Exit Magazine

Foto EDM

‘We zijn nog te vriendelijk voor radicalen van alle strekkingen’

Wie op een gniffelende manier wil terugblikken op het jaar 2016, kan best het boek ‘Exit 2016’ van Marec aanschaffen. Naar jaarlijkse gewoonte gaat de Brugse cartoonist ook deze keer weer geen enkel thema uit de weg in zijn publicatie en fileert hij alweer de politiek en de actualiteit in enkele pennentrekken op groteske wijze. ‘Als een tekening een mens kan vastnemen en kwaad kan krijgen, fantastisch toch?’, stelt hij.

EXit: Was 2016 een boeiend jaar?

Marec: ‘Absoluut, het was boeiend en zwaar tegelijk, al moest het einde van 2015 door de aanslag in de Bataclan ook niet onderdoen. De aanslagen in Brussel hebben een diepe indruk nagelaten, veel belangrijke en inspirerende personen zijn overleden… Je kunt wel stellen dat er een pak van onze zekerheden in 2016 weggevallen is. Nu we door onze galerie The Cartoonist zelf veel in Brussel zitten, voelen we die golvende bewegingen van onzekerheid nog meer aan. De gevolgen van 22 maart zijn nog altijd goed voelbaar. De titel van mijn boek refereert er ook naar, al had ik oorspronkelijk een andere titel in gedachten, met name Vlucht 2016. Een verwijzing naar een nummer van een vliegtuigvlucht én de vluchtelingenproblematiek.’

EXit: De aanslag op de redactie van Charlie Hebdo in januari 2015 trof natuurlijk rechtstreeks jouw beroep.

Marec: ‘Klopt. En de aanslagen in Brussel troffen ons ook rechtstreeks aangezien onze galerie The Cartoonist zich in Brussel bevindt. We zijn onlangs verhuisd naar een andere locatie, in de Lang-Levenstraat 40 in Elsene. Waar we vroeger zaten, zag je soms meer militairen passeren dan gewone voorbijgangers. In enkele jaren tijd is er veel veranderd in die buurt. Toeristen bleven weg en de ene zaak na de andere zaak sloot er zijn deuren. In mijn boek heb ik een tekening gemaakt van Abrini, de man met het hoedje, die gearresteerd werd. Ik ervoer dat als een opluchting, dat ze tenminste die al hadden geklist. Op de tekening zie je hem zijn hoedje afdoen voor de politie, een soort ‘chapeau’. Nooit gedacht dat ik in mijn leven nog een hommage zou brengen aan de politie, maar plotseling word je op een vreemde manier bondgenoten en sta je aan dezelfde kant. Cartoonisten en politiemensen zijn in de voorbije jaren vaak samen in één adem genoemd, als doelwit.’

EXit: Heb je nu meer schrik als cartoonist?

Marec: ‘Eigenlijk niet, al ben ik wel wat op mijn hoede. Je moet maar in de verkeerde brievenbus vallen en je hebt het zitten. Iemand die via de sociale media jouw tekening verspreidt met een ongelukkige of een onjuiste vertaling, kan al voldoende zijn om in de problemen komen.’

EXit: Teken je vandaag anders dan vroeger?

Marec: ‘In de zin van voorzichtiger? Neen. Ik werk voor een krant, ik teken alleen maar over zaken die zich voordoen. Ik voel niet de behoefte om ’s avonds plots een tekening te maken over de profeet. Als het een nieuwsitem is, dan maak ik er wel weer een tekening over. Het is wel een feit dat je visie verandert. We moeten niet naïef zijn, het gaat niet om enkelingen. De reflex van ‘we gaan die mensen sparen, we gaan ze het niet lastig maken’, daar doe ik niet meer aan mee. We moeten kritisch zijn ten opzichte van alle radicalen. Kijk als voorbeeld nog eens op YouTube naar het filmpje van Hans Teeuwen die op de ‘pijnbank’ ligt bij de Meiden van halal. Je kunt daar alleen maar een voorbeeld aan nemen. We moeten meer onze mond durven opendoen. Teeuwen doet het op zo’n ontwapende manier. Hij lokt het uit en zij trappen er recht in.’

EXit: Is het niet de taak van een cartoonist om kritisch te zijn?

Marec: ‘Ja, zonder kritiek geraken we nog meer in de shit. We zijn nog te vriendelijk voor radicalen van alle strekkingen. Over de islam heb ik ook te weinig mijn mond opengedaan.’

EXit: Voel je je daar schuldig over?

Marec: ‘Ja, eigenlijk wel. Zwarte Zondag is nu al 25 jaar geleden. Ik vond dat verschrikkelijk, maar toen hadden we daar anders en beter op moeten reageren. Toen kon het nog. We waren vooral bezig met die Blokkers, maar het ging over veel meer mensen die angst hadden. We woonden toen niet op plaatsen waar die problemen zich manifesteerden. Die eerste volkse mensen in wijken in Brussel en Antwerpen hebben dat direct aangevoeld. We hadden beter naar hen moeten luisteren. De angst die toen in die kleine wijken leefde, zit nu verspreid over heel Europa. We zijn daar veel te los over gegaan. Door ons snobisme zijn de problemen voor alle culturen alleen maar groter geworden.’

EXit: Spijt van bepaalde cartoons?

Marec: ‘Niet echt. Alleen over de slechte cartoons die ik heb gemaakt. Een goede cartoon staat niet ter discussie. Als een tekening een mens kan vastnemen en kwaad kan krijgen, fantastisch toch?’

EXit: Jouw sterkte blijft dat je er altijd in slaagt om verschillende nieuwsfeiten tot een geheel te creëren.

Marec: ‘Ja, ik zorg er wel voor dat als er twee of drie thema’s in verwerkt zitten, dat je minstens één ervan kunt begrijpen. Als je de andere ook nog vindt, dan is het zeker goed. Je krijgt maar een hele kort tijd, hé. Een cartoon wordt meestal in minder dan vijf seconden bekeken. Mijn stijl is eenvoudiger geworden door de plaats van mijn cartoons in de krant. Ik doe mij ding in een klein ‘kotje’ in de krant. Dat heeft mee mijn stijl gevormd. Eenvoudig en snel. Uit onderzoek blijkt dat mijn tekening het meest ‘gelezen’ item is in de krant.’

EXit: Je tekent al bijna een kwarteeuw dagelijks voor kranten en tijdschriften. Sluipt er een zekere routine in je werk?

Marec: ‘Ja, maar dat past zijn eigen aan. Mijn stijl is ook al helemaal anders dan vroeger. Dat verandert ook in je hoofd. Als ik nog altijd hetzelfde zou maken, dan zou dat nu flauw zijn. Tijden veranderen, net als ikzelf en mijn tekenstijl.’

EXit: Kun je nog vrolijk worden als je het nieuws beluistert?

Marec: ‘Heel leuk is het allemaal niet, maar dat wil niet zeggen dat ik me ongelukkig voel. Het is een serieuze val die klaarstaat om zo te worden. Ik wil juist dat pessimisme vermijden.’

EXit: Ik vind dat jouw tekeningen een zekere positivisme en frisheid uitstralen, hoe somber het nieuws ook is waarover je tekent.

Marec: ‘Ik hoop het en dat vind ik een groot compliment. Er zijn nog zoveel jongeren die kansen moeten krijgen. Ik moet het nieuws wel filteren in mijn hoofd en er iets hoopgevends zien van te maken, op welke manier dan ook. Zonder evenwel vals optimistisch te worden.’

EXit: Je kent nooit rust in je hoofd, hé?

Marec: ‘Eigenlijk niet.’

EXit: Vervelend?

Marec: ‘Ja, want ik ga ermee slapen. Meer dan vroeger. Na mijn werk kijk ik ’s nachts nog eens naar de herhalingen van De Afspraak en Terzake. Daarom dat ik af en toe graag eens iets anders doe.’

EXit: The Cartoonist zorgt voor de nodige rust in je hoofd. En is ook een goede zaak voor de ontsluiting van je oeuvre, wellicht…

Marec: ‘Ik schat dat mijn oeuvre intussen ongeveer 25.000 tekeningen omvat. Cartoonisten maken tekeningen die na een dag eeuwig in de kast dreigen te verdwijnen. Vind ik een jammerlijke zaak. Met The Cartoonist hebben wij ons nu gegroepeerd. Ondertussen telt ons collectief al 25 Belgische perscartoonisten. Via onze galerie kunnen wij de tekeningen van al die mensen tonen. We kunnen de perscartoon een plaats geven en zo uit zijn kader van de krant of het tijdschrift halen. Het vraagt veel denkwerk en we zetten voorzichtige stappen. Het is voor ons belangrijk dat we zowel in Brussel als in Brugge een galerie hebben. Brugge en Brussel zijn met elkaar gelinkt, ook op toeristisch vlak. Toeristen die Brussel bezoeken, zakken ook af naar Brugge.’

EXit: Tot slot: pensioen nog (lang) niet in zicht?

Marec: ‘Mijn bedoeling is om zo lang mogelijk te tekenen. Kijk naar mijn grote held Wolinski. Op zijn tachtigste maakte hij nog prachtige tekeningen, ze hebben hem moeten neerschieten om hem te doen stoppen. Een oude schrijver die in bibberend handschrift iets neerschrijft, dat maakt het alleen maar mooier.’

EXit: Je neemt dus afscheid met bibberende cartoons?

Marec: ‘Ja, net zoals ik ooit begonnen ben!’

(ADC)

__

‘Exit 2016’ is uitgegeven bij Van Halewyck en is te koop in elke boekhandel. The Cartoonist (Sint-Jakobsstraat 6, 8000 Brugge) is elke donderdag, vrijdag en zaterdag open van 11.30 tot 18.00 uur. Meer info: www.thecartoonist.be

Vormingplus stelt zich tot doel om middels cursussen, lezingen en doe-activiteiten allerhande op een ongedwongen en aangename manier volwassenen persoonlijke, sociale en culturele competenties bij te brengen en hun deelname aan samenleving en cultureel leven te stimuleren.

In het kader daarvan organiseert Vormingplus, samen met de Diversiteitsdienst van de Stad Brugge, en met de steun van Agentschap Integratie en Inburgering, de NT2-scholen en het OCMW, Praattafels waar Nederlandstalige deelnemers anderstaligen helpen om hun Nederlands te oefenen. Zo verhogen hun kansen op integratie, opleiding en tewerkstelling . ‘We dreigen echter slachtoffer te worden van het succes van dit initiatief en kijken dus steeds uit naar nieuwe Nederlandstalige vrijwilligers’, meldt vrijwilliger-coördinator Luc Termont van Praattafel Brugge.

Luc Termont: ‘Brugge heeft in haar geschiedenis steeds een multiculturele bevolking gehad en dit is vandaag niet anders. “Nieuwkomers”, zoals we de personen soms noemen die uit verdere regio’s komen, pikken ideeën van ons op en feitelijk deden wij vroeger en ook nu nog hetzelfde. Net deze veelheid aan contacten heeft ons sociaal en cultureel leven uitzonderlijk verrijkt en ons ook een open geest bezorgd om zelf innovatief te zijn en oog te hebben voor wat anderen aan ons leven kunnen toevoegen. Dit spel van communicatie en uitwisseling onderscheidt ons van extremisme en egocentrisme. De “nieuwe Bruggelingen” vinden hun weg dankzij taalverwerving. De Brugse centra voor volwassenenonderwijs (SNT, Open School en IVO) bieden op permanente basis taalonderwijs aan (“Nederlands als tweede taal”). Om te oefenen wat hen in die lessen aangereikt wordt, kunnen anderstalige nieuwkomers deelnemen aan een Praattafel: een initiatief van Vormingplus waar Nederlandstalige (vrijwillige) deelnemers anderstalige (vrijwillige) deelnemers ontmoeten. Geen les, noch integratietraject: enkel praten over gemeenschappelijke interesses. En dit eenmaal per week, op donderdagavond, in Dienstencentrum De Balsemboom. Ik doe bij deze graag een warme oproep aan stadsgenoten met interesse om Bruggelingen met een andere achtergrond en cultuur te ontmoeten en via eenvoudige gesprekken verder te stimuleren in hun taalkennis.’ (PJG)

praattafelbrugge@gmail.com of 0486 48 58 19 (Luc Termont), op donderdagavond van 19 tot 20.30 uur in De Balsemboom (Ganzenstraat 33, 8000 Brugge)

Op 17 januari 2017 viert Galerie Pinsart de 1.000.054ste verjaardag van de kunst met om 19.30 uur een ’happy new (y)ears’ muzikale performance van Arne Deforce (cello) en Benjamin Dieltjens (klarinet). Inleiders van dienst zijn Johan Huys en Jeroen Vanacker (Concertgebouw Brugge).

Op de bijhorende tentoonstelling zijn ingelijste originele fragmenten van Arne Deforce’s speelpartituur ’life-form’ – voor cello en elektronica 2012, componist Richard Barrett (GB) te bezichtigen. Deze partituurvellen worden (in diverse formaten) aangeboden als crowdfunding voor de opname en productie van het nieuw Aeon-cd album ’Item – Pascal Dusapin’. Wie op een andere manier financieel wenst te participeren kan dat ook: in ruil voor een steunbijdrage van € 50 aan het Aeon-project ontvangt de milde schenker in de loop van de maand mei 2017 een gesigneerde en genummerde cd (reeks van 50 ex.).

