Exit Magazine

Het Adornesdomein is een speciale plek in het stillere deel van Brugge. De familie Adornes, in de 15^e eeuw overgekomen uit Genua, bracht in het landhuis prominenten samen, in een sfeer waar kunst en cultuur prima gedijden. En dat laatste geldt nog: tot 7 januari loopt er een kunstproject met foto’s van Anne Catherine Chevalier.

De huidige eigenaars maken hun voornemen waar: van het domein weer een ontmoetingsplek maken, onder andere door het tentoonstellen van hedendaagse kunst. Gravin Véronique de Limburg Stirum koos opnieuw voor fotografie: ‘Dat is toeval. De komende tijd programmeren we werk van hedendaagse tekenaars, schilders, beeldhouwers… maar Anne Catherine is een vriendin die, na haar internationaal gelauwerde expo ‘Mothers and Daughters’, een fotoreeks klaar had, getiteld ‘Family’. Die past thematisch zo goed in dit familiedomein dat we de kans niet lieten liggen.’

Op de foto’s éénoudergezinnen, klassieke gezinnen, maar ook gezinnen van homokoppels en nieuw samengestelde families. Je ontmoet hen in een historisch familiedomein waar je statige, geschilderde en heel klassieke familieportretten verwacht en dat geeft de tentoonstelling iets extra. Hoewel het opzet van de portretten anders is, zijn er gelijkenissen: de gezinsleden kijken je ernstig aan en doen zo denken aan de plechtstatigheid van de schilderijen van vroeger. Opvallend portret is dat van Delphine Boël van wie bekend is dat ze worstelt met de familieproblematiek.

Een bezoek aan ‘Family’ is inbegrepen in het ticket voor een bezoek aan het domein met het Adornesmuseum, de godshuizen en de Scottish lounge.

www.adornes.org; Peperstraat 3

Aanvulling EXit in Stadsarchief

Tot vorige maand kon u telkens de EXit mee gritsen van de balie van de Communicatiedienst.Door de verhuis van de balie naar het Huis van Bruggeling reisde ook het EXit-verdeelpuntvan de Burg naar het Stationsplein mee. Vanaf deze week kan men weer de maandelijkse EXit gratis ophalen op de Burg en meer bepaald aan het onthaal van het Brugse Stadsarchief (Burg 11A).

Het Stadsarchief is open op volgende dagen en uren:

–         Maandag:13.30 – 16.30 uur

–         Dinsdag:8.30 -12.30 uur en 13.30 – 18.30 uur

–         Woensdag:8.30 – 12.30 uur en 13.30 – 16.30 uur

–         Donderdag:8.30 – 12.30 uur en 13.30 – 16.30 uur

–         Vrijdag:8.30 – 12.30 uur en 13.30 – 16.30 uur

In het weekend is de balie ook bereikbaar. Openingsuren weekend: 9.30 – 12.30 uur en van 13.30 – 17.00 uur

Samme Raeymaeckers (foto EDM)

De Britten willen zich dan wel redden uit het Europese moeras, straks staan hun beste dansers en dansgezelschappen wel elf dagen lang op Brugse danspodia. Onder de noemer Crossing Channels presenteert December Dance 2016 vooral nieuwe creaties van Britse gevestigde en internationaal gereputeerde choreografen. De bekendste naam op de affiche is ongetwijfeld Akram Khan, die het festival opent en afsluit, maar ook van de minder bekende namen mag je aannemen dat ze top zijn. De Brugse dansprogrammator Samme Raeymaekers heeft bijna alles geprospecteerd en zag dat het meer dan goed was. Alors, on danse…

Samme Raeymaekers is het kloppend hart achter December Dance (DD). Hij studeerde theaterwetenschappen in Gent, cultuurmanagement in Antwerpen, liep stage in De Vooruit en belandde uiteindelijk in het Brugse Cultuurcentrum, waar hij de danspap met de lepel kreeg toegediend door (toemalig directeur) Sonia Debal. In 2005 stak hij over naar het Concertgebouw waar hij en zijn team December Dance uitbouwde tot een Europese topper in de wereld van de hedendaagse dans. Samen met DD bieden Concertgebouw en Cultuurcentrum 43 producties hedendaagse dans aan in het lopende seizoen ’16-’17, een aanbod dat alleen in Brussel wordt overschreden. DD’16 is Raeymaekers’ tiende edtie, ontgoocheld heeft er niet één.

Behalve in programmatie investeert het Concertgebouw fors in coproducties met andere grote danshuizen. Hedendaagse dans is vandaag zeer arbeidsintensief en daardoor heel duur, een kostenplaatje dat vaak niet enkel gedekt wordt door de subsidies van de respectievelijke gezelschappen.

Raeymaekers houdt ook sterk aan prospectie. Wat hier op de affiche staat is meestal, ook buitenlands, geprospecteerd. Eén van de Britse dansmekka’s is het Schotse ‘Edinburgh Fringe Festival’ dat met plusminus dertig voorstellingen in vier dagen hét prospectiemonster van de Britse dans is. Voorts maakte Raeymaekers deel uit van de driekoppige jury van het tweejaarljkse British Dance Edition. Dat biedt het beste aan dans van de voorbije twee jaar aan aan een internationaal professioneel publiek. U leest goed: een danspogrammator is het leeuwendeel van zijn tijd terug te vinden in binnen-en buitenlandse danscoulissen. Het Brugse publiek vaart er wel mee. (LF)

DD-tips

 *Until the lions (1 december)

 De Brits-Indische choreograaf Akram Khan, voor de tweede keer op DD, neemt de opener voor zijn rekening. Khan was curator van DD’11 (verzwikte helaas zijn voet tijdens een repetitie) en stond vaak op het podium van het Cultuurcentrum. Wordt beschouwd als officieuze huisartiest van het Concertgebouw. Untill the lions is gebaseerd op een Indisch boek. Khan danst zelf en brengt een fantastische voorstelling voor een breed publiek.

*To a simple, rock ‘n’ roll… song (3 december)

 Dansproductie aangeduid met stevige stip. Choreograaf Michael Clark is een oude bekende, heeft een eigen dansgezelschap, en werkte ooit samen met het kruim van de Britse punkscène. Deze Belgische première steunt op drie delen met muziek van David Bowie, Patti Smith en Eric Satie. Super!

*Paradise Lost (4 december om 15 uur)

 Gebaseerd op het beroemde gedicht van de 17de eeuwse dichter John Milton en op podium gebracht in een eenmansversie van regisseur Ben Duke. Twee jaar geleden was dit dé hit van het Schotse Edinburgh Fringe Festival. Deze productie loopt in samenwerking met De Werf.

*The Cow Piece (6 december)

 Choreograaf Jonathan Burrows en componinst Matteo Fargion werken al twaalf jaar samen. The Cow Piece gaat over twaalf plastic koeien die zingen, dansen, praten en zingen. Deze voorstelling scoort hoog bij zowel de vakpers als bij het publiek. Stond vorig jaar nog op Theater aan Zee. Zowel super-conceptueel als muzikaal.

*Entity (7 december)

 Regisseur Wayne McGregor is hier vaste waarde. Entity is een herwerking van een vroeger succesvol werk. Het resultaat is verbluffend en indrukwekkend qua danstechniek. McGregor geldt als een van de meest inventieve choreografen van zijn generatie.

In een notendop

*Conceal/Reveal (2 december): dansant vormelijk werk voor een breed publiek

*Douglas (3 december): poëtische voorstelling van een jong Schots talent

*Idiot-Syncrasy (4 december): sinds 2013 zowat overal ter wereld te zien. Springend leuke voorstelling.

*Echoes & / Imagine (8 december): nieuwe stem in de Brits-Indische dans. Aakash Odedra is een zeer veelzijdig danstalent.

*Yama (9 december): uitverkochte voorstelling van Scottish Dance Theatre in een choreografie van de Belgische Damien Jalet.

December Dance 2016 van 1 tot 11 december.. Tickets via In&Uit en 050 44 30 40, www.decemberdance.be

Desiree en Bram (foto EDM)

Nog tot april 2017 staat de eerste maandag van de maand in Comptoir des Arts, het keldercafé in de Vlamingstraat 53, te boek als vaste comedy-avond. Bruggeling, comedian én bekend tv-gezicht David Galle strikte daarvoor alweer telkens twee nationale comedykleppers. 

Dat Comedy Mondays een succesformule is, staat buiten kijf. De vorige edities waren haast allemaal zo goed als volledig uitverkocht en het ziet ernaar uit dat seizoen drie dezelfde richting uitgaat. ‘De intieme sfeer en het beperkt aantal plaatsen maken van Comedy Mondays een unieke beleving’, zegt uitbater Bram Thienpondt. ‘David Galle is onze mc en hij lijmt de avond aan elkaar. Elke eerste maandag van de maand – met uitzondering van januari 2017, want dan is het de tweede maandag – beginnen we eraan om 20.30 uur. Er zijn geen genummerde plaatsen. Zak dus tijdig af naar Comptoir Des Arts voor uw favoriete plekje, want door het grote succes zijn er niet genoeg zitplaatsen voor iedereen. Wel voorzien we altijd een twintigtal staanplaatsen.’

Maandag 5 december: Nigel Williams & Bert Kruismans

Thienpondt: ‘In 2000 won Nigel Humo’s Comedy Cup en sindsdien is hij een graag geziene gast op radio en tv:  Bert Kruismans begon zijn carrière als radioredacteur en -presentator en in ’97 stond hij mee aan de wieg van ‘The Comedy Circus’, het allereerste Vlaamse standupcomedy-collectief. Bij de Vlaamse tv-kijker is hij vooral gekend als de Allerslimste Mens ter Wereld.’

Maandag 9 januari 2017: Steven Gabriëls & Koen Dewulf

Thienpondt: ‘Steven Gabriels werkt volop aan zijn tweede avondvullende voorstelling KASSEI! waarin hij een antwoord zoekt op de vraag: ‘Ik ben 42 en ik heb nooit Parijs-Roubaix gewonnen. Hoe komt dat?’ Geef Koen Dewulf enkel een micro en hij is een comedian pur sang, geef hem een gitaar en hij speelt liedjes, geef hem vier vrouwen en hij richt een covergroepke (Kalafonia) op.’

Maandag 6 februari 2017: Thomas Smith & Jan-Bart De Muelenaere

Thienpondt: ‘Jan-Bart De Muelenaere behoort tot een van de meest opvallende opkomende comedy-talenten en is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een van Vlaanderens meest gevraagde comedy en impro MC’s.Thomas Smith is een stand-up comedian “pur sang” met Britse roots, maar vooral actief in Vlaanderen en Nederland.’

Maandag 6 maart 2017: Bert Gabriëls & Arbi El Ayachi

Thienpondt: ‘Bert Gabriels kennen we het best als die ene zonder bakkebaarden in het bekroonde ‘Zonde Van De Zendtijd’ (Canvas) of als presentator van het zesde seizoen van Comedy Casino.’

Maandag 3 april 2017 Seppe Toremans & Raf Coppens

Thienpondt: ‘Met zijn hilarische en vreemde absurditeiten krijgt Seppe Toremans moeiteloos iedere zaal plat.Raf Coppens draait al zovele jaren mee in het circuit, dat hem voorstellen bijna overbodig wordt!’

Reserveren kan op info@comptoirdesarts.be

Brugge Winkelstad heeft er een scherpe aanwinst bij. In de Sint-Jakobsstraat (6) opende de Brugse cartoonist Marec, met assistentie van dochter Marloes, een galerij geheel gewijd aan het werk van de (plusminus 24) Belgische cartoonisten. De galerie is het verlengstuk van de website www.thecartoonist.be. Deze website is zowel een digitaal archief als een verkoopplatform, en daarmee een beeldbank voor Belgische cartoons. U kunt er opzoeken en downloaden mits betaling. Familie De Cloedt startte dit initiatief enkele jaren geleden met een galerijtje in de Brusselse Hoogstraat, maar gaat nu uitwijken naar een betere plek in Elsene. Naast Brussel wil The Cartoonist ook in Brugge the place to be zijn voor alles wat met cartoon(tekenen) te maken heeft. Een bezoekje waard. (LF)

 The Cartoonist, Sint-Jakobsstraat 6, Brugge (woe-zat: 11 – 18 uur), www.thecartoonist.be,

10 bladzijden cultuurnieuws met onder meer:

*December Dance, van Akram Khan tot David Bowie

*Drie eeuwen gerechtigheid in beeld

*Artis Dulcedo viert jubileum in Concertgebouw

*Brugge Foto op 14 locaties

*Nancy Brendonk: ‘Een eigen creatie laat je niet los’

*20 jaar Maud Bekaert: kunst met een boodschap

*De Werf en Vrijstaat O. ronden de Kaap

en zoveel meer….

Foto Philippe Vergaerde

Op woensdag 30 november wordt in de grote zaal van het Oostendse cultuurcentrum De Grote Post het kunstproject ‘zeeenzucht’ onthuld. Het imposante kunstwerk werd gecreëerd door textielkunstenares Mia Nollet en bestaat uit 431 unieke handgemaakte ontwerpen, één voor elke zetel in de zaal. Acteur Wim Opbrouck, één van de peters van het project, opent de avond met zijn theatraal concert ‘We shall overcome’.

Mia Nollet (°1970) is textielkunstenaar en freelance docente kunst-, cultuur-, en erfgoededucatie. Meer dan twee decennia geleden volgde ze een schildersopleiding, maar schakelde al vrij snel over naar textielkunst. In 2011 werd Nollet zelfstandig kunstenaar en docent. Het is echter pas dit jaar dat ze zelf naar buiten komt met haar eigen werk. Zo opende ze in augustus haar eerste solotentoonstelling ‘Rotterdam – Architecture’ in Sint-Martens-Latem, die positief ontvangen werd.

EXit: U noemt uw kunst Graphic Fabric Art, vanwaar deze omschrijving?

Mia Nollet: ‘De Engelse term fabric omvat meer dan enkel stof waardoor het een completer beeld weergeeft van mijn werk. Naast textiel verwerk ik immers heel wat recyclagemateriaal in mijn kunst. Ik hou er bovendien van om het ambachtelijke aspect van textielkunst te integreren in een hedendaags jasje door onder meer te werken met moderne technologieën. Het experimentele karakter van deze manier van creëren trekt me enorm aan.’

‘Daarnaast hecht ik immens veel belang aan toegankelijkheid. Daarom werk ik soms met interactieve kunstprojecten waaraan de toeschouwer zelf kan participeren. Het was bovendien tijdens een dergelijk project dat ik in contact ben gekomen met Stefan Tanghe, directeur van De Grote Post. Kort daarna werd ik uitgenodigd om enkele conceptvoorstellen te ontwikkelen voor een project in het Oostendse cultuurcentrum en zo geschiedde ‘zeeenzucht’.’

EXit: Het project is ontstaan om de werking van De Grote Post te ondersteunen. Hoe uit zich dat in uw kunstwerk?

Nollet: ‘Op elke zetel in de zaal wordt een apart werkje vastgenaaid. Iedereen die De Grote Post wenst te ondersteunen kan voor een jaar een zetel reserveren. De naam van die persoon of dat bedrijf wordt door mij in het werkje geborduurd. Elk werk is dus uniek, maar samen vormen ze één geheel. Als je achteraan in de zaal op de zetels neerkijkt, zie je de zee.’

EXit: Vandaar de naam ’zeeenzucht’? 

Nollet: ‘Onder andere. Oostende is onlosmakelijk verbonden met de zee, een plek die voor iedereen toegankelijk is. Net datgene wat zowel ikzelf als De Grote Post zo sterk willen benadrukken met het project. De naam is bovendien bewust zonder deeltekens gespeld. Zo kun je kiezen of je “zeeënzucht” zegt of “zee en zucht”. Daarnaast is het ook een verwijzing naar die prachtige emotie ‘sehnsucht’, een gevoel dat vaak in theater aan bod komt.’ (LDD)

Woensdag 30 november Belevingsavond in De Grote Post in Oostende

Info: www.art-shelter.be en www.mianollet.com

Aangemoedigd door zijn tante, auteur Mirreile Cottenjé, probeerde Rubèn Cottenjé zich tevergeefs te wagen aan de schrijfkunst. Na een turbulente periode in zijn persoonlijk leven besloot Cottenjé de pen toch weer op te nemen en schreef in één maand tijd de ruwe versie van wat uiteindelijk Mr. V. is geworden, een romantisch drama gebaseerd op waargebeurde feiten.

Rubèn Cottenjé (40) is leerkracht Nederlands, geschiedenis en kunst, maar bij het ruimere publiek is hij vooral bekend omwille van zijn politieke achtergrond. In 2008 richtte hij de nationale partij Belgische Alliantie op. Vier jaar later zorgde Cottenjé voor een verrassing tijdens de Brugse gemeenteraadsverkiezingen toen hij naar voren trad als kandidaat-burgemeester met zijn partij Lijst Burgemeester.

Met zijn debuutroman, Mr. V., uit Cottenjé zich nu ook als schrijver. Mr. V. vertelt het relaas van Jean-Baptiste en Calder, twee jongens uit totaal verschillende sociale milieus die verliefd worden op elkaar. Getroffen door verdriet wegens het overlijden van twee eerdere partners, probeert Jean-Baptiste zijn leven opnieuw gestalte te geven. Enter Calder, een aantrekkelijke jongeman en tevens Jean-Baptistes complete tegenpool. Desondanks de onbetwiste aantrekkingskracht tussen beide mannen, blijkt hun achtergrond een onoverkomelijke barrière te vormen.

Cottenjé koos bewust om het verhaal in het homomilieu te laten afspelen omdat dit voor velen een onbekende wereld is. Enkele passages in het boek zijn dan ook vrij rauw geschreven, een realiteit die voor sommigen aanstootgevend kan overkomen. Mr. V. omvat echter meer dan enkele grafische scènes. Verteld vanuit het oogpunt van het hoofdpersonage Jean-Baptiste, de figuur waarmee Cottenjé zich het meest mee verwant voelt, geeft de auteur een kritische visie op de maatschappij weer. Ook Brugge speelt een grote rol in het verhaal, hetgeen niet geheel verwonderlijk is aangezien Cottenjés eigen ervaringen als voornaamste inspiratiebron dienden voor dit debuut. (LDD)

Mr. V., Rubèn Cottenjé, uitgegeven bij BraveNewBooks.nl (ISBN 978 94 021 5387 3), 19,99 euro.

Lumière investeert fors in stadsbioscoop met kwaliteitsfilm

Op 19 september 1996 huurden enkele filmfans een theaterzaal in wat toen nog ‘het Concertgebouw’ heette. Op het programma ‘Secret and Lies’ van Mike Leigh, in de zaal 76 filmkijkers. Het bewijs was geleverd: Brugge had nood aan een kwaliteitscinema. Twintig jaar later is Cinema Lumière nog steeds een hoeksteen van het Brugse culturele leven en blijft het investeren in het verhaal dat van De Republiek een nieuw cultuurhuis wil maken. Een nieuwe vierde filmzaal toont de ambities.

EXit: De recente veranderingen en ontslagen tonen aan dat Lumière door een moeilijke periode heen moet.

Jan De Clercq (CEO): ‘Lumière bevindt zich momenteel in een transitieperiode waarbij de exploitatiekanalen in de distributiesector in een snel tempo veranderen. Tot voor kort gaven door ons aangekochte succesvolle tv-reeksen, pakweg The Killing of The Bridge, dvd-gewijs een mooie omzet. Vandaag is de impact van een dvd veel beperkter. Ik schat die terugloop zelfs op vijftien procent van de vroegere bloeiperiodes tot in 2013. Toen verkochten we nog 800.000 dvd’s, vandaag is dat teruggelopen tot 250.000.’

‘De oorzaak van deze terugloop is een combinatie van feiten. Er is het aanbod van Netflix, Proximus of Telenet, maar wij leveren hen natuurlijk de content, wat het dvd-verlies enigszins compenseert. Belangrijker is de piraterij, waartegen in ons land niet opgetreden wordt. U kent toch ook Popcorn Time? Wel, men heeft berekend dat er van de door ons eind 2015 uitgebrachte The Bridge ruim 30.000 illegale downloads zijn gemaakt (in de Benelux). De helft van onze omzet verdwijnt zo in een officieel niet bestaande business. Men belooft sinds lang hiertegen op te treden, maar men onderneemt niets, waarbij men de privacy als drogreden inroept. Duitsland doet dat wel. Daar betaal je al snel 1.500 euro voor illegaal downloaden. Het zijn die factoren die ervoor gezorgd hebben dat de Lumière groep dit jaar een tiental mensen heeft moeten ontslaan. Een van de moeilijkste beslissingen die ik ooit heb moeten nemen.’

EXit: En u hebt nu een oplossing bij de hand?

Jan De Clercq: ‘We gaan sterk diversifiëren waarbij de stadscinema, zoals Brugge met zijn vier zalen, verder wordt ontwikkeld. Zo heeft de nieuwe vierde filmzaal in Brugge ons een jaar voorbereiding gekost, en een investering van ruim 150.000 euro, maar de formule werkt en slaat aan bij het publiek. Nu gaan we bouwen in Mechelen en kijken we uit naar gelijkaardige plannen in Hasselt. We spiegelen ons graag aan Nederland waar een nieuwe generatie (weliswaar zwaar gesubsidieerde) stadscinema’s zijn gebouwd. Mocht de Vlaamse overheid hier ook bijspringen zoals in Nederland het geval is, we trekken honderdduizend bezoekers meer. Anderzijds genieten wij steun van het Filmfonds.’

‘De nieuwe vierde zaal (de vroegere foyer maakte plaats voor een zaaltje met 45 zitjes), is pure noodzaak. Vorig jaar telden onze drie zalen ongeveer 60.000 bezoekers, precies genoeg voor een break even. De extra-zaal moet ons verse zuurstof geven. We rekenen op een toename van 20 à 25 procent meer publiek, zonder meerkosten voor personeel. Door de digitalisering blijven de kosten bij een extra zaal quasi gelijk.’

EXit: Hoe ziet de toekomst van Lumière Groep er uit?

De Clercq: ‘We blijven sterk inzetten op distributie van films en series. We hebben daarvoor samenwerkingsakkoorden met de meeste leidinggevende producenten uit het hoge noorden. Er zitten drie Vlaamse langspeelfilms in de voorbereiding, naast een aantal animatiefilms. Filmproducties doen wij alleen als de financiering vooraf rond is. Het Tax Shelter-systeem (financiële ondersteuning) is voor buitenlandse filmhuizen zeer aantrekkelijk. Straks draaien wij het tweede seizoen van Occupied, waarvan drie weken in Brussel.’ (LF)