Exit Magazine

Maandelijks Brugs Cultuurblad

Categorie Archieven: Uncategorized

Philip Aguirre y Otigui in Mu.ZEE in Oostende

Aguirre
‘Het zijn niet alleen de grote sculpturen die indruk maken’
De Romestraat in Oostende. In de vitrine van Mu.ZEE ligt de ‘Fallen Dictator’ van de Belgische kunstenaar Philip Aguirre  Y Otegui. Een pakkend beeld dat je ongetwijfeld herkent van in de krant of van op televisie. De sculptuur verwijst naar het standbeeld van Saddam Hoessein dat geveld werd door de Amerikanen. Op de tentoonstelling nog meer grote sculpturen van Aguirre. ‘De Matrasdrager’ uit 2001 is geïnspireerd op een foto uit de krant. Mensen op de vlucht dragen hun hele hebben en houden op hun rug op zoek naar een beter leven.  De sculptuur is een aanklacht tegen het onrecht dat vele mensen wordt aangedaan.
Aguirre is een geëngageerde kunstenaar, dat is het minste wat je kunt zeggen. Tijdens zijn reizen door Zuid-Amerika en Afrika wordt hij geconfronteerd met armoede, sociale onrechtvaardigheid, oorlog en vernielingen. ‘Wat ik zag in Zuid-Amerika, en later ook in Afrika deed mij beseffen dat ik mij radicaler moest uitspreken en duidelijker moest getuigen’, zegt Aguirre hierover. Kunst met een boodschap dus. Maar tegelijkertijd ook van een adembenemende schoonheid.
 Geëngageerd en poëtisch
‘De Waterdraagster’, een sculptuur uit 1998, is daar een perfecte illustratie van. Het is een hommage aan de vrouwen die in arme landen de helft van de dag op stap zijn om water te halen. Tegelijkertijd kaart de kunstenaar een hedendaags wereldprobleem aan: waterschaarste. Het levensgrote beeld is van bijenwas gemaakt. De warme, gele kleur van de was gaat perfect samen met het blauw en het rood van jerrycans die de vrouw meedraagt. Schoonheid is voor de kunstenaar met Baskische roots heel erg belangrijk.  ‘Zonder schoonheid zou ik niet aan kunst doen, zou ik niet aan een sculptuur beginnen’ zegt hij. Dat schoonheid decennia lang verbannen werd uit de kunst vindt hij jammer.
Objets trouvés
Maar het zijn niet alleen de grote sculpturen die een diepe indruk nalaten.  De kunstenaar toont in Mu.ZEE  ook hele reeks kleine werkjes, vaak gemaakt met voorwerpen die hij meebrengt van zijn vele reizen door Afrika en Zuid-Amerika. ‘El Haroura’ , genoemd naar een prehistorische site in Marokko is een assemblage met wat hout en … een schoenzool. Amper 15 centimeter hoog. Schitterend in al zijn eenvoud. Op de expo zijn ook enkele schetsen te zien van ‘Gaalgui’, een bootsculptuur geïnspireerd op de Senegalese boten. In het kader van Beaufort03 werkte Aguirre rond het thema migratie. De sculptuur werd samen met enkele Senegalese botenbouwers gemaakt in Senegal en verscheept naar ons land. De bootsculptuur kan je nu nog altijd bewonderen op het Oosterstaketsel in  Nieuwpoort. Het maakt deel uit van het permanent beeldenpark aan zee.
                                                                                 NATHALIE DEWULF
Sculpturen, tekeningen, collages en foto’s van Philip Aguirre y Otigui, nog tot en met 20 mei in Mu.ZEE in Oostende.

Parttytip: Golden Years Fuif: vrijkaarten!

Flyer_golden_year_9_maart_2013
 
Onder het motto ‘Let’s party again, like in the good old days’ organiseert Kurt Deklerck op zaterdag 9 maart weer een nieuwe editie van de Golden Years Fuif in Studio Hall (het vroegere Schuttershof) in Sint-Kruis. Dj Tommy en dj Manu zullen de avond
 
muzikaalgewijs aan elkaar lijmen. Kurt heeft voor de EXit-lezers vijf vrijkaarten veil: mailen als de gesmeerde bliksem naar goldenyearsbrugge@telenet.be met vermelding EXit Brugge.
 
