Exit Magazine

Luc Tuymans

 

Luc Tuymans zit zelden verlegen om een duidelijke opinie. Voor de wekelijkse zomerreportage in De Standaard liet de schilder zich, samen met filmer Michaël R. Roskam, een weekend opsluiten in de stilte van het Pajotteland. De band tussen politiek en cultuur kwam fors aan bod. Opgemerkte uitspraak: 'Antwerpen kan nog iets leren van Brugge. Daar was de burgemeester volledig mee toen ik in 2010 curator was van hun festival van hedendaagsqe kunst'.

Tuymans verwijst hier naar de tentoonstelling The Reality of the Lowest Rank in de Stadshallen. (LF)

 

David Galle (foto EDM)

 

 

Een dag eerder, op vrijdag 10 augustus, is het ‘Bruhhe boven’ geblazen met de hreppihe mannen Bart Van Tieghem, de Mugge van Brugge en David Galle tijdens de Brugse Comedy Avond. David Galle, de man die enkele jaren geleden de Comedy Casino Cup op Canvas won, maakt van deze fijne gelegenheid gebruik om zijn show 'D' in te blikken op dvd.

 

David Galle: ‘Een prachtige zaal, die Stadsschouwburg. Sinds oktober 2010 toer ik met mijn eerste show en om die periode af te sluiten is dit het ideale moment om die in te blikken. Kwestie van iets tastbaars te hebben voor het nageslacht. Het is de bedoeling dat de dvd klaar is tegen het einde van het jaar. Dan weet ik tenminste welk kerstboomgeschenk ik kan geven aan mijn familie.’

 

 

Galle: ‘Zeker, want ik voel me er zeer gemakkelijk bij. Deze show zit echt in mijn vingers. Nu ben ik volop aan het schrijven aan mijn nieuwe show die in oktober in première gaat. Het zal autobiografische trekjes vertonen: ik vertrek vanuit het standpunt dat ik heel chaotisch ben terwijl mijn vrouw altijd gestructureerd werkt en met lijstjes voor de dag komt. Kortom, het zal voor veel mensen heel herkenbaar zijn.’

 

Galle: ‘Bart is, dankzij zijn programma’s als Buiten De Zone en Schalkse Ruiters, altijd een van mijn helden geweest. Hij zat in de jury van Comedy Casino Cup en zo ben ik op ‘zijn lijstje’ terechtgekomen. Hij heeft me eens uitgenodigd om te brainstormen en ik ben dan bij hem gebleven. Van De Kazakkendraaiers hebben we acht afleveringen gemaakt; de eerste uitzending trok 1.500.000 kijkers aan en was in 2011 zelfs het meest bekeken humorprogramma. Het programma heeft wel veel kritiek gekregen, maar daar stoor ik me niet aan.’

 

 

Galle: ‘Ik heb meegewerkt aan Superstaar van Gunther Lamoot voor de zender 2BE en dat was geestig. Momenteel werk ik aan opnames voor een nieuw quizprogramma van Bart De Pauw, maar meer kan ik daarover nog niet kwijt. Je zult me later eens moeten terugbellen, Antoine!’

 

 

  

 

Op zaterdag 28 juli stond Kamagurka's Comedy Night gepland in de Stadsschouwburg, maar de organisatie Comedyshows liet deze week weten deze show af te gelasten wegens 'te weinig technici voorhanden om deze show op te voeren'.

 

Schepen Yves Roose betreurt deze foute communicatie naar de pers: 'De afgelasting is een eenzijdige beslissing van Comedyshows en het management van Kamagurka. Dit zonder enig overleg met Brugge Plus, het Cultuurcentrum, de dienst Cultuur, Cactus Muziekcentrum vzw of mezelf. De ploeg van het Cultuurcentrum, onder leiding van Patrick Maipauw, stond volledig klaar om deze show te begeleiden. Enkele van onze technici hebben daarvoor speciaal hun vakantie onderbroken. En dat de afgelasting zou te wijten zijn aan het feit dat het CC-team op dat moment op de Burg voor het concert van Lady Linn aan het werk zou zijn, klopt niet: de technische ploeg van het Cultuurcentrum heeft in 18 jaar nog nooit de techniek voor de buitenconcerten van Klinkers, Klinkende Kroegen of Benenwerk verzorgd. We werken daarvoor altijd samen met een externe firma. Tot slot willen wij er op wijzen dat er in het kader van het Klinkersfestival in 18 jaar meer dan 1.000 optredens zijn georganiseerd en er niet één werd afgelast.'

 

 

 

 

 

 

 

Decibels en good vibes troef op het Toyo Ito-plein voor een reeks concerten dat een aanvang neemt op vrijdag 27 juli met het Nederlandse ‘ambiance-orkest’ La Boutique Fantastique en de reggae-ragga-dub van de Franse groep Babylon Circus (ondertussen al goed voor zes passages in Breydeltown). Een dag later, op zaterdag 28 juli, palmen negen Amsterdamse heren van Jungle By Night met afrobeat, ethio jazz, funk, dub en rock en Lady Linn & Her Magnificent Seven met klassieke soul, sixties pop, surf en bossa nova de Burg in. België boven op vrijdag 3 augustus voor de eigenzinnige indierock van Marco Z (denk aan de toffe radiohit I’m A Bird) en een reünieconcert van The Scabs. Hypnotic Brass Ensemble brengt op zaterdag een potpourri van jazz, funk, soul en hiphop. Een goede opwarmer voor the future sound of jazz van José James, later op die avond.

 

 

Het onderdeel Klinkers Intiem biedt vier verrassende concerten aan op het Gruuthuseplein. Op woensdag 1 augustus staat 'My Sweet Canary, a tribute to rebetiko diva Róza Eskenázi’ op het menu. Met dit hoogst ambitieuze project, geproduceerd door Roy Sher en Elpida Markianidou, brengen negen Griekse en Turkse muzikanten een hartelijke ode aan de in 1981 overleden Róza Eskenázi. Met negen gevierde muzikanten op scene, aangevuld met zeldzame archiefbeelden van Eskenázi en documentairefragmenten, wordt deze voorstelling van anderhalf uur een unieke en filmische reis door het leven en de muziek van de koningin van de rebetiko. Meteen een Belgische première voor dit prestigieus project.

 

Een dag later, op donderdag 2 augustus, krijgen we een flamencoperformance gepresenteerd van het gezelschap rond danser Manuel Linan. Als speciale gast brengt Linan sterdanseres Belen Maya mee. Ook haar karakteristieke stijl geniet wereldwijde faam vanwege haar snelheid, geometrie en elegante expressie. Het is uitkijken naar woensdag 8 augustus voor het optreden van de flamboyante Gavin Friday, ooit de frontman van de de experimentele new wave band Virgin Prunes in de jaren zeventig, nu een pur sang performer van het Echte Levenslied. Het laatste concert van Klinkers Intiem is weggelegd voor de Amerikaanse band Spain op donderdag 9 augustus die uit hun instrumenten trage indierock, country, folk en blues kunnen toveren. (ADC)

 

 

 

 

Foto Shanna Delfosse

 

   

 

‘Northern Sadness is een syndroom dat voorkomt bij de jeugd van Liverpool, Blackpool, Manchester maar ook die van Stockholm etc… Kinderen van de donkere grootstad die met een soort melancholie geboren lijken te zijn. Velen worden poëet, kunstenaar, zanger… Denk maar aan figuren zoals Ian Curtis, Morrissey, John Lennon… Zeer inspirerend voor ons.’

 

 

‘Riddles Of Lunacy is de titel van onze debuutcd die verscheen bij het Duitse label Echozone. Die titel refereert naar een nummer op de cd waarin we het hebben over vertwijfeling en het zich spiegelen aan anderen. De grote vraag hoe waardevol een referentiekader is voor een individu, en hoe het tot stand komt en ook constant evolueert. Stof tot nadenken. Een vriend van ons vond die track zo goed dat hij ons bijna verplichtte die track tot titeltrack te bombarderen! Oorspronkelijk had de plaat ‘To The Empty Fields’ moeten heten, maar kom, dat is allemaal niet zo belangrijk.’

  

 

‘De zomer van 2010: we speelden samen in Dead Poets. Maar toen die band op sterven na dood was, trokken we naar de Bear Cave Studio (van Philippe). Na een paar goede glazen single-malt, besloten we dat er wel muziek zat in een samenwerking. Wat tot op vandaag een goeie beslissing is gebleken. Zowel muzikaal als amicaal.’

 

 

‘We horen vaak dat onze muziek niet meteen aan een andere groep doet denken. Wij hebben het gevoel dat onze muziek vooral zijn roots vindt in dark-electro/new wave. Beide genres maken veel los bij ons. Het resultaat laat zich niet echt in een hokje duwen. Uiteindelijk willen wij gewoon steengoede muziek maken. Het grootste compliment krijg je wanneer mensen die niet echt thuis zijn in je genre, zeggen dat ze wel horen dat het goede muziek is. Ondanks hun voorkeur voor het mainstream genre.’

  

 

‘Vooral Project Pitchfork, David Sylvian The Cure, Sisters Of Mercy, Diary Of Dreams, The Beatles, Red Zebra, Virgin Prunes, Fallen Faith, Bauhaus rekenen we tot onze inspiratiebronnen.’

 

‘We schijven graag. Uit alledaagse dingen, zeg maar, hoe voorspelbaar of saai dat ook mag klinken. Het moet allemaal niet zo ver gezocht zijn. Wij geloven in eenvoud, een begrijpbaar verhaal;  gevoelens die iedereen wel herkent.’

  

 

‘Een leuke fanbase opbouwen en kunnen optreden in het buitenland. Vooral in Duitsland is er een serieuze undergroundscene. Daar zouden we graag eens optreden. En plaatjes maken, hé: op het gemak en de lat iedere keer een beetje hoger leggen, natuurlijk. En het grote voordeel van live spelen is dat je in contact komt met je publiek en onbetaalbare feedback krijgt. We traden al op op het SeaWave II-festival en op Gothic Night. Voor het live-deel kunnen we rekenen op de medewerking van drie schitterende kerels: Emmanuel Schaeverbeke, Joost Lefevere en Jochen Demeulenaere. Momenteel bereiden we een nieuwe liveset voor en bereiden we ons voor op een kleine najaarstour.’ (ADC)