de sounds van een reeks dj’s kun je de avond afsluiten.

Op vrijdagavond 3 juli 2015 staat opnieuw een editie van Pecha Kucha op het programma. Het concept werd vorig jaar erg gesmaakt. Pecha Kucha wijkt dit jaar uit naar de nabijgelegen kerk.

Info Vama Veche van 30 juni tot 5 juli in het Astridpark, www.vamaveche.be, info@hetentrepot.be, t 050 47 07 80

Van 21 juni tot 21 september loopt onder de titel ‘Buiten De Grenzen’ de (inmiddels reeds) vijfde editie van Beaufort. Hoewel verder wordt gebouwd op de traditie van kunst in de publieke ruimte, kiest men dit keer ook resoluut voor verandering en vernieuwing.

Concreet vertaalt zich dit in een totaalproject langs de kust, waarbij een solotentoonstelling van het collectief A Dog Republic (o.l.v. Yona Friedman) wordt gecombineerd met een groepstentoonstelling op drie provinciale locaties: Het Zwin Natuurcentrum aan de oostkust, Raversyde in het midden en het bezoekerscentrum De Nachtegaal met de omringende Oosthoekduinen aan de westkust. Op deze drie locaties komen de inhoudelijke verhalen van meer dan 35 kunstenaars samen met de voorstellen van A Dog Republic.

Komende zondag, 21 juni 2015, om 11 uur nodigen de gouverneur, de gedeputeerden en de provinciegriffier van West-Vlaanderen en de curatoren het publiek uit voor de opening van Beaufort ‘Buiten de Grenzen’.

Na de verwelkoming door eerste gedeputeerde Guido Decorte en gedeputeerde voor Cultuur Myriam Vanlerberghe, geven curatoren Phillip Van den Bossche, Hilde Teerlinck, Lorenzo Benedetti en Patrick Ronse toelichting bij deze vijfde editie.

Vervolgens komt ook Ivy Goutsmit, coördinator van FMDO vzw, aan het woord over de samenwerking tussen Beaufort en FMDO vzw. Deze koepelorganisatie van sociaal-culturele verenigingen van mensen met een migratieachtergrond, dompelt de aanwezigen onder in de rijke en diverse culturen die in Oostende en aan de Belgische kust aanwezig zijn en voorziet een programma samen met en door hun aangesloten verenigingen. Dit programma is doorlopend van 12u tot 18u.

Deelnemen aan deze publieksopening kan door inschrijving via onderstaande link:

www.westvlaanderen.be/overwvl/Paginas/20150621_beaufort_publieksopening.aspx

Zondag 21 juni vanaf 11.00 uur

Raversyde, Nieuwpoortsesteenweg 636, 8400 Oostende

Alle info over Beaufort 2015: www.beaufort2015.be

Meer info over FMDO vzw is terug te vinden op www.fmdo.be

(PJG)

Foto Jos Knaepen

Welhaast profetisch zou ze achteraf blijken, die aansporing van Rik Bevernage op de openingsdag van Jazz Middelheim 2014. Dat we ons moesten reppen om zeker het optreden van MikMâäk niet te missen, want dat concert zou het hoogtepunt worden! Na zo’n proeve van geloof mag het geen verwondering wekken dat uitgerekend De Werf de locatie wordt voor de opnames van de eerste cd van dat even veelkoppig als multi-getalenteerd gezelschap. Het wordt wel even afmeten, straks, om alle muzikanten voldoende plaatsruimte te geven.

MikMâäk, een “XL-versie” van zijn vijfkoppige collectief Mâäk(’s Spirit), is de vleesgeworden droom van trompettist en artistiek directeur Laurent Blondiau. Hoewel met 16 man op het podium is dit geenszins een bigband in de traditionele betekenis, zoals pianist Fabian Fiorini na afloop van het optreden in Park Den Brandt verduidelijkte in een gesprek met Lies Steppe (Klara): “Door het feit dat alle leden van de groep eigenlijk solisten zijn, is de manier van werken en de benadering van de stukken anders. Er wordt naar gestreefd dat elkeen zich kan uitdrukken.” Het gebrachte repertoire liet zich het best omschrijven als gecomponeerde muziek met daarbinnen nogal wat ruimte voor (collectieve) improvisatie. Die avond op Jazz Middelheim werd ook duidelijk dat de composities niet door één enkele, maar door verschillende muzikanten worden aangeleverd, wat voor zowel een “stijlenrijke” als gevarieerde set zorgde. Ook grijze jazzeminentie Marc Van den Hoof toonde zich na dat concert trouwens enthousiast: in zijn impressie sprak hij onder meer van “een concert vol verrassingen, ook solistisch (…) een enthousiasmerende belevenis om mee te maken (…) groots om (het festival, PJG) mee te beginnen en alvast de moeite waard”.

Wie zich persoonlijk wil vergewissen in welke mate al die appreciaties vol lofbetuigingen enig waarheidsgehalte bevatten, kan in juni zelf de lakmoestest doen. Twee avonden na elkaar worden live-opnames gemaakt voor een cd en die vertrouwd is met de streken van harde kern Blondiau, João Lobo, Michel Massot, Jeroen Van Herzeele en Guillaume Orti, kan nu al moeiteloos voorspellen dat die twee concerten geenszins louter een doorslag van elkaar zullen worden. Ook u kunt straks mee als levend publiek fungeren, maar snel reserveren is dan wel de boodschap want er zullen telkens slechts 80 uitverkorenen zijn. (PJG)

Info: dinsdag 16 en woensdag 17 juni om 20.30 uur – www.dewerf.be

Jan Verhaeghe van het Brugse Cultuurcentrum meldt ons dat het Fabre-beeld niet in 2002, maar in 1999, als slot van het Gezellejaar, werd geplaatst. Over de lokatie werd toen flink gediscussieerd.

‘Waar is Fabre?’

In 2015 is het precies 150 jaar geleden dat in Brugge de ‘Société Archéologique de Bruges’ werd opgericht. De vereniging bracht in zijn 100-jarige bestaan een rijke verzameling beelden, meubelen, keramiek en textiel van zowel Brugse als Europese oorsprong bijeen. De collectie van het Gruuthusemuseum bouwde daar op verder. Bij de oprichters zaten mannen als Guido Gezelle, James Weale en Felix de Bethune. In 1955 droeg het Genootschap zijn collectie over aan de Stad Brugge. Een deel van die collectie is dezer dagen te bekijken in het Guido Gezellemuseum (Rolweg), want de thuishaven Gruuthusepaleis wordt momenteel ingrijpend gerestaureerd.

De tentoonstelling toont, aan de hand van bekende en minder bekende stukken uit de collectie het verhaal van de Société en van de Gruuthusecollectie. Je treft er archeologica, bouwfragmenten, originele objecten, afgietsels en wrijfprenten, naast allerlei documenten.

oor de museumbezoeker is een wandeling in de tuin van het Gezellemuseum aanbevolen. De door vrijwilligers aangelegde en onderhouden groententuin bloeit als nooit te voren. Die weelderige groei zorgt er wel voor dat het prachtige beeld van Jan Fabre (‘De man die vuur geeft’), daar geplaatst in het cultuurjaar 2002, nog amper te zien en terug te vinden is. De kunstenaar zal dan wel het laatste woord hebben omtrent deze verscholen lokatie, maar enig snoeiwerk zou het beeld zeker ten goede komen. (LF)

Passé Composé, het ontstaan van de Gruuthusecollectie, nog tot 3 januari 2016. Opgelet: tickets kosten 4 euro, alleen de permanente collectie is gratis.

Foto Dirk Creyf

Misschien kan iemand eens de stichters en protagonisten van weleer opzoeken, en in de archieven snuffelen, om de geschiedenis van backpackerhotel Snuffel te schrijven. Het sympathieke jeugdhostel in de Ezelstraat sluit immers definitief zijn deuren en verhuist eind juni naar een kraaknieuw pand in de zelfde straat.

Het Snuffel-verhaal startte in 1974 in de Katelijnestraat. Onder de stichtende leden onder meer Jean-Claude Laurent (later provincieraadslid), Marc D’Haene (gewezen vakbondssecretaris van het ABVV), en Jacky Maes uit Bredene (gemeenteraadslid en Vlaams Volksvertegenwoordiger). Er werd echter al snel verhuisd naar het huidige adres in de Ezelstraat.

Oorspronkelijk was Snuffel een actiecentrum voor jongeren. Je vond er ‘progressieve’ literatuur en ideeën en men stelde er de (toenmalige) moderne technische apparatuur (stencilmachines!) ter beschikking om pamfletten te drukken. Het werd een broeinest van alternatief en jeugdig progressief Brugge. De ambities waren groot, de organisatie had de wind in de zeilen. In 1982 werd Snuffel omgedoopt tot ‘Het Regionaal Actie- en Servicecentrum Snuffel’. Een weerspiegeling overigens van de woelige jaren ‘70 en ’80, met het verzet tegen de wapenaankopen, kernenergie en -afval of de plaatsing van afstandsraketten. Snuffel maakte deel uit van de alternatieve scène in Brugge, naast de Volkshogeschool, de Cactus, De Werf en anderen.

Snuffel werd gerund als een vzw, maar het moest de middelen vinden om te overleven. Een nieuwe bron van inkomsten werd gevonden met verhuur van logies. Snuffel en Bauhaus (Langestraat) werden als sleep-ins in Brugge en daarbuiten bekend. Het bestuur werd in 1990 verruimd. Geleidelijk nam het kortverblijfcentrum voor jongvolwassenen, De Lane, Snuffel over. De jongeren die in De Lane opgevangen werden konden er een zinvolle taak vervullen. Het bood bijkomende inkomsten en een mooi perspectief, maar het draaide anders uit.

De balans ging zwaar in het rood en er werd beroep gedaan op een redder in nood, Ludwig Dujardin. Sindsdien maakt Snuffel, samen met 2 campings (De Lombarde in Lombardsijde en Groeneveld in Bachte-Maria-Leerne) en de Peace Village in Mesen deel uit van Volkstoerisme, een kleine onafhankelijke koepelorganisatie die werkzaam is op het domein van het sociaal toerisme. Weg rode cijfers, en sinds de overname in 1996 (en onder impuls van Dirk Devlieghere en Frederik Vlieghe) kende de bezetting een boom, van 8000 naar 18000 overnachtingen in het piekjaar 2010. Maar het huis was letterlijk uitgewoond en Toerisme Vlaanderen sprong mee op de vernieuwingskar. In plaats van renovatie werd gekozen voor een nieuw pand, schuins tegenover de huidige locatie. Windy Van Maele, die nu de jeugdhostel leidt, kan er op 20 juni feestelijk de deuren openen. (LF)