Exit Magazine

SP.A blijft in Brugge ‘met goesting’ de gedoodverfde kandidaat voor het schepenambt van Cultuur. Sinds 1983 immers leverde zij met Hugo Stevens, en later met Yves Roose, de bevoegde schepen. Toch wil kopman Renaat Landuyt de bevoegdheden ‘toerisme en cultuur’ onder één dak:’Idealiter gaat het om één en dezelfde schepen’.

Het verleden niet koesteren

‘We moeten de huidige inzet behouden, want behalve het feit dat we veel geld aan cultuur besteden, zijn wij ook een stad met een gezond financieel beleid. Wij hadden het geluk al die jaren de schepen van cultuur te mogen leveren, en die lijn willen we graag verder zetten.’

‘Anderzijds, opgelet: we koesteren het verleden soms iets te veel, terwijl we ons beter zouden richten op de toekomst (LF. Landuyt verwijst naar de campagneslogans van CD&V en VLD slogans over de tevreden Bruggelingen). Wij willen  het huidige beleid niet alleen voortzetten, wij willen meer, en specifiek ook voor cultuur. Iemand zei ooit: boeken over Brugge worden alleen door Bruggelingen gelezen. Ook niet-Bruggelingen zouden bij manier van spreken de EXit moeten lezen. Wij moeten ons meer profileren als cultuurstad, want nu zijn wij daarin veel te bescheiden. Brugge is een supersterk merk en dat moet zo blijven, maar het moet aangevuld worden met nieuwe verhaallijnen. Naast sterkste troeven als muziek en erfgoed, moeten er andere uitgespeeld worden. Voorbeeld? Brugge en het verhaal van de beurs bijvoorbeeld (‘hier is het kwaad ontstaan…’ ironie, nvdr) of Brugge en de boekdrukkunst. ‘

Beaufort

De technieken die we destijds voor het Kustactieplan hebben aangewend, lees: creatieve Europese financiering, moeten we nu toepassen op cultuur. Zo kunnen we nieuwe initiatieven uitzetten zonder te besparen op het huidige cultuuraanbod. Cultuur en toerisme moeten daarbij sterk(er) op elkaar worden afgestemd.  Denk aan December Dance dat in de decembermaand plaatsvindt, maar er zijn nog veel meer toepassingen mogelijk.’

‘Daarom moet het toeristisch beleid in Brugge meer cultureel zijn en moet de cultuurcommunicatie versterkt worden. Het is wenselijk dat beide bevoegdheden onder één schepen worden gebracht. Beaufort was hiervan een lichtend voorbeeld. Plots werd de kust geassocieerd met kunstzin. Herinnert u zich nog Hugo Claus die voorlas vanuit een stoel aan de branding? Onvergetelijk beeld.  Overigens was Beaufort een poging om terug aan te knopen met de triënale van de hedendaagse kunst zoals dit ooit in Brugge bestond. Die draad moeten wij terug opnemen.’

‘Brugge moet dus nog meer inzetten op cultuur. Wij hebben hier alles, maar bijna niemand weet het. De uitstraling moet versterkt worden. De hoognodige uitbreiding van het Groeningemuseum biedt hiervoor een mooie kans. Hopelijk discussiëren we niet te lang over de nieuwe locatie, maar gaat het over de vraag: hoe pakken we dit aan. Het aanbod van de KTA-site (LF. hoek Jacobinessenstraat) is te mooi om te laten passeren.’

Oud Sint-Jan

‘De site van het Oud Sint-Jan (LF. nog tot 2102 in Spaanse (privé-handen) is een zeer moeilijk dossier. Laat ons eerst nagaan welke punten uit het contract niet nageleefd worden en daarop focussen, want het culturele aanbod is er van een onwaardig niveau. De Stad moet de (kleine) letters van het contract scherp in het oog houden. Anderzijds moeten we voor ogen houden dat de privépartner een aantal grote lasten van de Stad heeft overgenomen. Voor grote projecten heb je nu eenmaal een privétrekker nodig. Toch nog aan toevoegen dat het niet alleen gaat over Oud Sint-Jan. Brugge moet de oefening maken voor alle leegstaande grote gebouwen en de (straks) leegstaande kloosterdomeinen. We moeten de stadskern levendig houden en dat vraagt om creatieve invulling. Daarom mag de volledige stadsadministratie zich nu niet het centrum verlaten.’

 Concertgebouw

 ‘We (LF. Landuyt zit in de Raad van Bestuur) zitten zeer goed. Opgelucht ook dat het financiële plaatje klopt, terwijl de kwaliteit is gebleven. Maar het Concertgebouw verdient het om ‘Grote Vlaamse Instelling’ te worden, cf. deSingel. Ook in crisistijd moeten we die erkenning afdwingen. Cultuur in Brugge brengt immers op, het is een prachtig economisch product. We steken er veel geld in, maar het rendeert.’

Brugge Werelderfgoed

‘De Unesco-titel doet mij een beetje denken aan de economische ratingbureaus die landen beoordelen alsof ze firma’s zijn en geen democratiën waar het volk eigen keuzes maakt. Dit gezegd zijnde de label Werelderfgoed is belangrijk, maar ik wil beter zien wie wat hieromtrent kan beslissen. We moeten alles doen om de titel te behouden en maximaal behoud van erfgoed nastreven. Maar het verhaal van Brugge gaat verder. Ook vandaag moet er geleefd en gebouwd worden. Daarom is een groep van deskundigen, noem het een studiedienst, nodig die het Schepencollege gidst in deze .’ (LF)