 
 

Nieuw leven voor de Schipperskapel

 
 
De Kapel voor Schippers is een deel van de vroegere Schippersschool (Komvest) , gebouwd in 1924-1926 naar het ontwerp van architect Alphonse De Pauw (1867-1937). Het gebouw vormt een onderdeel van een lang en intensief verhaal dat alles met de inzet van de kapucijnen te maken heeft. Vanaf maart 2013 wordt de kapel en het bijhorende triclinium een nieuwe locatie voor intieme culturele en zakelijke evenementen. Tijdens het weekend van 15, 16 en 17 maart kuntu kennis maken met de ruimte én met de kunstenaars die er tot eind 2013 gaan tentoon stellen. Op het lijstje staan Henk Van Cauwenbergh, Jelle Van Hulle, Caroline Alida, Peter De Bruyne, Nathalie Van Riel, Rebekka Vanderhaeghen, Guido Elebaut en Dennis Michael Jones. Deze laatste is afkomstig uit Michigan (VS) en zal in de Schipperskapel voor het eerst werk buiten Noord-Amerika presenteren. Voor het openingsweekend werkt hij samen met Jelle Van Hulle een mail-art project uit voor een bijzonder plekje in de kapel… 
Verder komen tijdens het openingsweekend ook een paar muzikale artiesten de nieuwe ruimte verkennen. Op 23 maart is alvast het Nederlandse Mensenkinderen te gast. Met hun nummer Kinderen we drinken op het vaderland haalden ze net niet de top tien van Vox op Radio 1. Later dit jaar komen ook nog Noemie Schlosser en Esmé Bos & Bart Voet langs.
 
  
Voor alle info over het openingsweekend en tickets voor de voorstellingen, surf naar www.schipperskapel.be.
 

Hideaway in The European Blues Challenge in Frankrijk

 
1362331601ngroepsfotohideaway
Hideaway (Ralph Bonte l.)
 
Nothing to lose in Toulouse’
   
Op vrijdag 8 maart mag de Brugse bluesgroep Hideaway de Belgische driekleur verdedigen op de derde editie van The European Blues Challenge in de Franse stad Toulouse. In Hamme wonnen ze eerder de Belgian Blues Challenge, zeg maar de preselecties van dit prestigieus bluesconcours. ‘Niets moet, alles kan’, vat frontman Ralph Bonte hun ambitie kort en bondig samen.
 
Het Berlijnse platenlabel Ruff Records tekent voor de organisatie van The European Blues Challenge. De eerste editie van deze muziekwedstrijd kreeg al een Belgisch tintje, want de Antwerpse band Howlin’ Bill ging er in Deutschland met de prijzen aan de haal.
 
Ralph Bonte: ‘Voor de preselecties in ons land (in Hamme) nam een bluesorganisatie uit Aalst het heft in handen. Tien Belgische bluesgroepen werden geselecteerd waaronder dus ook Hideaway. De jury was evenwichtig samengesteld uit mensen die in het Belgische bluescircuit wel iets te betekenen hebben. Iedere groep moest op dezelfde instrumenten in twintig minuten zijn ding doen. Na 200 minuten blues heeft de jury de bands tegen het licht gehouden en beslist dat het Hideaway moest worden om de eer van ons land te verdedigen.’
  
EXit: Kun je blues eigenlijk meten in een wedstrijd?
Bonte: 'Goede vraag. De runner –up, Doghouse Sam and his Magnatones, vond ik bijvoorbeeld zeer goed. Het trio speelde recht voor de raapse rock en slideblues op hele speciale instrumenten, een beetje te vergelijken met het instrumentarium van Seasick Steve. Ik dacht: 'Wij zijn maar gewoontjes en proberen eenvoudigweg goede muziek over te brengen.' Maar de jury dacht daar duidelijk anders over en zo konden we de overwinning van The Belgian Blues Challenge op ons conto bijschrijven.'
 
