Exit Magazine

Maandelijks Brugs Cultuurblad

Tag archief: musea Brugge

Verdier (interpret)eert Van Eyck

Fabienne Verdier

Verdier monumentaal in Sint-Janshospitaal (foto Sarah Bauwens)

Met de tentoonstelling Hommage aan de Vlaamse meesters reikt het Groeningemuseum de hedendaagse kunst voor het eerst de hand. Verspreid over vijf zalen zijn een twintigtal werken van de Franse kunstenares Fabienne Verdier (°1962) te zien. De Parisienne, in Frankrijk al geruime tijd een bekende naam, is aan een steile opmars bezig. Verschillende publicaties zijn reeds aan haar werk gewijd, dat voorheen te bezichtigen viel in Lausanne, Singapore, Londen, Brussel en Parijs. Nu dus ook in Brugge.

Bepalend voor Verdiers stijl is haar tienjarig verblijf in China (1984-1993). Ze raakte er in de ban van de Chinese kalligrafie en het schilderen met inkt. Eens terug in Europa, ging ze een stap verder. De kunstenares behield de Chinese techniek maar oefende deze nu uit op canvas van soms enorme afmetingen, in plaats van kleine stukjes papier en zijde. Hetzelfde gold voor de oorspronkelijk fijne pen: deze werd getransformeerd in een gigantische kwast, gemaakt van een dertigtal paardenstaarten, bevestigd aan het plafond van haar atelier.

Dezelfde methodiek hanteerde Verdier voor haar serie, opgedragen aan de Vlaamse meesters. De schilderijen uit de reeks, met zes topwerken van Van Eyck, Van der Weyden, Marmion, Memling en Van der Goes als inspiratiebron, zijn zeer minimalistisch en gestileerd. Het indrukwekkendste werk van de Française is ongetwijfeld het veelluik Polyfonie – Ascese. Dit gigantische werk van ongeveer 7 meter hoog en 4 meter breed, dat als enige is ondergebracht in het Sint-Janshospitaal, is Verdiers antwoord op Madonna met kanunnik van der Paele van Van Eyck. Op elk van de twaalf panelen van het werk staat een net niet gesloten zwarte cirkel tegen een zilvergrijze achtergrond. ‘Toen ik met Van Eycks meesterwerk bezig was, werd ik al snel getroffen door de alomtegenwoordigheid van cirkels. Sommige waren duidelijk zichtbaar, zoals in het maanglas achter de troon van de Madonna of de beschermplaten op de schouders en de ellebogen van het harnas van Sint-Joris; andere waren ietwat vertekend, zoals de motieven van het grote tapijt in het midden. Die cirkels, die als een geheime code over het beeldvlak verspreid zijn, intrigeerden me des te meer omdat de bijna gesloten cirkel jarenlang – en in de lijn van mijn lessen Chinese kalligrafie en filosofie – een steeds terugkerend motief in mijn eigen werk is geweest’.

De link met de Vlaamse primitieven is niet vanzelfsprekend maar is er wel, zij het zeer subtiel. Een vorm, een kleur, een suggestie; meer is het vaak niet. Bovendien, zoals de titel van de tentoonstelling aangeeft, was het niet zozeer Verdiers bedoeling om de Vlaamse meesters te imiteren, dan wel om ze hulde te brengen. ‘Op geen enkel moment gedurende de vier jaar die ik bijna uitsluitend aan de studie van de Vlaamse primitieven heb gewijd, heb ik geprobeerd te wedijveren met de meesterwerken van Van Eyck, Van der Goes of Memling. Ik wou achterhalen hoe het komt dat deze panelen ons na meer dan vijf eeuwen al evenzeer kunnen beroeren als eigentijdse schilderijen. Gaandeweg hebben de oude meesters mij dan hun zekerheden prijsgegeven: door mijn werk wilde ik absoluut uitvinden hoe het komt dat wij ons nog steeds zo verwant voelen met de Vlaamse primitieven’. Aan u om te oordelen of Verdier in haar opzet is geslaagd.   (ALEXANDER JOCQUE)

