Exit Magazine

Maandelijks Brugs Cultuurblad

Categorie Archieven: Uncategorized

Krachtmeting Jacquemyn/Oleszak/Sanders in Parazar

 
 

1361433008njacquemyn
 
foto Sarah Bauwens
 
Peter Jacquemyn kreeg tijdens Jazz Brugge 2012 de gelegenheid zijn veelzijdigheid als kunstenaar te etaleren: niet alleen stonden op de zolder van het Sint-Janshospitaal een aantal van zijn houten sculpturen (die hij met behulp van kettingzaag en bijl vervaardigt!), hij ging er ook in improvisatieduel met saxofonist Evan Parker. Wie dat concert zag, kon de visu vaststellen dat Jacquemyn zich ook als muzikant op een uitgesproken fysieke manier uit: zijn contrabas bespeelt hij niet louter met de handen, maar bestrijkt of slaat hij net zo goed met één en soms zelfs meerdere strijkstok(ken) of duwt hij een leeg frisdrankblik tussen de snaren…
 
Zondag 24 februari komt hij andermaal naar Brugge, dit keer om zijn krachten te meten met Mark Sanders (UK), een van de meest creatieve percussionisten van de hedendaagse improvisatiescene (en al niet meer voor het eerst in Parazzar) en met Witold Oleszak uit Polen. Laatstgenoemde, zo leert zijn bio, hield na een opleiding van 10 jaar de klassieke piano voor bekeken om zich volop te storten in de avant-garde. Behalve piano bespeelt hij zelfontworpen toetseninstrumenten en instrumenten die benaming als dusdanig niet meer waardig wegens eigenlijk stuk. Benieuwd of de gloednieuwe piano in Parazzar de avond ongeschonden overleeft. (PJG)
 
Praktisch: zondag 24.02 – 20.30 uur (stipt!) – www.parazzar.be

Brok muziekgeschiedenis in De Werf

30b674e0c5jazz
 
Dat met saxofonist Azar Lawrence op 22.02 op het podium van De Werf een muzikant staat die een indrukwekkende reeks geloofsbrieven kan voorleggen, moge blijken uit deze enkele voorbeelden van samenwerkingen: pianist McCoy Tyner die hem op zijn 19de al solliciteerde (“I think you feel the same way about the music that John – lees: Coltrane – did”); Elvin Jones die vond dat Lawrence zelfs begiftigd was met “the ‘same kind of energy’ that Mr. Coltrane had”; Miles Davis die hem midden de jaren ’70 rekruteerde (“he had not heard tenor sax since John Coltrane until me"). Ook toen Lawrence nadien in de jaren ’80 eerder soulpaden bewandelde, was dat opnieuw in voortreffelijk gezelschap want als begeleider van zangtalenten als Marvin Gaye en Roberta Flack. Sinds een aantal jaren speelt hij letterlijk de hoofdrol in eigen bands en het is met zijn meest recente quartet (pianist Benito Gonzalez, bassist Essiet Okon Essiet en drummer Brandon Lewis) dat hij vrijdag Brugge de eer aandoet van een uniek en dus eigenlijk niet te missen concert. (PJG)
 
Praktisch: vrijdag 22.02 – 20.30 uur – info en tickets: www.dewerf.be

‘The future sound of old music’: MAfestival vernieuwt

Mafe_progr2013_027

 
Halve eeuw Oude Muziek in Brugge
 
Celebrate this festival’
 
Het voorbije weekend maakte de organisatie achter het MAfestival het feestprogramma bekend waarmee muziekliefhebbers van 2 tot 11 augustus verwend worden. Absolute blikvanger is het openingsconcert: René Jacobs dirigeert B’Rock in de Händelopera Orlando die vorig jaar in première ging in De Munt. Naast René Jacobs, als ik mij niet vergis voor de eerste keer op een Brugs podium, zijn er de veelbelovende concerten met toppers als Hervé Niquet, Lars Ulrik Mortensen, Marcel Ponseele & Jan Dewinne en Vaclav Lucs.
 
Tussendoor wordt ruimte gemaakt voor avontuurlijke (lees: minder vertrouwde) concerten zoals een openlucht flamenco-concert, jazz vermengd met barok of Bach op accordeon. Uniek te noemen is het concert met ‘Early Music All Stars’ waarbij een tiental laureaten van de Brugse muziekwedstrijd Musica Antiqua samen zullen concerteren.  Andere vertrouwde onderdelen zijn de (10) gratis Fringe-concerten, de expo Historische Klavierinstrumenten en de muziekwedstrijd voor pianoforte. Het gehele programma ademt daarmee een sfeer uit van confrontatie van muziekgenres, van gevestigde en aanstormende namen en voert de discussie over wat nu eigenlijk ‘oude muziek’ is.
 
Alle info vindt u op www.mafestival.be

Grote eer voor het venijnig gebroed

 

1361174597nstation_brugge_2012
 
Heuglijk nieuws. Er zit namelijk een nieuw nummer van de Poëziekrant aan te komen en daarin is bijzondere aandacht voor Het Venijnig Gebroed. Reden voor het Poëziecentrum en boekhandel De Reyghere om samen een feestje te bouwen.

 
Op donderdag 21 februari wordt in De Reyghere het bijzondere, nieuwe nummer van de Poëziekrant voorgesteld. Willy Tibergien, oprichter van het Poëziecentrum en de Poëziekrant, zorgt voor een gepaste omkadering en Het Venijnig Gebroed zelf warmt zich reeds op om hun verdienstelijkheid nogmaals te bewijzen.
 
Meer dan 15 jaar al zorgt de collectieve geest van Het Venijnig Gebroed voor een verrassende onderstroom in de wereld van poëzie. Ze breken met tradities en boren nieuwe technieken en media aan en zorgen op het podium voor een ervaring die lang nazindert. Om hun stempel verder door te drukken, verscheen afgelopen september hun eerste bundel Opgezet spel, waarmee ook de conventionele media iets hadden om over te schrijven. Vooral het Poëziecentrum zag er een duidelijk signaal in.
 
Het nieuwe nummer van de Poëziekrant besteedt dan ook ruime aandacht aan Het Venijnig Gebroed. Maar liefst 16 pagina's zullen worden gewijd aan de geschiedenis van de groep, met eerder gepubliceerde, maar ook nieuwe gedichten. Een indrukwekkende ode die "het gebroed" meer dan ooit in de verf zet.
 
Inschrijven voor deze voorstelling is wenselijk via klantendienst@dereyghere.be of telefonisch via 050 33 34 03

 
Waar? Boekhandel De Reyghere – Markt 12, 8000 Brugge
 
Wanneer? Donderdag 21 februari – 20u

 

Fel bejubeld ‘Africa’ in MaZ

1360924565npeter_verhelst

  Foto: Eddy Maus

De voorstelling ‘Africa’ van NTGent, op tekst van Bruggeling Peter Verhelst, grossiert in lovenden kritieken. Na ‘Nero’ is dit de tweede voltreffer in het lopenden seizoen. De pers was unaniem lovend. Een selectie:

‘Dat is toch zeldzaam. Dat het niet los wil laten. Dat het in de kieren van de kop is gekropen, in het bloed is gaan zitten, als een virus. Ik stapte de theaterzaal uit en het eerste wat ik dacht was: dit wil ik nog eens zien. En ook die tweede keer maakte het echt indruk. Dan is er iets gebeurd op die scène, in die zaal.’ De Morgen

‘Ongemakkelijk oprecht. (…) Verhelst besluipt je.’ Knack

‘Een meer dan overweldigende voorstelling die vertrekt vanuit een persoonlijk verhaal, maar die ook en vooral algemeen menselijke tekortkomingen blootlegt.’ Het Nieuwsblad

‘Oscar Van Rompay in de rol van zijn leven. Ook letterlijk.’ De Standaard

‘De voorstelling maakt indruk, niet alleen omdat Van Rompay één van onze belangrijke jonge acteurs is – dat wisten we al. Maar vooral omdat er een eerlijkheid uit het vertelde spreekt, een soort getuigenis die met een innerlijke noodzaak afgelegd wordt.’ (****) Cobra.be

Na Nero met Wim Opbrouck, Julius Caesar met Aus Greidanus jr. en Lex met Kristof Van Boven maakt Peter Verhelst nu de monoloog Africa voor en met Oscar Van Rompay. Niet het echte Afrika, maar Africa, het gedroomde continent, het voorwerp van verlangen die onbegrijpelijke plek vol exotisme en muziek en seks en geweld en natuurschoon, muziek, kleuren en geuren. Een stuk over het verlangen met Africa samen te vallen en daardoor nog blanker te worden. Het gevoel een tweede thuis te hebben gevonden en tegelijk nergens nog echt thuis te zijn. En de vraag wat je bent als je daar een bedrijf hebt: een koloniaal of een ontwikkelingswerker. Schrijver en regisseur Peter Verhelst laat zijn beeldend, mythisch theater botsen met een getuigenis van Oscar Van Rompay, die zich naast zijn theaterwerk voor NTGent ook al jarenlang engageert in Kenia. Op het podium staat een uit de rode grond gerukt stuk Africa. De klank wordt verzorgd door Kreng, aka Papijn Caudron, acteur en tevens componist bij Abattoir Fermé.

AFRICA, DO 21 FEB ’13 | 20.00 UUR | MAZ
info & tickets: 050 44 30 60 / www.ccbrugge.be / In&Uit Brugge

Jazz in Parazzar

Vandermark_kurzmann_brandlmayr

 

Brandlmayr/kurzmann/Vandermark
 
Improvisatie tot de derde macht
 
Na een intermezzo met op het programma iets vlotter in het gehoor liggende want aan de omstandigheden aangepaste muziek (“Valentijnconcert”), is het op 17.02 in Parazzar weer back to the core business. Met Brandlmayr/Kurzmann/Vandermark verschijnt zondag op het podium een trio dat in de scene van de hedendaagse geïmproviseerde muziek gerust als uniek mag worden bestempeld. Elk van deze artiesten heeft reeds een indrukwekkend curriculum bijeengespeeld, wat zich vertaalt in samenwerkingen met muzikanten uit de meest uiteenlopende genres, optredens in alle mogelijke werelddelen en ettelijke CD-opnames. Op hun activiteitenlijst dit voorjaar staat niet enkel een tournee in Europa – met ook halte dus in Brugge! – maar eveneens een eerste opname om te documenteren wat hun optredens inhouden. Dit laat zich nog het best omschrijven als een uitgebalanceerde mengeling van improvisatie enerzijds en anderzijds fragmenten en schetsen van vooraf gecomponeerde stukken die worden geïntegreerd. Dit alles in een toch niet bepaald alledaagse elektro-akoestische bezetting, want met als instrumentarium percussie, rieten en elektronica, loops & zang. Alvast intrigerend genoeg om een verplaatsing naar de Soulbar te wagen! (PJG)
 
Praktisch: 17.02 om 20.30 uur stipt – VVK € 10, ADD € 12 – www.parazzar.be
 

Duitse quiz overrompelend succes

1360747586nquiz
Onlangs hield de Duitse conversatieklas van het CVO-SNT te Brugge een grote Duitse quizavond. Meer dan honderd geïnteresseerden namen deel. De 4 winnaars ontvingen elk een Duits woordenboek en een oorkonde als ambassadeur van de Duitse taal en cultuur. Vlnr Marc Vanhoenacker (winnaar), docente Ingeborg De Jonghe, Claudine Berben (winnaar), Kathleen Van Dycke (winnaar), Jessy Scheldeman (cursist), Gilbert Vande Walle (winnaar), Frank Maldeghem (cursist)

Over rijdende kabouters en Marc de olifant: dans en performance op D-Spot

 
 
 

Robbert
Foto Tom Callemin
 
Tijdens het laatste weekend van februari vindt de derde editie van het dansfestival D-Spot plaats. Het Entrepot en De Biekorf vormen dan even het middelpunt van moderne dans en performance art. In die laatste categorie dient ook het werk van Robbert&Frank / Frank&Robbert gesitueerd te worden. Dit prettig gestoorde kunstenaarsduo, bestaande uit de jonge West-Vlamingen Robbert Goyvaerts en Frank Merkx, brengt op D-Spot zijn meest recente voorstelling A Journey into Space.
 
 EXit – A Journey into Space, wat is het idee achter de voorstelling?
 
Robbert Goyvaerts – ‘Ons uitgangspunt was om een nieuw universum te creëren in de black box, die een podiumruimte toch is. In den beginne was er niets, dat idee. We hebben dan die ene beamer, die de zon is in ons kleine, lege universum, en alles belicht wat er in gecreëerd wordt. Dit staat ons toe om onbevangen onze eigen werkelijkheid te scheppen. Het resultaat is daarom best wel absurd en abstract.’
 
Frank Merkx – ‘Wat niet betekent dat de voorstelling nergens over gaat. Er zijn verschillende personages – onder andere Marc de olifant en Jenny de vogel –  en we vertellen hun evolutie, hun journey, in een viertal verhaallijnen, die allemaal een vrij klassieke narratieve structuur hebben en ook oplossen. Op het einde is er zelfs een heuse deux ex machina!’
  
EXit – Willen jullie ook een concrete boodschap meegeven?
 
Merkx – ‘Nee, dat dan weer niet. Ook in dit opzicht was de keuze voor de ruimte als setting en het creëren van onze eigenlijke werkelijkheid heel bewust. In de videosamples zijn bijvoorbeeld heel weinig concrete locaties of specifieke gebeurtenissen te herkennen, juist om die link met de echte wereld en maatschappij niet te maken. Ons werk is bovenal een ode aan de verbeelding.’
 
Goyvaerts – ‘Het is dan ook geen toeval dat mensen onze voorstelling heel verschillend interpreteren. Sommigen vinden het een grappige show, terwijl anderen ze juist heel serieus opnemen. Eigenlijk mission accomplished, want zelf hebben we de toon of aard van het stuk bewust in het midden gelaten, zodat iedereen eruit kan halen wat hij of zij zelf wilt.’
  
EXit – Jullie maken performance art; een ruim begrip. Waar mogen we ons visueel aan verwachten?
 
Merkx – ‘Aan van alles! Zoals gezegd zijn er videobeelden, maar verder onder andere ook vliegende oranje stenen, een rijdende tuinkabouter en ook wel wat dans natuurlijk – al is dans in ons geval misschien wat veel gezegd (lacht).’
 
Goyvaerts – ‘Eigenlijk zien we onze voorstelling als een bewegend kunstwerk. De verschillende media waarvan we ons bedienen, komen zeer organisch en spontaan tot stand. We vertrekken steeds van ideeën, nooit vanuit het fysieke materiaal. De vormgeving volgt dan later en is eigenlijk ondergeschikt. Of het nu een installatie, video of theater is, het inhoudelijke idee staat voorop.’
  
 
 
 

Prijzenregen voor ‘Brugse ‘ Gotye tijdens Grammy Awards

 
 

Grammy
 
 
Gisteravond vond in het Staples Center in Los Angeles de uitreiking plaats van de 55ste editie van de Grammy Awards, zeg maar de Oscars van de muziekindustrie. In totaal werden maar liefst 70 muziekprijzen netjes uitgedeeld.
 
Grootste slokop was Gotye, de in Brugge geboren Wouter 'Wally' De Backer die maar liefst drie beelden op het podium mocht gaan oppikken: de prijs van 'Best Alternative Album' voor zijn cd ‘Making Mirrors’, in de categorie van 'Best Pop/Duo Performance' viel hij dan weer in de prijzen met het nummer 'Somebody That I Used To Know' (ft. Kimbra) en een derde verzilverde nominatie kreeg hij met 'Record Of The Year'. De Backer mocht die prijs uit handen nemen van Prince, iemand waar hij altijd naar heeft opgekeken. ‘Ik ben met zijn muziek opgegroeid en het is door hem dat ik muziek ben gaan maken,’ zei hij.
 
Alhoewel Gotye al lange tijd Brugge heeft verlaten, draagt hij die stad nog altijd in zijn hart. Zijn hele familie (langs vaders kant) woont in Brugge en omstreken. In november laatstleden hield hij, na zijn concert in het Antwerpse Sportpaleis, een mooi familiefeest en sprak hij al zijn familieleden aan in bijna perfect Nederlands (met een Australisch accentje). Hij gaf toen aan ons te kennen dat hij wel weer eens een tijdje in Brugge wil komen wonen…. (ADC)
 
 

Trio of met vijf op Valentijn

 

Bruno
Bruno Vansina op Valentijn in De Werf
 
Wie als soundtrack voor de avond van 'Sint-Valentijn' jazz wenst, wordt komende donderdag niet enkel op zijn haar/wenken bediend, maar ziet zich zelfs extra verwend wegens keuzemogelijkheid tussen een trio of een quintet.

 
In Parazzar komt zangeres Marie-Paule Franke met (de helft van) haar Dreamband een Valentijnconcert geven. Jouni Isoherranen (bas) en Erik Vermeulen (piano) zijn haar gezelschapsheren in een programma met zowel temperamentvolle interpretaties van standards als composities van haar eigen hand. Aan Erik Vermeulen komt bovendien de eer toe de piano in te wijden die vanaf nu een vertrouwd deel van het meubilair in de Soulbar wordt, waardoor ook toetsenvirtuozen voortaan kunnen worden uitgenodigd naar het (ook al nagelnieuwe, vaste) podium Het concert start om 21.00 uur, maar wie zich helemaal in Valentijnsfeer wil onderdompelen kan vooraf aanschuiven voor een speciaal menu (vanaf 18.30 uur: reserveren verplicht).
 
Hoeft het Valentijngehalte niet zo uitgesproken, valt vocale jazz minder in de smaak of gaat de voorkeur uit naar een iets voller geluid, dan weet men zich die avond in De Werf verzekerd van een alternatief. Bruno Vansina komt er “Stratocluster” (W.E.R.F.105) voorstellen, zijn nieuwe CD die hij in New York opnam samen met Bert Cools (gitaar), Jos Machtel (contrabas) en Teun Verbruggen (drums). Bovendien verleende Steve Nelson (vibrafonist in het Dave Holland Quintet) zijn medewerking. Die is er donderdag niet bij, pianist Bart Van Caenegem daarentegen wel. “Got thru hi school listening to Frank Zappa.”, schrijft Vansina in zijn bio: ik weet waarheen op 14.02. (PJG)