Exit Magazine

Parazzar nodigt aanstaande zondag 3 muzikanten uit wier natuurlijke biotoop zich situeert in de wereld van de jazz, en in het bijzonder van de geïmproviseerde muziek.

De Nederlandse componist en rietblazer Ab Baars (1955) is al sinds zijn vijftiende muzikaal actief en het zal dan ook niet verbazen dat hij intussen een indrukwekkend palmares op zijn naam heeft staan. Zo deelde hij podia met mensen als Anthony Braxton, Roscoe Mitchell, Steve Lacy en Ken Vandermark (die laatste een bijzonder graag geziene gast in Parazzar). Tevens is hij een van de vertrouwde gezichten in het befaamde (of is het beruchte?) ICP (Instant Composers Pool)-orkest. In 1990 richtte hij het Ab Baars Trio op, maar hij speelt net zo makkelijk in kwartet als in duo.

Wat ons naadloos brengt bij Ig Henneman (1945), net als Baars een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de Nederlandse improvisatiescene. Behalve frontvrouw van een aantal eigen groepen, werkt deze altvioliste en componiste samen met musici uit verschillende genres, ongeacht of het jazz, vrije improvisatie, hedendaagse muziek of zelfs punk betreft. Met Baars vormt zij al jaren een vertrouwd duo, met als resultaat dat ze perfect op elkaar zijn ingespeeld.

Voor het concert op 23 april brengt dit duo als gast de menig aantal decennia jongere Oscar Jan Hoogland (1983) mee. Deze pianist en componist beweegt zich net zo probleemloos op het domein van de geïmproviseerde muziek als van de dito dans. Behalve componeren voor theater- en dansvoorstellingen, ensembles en solisten, is hij frontman van eigen groepen en lid van andere gezelschappen. Met Baars heeft hij (o.a.) gemeen dat ook hij met drummer Han Bennink (de net 75 jaar geworden enige nog levende stichter van ICP) podia onveilig heeft gemaakt.

Kortom: liefhebbers van geïmproviseerde muziek gebracht door stuk voor stuk door de wol geverfde artiesten mogen komende zondag deze hoogmis niet overslaan. (PJG)

Zondag 23 april in Parazzar om 20.00 uur stipt – www.parazzar.be

Hoewel de artistieke praktijken van Dan Declerck, Tom Lambeens en Remco Roes zeer uiteenlopen, verenigen ze de krachten voor ‘Overtuigde twijfel’, een tentoonstelling met sculpturen, tekeningen, composities en installaties. “Ze omcirkelen hun respectievelijke nulpunten en vanuit die artistieke beweging tekent zich een spoor af dat met ‘overtuigde twijfel’ zichtbaar wordt gemaakt.”, heet het in de aankondiging nogal mysterieus.

Dan Declerck bouwde voor deze tentoonstelling een aantal toestellen die natuurkundige constanten in onze habitat pogen te vatten. Die toestellen bestempelt hij als sculpturen waarvan de onderdelen zich hebben gevormd, niet artistiek gedreven maar door functionaliteit. Ze zijn echter niet bedoeld om een wetenschappelijk resultaat te bekomen:

net de weerstand en de omwegen van het maken, zorgen ervoor dat de apparaten – hoewel dus functioneel – als sculpturen gelezen dienen te worden. De maker betreurt dat veel mensen de schoonheid van technische componenten niet opmerken. Het zijn nochtans meestal objecten die tot het uiterste zijn geoptimaliseerd, in alle eenvoud, zonder franje en met een hoge graad van abstractie.

Remco Roes bezit de gave om mensen anders te laten kijken naar deze voorwerpen en hij bewerkstelligt dit door ze te “objectiveren” en volledig te ontdoen van hun context of functie. Op die manier ontstaan nieuwe spanningen, symmetrieën, verhoudingen en disproporties met andere objecten die zonder twijfel de moeite waard zijn om te observeren. Hij tracht zich een weg uit de zwaartekracht te stapelen – uit de chaos te ordenen – uit de willekeur te ontwerpen. Vanuit een lukrake verzameling materiaal maakt hij smaakakkoorden, zoekt hij beeldresonanties en ontdekt hij patronen in de ruimte. Objecten worden aldus markeringen waarmee hij (be)tekent.

Tom Lambeens, het derde lid van het tentoonstellende triumviraat, verricht onderzoek naar de hoedanigheid van zwaarte in onze westerse cultuur. De aanwezigheid van zwaartekracht in onder meer de beeldende kunst en de muziek is volgens hem dominant en ziet hij bewezen in heel wat artistieke verwezenlijkingen doorheen de oudheid o.a. menhirs, zuilen, gewelven, de ontwikkeling van de contrapost, tot zelfs het verdwijnen van de horizonlijn als anker in het beeld. Zijn tekeningen vormen bliksemafleiders die hem in staat stellen de wereld op deze manier te bekijken. “In kijkoperaties, die ik al tekenend en schrijvend uitvoer, probeer ik telkens weer een omgangsvorm tegenover deze beleving van zwaarte zonder bodem te formuleren.”