Fabienne Verdier: hommage aan de Vlaamse meesters’ loopt nog tot 25 augustus in het Groeningemuseum

Musea Brugge zoekt mooiste afscheidslied

Hitspot

Steven Van Havere, Ilse Van Damme en Piet Goddaer

Nog tot 19 mei kunnen songwriters/componisten (vanaf 16 jaar) deelnemen aan de wedstrijd Hitspot, een samenwerkingsverband tussen Metronoom, vi.be, Sabam en Knack Focus. Het nummer moet als thema ‘Afscheid’ bevatten.

In de 14de eeuw inspireerde dit thema al de auteur van het Egidiuslied, want deze parel uit de Middelnederlandse literatuur is hét bekendste lied uit het Gruuthusehandschrift.

‘Zo’n songwriterwedstrijd heeft alle bestaansrecht, want het is zeer belangrijk om als artiest opgemerkt te worden. Als je als artiest bij Idool, The Voice of Humo’s Rock Rally uit de boot valt, kun je bijna nergens nog aankloppen. Bij Hitspot krijg je een uitgelezen kans om je in de kijker te spelen. De wedstrijd is geen regionaal gegeven, want ook mensen van buiten Brugge kunnen hieraan deelnemen. Op die manier krijgen we een toffe vijver om in te vissen’, zegt Steven Van Havere van muziekschool Metronoom (Sint-Andries).Wie inspiratie heeft en zijn kans wil wagen, moet rekening houden met bepaalde voorwaarden. Het thema is ‘afscheid’. Het nummer moet uitgevoerd worden met een minimalistische begeleiding van stem, gitaar of piano. ‘De bedoeling hiervan is om de ruwe parel te ontdekken’, zegt Van Havere.

‘De ingezonden liedjes worden door een deskundige jury beoordeeld’,verduidelijkt Ilse Van Damme van Musea Brugge. ‘Er gebeurt eerst een preselectie van 10 finalisten. De geselecteerde nummers zullen bekendgemaakt worden op 3 juni. De jury zal vervolgens een van hen aanduiden als winnaar. De publieke bekendmaking van de winnaar van de Juryprijs gebeurt op 19 juni. Het publiek zal de finalisten online kunnen beluisteren en zijn stem kunnen uitbrengen op een favoriet. De artiest met de meeste stemmen wint de Knack Focus Publieksprijs en een cursus songwriting bij Metronoom.

Opmerkelijk: wie ‘Hitspot’ wint, krijgt geen geldprijs, maar een professionele productie (preproductie, opname, mix en mastering) en dit onder begeleiding van Piet Goddae alias Ozark Henry.

Steven: ‘Piet laat zich hiervoor bijstaan door topsessiemuzikanten en -technici. Zo zal het winnende nummer afgemixt worden door Tim Bran, een Brits muzikaal genie die eerder al mixte voor La Roux, London Grammar, Kylie Minogue, The Verve en vele anderen. Tot slot wordt het nummer naar radio gebracht op (promotionele) single. De auteur/componist van het nummer behoudt alle rechten van zijn creatie.’ (ADC)

Info: www.hitspot.be

Het Gruuthusehandschrift terug thuis. Nog tot 23 juni

Liefde en DEvotie (3)

Wildeman en Jonkvrouw spelen schaak (ca 1380)

Liefde en Devotie (4)

Gebedenboek 1400-1410

 Gruuthusemuseum: Liefde en Devotie gidst door Brugse late Middeleeuwen                                                                                                 

Nog tot 23 juni ‘moet’ elkeen, met belangstelling voor het ontstaan en de geschiedenis van onze taal, een bezoek brengen aan de tentoonstelling ‘Liefde en Devotie’ in het Gruuthusemuseum. Centraal staat het zeshonderd jaar oude Gruuthusehandschrift dat sinds 2007 in Nederlands bezit is, maar nu werd uitgeleend voor een uitermate boeiende tentoonstelling. 

