Exit Magazine

Een festival van winnaars. Zo zou je de 24^ste editie van de (gratis) Red Rock Rally (RRR)op dinsdag 1 mei kunnen omschrijven. De met boordevol muziek gevulde dag in het Koningin Astridpark start, na een opwarming van de Villa Bota-dj’s, traditioneel om 13 uur met het concours van vijf bands die elkaar decibelgewijs bestrijden voor de overwinning. Na het wedstrijdgedeelte is het podium gereserveerd voor groepen die ooit al in de prijzen zijn gevallen. Lees vooral hieronder verder.

 Aan goede formules waar geen sleet op komt, moet je niet beginnen sleutelen. Die les hebben de organisatoren van de Red Rock Rally al lang begrepen, want ook deze editie verloopt de festivaldag op dinsdag 1 mei in de Botanieken Hof volgens het beproefde recept. Vijf groepen beginnen vanaf 13 uur aan de wedstrijd om de Prijs van de Jury en de Prijs van het Publiek in de wacht te slepen. Robert., een viertal uit Knokke-Heist, mag starten. Drie exen van Zorro’s Dirty Sister en een nieuwe drummer vormen sinds 2012 de hardware van de band. Ze omschrijven hun muziek als ‘dansbare headbangende riffrock met als voorbeelden QOTSA, Arctic Monkeys en Royal Blood. Outside Revelation uit Zoersel volgt als tweede. Het is een heavy ensemble dat doet denken aan Audioslave. In februari 2018 kwam een eerste EP uit en hun heavy melodische rock bezorgde de groep een plaats op Popronde NL, de Nederlandse versie van Humo’s RR. Om 15 uur mag Murphy  uit Herk-de-Stad het lot tarten. Ze produceren blijkbaar een stevige brij van nineties rock, hoekige riffs en sterke refreinen waardoor ze al geselecteerd werden voor De Nieuwe Lichting 2018 en als finalist op Limbomania 2017 en Rock Herk mochten optreden. Voorlaatste strijder is Bosum  uit Brussel, goed voor een rondje dromerige indie pop en een eerste single ‘Marvin’ die geproduced werd door Klaas Tomme en gemixed werd door Barry Grint (Radiohead, Oasis…). MAUGER uit Oostende sluit om 17 uur het rijtje af met een snuifje indie folkpop. Met twee ex-leden van Absynthe Minded presenteren ze op het RRR-podium hun equivalent van Bon Iver & Andrew Bird. Om 18 uur krijgt de winnaar van deze rock rally eeuwige roem, een cheque van 500 euro en acht uur studiotijd in The Jamm mee naar huis. De band die de publiekspRRRijs wint, krijgt een studio/optreden-sessie in Villa Bota in de schoot geworpen. Nieuw dit jaar is dat Cactus Muziekcentrum aan één van de vijf rallybands een ‘cactus-award’ zal uitreiken. Dankzij deze award krijgt de groep een plaatsje als ‘support-act’ op één van de vele Cactus-optredens.

Avondgedeelte

Voor het avondgedeelte (vanaf 18.30 uur) van de Red Rock Rally, staat vooral jong talent op het podium. Talent dat vaak niet onopgemerkt bleef in andere muziekwedstrijden. Zo kwam de Brugse groep Sunflower op Westtalent 2017 als de grote overwinnaar uit de bus. Met hun postpunk voorzien van droompopinvloeden bliezen ze live iedereen van hun sokken. Ook The Lighthouse (19.45 uur) stond bovenaan het schavot te schitteren, meer bepaald die van De Nieuwe Lichting (2017) van Studio Brussel. Zij houden het op frisse, dansbare popsongs. De hoogste eer op Humo’s  Rock Rally, de moeder der rock rally’s, was in 2016 weggelegd voor Limburgse postpunkband Whispering Sons (21 uur). Aangezien ze nu op een Brugs podium staan, koppelen we hier graag een Brugs weetje aan vast: EX-RZ  van Peter Slabbynck bracht als single een cover van ‘Seventeen Seconds’ van The Cure uit en kreeg daarbij vocale ondersteuning van… zangeres Fenne Kuppens. Het afsluitmoment (22.30 uur) van de RRR is gereserveerd voor een andere winnaar van Humo’s Rock Rally (2010): School is Cool. ‘Arcade Fire en Bruce Springsteen zijn zelden ver weg, maar evengoed heeft songsmid Johannes Genard goed geluisterd naar jonge wolven als Miles Kane en Alex Turner. Live knallen ze harder dan ooit’, lezen we nog in hun geloofsbrieven. (ADC)

http://www.redrockrally.be

De architecten Jose Selgas en Lucia Cano

Er is een nieuwe verschijning te bewonderen in de reie langs de Coupure: een drijvend en kleurrijk paviljoen waar volwassenen en kinderen deze zomer kunnen zwemmen. Het kunstwerk speelt daarnaast een hoofdrol in de opening van Triënnale Brugge 2018.