 EXit: Hoe belangrijk is die European Blues Challenge?
Bonte: 'Het is belangrijk in die zin dat we ons eens kunnen presenteren aan organisaties van de andere 18 verschillende landen. Toen Howlin’ Bill die wedstrijd gewonnen heeft, hebben ze in de daaropvolgende twee jaren in al die landen mogen optreden. We zouden het alleszins tof vinden om eens in Hongarije, Tsjechië of Slovakije te mogen spelen. In Vlaanderen ben je snel rond, hé. Behalve het Duvelbluesfestival in Puurs hebben we hier op elk bluesfestival gespeeld.’ (ADC)
 
 
 
 

Meesterlijke handen in beeld

 

Foto_tapisplein
 
Tentoonstelling in het Provinciaal Hof op de Markt
 
Twee nieuwe toekomstvisies voor Brugge: Brugge Letterstad en Handmade in Brugge 
 
Meer dan 300 genodigden maakten gisteravond in het Provinciaal Hof kennis met een ambitieus project dat Brugge in de toekomst op de kaart moet plaatsen als stad van creatieve handenarbeid en stad met een diepgewortelde reputatie op het vlak van letteren en literatuur. Vzw tapisplein en het Brugs Erfgoednetwerk schragen het project. Als kennismaking is er nu de tentoonstelling in het Provinciaal Hof.
 
De tentoonstelling Handmade in Brugge toont Brugge als stad van baanbrekend vakmanschap. Fotograaf Alain Meessen (Fotohuis) bezocht diverse ateliers en stelde scherp op de meesterlijke handen van kalligrafen, chef-koks, letterbeeldhouwers, textielontwerpers, restaurateurs, … Vier videoportretten van Jasper Van het Groenewoud laten zien hoe makers en ontwerpers van vandaag zich inspireren op het verleden. Zowel de foto's als video's tonen vakmensen die een passie delen voor het verfijnde ambachtelijke werk, maar tegelijk durven vernieuwen en experimenteren. (Tot 19 maart, van dinsdag tot zondag, 13.30 tot 17.00 uur)
 
 De tentoonstelling kadert in de voorstelling van twee toekomstvisies van tapis plein vzw en Brugs Erfgoednetwerk (BEN) voor de stad : Handmade in Brugge en Brugge Letterstad. Met Handmade in Brugge profileert Brugge zich als stad van baanbrekend vakmanschap, geworteld in een eeuwenoude traditie én tegelijk inzettend op creatie en innovatie. Brugge Letterstad versterkt de reputatie van Brugge als stad van boeken en letters, bevolkt met schrijvers, illustratoren, drukkers, uitgevers, boekbinders, boekrestaurateurs en visionaire kalligrafische kunstenaars met wereldwijde faam. (LF)
 

Flamenco-vedette Duquende exclusief in Brugge

 
1362037522nana_morales_1
Ana Morales ('Respiro Flamenco')
 
De eerste editie van het Brugse Flamenco-festival was vorig jaar, met een nokvolle Stadsschouwburg voor de begenadigde Flamenco-gitarist Tomatito, krijgt dit jaar een heruitgave. Het zwaartepunt is gepland in het weekend van 22 en 23 maart met een ‘exclusief voor België’ optreden van flamenco-zanger Duquende. Hij heeft er reeds een lange carrière op zitten bij de grote namen uit het vak, maar gaat nu solo. Voor de fans, niet te missen (zo. 23.03). Duquende, artiestennaam van Juan Rafael Cortés Santiago (*1965 in Sabadell, Spanje) is een Spaans flamencozanger. Sinds 1997 is hij, naast zijn werk als soloartiest, lid van het Paco de Lucía Sextet. Duquende werd op zijn negende door flamenco-grootheid Camerón uitgenodigd hem met zijn gitaar te begeleiden. In het verloop van zijn artistieke loopbaan stapte Duquende over de grens van navolger van Cameron.
Daags voordien (22.03) is er de, eveneens ‘exclusief voor België’, de dansvoorstelling Respiro Flamenco (‘warme lucht’). Een bont gezelschap, twee vrouwen en drie mannen, dansen ‘flamenco  van een uiterst hoge kwaliteit’ (belooft de perstekst) en worden begeleid door vijf ‘excellente’ muzikanten. Voorts omvat de festivalweek workshops, lezingen en de film ‘Carmen’ Van Carlos Saura. Alle info op www.ccbrugge.bewww.ccbrugge.be.
 
 
 

Bruggeling Jan Smekens en de droom van een eigen zender(s)

 

Gevaert_smekens

 
Jan Smekens (l) Foto PW
 
Sport 10 en Culture 7
 
Bruggeling Jan Smekens heeft er, sinds 1993, als journalist en/of zaakvoerder een gevarieerde carrière op zitten: EXit, Focus, VTM, Kanaal 3, EXqi om uiteindelijk te landen bij zijn geesteskind productiehuis Arendsoog. En twee tv-zenders.
 
Jan Smekens: ‘Mijn grote verhaal is natuurlijk het productiehuis Arendsoog. De idee daartoe is gegroeid vanuit mijn frustrerende ervaringen op de nieuwsdesk van VTM waar de nieuwsgaring soms om budgettaire redenen beperkt werd. Ik heb VTM verlaten omdat ik met ‘een ei’ zat. Wij hadden een budgetvriendelijke productiemethode ontwikkeld (LF. de journalist filmt, interviewt en monteert) die leidde tot het solo-reporterschap, naar een idee van de BBC. We hebben daar onze business van gemaakt en die werkt prima voor nieuwsgaring. Onder onze klanten vind je grote namen als VRT en NOS, we werken met kantoren in New York en Washington. Arendsoog telt vandaag 21 medewerkers en het bedrijf blijft groeien.’
 
EXit: Intussen heeft Arendsoog twee televisiekanalen uit de EXqi-stal overgenomen voor uitzendingen over sport en cultuur.
 
Smekens:  ‘Wij beschikten natuurlijk al over de know how van sportprojecten, zoals Club TV, of de wedstrijden van de hockeyfederatie, maar de dreigende verdwijning van EXqi (LF. inmiddels grotendeels in handen van een Indische zakenpartner met Vlaamse waarborg) noopte tot ‘iets doen’. Wij wilden geen platform verliezen en er was natuurlijk de natte droom van een eigen zender. Zo rijpte de idee voor twee zenders: Sport 10 en Culture7. Sport 10 brengt de A-kant van de B-sporten en de B-kant van de A-sporten, programma’s die noch VRT noch Focus/WTV kunnen brengen. Voor de kleinere sporten is dat een interessante verbreding van hun commercieel verhaal. We zijn nu volop aan het onderhandelen voor de uitzendrechten van wielerwedstrijden die net onder de hoge lat van de VRT vallen. Ook deze sporten en hun sponsors hebben televisie nodig. Via de mogelijkheden van de social media bereiken wij het gewenste doelpubliek.’
 
‘Voor Culture 7 is dat quasi hetzelfde verhaal. Daar mikken we op optredens en concerten. We zoeken creatieve deals. Er zijn een pak goede muziekfestivals, denk aan Cactusfestival, die onvoldoende visibiliteit krijgen om de bekende redenen. Door een gemotiveerd partnership kunnen wij ‘capteren’ tegen zachte prijzen. Voor alle duidelijkheid, we mikken hier niet op het grote gewin. ‘ (LF)
 

Jackobond: ‘Ik maak te gevoelige muziek’

 

1361865664njackobond_albumcove
 
 
Jackobond, aka Riet Muylaert uit Beernem, heeft haar hebben en houden van de voorbije drie jaar geïnvesteerd in haar derde cd. ‘Ik ga op een berg wonen’ is dan ook beeldig uitgegeven, in eigen beheer, en wordt door de jonge, ambitieuze zangeres gezien als de ultieme test van haar carrière. Tussen nu en eind mei staan 15 concerten op het programma, waaronder een passage in de Cultuurfabriek in Sijsele.

 
De kritieken
 
‘Die zijn heel positief, ik ben er danig door verrast. Vooral ook omdat de twee kwaliteitskranten, De Morgen en De Standaard, deze keer wel aandacht gaven en drie en een halve ster. De meest treffende commentaar zei dat ik ‘niet meer hoef onder te doen voor Eva De Roovere en Hannelore Bedert’, terwijl we toch in hetzelfde circuit opereren. Radio Eén vindt echter de concurrentie beter en programmeert mijn muziek niet, Radio 2 des te meer.’
 
Jackobond
 
‘Nogal wat mensen vinden de naam niet goed gekozen. Kan best, maar Riet Muylaert vind ik evenmin klinken. Ik ben indertijd onder deze naam gestart en een naamwijziging is een groot risico. Van Jackobond alleen kan ik niet leven, daarom speel ik gedurende het jaar heel wat kindertheater. Boeiend en superfijn om te doen. Het zorgt voor financiële zekerheid.’
 
(G)een vetpot?
 
‘Weet, ik verdien aan Jackobond het minst van heel de groep. Voor mij betekent het echter passie en een droom realiseren en de hoop dat het op een dag lukt. Mijn verdiensten van de voorbije drie jaar heb ik nu geïnvesteerd in deze cd. Gelukkig draai ik mee in een sector waarin nog cd’s worden gekocht, zoals na een optreden bijvoorbeeld. Daarom maakte ik er ook een verzorgd hebbeding van. Ik moet er 4.000 kunnen slijten om uit de kosten te komen. We gaan ervoor, met vijftien optredens tot mei voor de boeg. Daarna wil ik mij toeleggen op een huiskamertournee waarin ik piano speel.’
 
