Mis deze kans niet, beste lezer, want de alom geprezen tentoonstelling van de Nigeriaans-Belgische kunstenares Otobong Nkanga in het Sint-Janshospitaal loopt nog tot 25 september en dan is het schone liedje uit. De publieke opkomst is al groot, de appreciatie nog groter en daar bovenop is er een prachtig uitgegeven catalogus, een pareltje uit de stal van Hannibal. Een terugblik.
Foto Matthias Desmedt
De bezoekende buitenlandse pers was laaiend enthousiast. Zij noemde Otobong ‘recognised worldwide as one of today’s most promising contemporary artists’. Het Art Dependence magazine noemde haar famed voor haar installaties en performances. Otobong focust inderdaad haar werkmateriaal op concepten als identiteit en ruwe materialen als een symbool voor territorium, macht en conflict.
The (daily) Art Newspaper prijst de tentoonstelling als ‘une paysagequi prête à la decouverte et la méditation’. De Nederlandse krant NRC komt ongeveer tot dezelfde conclusie: ‘Wie vertrouwd is met haar werk weet dat het vaak om tekeningen, installaties en performances gaat waarin ze focust op onder meer grondstoffen, als symbool voor macht.’
Opvallend in de tentoonstelling zijn de gedichten die op tapijt zijn uitgevoerd over het hele parcours. Otobong: ‘Mijn gedichten in dit museum zijn deels opgedragen aan het sint-janskruid dat in vroegere tijden aangewend werd bij depressieve stemmingen.(zie ook de kruidenverzameling in de buitentuin).’
Klinkt Otobong geëngageerd, toch beseft ze dat er valkuilen zijn. ‘De ultieme waarheid bestaat niet. Kunst hoeft dat perspectief niet te veranderen. Als een kunstwerk kan laten zien dat er meerdere vormen van kijken zijn, dan heeft het zijn werk gedaan.’
Ook LaLibre Belgique was op post. Zij vindt de tentoonstelling ‘één van de mooiste die je deze zomer kunt bezoeken’. Het meest frappant vindt La Libre ‘de monumentale en virtuoze gerealiseerde tapijtenseries. De persman vindt het werk van Otobong ‘machtig, poëtisch en politiek’.
Otobong Nkanga groeide op in Nigeria, maar verhuisde vrij snel naar Europa, richting Parijs en Amsterdam. Recent verwierf ze heel wat prestigieuze prijzen. Ze is een graag geziene gast op de biennales en op de Documenta’s van deze tijd. Haar ‘exposition’ in de kunsthalle van Bregenz in 2021 ‘fut mémorable’. (LF)
Pluim voor Michel Dewilde
De tentoonstelling is grotendeels het werk van curator Michel Dewilde. Hij houdt van kruisbestuivingen in de kunst of de confrontatie tussen klassiek en hedendaags.
Michel Dewilde: ‘Musea Brugge organiseert geregeld nieuwe collectiepresentaties en tijdelijke tentoonstellingen oude kunst, maar ze nodigt ook graag hedendaagse kunstenaars uit die in dialoog treden met de locatie, de collecties of het werk van één bekende kunstenaar.’
‘Een overzicht? In 2003 bracht de Zuid-Afrikaanse fotograaf Sany Mofokeng zijn tentoonstelling Chasing Shadows naar het Sint-Janshospitaal. In 2017 ging de Iraanse kunstenaar Barbads Golshiri met zijn project Orifeus en Oublietta in dialoog met Het Laatste Oordeel van Hieronymus Bosh. Datzelfde jaar was de Zuid-Afrikaanse kunstenaar William Kentridge te gast in het Sint-Janshospitaal met Smoke, Ashes, Fable, een opmerkelijke tentoonstelling waarin Kentridge een dialoog opzette met het werk van Marchel Broodthaers. Tenslotte was er in 2020 de Syrisch-Amerikaanse kunstenares Diana Al-Hadid die een intrigerend site-specific werk bedacht, geïnspireerd door het werk van Hans Memling. De tentoonstelling van Otobong Nkanga zet dit tentoonstellingsparcours voort. Ze staat in het teken van het nieuwe museumbeleid en de oprichting van de nieuwe kunsthal BRUSK.’ (LF)
___
De tentoonstelling loopt nog tot 25 september in het Sint-Janshospitaal. De cataloog kost 45 euro en is een uitgave van Hannibal.
Exit Magazine 