‘Overtuigde twijfel’ – ik citeer – “stelt de daad van het maken tentoon – de daad van het tentoonstellen in vraag – en maakt zo een omcirkelende beweging rond de lege afgrond waarop we onherroepelijk staan”. Een plaatsbezoek zal ongetwijfeld veel duidelijk(er) maken. (PJG)

Van zondag 23 april (vernissage om 15.00 uur) tot en met zondag 28 mei 2017, te bezichtigen telkens op vrijdag, zaterdag en zondag tussen 14.00 – 18.00 uur.

Galerie PINSART, Genthof 21, 8000 Brugge – www.pinsart.be

Rasmuzikant debuteert als SEQOIA- M met retrowave-plaat Conundrum

Foto Jan Darthet

Sommigen beschikken over 24 uren in één dag, anderen lijken dan weer 48 uren te hebben in een etmaal. Tot die laatste categorie hoort zeker de naar Torhout uitgeweken Bruggeling Vincent Pierins thuis. Als hij niet op een podium staat met Clouseau, Soulsister of Elisa Waut of aan de slag is in The Globe bij Patrick Hamilton, dan tref je de rasmuzikant sleutelend aan eigen materiaal in zijn homestudio aan. Het resultaat van die noeste arbeid is nu tastbaar via de retrowave-plaat ‘Conundrum’ onder de naam SEQOIA-M, een eerbetoon aan de synthpioniers van de jaren zeventig.

Wie de staat van verdienste van Vincent Pierins bestudeert, zal meteen ook een aardig staaltje timemanagement te zien krijgen. Tijdens weekdagen oefent hij een job docent bas en bandcoaching aan het Gentse KASK Conservatorium uit, maar daarnaast deelt hij zijn agenda zo in dat hij tijd kan spenderen in de studio als (sessie)muzikant voor K3, Will Tura, OTO-machine, Niels Destadsbader en vele anderen. Straks mag hij zich ook weer de hulpcoach noemen in het tv-muziekprogramma The Voice van Vlaanderen en heeft hij drukke jaren in het verschiet als vaste bassist van Clouseau en Soulsister, goed voor samen zo’n zestig concerten.

Abbey Road

Ondertussen sloeg Vincent ook aan het verzamelen en bouwde hij een indrukwekkende collectie op van (analoge) synthesizers die hij allemaal een onderkomen gaf in zijn homestudio in Torhout. Met die toestellen creëerde hij onder de artiestennaam SEQOIA-M nu zijn eerste langspeler ‘Conundrum’. ‘Sinds ik mijn liefde voor de synths heb ontdekt, heb ik altijd al een plaat willen maken’, zegt Pierins. ‘Het is de eerste in een hopelijk lange reeks. Dit is een retrowave-project. Beschouw het maar als een hommage aan de synth-pioniers van de jaren 70, denk aan Vangelis, Jarre, Yellow Light Orchestra…

EXit: Wat trekt je aan in die muziek?

Vincent Pierins: ‘De sfeer, de sound… Iedere sound is origineel. Ik werk o.a. met een modulair systeem en iedere klank is anders. Je hebt altijd het gevoel dat je met iets unieks bezig bent. Ik werk zonder plug-ins op mijn laptop of computer. Ik gebruik enkel de computer als bandopnemer, de muziek speel ik manueel of via de hardware toestellen. Het dwingt je tot andere ideeën. Je komt op zaken wat je met een muis in je rechterhand niet kan bedenken. Ik vind  een computerscherm trouwens de lelijkste en minst spannendste interface die er bestaat. Doe mij maar the old fashioned way!’

EXit: Is toeren al aan de orde met dit project?

Pierins: ‘Voorlopig nog niet, maar never say never. De retrowaves zijn moeilijker te vertalen naar een podium omdat je compromissen moet maken en ‘zaken’ moet laten meelopen. Het is ook haast onbegonnen werk om al mijn toestellen te verhuizen. Straks werk ik aan andere muziekstijlen in een compactere setup. Misschien zal dat wel iets gemakkelijker kunnen worden ingevuld. Mijn interesse gaat uit naar techno, genre Squarepusher en Aphex Twin.’

EXit: Je maakt al eeuwen deel uit van de Belgische muziekscene, maar ‘Conundrum’ is eigenlijk je debuutplaat?