Het paviljoen is een initiatief van het Spaanse architectenbureau Selgascano. De architecten José Selgas en Lucia Cano richtten het bureau op in 1998. Selgascano geniet internationale bekendheid wegens haar kleurrijke structuren en haar aandacht voor de natuur. Het bureau maakt gebruik van synthetische materialen en verbindt nieuwe technologie met natuurlijke componenten. Haar gebouwen en tijdelijke constructies staan vaak in verbinding met hun omgeving. Zo weerspiegelen de witte en gele kleuren van het Selgascano Pavilion aan de Coupure de typerende Brugse dakenconstructies.

“Het Selgascano Pavilion wordt de place to be om deze zomer te zwemmen,” aldus burgemeester Renaat Landuyt (s.pa). “Tenminste als de kwaliteit van het water het toelaat en er bewaking aanwezig is.” Het paviljoen is overdekt waardoor je na de afkoeling van het water de warme kunt opzoeken en waarin je bij slecht weer naar binnen kunt. De plek van de installatie is niet zomaar gekozen. De sluizen langs de Coupure zijn vaak dicht waardoor er met een gerust hart gezwommen kan worden.

“Het paviljoen is een symbool voor het Triënnale Brugge 2018, Vloeibare Stad,” merkt burgemeester Landuyt op. “Het kunstwerk ligt op het water, maar ook wat de ideeën en materialen betreft werd er gezocht naar nieuwe vormen. Alles is dus in beweging.”

De opening van het paviljoen is op 6 mei om 11u en wordt tevens de feestelijke opening van Triënnale Brugge 2018. De Koninklijke Zwemclub de Brugse IJsberenkring en de Langerei Zwemmers zullen het kunstwerk inzwemmen. (Friese Landuyt)

Een rondje (nieuwe) Brugse bands spotten? Dit kan perfect tijdens het jaarlijkse (gratis) festival WAcKo op vrijdag 27 en zaterdag 28 april (van 20 tot 24 uur) waar deze groepen zich onder de bomen van de Burg verzamelen voor een concert. Naast Themoodofsteffie, The Yellow Machine, Koeferbak Funk, Cold Saturday Night en Blitzkrieg Pop treedt ook Vague View op, een versbakken kwintet dat deels verrees uit de assen van Vienna.

We hadden, eerlijk gezegd, nog niet van Vague View gehoord, maar dat was niet zo geheel verwonderlijk. Fre Gereels (gitaar), Miguel Ryde (drums), Dondi Welvaert (zang), Thomas De Baere (bas) en Nigel Verrecas (gitaar) hebben zich eerst een jaar opgesloten in hun repetitieruimte om nu pas naar buiten te komen. En dat doen ze met bravoure, want ze gooien er meteen drie singles tegenaan. ‘Sleepers’, ‘Thin Skinned’ en ‘False Prophecy’ zijn energiebommen op een bedje van ronkende gitaren en zware vocals. ‘We brachten onze drie singles digitaal uit. Zo heeft iedereen er toegang toe en het is voor ons de gemakkelijkste en snelste manier om onze eerste muziek te verspreiden, om mensen te bereiken. Onze drie singles hebben we opgenomen in de living van zanger Dondi. Dat is ook ons repetitielokaal en permanent kunnen we daar terecht om onze ideeën samen te leggen. We spelen daar in op het gevoel van het moment en als iemand afkomt met een riff of een idee, dan bouwen we daar een nummer rond. Voor de teksten zoeken we het zowel in de persoonlijke sfeer als in de actualiteit. Zo hebben we het over de naïviteit van mensen, hypocrisie, geloof … We hebben geen schrik om onze kritiek te uiten’, zegt Fre Gereels.

‘We hebben alle vijf een verschillende achtergrond, maar we hebben nooit stilgestaan welk specifiek genre we precies willen spelen. Het moest stevig zijn, dat wel, en we stellen ook vast dat er invloeden uit metal en hardcore in onze songs sluipen. Zelf zullen we er geen genre op plakken omdat we niet in een hokje willen worden geduwd.’