Drijfveer
 
‘Als je een optreden gedaan hebt en je hoort achteraf deugddoende reacties van je luisteraars, dan weet je: ik heb iets nuttigs gedaan. Alle mensen dragen een rugzakje met verdriet en sommige liedjes leggen een pleister op de wonde. Kun je eventjes ‘vergeten’ of beseffen dat een ander er ook mee zit. Daarom probeer ik in elk lied iets te vertellen dat beklijft. Ik weet dat het niet hip klinkt. Ik ben dan ook niet in de mode, want ik maak te gevoelige, te emotionele muziek.’ (LF)
 
Info: Jackobond, ‘Ik ga op een berg wonen’ (te koop via www.jackobond.be, FNAC en Mediamarkt
 
 

Twintig jaar regionale televisie: nieuwsgaring om de hoek

 

Gevaert_smekens
Frank Gevaert (r.) foto Paul Willaert
 
 Frank Gevaert, hoofdredacteur Focus/WTV: ‘Ik geef onszelf een zeven op tien’
 
In het buitenland floreerden ze al lang, maar in Vlaanderen moesten de regionale zenders geduld oefenen tot 1993 om van start te gaan. Focus, toen nog zonder WTV, haalde een VRT-coryfee van stal, Tony Van den Bosch, en vulde het team aan met jong journalistiek talent als Brigitte Balfoort, Jan Smekens, Karl Vannieuwkerke en Barends Leyts (helaas voor Focus vonden ze snel de weg naar de nationale media). Tien jaar lang was de zender een onvervalst succesverhaal, maar toen kwamen onweerswolken aandrijven, wat geleid heeft tot de fusie Focus/WTV. De voorbije jaren sukkelde de zender in volle crisis, met twee ontslagrondes, maar mediaminister Ingrid Lieten belooft nu beterschap. EXit haalde hoofdredacteur Frank Gevaert voor de lens. 
 
EXit: Het mag voor één keer: vergelijk Focus/WTV van vandaag met de prille spruit van 1993.
 
Frank Gevaert: ‘De werkomstandigheden waren totaal anders. Wij hadden, samen met de kranten, het speelveld voor ons alleen, want de nationale media moesten het regionieuws nog ontdekken. Het was pionierswerk met een kleine equipe en navenante middelen.’ 
‘Vandaag is de media-situatie, met een bijna onbeperkt aantal zenders, explosief. De werkomstandigheden zijn moeilijker geworden, maar het werkcomfort is, samen met de grotere equipe, toegenomen. Journalistiek zijn er veel meer mogelijkheden.’
 
EXit: De regionale zenders lijden zwaar onder de crisis.
 
Gevaert: ‘De nationale zenders bepalen grotendeels hun eigen koers, regionale televisie is door de kleinere schaal veel beperkter en moet voortdurend rekening houden met de wisselende omstandigheden. Als bij ons twee grote adverteerders wegvallen, is dat een ramp, bij VTM niet of veel minder. Maar toegegeven: we hebben moeilijke tijden achter de rug, kijkers verloren ook, maar we hebben ze nadien teruggewonnen.’ (LF)
 
Het volledige interview leest u in EXit-maart
 

Het Brugse cultuurleven in pastelblauw

 

1361521500n322305_exit_219_red
 
Dit weekend in de rekken: EXit-maart in pastelblauw
 
*Frank Gevaert over 20 jaar Focus/WTV: 'Ik geef onszelf 7 op 10'
*iFlamenco: festival met topper Duquende
*Jan Smekens: 'De natte droom van een eigen zender'
*Zangeres Jackobond met derde 'cd van de waarheid'
*Wie is bang voor Regina Louf?
*Brugge herdenkt WOI met grote namen
*Philip Aguirre maakt indruk in Mu.Zee
*Jan Michiels over de romantische ziel van Béla Bartok
*Nieuw leven voor de Schipperskapel
*De Hoogmis van de Gulle Lach
*Een karrevracht nieuws uit de Brugse popwereld
 
En de meest volledige cultuurkalender…
%d bloggers liken dit: