Exit Magazine

Maandelijks Brugs Cultuurblad

Tag archief: De Werf

Ghalia Benali meets the Wild Boys from Brussels

Reacties uitgeschakeld voor Ghalia Benali meets the Wild Boys from Brussels Geplaatst door op 02/04/2013

SONY DSC

Op 3 april nodigt De Werf in kader van filmfestival Mooov de Tunesische zangeres Ghalia Benali uit naar zijn podium. Alsof het niet op kan, wordt zij vergezeld door Mâäk!

Rik Bevernage: ‘Sinds een paar jaar brengt De Werf een jazzconcert dat gelieerd is met het thema van Cinema Novo, nu Mooov. Gezien de geografische keuzes van dat filmfestival is het niet altijd een evidente richting om een jazzconcert te vinden. Uiteraard zoeken wij zelf de acts en daarbij zijn het jazzgehalte en de artistieke kwaliteit de hoofdprioriteiten. Zo hebben we de voorbije jaren Tutu Puoane en Mehlike Tarhan gebracht. Vorig jaar stond Cinema Novo in het teken van Indië en hadden we de supersaxofonist Rudresh Mahanthappa geboekt. Die tournee werd echter afgeblazen (we hebben Mahanthappa dan wel later in het jaar gebracht).

Dit jaar staat Mooov in het teken van de Arabische cultuur. Toevallig stootten we op een nieuw project van Mâäk met zangeres Ghalia Benali. Niet alleen een prachtige vrouw, bovendien een zeer goeie zangeres. Ik kijk zeker uit naar dit concert, de confrontatie tussen de klassieke Arabische stem van Benali (zij is een uitstekende Oum Kalsoum vertolkster!) en de Wild Boys from Brussels.’ (PJG)

Praktisch: woensdag 3 april – 20.30. uur – info en tickets via www.dewerf.be

EXit

Agenda Toneel april 2013

Reacties uitgeschakeld voor Agenda Toneel april 2013 Geplaatst door op 29/03/2013

 4, 5 en 6 april 2013, 20.00 uur

Gloria (in den hoge), Cie Cecilia/Circuscentrum (MaZ)

Ook voor zijn nieuwste productie zweert Arne Sierens bij interviews als inspiratiebron. Gloria (in den hoge) ontstond na een gesprek met een vrouw die als jong meisje met haar drugsdealende vader naar Spanje vertrok. Ze trouwde er met een Spanjaard, kreeg twee kinderen, maar werd niet gelukkig. Het stuk speelt zich af bij een autowrak, midden in een moeras. Daar ontmoet Gloria een vreemde man die net als zij op zoek is naar haar broer. Beide personages zoeken een houvast, maar uit hun gesprekken blijkt dat het wellicht ook tussen hen niets kan worden. Hun werelden liggen te ver uit elkaar of is dat maar schijn? Op de scene staan Tom Vermeir en Leen Roels. Naast hen spelen een kind en de Mexicaanse acrobate Aurelia Brailowsky. Zij geeft de voorstelling een erg fysieke draai.

Info Cultuurcentrum, t 050 44 30 60, cultuurcentrum@brugge.be, http://www.ccbrugge.be

5 en 6 april 2013, 20.30 uur

No role in a cowboyfilm, Introvertigo (CC Scharpoord)

 Regisseur en auteur Wesley Deschryver doopte recent zijn gezelschap Introvertigo om tot ‘De Rode Raven.’ Onder deze naam wil hij een nieuwe richting inslaan en zijn teksttheater meer laten dialogeren met film, muziek, dans en kunst. No Role in a Cowboyfilmgaat gaat over twee arme straatartiesten, levende standbeelden, die de moderne wereld beu zijn en te voet naar de woestijn van Andalusië trekken. Ze willen er leven als de cowboys uit de spaghettiwesterns waarmee ze opgegroeid zijn. Duelleren in de Spaanse zon, de bevolking redden van de rijke bandieten en met de knappe boerendochter van bij de waterput de zonsondergang tegemoet rijden. Helaas verloopt alles niet zo vlot. In deze tragikomedie staan twee acteurs op scene: vaste waarde Jasper Bullynck en nieuweling Kevin Dedeene.