Wat is dat beroemde handschrift?

Curator Jos Koldeweij: ‘Het is een kostbaar handschrift, zeer waarschijnlijk ontstaan in de periode 1405-1410, datbestaat uit gebeden, liederen (‘Egidius’) en gedichten, geschreven door meerdere auteurs. Het bleef 500 jaar in privé-bezit, uiteindelijk bij de adellijke Brugse familie van Caloen, en werd pas in de negentiende eeuw voor het eerst uitgegeven, door de Brugse kanunnik Carton, de oprichter van het Spermalie-instituut. Het handschrift is een belangrijke bron voor de Middelnederlandse letterkunde en de laatmiddeleeuwse stedelijke cultuur in Brugge. Qua waarde moeilijk te schatten.’

De tentoonstelling

De curator van de tentoonstelling Liefde en Devotie is Jos Koldeweij, professor kunstgeschiedenis van de Middeleeuwen aan de universiteit van Nijmegen. In 2006 tekende hij in Brugge voor de boeiende tentoonstelling ‘Sieraad en Devotie’ over (onder meer) pelgrimstekens, pins en badges. Samen met een wetenschappelijk comité bouwde hij een tentoonstelling op die toegroeit naar het centrale kunstwerk, het handschrift dat in een aparte zaal ‘spectaculair’ getoond wordt.  Het Brugge van de 14de en 15de eeuw, de betekenis van (de bibliotheek van) Lodewijk van Gruuthuse,  gelijkaardige handschriften uit die tijd, kunst- en archeologische voorwerpen, bruiklenen uit de gehele wereld: kamer per kamer stapt de bezoeker in de leefwereld en de context van het handschrift. Elke kamer van het Gruuthusemuseum, beneden en boven, belicht één of meerdere aspecten van het handschrift en eindigt bij de bidkapel van waaruit Gruuthuse de mis in de aangrenzende Onze-Lieve-Vrouwekerk kon bijwonen.

Wie was Egidius?

Hoofdarchivaris Noël Geirnaert heeft intussen teruggevonden wie de mysterieuze Egidius, uit het beroemde lied ‘Egidius, waer bestu bleven’, was ‘die de dood verkoos’. Hoogstwaarschijnlijk is het Gillis (Egidius) Honin, een Brugse zakenman die in 1385 plots overleed. Hij was ‘hostelier’ (herbergier en geldschieter), kerkmeester van Sint-Walburga en raadslid van de stad Brugge. Zijn vrienden betreurden zijn dood, hoewel hij een pak schulden naliet.

CD

In het kader van deze tentoonstelling verscheen zopas een cd met een selectie, een bloemlezing uit de oudste liedverzameling van de Lage Landen. De ensembles Ultreya en Pandora kozen zowel spot- en minneliederen als spirituele en protestliederen uit de 147 liederen tellende bundel. ‘Gruuthuse-liederen uit het manuscript’ is een boeiende interpretatie van de mysterieuze streepjesnotatie uit de liederenbundel.(LF)

Liefde en Devotie, het Gruuthuse hanschrift, nog tot 23.06. alle info op www.liefdeendevotie.be. Gruuthusemuseum, Dyver 17, Brugge. Bruggelingen bezoeken gratis.

Janet Cardiff laat Thomas Tallis uit 40 boxen weerklinken

 

Portrait_cardiff_miller_2012
 
Janet Cardiff met installatie in Oud Sint-Janshospitaal
 
Nog tot 27 januari kunt u zich op de Memlingzolder in het Oud Sint-Janshospitaal laten meevoeren door een uitvoering van een beroemd motet van de 16de eeuwse componist Thomas Tallis. Veertig boxen en enkele zitbanken volstaan voor een muzikaal avontuur. De installatie is het werk van de Canadese (geluids)kunstenares Janet Cardiff.
 