Goede klank

De nummers zijn dan wel van Brugse makelij, de mixing en de mastering gebeurden wel aan de overkant van het kanaal. ‘Daarvoor deden we een beroep op het vakmanschap van John Mitchell van Outhouse Studios in Reading. Mitchell is bekend van zijn werk met Architects, Enter Shikari en Your Demise’ zegt Gereels. ‘We wilden echt uitpakken met een goede klank die representatief is voor onze band. Daar zijn we met de hulp van John aardig in geslaagd. Hopelijk slaat onze muziek ook aan bij bookers en organisatoren, want onze ambitie is om veel op te treden zodat we zoveel mogelijk mensen kunnen bereiken.’ (ADC)

http://www.vagueview.com

Van 26 april tot en met 6 mei zet het Cultuurcentrum tijdens de Week van de Amateurkunsten (WAK) Brugs talent in de kijker. Er komen diverse disciplines aan bod zoals muziek, film, toneel, dans, beeldende kunst en literatuur.

WAK opent met het tentoonstellingsproject Air Biekorf. Ruim vijftig kunstenaars gaven een eigen interpretatie op het kunstwerk Het Zwanenspel van cartoonist Marec dat uithangt aan de theaterzaal de Biekorf. Zowel Bruggelingen als kunstenaars die buiten Brugge die hun strepen verdiend hebben, geven een reactie op Het Zwanenspel van Marec.

Op vrijdag 27 en zaterdag 28 april is er op de Burg het gratis muziekfestival WAcKo. Op de eerste dag spelen Themoodofsteffie, The Yellow Machine en de Nederlandstalige hiphopband Koeferbank Funk. Op zaterdag 28 april komen de hardrock-, punk- en metalband Cold Saturday Night, Vague View en Blitzkrieg Pop aan bod. Die laatstgenoemde act is een dj concept met live drum, gitaar en vocals. Tijdens het festival is er ook een pop-uptentoonstelling in de tentoonstellingsruimte De Tank. Concertfotograaf Michel De Pourcq bracht de voorbije jaren WAcKo in beeld en stelt die foto’s tentoon tijdens het tweedaagse muziekfestival.

WAK sluit af met Bar Literair op het Marecplein en in de Theaterzaal de Biekorf. De Brugse stadsdichter Tania Verhelst brengt er poëzie. Christophe Ywaska brengt verhalen waarbij hij woorden vervangt met klanken en de laatstejaarsleerlingen van woordkunst/drama aan het stedelijk Conservatorium komen in een try-out hun eindwerk voorstellen. Voorts wordt de amateurfilm Bonnie en Clyde Copy Cats getoond. (FL)

Brugge lanceert als eerste stad ter wereld een eigen fairtrade chocoladereep. De naam van de reep is Sjokla. Stad Brugge, Fairtrade Belgium en de Brugse chocolatiers willen met deze chocolade respect opbrengen voor de cacaoboeren in het zuiden die vaak in extreme armoede leven.

In Brugge zijn er heel wat chocoladewinkels. De Breydelstad mag zich best de chocoladestad van Europa noemen. Met de geboorte van haar eigen stadschocolade Sjokla is ze de eerste stad ter wereld die een eigen fairtrade chocoladereep op de markt brengt. “Het unieke aan de reep is dat het fairtradeproducten combineert met lokale ambachten,” vertelt schepen voor noord- en zuidbeleid Dirk De Fauw (CD&V). “Sjokla bevat lokale ingrediënten, maar ook overzeese cacaobonen.”

Stad Brugge, Fairtrade Belgium en de Brugse chocolatiers willen met Sjokla respect opbrengen voor de cacaoboeren in het zuiden die het allesbehalve gemakkelijk hebben. Door de klimaatveranderingen, slechte werkomstandigheden en een schaars inkomen komen de boeren vaak in extreme armoede terecht. Fairtrade zocht ervoor dat deze landbouwers een eerlijke prijs krijgen voor hun geleverde producten. Bovendien is de keuze voor fairtrade voor Brugge niet uitzonderlijk. Sinds 2008 mag ze zich een fairtradestad noemen.

Stad Brugge staat in voor het ontwerp en promo van de reep Sjokla. De Gilde van de Brugse chocolatiers produceren, verpakken en distribueren de chocolade. De verpakking verwijst net zoals het product zowel naar het zuiden als naar Brugge. De gouden golfjes staan voor de cacaobonen die over de zee getransporteerd worden en zijn dus een symbool voor de cacaoboeren. De zwaantjes zijn dan weer een typerend Brugs element die de chocoladegilde gebruikt als haar symbool.