 Info CC Scharpoord Knokke-Heist, t 050 63 04 30, cc.ticket@knokke-heist.be

 18 april 2013, 20.30 uur

Toestand, een zelfportret, Tristero (De Werf)

seiz.beeld_Toestand_c_Kristien_De_Proost_Youri_Dirkx

Foto Kristien De Proost

In april nodigen De Werf en het Cultuurcentrum Tristero uit. De artistieke kern van dit Brusselse theatergezelschap bestaat uit Kristien De Proost, Youri Dirkx en Peter Vandenbempt. In de nieuwe voorstelling Toestand maakt Kristien De Proost een stand van zaken op. Ze staat alleen op scene en speelt een soort van ‘theaterautobiografie’ waarin ze zichzelf ontleedt tot in de kleinste details en zich in alle oprechtheid aan het publiek toont. Ze belooft daarbij objectief te zijn en zich te beperken tot de feiten. De Proost studeerde Germaanse Filologie en volgde Toneel aan de Studio Herman Teirlinck en speelde sindsdien bij Het Toneelhuis, Tristero, HetPaleis, Victoria en Crew (Eric Joris). Op het repertoire van Tristero stonden Abigail’s Party, Iemand van ons, Living en Coalition.

Info De Werf, t 050 33 05 29, reservatie@dewerf.be, www.dewerf.be, Cultuurcentrum, t 050 44 30 60, cultuurcentrum@brugge.be, http://www.ccbrugge.be

  19, 20, 25, 26 en 27 april 2013, 20.00 uur

Ginds tussen de Netels, Werkgroep 66 (De Dijk)

In 2011 werd op Theater Aan Zee Ginds tussen de netels opgevoerd. Een voorstelling die in alle opzichten naar de keel greep. Cast, decor en setting, zelden zijn stukken zo perfect. Werkgroep 66 gaat de uitdaging aan om dit stuk van Dimitri Verhulst zelf te ensceneren. Ginds tussen de netels is, na Yerma vraagt een toefeling, de tweede bewerking van Verhulst van werk van de Spaanse schrijver Federico Garcia Lorca. Bloedbruiloft is de oorspronkelijke titel en vertelt het tragische verhaal van een jonge bruid die er op haar huwelijksdag vandoor gaat met haar minnaar. Het stuk van Verhulst speelt zich af in Urtica, een denkbeeldig Belgisch dorpje, ‘de wereldhoofdstad van de brandnetels.’ Daar vechten twee families al generaties lang een bloederige vete uit. Een stuk vol eros en thanatos met een tragische kleur die door Verhulst in felle vegen is aangezet.

Info Joanna Beernaert, t 050 35 85 50 (van 17.30 tot 19.00 uur) of joannabeernaert@telenet.be

 

EXit ,

Brok muziekgeschiedenis in De Werf

Reacties uitgeschakeld voor Brok muziekgeschiedenis in De Werf Geplaatst door op 20/02/2013
30b674e0c5jazz
 
Dat met saxofonist Azar Lawrence op 22.02 op het podium van De Werf een muzikant staat die een indrukwekkende reeks geloofsbrieven kan voorleggen, moge blijken uit deze enkele voorbeelden van samenwerkingen: pianist McCoy Tyner die hem op zijn 19de al solliciteerde (“I think you feel the same way about the music that John – lees: Coltrane – did”); Elvin Jones die vond dat Lawrence zelfs begiftigd was met “the ‘same kind of energy’ that Mr. Coltrane had”; Miles Davis die hem midden de jaren ’70 rekruteerde (“he had not heard tenor sax since John Coltrane until me"). Ook toen Lawrence nadien in de jaren ’80 eerder soulpaden bewandelde, was dat opnieuw in voortreffelijk gezelschap want als begeleider van zangtalenten als Marvin Gaye en Roberta Flack. Sinds een aantal jaren speelt hij letterlijk de hoofdrol in eigen bands en het is met zijn meest recente quartet (pianist Benito Gonzalez, bassist Essiet Okon Essiet en drummer Brandon Lewis) dat hij vrijdag Brugge de eer aandoet van een uniek en dus eigenlijk niet te missen concert. (PJG)
 
Praktisch: vrijdag 22.02 – 20.30 uur – info en tickets: www.dewerf.be
Uncategorized

Trio of met vijf op Valentijn

Reacties uitgeschakeld voor Trio of met vijf op Valentijn Geplaatst door op 11/02/2013
 

Bruno
Bruno Vansina op Valentijn in De Werf
 
Wie als soundtrack voor de avond van 'Sint-Valentijn' jazz wenst, wordt komende donderdag niet enkel op zijn haar/wenken bediend, maar ziet zich zelfs extra verwend wegens keuzemogelijkheid tussen een trio of een quintet.

 
In Parazzar komt zangeres Marie-Paule Franke met (de helft van) haar Dreamband een Valentijnconcert geven. Jouni Isoherranen (bas) en Erik Vermeulen (piano) zijn haar gezelschapsheren in een programma met zowel temperamentvolle interpretaties van standards als composities van haar eigen hand. Aan Erik Vermeulen komt bovendien de eer toe de piano in te wijden die vanaf nu een vertrouwd deel van het meubilair in de Soulbar wordt, waardoor ook toetsenvirtuozen voortaan kunnen worden uitgenodigd naar het (ook al nagelnieuwe, vaste) podium Het concert start om 21.00 uur, maar wie zich helemaal in Valentijnsfeer wil onderdompelen kan vooraf aanschuiven voor een speciaal menu (vanaf 18.30 uur: reserveren verplicht).
 
Hoeft het Valentijngehalte niet zo uitgesproken, valt vocale jazz minder in de smaak of gaat de voorkeur uit naar een iets voller geluid, dan weet men zich die avond in De Werf verzekerd van een alternatief. Bruno Vansina komt er “Stratocluster” (W.E.R.F.105) voorstellen, zijn nieuwe CD die hij in New York opnam samen met Bert Cools (gitaar), Jos Machtel (contrabas) en Teun Verbruggen (drums). Bovendien verleende Steve Nelson (vibrafonist in het Dave Holland Quintet) zijn medewerking. Die is er donderdag niet bij, pianist Bart Van Caenegem daarentegen wel. “Got thru hi school listening to Frank Zappa.”, schrijft Vansina in zijn bio: ik weet waarheen op 14.02. (PJG)
 
 
 
Uncategorized

‘De dood moet je luchtig benaderen’

Reacties uitgeschakeld voor ‘De dood moet je luchtig benaderen’ Geplaatst door op 08/02/2013
 

1360313874npetertijsleentje
Peter, Leentje en Thijs
 
'Het werk van Leentje Vandenbussche is jong, experimenteel theater'
 
 De Werf investeert graag in jong, experimenteel theater. Het werk van Leentje Vandenbussche is daar een mooi voorbeeld van. In februari staan drie voorstellingen op stapel: Light, Medium en Strong. Daarin onderzoekt ze, samen met theatermakers Tijs Ceulemans en Peter Aers het thema van de dood.
 
 EXit: De dood? Niet meteen een evident thema?
 
Leentje Vandenbussche: ‘Nee, maar voor mij wel een logische volgende stap in wat ik zelf ‘mijn parcours’ noem. Beckett op zijn plaats, een performance uit 2006, beschouw ik als mijn debuut en de voorstelling inspireert mij nog steeds. Daarin ging ik op zoek naar ‘niets.’ Ik heb mij daarna twee jaar in ‘alles’ verdiept. Een thema dat daar logischerwijs op volgt, is de dood, want dat is het moment bij uitstek waarop alles overgaat in niets.’
  
EXit: Je werkt niet alleen?
 
Vandenbussche: ‘Ik wilde dat ook echt niet. Met Peter Aers werkte ik al eerder samen. Met Tijs Ceulemans was hij de afgelopen jaren bezig met Oefeningen in verdwijnen. Met dat project onderzoeken ze de verhouding maatschappij/individu. Het uitgangspunt van die verhouding is het verdwijnen van dat individu. Voor The Hidden Tracks, trokken ze illegaal en dus onzichtbaar op goederentreinen van New York naar San Francisco. Hun Oefeningen in verdwijnen omvatte ook de dood, die uiteindelijk ‘het ultieme verdwijnen’ is.’
 
 EXit: Het resultaat zijn drie voorstellingen: Light, Medium en Strong
 
Vandenbussche: ‘We werken trapsgewijs. Door de vorm is de drempel naar de derde voorstelling is iets hoger. Light is een klassieke monoloog, waarbij het publiek de stille getuige is van het verhaal van een man en zijn ervaring met de dood. In Medium wordt het publiek in groepjes van twaalf verdeeld, terwijl Strong een één op één voorstelling is. We zetten daarin een installatie op die tegelijk bevreemdend en vertrouwd is, nog iets intiemer en gedurfder dus.’
 
 EXit: De Werf programmeert drie avonden na elkaar?
 
Vandenbussche: ‘Een marathonvoorstelling zou een optie kunnen zijn, maar vier à vijf uur na elkaar met de dood worden geconfronteerd, is wel wat veel. We hebben ook heel bewust voor drie voorstellingen gekozen, om verschillende klemtonen te kunnen leggen tegenover het onderwerp. Je hoeft ze ook niet meteen na elkaar te bekijken. Het zijn drie losse voorstellingen, maar leuk is dat heel wat mensen na Light ook Medium en Strong willen proberen.’ (SD) 
 
Info Light op dinsdag 19 februari, Medium op donderdag 21 februari en Strong op zaterdag 23 februari 2013, t 050 33 05 29, reservatie@dewerf.be, www.dewerf.be
 
 
Uncategorized

W.E.R.F.-label trekt de digitale kaart

Reacties uitgeschakeld voor W.E.R.F.-label trekt de digitale kaart Geplaatst door op 18/01/2013
 

1358497709nwerf1_roland_legein
 
De Werf
 
Zeer binnenkort – voorjaar 2013 is de timing – zullen cd’s van het W.E.R.Fwww.dewerf.be.-label ook digitaal kunnen worden aangeschaft. Meer nog: er komt een bijhorende informatieve website: www.werfrecords.be. Labelcoördinator Benny Claeysier licht de logica der dingen toe.
 
 EXit – Waarom plots nu die stap?
 
Benny Claeysier – ‘Ik denk dat we hiermee een logische stap hebben gezet. We zitten al een tijdje in een cruciale fase in de muziekindustrie: de cd als fysieke drager van muziek is op sterven na dood en binnen de popwereld eigenlijk al bijna volledig afgeschreven. De jazzniche is iets langer gespaard gebleven, wat met een aantal redenen te maken heeft: het doorsnee jazzpubliek is iets ouder en hierdoor minder snel vertrouwd met de vernieuwde (legale of illegale) digitale mogelijkheden; de jazzconsument is vaak iemand die belang hecht aan het verzamelaspect en graag iets tastbaars in handen krijgt; bovendien was tot voor kort slechts weinig jazz online te vinden, legaal of illegaal. Op onze vernieuwde website zullen de bezoekers zowel voor het aankopen van digitale muziek als van fysieke cd's terecht kunnen. Je zal dus een link vinden naar iTunes waar je de nummers legaal kunt downloaden, maar net zo goed zal je via een “winkelmandje” de fysieke cd kunnen aanschaffen, die vervolgens per post wordt toegestuurd. Je zal er echter veel meer kunnen dan enkel muziek kopen: op die website zullen bio’s staan van de artiesten, videofragmenten, achtergrondinformatie over de cd's, nieuws met betrekking tot ons W.E.R.F.-label, podcasts… De site zal ook up to date blijven en de bezoeker zal regelmatig geprikkeld worden, bv. door gratis downloads.’
 
 EXit – Hoeveel bedraagt de gemiddelde verkoop van een W.E.R.F.-cd en welke zijn absolute uitschieters?
 
Claeysier – ‘De gemiddelde winkelverkoop van een (Belgische) jazz-cd is teleurstellend laag, als gevolg van de ineenstortende cd-markt. In België zijn er nog enkel een aantal speciaalzaken die de stap zetten om een nieuwe release van een Belgische jazzgroep in hun gamma op te nemen: de grote winkelketens verarmen steeds meer hun aanbod en spelen op veilig. Hierdoor is de winkelverkoop eigenlijk bijna verwaarloosbaar geworden. Dit wordt tegenwoordig echter gecompenseerd door de verkoop na concerten, die enorm in de lift zit. Dat heeft grotendeels met beleving te maken: wie een fantastisch concert heeft meegemaakt, neemt graag een cd mee als souvenir. Het contact met de artiest is op die manier ook veel directer, wat een extra verkoopsargument is. Om een idee te geven qua verkoop op ons label: voor jonge en/of onbekende jazzgroepen persen we tegenwoordig slechts op 750 à 1.000 exemplaren en zijn we tevreden als we die na x aantal jaar hebben uitverkocht. Af en toe hebben we een succesproject zoals MixTuur, Brussels Jazz Orchestra, Nathalie Loriers Trio… en dan komen we met een beetje geluk aan een 2.500 verkochte exemplaren. Het gebeurt dus heel zelden dat we een cd uitgeven die lucratief is. Ons gesubsidieerde statuut maakt het ons echter mogelijk jonge artiesten te blijven ondersteunen en zo groeikansen te bieden. Voor hen is een cd een promotiemiddel, een opstapje om verder te geraken in hun carrière. We doen echter zo goed als kan ons best om het commerciële en het ondersteunende aspect van ons label met elkaar te laten rijmen. De lancering van onze site is eveneens een aanzet daartoe.’
 
 
EXit – Zelf heb ik helaas moeten vaststellen dat bepaalde cd's uitverkocht zijn: worden van deze geen extra exemplaren meer gemaakt?
 
Claeysier – ‘Er zijn inderdaad een tiental cd's uit onze catalogus uitverkocht, die we nog niet hebben heruitgegeven. In ieder geval zullen deze straks digitaal te koop aangeboden worden via onze nieuwe site. Of we ze ook fysiek zullen heruitgeven, zal intern moeten worden onderzocht: het persen van een cd en vooral de verpakking is een aanzienlijke kost. Je bent bovendien verplicht om op minimum 500 exemplaren te drukken. Als je mijn verkoopcijfers van hierboven in acht neemt, dan moet er grondig afgewogen worden of het wel de moeite is om die cd’s nog fysiek opnieuw te persen.’ (Paul Godderis)
 
Info (binnenkort): www.werfrecords.be
 
 
 
 
Uncategorized

Staande ovatie voor duo Jef Neve & Myrddin De Cauter

Reacties uitgeschakeld voor Staande ovatie voor duo Jef Neve & Myrddin De Cauter Geplaatst door op 13/01/2013
 

De_werf1_-_kopie
 
Presentator van dienst Rik Bevernage bleek zaterdag jl. begiftigd met de kunst van het voorspellen toen hij in zijn introductie voor het duoconcert van Jef Neve en Myrddin De Cauter “een warme avond” aankondigde: niet alleen zat De Werf afgeladen vol, het publiek toonde zich hoorbaar overweldigd door wat de beide muzikanten ten gehore brachten.
 
 Pianist Neve opende solo met een eigenzinnige versie van “Lush Life” (Billy Strayhorn) en werd vanaf het tweede stuk (“Second Love”, een eigen compositie) vervoegd door de gitarist. (Dat ze tijdens dit nummer even door de techniek in de steek werden gelaten, vingen ze zonder noemenswaardige schade vlot op.) De Cauter kon in door hem geschreven stukken als “Ama” en “Kundalini” demonstreren hoe vingervlug hij de snaren kan betokkelen en over welke verbluffende muzikale bagage hij beschikt. Met “Inner Peace” werd even gas teruggenomen: Neve lichtte toe dat hij tijdens de opname van zijn debuut-CD – intussen precies 10 jaar geleden – telkens dat nummer begon te spelen wanneer de gemoederen wat hoog dreigden op te lopen.
 
Voorafgaand aan “Lucie”, een solostuk van De Cauter, opgedragen aan zijn moeder die in de zaal aanwezig was, gaf De Neve als kwinkslag mee een mooie versie te spelen, zo niet zou de tocht huiswaarts wel eens zonder vervoer dreigen te moeten… “The space we need” was bedoeld om in een duo-uitvoering te worden gebracht, maar de intensiteit waarmee de gitarist het voorafgaande stuk had gespeeld, bleek haar tol te hebben geëist in de vorm van een gebroken snaar. Het wordt dan toch een solo-uitvoering, lachte Neve zich door deze tweede onverwachte technische tegenvaller, maar dat was zonder zijn compaan gerekend: die transformeerde zijn geaborteerde gitaarbijdrage tot een stukje percussie. Vooraleer af te sluiten benadrukte Neve de niet genoeg te schatten inzet van De Werf voor jonge Belgische jazzmuzikanten en herinnerde hij er aan dat het indertijd ook voor hem in deze zaal eigenlijk allemaal echt begonnen is. Het daverend applaus voor de inzet van het Kunstencentrum was dan ook geheel terecht èn een morele opsteker in deze moeilijke tijden. Als laatste stuk van de eigenlijke set was verrassend gekozen voor “Trompettes de la renommée” van Georges Brassens (die – kan men niet anders dan met droefenis vaststellen – tegenwoordig nog nauwelijks te horen is op radio of TV). Staande ovatie volgde, waarna het duo bij (voorlopig?) gebrek aan een meer uitgebreid repertoire in deze duoformule als bisnummer dan maar “Kundalini” hernam.
 
Een zeer gesmaakt optreden, mocht na afloop als algemene teneur worden samengevat. Ondanks de virtuositeit van beide muzikanten – dat de zon licht geeft, valt nu eenmaal niet te ontkennen – maakte het concert bij mij persoonlijk echter weinig emoties los. Ik verliet dan ook de zaal met de wat wrange reflectie in de voorbije jaren in De Werf een aantal concerten te hebben beleefd die véél indrukwekkender waren, maar noch op datzelfde talrijk opgekomen publiek, noch op dergelijke staande ovatie mochten rekenen. (PJG)
 
 
 
Uncategorized

Muzikaal avontuurlijke januarimaand in De Werf

Reacties uitgeschakeld voor Muzikaal avontuurlijke januarimaand in De Werf Geplaatst door op 02/01/2013
 

Foto_jazz1
 
Eén ding alvast zal men de harde kern van Mâäk – Laurent Blondiau (trompet), Michel Massot (trombone, tuba), Guillaume Orti (altsax), Jeroen Van Herzeele (sax) – nimmer kunnen aanwrijven, nl. dat ze ooit om ideeën voor nieuwe muzikale samenwerkingen verlegen zitten. Na het concert waarmee ze het vorige jazzseizoen in De Werf afsloten, presenteren ze zich in januari al opnieuw op datzelfde podium, dit keer als Sextet èn met een special guest.
 
Dat optreden met het Albert Anagoko Ensemble op 25 mei 2012 eindigde memorabel, want in een ware feestroes: tegen het eind van het concert verliet het gezelschap dan wel het podium, maar het musiceerde nog volop verder en lokte als een ware rattenvanger van Hamelen niet alleen de talrijke aanwezigen doorheen de foyer mee naar buiten, maar dreef ook buren van het Kunstencentrum mee de (Werf)straat op, alwaar nog een tijdlang verder werd gespeeld en gedanst… Na dat project met die muzikanten uit Benin waarbij de klemtoon lag op vodun-ritmes (“trancemuziek”), verkent de vierkoppige blazerssectie alweer nieuwe horizonten èn in een nieuwe gedaantewisseling want dit keer als sextet: drummer Joäo Lobo – tijdensde recente editie van Jazz Brugge nog te zien met het Manuel Hermia Trio – en Claude Tchamitchian aan de bas, zijn de handlangers op wie ze voor deze creatie beroep doen. Bovendien brengen ze op 17.01 als gast Marc Ducret mee, een Franse gitarist die zijn wortels heeft in de New Yorkse avant-gardescene van de jaren ’90. Zeer benieuwd in welk jazzy complot Mâäk dit keer zijn toehoorders beoogt mee te sleuren…
 
Aan nog meer muzikale uitdaging kan men zich later op de maand overgeven, wanneer in het kader van JazzLab Series een trio met de intrigerende naam Too Noisy Fish op 25.01 zijn opwachting komt maken. Peter Vandenberghe (piano), Kristof Roseeuw (contrabas) en Teun Verbruggen (drums) vormen niet alleen de ritmesectie van Flat Earth Society, ze slaan ook onvervaard de eigen vleugels uit om gedrieën muziek te brengen die ze zelf omschrijven als “niet te vangen onder de noemer van één enkel genre”. Op hun in 2011 gereleasde CD “Fast Easy Sick” (RAT 014) tekent Vandenberghe voor zo goed als alle composities, maar men schrikt er niet voor terug ook een song van rockgroep Queens of the Stone Age te coveren. Recensies in de – zowel nationale als buitenlandse – pers over deze eersteling zijn meer dan lovend (Kwadratuur bestempelde het werkstuk zelfs als “een van de strafste platen van het jaar”). Het wordt dus reikhalzend uitkijken naar de passage van deze drie heren, temeer daar zij behalve met de gave van muziek tevens zijn gezegend met een heden ten dage op concertpodia al te zelden voorkomend gevoel voor humor.
 
En… alsof het niet op kan, komt hier nog net vóór het verstrijken van de deadline voor deze bijdrage plots het verrassende bericht dat de kalender voor januari wordt aangevuld met een extra concert: het duo Jef Neve en Myrddin De Cauter. De muzikale vonk tussen beiden ontstond tijdens het eerste Gentse Flamenco Festival en dat samenspelen bleek zo geslaagd dat gitarist De Cauter prompt werd uitgenodigd lid te worden van Sons of the New World, het alweer nieuwe project van de (ook tijdens concerten) nimmer stilzittende Jef Neve. Op 12 januari brengt het duo zijn flamencoproject, een niet te missen kans om deze virtuozen in Brugge live te beleven. (PJG)
 
praktisch:12.01.2013 – Duo Jef Neve – Myrddin De Cauter
 17.01.2013 – Mâäk Sextet invites Marc Ducret
 25.01.2013 – Too Noisy Fish
 
 
 
 
Uncategorized

Veerle Mans terug naar De Werf

Reacties uitgeschakeld voor Veerle Mans terug naar De Werf Geplaatst door op 20/12/2012
Veerle_mans
Veerle Mans
Kunstencentrum De Werf  heeft een nieuwe directeur aangeworven in opvolging van Jan Denolf, die als Diensthoofd Cultuur bij de Provincie aan de slag is gegaan. Veerle Mans is uiteraard geen onbekende in Brugge en in De Werf. In de nasleep van Brugge Culturele Hoofdstad 2002 ging ze in 2003 aan de slag als directeur van Brugge Plus. In die functie organiseerde zij, samen met hoofdconservator Manfred Sellink, in 2005 het stadsfestival Corpus. In 2007 moest zij plaats maken voor Ann Popelier en nadien Filip Strobbe, de huidig directeur van Brugge Plus, die overkwam van De Spil in Roeselare. Mans stapte meteen over naar De Werf waar ze (mee) verantwoordelijk was voor de jazzprogrammering, een functie die ze drie jaar lang aanhield om tenslotte over te stappen naar Jeugdtheater Larf. Nu keert ze terug als algemeen directeur van De Werf en dat in een periode die zich niet als gemakkelijk aankondigt, wegens de opgelegde besparingsronde. (LF)
Uncategorized

Releaseconcert in De Werf op 14.12

Reacties uitgeschakeld voor Releaseconcert in De Werf op 14.12 Geplaatst door op 12/12/2012
 

Bender_banjax
 
Op vrijdag 14 december komen 5 jongelingen die onder de groepsnaam Banjax met elkaar een muzikaal verbond zijn aangegaan, aan het kritische want verwende publiek van De Werf hun debuut ‘Osa’ (W.E.R.F. 109) voorstellen. Zowel door de titel van de CD als door de groepsnaam geïntrigeerd, probeerde EXit het mailadres op de website van de groep en vond saxofonist Erik Bogaerts prompt en vol geduld bereid tot enige toelichting. Zijn antwoorden bleken echter van dien aard dat ze de nieuwsgierigheid naar wat de groep in zijn mars heeft enkel hebben aangewakkerd.
 
EXit – Hoe zou je zelf de muziek op 'Osa' omschrijven?
 
Erik Bogaerts – Sferisch, rustig, lyrisch, Scandinavische invloeden (ECM). Deze muziek heb ik geschreven in de afgelopen zeven jaar en in verschillende bezettingen gespeeld (Lionel Beuvens, Yannick Peeters, Axel Gilain, Eve Beuvens, Alexi Tuomarila, Clement Noury, Nicolas Kummert, TACALAN). Ze heeft een melancholisch karakter, maar er zit op mijn manier ook humor in. Aan de luisteraar om er van te vinden wat die wil natuurlijk. Osa is een dorp in Noorwegen (aan een fjord) waar ik al sinds mijn tweede levensjaar naartoe ga om tot rust te komen, een familieplek waar we kamperen, vissen, varen, lachen en praten met elkaar. De muziek op deze cd gaf mij deze sfeer.
 
EXit – Welke is tot nu toe de respons van de jazzliefhebber op deze CD en op de huidige concerttournee?
 
Erik Bogaerts – Mensen komen me vertellen dat ze de CD mooi vinden en dat ze de muziek kunnen opzetten gewoon om naar te luisteren, of tijdens het werken of afwassen. De muziek past in die zin in het dagelijkse leven () want is toegankelijk, maar wel zonder voorspelbaar te zijn.
 
EXit – Wat is eigenlijk de betekenis van 'Banjax'?
 
Erik Bogaerts – Het resultaat van vergaande incompetentie", dit is een verwijzing naar het uitgangspunt, nl. schoonheid doorbreken tot iets interessants, niet bevestigen maar eerder stukmaken tot iets dat ik zelf mooi vind, steeds die lijn opzoeken… (PJG)
 
Praktisch: vrijdag 14 december om 20.30 uur
 
17,50 € cd + concert
12 € / 9 € / 7 €
 
050 33 05 29 – www.dewerf.be
 
 
 
 
Uncategorized

← Oudere berichten

%d bloggers liken dit: