Acteur Wim Willaert
‘’t Klinkt misschien pretentieus, maar ik ben er vreselijk content mee’
Acteur Wim Willaert (Nieuwpoort, 19 maart 1967) is behalve acteur ook nog regisseur en muzikant. Hij studeerde af aan de Studio Herman Teirlinck, speelt als muzikant bij de Flat Earth Society en is medeoprichter van de Dolfijntjes, samen met Wim Opbrouck. Daarnaast was hij als acteur te zien in films als Ex-drummer en verwierf bekendheid in Frankrijk door zijn rol naast Yolande Moreau in de Franstalige film Quand la mer monte. In Offline, vanaf half november in de Lumière te zien, vertolkt hij de ijzersterke hoofdrol. Triggerfinger zorgde voor de soundtrack.
EXit: Wim Willaert is een druk bezet man?
Wim Willaert: ‘Toch opletten met film hoor. Offline bijvoorbeeld was twee maanden werk, maar daar verdien ik dan genoeg mee om het zes maanden uit te zingen. Mocht ik daartussen nog fulltime theater spelen, ik was een rijke mens. Maar niet dus. Tussendoor doe ik liever allerlei kleine projectjes zoals kortfilms met laatstejaars studenten.’
‘Op de toneelschool leerden we niks over film, maar toen ik afstudeerde ging ik meteen mee in een kortfilm van Frank Van Passel. Was niet tevreden over mijn vertolking, en om het vak te leren speelde ik nadien in zoveel mogelijk studentenfilmpjes. Via via belandde ik zelfs op de set van een Franse film (‘Quand la mer monte’) van Yolande Moreaux, een film die het uitstekend deed in Frankrijk (‘twee Césars’) en in Wallonië. Daar werd ik zelfs ‘acteur van het jaar’. Die ervaring was voor mij een soort examen, ik had meteen de smaak te pakken.’
EXit: U bent ook een getalenteerd muzikant.
Willaert: ‘Ik ben een getalenteerde brokkelaar, maar ik vind met één vinger het juiste plekje. Het verhaal Flat Earth Society (FES) is toevallig gelopen. Wie film speelt heeft vrije tijd tussenin, in tegenstelling tot toneel, en ik vul dat mooi in met de FES van Peter Vermeersch. Het is plezant touren met hen. Het orkest heeft de beste muzikanten van België, maar sommigen kunnen geen muzieknoot lezen. Ik wel, maar ben dan weer geen virtuoos. Dankzij mijn artiestenstatuut bij FES, in combinatie met film, kan ik overleven.’
EXit: Offline: u kreeg geen maagkramp toen u het scenario las?
Willaert: ‘Ik vond het scenario meteen zeer sterk, een verhaal dat mag verteld worden. Scenario’s lezen is één van mijn hobby’s. Ik voel meteen of het goed zit of niet. Voor de rol van de ex-gevangene moest ik geen prospectie doen, ik kon mij zo inleven, vooral na een concert met De Dolfijntjes in de gevangenis van Ieper. De rol greep mij aan, ik speelde gewoon mezelf en niet het cliché van de ex-gevangene. Al mijn rollen zie ik trouwens als een vraagstuk oplossen.’
EXit: Wat was uw reactie toen u het eindresultaat zag?
Willaert: ‘Hier had ik een zeer goed gevoel. Heb er zitten bij janken, want ik vind het een intriest verhaal. Ik hield er ook een irreëel gevoel aan over. Voor hetzelfde geld zat ik zelf in het schuitje van de Rudy, de ex-gevangene die ontdekt dat zijn dochter een merkwaardig leven leidt. Andere ouders, andere kansen, en ik was zelf Rudy geweest.’
‘Zo’n hoofdrol spelen is niet gemakkelijk. Je bent overal de eerste en de laatste (aanwezig) en geen tijd voor een pintje op het einde van de dag. Verloopt heel intens allemaal. Je moet soms uren wachten, maar dan is het plots… (knipt met de vingers), het moet er meteen op zitten.’
EXit: Het ware moment komt er aan: de kritieken.
Willaert: ‘Tja, ik heb nog nooit van mijn leven zo op de tippen van mijn tenen gelopen. Doorgaans ben ik mister Cool, maar hier niet. Misschien klinkt het pretentieus, maar ik ben vreselijk content met deze film. Uit heel mijn filmografie onthoud ik 12 à 14 films en dit is er zeker één van. Ben er fier op, ben ook wel het uithangbord van Offline.’ (LF)
Offline speelt momenteel in Lumière.
Exit Magazine 