Exit Magazine

Maandelijks Brugs Cultuurblad

Categorie Archieven: Uncategorized

Feest in (vroegere) drukkerij Die Keure

Drukdoenery
 
BAL POPULAIR vs DON QUIXOTE
 
Na een druk en woelig jaar organiseert kleinVerhaal op zaterdag 24 november een BAL POPULAIR in de leegstaande bedrijfsgebouwen van drukkerij Die Keure in de Oude Gentweg.  
Ditzelfde weekend, op 23, 24 en 25 november, presenteren het Brugse Donkey Kollektief en het Franse Prohibited Collectief, die beiden een atelier bezetten in de Drukdoenery, een eerste luik van hun tentoonstellingsproject onder de titel DonQuixote_pART.01. Naast de expo die het hele weekend telkens vanaf de middag vrij te bezichtigen is, staat ook de punkband Clepto (Saudi-Arabië) en een Costa Ricaanse volxkeuken op het programma. 
 
ROLLER SUNDAY
 
De oude drukkerij was in de jaren dertig ooit een rolschaatsbaan. Zondag 9 december van 13u tot 18u willen we de geschiedenis van de site alle eer aandoen en organiseren we samen met Insein Radio(one of Villa Bota's finest) de Crazy Roller Sunday! Gratis ingang voor jong en oud, bind de rolschaatsen aan, grabbel links of rechts naar je seventies of eighties outfit en laat je rijden op de crazy disco grooves powered by Insein Radio. De tunes van deze namiddag worden daarenboven live uitgezonden door Villa Bota. Na enkele rondjes schaatschaos kan je energie opslaan aan de milkshake en hotdog bar. Voor diegenen die de kasseibrand op de knietjes nu al voelen gloeien, timmeren we alvast een ehbo post met bevallige verpleging in mekaar.
 
kleinVerhaal vzw • Blankenkenbergse Steenweg 14b 8000 Brugge • www.kleinverhaal.beinfo@kleinverhaal.be
 
 
 

Klara bezet Brugge

Iedereen_klassiek
Chantal Pattyn wil iedereen aan de klassiek
 
Zaterdag 1 december wordt een muzikale dag als nooit tevoren: zelfs in de winkelstraten en op de ijspiste zal uitsluitend klassieke muziek weerklinken. Daarnaast vormt het Concertgebouw het kloppend hart van de evenementen die plaatsvinden in het kader van het Klara-initiatief Iedereen Klassiek.
 
Klara-Nethoofd Chantal Pattyn wil ‘Iedereen aan de klassiek, want klassiek is er voor iedereen. Klassiek is er in alle maten en gewichten, voor alle emoties en heel veel momenten’. Op 1 december rekent ze daarvoor op de massale aanwezigheid van de Bruggeling die talloos veel concertjes kan bijwonen, evengoed zijn favoriete muziek mag komen toelichten of wil meezingen met Bach (of meewerken aan het stiltemoment van John Cage).
 
Iedereen Klassiek is bovendien een mooie gelegenheid om alle Brugse actoren aan het werk te zien: de 120 studenten van het Conservatorium, orkest Artis Dulcedo, de vele Brugse koren, Anima Eterna Brugge, het Kamerorkest, Capriola Di Gioia, stadsbeiaardier Frank Deleu, organist Ignace Michiels en anderen. De dag vangt aan om 11 uur met Zot van Bach (Concertzaal) en loopt tot 18 uur met de Bolero die wordt uitgevoerd door de Koninklijke Harmonie van de Gidsen en percussionist Koen Plaetinck. In de Kamermuziekzaal is plaats voor het meer intieme programma Mozarts Kleine Nachtmuziek, Gregoriaanse gezangen en het duo Jos Van Immerseel-Claire Chevalier met muziek van Debussy.
 
