Exit Magazine

Foto EDM

‘Humor is zoals mayonaise maken: als het niet lukt, dan heb je slecht materiaal en mag je het weggooien’, zegt de Brugse comedian David Galle. De mayonaise pakt zeer goed in zijn geval, want pers en publiek zijn lovend over zijn nieuwste show ‘Erover’ dat heel recent in première ging. Op donderdag 1 maart staat David op de planken van de Stadsschouwburg. Breng uw frieten mee!

EXit Waarover gaat de show?

David Galle: ‘Het gaat over de grenzen opzoeken: de grenzen van onszelf, wat laten we toe, wat doen we, hoe gaan we ermee om… Het gaat over racisme, over grensoverschrijdend gedrag, over nieuwe Belgen… Tamelijk actuele thema’s, maar ik ben niet bewust op zoek naar de actualiteit om die in mijn show te sprokkelen. Het zijn gewoon thema’s die toevallig in mijn hoofd spoken en die me bezighouden. Deze onderwerpen kaderen nu eenmaal in de tijdsgeest.’

EXit: Je humor is vaak uit het dagelijkse leven gegrepen.

Galle: ‘Ja, er zitten veel herkenbare situaties in over het leven, relaties, vrouwen, kinderen, naar de winkel gaan. Soms gaat het over banale dingen. Het frappante is dat mensen vaak dingen doen zonder dat ze er nog over nadenken. We gaan zo vaak naar de winkel dat we niet meer stilstaan wat we daar eigenlijk allemaal doen. Het is leuk om die zaken eens onder de loep te nemen en ze uit te vergroten.’

EXit: Je raast als een wervelwind door je show…

Galle: ‘Ik hanteer een hels ritme, dat klopt, maar de mensen appreciëren het wel dat er vaart in zit. Het is wie ik ben. Ik beoog die constante snelheid van grappen wel; persoonlijk hou ik niet van shows waar je een kwartier lang moet zitten wachten op een grap. Bij mij staan er twee belangrijke zaken voorop: a) ik wil dat er gelachten wordt en b) ik wil dat er ook inhoud in die grap zit. Het is dus een evenwicht zoeken, maar als ik een afweging moet maken, dan primeert nog altijd de grap. De mensen kopen immers een ticket om te lachen, hé.’

EXit: Kan er iets of iemand je van slag brengen tijdens je show?

Galle: ‘In de culturele centra gebeurt dat meestal niet omdat het er comfortabel spelen is. Een paar weken geleden trad ik op in Nederland en in het midden van mijn show stond er doodleuk iemand recht om drie biertjes te bestellen. Ik was net een verhaal aan het vertellen en ik was meteen mijn kluts kwijt. In Nederland is dat gebruikelijk, maar voor mij hoeft het niet, want het komt de vaart van een voorstelling niet ten goede. Sommige mensen denken dat ze kluchtiger zijn dan de comedian zelf.’

EXit: Je hebt je nieuwe show vorig jaar een aantal keer op voorhand uitgeprobeerd. Wat waren de reacties?

Galle: ‘De beste feedback krijg je steeds van je publiek. Als ze lachen met een grap, dan zit je goed. Als ze niet lachen, dan weet je dat de grap niet aanslaat. Je voelt dat zelf aan als je aan het spelen bent. Humor is zoals mayonaise maken: als het niet lukt, dan heb je slecht materiaal en mag je het weggooien.’

EXit: Ondertussen ben je nog altijd mc in Comptoir des Arts (Vlamingstraat) waar je telkens op de eerste maandag van de maand de comedy-acts aan elkaar lijmt?

Galle: ‘Ja, het is een goede manier om mijn grappen uit te testen. Leuk concept, gezellige kroeg en fijne comedians. Zo hebben we op maandag 5 maart het improvisatiegezelschap The Lunatics te gast. Die vijf gasten vragen input van het publiek en bouwen daar hun grappen rond. Die interactie zorgt voor impro-comedy, iets nieuws voor Brugge. Het loont zeker de moeite om af te komen.’

EXit: Ik vernam dat je ook aan een tv-serie aan het schrijven bent?

Galle: ‘Vanaf juni hervatten we het schrijven, nu ligt het eventjes stil omdat er budgetten gezocht moeten worden. Zonder geld kun je geen tv-reeks maken. Dat is soms de grootste zoektocht. We werken aan het script met dezelfde ploeg als van Bevergem, maar het wordt geen vervolg op die succesreeks. Het zal ook comedy zijn, maar dan net iets anders. Wat precies, laat ik nog in het midden.’

EXit: We wachten nog steeds op de Brugse Blackadder!

Galle: ‘Ik ook! In mijn hoofd is het al volledig klaar en ik kan je zeggen: het is nog een beetje geestig, wi!’ (ADC)

http://www.davidgalle.be

Danseres en choreografe Vera Tussing groeide op in Freiburg (Duitsland). Via haar balletlerares kwam ze in Londen terecht waar ze studeerde aan ‘The Royal Aacademy of Dance’. Ze bouwt aan een internationale carrière, is resident bij het Kaaitheater en sinds vorig jaar is ze ook KAAP-maakster. Op donderdag 1 en vrijdag 2 maart presenteert ze haar nieuwste creatie Both, Two in De Werf.

 EXit: Both, Two speelt met het duet?
Vera Tussing: ‘Ik creëerde of was meestal betrokken bij grotere groepscreaties en wilde nu graag terug naar de kleinste eenheid van ontmoeting en samenhorigheid. Een nieuwe aanpak, waarmee ik toch ook mijn onderzoek van de afgelopen jaren voortzet. Via het duet stel ik verder vragen als ‘hoe verhouden we ons tot de ander, hoe ondergaan we beweging, dans en theater en hoe gaan we als makers om met het publiek?’’

EXit: Je kiest voor een niet-klassieke uitvoering?
Tussing: ‘Esse Vanderbruggen en ik zijn klassiek getraind. We vonden het heel interessant om onderzoek te doen naar de principes van deze klassieke vorm en ze te herinterpreteren. Hoe kunnen twee lichamen samenkomen? Onder welke omstandigheden? Hoe gaan de dansers om met objecten, verhalen… die tussen hen in staan, maar vooral ook hoe gaan ze om met elkaar? Wie leidt? Hoe zijn ze hiërarchisch met elkaar verbonden? Wat betekent het om vandaag met twee samen te zijn?’

EXit: Je kiest niet voor een mannelijke partner?
Tussing: ‘Net ook om dat vaste patroon te doorbreken. Het is heel spannend om deze dansvorm met een heel lange geschiedenis en heel eigen principes onder de loep te nemen en een nieuwe invulling te geven. Het roept veel vragen op die mij inspireren in mijn werk. Binnen het klassieke ballet zie je zelden twee vrouwen op scene en neemt de man vaak de leidende rol op zich. In Both, Two is het niet altijd duidelijk wie de aanzet geeft van een beweging, wie aanraakt of aangeraakt wordt, wie actief is en wie passief. Op die manier hopen we dat Both, Two de maatschappij ook een spiegel voorhoudt.’

EXit: Wie is jouw ‘sidekick’ Esse Vanderbruggen?

Tussing: ‘Esse is een Belgische danseres die ook aan PARTS studeerde. We ontmoetten elkaar een vijftal jaar terug en sindsdien werkte ze al vaker mee aan mijn creaties. Twee jaar geleden zijn we begonnen met ons onderzoek naar het duet. Both, Two is dus vrij traag gegroeid, maar we merkten wel dat er een grote artistieke klik is.’

EXit: Je bent ondertussen ook KAAP-maakster?
Tussing: ‘Het KAAP-team is sinds enkele jaren een trouwe bondgenoot. Mijn eerste ontmoeting met het huis was tijdens het festival Dansand op het Oostendse strand. Een festival op een unieke locatie dat een belangrijke rol speelde in het lanceren van Both, Two. Voor mijn volgende project Tactile Quartet – een werk met vier klassieke muzikanten – deed ik ook onderzoek tijdens Dansand. Bedoeling is om deze productie op 15 april in KAAP/Vrijstaat O in Oostende te presenteren en later ook tijdens het KRIKRAK-festival volgend seizoen in Brugge.’

EXit: Twee jaar geleden was je in Brugge te zien tijdens de Dag van de Dans. Heb je wat gepland dit jaar?

Tussing: ‘Ik ben inderdaad van de partij in Brugge op zaterdag 28 april 2018. We presenteren in de Stadshallen Mazing, een stuk met vijf dansers dat gaat over de kracht van aanraking in dit digitale tijdperk. We startten de creatie van Mazing in Brugge en deden eerder al een vroege try-out ervan, net buiten het station van de stad. Mensen liepen de hele dag binnen en buiten en wij probeerden om ons werk met die stroom te verweven. Ik vind het fantastisch om via dans en beweging een zichtbaar onderdeel te worden van het dagelijkse leven van een stad.’
Both, Two op donderdag 1 en vrijdag 2 maart in KAAP/De Werf
Tactile Quartet op zondag 15 april in KAAP/Vrijstaat O & tijdens het familiefestival KRIKRAK (november 2018) in KAAP/De Groenplaats (voor iedereen vanaf 5+), http://www.KAAP.be

Pionierswerk voor Sint-Kruis, dat deed volkskundige Magda Cafmeyer (+ 1989) haar leven lang. Gewapend met bandopnemer en fototoestel en notaboek trok ze naar oudere bewoners van de stad en het platteland, om ze als vaak laatste getuigen te laten vertellen over hun leven, hun ambacht, hun legerdienst…. Ze was ook zeer geïnteresseerd in lokale geschiedenis. Ze schreef heel wat over Sint-Kruis en Male en bouwde een uitgebreide fotoverzameling van haar gemeente op.

Dirk Callewaert (76), ook volkskundige, erfde de foto-collectie van Magda Cafmeyer en gebruikte deze voor een raamvertelling over de geschiedenis van de Maalse Steenweg.

EXit: Waarom koos u voor de Maalse Steenweg?

Dirk Callewaert: ‘De Antwerpsche Heerwech (nu Maalse Steenweg) was de historische uitvalsweg naar Maldegem en Antwerpen en blijft de belangrijkste straat van Sint-Kruis. Ze begint aan de Kruispoort, liep ooit door de paallanden (de Brugse buitenwijken) en tijdens het ancien régime door de Heerlijkheid Male met haar landsheer, kasteel, stadhuis en schandpaal. Van de land-, tuin- en bosbouw is er vandaag niets meer te bespeuren. Evenmin van de lichte indus­trie, de vele neringen en de herbergen. De lintbebouwing begon in het interbellum vanaf de Kruis­poort. De residentiële wijken dateren van na de Tweede Wereldoorlog. Op het Soldatenveld, het oefen­veld van Napoleons cavalerie, lag tot kort na de Tweede Wereldoorlog een (sport)vliegveld. Op dat braakliggende terrein kwamen in 1960 de watertoren en beide grootwarenhuizen. De rest volg­de snel. Vandaar de ondertitel ‘Leven, wonen en werken langs de veranderende omgeving van de Maalse Steenweg’.’

Het boek is een lijvig naslagwerk geworden met een schat aan beeldmateriaal, kaarten, plannen en materiaal uit archieven. Bedoeld voor elkeen met een hart voor Sint-Kruis. (LF)

Dirk Callewaert, Langs de Maalse Steenweg. 15 euro                                                                                             283 pg. en 293 illustraties. Info op dircalcor@gmail.com   Brieversweg 309, 8310 Sint-Kruis

Internationale top met Belgische strik, zo wordt het concert van Verheyen/Copland/Gress/Hart in De Werf op dinsdag 27 februari aangekondigd op de website van organisator KAAP.  Die Belgische strik heet Robin Verheyen, een in New York verblijvende Belgische saxofonist die voornamelijk geassocieerd wordt met het jazzproject rond Tom Barman : Taxiwars.

 Taxiwars stond ondertussen al een drietal keer op het podium in Brugge. Een eerste keer in mei 2015 voor een staand concert in De Werf, een tweede maal in juni 2016 voor een try-out na het verschijnen van hun tweede album in een volgepakte Parazzar, en een derde maal vorige zomer op het zaterdags podium van het Cactusfestival.

