Exit Magazine

Aan de vooravond van zijn 90ste (!) verjaardag maakt de Brugse kunstenaar Guido Dobbelaere zich op voor zijn expo ‘Leestekens van de overtocht’ dat van 20 september tot 6 oktober loopt in de Bogardenkapel (Katelijnestraat 86, Brugge). ‘Ik heb net een nieuwe hartklep gekregen en kan dus weer een tijdje verder’, zegt de man die abstracte landschappen schildert

met Brugse zwanenveren en met trefzekere zinnen het leven in poëzie vat.

Hoogbejaard is een woord dat niet van toepassing is op de 89-jarige Guido Dobbelaere. Niet met schuifelende pantoffels, maar met een stevige tred leidt hij mij naar zijn atelier in Assebroek waar hij bijna elke morgen enkele uren aan de slag gaat met verf en veer. Ik zie zijn blinkende ogen niet alleen ‘lust for life’ uitstralen, maar vooral ook ‘lust for painting’.

‘Hoe begin je aan een schilderij?’ vraag ik hem. ‘Ik weet vaak helemaal niet wat ik ga schilderen. Soms heb ik een idee in mijn hoofd,

maar meestal breng ik bijna achteloos verf aan op het doek en zie waar het naartoe gaat. Dan komt er een moment waarop het geheel van kleur, licht en donker emoties oproept. Vaak is er een landschappelijke herkenning. In die richting werk ik dan verder, tot landschap en ziel één worden.’

Dit zijn zijn ‘soul landscapes’ zoals hij ze zelf graag noemt. Of het fysiek niet te zwaar is op zijn leeftijd? ‘Schilderen is de minst belastende van alle werkzaamheden die ik overdag uitvoer. Maar schilderen is geen ontspanning en ook geen bezigheidstherapie. Het is voor mij een intens en tegelijk rustgevend proces. Het raakt, samen met poëzie schrijven, de kern van mijn wezen. In mijn atelier – met Bart Stouten van Klara op de achtergrond – ga ik op in mijn eigen wereld.’

Wat opvalt, is het werkmateriaal van Dobbelaere. Hij schildert hoofdzakelijk met veren van Brugse zwanen. De zwaarste pennen van de mannelijke zwanen die net hebben geruid zijn de beste. ‘Zwanenveren zijn zeer soepel en stevig, je kunt er alles mee schilderen, je kunt er subtiel en teder mee aaien, maar je kunt er ook heftig mee te keer gaan op het doek.’ Het heeft voor de kunstenaar met de jaren een bijna magische en rituele dimensie gekregen. Handmade in Brugge…

Vóór hij begon te schilderen was hij ook fotograaf. ‘Kunst- en reportagefotografie lagen aan de basis van mijn artistieke bewustwording. In de zeventiger jaren heb ik in opdracht van de toenmalige vliegtuigmaatschappij Sabena bijna tien jaar lang fotoreportages en diamontages gemaakt over hun overzeese bestemmingen. En met de Brugse fotokring Kalliarte gaven we in 1988 een prestigieus fotokunstboek over Brugge uit.’

In die tijd bouwde Guido een loopbaan uit in het onderwijs, als docent Duits en Nederlands aan het Hoger Technisch Instituut Brugge (waar nu het gebouw van de KU Leuven staat).

Innerlijke landschappen

Bij de opening van Dobbelaere’s tentoonstelling in september verschijnt ook het boek ‘Leestekens van de Overtocht’ met nieuwe poëzie van zijn hand en foto’s van zijn recente schilderijen. Hoe staan poëzie en schilderwerk tegenover elkaar? ‘Ik zie ze niet apart. Ze zijn uit een zelfde emotie ontstaan en staan vaak in interactie tegenover elkaar. Het gaat over saudade, melancholie, schoonheid, verlangen naar elders. Er is natuurlijk een groot verschil in medium. In het schilderen ben ik misschien vrijer en abstracter, in poëzie hangt de emotie vast aan woorden, die een veel concretere lading hebben dan kleur en verf.’

Yves Beaumont, zelf schilder en docent Schilderkunst aan de Brugse Academie, schrijft in de inleiding van dit boek: ‘De schilderijen roepen een sfeer op van melancholie en intensiteit, en voelen aan als verweerde maar vlot en vloeiend geabstraheerde innerlijke landschappen. Landschappen van de ziel. Het coloriet is bedachtzaam, hier en daar fluweelzacht, maar op een ander doek valt dan weer de robuustheid op. Diverse zachte blauwen wisselen elkaar af, felroden tot vage okers eisen elk hun recht op, en hier daar komen grijstinten aan de oppervlakte turen. De kleuren dansen en dwarrelen heen en weer op het doek en zorgen voor een geheel dat spanning en emotie toont’.

Voor alle duidelijkheid: dit is geen overzichtstentoonstelling, beklemtoont Dobbelaere. ‘Aan de wanden van de kapel hang ik in hoofdzaak werken van de laatste vijf jaar, afgewisseld met recente gedichten. Ik ben nog volop bezig met de creatie van een paar nieuwe schilderijen voor de tentoonstelling. In mijn atelier staan meestal drie ezels met werk erop. Soms werk ik aan alle drie tegelijk. Altijd op zoek naar nieuwe impulsen, naar meer intensiteit of subtiliteit in de vormgeving. Het blijft een boeiende en uitdagende bezigheid. Zolang ik schilder, zal ik leven, en omgekeerd misschien ook wel. En zolang er Brugse zwanen zijn…’ (ADC)

De tentoonstelling ‘Leestekens van de overtocht’ is te zien van 20 september tot 6 oktober in de Bogardenkapel (Katelijnestraat 86, Brugge). In Galerie Indigo (Kerkstraat 15, Damme) hangt er ook werk van Guido Dobbelaere, nog tot 15 september.

http://www.ccbrugge.be en http://www.indigoartgallery.be