Pierins: ‘Ja, in die zin dat ik de plaat volledig alleen heb gemaakt, gearrangeerd, gecomponeerd en opgenomen. Patrick Hamilton heeft me daarvoor zijn studio The Globe (Loppem) ter beschikking gesteld en hij heeft ook de plaat gemixt. Voor de mastering ben ik naar de befaamde studio in Abbey Road (Londen) getrokken. Belangrijk? Ja, omdat mijn muziek op vinyl werd uitgebracht en dan moest het ook als vinyl worden opgenomen. Ze hebben daar goede ‘machinerie’ om de perfecte soundkwaliteit te bereiken.’ (ADC)

‘Clouseau 30’ op zaterdag 14 oktober in het Concertgebouw, www.clouseau30.be

Op zaterdag 15 april 2017 rolden Cultuurcentrum Brugge en muziekschool Metronoom de rode loper uit voor de Brugse pop- en rockscene. Op die avond werden in de Stadsschouwburg voor het eerst de Brugotta-Awards uitge­reikt binnen het Rock en Pop genre. Brugotta staat voor ‘Bruges Got Talent.’

De voorbije weken kozen bijna 3.000 Bruggelingen hun favorieten binnen de 11 voorgestelde categorieën.

De winnaars op een rijtje

1. De meest actieve Brugse Muzikant – Frodo Neels

2. De meest hongerige schoolband – Twolfnolf (Sint-Franciscus-Xaveriusinstituut)

3. Strafste Band/artiest van het moment – Seven Oaks 

4. Het meest memorabele Brugotta Optreden – Guilty As Charged op Daverend 2016

5. De meest stijlvolle band – The Violent Husbands

6. De origineelste coverband – Bruges Swan Patrol 

7. Hotspot@Bruges – Charlie Rockets

8. Markantste Brugse frontman/vrouw – Sam Louwyck

9. De band die de hardste decibels produceert – Cowboys & Aliens 

10. De meest dansbare dj van het moment – Dj Grazzhoppa

11. Het Brugs Monument – Raymond van het Groenewoud

Life Time Achievement Award – Ghislain Slingeneyer

De ‘Brugotta Awards’ is een 3-jaarlijkse show die Brugs lokaal talent in de kijker zet. De show zet talent van vandaag in de kijker, maar heeft ook oog voor het rijke muzikale verleden van onze stad. Cultuurcentrum Brugge reikt ook een Life Time Achievement award uit aan een prominent lokaal artiest die zijn leven lang al bezig is met rock- en popmuziek. 

www.ccbrugge.be/awards

Foto Patrick Van Vlerken 

JazzLab Series treedt met de tournee die vanaf eind maart uitrolt buiten de traditioneel bewandelde paden. Behalve een solo-optreden van contrabassist Nathan Wouters is er ook ‘Brave New Maria’ op 16 april in Kaap/Vrijstaat O., een gezamenlijke creatie van Sylvie De Pauw, Kristien Hemmerechts en Bart Maris. De trompettist verstrekt toelichting over de genese van dit project.

 Bart Maris: ‘Toen sopraan Sylvie De Pauw van Stad Eeklo het aanbod kreeg iets te doen rond een vrouw met een link naar Eeklo, koos zij voor Maria Nys: een markante vrouw, maar een  naam die de meeste mensen absoluut niets zegt. Nochtans was zij gehuwd met Aldous Huxley, auteur van ‘Brave New World’. Zij is in Eeklo naar school geweest bij de nonnen aan het Institut Notre Dame Aux Epines, waar ook Sylvie school heeft gelopen.’

   EXit: Maria Nys is inderdaad een nobele onbekende.
Maris: ‘Er is ooit een boek aan haar gewijd, waarvoor men zich heeft gebaseerd op de briefwisseling tussen Maria – die na haar huwelijk in Amerika is gaan wonen – en haar familie in België. Sylvie is die letterlijk duizenden brieven in de Koninklijke Bibliotheek gaan inkijken. Ze bevatten een schat aan informatie: Maria was steun en toeverlaat van Huxley bij verplaatsingen, het uittypen van zijn boeken, communicatie en kwam zo in nauw contact met figuren als Chaplin, Garbo, Stravinsky… Vanop haar sterfbed heeft ze nog een huwelijk geregeld met een Amerikaanse opdat de schrijver niet alleen zou komen te staan. Deze ‘Laura’ heeft de geschiedenis herschreven en de rol van Maria in het leven van Huxley volledig gewist.’

