Het concert van Gavin Friday (Klinkers, woensdag 8 augustus) begon een kwartstonde later dan voorzien “om de mensen die momenteel nog op de binnenplaats van Gruuthuse staan toch de kans te geven zich naar de Stadsschouwburg te begeven”. Noch die vertraging noch de wijziging van locatie (de in dit land immer weer schuldige “weersomstandigheden”) bleken van enige invloed op het verdere verloop. Vanaf de eerste song – “Caucasian Walk” uit zijn verleden met The Virgin Prunes – tot de laatste noot hield de Ierse rebel (“Too many fuckin' rules in this world”) het publiek in een houdgreep. Gedurende anderhalf uur grasduinde hij – vanop een kruk, schrijlings op een stoel gezeten, marcherend over of hurkend, respectievelijk knielend op het podium en zelfs even in de zaal afdalend – doorheen zijn imposante en eigenzinnige oeuvre. De setlist was – wat mij betreft: godzijdank – niet beperkt tot songs uit zijn recentste worp “catholic” (met kleine “c”), niet echt mans sterkste werk, hoewel de live-uitvoeringen flink potiger bleken dan de CD-versies. Integendeel werd gretig geplukt uit het meesterwerk “Each Man Kills The Thing He Loves”, met verder ook nummers uit “Shag Tobacco” en covers (o.a. “King Of Thrash” van T-Rex). De bisronde was royaal en van bijzonder hoog niveau, met o.a. een prachtuitvoering van het troostende “It's All Ahead Of You” en een cover van “Amsterdam” van Brel (van wie eerder op de avond al dat ondergewaardeerd en blijkbaar uit de ether gebannen prachtnummer “Au Suivant” in Friday's bijtende interpretatie "Next" te horen was geweest). Afgesloten werd met een ronduit imponerend “Five Years” van David Bowie. “Do we really need these pissy popstars”, zingt Friday in “Caruso” (ook op het repertoire woensdag). Het bleek een rethorische vraag. (PJG)
Exit Magazine 