Exit Magazine

Maandelijks Brugs Cultuurblad

Maandelijks archief: februari 2013

Flamenco-vedette Duquende exclusief in Brugge

 
1362037522nana_morales_1
Ana Morales ('Respiro Flamenco')
 
De eerste editie van het Brugse Flamenco-festival was vorig jaar, met een nokvolle Stadsschouwburg voor de begenadigde Flamenco-gitarist Tomatito, krijgt dit jaar een heruitgave. Het zwaartepunt is gepland in het weekend van 22 en 23 maart met een ‘exclusief voor België’ optreden van flamenco-zanger Duquende. Hij heeft er reeds een lange carrière op zitten bij de grote namen uit het vak, maar gaat nu solo. Voor de fans, niet te missen (zo. 23.03). Duquende, artiestennaam van Juan Rafael Cortés Santiago (*1965 in Sabadell, Spanje) is een Spaans flamencozanger. Sinds 1997 is hij, naast zijn werk als soloartiest, lid van het Paco de Lucía Sextet. Duquende werd op zijn negende door flamenco-grootheid Camerón uitgenodigd hem met zijn gitaar te begeleiden. In het verloop van zijn artistieke loopbaan stapte Duquende over de grens van navolger van Cameron.
Daags voordien (22.03) is er de, eveneens ‘exclusief voor België’, de dansvoorstelling Respiro Flamenco (‘warme lucht’). Een bont gezelschap, twee vrouwen en drie mannen, dansen ‘flamenco  van een uiterst hoge kwaliteit’ (belooft de perstekst) en worden begeleid door vijf ‘excellente’ muzikanten. Voorts omvat de festivalweek workshops, lezingen en de film ‘Carmen’ Van Carlos Saura. Alle info op www.ccbrugge.bewww.ccbrugge.be.
 
 
 

Bruggeling Jan Smekens en de droom van een eigen zender(s)

 

Gevaert_smekens

 
Jan Smekens (l) Foto PW
 
Sport 10 en Culture 7
 
Bruggeling Jan Smekens heeft er, sinds 1993, als journalist en/of zaakvoerder een gevarieerde carrière op zitten: EXit, Focus, VTM, Kanaal 3, EXqi om uiteindelijk te landen bij zijn geesteskind productiehuis Arendsoog. En twee tv-zenders.
 
Jan Smekens: ‘Mijn grote verhaal is natuurlijk het productiehuis Arendsoog. De idee daartoe is gegroeid vanuit mijn frustrerende ervaringen op de nieuwsdesk van VTM waar de nieuwsgaring soms om budgettaire redenen beperkt werd. Ik heb VTM verlaten omdat ik met ‘een ei’ zat. Wij hadden een budgetvriendelijke productiemethode ontwikkeld (LF. de journalist filmt, interviewt en monteert) die leidde tot het solo-reporterschap, naar een idee van de BBC. We hebben daar onze business van gemaakt en die werkt prima voor nieuwsgaring. Onder onze klanten vind je grote namen als VRT en NOS, we werken met kantoren in New York en Washington. Arendsoog telt vandaag 21 medewerkers en het bedrijf blijft groeien.’
 
EXit: Intussen heeft Arendsoog twee televisiekanalen uit de EXqi-stal overgenomen voor uitzendingen over sport en cultuur.
 
Smekens:  ‘Wij beschikten natuurlijk al over de know how van sportprojecten, zoals Club TV, of de wedstrijden van de hockeyfederatie, maar de dreigende verdwijning van EXqi (LF. inmiddels grotendeels in handen van een Indische zakenpartner met Vlaamse waarborg) noopte tot ‘iets doen’. Wij wilden geen platform verliezen en er was natuurlijk de natte droom van een eigen zender. Zo rijpte de idee voor twee zenders: Sport 10 en Culture7. Sport 10 brengt de A-kant van de B-sporten en de B-kant van de A-sporten, programma’s die noch VRT noch Focus/WTV kunnen brengen. Voor de kleinere sporten is dat een interessante verbreding van hun commercieel verhaal. We zijn nu volop aan het onderhandelen voor de uitzendrechten van wielerwedstrijden die net onder de hoge lat van de VRT vallen. Ook deze sporten en hun sponsors hebben televisie nodig. Via de mogelijkheden van de social media bereiken wij het gewenste doelpubliek.’
 
‘Voor Culture 7 is dat quasi hetzelfde verhaal. Daar mikken we op optredens en concerten. We zoeken creatieve deals. Er zijn een pak goede muziekfestivals, denk aan Cactusfestival, die onvoldoende visibiliteit krijgen om de bekende redenen. Door een gemotiveerd partnership kunnen wij ‘capteren’ tegen zachte prijzen. Voor alle duidelijkheid, we mikken hier niet op het grote gewin. ‘ (LF)
 

Jackobond: ‘Ik maak te gevoelige muziek’

 

1361865664njackobond_albumcove
 
 
Jackobond, aka Riet Muylaert uit Beernem, heeft haar hebben en houden van de voorbije drie jaar geïnvesteerd in haar derde cd. ‘Ik ga op een berg wonen’ is dan ook beeldig uitgegeven, in eigen beheer, en wordt door de jonge, ambitieuze zangeres gezien als de ultieme test van haar carrière. Tussen nu en eind mei staan 15 concerten op het programma, waaronder een passage in de Cultuurfabriek in Sijsele.

 
De kritieken
 
‘Die zijn heel positief, ik ben er danig door verrast. Vooral ook omdat de twee kwaliteitskranten, De Morgen en De Standaard, deze keer wel aandacht gaven en drie en een halve ster. De meest treffende commentaar zei dat ik ‘niet meer hoef onder te doen voor Eva De Roovere en Hannelore Bedert’, terwijl we toch in hetzelfde circuit opereren. Radio Eén vindt echter de concurrentie beter en programmeert mijn muziek niet, Radio 2 des te meer.’
 
Jackobond
 
‘Nogal wat mensen vinden de naam niet goed gekozen. Kan best, maar Riet Muylaert vind ik evenmin klinken. Ik ben indertijd onder deze naam gestart en een naamwijziging is een groot risico. Van Jackobond alleen kan ik niet leven, daarom speel ik gedurende het jaar heel wat kindertheater. Boeiend en superfijn om te doen. Het zorgt voor financiële zekerheid.’
 
(G)een vetpot?
 
‘Weet, ik verdien aan Jackobond het minst van heel de groep. Voor mij betekent het echter passie en een droom realiseren en de hoop dat het op een dag lukt. Mijn verdiensten van de voorbije drie jaar heb ik nu geïnvesteerd in deze cd. Gelukkig draai ik mee in een sector waarin nog cd’s worden gekocht, zoals na een optreden bijvoorbeeld. Daarom maakte ik er ook een verzorgd hebbeding van. Ik moet er 4.000 kunnen slijten om uit de kosten te komen. We gaan ervoor, met vijftien optredens tot mei voor de boeg. Daarna wil ik mij toeleggen op een huiskamertournee waarin ik piano speel.’
 
Drijfveer
 
‘Als je een optreden gedaan hebt en je hoort achteraf deugddoende reacties van je luisteraars, dan weet je: ik heb iets nuttigs gedaan. Alle mensen dragen een rugzakje met verdriet en sommige liedjes leggen een pleister op de wonde. Kun je eventjes ‘vergeten’ of beseffen dat een ander er ook mee zit. Daarom probeer ik in elk lied iets te vertellen dat beklijft. Ik weet dat het niet hip klinkt. Ik ben dan ook niet in de mode, want ik maak te gevoelige, te emotionele muziek.’ (LF)
 
Info: Jackobond, ‘Ik ga op een berg wonen’ (te koop via www.jackobond.be, FNAC en Mediamarkt
 
 

Twintig jaar regionale televisie: nieuwsgaring om de hoek

 

Gevaert_smekens
Frank Gevaert (r.) foto Paul Willaert
 
 Frank Gevaert, hoofdredacteur Focus/WTV: ‘Ik geef onszelf een zeven op tien’
 
In het buitenland floreerden ze al lang, maar in Vlaanderen moesten de regionale zenders geduld oefenen tot 1993 om van start te gaan. Focus, toen nog zonder WTV, haalde een VRT-coryfee van stal, Tony Van den Bosch, en vulde het team aan met jong journalistiek talent als Brigitte Balfoort, Jan Smekens, Karl Vannieuwkerke en Barends Leyts (helaas voor Focus vonden ze snel de weg naar de nationale media). Tien jaar lang was de zender een onvervalst succesverhaal, maar toen kwamen onweerswolken aandrijven, wat geleid heeft tot de fusie Focus/WTV. De voorbije jaren sukkelde de zender in volle crisis, met twee ontslagrondes, maar mediaminister Ingrid Lieten belooft nu beterschap. EXit haalde hoofdredacteur Frank Gevaert voor de lens. 
 
EXit: Het mag voor één keer: vergelijk Focus/WTV van vandaag met de prille spruit van 1993.
 
Frank Gevaert: ‘De werkomstandigheden waren totaal anders. Wij hadden, samen met de kranten, het speelveld voor ons alleen, want de nationale media moesten het regionieuws nog ontdekken. Het was pionierswerk met een kleine equipe en navenante middelen.’ 
‘Vandaag is de media-situatie, met een bijna onbeperkt aantal zenders, explosief. De werkomstandigheden zijn moeilijker geworden, maar het werkcomfort is, samen met de grotere equipe, toegenomen. Journalistiek zijn er veel meer mogelijkheden.’
 
EXit: De regionale zenders lijden zwaar onder de crisis.
 
Gevaert: ‘De nationale zenders bepalen grotendeels hun eigen koers, regionale televisie is door de kleinere schaal veel beperkter en moet voortdurend rekening houden met de wisselende omstandigheden. Als bij ons twee grote adverteerders wegvallen, is dat een ramp, bij VTM niet of veel minder. Maar toegegeven: we hebben moeilijke tijden achter de rug, kijkers verloren ook, maar we hebben ze nadien teruggewonnen.’ (LF)
 
Het volledige interview leest u in EXit-maart
 

Het Brugse cultuurleven in pastelblauw

 

1361521500n322305_exit_219_red
 
Dit weekend in de rekken: EXit-maart in pastelblauw
 
*Frank Gevaert over 20 jaar Focus/WTV: 'Ik geef onszelf 7 op 10'
*iFlamenco: festival met topper Duquende
*Jan Smekens: 'De natte droom van een eigen zender'
*Zangeres Jackobond met derde 'cd van de waarheid'
*Wie is bang voor Regina Louf?
*Brugge herdenkt WOI met grote namen
*Philip Aguirre maakt indruk in Mu.Zee
*Jan Michiels over de romantische ziel van Béla Bartok
*Nieuw leven voor de Schipperskapel
*De Hoogmis van de Gulle Lach
*Een karrevracht nieuws uit de Brugse popwereld
 
En de meest volledige cultuurkalender…

Krachtmeting Jacquemyn/Oleszak/Sanders in Parazar

 
 

1361433008njacquemyn
 
foto Sarah Bauwens
 
Peter Jacquemyn kreeg tijdens Jazz Brugge 2012 de gelegenheid zijn veelzijdigheid als kunstenaar te etaleren: niet alleen stonden op de zolder van het Sint-Janshospitaal een aantal van zijn houten sculpturen (die hij met behulp van kettingzaag en bijl vervaardigt!), hij ging er ook in improvisatieduel met saxofonist Evan Parker. Wie dat concert zag, kon de visu vaststellen dat Jacquemyn zich ook als muzikant op een uitgesproken fysieke manier uit: zijn contrabas bespeelt hij niet louter met de handen, maar bestrijkt of slaat hij net zo goed met één en soms zelfs meerdere strijkstok(ken) of duwt hij een leeg frisdrankblik tussen de snaren…
 
Zondag 24 februari komt hij andermaal naar Brugge, dit keer om zijn krachten te meten met Mark Sanders (UK), een van de meest creatieve percussionisten van de hedendaagse improvisatiescene (en al niet meer voor het eerst in Parazzar) en met Witold Oleszak uit Polen. Laatstgenoemde, zo leert zijn bio, hield na een opleiding van 10 jaar de klassieke piano voor bekeken om zich volop te storten in de avant-garde. Behalve piano bespeelt hij zelfontworpen toetseninstrumenten en instrumenten die benaming als dusdanig niet meer waardig wegens eigenlijk stuk. Benieuwd of de gloednieuwe piano in Parazzar de avond ongeschonden overleeft. (PJG)
 
Praktisch: zondag 24.02 – 20.30 uur (stipt!) – www.parazzar.be

Brok muziekgeschiedenis in De Werf

30b674e0c5jazz
 
Dat met saxofonist Azar Lawrence op 22.02 op het podium van De Werf een muzikant staat die een indrukwekkende reeks geloofsbrieven kan voorleggen, moge blijken uit deze enkele voorbeelden van samenwerkingen: pianist McCoy Tyner die hem op zijn 19de al solliciteerde (“I think you feel the same way about the music that John – lees: Coltrane – did”); Elvin Jones die vond dat Lawrence zelfs begiftigd was met “the ‘same kind of energy’ that Mr. Coltrane had”; Miles Davis die hem midden de jaren ’70 rekruteerde (“he had not heard tenor sax since John Coltrane until me"). Ook toen Lawrence nadien in de jaren ’80 eerder soulpaden bewandelde, was dat opnieuw in voortreffelijk gezelschap want als begeleider van zangtalenten als Marvin Gaye en Roberta Flack. Sinds een aantal jaren speelt hij letterlijk de hoofdrol in eigen bands en het is met zijn meest recente quartet (pianist Benito Gonzalez, bassist Essiet Okon Essiet en drummer Brandon Lewis) dat hij vrijdag Brugge de eer aandoet van een uniek en dus eigenlijk niet te missen concert. (PJG)
 
Praktisch: vrijdag 22.02 – 20.30 uur – info en tickets: www.dewerf.be

‘The future sound of old music’: MAfestival vernieuwt

Mafe_progr2013_027

 
Halve eeuw Oude Muziek in Brugge
 
Celebrate this festival’
 
Het voorbije weekend maakte de organisatie achter het MAfestival het feestprogramma bekend waarmee muziekliefhebbers van 2 tot 11 augustus verwend worden. Absolute blikvanger is het openingsconcert: René Jacobs dirigeert B’Rock in de Händelopera Orlando die vorig jaar in première ging in De Munt. Naast René Jacobs, als ik mij niet vergis voor de eerste keer op een Brugs podium, zijn er de veelbelovende concerten met toppers als Hervé Niquet, Lars Ulrik Mortensen, Marcel Ponseele & Jan Dewinne en Vaclav Lucs.
 
Tussendoor wordt ruimte gemaakt voor avontuurlijke (lees: minder vertrouwde) concerten zoals een openlucht flamenco-concert, jazz vermengd met barok of Bach op accordeon. Uniek te noemen is het concert met ‘Early Music All Stars’ waarbij een tiental laureaten van de Brugse muziekwedstrijd Musica Antiqua samen zullen concerteren.  Andere vertrouwde onderdelen zijn de (10) gratis Fringe-concerten, de expo Historische Klavierinstrumenten en de muziekwedstrijd voor pianoforte. Het gehele programma ademt daarmee een sfeer uit van confrontatie van muziekgenres, van gevestigde en aanstormende namen en voert de discussie over wat nu eigenlijk ‘oude muziek’ is.
 
Alle info vindt u op www.mafestival.be

Grote eer voor het venijnig gebroed

 

1361174597nstation_brugge_2012
 
Heuglijk nieuws. Er zit namelijk een nieuw nummer van de Poëziekrant aan te komen en daarin is bijzondere aandacht voor Het Venijnig Gebroed. Reden voor het Poëziecentrum en boekhandel De Reyghere om samen een feestje te bouwen.

 
Op donderdag 21 februari wordt in De Reyghere het bijzondere, nieuwe nummer van de Poëziekrant voorgesteld. Willy Tibergien, oprichter van het Poëziecentrum en de Poëziekrant, zorgt voor een gepaste omkadering en Het Venijnig Gebroed zelf warmt zich reeds op om hun verdienstelijkheid nogmaals te bewijzen.
 
Meer dan 15 jaar al zorgt de collectieve geest van Het Venijnig Gebroed voor een verrassende onderstroom in de wereld van poëzie. Ze breken met tradities en boren nieuwe technieken en media aan en zorgen op het podium voor een ervaring die lang nazindert. Om hun stempel verder door te drukken, verscheen afgelopen september hun eerste bundel Opgezet spel, waarmee ook de conventionele media iets hadden om over te schrijven. Vooral het Poëziecentrum zag er een duidelijk signaal in.
 
Het nieuwe nummer van de Poëziekrant besteedt dan ook ruime aandacht aan Het Venijnig Gebroed. Maar liefst 16 pagina's zullen worden gewijd aan de geschiedenis van de groep, met eerder gepubliceerde, maar ook nieuwe gedichten. Een indrukwekkende ode die "het gebroed" meer dan ooit in de verf zet.
 
Inschrijven voor deze voorstelling is wenselijk via klantendienst@dereyghere.be of telefonisch via 050 33 34 03

 
Waar? Boekhandel De Reyghere – Markt 12, 8000 Brugge
 
Wanneer? Donderdag 21 februari – 20u

 

Fel bejubeld ‘Africa’ in MaZ

1360924565npeter_verhelst

  Foto: Eddy Maus

De voorstelling ‘Africa’ van NTGent, op tekst van Bruggeling Peter Verhelst, grossiert in lovenden kritieken. Na ‘Nero’ is dit de tweede voltreffer in het lopenden seizoen. De pers was unaniem lovend. Een selectie:

‘Dat is toch zeldzaam. Dat het niet los wil laten. Dat het in de kieren van de kop is gekropen, in het bloed is gaan zitten, als een virus. Ik stapte de theaterzaal uit en het eerste wat ik dacht was: dit wil ik nog eens zien. En ook die tweede keer maakte het echt indruk. Dan is er iets gebeurd op die scène, in die zaal.’ De Morgen

‘Ongemakkelijk oprecht. (…) Verhelst besluipt je.’ Knack

‘Een meer dan overweldigende voorstelling die vertrekt vanuit een persoonlijk verhaal, maar die ook en vooral algemeen menselijke tekortkomingen blootlegt.’ Het Nieuwsblad

‘Oscar Van Rompay in de rol van zijn leven. Ook letterlijk.’ De Standaard

‘De voorstelling maakt indruk, niet alleen omdat Van Rompay één van onze belangrijke jonge acteurs is – dat wisten we al. Maar vooral omdat er een eerlijkheid uit het vertelde spreekt, een soort getuigenis die met een innerlijke noodzaak afgelegd wordt.’ (****) Cobra.be

Na Nero met Wim Opbrouck, Julius Caesar met Aus Greidanus jr. en Lex met Kristof Van Boven maakt Peter Verhelst nu de monoloog Africa voor en met Oscar Van Rompay. Niet het echte Afrika, maar Africa, het gedroomde continent, het voorwerp van verlangen die onbegrijpelijke plek vol exotisme en muziek en seks en geweld en natuurschoon, muziek, kleuren en geuren. Een stuk over het verlangen met Africa samen te vallen en daardoor nog blanker te worden. Het gevoel een tweede thuis te hebben gevonden en tegelijk nergens nog echt thuis te zijn. En de vraag wat je bent als je daar een bedrijf hebt: een koloniaal of een ontwikkelingswerker. Schrijver en regisseur Peter Verhelst laat zijn beeldend, mythisch theater botsen met een getuigenis van Oscar Van Rompay, die zich naast zijn theaterwerk voor NTGent ook al jarenlang engageert in Kenia. Op het podium staat een uit de rode grond gerukt stuk Africa. De klank wordt verzorgd door Kreng, aka Papijn Caudron, acteur en tevens componist bij Abattoir Fermé.

AFRICA, DO 21 FEB ’13 | 20.00 UUR | MAZ
info & tickets: 050 44 30 60 / www.ccbrugge.be / In&Uit Brugge
%d bloggers liken dit: