(foto Paul Willaert)
De 'eer' voor de jaarlijkse nieuwjaarsbrief in EXit gaat naar Lieven Verstraete. Hij vindt: 'Brugge, doe zo voort', maar ook: 'het mag allemaal een tikje stouter, spraakmakender'.
‘Beste Stadsgenoten’
Wat een jaar is met dat toch geweest. Professioneel heel erg druk en boeiend. De actualiteit stond alweer niet stil. Europa en de euro leken te zullen kapseizen, de mensen in Syrië bloeden alsmaar heviger, Obama mocht in het Witte Huis blijven wonen, en de Brugse Burg kreeg twee nieuwe bewoners: Carl Decaluwé en Renaat Landuyt. Prive was het dan weer een jaar met hoge toppen en heel diepe dalen. Het onverwachte overlijden van mijn moeder, mijn voorspelde ontmoeting met Abraham (…) en het grote avontuur van de opstart van de koffiebar Li O Lait van mijn geliefde.
In zo’n jaar biedt een portie schoonheid vaak vertroosting, maar net in zo’n jaar durft een mens daar al eens tijd te kort voor hebben. Alhoewel, nu ik het jaar overdenk valt me toch maar weer op in wat een boeiende stad wij toch wonen. Ik ben nog altijd trots dat ik mijn eigen kleine steentje heb kunnen bijdragen met een korte deejayset op de Vismarkt tijdens Benenwerk. Ik heb me geamuseerd met Kamarama en ben heel ingetogen geworden van De Treurenden. Misschien heb ik nog wel het meest genoten van enkele kleine jazzy en funky nachten in ’t Visioen en ’t Zwart Huis. Cinema Novo was weer top. En op de valreep heb ik nog twee boeiende voorstellingen kunnen meepikken van December Dance.
Ga daar maar eens aanstaan als Antwerpen, Gent of Brussel… En toch, twee zaken vallen me dan altijd weer op. Heel veel Bruggelingen beseffen niet eens wat een boeiende culturele evenementen ze elke dag weer in hun stad kunnen beleven. En twee, altijd opnieuw moet ik in Brussel uitleggen dat Brugge veel meer is dan een openluchtmuseum, maar een levende en boeiende stad is. Ik ben er al enkele jaren van overtuigd dat twee fenomenen dezelfde –dubbele- oorzaak hebben. ’t heeft te maken met marketing en met inhoud.
’t Mag wat mij betreft allemaal nog een tikje stouter, spraakmakender en zelfs –waarom ook niet- commerciëler. Jazz Brugge met hippe Italiaanse jazzcats als Gerardo Frisina of Nicola Conte, of Neil Diamond op ’t Zand, of een zomers festival van straatartiesten op het nieuwe Stationssplein, ik verzin maar wat. Evenementen die populair kunnen zijn én de nationale pers halen, dat is het laatste extra laagje dat Brugge nog vandoen heeft. Denk ik. Is het niet spijtig dat Leonard Cohen altijd naar Gent trekt, terwijl hij op het Cactusfestival zijn comeback maakte? Is het niet treurig dat tegenwoordig meer wordt geschreven over de Lokerse Feesten dan over het Cactusfestival? Of dat het fantastische Cinema Novo-festival de jongste tijd minder aandacht kreeg dan het Open Doek in –of all places- Turnhout? Heel goeie zaak overigens dat die twee festivals nu de handen in mekaar slaan.
2013 wordt een boeiend jaar. De nieuwe burgemeester neemt Cultuur en Toerisme onder zijn vleugels. Daar valt wat voor te zeggen omdat cultuur nu eenmaal een belangrijke toeristische trekker is in Brugge. Maar mijnheer de burgemeester, toch één goede raad. Cultuur mag zich niet laten dwingen in een toeristisch keurslijf. Je maakt je stad maar aantrekkelijk voor toeristen als hij aantrekkelijk is voor de Bruggelingen. Het zijn de Bruggelingen die de cultuur moeten maken en beleven. Een levende stad is op zich al een aantrekkingspunt voor toeristen.
Dus, Brugge doe vooral zo voort in 2013 maar gedenk de leuze van de heren van Gruuthuse: Plus est en Vous. Nog Altijd. Proost!!
Lieven Verstraete, VRT
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...
Exit Magazine 