EXit: Jullie hebben ook Kristien Hemmerechts aangesproken?
Maris: ’Die briefwisseling vormt zo’n rijke bron van informatie dat Sylvie en ik dat verhaal niet meer konden vertellen. We dachten een actrice te betrekken, wat een tekst impliceerde en Sylvie heeft Kristien Hemmerechts gesuggereerd. Die bleek veel interesse te hebben voor Maria Nys, onder andere wegens de connecties met de Bloomsbury Group waar Virginia Woolf deel van uitmaakte. Kristien heeft een biografie over en romans van Aldous Huxley gelezen èn zich verdiept in de brievenverzameling en beslist dat zij de tekst die zij zou schrijven ook zèlf wou brengen.’

EXit: Hoe moeilijk was het, muziek schrijven?

Maris: ‘Er was bestaand materiaal waarvan Sylvie en ik dachten dat het bij een bepaalde tekst kon passen èn we hebben nieuwe muziek gecreëerd doorweven met klassieke en jazzelementen, specifiek voor bepaalde passages. Er zijn in die correspondentie zinnen die echt beklijven. Zo leest Kristien een brief van Maria aan haar zus net voor WO II waarin zij vraagt waarom de familie niet naar Amerika komt, vermits in Polen al oorlog woedt. In die zin is het ook een verhaal van migratie, dus zeer actueel. De voorstelling is meteen een mooie spiegel van wat er momenteel gaande is.’

EXit: Hoe is de voorstelling concreet opgebouwd?

Maris: ‘De leidraad is een brief aan Maria Nys die Kristien heeft geschreven en voorleest. Daartussen zijn er muzikale intermezzo’s, maar die zijn aan dat verhaal opgehangen. Dit is echt een voorstelling met ons drie, mocht het de indruk wekken dat ‘Kristien Hemmerechts een begeleidende tekst heeft geschreven’. ‘Brave New Maria’ is evenzeer – of juister: veeleer – teksttheater met muziek als een muziekvoorstelling!’

 EXit: Er wordt ook een opname uitgebracht?

Maris: ‘Omdat het publiek een hele berg informatie en indrukken te verwerken krijgt, hebben we gezorgd voor de mogelijkheid van een herhaalde beluistering: het stuk wordt in aangepaste versie – een mini-luisterspel – op cd vastgelegd.’ (PJG)

Zondag 16 april om 17 uur in KAAP/Vrijstaat O. – http://www.kaap.be en http://www.jazzlabseries.be

De Stadsschouwburg vormt op zaterdag 15 april het prachtig decor voor de eerste editie van de Brugotta Awards. Lokaal talent binnen het pop- en rockgenre wordt tijdens die avond in de schijnwerpers gezet.

Foto Jeannot Kerfs

Cultuurcentrum Brugge en muziekschool Metronoom rollen de rode loper uit voor de Brugse pop- en rockscene. Op die avond worden voor het eerst de Brugotta-Awards uitge­reikt. Het nieuwe Brugotta-label staat voor ‘Bruges Got Talent’. Mensen konden een stem uitbrengen op hun favoriet en ongeveer 3.000 mensen deden dat dan ook. Wie is de markantste Brugse frontman of -vrouw? Wie is de meest dansbare dj van het moment? Wie is de meest stijlvolle band? Op zaterdag 15 april volgen de antwoorden. Maar er is meer dan dat. Steven van Havere, nu directeur van Metronoom, maar vroeger wel drummer bij onder meer Gorki, Hooverphonic en Arid, stelde een gelegenheidsband samen die de markantste Brugse songs zal spelen. Raymond van het Groenewoud, Red Zebra, Lemon, Seven Oaks, Frodo Neels en Tijs Verbeke (Bruges Swan Patrol), Minx (Flatcat), Stevie (Cajun Moon) en vele anderen schuiven ook mee aan op het podium. ‘De Brugotta Awards vormen een ideale gelegenheid om de Brugse pop- en rockscene in de belangstelling te plaatsen. Brugge heeft een muzikaal verleden én een beloftevolle toekomst waar we trots op mogen zijn. De Brugotta-avond brengt alles mooi in kaart en vormt hopelijk ook een aanzet tot meer samenwerking tussen de muzikanten’, aldus Van Havere.

____

http://www.ccbrugge.be

Talkshows, pop-upcafé, live music en native cinema (19-27 april)

Foto EDM

Herinnert u zich Cinema Novo nog, het levenswerk van (wijlen) Georges Micholt dat jaarlijks een blik vooral derde wereld-films opentrok en daarmee een flink publiek aansprak? Noteer: definitief voorbij. Vandaag staan filmfestivals voor ‘beleving’ met filmgesprekken, live music bij cultfilms, een festivalcafé en samenwerking tussen diverse culturele partners. Cinema Novo-opvolger MOOOV pakte de handschoen op en bokste een frisse, rijke en gevarieerde affiche bijeen. Hoog tijd, Bruggeling, voor een hernieuwde kennismaking.

Een filmfestival met een kloppend hart

MOOOV opent een pop-upcafé in de ruimte van De Makersrepubliek, schuin tegenover De Republiek in de Sint-Jakobsstraat. Je kunt er tijdens het festival genieten van ‘mental movies’ en van vijf avonden talkshow (van 19 tot 20 uur) over film, onder het motto ‘het leven in filmfragmenten’. De twee vorige edities heetten geslaagd, maar de editie van dit jaar oogt nog meer veelbelovend omwille van de keuze van de gasten. Of wat dacht u van de niet te missen dichteres/performer Maud Vanhauwaert, de straffe filmregisseur Fien Troch, Sarah Vandeursen (de helft van Kenji Minogue), de Iraanse actrice en theatermaakster Sachli Gholamalizad (hoofdrol in ‘De Bunker’) en de Brugse saxofoonbouwer Karel Goetghebeur. Deze sterke reeks wordt afgesloten met Stefaan De Croock, alias Strook, een Brugse kunstenaar die internationale erkenning geniet.

Live music!

Ook dit hoort erbij: een artistiek uitdagende band (The Black Heart Rebellion) speelt een nieuwe soundtrack bij de cultfilm ‘A girl walks home alone at night’, een Iraanse vampierenwestern door de filmmaakster omschreven als ‘het Iraanse liefdeskind van Sergio Leoni en David Lynch’. Niet te missen, op zaterdag 22 april om 20 uur in Cinema Liberty.

De rode loper

Woensdag 19 april loopt het Concertgebouw gegarandeerd vol voor wat voor veel Mooov-fans wellicht het hoogtepunt van het festival is: de openingsfilm met bijbehorende receptie. Aan gespreksstof zal er geen tekort zijn, want de openingsfilm is de Israëlische prent ‘In Between’ die het verhaal vertelt van enkele sterke, onafhankelijke vrouwen in Teheran. Alle drie hebben ze een problematische liefdesrelatie en dat in een land waar vrouwenrechten heikele materie zijn. Deze film kreeg de jongerenprijs tijdens het filmfestival van San Sebastian.

 De films waar het om te doen is

Zeer in trek in de betere filmmiddens is dezer dagen de Native Cinema, films over inheemse volkeren. Mooov focust dit jaar op films uit het noorden: ‘Sami Blood’ (Lapland), ‘Searchers’ (Eskimo’s), ‘Living with giants’ en ‘Angry Inuk’ (beide over de Inuit).

Schrijvers en dichters komen eveneens sterk aan bod. Het verhaal van de Chileense dichter Pablo Neruda (‘Neruda’) krijgt hier een herkansing. Aanbevolen is het filmverhaal van de Joodse, Oostenrijkse auteur Stefan Zweig in ‘Farewell to Europe’ waarin de regisseur op zoek gaat naar bepalende momenten in het leven van de schrijver tijdens zijn Amerikaanse reizen.

De derde film in deze reeks is ‘I am not your negro’, het relaas van de drie vermoorde vrienden van de zwarte activist en schrijver James Baldwin. De pers sprak van ‘een ongelooflijk indrukwekkende documentaire’.

 Iets vergeten?

*De Republiek is de centrale ontmoetingsplek.

*Jeugdhotel Snuffel doet het met ‘sleepover films’: letterlijk met overnachting en ontbijt.

*Een burgerjury met onder andere asielzoekers uit het Rode Kruis opvangcentrum in de Vlamingstraat. (LF)

Mooov loopt van 19 tot 27 april. Alle festivalfilms spelen in Lumière. Programma via mooov.be, tickets via In& Uit en vanaf 11 april aan balie Cultuurcentrum, Sint-Jakobsstraat, Brugge

Foto EDM

Wie zin heeft in een muzikale roadtrip, moet zeker van woensdag 12 tot en met zaterdag 15 april zijn tenten opslaan in het Concertgebouw. Daar vindt een nieuwe editie plaats van More Music!, een muziekfestival met een aanbod van singer-songwriter en spoken word-performers tot elektronica en uitdagende multimediale projecten. ‘We gaan samen op zoek naar artiesten en acts die op hun eigen manier grenzen verleggen. Vaak onconventioneel, maar wel toegankelijk’, zegt Lien Henneco, communciatieverantwoordelijke bij Cactus Muziekcentrum.

EXit: Duitser Robert Henke opent het festival op 12/04, geen onbekende voor jullie. Wat maakte deze elektronicapionier bij zijn vorige passage los dat jullie hem opnieuw boekten?

Lien Henneco: ‘De reacties op Robert Henke’s ‘Lumière II’ waren zo enthousiast dat onze collega’s van Het Concertgebouw prompt het vervolg ‘Lumière III’ bestelden voor deze editie van More Music!. Henke, een pionier op vlak van elektronische muziek, ging hiervoor opnieuw aan de slag met lazerkanonnen die aangestuurd door de muziek abstracte patronen projecteren door de grote zaal van het Concertgebouw.’

EXit: Een speciale naam in jullie programma is Lubomyr Melnyk, ook wel bekend als ‘de snelste pianist ter wereld’. Wat is er zo fascinerend aan ’s mans muziek?

Henneco: ‘Melnyk is een genre op zich binnen de hedendaagse klassieke muziek. De man is de grondlegger van de ‘continuous piano’ een techniek die er in bestaat om vingervlug toonladders te spelen, waardoor er nieuwe harmonieën en tussentonen ontstaan door de noten heen. De Oekraïense componist schreef enkele van de mooiste en meest imposante pianostukken uit zijn tijd maar werd genegeerd door zijn atypische manier van spelen. Nu hij goed in de 60 is word hij eindelijk herontdekt doordat o.a. Nils Frahm hem als grote inspiratiebron noemde. Het hippe Erased Tapes en Sony Classical brachten zijn platen uit. Het is echt een absolute must see!’

EXit: Welke concerten kun je nog aanbevelen aan de liefhebbers van de elektronische muziek?

Henneco: ‘Heel veel interessante electronica op More Music!, het is één van de pijlers van het festival. Over Henke hadden we het al, en de avond er op is er ook veel te ontdekken met Alva Noto, Yves De Mey en Matthieu Serruys. Dat wordt een hele intrigerende avond met abstracte electronica, soundscapes en field recordings.’

‘Op zaterdag hebben we in de Sonar Room traditioneel een clubnight die dit jaar getrokken wordt door Clark en Blanck Mass. Dat wordt niet voor gevoelige zielen. Clark is een oudgediende van het belangrijke Warp label en komt met een nieuwe, aardedonkere plaat én een show met live-choreografie on stage. Het wordt dus een late night party in combinatie met moderne dans. Redelijk apocalyptisch. Blanck Mass is het soloproject van Benjamin Power van Fuck Buttons. Hij brengt zijn platen uit op het postpunk label Sacred Bones en maakt een combinatie van dansbare EBM-beats en postrock. Hij wordt zowel ‘punishing’ als ‘toegankelijk’ genoemd in dezelfde recensies. Die avond wordt geopend door de Iraans-Britse Ash koosha die een live Virtual Reality show geeft. Allemaal heel erg donker en spannend.’

EXit: Ook Belgische muziek krijgt een groot aandeel in het programma van MM! met onder meer Miaux, CHVE, Marble Sounds… Met de Kortrijkse band SX hebben jullie zelfs een stevige klepper staan.

Henneco: ‘We hebben bij Cactus een groot hart voor onze Belgische artiesten. SX staat in de relatief beperkte capaciteit van het concertgebouw ideaal met hun zwoele maar donkere R&B. Met CHVE, het soloproject van Colin H. Van Eeckhout, halen we een echt metal monument in huis. Colin speelt live drones op een draailier, een compleet ander verhaal dan wat hij met zijn hoofdband Amenra doet. Maar wel met dezelfde intensiteit. Miaux is dan weer een hele speciale act uit Antwerpen, die op een CASIO synth soundtracks speelt die doen denken aan Twin Peaks en John Carpenter, heel erg ‘eerie’. Marble Sounds hoeft eigenlijk geen introductie meer en komt speciaal voor More Music! met een volledig orkest spelen.’

EXit: Straks de beste Belgen op Rock Werchter, maar eerst al bij jullie: J. Bernhardt en Tamino.

Henneco: ‘Op vrijdag gaan we iets toegankelijker en hebben we de onbetwiste man van het moment: Tamino. Met zijn single ‘Habibi’ heeft die echt een schokgolf door Vlaanderen geblazen. Iedereen die het nummer hoort, is meteen in de ban. Ook J.Bernardt, het soloproject van Jinte Deprez van Balthazar, heeft al twee goed onthaalde radiosingles gelost. Dat zijn namen die het straks ongetwijfeld erg goed gaan doen op de festivals, maar die je dus eerst nog eens in Brugge in intieme sfeer aan het werk kunt zien.’

EXit: Welke bands zijn nu nog redelijk onbekend, maar worden straks groot?

Henneco: ‘In hoeverre dat Tamino nog onbekend is, iedereen is het er alleszins over eens dat deze jongeman héél erg groot gaat worden. Los van More Music! staat er trouwens met Moses Sumney ook een heel beloftevolle artiest in de Ryelandtzaal op zondag 9 april. Een soort van pré More Music!, dus. Sumney heeft enorm veel fans onder muzikanten door zijn veelvuldige solo-optredens in LA: Solange, Beck, James Blake, Erykah Badu, Sufjan Stevens… hebben allemaal al hun support uitgesproken voor deze jonge DIY Soul-artiest. Hij speelt alles zelf met percussie, gitaar en loopstation en heeft een heel speciale stem. Ondertussen werd hij zowel door The Cinematic Orchestra als door Flume gevraagd om mee te zingen op een track. Hij wilde voor zijn eerste EU tour op speciale locaties spelen en zo kwamen we bij de Ryelandtzaal terecht. Een naam om te googelen: Moses Sumney! Daar gaan we nog van horen!’

EXit: Om de drempel – als die al bestaat – volledig weg te nemen, zijn er ook enkele gratis concerten?

Henneco: ‘Binnen More Music! zijn er op vrijdag en zaterdag een zooi gratis concerten, van ook door het grotere publiek te ontdekken beloftevolle bands. We hebben deze opgenomen in een ‘Discovery Circuit’ waar je automatisch toegang toe krijgt als je een ticket koopt voor de betaalconcerten. Het gaat over de concerten van Broeder Dieleman, Miaux, Collective Conscience, CHVE, Emily Wells en Mattias De Craene III. Let wel, vol = vol!’ (ADC)

http://www.moremusicfestival.be

Bruisend Brugge in boeken

Georges Rodenbach

 Het was een ideetje van burgemeester Renaat Landuyt: een literair festival met (hier soms residerende) binnen- en buitenlandse auteurs, een zetje voor de Brugse boekhandels en literatuur op de planken van de verschillende Brugse podia. Ging daarvoor aankloppen bij het Oostendse Vrijstaat O. (nu KAAP), waar ze sinds vele jaren ervaring hebben opgebouwd met interessante hedendaagse auteurs. Voor BRUTAAL (5-13 mei) zelf is het nog eventjes talmen , zodat er tijd rest om op zoek te gaan naar ‘Brugse’ auteurs de geschiedenis hebben gehaald.

Wanneer verdient een stad het label boekenstad ?

Berlijn omwille van Berlin Alexanderplatz? Macondo omwille van Honderd Jaar Eenzaamheid? Of Damme, vereeuwigd door Charles De Costers Uilenspiegel? Ook voortreffelijk is de story over Maerlants graf in Damme    en het geharrewar daarover. Feit is dat er stevige band bestaat tussen Damme en de stamvader van de Nederlandse letterkunde. Mag Brugge bogen op literaire vereeuwiging met het Gruuthusehandschrift? Of kiezen we dan toch het in 1892 verschenen Bruges-la-Morte dat zowel het boek, Brugge en de auteur Georges Rodenbach wereldberoemd maakte? Een overzicht.

De oudste literaire vermelding van Brugge dateert, volgens het naslagwerk Brugge Beschreven van Fernand Bonneure, uit 1042. Komt uit een lofrede op de toenmalige Engelse koningin waarin de auteur getuigt dat Brugge ‘beroemd was door het bezoek van talrijke kooplieden en omdat men er in overvloed de waren aantrof waar de mensen het meest prijs op stellen’. Eeuwenlang ontwikkelde Brugge zich daarna tot ‘de internationaalste stad van het toenmalige Europa’ en ‘the cradle of capitalism’, zoals Frits van Oostrom heeft aangetoond in zijn magistrale ‘Wereld in woorden’. Zoveel welvaart leidde in de late Middeleeuwen ertoe dat Brugge omstreeks 1400 van de Lage Landen ‘artistiek en zelfs literair de meest innovatieve was’.

 Waer bestu bleven?

Uit die periode dateert het beroemde Gruuthusehandschrift, volbloed Brugs, maar in 2008 ‘vermoedelijk voor altijd vervreemd van zijn geboortegrond’ om te belanden in de Haagse Koninklijke Bibliotheek. Om emotionele redenen mogen we betreuren dat dit fameuze handschrift, al die tijd in het bezit van de Brugse adellijke familie van Caloen, de sprong heeft gemaakt naar Nederland waar het ‘met pijnlijke Hollandse arrogantie’ (zegt professor van Oostrom) als ‘een behouden thuiskomst’ is voorgesteld. Een verhaal ook van gemiste kansen: de Koninklijke Bibliotheek in Brussel deed geen enkele pogng om het handschrift te verwerven, Stad Brugge kon de gevraagde 5 miljoen euro niet opleveren, en weg was de buit die hier zeshonderd jaar geleden was ontstaan. Anderzijds niet getreurd: in 2013 leidde een Vlaams-Nederlandse samenwerking hier tot de boeiende, aan het handschrift gewijde tentoonstelling ‘Liefde en devotie’.

Wereldberoemde titel

 Brugges beroemdste boek doorheen de geschiedenis is zonder twijfel Bruges-la-Morte van Georges Rodenbach uit 1892. De tekst van deze roman verscheen voor het eerst als feuilleton in de Parijse krant Le Figaro en werd vier maanden later gepubliceerd met foto’s van het ‘dode’ Brugge. In die tijd dweepten kunstmiddens met weemoed en fin-de-siècle-moeheid en Rodenbach legde er nog een zware laag romantiek bovenop. Dit banale verhaal, zo geplukt uit een stationsromannetje, maakte Brugge wereldberoemd. Het werd talloos veel keren ge- en herdrukt en in heel wat talen vertaald, maar op de Nederlandse vertaling was het wachten tot in 1998. De weerklank overtrof de literaire kwaliteit van het boek, maar de Brugse horeca mag er Rodenbach eeuwig dankbaar voor zijn.

Et les autres?

 Mag een stad een schrijver annexeren omdat hij of zij hier literaire furore heeft gemaakt? Een cassant voorbeeld hiervan is de Brugse dichteres Christine D’Haen (1923-2008). D’Haens poëzie werd slechts in beperkte, eerder elitaire kring gesmaakt, ook al omdat zij zelf graag verwees naar illustere voorgangers als Milton, Dante en Rilke. Ze woonde bijna levenslang in Brugge, maar vanuit haar huis in de Nieuwe Gentweg voerde ze een permanente guerrilla tegen deze stad die ze verworden zag tot een toeristische miskleun. Desondanks gaf Brugge haar een straatnaam, weliswaar in een kleurloze verkaveling langs de Damse Vaart.

Een andere ‘moeilijke’ auteur die men graag bij Brugge betrekt is Marguerite Yourcenar, de eerste vrouw die in de Académie Française werd opgenomen . Ook zij geniet de twijfelachtige eer van een Brugse straatnaam. In 1968 publiceerde ze ‘L’Oeuvre au noir’ (Het hermetisch zwart) die voor haar grote doorbraak zorgde. Daarin wordt het Brugge uit de Renaissance haarscherp beschreven. Gek genoeg was ze voor die datum zelden of nooit in Brugge geweest. Ze bouwde later wel een vriendschap op met de toenmalige uitbaatster van boekhandel De Reyghere, Lucienne De Reyghere.

Tot slot weet Brugge niet meteen wat aan te vangen met de figuur van Guido Gezelle (1830-1899), spijts een eigen museum en talloos veel pogingen om de dichter te actualiseren. Gezellekenner Julien Vermeulen noemt Gezelle overigens ‘een onbekende Europeaan’.

Amper drie weken na zijn achttiende verjaardag debuteerde de Brugse Simon Pille met zijn fantasyroman Alexander & de witte krijger. Het boek richt zich tot jongvolwassenen en is het eerste deel van een epische reeks die handelt over goden, magie en menselijkheid.

Simon Pille is een jongen met heel uiteenlopende hobby’s. Hij is lid van de stedelijke Jeugdraad Brugge, volgt Arabisch en Pools in avondonderwijs en was tot voor kort leider van de KSA Frassati. Momenteel zit de jonge schrijver in zijn laatste jaar boekhoud en informatica in het VHSI (Sint-Michiels). ‘Ik hecht veel belang aan variatie in mijn leven’, zegt Simon. ‘De wereld heeft zodanig veel te bieden wat mij als persoon alleen maar doet evolueren. Alles wat ik zie en leer maakt mijn denkpatroon steeds breder. Die verrijking probeer ik dan ook terug te koppelen in mijn verhalen.’

 Goed en Kwaad

‘Ik heb altijd vrij veel fantasie gehad, maar twee jaar geleden begon er zich een verhaal te ontwikkelen in mijn hoofd dat steeds grotere proporties aannam. Na een zestal maanden besloot ik alles neer te pennen en het werd me al snel duidelijk dat het verhaal te omvangrijk was voor één boek.’ Uit hoeveel delen de reeks uiteindelijk zal bestaan, weet Simon nog niet zeker, maar de algemene verhaallijn heeft hij wel al uitgewerkt. ‘Het relaas vertrekt vanuit een zelfverzonnen legende. De goden hebben de mensen krachten geschonken, maar daarbij werden ook hun zwaktes zoals jaloezie en haat overgedragen. Dit was de aanleiding voor een grootse oorlog waaruit Goed en Kwaad ontstond. Vanuit dit uitgangspunt start het eerste verhaal Alexander & de witte krijger.’ (LDD)

 ‘Alexander & de witte krijger’ van Simon Pille, uitgegeven bij bookscout.nl, 160 blz., 19,90 euro. Te verkrijgen online of in boekhandel De Reyghere. Info: http://www.simonpille.be