Exit Magazine

Foto Dimitri Van Zeebroeck

‘Het voelt toch een beetje als thuiskomen en dan nog meteen in een van de mooiste schouwburgen van het land’, zegt acteur en comedian Adriaan Van den Hoof die op zaterdag 30 april zijn vierde theatershow ‘Nee, het was gisteren ook al laat’ in de Stadsschouwburg aan het Brugse publiek presenteert. En laat nu net het woord ‘thuis’ ook een cruciale rol spelen in de voorstelling…

 In de persoon van Tom Smeekens van de Computer Crime Unit in de populaire tv-reeks Aspe heeft Van den Hoof vier jaar lang het kwaad bestreden in Brugge, goed voor een totaal van 49 afleveringen. Nu komt hij terug naar de stad waar hij een heel aangenaam gevoel heeft aan overgehouden, maar dan wel in een andere hoedanigheid, meer bepaald in die van comedian/verhalenverteller. ‘Ik wou iets anders maken dan mijn vorige drie soloshows die ik nu als een drieluik beschouw’, zegt Adriaan. ‘Nu gaan er muzikanten mee het podium op, de regie steekt in een ander kleedje, ik zie het meer als een heuse voorstelling. Het is nog altijd comedy, maar ik speel een echt personage dat zegt: ‘Wat ik gisteren heb meegemaakt, dat is niet te geloven. Ik ben blij dat ik eens een avond thuis kan blijven.’ Ik sta op het podium zogezegd ‘thuis’ en spreek tegen een publiek dat maanden op voorhand al kaarten heeft moeten kopen en dus niet thuis kan/zal zijn. Die contradictie tussen het ‘podium’ en het ‘thuisblijven’ intrigeert mij. Vanuit die gedachte is de voorstelling vertrokken. Met mijn vrienden heb ik eindeloze gesprekken gevoerd over alles en nog wat en daaruit heb ik de show gedestilleerd.’

 Verheerlijking van het banale

Handelt de voorstelling over de zin en de onzin van het leven? Adriaan: ‘Ja, maar tegelijkertijd is de ondertitel van mijn theatershow ‘Is een man alleen in goed gezelschap of wordt het beest in hem wakker?’ Het is maar de vraag of je daar opgewassen tegen bent. Het klinkt nogal zwaarmoedig, maar het is ook een verheerlijking van het banale. Wat er zich rondom ons afspeelt, vergroot ik uit zodat je de absurditeit ervan kunt inzien. Waar zijn we eigenlijk allemaal in godsnaam mee bezig? Gaande van Instagrammen tot Snapchatten, al die zever, zeg, al dat extreem tijdverlies … Ik ga ervan uit dat ik geen dingen maak om te lachen. Ik kom een verhaal vertellen dat ik op zich een grappige situatie vind, maar ik ben niet amechtig op zoek naar clous of grappen. Als er mensen zijn die daarmee moeten lachen, is dat perfect. Zijn er mensen die zich daarin herkennen, nog beter. Ik ga het ook over hele ernstige zaken hebben, want het is ook onze taak om niet alleen onze broek uit te trekken. Ik houd de mensen een spiegel voor, al dan niet op een humoristische of confronterende manier. Of een combinatie van beide, dat is nog beter.’

De voorstelling is dan ook een grote les in zelfrelativering? ‘Perfect verwoord! Laten we onszelf eens niet zo serieus nemen’, besluit Van den Hoof. (ADC)

Info: www.comedyshows.be en www.adriaanvandenhoof.be

Foto EDM

Soviet Grass op Red Rock Rally

 Muziek! Feest! Gratis! Drie woorden die de jaarlijkse Red Rock Rally in het Astridpark typeren. Naast de bands voor de rockrally, Woodie Smalls, The Rhythm Junks, The Hickey Underworld en Rick De Leeuw tekent ook de Brugse groep Soviet Grass present.

