Grant
Rutger Moelaert (bas), Dominiek De Groote (zang, gitaar, mondharmonica) en Tony Somers (drums) hielden de groep Grant in 2006 boven het doopvont en kregen recent versterking van Tom Demeyer (piano/keys). Ze trekken zich op aan bands als Crowded House, David Gray, Fink, John Hiatt, Chris Withley, Ryan Adams en dat is duidelijk te horen op hun tweede cd Until Dawn. Een warme soundtrack voor de koude winterdagen!
Dominiek De Groote: ‘In vergelijking met onze eerste schijf Real hebben we gemerkt dat op Until Dawn de inbreng van pianist Tom groter is dan we aanvankelijk dachten. Deze nieuwe laag tekent de songs en de melodieën, terwijl de songs vroeger veel ruwer klonken en vooral gebouwd werden rond de zangpartijen en de bas en drum als ruggengraat hadden. De ritmes zijn nu ook veel gevarieerder en de drum- en basdelen zijn veel sterker uitgebouwd. Deze verse cd klinkt gewoon ook anders omdat we in een andere omgeving werkten en deze keer konden rekenen op Lander Deroo voor mixing en mastering van de 11 songs. Het is zijn 'kunst' die het geheel heeft afgemaakt.’
EXit: Hoe ontstaat een song bij Grant?
De Groote: ‘Als frontman breng ik tijdens repetities ideeën en melodieën aan en we laten dat broeden. We zoeken veel naar de beste ritmemogelijkheden, de gepaste opbouw, bridges…, maar de tekst wordt veelal pas op het einde vastgelegd. De melodielijnen krijgen dus eerder vorm dan de tekst zelf, al zijn er vaak in het begin al enkele sterke zinnen die aan de song vasthaken. We voelen elkaar op dat vlak goed aan: onze neuzen staan in dezelfde muzikale richting.’
EXit: Ervaar je als frontman geen gêne om je diepste zieleroerselen aan de boze buitenwereld prijs te geven?
De Groote: ‘Eigenlijk maak ik die reflectie niet. Het is nooit een verhaal van mezelf dat centraal staat – al schuilt dit altijd wel achter het hoekje. Vaak schrijf ik over gevoelens waar ieder mens wel eens mee geconfronteerd wordt en probeer ik de song emphatisch op te bouwen: ik leg nuances zodat eender wie het nummer beluistert zijn eigen verhaal eraan geeft. Ik schrijf songs over mensen en over sterke gevoelens: verlies en liefde, conflict met anderen en confrontatie met jezelf…. Iedereen kan er zijn eigen interpretatie aan geven.’
EXit: De droomfabriek staat voor de deur: ga jullie gang!
De Groote: ‘Droomlocatie? Wat Brugge betreft: een voorprogramma op de Burg. Ik zou met plezier, zoals Tracy Chapman destijds in Live Aid, enkele songs willen spelen voor 'groot verzameld Brugge’. Soms vind ik dat er hier geen 'duwtjes' in die zin gegeven worden… Droomproducer en droomsong? We zijn op heden vooral tevreden over het huidige werk en de huidige songs die op onze nieuwe cd staan en hopen dat dit goed ontvangen wordt. Op zich is dit al een mooie droom! Het mooie aan Grantis eigenlijk dat we na al die tijd nog steeds allemaal in ons hart bezig zijn met dit project en er nu echt staan met ons vieren. Allesbehalve evident als je werkt met eigen songs en meer repeteert, zoekt, oefent dan op de bühne staat.’
EXit: Voor welk nummer hebben jullie een vingerkootje veil?
De Groote: ‘Geen twijfel mogelijk: Sweet Carolina van Ryan Adams. Onmiddellijk en zonder verdoving!’
EXit: Hoe hard menen jullie het met Grant?
De Groote: ‘Als je doet wat wij doen, moet je zeker een dromer zijn en zonder enige ambitie zou je dit niet kunnen opbrengen. Elke band hoopt op erkenning van zijn songs, niet? We weten enkel dat we dit volledig op onszelf niet tot een groter geheel kunnen brengen. We mikken nu volop op 2013. Wie geïnteresseerd is, kan ons project en onze activiteiten opvolgen via myspace en binnenkort ook via facebook. Doen!, zou ik zeggen’ (ADC)
Vind-ik-leuk Aan het laden...
Exit Magazine 