Exit Magazine

Boeiende expo van een ‘cultuuroptimist met de nodige melancholie’

Nog tot 9 september kunt u – neen, moet u! – in het Staf Versluyscentrum in Bredene een boeiende en verrassende tentoonstelling bezoeken over het grafisch oeuvre van (onze huiscartoonist) Marec. En dit helemaal gratis.

De eerste vier zalen tonen zijn (en ook andermans) cartoons over de recente aanslagen en terrorisme, omkaderd met schetsen en voorwerpen die zijn inspiratie en zijn werktechniek verklappen. Eén zaal toont werk van een twintigtal collega-cartoonisten, van Kroll tot Herr Seele, die zich inspireerden op het thema zee. De tentoonstelling toont ook een heel andere kant van ‘s mans artistieke kunnen die zich meer en meer uitbreidt met schilderkunst.

Rijke kant van zijn tekentalent

Zo tref je in de overige zalen (na de cartoons) een aantal schetsen en composities die los staan van de actualiteit, maar een heel verhaal vertellen. Dit soort tekeningen, die sinds dit jaar elke maand op de cover van EXit verschijnen, tonen een heel andere en rijke kant van zijn tekentalent. Er zijn ook nog een reeks naakten zoals enkele jaren geleden bijeengebracht in een boek rond dit thema. Eén schilderij staat er als blikvanger op de schildersezel, een bezigheid die hem steeds meer in de ban houdt. Los van de cartoons en tekeningen is er, een soort kijkkast met voorbereidend materiaal voor een boek dat hij in het najaar wil uitbrengen. Afscheid van een muze, een project in samenwerking met Pieter Aspe, vertelt over de inspiratie die Aspe dankte aan zijn (onlangs overleden) echtgenote.

Hugo Camps’ broer

De feestrede op de openingsavond (in juni) viel ten deel aan vriend en columnist Hugo Camps die in zijn bekende drammerige stijl zijn liefde voor het werk van Marec etaleerde.

Camps: ‘Marec is een ‘broer’ bij wie ik een soort verwantschap voel die je alleen in de kunst ervaart. De essentie van zijn oeuvre is dat hij de ‘balkanisering’ van mensen heeft weggenomen en heeft laten neerdalen in mondhoeken, soms grimmig, soms fragiele mondhoeken.’

Camps noemt Marec ‘een cultuuroptimist met de nodige melancholie’. Zegt hij voorts: ‘Er zit een stukje romantiek in, maar evengoed woede. Hij geeft de werkelijkheid dag aan dag een frame. Het is goed dat er iemand is als hij die elke dag met een kleine pennestreel zegt: hier gaat het om.’

Camps vergelijkt Marec graag met de Nederlandse auteur Simon Carmiggelt ‘wiens oeuvre ook neigde naar troost met een glimlach. Net als bij Carmiggelt is er de tederheid in zijn werk. In sommige cartoons ligt een schreeuw van zoveel tederheid waar romanciers anderhalve roman voor nodig hebben.’

 Ode aan Bredene

De tentoonstelling is tenslotte een ode aan Bredene. Marec illustreerde daarvoor een tiental ligzetels met strandtaferelen en heel diverse figuren uit de actualiteit van alledag. (LF)

Marec in Bredene, Staf Versluyscentrum, gratis inkom, info@thecartoonist.be