Wie de historische reeks The Tudors heeft gevolgd weet zeker wie Thomas  Tallis is, de officiële hofcomponist van Hendrik VIII en maker van wonderbaarlijk mooie muziek. Een van zijn motetten, ‘Spem in alium’, bedoeld voor een uitvoering met acht koren van telkens vijf stemmen, is het werk waarmee Janet Cardiff aan de slag ging. Ze registreerde elk van de 40 stemmen apart die weergalmt uit evenveel boxen. De bezoeker gaat zitten en luisteren en bevindt zich daardoor middenin de uitvoering, een vreemde ervaring. De klanken verplaatsen zich van het ene naar het andere koor en van voren naar achteren, als een soort echo. Op elke plaats (als je rondstapt) klinkt de compositie anders, omdat de mix van stemmen telkens wisselt. De installatie dateert uit 2001 en reist de wereld rond, een project in samenwerking tussen Musea Brugge en het Concertgebouw.  
 
Google vertelt u en passant nog een ander verhaal. In het succesrijke erotische boek ‘Vijftig tinten grijs’ (15 miljoen keer over toonbank) speelt dit motet een rol tijdens een heftige scène. En dat leidt dan weer tot massale aankoop van deze muziek. Maar dit had Thomas Tallis nooit durven te verhopen. (LF)
 
Janet Cardiff, The Forty Part Motet, Sint-Janshospitaal (Mariastraat 38), tot 27 januari. Van di. tot zo. van 9.30 tot 17 uur. www.museabrugge.be. Bruggelingen gratis.
 
 
 
 

Kets neemt schuttersgilde in het vizier

Jimmy_kets

Fotograaf Jimmy Kets bekijkt zijn foto’s van de Schuttersgilde Sint-Sebastiaan
De Brusselse fotograaf Jimmy Kets, bekend vooral van fotowerk voor De Standaard, heeft de tuin van het Volkskundemuseum in de Balstraat omgetoverd tot een decor voor tien grootformaatfoto’s over het reilen en zeilen van de Brugse schuttersgilde van Sint-Sebastiaan. Dit initiatief past in een reeks foto-tentoonstellingen, georganiseerd door de Brugse Erfgoedcel, waarin fotografen het Brugse immateriêle erfgoed (carnaval, fanfares, derby-gevoel…) in beeld brengen. 
Kets heeft het zich met zijn tien foto’s, één op anderhalve meter!, niet gemakkelijk gemaakt. De keuze van de snapshots focussen soms op randaspecten van het schuttersgebeuren, zoals de culinaire genietingen die er worden gesmaakt, waardoor het totaalbeeld enigszins grappig tot zelfs ontluisterend voorkomt, maar dat is natuurlijk bijzaak. Toch gaat het hier stuk voor stuk om originele en subjectieve  beelden of zoals Kets het zelf formuleerde: ‘Een fotograaf uit Brugge had het misschien helemaal anders gedaan’.
Naast de openluchtfoto’s toont het Volkskundemuseum, vanaf begin december, ook nog een collectie stukken uit het schuttersverleden. Het pronkstuk is de sireschakel. De sireschakel is een zestiende-eeuws museumstuk die eenmaal per jaar wordt bovengehaald naar aanleiding van de sireschieting. Daar wordt de schutter die de hoofdvogel afschiet voor een jaar tot sire van de gilde benoemd. Die persoon mag dan tijdens de feestweek die daarop volgt zijn schakel dragen. De foto’s zijn  bijwijlen ontluisterend, maar tegelijkertijd heel speciaal vanwege de traditie die tot op vandaag nog steeds standhoudt. Bezoek aan tuin en museum warm aanbevolen. (LF)