Intekenen en bestellen kan ter plaatse of via: deforcearne@me.com (PJG)

dinsdag 17 januari: concert om 19.30 uur (kom stipt: geen reservaties)
zaterdag 21 januari, 14.00 uur – 18.00 uur: bezoek aan de tentoonstelling

zondag 22 januari, 14.00 uur – 18.00 uur: bezoek aan de tentoonstelling, met mini-concert om 16.00 uur

Galerie Pinsart – Genthof 21 – 8000 Brugge – 050 675066 – www.pinsart.be

De tentoonstelling kan ook worden bezocht op zaterdag 21 en zondag 22 januari telkens van 14u. tot 18u.

 Het boek ‘One Healthy Family’ van de Brugse foodblogster en EXit-huisfotografe Ellen Charlotte Marie (De Meulemeester) is door de jury van de Gourmand World Cookbook Awards uitgeroepen tot de nationale winnaar in de categorie Best Food & Family Book. 

 De Gourmand World Cookbook Awards is een jaarlijkse prijsuitreiking voor de beste kookboeken ter wereld. De Awards worden beschouwd als de ‘Oscars’ van de kookboekenwereld.

 Juryvoorzitter Edouard Cointreau sprak lovende woorden over Ellens boek: Hij had het over “een werkelijk uitstekend boek voor het gezin. Gezondheid wordt steeds een van de belangrijkste criteria voor eten in veel gezinnen, het komt zelfs bij velen op de eerste plaats”.

 Het boek ‘One Healthy Family’ zal op 27 en 28 mei 2017 in Yantai (China) nu meedingen met de winnaars van andere landen voor de titel van Best in the World. Het resultaat zal op die dagen bekendgemaakt worden op de jaarlijkse Gourmand Awards Ceremony in China. 

“Bewust en gezond eten is voor iedereen belangrijk. Mijn recepten bieden haalbare inspiratie voor elke dag en nemen bovendien niet veel tijd in beslag om ze te bereiden”, aldus Ellen die 60 favoriete recepten neerschreef en fotografeerde in One Healthy Family.

 Ellen Charlotte Marie uit Sint-Andries is, naast fotografe voor het cultuurblad EXit, nog steeds de meest succesvolle foodblogger van ons land met meer dan 142.000 volgers op Instagram. Ze combineert er dagelijks haar passie voor kleurrijke fotografie en gezond koken. In oktober 2016 verscheen haar kookboek voor het hele gezin ‘One Healthy Family’ en de publicatie is nu al aan een tweede druk toe. Ondertussen werkt Ellen al aan een nieuw boek dat in het najaar van 2017 zal verschijnen bij Lannoo.

Meer info: www.lannoo.be, www.ellencharlottemarie.com en www.cookbookfair.com

Foto EDM

 ‘Beseffen wij dat Philippe Herreweghe de wereldautoriteit is voor de uitvoering van Bach?’

 Het Concertgebouw draait ook de komende maanden op volle toeren met publiekscijfers die er niet om liegen en menig groot cultuurhuis laten dromen. Dé blikvanger wordt andermaal de Bach Academie (17 – 22 januari), zes dagen Bach in veel smaken en vormen. Artistiek directeur Jeroen Vanacker noemt Philippe Herreweghe dan ook ‘een wereldautoriteit voor de uitvoering van Bach’.

 Het was een berekende gok: het jaarprogramma in het teken zetten van Rusland en zijn revolutie van 1917, middels de muziek van componisten als Shostakovich, Tchaikovsky, Rachmaninov en Prokofiev.

 EXit: Een (te) zwaar thema?

Jeroen Vanacker: ‘Het oogt misschien zo, maar binnen de muziek is dit toch een evident thema. De mensen houden van deze muziek. Ik weet dat ticketverkoop niet alles zegt, maar we scoren nu al tien procent beter dan vorig jaar in dezelfde periode. De huidige stijging wijt ik voor een stuk aan dit Russisch gekleurd programma. Het biedt dan wel veel modern repertoire, maar anderzijds zijn er natuurlijk de hits, zoals Tchaikovsky’s Eerste Pianoconcerto dat meteen uitverkocht. Dit is een voorbeeld van een top-100 concert. Iedereen kent het.’

‘Wat mij nog meer blij maakt, is het feit dat de kamermuziek zo goed loopt. Alle concerten vielen enorm in de smaak en liepen vol. Men vertrouwt blijkbaar dit Russische repertoire. Deze muziek is meeslepend en vol passie. Het hedendaagse Rusland hebben we nog niet laten horen, maar dat komt nog. De jonge musici van het Nadar Ensemble brengen vier Russische leeftijdsgenoten naar hier, componisten die studeerden in Moskou en Sint-Petersburg.’

EXit: Wat zijn voor u de hoogtepunten van dit jaarprogramma?

Vanacker: ‘Het seizoen is uitstekend begonnen met Alexander Melnikov en het Eerste Pianoconcerto van Shostakovich. Dat heeft voor mij de toon gezet. Sokolov met werk van Robert Schumann (en zes bisnummers!) sluit daar bij aan en straks komt Alexander Lubimov met drie avondconcerten (21 – 23 april). Je kunt deze figuren met niets of niemand vergelijken, ze vormen een wereld op zich.’

‘Het tweede hoogtepunt was het concert van Anima Eterna Brugge met de jonge gastdirigent Jakob Lehmann die Jos Van Immerseel verving. Jos wilde dit historische moment niet zomaar laten voorbijgaan . Het dirigeerstokje voor de eerste keer doorgeven is toch wat. Hij blijft natuurlijk aan boord met nieuwe producties, maar hij geeft terzelfdertijd jonge talenten de kans om zich te bewijzen. Hierbij slaat hij een generatie over en biedt hij kansen aan twintigers en dertigers. Het publiek genoot van dat moment en reageerde enthousiast op het optreden van een 25-jarige dirigent. Het was een berekend risico dat goed heeft uitgepakt.’

‘Trouwens, ook wij sluiten aan bij die aanpak en zetten in op de volgende generaties van muzikanten. We gaan binnenkort drie jonge gezelschappen, twee muzikale ensembles en één dansgezelschap, voor minstens vijf jaar aan ons binden. Daarnaast krijgen jonge muzikanten de kans om een out-of-the-box-concert uit te werken, een concept dat sterk afwijkt van het reguliere werk.’

EXit: De Bach Academie zoekt dit jaar nieuwe paden op: Bach in jazzland?

Vanacker: ‘Robin Verheyen is een uitstekende saxofonist die aan de slag gaat met Bachs barokke wereld. In 2014 was hij al in klassieke middens te gast in het MAfestival, nu brengt hij zijn kwartet mee (18 januari). Hij schrijft hiervoor een nieuwe compositie, maar laat tegelijk ruimte voor improvisatie. Ik heb het gevoel dat dit concert dus meer naar jazz zal overhellen dan naar klassiek, de dag ervoor komt hij trouwens illustreren hoe dat gaat, jazz en klassiek vermengen. Ben benieuwd.’

‘Er wordt ook gedanst in de Bach Academie, op de Goldbergvariaties. Jazz en dans zorgen voor een nieuw en gemengd publiek. Netjes verdeeld vaak, de ene helft komt voor het klassieke gedeelte, de andere helft voor de jazz of dans.’

EXit: Hoe betrokken is Philippe Herreweghe bij het concept Bach Academie?

Vanacker: ‘Nog steeds heel intens. Ik weet niet of men beseft dat Herreweghe de wereldautoriteit is voor de uitvoering van Bach? Elk jaar opnieuw brengt hij een nieuw repertoire mee, enerzijds, anderzijds biedt hij mee een podium aan jonge talenten als dit jaar Vox Luminis of Olga Pashchenko. Uiteraard heeft Philippe zelf geen tijd om te programmeren, maar we staan erop dat hij achter het gekozen programma kan staan. De keuze van de artiesten gebeurt dan ook in nauwe samenwerking tussen de artistieke teams van het Concertgebouw en Collegium Vocale Gent.’

‘De Bach Academie slaat ook internationaal goed aan. Het is het project dat, geografisch gezien, het meest diverse publiek genereert. Aanvankelijk was het de bedoeling dat de Bach Academie ging toeren, maar sinds 2011 is het festival definitief in Brugge gevestigd. Het Concertgebouw leeft en ademt Bach tijdens die week en Herreweghe weet dat te appreciëren. Voor hem is een weekje Brugge een rustpunt in een bestaan vol reizen en toeren.’ (LF)

http://www.concertgebouw.be

Confuciusinstituut Howest heeft in de vele commentaren na het offensief van State Grid – poging van het Chinese staatsbedrijf tot instap in distributienetbeheerder Eandis – toch wat perspectief gemist. Daarom nodigt het Centrum voor Chinese taal en cultuur Koen de Ridder (Deloitte) uit, een spreker die de wereld van de Chinese staatsbedrijven van binnenuit kent en derhalve het ruimere verhaal uit eerste hand kan brengen.

Koen de Ridder, doctor in de sinologie, is hoofd van de Belgian Desk Greater China van Deloitte. Voorheen werkzaam als Vlaams economisch vertegenwoordiger in Guangzhou en nu vanuit Hong Kong, wordt hij regelmatig geconsulteerd door Chinese bedrijven bij hun intrede op de Europese markt.

Tijdens zijn toelichting zal hij een objectieve stand van zaken geven: wat zijn Chinese staatsbedrijven en wat onderscheidt hen van andere bedrijven in China; passen ze binnen één of andere grootse strategie? Een geïnformeerde blik op het reilen en zeilen van die staatsbedrijven, die recente evenementen in België in een nieuw perspectief plaatst.

Na de lezing wordt een receptie aangeboden en aansluitend worden alle aanwezigen uitgenodigd tot het bijwonen van het nieuwjaarsconcert ‘Dream of Heaven’, van de Zhejiang Gongshang University Art Troupe. (PJG)

Vrijdag 20 januari 2017

• lezing om 17.00 uur in de raadszaal van Provinciehuis Boeverbos
• concert om 20.00 uur in de Theaterzaal van Sint-Lodewijkscollege

Gratis inkom, maar vooraf inschrijven: www.howest.be/chinesestateenterprises/

Voor bijkomende vragen: confucius@howest.be

Foto EDM

Het barokensemble Capriola di Gioia, gevormd rond het Brugse duo Amaryllis Dieltiens (sopraan) en Bart Naessens (dirigent en Bach-uitvoerder), heeft een nieuwe cd klaar: Bella Immago, met muziek van Scarlatti en Bonocini. Intussen is hun succesvolle crowdfundingproject afgelopen dat moet leiden tot een cd met concertaria’s van Boccherini.

 Capriola di Gioia bestaat tien jaar en profileert zich als een ensemble dat op zoek gaat naar weinig bekende parels uit het barokke tot vroeg klassieke repertoire. Na tien jaar gestage groei zijn ze klaar voor een groots project. Crowdfunding moet deze droom mogelijk maken en daarvoor zijn ze de milde schenkers ‘heel dankbaar’.

Amaryllis Dieltiens: ‘Wij zijn tien jaar geleden heel bescheiden begonnen, puur vanuit de goesting om samen muziek te maken (LF. Amaryllis en Bart Naessens vormden toen al een koppel). We zijn met ons tweetjes begonnen met werk voor sopraan en klavecimbel en de formule sloeg aan. We kregen steeds meer nieuwe opdrachten toegespeeld. Na een jaar hebben we een vzw opgericht en hebben we ons repertoire uitgebreid.’

Bart Naessens: ‘We hebben aansluitend een visie ontwikkeld en een structuur op poten gezet, want alleen goede muziek brengen is vandaag niet meer voldoende. We ontmoetten boeiende muzikanten en de zaak nam uitbreiding. Capriola is zo een mooi verhaal geworden.’

Amaryllis: ‘We zijn oorspronkelijk begonnen met vroeg-Italiaanse muziek en zijn nu geëvolueerd naar de late barok. We namen in 2012 het Stabat Mater van Boccherini op en die cd genoot veel bijval. Boccherini’s Stabat Mater is lange tijd miskend geweest en dat geheel ten onrechte, hoewel het publiek altijd positief verrast werd. Die opnames smaakten naar meer en toen ontdekte ik op een muziekbeurs een onbekende concertaria van Boccherini. Na enig zoekwerk bleek dat er vijftien van dergelijke aria’s bestonden.’

EXit: Een cd opnemen kost geld en levert amper winst op…

Bart: ‘Na tien jaar vonden we dat het tijd werd voor iets groots en daarom gingen we aankloppen bij muziekfanaten en vrienden, middels een crowdfundingproject. Luigi Boccherini, een 18^e-eeuwse Italiaanse componist en cellist wordt geroemd om de buitengewone hoeveelheid aan kamermuziek die hij neerschreef. Capriola di Gioia ontdekte echter onbekende doch sensationele concertaria’s van deze lyrische componist voor sopraan en klassiek orkest. Het 10-jarig jubileum vormt de gelegenheid bij uitstek om deze aria’s te vereeuwigen.’

EXit: Is er nog een markt voor klassieke cd’s?

Bart: ‘Het fysieke plaatje, het schijfje, zal grotendeels verdwijnen. Alle klassieke muziek is downloadbaar en daar is een momenteel zelfs boomende markt voor.’

Amaryllis: ‘Je moet opnames maken, ook al verdien je er weinig mee. Integendeel. Nu worden wij wel gesteund door het publiek dankzij een crowdfundingsproject. Die steun varieert van kleine giften tot het uitkopen van een concert. De nieuwe Boccherini-cd verschijnt in het voorjaar, de opnames gebeuren in het Concertgebouw.’

 EXit: De nieuwe cd Bella Immago klinkt heel helder.

Bart: ‘De cd is opgenomen in de prachtige kapel van de psychiatrische kliniek Onze-Lieve-Vrouw in Sint-Michiels. Wij zoeken voor elke cd een Brugse locatie met een uitstekende akoestiek. Opnemen is duur, vooral vanwege het feit dat er heel wat mensen meewerken aan een opname.’

‘Klassieke muziek bevindt zich in een moeilijk straatje. De tijdsgeest zit een beetje tegen en de vrees is reëel dat er nog veel zal sneuvelen. Het loon van een muzikant gaat er steevast op achteruit en dat is een kwalijke evolutie. Toch zijn er nog heel wat bekwame musici die aanvullend lesgeven en dat met heel veel overtuiging doen. Anderzijds ontstaan er veel nieuwe initiatieven, nieuwe creativiteit en ideeën. We beleven een gevaarlijk kantelmoment.’ (LF)

__

Een cd bestellen kan op www.caprioladigioia

Op zaterdag 15 april 2017 staat de Brugse muziekscene in de spotlights. Op die avond worden in de Stadsschouwburg voor het eerst de Brugotta-Awards uitgereikt. Het Brugotta-label staat voor ‘Bruges Got Talent’. 

Op deze echte ‘Awards Night’ krijgt het publiek, naast een beetje glitter en glamour, verrassingsacts, unieke gelegenheidsformaties, toespraken en  prijsuitreikingen voorgeschoteld. Muziekschool Metronoom stelt voor de gelegenheid een band samen die een aantal Brugse hits zullen spelen.

Wie met een award naar huis gaat, wordt bepaald door het publiek die zijn favoriete band of artiest kan stemmen. Op de website http://www.brugotta.be staan twaalf categorieën met telkens vijf nominaties aangestipt. Wie stemt, maakt bovendien kans op één van de 20 duo-tickets voor die avond.

Op de avond zelf krijgt een grote naam van de Belgische muziekscene ook de Brugotta Life Time Achievement Award in handen.

De uitreiking van de Awards vindt plaats op zaterdag 15 april 2017 om 20.00 uur in de Stadsschouwburg, tickets kosten 15 euro, in samenwerking met Metronoom. Alle info op http://www.brugotta.be

Wegens grote belangstelling zal de tentoonstelling ‘Axel Ghyssaert, modern wonen in en rond Brugge’ in het Stadsarchief op de Burg verlengd worden tot zondag 22 januari 2017. De expo wordt georganiseerd door het Sint-Lukasarchief in Brussel.

 Architect en stedenbouwkundige Axel Ghyssaert (° Kortrijk, 29 mei 1933) woont al heel lang in de Brugse rand en realiseerde de meeste van zijn projecten in West-Vlaanderen. Tot zijn belangrijkste architectuurrealisaties behoren het penitentiair complex voor 750 gedetineerden te Brugge-Sint-Andries (1980) en de basisschool De Linde met individuele openluchtklassen aan de Brieversweg in Sint-Kruis (1981). Ghyssaert schonk zijn archief in 2010 aan het Architecture Archive – Sint-Lukasarchief vzw. Wetenschappelijk medewerkster Sophie Gentens maakte haar masterscriptie over het oeuvre van deze modernistische architect om daaropvolgend deze tentoonstelling samen te stellen.

Deze tentoonstelling belicht niet het volledige werk van Axel Ghyssaert, maar zoomt in op zijn werk als architect van private woningen. Meer bepaald gaat het om een selectie van twaalf woningen die dateren uit de periode 1960-1975. Zeven daarvan zijn gelegen op het grondgebied van Brugge (voornamelijk in de rand). De andere woonhuizen zijn gesitueerd in Zedelgem, Varsenare, Oostkamp, Torhout en het Waals-Brabantse Bonlez. Zijn meest in het oog springende realisaties zijn onder meer zijn eigen woonhuis met landschapstuin in de Doolhofweg te Sint-Kruis en het huis Van Leynseele in Tillegempark 4 in Sint-Michiels. Dit laatste was tijdens het Openmonumentenweekend opengesteld voor het publiek. Voor de tentoonstelling wordt er voornamelijk geput uit het architectuurarchief van Axel Ghyssaert, aangevuld met stukken uit de bouwvergunningsdossiers bewaard in het Stadsarchief en met beeldmateriaal. (ADC)

‘Mijn werk is heel sensitief’

 Nog tot en met zaterdag 7 januari 2017 kun je in Het Entrepot de dansworkshop Can We Dance Together volgen. Klaas freek Devos woont en werkt in Brussel, maar is van oorsprong Bruggeling. Na zijn vierjarige opleiding aan het Conservatorium in Antwerpen, rondt hij binnenkort zijn opleiding af binnen P.A.R.T.S, de dansschool van Anne Teresa De Keersmaecker in Brussel.

 Klaas freek Devos: ‘De workshop is gebaseerd op de voorstelling ALMOSTEVERYTHING HAPPENS die ik in december aan programmatoren en publiek heb gepresenteerd. Mijn werk is heel sensitief en gaat uit van een onderzoek naar zintuigelijke ervaringen. Hoe reageren mensen op hun omgeving, op de ruimte waarin ze bewegen, maar ook en vooral hoe reageren dansers op elkaar? Wat brengt het teweeg om met iemand anders te dansen, iemand anders aan te raken…? Dat is de basis van mijn werk en deze workshop.’

EXit: Wie kan deelnemen?

Devos: ‘Ik geef regelmatig workshops in binnen- en buitenland en de ervaring leert dat iedereen kan meedoen. Voorkennis is niet zo belangrijk. Je hoeft ook geen danser te zijn. Ook beeldend kunstenaars bijvoorbeeld kunnen meedoen en nagaan hoe ze hun werk binnen de dans kunnen integreren. Een grote diversiteit binnen de groep is net heel interessant.’ 

EXit: Wat kunnen deelnemers verwachten?

Devos: ‘Dat onderzoek naar zintuigelijke prikkels en hoe mensen en dansers daarmee omgaan, dat is ook de kern van de workshop. Ik wil de deelnemers in die vijf dagen een gelijkaardig proces laten meemaken. Ik geef hen tools mee, technieken rond ademhaling en creëer omstandigheden die dezelfde zintuigelijke ervaringen uitlokken. Ik wil hen daarbij ook de kans geven om te ontdekken wat de reikwijdte van hun eigen bewegingen is. Of er ook een voorstelling – toonmoment – uit voortvloeit, dat laat ik geheel over aan de groep.’

EXit: Dans je ook zelf?
Devos: ‘Zeker. Ik hou er aan om altijd mee de vloer op te gaan. Als choreograaf, wil ik ook zelf de ervaringen en exploraties van de dansers mee beleefd en uitgevoerd hebben. Het voelt niet goed om dingen te verwachten van mensen die ik zelf niet met mijn lichaam ervaren heb. Ik ga mijn dansers niet zeggen wat ze moeten doen. Ik baken een speelveld af en leg de grenzen vast. Daarbinnen kunnen ze elk hun heel eigen ding doen. Improvisatie die heel fijn gekaderd wordt, daar draait mijn werk om.’ 

 EXit: Vertrek je altijd vanuit het lichaam?

Devos: ‘Enerzijds spelen die inzichten rond zintuigelijke ervaringen een grote rol en vertrek ik vaak vanuit het individu. Anderzijds is ook muziek een belangrijke factor. Dat kunnen zowel heel experimentele, elektronische ‘soundclouds’ zijn, maar ook heel klassieke stukken. In een van mijn werken, speel ik met het effect van zware bassen doorheen luidsprekers. Wat doen die trillingen met het lichaam? Wat veroorzaken ze als door het lichaam gaan? Daar komen muziek en zintuigelijke ervaringen samen.’

EXit: Wat zijn je verdere ambities?

Devos: ‘Naast ALMOSTEVERYTHINGHAPPENS ben ik nog bezig met twee andere voorstellingen waarin ik ook zelf dans. Het komt er nu vooral op aan om te zorgen dat mijn werk gezien wordt. Visibiliteit wordt cruciaal, om ook effectief de theaters te kunnen ingaan. 2017 wordt voor mij een belangrijk jaar!’  (SD)

 Info workshop hedendaagse dans, 3 t.e.m. 7 januari 2017, telkens van 13 tot 18 uur, 75 euro, vanaf 16 jaar, inschrijven via laurens@hetentrepot.be, www.hetentrepot.be, www.klaasdevos.eu