“Het is een product om trots op te zijn,” aldus Charles Snoeck van Faitrade Belgium. “Het engagement van Brugge om in te zetten op fairtrade is sinds 2008 alleen maar verlengd. Vandaag zijn er vijftig fairtradeverkooppunten in de stad en in meer dan dertig horecazaken staan er fairtradeproducten op de menukaarten. Sjokla is een prachtig symbool voor tien jaar fairtrade in Brugge.”

De reep Sjokla is vanaf 8 mei te koop in Mijn Brugge, de museumshop, In & Uit, de Oxfam wereldwinkel en de Brugse chocolatiers. Er is zowel een melkchocoladereep als een fondantvariatie. (Friese Landuyt)

Zegt Katrien Steelandt, erfgoedcoördinator Brugge:

Steelandt: ‘Toch was er een wat mindere opkomst dit jaar – mogelijks door het zeer goede weer? – maar dan wel met heel enthousiaste en tevreden bezoekers. De toppers waren de wandeling Brugge in verhalen, de lezing over de Brugse burgemeesters vanaf 1830, de expo over de Brugse duivensport, de verkiezingsaffiches van Pol Martens, de handschriften van de stichting Van Caloen in de Biekorf bib en het gesprek met de paters van Zevenkerke. Met 84 activiteiten was er dan ook een zeer ruim aanbod.’

‘De mindere opkomst zagen we vooral in de gereserveerde activteiten – die op voorhand vaak volzet waren – maar op het moment zelf telkens enkele mensen per groep niet kwamen opdagen.’

 ‘Heel tof was dat we 7 jonge mensen hebben kunnen warm maken om als sociale mediareporter op pad te gaan tijdens het Erfgoedweekend. Zij kregen een avond training van een sociale media-expert en gingen tijdens het weekend langs bij heel wat activiteiten. Hun reportages delen we op facebook, twitter en onze website, ook nog de komende weken verder.’ (LF)

Foto Friese Landuyt

Brugge lanceert als eerste stad ter wereld een eigen fairtrade chocoladereep. De naam van de reep is Sjokla. Stad Brugge, Fairtrade Belgium en de Brugse chocolatiers willen met deze chocolade respect opbrengen voor de cacaoboeren in het zuiden die vaak in extreme armoede leven.

In Brugge zijn er heel wat chocoladewinkels. De Breydelstad mag zich best de chocoladestad van Europa noemen. Met de geboorte van haar eigen stadschocolade Sjokla is ze de eerste stad ter wereld die een eigen fairtrade chocoladereep op de markt brengt. “Het unieke aan de reep is dat het fairtradeproducten combineert met lokale ambachten,” vertelt schepen voor noord- en zuidbeleid Dirk De Fauw (CD&V). “Sjokla bevat lokale ingrediënten, maar ook overzeese cacaobonen.”

Stad Brugge, Fairtrade Belgium en de Brugse chocolatiers willen met Sjokla respect opbrengen voor de cacaoboeren in het zuiden die het allesbehalve gemakkelijk hebben. Door de klimaatveranderingen, slechte werkomstandigheden en een schaars inkomen komen de boeren vaak in extreme armoede terecht. Fairtrade zocht ervoor dat deze landbouwers een eerlijke prijs krijgen voor hun geleverde producten. Bovendien is de keuze voor fairtrade voor Brugge niet uitzonderlijk. Sinds 2008 mag ze zich een fairtradestad noemen.

Stad Brugge staat in voor het ontwerp en promo van de reep Sjokla. De Gilde van de Brugse chocolatiers produceren, verpakken en distribueren de chocolade. De verpakking verwijst net zoals het product zowel naar het zuiden als naar Brugge. De gouden golfjes staan voor de cacaobonen die over de zee getransporteerd worden en zijn dus een symbool voor de cacaoboeren. De zwaantjes zijn dan weer een typerend Brugs element die de chocoladegilde gebruikt als haar symbool.

“Het is een product om trots op te zijn,” aldus Charles Snoeck van Faitrade Belgium. “Het engagement van Brugge om in te zetten op fairtrade is sinds 2008 alleen maar verlengt. Vandaag zijn er vijftig fairtradeverkooppunten in de stad en in meer dan dertig horecazaken staan er fairtradeproducten op de menukaarten. Sjokla is een prachtig symbool voor tien jaar fairtrade in Brugge.”

De reep Sjokla is vanaf 8 mei te koop in Mijn Brugge, de museumshop, In & Uit, de Oxfam wereldwinkel en de Brugse chocolatiers. Er is zowel een melkchocoladereep als een fondantvariatie. (FRIESE LANDUYT)

Foto Friese Landuyt

Triënnale Brugge Vloeibare Stad schenkt dit jaar aandacht aan een verrassende inwoner van de Brugse reien: de Chinese wolhandkrab.

Triënnale Brugge 2018 bouwt dit jaar verder op het thema ‘Brugge als megapolis’ uit 2015. Hoe flexibel en vloeibaar kan een stad als Brugge zijn in een tijd waarin niets nog zeker lijkt? Vanaf 5 mei verschijnen er constructies van hedendaagse kunstenaars en architecten in de historische binnenstad. Triënnale Brugge Vloeibare Stad brengt voor de gelegenheid een ongewone inwoner van de stad onder de aandacht: de Chinese wolhandkrab.

De Chinese wolhandkrab is in China een delicatesse. De eerste waarnemingen van deze krab in Vlaanderen dateren van 1933. In Brugge leven er intussen tienduizenden van deze exoot waardoor ze onder meer wat voedsel betreft een concurrent is van inheemse soorten. De krab kan niet zwemmen, maar kan wel zo’n vier verdiepingen hoog op muren klimmen. Ze is de enige zoetwaterkrab in onze waterlopen, meren en beken.

Visbestand meten

Het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO) zette alvast fuiken uit om metingen te doen naar het visbestand in de Brugse reien. De vissen die daarin terechtkwamen, liet het INBO inventariseren. In de Brugse reien zijn er diverse soorten te spotten zoals de paling, brasem, een inheemse predator de rivierbaars en de Chinese wolhandkrab.

“De vangsten zijn beter dan onze vorige metingen in 2011,” vertelt bioloog bij het INBO Hugo Verreycke. “Het is een typisch visbestand voor geen al te best, maar geen zeer slecht water. De vissen die in Brugge voorkomen kunnen tegen vervuiling en leven in stilstaand water.” (FRIESE LANDUYT)

Onlangs startte in Xpo Center Bruges (site Oud-Sint-Jan) de tijdelijke tentoonstelling ‘Mummies in Bruges’. In drie zalen worden drie deelthema’s belicht van het oude Egypte: leven, dood en het hiernamaals. De expo bevat negen mummies en ruim tweehonderd objecten waaronder enkele nog nooit eerder tentoongestelde voorwerpen.

 De collectie die te zien is, behoort tot het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden (Nederland). Het Rijksmuseum heeft een collectie van meer dan 180.000 stukken uit het Oude Egypte, het Nabije Oosten, de klassieke wereld en het vroege Nederland. Die verzameling behoort tot de tien belangrijkste Egyptische collecties ter wereld.

Drie thema’s, drie zalen

‘Mummies in Bruges’ is opgedeeld in drie thema’s. De eerste zaal brengt de kijker naar het leven van de oude Egyptenaren. Tienduizend jaar geleden kwamen mensen zich vestigen langs de vruchtbare oevers van de Nijl. Kleine nederzettingen groeiden uit tot een machtig rijk met een complex schrift en een bijzondere religie, met aan het hoofd de farao. De eerste zaal stelt allerlei gebruiksvoorwerpen tentoon zoals speelgoed, schminkpotjes, muziekinstrumenten en kunstobjecten. Er is ook ruimte voor de voeding van het oude Egypte.

De tweede zaal toont aan de hand van beeldmateriaal en video’s hoe overleden Egyptenaren gemummificeerd en begraven werden. De oude Egyptenaren geloofden dat er na het leven op aarde nog een eeuwig leven was. De begrafenis was het sleutelmoment om dat eeuwige leven te verkrijgen. Het intact bewaren van het lichaam was de belangrijkste voorwaarde. Dat deed men door de dode te mummificeren. Voorts werden de ingewanden verwijderd en in aparte kruiken gestopt, met uitzondering van het hart. Tot slot werd het gemummificeerde lijk in een rijkelijk beschilderde sarcofaag gelegd.

Tot slot informeert de derde zaal over het hiernamaals. Na het overlijden moest de dode een reis afleggen naar het eeuwige leven. Geheime rituelen, voedseloffers, spreuken en grafgiften zoals godenbeelden, magische amuletten en dodenboeken moesten die tocht vergemakkelijken. (LF/FL)

‘Mummies in Bruges’ loopt nog tot zondag 11 november.

Met mei in het verschiet, een stevige portie cultuurnieuws:

over Airbag 2018, Aspe en Marec richten een loge op, mooi volk op Red Rock Rally, hoboïst Marcel Ponseele speelt thuismatch, Albert Edelman over het nieuwe muziekfestival GOLD, Brugs talent in de kijker tijdens WAK en zoveel meer…