 De Red Rock Rally is geen onbekend gegeven voor de heren van Soviet Grass, want enkele jaren geleden kaapte de band daar de overwinning van de rockrally weg. De groep van Brecht (drums) en Robin (gitaar) Serruys, Niek Mouton (bas) en Nicolas Heinkens (zang) serveert nog steeds vettige, vuile, rauwe, onweerstaanbare bluesrock. Hun debuutep Plastic Fingers viel vorig jaar alvast niet in dovemansoren bij menig muziekliefhebber én concertorganisator. Het resultaat: een goedgevulde concertagenda.

EXit: Jullie brengen straks een nieuwe cd uit. In wat verschilt die met jullie debuut?

Brecht Serruys: ‘Plastic Fingers is een EP waarop de nummers nog vrij jong overkomen. Momenteel werken we volop aan een eerste full album. Je zult merken dat de sound sterk geëvolueerd is naar iets eigenzinnigs. De songs zullen een zekere maturiteit uitstralen. Alles groeit als het ware meer naar elkaar toe. Onze muziek klinkt voller en krijgt meer gelaagdheid door de inbreng van nieuwe geluiden.’

Nicolas Heinkens: ‘De rootsy rock feeling zit er hier en daar nog in, maar begint toch plaats te maken voor songs met meer gelaagdheid. We proberen niet zozeer een volledig nieuwe richting uit te gaan met onze muziek, maar we groeien verder door en evolueren met datgene waarmee we ooit begonnen zijn.’

EXit: Doen jullie een beroep op een producer?

Robin Serruys: ‘We werken samen  met Jasper Maekelberg. Hij is bekend van zijn productiewerk met  Bazart, Faces on Tv, Soldier’s Heart,… Hij heeft een frisse kijk op de zaken.’

 DE REST VAN HET INTERVIEW LEEST U IN DE PAPIEREN EXIT VAN MEI.

Info: www.redrockrally.be en www.sovietgrass.com

Foto Jonas Leupe

Van vrijdag 29 april tot en met zondag 8 mei palmen honderden amateurkunstenaars de stad in en dat in verschillende kunstdisciplines: muziek, toneel, dans, film, poëzie, beeldende kunst … You name it en je treft het wel aan op een podium of in een zaal tijdens de Week van de Amateurkunsten (WAK). Ook het muziekfestival WAcKo past in dat plaatje. Op de Burg onder de bomen hebben Brugse bands het dan voor het zeggen.

Maar liefst zes Brugse groepen mogen van jetje geven. Op vrijdag 29 april zijn dat The Yellow Machine, Your Face Offends Me en Shuriken II. Een dag later, op zaterdag 30 april, luisteren de bands naar namen als Hermit, Citizinsane en You May Leave The Island. Die laatste band is eind 2014 opgericht door Emma Vandekerckhove (drumster) en Victor Verhelst en was van origine een pop-project. Na enkele personeelswissels vloeiden de eerste songs uit de instrumenten. ‘We kunnen moeilijk een genre op onze muziek kleven’, zegt de 18-jarige zanger Délos. ‘Dat kan gaan van zwoele en donkere muziek naar een frisse twist. We houden het voorlopig op fijn psychedelische rock, maar dat kan in de toekomst nog anders uitdraaien.’ De invloeden? ‘Onze bassiste Nina Hollez heeft een zwak voor White Lies, Prefab Sprout en Wolf Alice. Emma gaat dan weer helemaal los op Red Hot Chili Peppers en Arctic Monkeys. Gitarist Tanguy Guisez bezwijkt elke nacht onder de stem van Eddie Vedder (Pearl Jam) of de mannen van Stone Temple Pilots. Mijn grote idolen zijn absoluut Jim Morrison, Jack White en Nick Cave & The Bad Seeds.’ (ADC)

De rest van het artikel leest u deze maand in de papieren EXit.

 Info: het volledig programma van WAK staat op www.brugge.be/wak

Zeer recent nog, tijdens het erfgoedweekend van 23 en 24 april, kon men in de Magdalenakerk (eens te meer) vaststellen op welke originele manier deze gebedsruimte voor allerlei activiteiten wordt opengesteld. Nauwelijks een week later is deze locatie alweer the place to be, dit keer voor wie zin heeft in een niet-alledaagse muzikale gebeurtenis.

Komende vrijdag, 29 april, namelijk presenteert Vrijstaat O. in het decor van deze kerk ‘Vvolk’ een ligconcert van Book Of Air, ’slow music’ van en met 18 muzikanten met roots in jazz & klassiek.

Book of Air, een project van de broers Bert & Stijn Cools (granvat), gaat voor ‘Vvolk’ aan de slag met de parameters ‘tijd’ en ‘klank’: met gelaagde composities en collectieve improvisatie onderzoekt men wat er gebeurt wanneer we de tijd vertragen of uitrekken en zo gebruiken als een microscoop om in te zoomen op klank? De absolute tijdloosheid oefent een opvallende invloed uit op het menselijk lichaam en zorgt voor een zintuigelijke, bijna spirituele ervaring. De muzikanten nemen het liggende publiek mee op een intieme en muzikale reis van twee uur lang, gebaseerd op het principe van ‘slow music’.

Dit unieke project wordt maar op een beperkt aantal plaatsen gebracht en dit telkens op een bijzondere locatie. Na Antwerpen en Brussel is het nu de beurt aan Brugge, waar Vrijstaat O. het, met promotionele steun van De Werf, presenteert in de Magdalenakerk.

Praktisch: dit ligconcert duurt 2 uur, voor zijn/haar eigen comfort neemt de concertganger best zelf kussens, matjes, dekentjes… mee. Nadien wordt een drankje aangeboden. (PJG)

Vrijdag 29 april in de Magdalenakerk om 20.30 uur.

Meer info/tickets: http://www.vrijstaat-o.be/book-of-air-vvolk/

Schepen van Evenementen Annick Lambrecht

Foto EDM

‘Mijn ambitie is om de strakke lijn van de evenementen aan te houden’

 U wou deze zomer op reis naar veilige oorden? Niet doen. Thuisblijven is de boodschap . Hang de evenementenkalender, straks in uw brievenbus, aan de koelkast en maak uw keuze uit het bijna dagelijkse aanbod van concerten, festivals, Zand- en andere feesten . Schepen van evenementen Annick Lambrecht legt uit waarom Brugge al zijn troeven inzet om een kwaliteitsvol aanbod evenementen tot stand te brengen. En ja, Brugge heeft een probleem, maar ‘het is een luxe-probleem’.

Waarom deze functie?

‘Het is inderdaad voor de eerste keer dat Brugge een Schepen heeft die specifiek bevoegd is voor evenementen, en dat is in de voorbije drie jaar hard nodig gebleken. Brugge telt immers heel veel evenementen, maar tot voor kort had men amper of geen kijk op de bezetting van de locaties en de tijdstippen, met alle gevolgen, zoals overlapping, vandien. Ik heb zelf te vaak meegemaakt: een concert bijwonen op de Burg en gelijktijdig een Vama Veche-concertje mislopen. Daarom heb ik gelijktijdig lopende evenementen uit elkaar getrokken.’

 Nieuwe tijdstippen

 ‘Na de opmaak van een inventaris voor Brugge, en voor alle duidelijkheid ‘Brugge tot aan de zee’, hebben een aantal evenementen een andere datum moeten kiezen. Aanvankelijk zeer tegen hun zin, maar de praktijk heeft ons gelijk aangetoond. Brugge heeft vooral een functie nodig die boven de afzonderlijke evenementen staat. Spreiding van plaats en tijd is essentieel. Het College maakt daar werk van.’

 HET VOLLEDIGE INTERVIEW LEEST U IN DE NIEUWE PAPIEREN EXIT

Met de Tunesische prent ‘As I Open my Eyes’ van regisseuse Leyla Bouzid als openingsfilm kende het Cinema Novo, euh, sorry, MOOOV filmfestival alvast een absolute voltreffer. Geen zwaar op de hand Afghaans pedodrama waar een dertienjarige wordt uitgehuwelijkt aan een 56-jarige nonkel (en je dus misselijk de zaal verlaat omdat er per sé een geweten moet geschopt worden).
Wel een intimistisch drama aan de vooravond van de Tunesische Jamijnrevolutie in 2010. Geen grote maatschappelijke beschouwingen, maar wel de voelbare spanning tussen de jonge, opgeleide generatie die niet langer onder de corruptie, de censuur, en de politiek van president Ben Ali wil leven. De film ademt een drang naar vrijheid, gesymboliseerd door bedwelmende muziek met politiek-provocatieve teksten die subtiel verwijzen naar de duisternis van de dictatuur. Het acteerwerk is ingehouden, maar vooral ontzettend sensueel. Waar wij in de Westerse filmcultuur vaak al een serieuze portie bloot nodig hebben, volstaat het Bouzid om een stukje zijdezachte nachtpon, een mooie rug en zwoele ademhaling in beeld en klank te brengen om de gedachten te doen afdwalen.
De sfeer van weleer, ik heb het over de NOVO hoogdagen, toen je werkelijk voelde dat er een festival op til was, is nog niet helemaal terug. Een bescheiden wagentje aan de ingang van het Concertgebouw, met wat random wereldmuziek en dat was het. Geen exotische of verrassende band met Japanse kodo drummers of geen live act whatsoever. De receptie achteraf met exotische hapjes, vroeger gekend als de Drie Continenten-vreetpartij waar le tout-Bruges zich een maagbreuk vrat, bleef ook achterwege. Ik meen een blokje salami gezien te hebben, maar het is me ontsnapt. Maar ik veronderstel dat dit aan budgettaire factoren te wijten is.
Laat dat echter de pret niet bederven, MOOOV opende sterk en het belooft een mooie week te worden met voor ieder wat wils die voor even een andere kijk op de wereld wil of even een korte reis wil maken zonder daarbij de geïmproviseerde incheckbalie van Zaventem te hoeven passeren. Het café De Republiek met de nieuwe uitbaters belooft trouwens om, naast de filmzalen uiteraard, hét epicentrum te worden van het festival: talkshows, debatten, exotisch eten, lekkere drankjes. Dé plaats dus om elkaar te ontmoeten…
Eén van de mooiste momenten die ik ooit meemaakte op zo’n opening heb ik deze nacht trouwens nog in mijn dromen te verteren: toen moderator en festival-Peter Roel Van Bambost na de vertoning aan de aanwezige hoofdactrice Ghalia Benali tijdens een kort interview ten slotte vroeg naar de Jasmijnrevolutie in Tunesië, wilde de actrice (die eigenlijk zangeres is) uitwijden over de gevolgen dan die periode. Tenminste dat dacht ik. In plaats daarvan hief ze een schitterend Arabisch gezongen lied aan, klaarblijkelijk spontaan, niemand begreep wat ze zong, denk ik, maar toch wist iedereen wat ze bedoelde. Stilte, ontroering en hevig applaus waren het gevolg.
Laat je, als je tijd hebt, deze week onderdompelen in het moois dat MOOOV te bieden heeft. Je kan ‘As I Open my Eyes’ nog bekijken op zaterdag 23 april in zaal Liberty om 20.15 uur. (Tijs Synaeve)

MOOOV OPENT OP 20 APRIL IN HET CONCERTGEBOUW

Foto EDM

In 2013 fusioneerde het gelijkaardige Turnhoutse Festival ‘Open Doek’ met Cinema Novo en herdoopte zich tot het MOOOV filmfestival. De revival bleef wat uit, maar daar moet nu verandering in komen. Sedert november is Benny Haesebrouck (°1986) aangesteld als voltijds festivalcoördinator.

Benny Haesebrouck: ‘Voorlopig wordt de programmatie van de films nog vanuit Turnhout gestuurd. Mijn taak bestaat er nu vooral in om opnieuw een echte festivalsfeer te creëren. Daarom heb ik meteen het initiatief genomen om met Stijn te gaan praten. Het klikte. Het café zal opnieuw een centrale rol spelen en er komt een grote tent op het binnenterras. De Republiek wordt een week lang een logisch verlengstuk van MOOOV. Zo worden er aangepaste gerechten geserveerd die de sfeer van de wereldcinema uitademen.’

Maar ook inhoudelijk zal het café een belangrijke rol spelen. ‘Van 21 tot 27 april zal het epicentrum zich iedere avond tussen 19.00 en 20.00 uur verplaatsen van de filmzalen naar een talkshow in het café.

Het enthousiasme van de festivalcoördinator werkt aanstekelijk: ‘Ik vind het enorm belangrijk om samen te werken met anderen. Brugge kent een rijk (cultureel) landschap, maar vaak zijn het eilandjes  op zichzelf. Samenwerken is voor mij de hoeksteen. Niet vanuit een kneuterige communicatieruil maar samen projecten initiëren, organiseren. Als bewijs van zijn visie, is Haesebrouck zichtbaar trots dat hij met CULT!LIVE een unieke samenwerking tussen Het Entrepot, Cactus Muziekcentrum en MOOOV kan aankondigen.

Haesebrouck is gepokt en gemazeld in het wereldje van de betere wereldcinema. Op zijn zestiende zetelde hij in de jeugdjury van Cinema Novo. Nadien werd hij verantwoordelijke voor de werkgroep ‘randanimatie’. Sinds zijn vierentwintigste werkt de kunsthistoricus halftijds voor het festival. In november 2015 werd hij als volwaardig festivalcoördinator voor Brugge aangesteld. Zelf heeft hij een voorliefde voor (huiveringwekkende en traumatiserende, TS) horrorcinema, die hij in volgende edities ook een kans wil geven. Het is duidelijk dat de directie in Turnhout met Benny Haesebrouck gekozen heeft voor iemand met visie en bravoure en dat kan het Brugse culturele leven alleen maar ten goede komen. ‘De komende jaren wil ik de vrijwilligersploeg versterken, het festival verjongen, middernachtvertoningen organiseren, cinema brengen op plekken waar die eigenlijk niet thuishoort én uiteraard de bezoekersaantallen zien groeien!’

MOOOV opent op 20 april in het Concertgebouw met de Tunische film As I Open My Eyes (2015) van regisseuse Leyla Bouzid. Dit coming-of-age verhaal speelt zich af tijdens de Jasmijnrevolutie in 2010. De jonge, intelligente en rebelse Farah zingt bij een rockband. Terwijl de politie steeds meer oog krijgt voor haar rebelse gedrag en haar doen en laten nauwkeurig monitort, volhardt Farah koppig in wat ze doet. Deze film kreeg op het filmfestival van Venetië de publieksprijs. Een absolute aanrader. (TIJS SYNAEVE)

Het Brugs oratoriumkoor Cantores bestaat 75 jaar. In die periode is het uitgegroeid tot een belangrijke speler in het korenlandschap met een vernieuwende blik op de toekomst. Zo werd Cantores in 2015 omgevormd tot een heuse korenfamilie.Op zondag 24 april wordt dat gevierd met een feestconcert in de Stadsshallen.

In 2013 werd naast het hoofdkoor Cantores Avvio het jeugdkoor Cantores Twist opgericht. In september 2015 breidde Cantores uit met een kinderkoor Cantores Primo en een seniorenkoor Cantores Continuo. Het kinderkoor telt ondertussen meer dan 20 enthousiaste zangers. Bijzonder voor onze regio is de oprichting van het seniorenkoor Cantores Continuo, een koor voor wie maar niet genoeg krijgt van zingen en met gelijkgestemden wil blijven musiceren. Het koor telt nu 35 leden, mensen met een grote dosis muziekervaring.