Sire, schakel en schutters van Jimmy Kets in het Volkskundemuseum in de Balstraat (43). Nog tot 13 januari van dinsdag tot zondag van 9.30 tot 17 uur.

jazztalent met houten sculpturen

Jacquemyn
 
Foto Sarah Bauwens
'Hout Vasthouden' is de ietwat bizarre titel van een mooie tentoonstelling op de zolder van het Sint-Janshospitaal die houten sculpturen toont van jazzmuzikant Peter Jacquemyn. De tentoonstelling kadert in de aanloop naar het meerdaagse festival Jazz Brugge dat plaatsvindt van 4 tot 7 oktober in het Concertgebouw en op de middeleeuwse zolder van het Sint-Janshospitaal. Het initiatief is het resultaat van een gedegen samenwerking tussen Musea Brugge en De Werf.
Peter Jacquemyn is een Brusselaar die woont en werkt in Brakel. Als kunstenaar is hij zeer veelzijdig: beeldhouwer, maakt sculpturen en tekeningen en ontwikkelt zich als improvisatiemuzikant op de contrabas. Zijn concerten ogen even spectaculair als zijn werkwijze met hout, waarin hij bijl noch kettingzaag over het hoofd ziet. Zijn sculpturen komen bijzonder tot hun recht op de unieke zolderruimte van het Sint-Janshospitaal.
Wie de kunstenaar aan het werk wil horen kan dat op vrijdag 5 oktober om 12 uur op de Sint-Janszolder waar hij in duo gaat met saxofonist Evan Parker. De Middagconcerten in het Sint-Janshospitaal, als onderdeel van Jazz Brugge 2012, komen dit jaar in de plaats van de jazzconcertjes in het Groeningemuseum. (LF)
Info: de tentoonstelling loopt tot 14 oktober, te bezoeken van 9.30 tot 17 uur, uitgezonderd op maandag. gratis voor Bruggelingen en voor wie een dagticket heeftvoor Jazz Brugge.
 
 
 

 

Kostbaar verdriet

 
De zeurpieten ten spijt die graag afficheren dat Brugge en kunst een '(kunst)matig' verhaal zijn (hebt u hem?), maar De Standaard prijst de tentoonstelling 'De Treurenden & Tranen van Liefde' in het Sint-Janshospitaal  als volgt: 'De passage van deze rouwstoet is de verrassing van het voorjaar'. Samen met Kamarama (Arentshuis en Jan Garemijnzaal) en QNX van het duo Verhelst-Bekaert (brandstraatje Burg) is het Brugse voorjaar daarmee kunstig ingevuld.
De Treurenden? Het gaat om 37 'albasten kunstwerkjes' van 40 cm hoge, rouwende figuren die in een kring zijn opgesteld en gevat in houten balkvormig kader, schaars maar efficiënt verlicht in de middeleeuwse ziekenzaal in het verlengde van Memlings Ursulaschrijn. Stuk voor stuk zijn het meesterwerkjes van zeldzaam ambacht en vragen ze elk een aparte blik, want geen twee gelijk. Deze rouwende figuren staan origineel in het museum van Dijon en horen bij de praalgraven van de Bourgondische hertogen, maar verbouwingswerken stuurden ze op wereldtournee: Amerika, Parijs, Berlijn en… Brugge. Dit laatste is een niet geringe verdienste van hoofdconservator Manfred Sellink.
Curator Laurent Busine ('Le Grand Hornu') voegde er een luik hedendaagse kunst aan toe: beeldjes van Alberto Giacometti, een ensemble van Penone, videokunst van David Claerbout, en 100 portretfoto's die elk 1 levensjaar vertegenwoordigen.Zelden was een aansporing om deze tentoonsteling te bezoeken meer op zijn plaats. (LF)
Tot 19 augustus in het Sint-Janshospitaal, mét mooie cataloog. 

1994-0154-jpl20101007-1

Treurenden_135

%d bloggers liken dit: