Er komt post-corona maar geen einde aan de publicatie van boeken en boekjes in eigen beheer, getuige de oogst van de voorbije maanden. En maar goed ook. De jongste nieuwkomer is van Sophie De Meyer met’ Rode Draad Kattenkwaad’. Volgens de auteur een boek met ‘dolle avonturen van twee plaagstaarten’.
rptnb
Het verhaal: Tiggy en Polly blinken uit in kattenkwaad. Overal waar ze in de buurt zijn, gebeuren er wel heel bijzondere dingen. Van parels die verdwijnen, muziek met bubbels, bijzondere snoepjes tot een mysterie in de tuin van de buren. Maar is het allemaal wel zo lief wat ze doen? Daar kom je pas achter als je je gezellig alleen, met je vriendje(s) of ouder(s) laat onderdompelen in de vele avonturen van Tiggy en Polly. Wat is plagen? En wanneer wordt het pesten? Daar kom je wel heel snel achter.
Sophie De Meyer (°1973) is van opleiding maatschappelijk assistent. Zowel in haar studie- als hobbykeuze staan mens en communicatie centraal. Haar levensfilosofie klinkt ietwat naïef, maar mooi: ‘Wie en wat op je weg komt, daar groei je van. Niks is goed of kwaad, slecht of fout. De kunst is om je eigen levensverhaal op te bouwen uit mooie en liefdevolle herinneringen waarop je later kunt terugblikken. Wat je zegt en wat je doet, laat een indruk achter bij de ander. Zoek de gulden middenweg, zoek jouw weg en doe het op een zachte manier.’ (LF)
_____
‘Rode Draad Kattenkwaad’ is verkrijgbaar bij boekhandel De Reyghere.
Het weekend van 18 tot en met 20 augustus wordt voor Brugge (Plus) een serieuze testcase. Dan wordt de stad ondergedompeld in een festivalsfeer waarin kunstenaars op en rond de Reien veertien creaties uitvoeren rond het thema ‘geloof’. Voorwaarde tot slagen? Een zachte zomeravond die iedereen zijn huis uit jaagt. Zijn de Reiefeesten terug van weggeweest of is het Reiefestival een nieuwkomer op en rond het water?
Bij het aantreden van het nieuwe stadsbestuur in 2019 beloofde het beleid de Reiefeesten ‘op een vernieuwende wijze te organiseren’. Vandaag kennen we het gehele plaatje. Er komt een driedaags kunstenfestival, gegroeid uit de samenwerking van een aantal lokale culturele spelers. Zij tekenen voor veertien nationale en internationale creaties op bijzondere, meestal historische, locaties. Dit wordt een verhaal dat niet mag fout gaan, zo klinkt het binnenkamers. Er is een voorgaande geschiedenis.
In 2019 pleitte stadswatcheren ‘influencer’Eric Van Hove in EXit voor een Reiefeesten-nieuwe-stijl. De toenmalige Reiefeesten dateerden immers uit 1963 en werden opgericht door een aantal lokale pioniers dat zich Het Comité voor Initiatief noemde. De eerste editie, met veel toneeltjes voor open ramen langs de kanalen, was met meer dan 26.000 (betalende) bezoekers meteen een voltreffer. In de tachtiger jaren en later kwam de klad erin. De choreografieën konden steeds minder bekoren en na de floppende editie van 2014 doekte het Comité de werking op. Het was duidelijk: een grondige vernieuwing moest de feesten nieuw leven in blazen. Brugge en het water, dat was de baseline. De ideeën lagen voor het grijpen.
Op en rond het water
In 2013 was er de start van een nieuw stadsbestuur. Nieuwe meesters nieuwe wetten en de Triënnales kwamen eraan. In 2015 maakten we kennis met de Canal Swimmer‘s Club van de Japanse architecten van Atelier Bow-Wow. Een waterplatform voor zonnebaders, en een mooie zomer, zorgden voor veel plezier en zwemgenot rond de Carmersbrug. Drie jaar later was het Triënnale-thema Vloeibare Stad. Er verscheen een imposante constructie aan het Minnewater (Floating Island) en een zwemplatform aan de Coupure. Dat laatste is een blijver. Het was vlug duidelijk dat de vernieuwde Reiefeesten hier moesten op aansluiten.
Eric Van Hove rondde zijn oproep af met een uitnodiging voor creatieve krachten in deze stad: ‘Eer onze historische kern, het water, door er heel toekomstgerichte, onvoorspelbare maar daardoor heel authentieke acties en evenementen te plannen.’
Toekomstgericht, onvoorspelbaar, authentiek
Brugge spreidt zijn nieuwe aanbod cultuur en evenement over drie jaar, startend met De Gouden Boomstoet, het jaar erop de Triënnale en het derde jaar in het teken van het Reiefestival. Voor de invulling van dit nieuwe Reiefestival wordt een beroep gedaan op de samenwerking tussen enkele culturele partners (Brugge Plus, KAAP en Concertgebouw). Het ambitieuze programma moet ‘een brug slaan tussen erfgoed en hedendaagse podiumkunsten’. Het thema is Geloof, maar dan in de brede zin: bijgeloof, rituelen, spiritualiteit en de zoektocht naar waarheid. Na de bekendmaking van het programma werden er 104 projectvoorstellen ingediend, waarna een professionele jury 14 projecten selecteerde. De creaties zullen tot leven komen op plekken die tot de verbinding spreken, verspreid over historische locaties in de stad. Er wordt gespeeld zowel binnen als buiten, tot in Zeebrugge toe. Een deel van het parcours is gratis, de rest betalend. Het resultaat ziet u in het weekend van 18-20 augustus. (LF)
Fasten your seatbelts, want het festival Belmundo neemt vanaf donderdag 18 tot en met zondag 28 mei de bezoeker mee op een boeiende trip waar muziek, kunst, theater, dans, film en maatschappij prominent deel van uitmaken. Verbinding en ontmoeting staan centraal in dit multidisciplinaire festival.
In het verleden vonden al verschillende edities plaats van Belmundo, maar dit jaar is er een wezenlijk verschil met vroeger. Cultuurcentrum Brugge stond deze keer niet alleen in voor de uitwerking van het programma. Heel wat partners sprongen mee op de kar en gooiden een pak nieuwe ideeën en invalshoeken op tafel. Zo zorgt de inbreng van onder meer Snuffel, 27BFlat, het Rode Kruis Opvangcentrum, DO vzw en Avansa voor een diverse waaier van projecten op verschillende locaties in de buurt van de Koninklijke Stadsschouwburg. ‘We spiegelen ons aan de culturele dynamiek die in de middeleeuwen in de buurt van de Stadsschouwburg aanwezig was. Een plek waar ooit schepen aanmeerden en reizigers uit de wereld naast handelswaren ook taal en kunst uitwisselden. Ook vandaag is deze buurt een creatieve hotspot met invloeden en aanwezigheden van overal ter wereld. Tijdens het festival willen we in diezelfde buurt verschillende culturen uit de stad samenbrengen en zo opnieuw (inter)nationale en creatieve vibes door het kwartier sturen’, zegt schepen van Cultuur Nico Blontrock. ‘We gaan er prat op dat verbinding en ontmoeting centraal staan, niet alleen tussen publiek en artiest, ook tussen publiek onderling en ook tussen Cultuurcentrum en vele andere partners in de stad.’
Een greep uit het programma
Het festival opent op donderdag 18 mei in Howest Campus Brugge centrum met Couture Cultuur, een project in samenwerking met het FMDO waarin verschillende Bruggelingen via kledingstukken hun verhalen, tradities en herinneringen samenbrengen. Daarna volgt een party van Nah Mean voor liefhebbers van dansbare muziekstijlen uit de Caraïben en het Afrikaanse continent. Er is natuurlijk nog meer muziek met onder meer optredens van Reggie Washington & guests (19/5, Theaterzaal Biekorf), DJ Grazzhoppa (23/5, Stadsschouwburg) en Liraz (27/5, Snuffel) die Westerse pop combineert met Perzische melodieën. Action Zoo Humain eert met de theatervoorstelling ‘Testament van een journalist’ (24 & 25/5, Jozef Ryelandtzaal) het werk en leven van de onlangs overleden journalist Hugo Camps. Shakespeare en Ovidus vormen dan weer de inspiratiebronnen voor ‘Midzomernachten’ (26 & 27/5, Theaterzaal Biekorf) van Theatergroep Mozaïek. Voor de slotavond (28/5, Theaterzaal Biekorf en Korf) zet de Brugse Sali Haidara (Maria Hernandez uit #LikeMe) letterlijk haar beste beentje voor. (ADC)
_____
Het volledige programma vindt u in de folder die in deze EXit steekt.
Het project Erfgoedlab is met de expo ‘7 Stemmen’ aan zijn derde en laatste editie toe. Deze erfgoedexpo is vanaf donderdag 18 mei te zien in NEST Stadslab Damme, het voormalige Sint-Janshospitaal, en brengt het publiek aan zet.
De expo ‘7 Stemmen’ geeft aan zeven personen uit het publiek een stem. Deze ‘7 stemmen’ zijn zeven personen met verschillende achtergronden en van verschillende leeftijden: de jongste curator is 10 jaar en de oudste is net geen 80. Elke publiekscurator heeft een keuze gemaakt uit de collectie van het Sint-Janshospitaal en belicht elk op een persoonlijke manier een stukje van de bijna 800-jarige geschiedenis van het Sint-Janshospitaal.
‘De voormalige rusthuissite in het hartje van het centrum biedt vele opportuniteiten’, zegt Dams burgemeester Joachim Coens. ‘Het Erfgoedlab geeft telkens de hoofdrol aan de erfgoedwaarde van dit monument en aan zijn rijke collectie, maar voor deze laatste expo maakt het publiek de keuze door een stem uit te brengen. Zo verkennen we op een participatieve manier de mogelijkheden voor de toekomst. Een van de ‘7 Stemmen’ is de Damse stadsdichter en spoken word-artiest Nina Everaert. Zo krijgt dit jaar ook poëzie een stem in het Erfgoedlab.’
Bondgenoten voor de stad Brugge
‘De ‘7 Stemmen’ of curatoren zijn doorheen het traject ondersteund door een persoonlijke bondgenoot’, zegt Brugs schepen van Cultuur Nico Blontrock. De bondgenoten voor de stad Brugge zijn de vertegenwoordigers van de Openbare Bibliotheek De Biekorf, Erfgoedcel Brugge, Musea Brugge, Raakvlak en het Stadsarchief. Sinds 2020 werkt Stad Brugge voor dit bovenlokaal subsidieproject intensief samen met de culturele en toeristische spelers van stad Damme. Dat zijn het Uilenspiegelmuseum, de Cultuurfabriek en Visit Damme. ‘Drie jaar lang hebben we nauw samengewerkt waardoor ook dit jaar in het Erfgoedlab opnieuw erfgoedparels zoals het reglement van het Brugse Sint-Janshospitaal te zien zullen zijn.’
Naast de steun van de Damse en Brugse bondgenoten konden de curatoren rekenen op de artistieke begeleiding van Han Decorte, curator, scenograaf en docent aan de LUCA School of Arts. Vanaf de eerste voorbereidingen tot aan de opening van de expo was ze het artistieke aanspreekpunt voor de ‘7 Stemmen’ en hielp zij hen om hun ideeën om te zetten naar een gezinsvriendelijke erfgoedexpo, mét een atelier voor kinderen. De coördinatie van de expo ligt in handen van Mariebelle Deceuninck.
Praktisch
De expo ‘7 Stemmen’ loopt van donderdag 18 mei tot en met 31 augustus, van woensdag tot zondag. De toegang is gratis. In mei en juni is de expo open van 13 tot 17 uur, in juli en augustus van 10 tot 17 uur. In de tuinen van NEST kan de bezoeker tijdens de zomer opnieuw de middeleeuwen proeven. Chef Quinten Monteyne van Bistrobar Mout verrast in het Proeflab met onverwachte culinaire combinaties geworteld in het verleden. (RD)
Een van de markantste kunstschilders van Vlaanderen: dat zegt kunstfilosoof Antoon van den Braembussche over het werk van de Brugse kunstschilder Johan Clarysse. In mei verschijnt een nieuwe en derde monografie over zijn werk van de voorbije tien jaar. Aan de publicatie is een project verbonden: een aantal boeken wordt verkocht, samen met een originele tekening.
EXit: We hebben mekaar tien jaar niet meer tegen het lijf gelopen. Waarmee bent u al die tijd bezig geweest?
Johan Clarysse: ‘Ik heb de voorbije jaren heel wat interessante zaken kunnen realiseren. Daarvoor werk ik sinds lang samen met de Gentse kunstgalerie De Buck. Ik heb ook contacten kunnen leggen met galeries in Nederland, Parijs en New York.’
‘Inhoudelijk bouw ik steeds verder op waar ik al lang mee bezig ben. Ik zie mezelf dan ook als iemand die koppig bouwt aan een oeuvre dat focust op de fundamentele dubbelzinnigheid van onze menselijke verlangens (zoals drijfveren, passies, handelingen).’
EXit: Opvallend: uw schilderijen worden steeds ‘picturaler’. Klopt dat?
Clarysse: ‘Formeel is het zuiver picturale aspect en de letterlijke gelaagdheid de laatste jaren nadrukkelijker op de voorgrond getreden. Vroeger gebruikte ik vaak tekst om de interne spanning in een schilderij te vergroten, nu ga ik de interne spanning, die een goed werk nodig heeft, opzoeken door de manier van schilderen an sich in het beeld binnen te brengen. Een schilderij is volgens mij pas interessant als er frictie in zit, als het elektriciteit in zich draagt.’
EXit: De aanleiding voor dit gesprek is een nieuwe publicatie over uw (grafisch) werk.
Clarysse: ’En die is er nu als alles meezit. Het is een nieuwe (en derde) monografie over mijn werk van de laatste tien jaar, aan de hand van de getoonde beelden, goed voor 120 schilderijen en tekeningen. Daarnaast is een aantal essays opgenomen van kunstfilosoof (en sinds kort in Brugge residerend) Antoon van den Braembussche en van de Brugse dichter Frederik De Laere. Daarbovenop komen er boekvoorstellingen in Gent en Brugge. In Brugge is dat op 24 september in Galerie Pinsart (Genthof), gekoppeld aan een tentoonstelling. Dat wordt dan de tweede keer dat ik in Brugge een solotentoonstelling krijg. De eerste keer was dat in 1989 in het toenmalige Kunstenhuis Loosveldt in de Katelijnestraat. Daar zit dus 34 jaar tussen. Sant in eigen land is dat niet.’
EXit: U hebt daar een uitleg voor?
Clarysse: ‘Dat komt natuurlijk omdat het aanbod van interessante galeries in Brugge eerder beperkt is. Wat Jan Verhaeghe allemaal realiseert in het Cultuurcentrum en in de Poortersloge vind ik moedig en knap, maar de meeste Brugse galeries lijken mij vooral commerciële initiatieven. Ik zie slechts twee uitzonderingen: Pinsarten Black Swan Gallery.’
EXit: Het woordje toekomst heeft voor u een onzekere betekenis.
Clarysse: ‘Ik ben relatief tevreden met wat ik al gerealiseerd heb, maar ik moet er altijd van uitgaan dat het beste nog moet komen (LF. Johan sleept een ernstige ziekte met zich mee). Ondanks mijn gezondheidstoestand zit ik nog boordevol plannen en ideeën en neemt de urgentie om te schilderen nog toe.’
EXit: Het valt mij op dat u graag schildert in reeksen.
Clarysse: ‘Voor mij is werken in reeksen een manier om de veelheid van indrukken en ideeën die mij overkomen te kanaliseren. Schilderen is voor mij, naast zelfexpressie, ook een manier om greep te krijgen op de werkelijkheid rondom mij en in mezelf. Is dat niet wat de eerste grotschilders beoogden?’
EXit: Slotvraagje: ze noemen u graag een ‘tonalist’. Is dat correct?
Clarysse: ‘Ik noem mezelf nog steeds een tonalist, maar een tonalist gebruikt, in tegenstelling tot wat men denkt, veel kleur. Ik vermijd felle kleuren en het grote expressionistische gebaar, omdat mijn thema’s op zich al een sterke emotionele lading in zich dragen. Maar, meer dan in mijn vroeger werk, laat ik nu wel de gelaagdheid van de verf spelen in mijn werk.’ (LUC FOSSAERT)
Exit Magazine 