Dirigenten en repertorium

Het Brugse oratoriumkoor Cantores werd in 1941 opgericht door Aimé De Haene. Een halve eeuw later gaf hij de dirigeerstok door aan stadsgenoot en organist Ignace Michiels. Het koor staat sinds 2005 onder leiding van Reinhard Andries. Het kinder- en seniorenkoor wordt geleid door Hansen Helsen .
Hans Helsen is naast muziekpedagoog en dirigent ook componist. Met zijn werk Missa Brevis voor gemengd koor won hij in 2014 de European Award for Choral Composers.

Het koor brengt vandaag een breed repertoire met onder meer het requiem van Rutter, het Gloria van Vivaldi, de Johannespassie van Bach, het Carmina Burana van Orff en het Requiem van Verdi op het programma, aangevuld met een reeks a-capellaconcerten. Voorts werden ook enkele stilistisch zijsprongetje gemaakt met de Queen Symphony van Tolga Kashif en met een fris en hedendaags kerstconcert met jazzcombo.

Jubileumconcert

Het jubileumjaar wordt gevierd met een concert door de vier koren op zondag 24 april 2016 in de Brugse Hallen. Op het programma staat werk van Eric Whitacre (Five Hebrew Lovesongs) en van Leonard Bernstein (Chichester Psalms). (LF)

Foto Matthias Desmet

Waardevol erfgoed in Brugge beschermen tegen de uitwassen van de vrije markt wordt één van de komende grote uitdagingen voor deze stad. Men herinnert zich immers nog 1989, toen de Brugse Jezuïeten hun neo-gotische kerk in de Vlamingstraat verkochten aan evenementenbureau Celebrations Entertainment, die er sindsdien een weinig verheffend spektakel organiseren. Daarom (onder meer) staat Brugge op alarmrood wanneer een religieuze site leeg komt te staan. De pas opgerichte Brugge Foundation springt in de bres.

 Een cijfer om te onthouden: Brugse kerken en kloosters beheren ruim één vierde van de totale oppervlakte in de binnenstad. Een aantal van deze sites ( kerk Bilkske, Sint-Godelieveabdij…) kwamen recent leeg te staan en zoeken nu naar nieuwe invullingen. De Stad is een geïnteresseerde partner, maar ontbeert soms de middelen. De Brugge Foundation hoopt nu voldoende financiële middelen bijeen te brengen om een aantal van die sites en gebouwen een nieuwe toekomst te garanderen.

Bij de initiatiefnemers treffen we vooral mensen met een ruim hart voor deze stad. De stichting wordt voorgezeten door Ingrid Leye (gewezen diensthoofd Monumentenzorg ) en rekent onder meer op Johan Debyser (ex-kabinetchef van de gouverneur), Véronique de Limburg Stirum (beheerder Adornes-site) en enkele anderen met een verdienstelijk Brugge-rapport, zoals Wim Lybaert en Nico Blontrock

Een eerste gelegenheid bood zich onlangs aan met de leegstand van de 17de eeuwse, één hectare grote, Sint-Godelieveabdij in de Boeveriestraat. De vijf bejaarde zusters die er nog verbleven verhuisden eind 2013 naar rustiger oorden en de abdij kwam in handen van de religieuze vzw Camino. Recent kon de Stad deze site in erfpacht krijgen voor een periode van 50 jaar.. Er wordt nu met Brugge Foundation nagedacht over nieuwe functies. De motor achter de fondsenwerving is Emolife, waar o.a. Bruggeling Jan Rachels (ex-Oxfam, ex-Greenpeace, nu Testament.be) werkt. Via friendraising wil de Foundation ook aandacht voor waardevolle niet-religieuze gebouwen. Onder de slogan ‘Zet Brugs erfgoed in uw testament’ hopen de initiatiefnemers op een wereldwijde respons. (LF)

Meer inlichtingen: www.bruggefoundation.be. Tijdens erfgoedweekend (23-24/4): vrij bezoek aan tuinen, voor rondleidingen in de abdij vooraf inschrijven via erfgoedcel.