Exit Magazine

Foto EDM

Weinig politici doen het: hun beleid verdedigen middels een boekje waarin de realisaties van de voorbije (bijna) zes jaar van de beleidsploeg worden verdedigd. Burgemeester Renaat Landuyt deed het drie keer met boekjes over het lokale beleid: eentje bij aanvang, eentje halfweg en nu ‘Verder met Brugge’. Het gesprek daarover vindt plaats in Hotel Montanus in de Nieuwe Gentweg. Laat dit nu (niet toevallig) het vroegere woonhuis zijn van de socialistische, Brugse politicus Frank Van Acker (+1992), een figuur waaraan Landuyt zich graag spiegelt, want ‘onze werkwijze is identiek’. Voor Landuyt zelf breken spannende tijden aan: wordt hij beloond of afgestraft voor een beleid dat een tabula rasa- start nam, maar nadien in rustiger vaarwater terechtkwam. Cultuur werd daarin een speerpunt en volgens Landuyt ‘de tweespalt in de verkiezingen’. 

EXit: In 2012 schreef u in Met Goesting: ‘Politicus zijn is de mooiste job die er is’. Drie jaar later schrijft u nog over ‘drie jaar genieten’. Vandaag, bijna zes jaar later, zegt u, in een Humo-interview, ‘Ik zou vandaag geen politicus meer worden’. Wat is er gebeurd in die drie of zes jaar?

Renaat Landuyt: ‘Je moet de context zien. 2013 was voor mij het zwaarste jaar. Er moest heel veel en heel snel van alles veranderen. Op 2 januari, eerste werkdag, kreeg ik stapels dossiers ongeordend toegeschoven ‘ter ondertekening’. Ik heb toen meteen het systeem van ‘de signataire’  – een geordend systeem om briefwisseling te controleren en te tekenen – ingevoerd. Ondertussen werd dit ook al vervangen door volledig digitaal werken met de iPad. Vandaag hebben we nu de modernste website van het land. Ik had grote bewondering voor mijn voorganger die al die papieren dossiers ongeordend  doorworstelde.’

‘De bewuste uitspraak (‘geen politicus meer’) stoelde op de meest bekladde context die je je kunt voorstellen, er werd mij van alles verweten. Er heerste vanaf dag 1 een soort negativiteit. De ene dag had je een akkoord, de dag nadien had je een raar gevoel. Dat Humo-interview was tekenend voor die periode en toont misschien aan dat ik meer emotioneel ben dan men denkt. Die uitspraak kwam er in een week waarin er verschrikkelijk veel onaangename dingen gebeurden. Maar ik heb leergeld betaald. Ik ben nu heel blij dat we veel veranderingen hebben doorgedrukt, mede dankzij mijn karakter. Er is vandaag een ander Brugge.’

 EXit: Wellicht moet u straks de keuze maken tussen burgemeester en Vlaams Parlement. Wat wordt het en waarom?

Landuyt: ‘Burgemeester of Vlaams Parlement is mijn bezorgdheid niet. Ik heb tot op vandaag een supercarrière gehad. Voor mij hoeft niks. Ik vraag ook niets aan de mensen. Ik ben vandaag één van de weinige politici in Vlaanderen die alles heeft kunnen doen wat hij wilde doen en dat ook allemaal graag deed: Federaal, Vlaams en burgemeester. Maar het burgemeesterschap is natuurlijk elke dag boeiender. Je ziet voortdurend het resultaat van je beleid. Lokaal komen alle draadjes van de nationale politiek samen. Hier gebeuren de concrete dingen en dat maakt het zo geestig. We zijn tenslotte een gelukkige stad.’

 EXit: Maar ‘de Bruggeling is zelden tevreden’ zegt onze huiscartoonist Marec. Is de Bruggeling ondankbaar?

Landuyt: ‘Neen dus, maar zijn bescheidenheid slaat soms over in negativiteit. De aard van de mens, zeker? Anderzijds wordt die negativiteit ook wel aangestuurd door de luidste Bruggelingen. De stilste Bruggeling is niet zo negatief.’

 EXit: Ik heb al een aantal verkiezingsdebatten en dito-interviews achter de rug. Slaapverwekkend. Zelfs de kritiek (‘stijl’ en ‘cynische humor’) klinkt mals.

Landuyt: ‘Dat is dan een mooie vaststelling. Over het gevoerde beleid is er niet veel kritiek. Ik hoor weinig inhoudelijke kritiek. Enkel de stijl blijkt voor verbetering vatbaar. Als het dus dat maar is, prima! Blijkbaar is mijn humor niet altijd begrijpelijk, waarvoor mijn excuses, maar liever een goed beleid met slechte humor, dan vice versa.’

DE REST VAN HET INTERVIEW LEEST U IN DE PAPIEREN EXIT VAN JULI. OVERAL GRATIS MEE TE NEMEN!

_____