Een apart luik vindt ‘buiten’ plaats met evenementen op de Markt en ‘t Zand, maar eveneens enkele fitness- en spinningsessies in de Rodenbachzaal van het Belfort, geleid door de bekende Brugse instructeur Steve Boedt. (LF)
 
Iinfo: www.klara.be    
 

Dansen op strijkers

 
Steven_decraene_conducting
Dirigent Steven Decraene (foto Johan Devrieze)
 
 
Dansen op strijkers

 
De nieuwste danscreatie van Les SlovaKs, op 23 november in de Stadsschouwburg, brengt ook de Brugse, in Gent wonende, dirigent Steven Decraene naar deze stad. Het programma heet Fragments en krijgt hier een première toe bedeeld.
Fragments wordt voor het eerst en (voorlopig) eenmalig opgevoerd in de Brugse Stadsschouwburg met live-bezetting: acht eerste violen, acht tweede violen, zes altviolen, zes cello’s en drie bassen. Daarvoor gaat zelfs de orkestbak open. Dirigent is Steven Decraene. Vorig seizoen nog presenteerde hij samen met zijn Pulsarensemble en Filip Jordens in de Brugse Stadsschouwburg, Hommage à Brel Symphonique. Hij is tevens medeoprichter van het Brugse Symfonisch Orkest Artis Dulcedo.
 
EXit: U bent verknocht aan de Stadsschouwburg, lees ik.
Steven Decraene: ‘Ik kom er ontzettend graag om uiteenlopende redenen. Er hangt een huiselijke sfeer die mij stimuleert om nog iets meer van mezelf te geven. Er is ook het schitterende gebouw, maar ook zeker de mensen die er werken. Er is een eerlijk en intiem contact.’
 
EXit: Wat is de band tussen het dansensemble Les Slovaks en het Pulsar Ensemble?
Decraene: ‘Pulsar is ontstaan in de schoot van danscollectief en het is wonderlijk om te zien hoe het ‘matcht’ tussen beide. Les Slovaks onderzoekt de dansstijlen met veel respect, zo laten wij ook de muzikale zeggingskracht primeren. En er is het verlangen naar artistieke ontvoogding dat beide ensembles met elkaar verbindt’

EXit: Is Pulsar een orkest of een klein ensemble?
Decraene: ‘Pulsar heeft geen vaste samenstelling, we passen ons aan aan de artistieke noden van de productie. We werken wel vanuit een kern van vooral Vlamingen, maar ook Walen, Brusselaars en Fransen krijgen hier onderdak. Voor Fragments, een creatie van de Franse componist Simon Thiérrée, werken we met 32 strijkers die een plaatsje zullen krijgen in de Brugse orkestbak. Het woord Pulsar (‘een ster die implodeert’) staat hierbij voor de energie die vrij komt en vervolgen weer verdwijnt. (LF)

 Les Slovaks Dance Collective, Fragments, Stadsschouwburg, 20 u. www.ccbrugge.be
 

Greet Bosschaert tekent prachtig alfabetboek

Greet_bosschaert

De Brugse illustratrice Greet Bosschaert heeft met ‘Quique verzamelt het alfabet’ een heel mooi boek geïllustreerd, bedoeld voor ‘iedereen vanaf vijf jaar’. Quique is een klein vogeltje dat wil leren lezen en schrijven en daarvoor stad en land afvliegt om nieuwe vogels en letters te leren kennen.

Greet Bosschaert en Elly van der Linden, een Nederlandse taalpedagoge, vormen een sterk duo met al vijf boeken op het gemeenschappelijke palmares.  Elly bedacht een verhaaltje van Quique (een Zuid-Afrikaans woord), maar vermeed de clichés van het klassieke alfabetboek. Het resultaat leest pittig over vogels in hun biotoop, en leert en passant de letters van het alfabet aan.

Greet maakte daarvoor twaalf dubbele paginagrote illustraties in haar stilaan vertrouwde collagestijl. Ze vertrekt meestal van een afdruk van een geschilderde achtergrond die ze daarop bewerkt met uitgeknipte en vaak ingekleurde figuren. Het eindresultaat oogt origineel met rijk gevulde expressieve kleurenplaten die evenveel verhalen vertellen. Bij elke letter hoort een verhaaltje en een vogel, maar voor die letters waarvoor geen vogel beschikbaar (c, x en y) is, bedenkt ze drie fantasievogels.

Met ‘Quique’ is de Brugse illustratrice al aan haar 35ste boek toe. Ze publiceert afwisselend bij Clavis en De Eenhoorn en werkt nog deeltijds in het schrijfwinkeltje Symposion in Oostmeers 41. (LF)

Info: Quique verzamelt het alfabet, uitgegeven bij Clavis, 15,95 euro.

Lara Taveirne geeft jongerentheater nieuwe impulsen

Lara_taveirne

Lara Taveirne
 
‘Wie meedoet, wil gewoon doodgraag spelen’
 
Na Tourne Soll twee jaar terug en Davina sans compromis in 2007, pakt Lara Taveirne uit met nieuw werk. Moedervlek is de titel van het stuk dat ze in Torhout presenteert. Op 1 december is nog werk van haar te zien in Het Entrepot. Sinds een tweetal jaar begeleidt ze er jongeren tijdens de reeks theaterworkshops in opdracht van De Werf en Het Entrepot.
  
EXit : Waarom een stuk in Torhout?
Taveirne: ‘Ik heb Moedervlek geschreven op vraag van het gezelschap Sint-Rembert uit Torhout. Aanvankelijk was ik wat terughoudend, want ik was absoluut niet thuis in de wereld van het amateurtheater en dacht dat het er wat ouderwets aan toe zou gaan. Niets is minder waar. Ik word omringd door een ploeg die alles in het werk stelt om mijn ideeën te verwezenlijken.’
 
EXit : Het stuk zoemt in op een niet alledaags gegeven?
Taveirne: ‘Moedervlek gaat over een gezin van elf kinderen. Ze hebben allemaal dezelfde moeder, maar niet dezelfde vader. Niet alledaags, maar wel niet onrealistisch. Het idee ontstond na het zien van een documentaire over een gelijkaardige situatie in Nederland. Ik heb het allemaal wel wat uitvergroot. Elf plattelandskinderen doden aan het eind van de zomer de tijd met spelletjes spelen, zonnebaden, ruzie maken, … In hun schijnbaar eenvoudige gesprekken voel je hun zware onderliggende gevoelens en hun grote vragen.’
 
EXit: Vanwaar dit thema?
Taveirne: ‘Ik vind het fascinerend hoe bloedverwantschap mensen onherroepelijk aan elkaar vastbindt. In dit geval is hun bloedverwantschap dubbelzinnig. Soms trekken ze zich aan elkaar op, soms zijn ze elkaars te vrezen concurrenten. Ze proberen de puzzel van het liefdesleven van hun moeder te leggen en daar hebben ze elkaar voor nodig. Het klinkt misschien wat zwaar op de hand, maar de dialogen zijn vaak heel direct en herkenbaar en dat zorgt voor een zekere luchtigheid.’
 
EXit: U geeft straks ook theaterles in Het Entrepot?
Taveirne: ‘Drie jaar terug zijn Het Entrepot en De Werf gestart met workshops theater voor jongeren van 12 tot 18. Waar je in het conservatorium vaak pas na enkele jaren echt kunt gaan spelen, gaan wij meteen de vloer op. Wie meedoet, wil gewoon doodgraag spelen. Vandaag zijn er een veertiental deelnemers, maar we zouden heel wat meer jongeren kunnen warm maken, mochten we ook een echte voorstelling brengen.’
 
 EXit: Waarom gebeurde dat tot nu toe niet?
Taveirne: ‘Omdat we de indruk hadden dat onze jongeren er nog niet echt klaar voor waren. Er leeft bij hen nog steeds een beetje een ouderwets beeld van wat theater maken is. Ze willen nog altijd graag dat afgewerkte verhaaltje. Ze denken meteen aan heel typische figuren in stereotiepe kostuums. Met onze workshops willen we hen laten zien dat hedendaags theater veel meer is, dat niet alles hoeft uitgelegd worden.’
 
EXit: Wat mag het publiek verwachten van het ‘toonmoment’?
Taveirne: ‘We presenteren op 1 december 2012 geen afgewerkte voorstelling. We willen gewoon laten zien waar we de afgelopen tijd mee bezig zijn geweest. Niettemin denk ik dat de tijd stilaan rijp is om met de jongeren een volwaardig stuk te maken. Ik blijf ervan dromen om opnieuw in eigen stad een jongerenproductie te maken.’  (SIGRID DEVISCH)
  
Info zaterdag 24 november, vrijdag 30 november en zaterdag 1 december 2012 om 20.00 uur, zondag 2 december 2012 om 15.00 uur, CC De Brouckere Torhout, t 050 21 21 32, www.sintrembert.be
 
 
 
 

Expo, muziek en visuals van Ynoji op TANK 11 in Het Entrepot

 
 

Exit_ynoji_4
 
TANK in Het Entrepot wil jonge artiesten en/of kunstzinnige jongeren de kans geven om een programma samen te stellen waar ze zelf 'weg' van zijn. De geluidskunstenaars van Ynoji, tweede stek op Westtalent mogen op vrijdag 16 november de avond cureren. We spraken met Lucian Ditulescu.
 
EXit: Dit is een ideale gelegenheid om eens de helden van Ynoji aan bod te laten komen in Het Entrepot?
Lucian Ditulescu: 'Je zal op TANK11 niet echt de helden van Ynoji zien, wel meer een kleine verzameling van excentrieke persoonlijkheden in de vorm van beeld en geluid, elk met een eigen verhaal. Wat dat verhaal is, moet de kijker en/of luisteraar met zijn eigen verbeelding zelf invullen. Het draait meer rond het gegeven "Wat voel jij als je dit hoort of ziet?", en niet "Wat heb ik – of zeg maar Ynoji – gehoord of gezien?"’
 
EXit: TANK#11 wordt een combinatie van expo, muziek en visuals. Wie of wat komt er precies aan bod?
Ditulescu: 'Er staan drie audiovisuele acts op het programma waaronder eentje van mezelf. Die dag zal ook mijn 2de EP uitkomen, getiteld 'Quemira'. Mijn show zal dus als inleiding dienen op die release. De twee andere muzikale acts zijn kennissen die mij het afgelopen jaar beïnvloed hebben: Sluggart en 6siss. Ze leunen ook dicht aan bij wat ik doe, vooral qua sfeer en sound. Voor de beelden opteren we ook voor kennissen via een kleine fototentoonstelling over bestaande en onbestaande persoonlijkheden. Namen? Djanlissa Pringels, Dirk Driesen (ook gekend als dEE of BpOlar) en HanLeese (coverdesigner bij XtraplexRecords, een klein label waar ik bij zit).'
 
Lees meer in EXit november over Ynoji.

Muzikaal vuurwerk in Soulbar Parazzar

 
 

Martini-sanders-lash
 
Zoals al te lezen in uw papieren EXit van november, kiest Joeri Hostens er doelbewust voor om op het podium van Soulbar Parazzar muzikanten samen te brengen die nooit eerder of zelden samen hebben gespeeld, waardoor zijn etablissement de functie vervult van ontmoetingsplaats voor try-outs.
Geheel in de geest van deze filosofie nodigt hij op 18 november publiek met zin voor muziek die buiten de lijntjes kleurt uit om in intieme sfeer deelgenoot te worden van wat een speciaal voor die avond samengesteld trio on the spot zal creëren.
Saxofonist Daniele Martini, geboren in Rome maar intussen met Brussel als uitvalsbasis, is niet voor één muzikaal gat te vangen en verleende tot nu toe zijn medewerking aan tal van projecten die zich in een zeer breed spectrum situeren. Ook drummer Mark Sanders is een druk gesolliciteerd man die reeds zowat overal ter wereld heeft gespeeld en op 120 CD’s is te horen. De double bass zal worden beroerd door Dominic Lash, die zichzelf grotendeels autodidact noemt en vooral actief is in de improvisatiescene. Deze drie samen: het houdt de belofte in van een memorabele avond… (PJG)
 
Praktisch: zondag 18 november om 20.30 uur stipt – 10 VVK
 
 

Ann Broeckaert brengt debuutroman Schaduwvrouw uit

 

Cover_schaduwvrouw

De Brugse schrijfster Ann Broeckaert debuteerde begin oktober met Schaduwvrouw. De roman, uitgebracht onder het pseudoniem Ann Bé, vertelt het avontuurlijk relaas van Cécile, een jong meisje dat langzaam volwassen wordt in een wereld dat soms onverwachte wendingen met zich meebrengt.

Schaduwvrouw is gebaseerd op persoonlijke ervaringen met een vleugje fantasie. Het verhaal vangt dan ook aan in 1953 wanneer de elfjarige Cécile door haar ouders naar een kostschool wordt gestuurd, een strenge omgeving waar Broeckaert zelf heel wat tijd heeft doorgebracht. Ook haar verleden in Congo, waar de auteur heeft gewoond van 1969 tot 1971 met haar echtgenoot en twee kleine kinderen, komt aan bod. Een drie jaar durend avontuur dat de schrijfster nooit van zich heeft kunnen afschudden en dat tot op vandaag nog steeds angstaanvallen bij haar teweegbrengt. Broeckaert poogde deze geschiedenis reeds jaren geleden uit te brengen maar de gevoelige materie raakte nooit gepubliceerd. Schaduwvrouw begon aanvankelijk met het Congohoofdstuk maar groeide uit tot een levensverhaal dat feit en fictie met elkaar vermengt en waar liefde, vriendschap en dromen centraal staan.

Zes jaar geleden begon Ann Broeckaert met enkele gelijkgezinden het Brugse Schrijverscollectief, een schrijversgezelschap dat inmiddels zes boeken met korte verhalen heeft gepubliceerd. Gestimuleerd door deze ervaring schreef  Broeckaert een herwerkte versie van een roman waar ze vijftien jaar eerder aan begonnen was. Vastberaden om Schaduwvrouw te publiceren heeft Broeckaert uiteindelijk de beslissing genomen de roman in eigen beheer uit te geven. (LDD)

Info ‘Schaduwvrouw’, Ann Bé
 €23,27, www.shopmybook.com, 411p.

Woord én jazz op 16.11 in De Werf

Ifa_y_xango_2
Ifa Y Xango in De Werf
 
Boudweg beweren dat “Fragments of the Book” (11.10), de eerste aflevering van het driedelig project “SPOKEN thing”, een onverdeeld succes is geworden, zou mij van andere – die avond trouwens slechts gering in aantal – aanwezigen geheel terecht het verwijt kunnen opleveren de waarheid geweld aan te doen. Zelden heb ik een voorstelling in De Werf zulke sterk uiteenlopende meningen weten losweken. Eén toeschouwer hield het na amper een kwartier letterlijk voor “bekeken” en vond het veruit boeiender de resterende tijd in de foyer door te brengen; anderen hoorde ik als enige verdienste van Luanda Casella definiëren dat ze er in was geslaagd wat tekstfragmenten uit de Engelstalige versie van “Het boek der Rusteloosheid” (Pessoa) uit het hoofd te leren, terwijl de bijdrage van pianist Christian Mendoza nauwelijks als muziek werd bestempeld. Het andere, meer positieve kamp – waarin ikzelf bleek te zijn beland – vond het net een juiste en dus terechte keuze van de Braziliaans-Belgische spoken word artieste om die op zich al beklijvende teksten sober en zonder effectbejag te brengen en kon de bijhorende live soundtrack wel degelijk appreciëren. Kortom: programmator Benny Claeysier kreeg niet bepaald unaniem lof toegezwaaid voor dit experiment in meerdere afleveringen.
 
Benieuwd dus naar zowel de opkomst als de appreciatie voor luik 2, “This is not a flirt, I’m only sitting here because I tripped and I fell” op 16.11. Dit keer op tekst van Casella zelf en met als muzikale partners DJ Grazzhoppa en cellist Lode Vercampt, beiden vertrouwde companen van haar in de groep Electric Barbarian.
 
Overigens: wie zich door dergelijk project minder aangesproken voelt, zou toch kunnen overwegen die avond De Werf te betreden, want de performance is slechts de helft van een double bill. Op het programma staat, in het kader van Jazz Lab Series, nl. ook IFA Y XANGO: deze zeven gretige youngsters wonnen in 2011 de Jong Jazztalent wedstrijd op Gent Jazz en mochten daarom dit jaar het festival openen! Na Gent komen ze nu ook Brugge overtuigen van hun muzikale kunnen. (PJG)
 
Praktisch: vrijdag 16 november – 12 € / 9 € / 7 € – www.dewerf.be
 
 
 
 
 

De dans van Josse

Josse1

 
Josse De Pauw danste 2 avonden in De Werf
 
“Een dansje doen. Een mens doet een dansje.” Dat waren de openingswoorden van Josse De Pauw nadat hij eerst op het door het Kris Defoort Trio aanstekelijk gespeelde “Tokyo dreams ouverture” de daad vóór het woord had gevoegd. Wat volgde was een tekst over hetgeen ouder worden met het menselijk lijf doet en over hoe een man in de loop van zijn leven anders aankijkt tegen dansen. Blijkt tijdens zijn jonge jaren de dans een jachtmethode om een “droomlijf” te pakken te krijgen, dan volgt vaak daarna een periode waarin hij niet meer tot dansen komt: er is dat verlammende gevoel gevangen te zitten omdat aan zoveel verwachtingen op allerlei vlak moet worden voldaan, waardoor alles tot saaiheid verwordt. Met soms als gevolg gedurende een bepaalde periode – meestal vergeefse – pogingen om monnik te worden. Tot de dag dat hij plots tóch weer zin krijgt… in een dansje!
 
De Pauw bracht zijn zelfgeschreven en bij momenten hilarische tekst met verve en overtuigend, kreeg het publiek vaak aan het lachen met rake observaties en herkenbare situaties – bv. hoe men er tijdens een reünie met zogenaamde oude vrienden hevig naar kan verlangen thuis en alleen te zijn – en slaagde er zelfs in de volgelopen zaal namen van ziektes mee te laten scanderen op het ritme van de levend gespeelde muziek. Die soundtrack was verweven met thema’s uit het werk van Thelonious Monk: de legendarische jazzpianist stond tijdens optredens nogal eens van de pianokruk op om in zijn eentje rondjes te draaien terwijl een lid van zijn groep soleerde.
 
Mooi was dat men de visu kon vaststellen hoe de acteur genoot van de muziek, terwijl de muzikanten op hun beurt werden verrast door wat De Pauw bracht en vooral door de manier waarop. Eén enkel woord van milde kritiek bij deze voor het overige bijzonder geslaagde en gesmaakte samenwerking: het was een minder gelukkige ingeving om de voorstelling te laten eindigen met de projectie van een reeks door Benoit Van Innis “betekende” zwart-wit foto’s die Bache Jespers van de acteur heeft gemaakt.
 
Beide vertoningen waren uitverkocht, en terecht. Wie “An Old Monk” nog wil zien – wat ik bij deze graag aanbeveel – zal op verplaatsing moeten in België, of zelfs over de grens (Nederland, Zwitserland). (PJG)

Josse2