Ook bassist Drew Gress was nog maar een goed jaar geleden (december 2016) in Brugge te zien, samen met nota bene diezelfde Robin Verheyen. Onder de noemer Robin Verheyen NY Quartet stonden naast Verheyen op sax en Gress op double bass ook nog Russ Johnson (trompet) en Jeff Davis (drums) op het podium … en dit voor een memorabel concert dat de Parazzar op zijn grondvesten deed daveren.  Gress speelde voor de gelegenheid op een contrabas die hem door Bruggeling Martijn De Coster ter beschikking gesteld was. De Coster is conservatoriumstudent en coördinator van occasionele jamsessies in de Snuffel. Martijns blik bij dit concert sprak boekdelen, en ik vermoed dat hij zijn instrument na die avond heilig verklaarde en nooit meer een onnodige poetsbeurt gaf.

 Eind deze maand, op dinsdag 27 februari, delen Verheyen en Gress opnieuw het podium in De Werf, deze keer samen met de ondertussen 77-jarige drummer Billy Hart en pianist Marc Copland. Dit voor een concert naar aanleiding van de release van “When the birds leave”(Universal Music), een album dat in het voorjaar van 2018 op het publiek losgelaten wordt en dat het kwartet ook op een korte concerttournee brengt in Nederland, Duitsland en Frankrijk.

Als de naam Billy Hart u niet meteen iets zegt, dan kan wat namedropping u misschien op weg helpen : Hart maakte in de jaren 70 van de vorige eeuw jarenlang deel uit van ensembles rond Herbie Hancock, McCoy Tyner, Stan Getz… Zijn discografie omvat tientallen titels over een tijdsspanne van ruim vijftig jaar en vermeldt samenwerkingen met onder andere Pharoah Sanders, Wayne Shorter, Joe Lovano, Miles Davis… et j’en passe…

Ook Marc Copland nadert ondertussen de zeventig en kan bogen op samenwerkingen en releases met de meest gerenommeerde jazzmuzikanten uit ons tijdsgewricht.  Op het prestigieuze ECM-label alleen al waren er in respectievelijk 2013 en 2015 releases met het John Abercrombie Quartet (met Drew Gress en Joey Baron) en met het Gary Peacock Trio (opnieuw met Joey Baron).

Redenen om op de avond van 27 februari thuis te blijven zijn er niet : De Werf is waar u moet zijn om de laatste volle wintermaand in schoonheid te eindigen. (RUDI VANMARCKE)

23 en 24 februari, 20 uur

25 februari, 15 uur

theatergezelschap TABLEAU NR. 1

2 flikken

CC De Dijk

Het theatergezelschap TABLEAU NR.1 is een vaste gast bij Werkgroep 66. Dit keer staan Bert Cosemans en Bart Van Avermaet (Waldek uit Thuis) op het podium. De twee kruipen in de huid van twee flikken of liever twee jeugdvrienden die ervan droomden om Starsky & Hutch te zijn. De ene is rechttoe rechtaan, maar heeft een drankverleden. De andere worstelt met de veranderde politieaanpak. Vandaag de dag willen mensen helden bij de politie. Helden die in één oogopslag het onderscheid kunnen maken tussen goed en kwaad. Als de mensen dat willen, moeten ze dat krijgen, maar zo simpel is het allemaal niet. 2 flikken is een stuk van de Keith Huff, de man achter de succesvolle Amerikaanse series House of Cards en Mad Men. Het is een verhaal over vriendschap, loyaliteit en verraad dat je in spanning houdt tot het einde. Een briljant, vernuftig en broeierig misdaaddrama vol spitse humor.

 Tickets t 050 35 85 50, joannabeernaert@telenet.be

Kurt Van Eeghem in de KLARA-studio. (foto Michiel Hendryckx)

‘Als je als jongere wilt revolteren, speel dan Bach en Beethoven’

Jongeren en klassieke muziek, een gedroomd huwelijk vindt ex-Klaraman Kurt Van Eeghem (65): ‘Pop is vandaag mainstream. Nul vernieuwing. Als je als jongere wilt tekeer gaan tegen je ouders, speel dan Bach en Beethoven, tot je vader uitroept ‘Stop!’. Je krijgt er een generatieconflict gratis bij.’ Wie zowel Van Eeghem als Beethoven (en Anima Eterna) aan het werk wilt horen, kan dat op donderdag 22 februari in het Concertgebouw met ‘een bonte ode aan Ludwig van Beethoven’, verpakt in enkele topstukken.

 Al een tijdje achter ons, maar het zit Kurt Van Eeghem nog steeds hoog, het overlijden van zijn jongere broer Marc. De enorme publieksappreciatie heeft wel een en ander goedgemaakt.

 Kurt Van Eeghem: ‘De respons was enorm en dat heeft te maken met het feit dat mijn broer zeer gewaardeerd werd door iedereen die met dit vak bezig is. Bij het afscheid waren er 900 mensen in de Bourla en er stonden er nog veel buiten, mensen van alle slag.  Die weerklank staat in groot contrast met Marcs ‘zijn’, hij wilde altijd dienstbaar zijn, wilde dat de anderen het goed hadden. Was niet degene die met de ellebogen breed naar voren stormde. Hij zocht ook nooit ‘exposure’. Marc wou alleen maar een steengoede acteur zijn. Mijn broertje was een heel bijzonder iemand. Hij staat voor mij helemaal bovenaan.’

EXit: Ik herinner mij nog zijn felle uithalen naar de manier waarop kunstenaars hier vaak ontvangen worden.

Van Eeghem: ‘Een Vlaamse ziekte! De pluche wordt mooi gerestaureerd, maar je mag niet kijken naar de ruimtes achter het podium waar de artiesten moeten werken. Alle aandacht gaat naar de mensen die komen kijken. Kijk naar Kortrijk, Brugge en talloos veel andere cultuurcentra waar je vaak nog onder het podium zit. Men besteedt geen aandacht aan de mensen die er moeten optreden. Je vraagt je soms af, hoe is dit in godsnaam mogelijk. Maar er is beterschap.’

 EXit: Wat u zelf betreft, zelden iemand met meer tegenzin met pensioen zien gaan.

Van Eeghem: ‘Ik ga met pensioen na mijn dood en ik ben van plan om heel lang te leven. Daarom blijf ik hard bezig, zoals nu met de voorbereiding van een groot project in de Baltische staten waar ik een zomer lang zal verblijven en waarover ik een boek zal schrijven. Er is daar een culturele ontwikkeling aan de gang die mij enorm boeit. Het is trouwens wonderbaarlijk hoeveel ze investeren in cultuur. Een gemiddeld grote stad beschikt er over twee symfonische orkesten, een opera en enkele gerestaureerde of nieuwe musea. Ik wil er een tijdje gaan wonen en het zaakje met een apart oog bekijken.’

EXit: Straks staat u op het podium van het Concertgebouw voor een soirée Beethoven, samen met Jos Van Immerseel.

Van Eeghem: ‘Ik heb steevast goede herinneringen aan de projecten die ik er al heb gedaan. De samenwerking is er altijd op hoog niveau. Dit programma is opgehangen aan de ‘Negende’ van Beethoven die dit ‘topstuk’ componeerde terwijl hij zo doof was als een kwartel.  Dat op zich was al fenomenaal. Enkele van zijn beste werken schreef hij trouwens in zijn laatste levensjaren. Ik speel enkele rolletjes op scène, terwijl Jos (Van Immerseel) zijn orkest laat grasduinen in Beethovens oeuvre. Beethoven was een kathedraalbouwer, de Negende was de torenspits daarop.’

DE REST VAN DIT INTERVIEW LEEST U IN DE PAPIEREN VERSIE VAN EXIT FEBRUARI. OVERAL GRATIS MEE TE NEMEN!

Lounge Ludwig, donderdag 22 februari om 20 uur in Concertgebouw. Gastheer is Kurt Van Eeghem.

‘We worden ook wel eens slangenmensen genoemd’

 Van donderdag 22 tot en met zondag 25 februari zijn jonge en beloftevolle choreografen en dansers aan zet tijdens het nieuwe festival Bits Of Dance, een samenwerking tussen Cultuurcentrum Brugge en KAAP. Blikvanger wordt Red Haired Men, een performance van de uit Roeselare afkomstige Alexander Vantournhout. Hij mixt op heel nieuwe wijze dans en circus.

EXit: Red Haired Men? Waar slaat de titel op?

Alexander Vantournhout: ‘We zijn uitgegaan van de teksten van de Russische schrijver Daniil Charms. Hij leefde begin twintigste eeuw onder de Stalinterreur. Zijn werk werd streng gecensureerd en hij mocht enkel nog schrijven voor kinderen. Zijn absurde, kinderlijke gedichtjes zitten echter vaak vol kritische dubbelzinnigheden. Red Haired Men is de titel van één van zijn versjes die gaat over een man zonder identiteit, een man die verdwijnt en wordt geliquideerd.’ 

EXit: Die dubbelzinnigheid zit in het hele stuk?
Vantournhout: ‘Klopt. Red Haired Men wordt een bizarre, onconventionele komedie. Heel toegankelijk, maar tegelijk met meerdere lagen. Alles lijkt op het eerste gezicht eenvoudig, maar er zit veel meer achter. We werken bijvoorbeeld ook met ‘Altijd is Kortjakje ziek’, het bekende kinderliedje van Mozart dat heel ingewikkelde variaties kent.’

EXit: Hoe hebben jullie de teksten van Charms verwerkt?
Vantournhout: ‘Het is de eerste keer dat ik een productie voor meerdere performers leid. Ik selecteerde de teksten, bedacht een aantal hoofdlijnen op voorhand, maar tijdens het creatieproces gaven ook de drie andere performers hun interpretatie op Charms’ werk in tekst en beweging. Ik werk gemiddeld twee jaar aan een nieuwe productie. Het publiek in Brugge krijgt een afgewerkte try-out te zien van ongeveer een uur. In oktober 2018 gaat het stuk dan effectief in première.’

 EXit: Je werk is heel moeilijk in een vakje onder te brengen?

Vantournhout: ‘Als tiener was ik gymnast, mijn zus was danseres. Zo ben ik in contact gekomen met circus én dans. Ik heb ook zowel een circus- als een dansopleiding (ESAC en P.A.R.T.S) achter de rug. Red Haired Men wordt, net als mijn eerste soloperformances, een heel eigen mix van circus, theater, dans en magie. Noem het een ‘gesamtkunstwerk’ waarin verschillende disciplines worden verwerkt. In Frankrijk wordt wat ik doe ‘mouvement chorégraphique’ genoemd. Hier is er (nog) niet echt een term voor.’

EXit: Jullie doen ook aan ‘contortionisme’?
Vantournhout: ‘Contortionisme is een heel extreme vorm van lichaamsbeweging waarbij we onze ledematen buigen en strekken om onnatuurlijke houdingen aan te nemen. We worden ook wel eens slangenmensen genoemd. Ons lichaam is niet dat van een gewone danser of circusartiest. Ik reisde de hele wereld rond en heb her en der les gevolgd, maar ik heb vooral mezelf uitgedaagd in mijn solo ANECKXANDER om nog leniger te worden.’

EXit: Is het fysiek haalbaar?
Vantournhout: ‘Ik heb dit jaar tweeënzeventig voorstellingen gespeeld, wat wil zeggen dat ik bijna om de vier dagen op de scène stond. Dat was net van het goede te veel. In Red Haired Men ben ik niet alleen, dus dat maakt het wel iets minder lastig. Nu ja, dit is mijn levenswerk, dus ik doe het met hart en ziel.’

 EXit: Wie zijn je collega-performers?
Vantournhout: ‘Ik heb een tijdje lesgegeven aan de Fontys Hogeschool, Academy for Circus and Performance Art in Tilburg. Daar worden ook dansacrobaten opgeleid. Axel Guérin, Winston Reynolds en Ruben Martulier zijn drie van mijn leerlingen. Ruben is bovendien specialist in Japans poppentheater Bunraku. We zijn dus alle vier heel polyvalente performers. We zijn eigenlijk in niets echt heel goed, maar wel ‘een beetje goed’ in alles. We zijn geen specialisten, maar generalisten (lacht).’

EXit: Kun je als jonge maker overleven?
Vantournhout: ‘Dat lukt aardig. Ik toer de wereld rond met mijn werk. Met ANECKXANDER deed ik meer dan zeventien landen aan. Onze bewegingstaal is heel nieuw en ons werk is heel moeilijk in een vakje te stoppen. Daardoor komen we misschien niet altijd aan bod in de grote traditionele huizen, maar passen we wel in veel circuits en staan we vaak op festivals. Voor Red Haired Men liggen al veertig data vast in vijf verschillende landen. Ik ben ook vijf jaar artist-in-residence in De Vooruit.’

EXit: Je hebt sinds kort een eigen compagnie?
Vantournhout: ‘Ik heb in Roeselare een studio gebouwd: ‘The Wood cube’, waar we ondertussen al met een heel team werken. In 2019 staat het locatieproject Screws op stapel en ik werk ook aan een dansduet met Rosas-danser Jason Respilieux. Tijdens de Dag van de Dans op 28 april 2018 organiseren we ook ‘showings’ in The Wood cube. Onze agenda is dus goed gevuld!’ (SD)

_____

www.bitsofdance.be

‘I’m in love with my new piano’

Nee, dit is niet ‘Thomas speelt het hard’, maar een liefdesbetuiging van de beroemde pianist Daniël Barenboim die recent niet één, maar twee revolutionair nieuwe piano’s bestelde bij pianobouwer Chris Maene uit Ruiselede. We besparen u de technische uitleg, maar Maene ontwierp ‘een volmaakte rechtsnarige concertvleugel’, volgens kenners, ‘het beste van drie eeuwen pianobouw’.

Als eerste concertzaal ter wereld is nu ook Concertgebouw Brugge de trotse eigenaar van dit unieke instrument. Deze piano produceert een geluid van een superieure helderheid. Zo beweren alle specialisten. Zo ook Barenboim. Hij speelde Liszt op een rechtsnarige piano en hoorde een groot klankverschil. Maene mocht meteen aan de slag.

 Ook het Concertgebouw droomde al lang van de aankoop van dit nieuwe, maar ook dure instrument (ruim 200.000 euro). Op 22 april 2017 kon het publiek van het Concertgebouw al kennismaken met deze piano tijdens een concert van Alexander Lubimov en Alexei Zuev. Enthousiasme meteen troef en zo startte de zoektocht naar geld of sponsoring. Zes West-Vlaamse ondernemers sprongen in de bres en brachten het kapitaal samen. Artistiek een sprong voorwaarts, zakelijk een staaltje van West-Vlaamse kennis en vakmanschap. Hierdoor beschikt het Concertgebouw als eerste concertzaal ter wereld over een rechtsnarige piano (normaliter liggen de bassnaren gekruist).

Volgens pianobouwer Chris Maene heeft de aankoop door het Concertgebouw een hoge symbolische waarde. Maene: ‘Mijn eerste fortepiano werd in 1976 in Brugge voorgesteld, en ook vele andere bijzondere instrumenten die ik bouwde werden in het Concertgebouw voor het eerst aan de wereld getoond. Ik ben dan ook bijzonder trots.’

Daarmee is duidelijk dat dit nieuwe instrument als ‘een mijlpaal in de muziekgeschiedenis’ mag worden beschouwd. Deze piano is zo uniek dat Barenboim het overal op tournee meeneemt. Voor het ‘Brugse’ publiek is het nog eventjes geduld koesteren, want het inauguratieconcert vindt plaats op 23 juni. De eer komt toe aan de West-Vlaamse pianovirtuoos Julie Libeer, op het programma muziek van Ravel en Mozart. (LF)

http://www.concertgebouw.be

Twee jazzconcerten staan er geprogrammeerd in de 27b flat.  U kan er op vrijdag 16 februari het Toine Thys trio aan het werk zien.  De Brusselse Toine Thys (sax) en Nederlander Arno Krijger (hammond en keys) worden er begeleid door de uit Canada afkomstige Karl Jannuska (drums).

Op vrijdag 23 februari is het in 27b flat de beurt aan Aron Talas/Ilya Dynov group.  Talas (piano) en Dynov (drums) worden vergezeld door Garif Telzhanov op bas.  Op het programma staat een mix van jazz standards en eigen werk.  Talas is een Hongaarse jazzpianist en professor aan de Franz Liszt Academy of Music in Budapest.  Drummer Dynov is internationaal actief als percussionist, en bassist Telzhanov voltooide studies aan het Lemmensinstituut. (RV)