Reacties uitgeschakeld voor
Geplaatst door lfossaert op 29/09/2023
Het najaar van Cactus (deel 1): black- & shoegazers, Bel- & Britpoppers, een Poolse celliste en Brusselse hiphoppers
Kwaliteit staat altijd voorop bij Cactus Muziekcentrum. En muzikale diversiteit ook. Dat vertaalt zich in een bont gekleurde najaarsprogrammatie waarin ruimte is voor onder meer exotische vibes (Pongo), blackmetal (Alcest), technobeats (Booka Shade), Nederlandse poëzie (Spinvis) en harde rock (Black Box Revelation). Programmator Felix Van De Loock laat met plezier én kennis van zaken zijn licht schijnen op het gulle aanbod.
EXit: De liefhebbers van ‘donkere muziek’ kunnen op zaterdag 30 september terecht voor de Hongaarse singer-songwriter The Devil’s Trade en de Franse groep Alcest. Mogen we die laatste band situeren in het genre van Amenra die ook al enkele keren bij jullie heeft opgetreden?
Felix Van De Loock: ‘Fans van Amenra moeten hen zeker eens checken, inderdaad! Alcest zijn de uitvinders van wat in metalmiddens ‘Blackgaze’ genoemd wordt: de mix van de agressie van blackmetal met dromerige klanktapijten van shoegaze. De Amerikaanse band Deafheaven is de bekendste groep in dat genre, maar wie wil horen waar zij de mosterd gehaald hebben, kan bij ons terecht.’
EXit: Welke exotische vibes brengt Pongo op vrijdag 6 oktober op het Cactuspodium?
Felix: ‘Pongo is de Angolees-Portugese zangeres en danseres die iedereen eigenlijk kent van de Buraka Som Sistema hit ‘Kalembe’ (Wegue Wegue). In dat nummer zingt ze haar levensverhaal. Ze speelt het uiteraard live, naast eigen werk zoals ‘Bruxos’ en ‘Kuzola’ waarmee ze op de belangrijke soundtrack van de FIFA-games terechtkwam en ook miljoenen views verzamelde op YouTube. Live bouwt Pongo altijd een dik feest samen met het publiek. Ik zag haar show op Pukkelpop: ze heeft daar de dance hall afgebroken. Wegue Wegue!’
EXit: Tekenen Blood Red Shoes voor een portie snedige punkrock op zondag 8 oktober?
Felix: ‘Ze trekken nog eens old school in een busje langs de kleine zalen om terug te keren naar hun punkroots. We moesten de Cactus Club zelfs verkleinen tot box omdat ze enkel op 300 man capaciteit wilden spelen. Gelukkig kan dat gemakkelijk. Het concert is natuurlijk genadeloos uitverkocht. Voor mij is hun debuut ‘Box of Secrets’ een echte classic geworden.’
EXit: Ik was gecharmeerd door de muziek van de Engelse groep Do Nothing. Brexit ten spijt, maar wie houdt van Britpop en eightiesmusic moet op maandag 9 oktober bij jullie zijn?!
Felix: ‘Jazeker, een nog onbekend bandje, maar daar dient onze ‘Breaking Waves’-reeks voor. Wat me vooral opviel, is de branie van hun frontman, een soort mix van Alex Turner en Jarvis Cocker. Heel Brits, inderdaad, een beetje cocky en heel cool. Hun single ‘Lebron James’ is een goede instapper, doet denken aan Talking Heads in een deadpan Britpop-jasje.’
EXit: Op donderdag 12 oktober bevolkt een grote meneer jullie podium: Erik de Jong ofte Spinvis mag zijn Nederlandstalige poëtische songs laten weerklinken in Brugge. Welke bezetting brengt de man uit Nieuwegein-Aan-Zee mee?
Felix: ‘Erik de Jong brengt zijn full band mee, dus verwacht een vol podium en een stevige rockshow. Zijn laatste plaat ‘Be-Bop-A-Lula’ is ook een van zijn beste. Het ziet er naar uit dat we binnenkort de laatste tickets mogen aankondigen. Ik denk dat hij voor een volle zaal zal spelen.’
EXit: De Cactuszaal wordt een beetje Tomorrowland met de komst van het Duitse tweetal Booka Shade op vrijdag 13 oktober?
Felix: ‘Hun legendarische track ‘Mandarine Girl’ is natuurlijk een onverwoestbare techno classic en hun album ‘In White Rooms’ combineert de dansvloer en koptelefoon op zo’n uitgekiende manier dat het meer dan 15 jaar later nog steeds fris klinkt. Booka Shade speelt altijd een live danceset. Met Flashback Force (met onder andere Wiebe van The Subs) en PingWing erbij wordt het sowieso een dik feest.’
EXit: Fans van ‘shoegazemuziek’ moeten op dinsdag 17 oktober afspreken in de Bargeweg 10 voor het optreden van de Britse formatie BDRMM?
Felix: ‘Hun selftitled album uit 2020 is een soort van sleeper hit gebleken. Bijna geen pers, maar heel veel mensen die troost haalden uit hun combinatie van dromerige gitaren en uptempo rocksongs. Op het tweede album experimenteren ze met elektronica en gaan ze wat naar Radiohead neigen. Met succes, en dat zeg ik niet snel. Een band die ik nog zie doorgroeien naar grote podia. Hun concert in het café is al een tijdje uitverkocht.’
EXit: Recensenten strooien graag kwistig met sterren voor de tijdloze mooie muziek van Isbells. Het belooft dan ook alweer een prachtig concert te worden van frontman Gaëtan Vandewoude en co op woensdag 18 oktober?
Felix: ‘Ze brengen eind september hun nieuwe plaat ‘Basegemiti’ uit. Isbells is het soort Belpopband dat een breed publiek bereikt zonder zichzelf uit het oog te verliezen. Op deze plaat gaan ze voor meer elektronica en synths en zelfs – geen paniek – autotune. Onmisbare band in een nieuwe fase van de carrière.’
EXit: Alle genres komen aan bod jullie, zo ook een stevige streep dub en reggae met Slimmah Sound & Lyrical Benjie + Waga Waga Soundsystem + Forward Fever & Kologne op zaterdag 21 oktober?
Felix: ‘Onze dub(r)evolution Parties horen bij de beste van het land. We houden de traditie van het genre graag in ere. Dat wil zeggen: we nodigen een soundsystem uit, de dj’s en mc’s staan midden in het publiek en we houden het lekker donker. Een compleet unieke manier van feesten die je echt eens meegemaakt moet hebben.’
EXit: Welke muziek brengt Dobrawa Czocher op dinsdag 24 oktober?
Felix: ‘Dobrawa is een Poolse celliste die vooral in de klassieke wereld naam aan het maken was. Samen met haar studiegenote en vriendin, de bekende pianiste Hania Rani, bracht ze een eigen compositie uit op Deutsche Gramofoon. Dat deed haar beseffen dat ze veel liever zelf componeerde dan in het vrij strakke klassieke kader te werken. Ik vind haar solodebuut prachtig, en er komen regelmatig nieuwe stukken uit. Te ontdekken voor fans van Nils Frahm, Olafur Arnalds en – uiteraard – Hania Rani.’
EXit: Wie Zwangere Guy een warm hart toedraagt, mag niet ontbreken op het concert van de Brusselaar Jasper De Ridder alias Jazz Brak op woensdag 25 oktober?
Felix: ‘Jazz Brak bracht vorig jaar eindelijk zijn soloplaat uit. Dat hij een fantastische rapper met een onnavolgbare flow is, bewees hij al op Stikstof tracks als ‘Gele Blokken’, maar ‘Brak’ is persoonlijker. Zijn liveshow is een klassieke hiphopshow. Dj en een rapper die je helemaal inpakt. Komt keihard binnen.’
EXit: Wie is Dougie Poole die op donderdag 26 oktober naar het Cactus Café komt?
Felix: ‘In de States staat hij bekend als ‘The Patron Saint of Millenial Malaise’. Hij schrijft met veel humor over hoe het is om vast te zitten in dead-end jobs, leven in de grote stad en je hart breken in de digitale tijd. Zijn genre is country, wat voor mij heel fijn contrasteert met zijn stedelijke verhalen. Op zijn laatste plaat ‘The Rainbow Wheel of Death’ (vernoemd naar de gevreesde cursor van een vastgelopen macbook) voegt hij ook likjes synth en softrock toe. Tip!’
EXit: De rechttoe-rechtaan muziek van Black Box Revelation behoeft geen krans meer, gewoon afkomen op vrijdag 27 oktober is de boodschap?
Felix: ‘Ze stellen hun nieuwe plaat ‘Poetic Rivals’ voor. Afkomen inderdaad, als je al een ticket hebt, want deze is genadeloos uitverkocht!’ (ADC)
____
Volgende maand deel 2: Brugse ADHD-punkers, Belgische R&B-queen, oude bluesrockers, geflipte genieën en levende legendes
De Brugse Yves Leterme heeft net als de oud-premier Ieperse roots, maar daar houdt de vergelijking ongeveer op. Bruggeling Leterme is een bezige kalligraaf die na een carrière van ruim 30 jaar de tijd rijp acht om het publiek te laten zien hoe zijn grafisch werk geëvolueerd is tot wat het vandaag is.
EXit: De kunstenaar opent een pop-upwinkel. Niet alledaags.
Yves Leterme: ‘Nee, maar het is een idee waar ik al vrij lang mee speelde, een project waar ik nu eindelijk de tijd voor genomen heb. De bedoeling is velerlei: enerzijds een terugblik bieden op mijn kalligrafisch werk, maar tegelijk heel wat nieuw werk voorstellen en zo een oase creëren voor wie dorstig is naar mooie teksten en fraaie letters. Gedurende de hele maand september zal ik in de winkel aanwezig zijn om zowel letterfanaten als andere belangstellenden te verwelkomen.’
EXit: Bijna elke kunstenaar heeft bij het begin van zijn carrière een mentor.
Leterme: ‘Bij mij is dat zonder twijfel stadsgenoot Brody Neuenschwander, een man waar ik ontzettend veel aan te danken heb. Brody is voor mij een kunstenaar pur sang, een topkalligraaf die zichzelf voortdurend uitdaagt en vernieuwt. Kalligrafie laveert vaak tussen ambacht en kunst en ook ik wandel met plezier in die schemerzone, maar laat het uiteindelijk graag aan anderen over om te bepalen waar ik me nu juist bevind.’
‘Kalligrafie kan zoveel meer zijn dan ‘de kunst van het schoon schrijven’. Het slaat een brug tussen woord en beeld en draagt in zich, net als de meer gevestigde kunstvormen, veel mogelijkheden tot expressie’.
EXit: U hebt 13.000 volgers op Instagram. Een aardig cijfer.
Leterme: ‘Dat is zo en ik wil dat niet hautain wegwuiven, ik ben daar blij mee. Ik mag dit graag zien als een blijk van appreciatie voor mijn werk en bijdrage. Die volgers komen uit alle windstreken aangewaaid. Ik heb de voorbije 17 jaar namelijk zowat overal lesgegeven en dus gaandeweg een reputatie kunnen opbouwen. In pre-coronatijden was ik geregeld 4 à 5 weken op tournee in Amerika, Japan, Australië, Canada …, best pittig, maar vooral bijzonder prettig en verrijkend. Ik heb overigens altijd graag lesgegeven (LF. in een vorig leven was hij leraar Klassieke Talen in de Frères) en die leservaring kwam mij aardig van pas, ook toen ik op grote schaal online klassen begon te geven.’
EXit: Ik zie dat Handmade in Brugge meedoet in dit verhaal.
Leterme: ‘De expo/shop is er inderdaad gekomen na contact met het team van Handmade in Brugge. Zij bieden twee panden aan in de binnenstad voor pop-ups en try-outs, een in de Sint-Jakobsstraat (waar de tentoonstelling plaatsvindt) en een in de Academiestraat. Hoewel ik geen ‘jonge ondernemer’ ben, hebben ze mijn aanvraag meteen aanvaard. Ik ben hen erg dankbaar daarvoor, maar ook voor de manier waarop het team ons al jaren ondersteunt.’
EXit: Kent de Bruggeling Yves Leterme?
Leterme: ‘Wie met kalligrafie bezig is, zal mij allicht kennen, want het is al bij al toch een relatief kleine gemeenschap, ook al hebben we in de afgelopen jaren honderden cursisten begeleid. Of de modale Bruggeling mij kent, is echter zeer de vraag, want ik heb me niet bepaald ‘geprofileerd’ in mijn thuisstad. Daar komt nu hopelijk wat verandering in.’
EXit: De vraag die hoort bij elke kunstenaar: hoe ziet u zichzelf evolueren?
Leterme: ‘Een zeer pertinente vraag natuurlijk. Als kunstenaar wil je geen one trick pony zijn, maar anderzijds merk je toch dat je bepaalde straatjes liever inslaat dan andere. Maar zelfs in die steegjes zijn er nog zoveel mogelijkheden tot verdere exploratie, merk ik tot mijn vreugde. Zo’n shop/expo verplicht mij evenwel om een gevarieerd aanbod te presenteren, zowel aan de insider als aan de toevallige passant. Eigenlijk probeer ik te allen prijze te vermijden dat de bezoeker teleurgesteld het winkelpand zou verlaten met de gedachte: als je één werk hebt gezien, heb je ze allemaal gezien. En dus is het mijn betrachting om zo gevarieerd mogelijk uit de hoek te komen, zowel in tekstkeuze als in de uitvoering.’
‘Ik wil ook de niet-kalligraaf mijn expo binnenlokken, de geïnteresseerde Bruggeling, de verdwaalde toerist, kortom iedereen die zich in de buurt waagt.’ (LUC FOSSAERT)
____
De expo/shop loopt van 2 tot 30 september en vindt plaats in de Sint-Jakobsstraat 28. Meer informatie: http://www.yvesletermeletters.com
Reacties uitgeschakeld voor Metronoom en Cactus organiseren blind dates voor muzikanten
Geplaatst door lfossaert op 15/09/2023
Muziekschool Metronoom en Cactus Muziekcentrum slaan de handen in elkaar om (jong) muzikaal talent samen te brengen. Vanaf oktober organiseren ze gezamenlijk op elke eerste donderdagavond van de maand een jamsessie om onontgonnen talent een podium te bieden. ‘Het is onze droom om zaadjes te planten en die te zien uitkiemen tot iets groots en moois’, zegt Steven Van Havere, directeur van Metronoom.
Het was zonneklaar dat Cactus-directeur Patrick Keersebilck en Metronoom-directeur Steven Van Havere elkaar wel eens de hand zouden reiken om iets ‘muzikaals’ op poten te zetten. Eind vorig jaar opende langs de Bargeweg de nieuwe Cactuszaal zijn deuren voor de beste pop- en rockconcerten. Muziekschool en -winkel Metronoom heeft dan weer in het afgelopen decennium naam en faam opgebouwd en honderden muzikanten-in-spe opgeleid en afgeleverd. Het ideale moment om die twee Brugse ‘instituten’ met elkaar te combineren, vonden de heren. ‘We kwamen tegelijkertijd met hetzelfde idee op de proppen: een maandelijkse jamsessie organiseren voor prille muzikanten’, zegt Steven.
EXit: Hoe zien jullie dat concreet?
Steven Van Havere: ‘Vanaf oktober tot mei zal er op elke eerste donderdagavond van de maand een jamsessie plaatsvinden. Afwisselend in het Cactus Café en in Metronoom. Iedereen is welkom, je hoeft niet verbonden te zijn of specifiek les te volgen bij ons. De goesting om te spelen is het belangrijkste. Of je nu zanger, gitarist, bassist of drummer bent, kom gewoon af! We zorgen dat er een ‘backline’ is zodat elke muzikant aan bod kan komen. Beschouw deze jamsessies gerust als een soort blind date voor muzikanten.’
EXit: Jullie willen vooral het samen musiceren stimuleren.
Steven: ‘Zeker, het is nu eerder kleinschalig opgevat, maar we dromen ervan dat er iets groots uit ontstaat. Het musiceren bij deze ‘beginners’ zit nog in een experimentele fase, het mag – of neen: het moet – al eens verkeerd lopen. Dat is het beste leerproces voor toekomstige muzikanten.’
EXit: Iedereen is welkom bij jullie?
Steven: ‘Ja, maar we mikken niet op bestaande bands die naar Cactus of Metronoom afkomen om er een op voorhand gerepeteerd nummer te brengen. Het gaat echt om verse muzikanten die met hun instrument nog zoekende zijn en zin hebben om met anderen samen te spelen. Iemand zal het coördineren en over de structuur van de avond waken, want elke deelnemer moet bij ons zijn kans krijgen.’
EXit: Misschien ben ik verkeerd, maar ik heb de indruk dat de Brugse scene momenteel wat versplinterd is?
Steven: ‘Je hebt misschien wel een punt. Bij de inzendingen voor de jaarlijkse Brugotta Tribute-avonden in de Stadsschouwburg (van Cultuurcentrum Brugge, ADC) merk ik vooral nu een toename van Nederlandstalige bands en veel meer groepen met een vrouw als zangeres. Maar ik blijf op mijn honger zitten: ik ben nog steeds aan het wachten op die ene Brugse band die echt eens keihard doorbreekt. Waar zitten die jonge gasten? In de muziekindustrie waait er altijd een jonge geest: je goesting en talent verdwijnen niet als je de 26 gepasseerd bent, maar de kans op een echte doorbraak slinkt wel aanzienlijk. Het is bijna ondenkbaar dat onbekende veertigers met een nieuwe band doorbreken. Dat werkt wel enigszins ontmoedigend, maar voor velen is muziek puur een hobby en zal het een hobby blijven. Als je al succes hebt, kun je het vasthouden. En als je het niet hebt, zal het wellicht niet meer komen. Maar het belangrijkste is: amuseer je en geniet van het spe(e)lplezier. En voor de youngsters: kom af naar onze maandelijkse jamsessies en breek door!’ (ADC)
Reacties uitgeschakeld voor ‘Cultuurklik’ verbindt cultuur en onderwijs
Geplaatst door lfossaert op 11/09/2023
Op woensdag 20 september (van 14 tot 17 uur) vindt in het Concertgebouw de tweede editie plaats van ‘Cultuurklik’, een jaarlijks ontmoetingsmoment tussen de cultuurhuizen en Brugse leerkrachten. Op het programma staan een prikkelende introductie, good practices uit het educatief aanbod van de cultuurinstellingen en een workshop creatief denken.
Cultuurklik is een initiatief van het Lerend Netwerk Cultuureducatie Brugge, een overlegstructuur opgericht in oktober 2021 met alle Brugse organisaties die een cultuureducatieve werking hebben: Brugge Plus, Musea Brugge, Bibliotheek Brugge, Concertgebouw Brugge, Jeugdfilm in Brugge, De Batterie, Stedelijk Conservatorium, Raakvlak, Erfgoedcel, Stadsarchief, Woesh, MOOOV, Bryggen Strings, MaM, Handmade in Brugge, Stedelijke Academie en Anima Eterna Brugge.
Guillaume De Grieve van Anima Eterna: ‘Ons doelpubliek zijn inderdaad leerkrachten, van kleuter- tot hoger onderwijs, maar met meer dan honderd scholen in het Brugse wordt het een wijdverspreid evenement. Het is ook bijzonder dat zoveel Brugse organisaties werken aan hetzelfde doel: een sterkere verbinding met het onderwijs opbouwen.’
De Brugse cultuurorganisaties steken de hand uit naar alle leerkrachten om samen cultuureducatie van morgen vorm te geven. ‘Met een vat vol verbeelding is cultuur dé verbindende factor tussen onderwijs en de spannende samenleving waarin we vandaag leven en leren. Die uitzonderlijke rol vraagt om reflectie, om een babbel tussen beide werelden’, zegt Guillaume.
Good practices en maatschappelijke thema’s vormen de nodige brandstof voor een boeiende brainstorm. ‘En wie weet welke nieuwe samenwerkingen hieruit kunnen ontstaan. Leerkrachten stuurden bij inschrijving hun culturele dromen door als inspiratie voor de brainstormsessies en die worden ook besproken tijdens deze dag’, aldus De Grieve. (ADC)
_____
Wie interesse heeft, kan zich nog inschrijven voor het netwerkmoment op woensdag 20 september via cultuurkuur.be/brugge, het nieuwe Brugse platform waar school en cultuur elkaar ontmoeten.
Reacties uitgeschakeld voor Open Monumentenweekend op 9 en 10 september
Geplaatst door lfossaert op 07/09/2023
Een klassieker op de septemberkalender is Open Monumentendag dat in Brugge altijd een weekend beslaat en dat is dit jaar niet anders. Het programma op zaterdag 9 en zondag 10 september telt 22 locaties, gaande van herenhuizen, godshuizen, brouwerijen tot kastelen en molens. Daarnaast tellen we elf activiteiten waarvoor ‘vooraf inschrijven’ wordt gevraagd. Opvallend dit jaar zijn de twee Masterplannen, gepland voor Het Prinselijk Begijnhof en een voor de Sint-Godelieveabdij in de Boeveriestraat.
Wie Begijnhof zegt denkt meteen aan de pittoreske Reien, Begijnen die geen Begijnen zijn (maar zusters), de stilteplek en de erkenning als mondiaal erfgoed. De geschiedenis ervan is uitstekend beschreven in het boek ‘Het Prinselijk Begijnhof’ van Lieven Verstraete (VRT) en Fernand Bonneure uit 1997.
Een Begijnhof runnen is geen makkie. Voor de erkenning legt UNESCO een SOUV op, een handleiding die preciseert aan welke kwaliteiten de site moet voldoen. Dertien begijnhoven, waaronder Brugge, staan op die lijst.
Om de toekomst van het Begijnhof te vrijwaren heeft de Stad, sinds 1972 eigenaar van de site, een Masterplan opgestart. De verhuis van de 40 woningen is nu toezegd door de Stad. De nu nog bewoonde huizen zijn in 1970 nog gerestaureerd, maar moeten nu alweer grondig aangepakt worden om aan de huidige ecologische eisen te voldoen. Dat wordt geen sinecure. Alles behouden, maar restaureren zoals het is, is de sleutel. Het uiteindelijke doel is dat de gebruikers van deze ‘levende plek’ de garantie krijgen dat er hier wordt gewoond.
De abdij
Een tweede masterplan geldt voor de te bezoeken Sint-Godelievelieve abdij die in 2021 de ‘zomer’-deuren opende en meteen 16.000 bezoekers telde. Vorig jaar was de belangstelling tijdens het Open Monumentenweekend ook groot. Voor de realisatie van dit plan is 12,2 miljoen euro voorzien. Op zaterdag 9 en zondag 10 september krijg je de kans om kennis te maken met de religieuze gemeenschap. Alle info over dit project vind je op www.detuinvanheden. (LF)
_____
Open Monumentendag in Brugge vindt plaats op zaterdag 9 en zondag 10 september, telkens van 10 tot 17 uur. Het infokantoor is op de Markt (Historium), www.openmonumentendag.be
Reacties uitgeschakeld voor Speranza Symphonic: Mozart zonder één euro subsidie
Geplaatst door lfossaert op 05/09/2023
Het orkest is een geval apart: het bestaat uit oud-leerlingen van het SASK (Brugse humanioraschool). Ze worden steeds vaker geëngageerd voor uitvoeringen van prachtwerken uit het bekende repertoire. ‘Vriendschap is de basis geweest en de sleutel van het succes’, zegt dirigent Piet Lamiroy. Op donderdag 21 september staan ze op de planken van de Stadsschouwburg, samen met de jonge stersolisten Alexander Declercq (piano) en Victor Pevernagie (viool). Zij vertolken onder meer het pianoconcerto n° 24 en het mooie Adagio en Rondo voor viool en orkest.
EXit: U gebruikt graag het woordje virtuoosvoor uw orkest. Is dat terecht?
Piet Lamiroy: ‘Alle musici zijn bijna of helemaal afgestudeerd aan de hogere conservatoria van Brussel, Antwerpen en Gent. De term ‘virtuoos’ is gewoon een weergave van de werkelijkheid. Misschien heb ik die term wat onderlijnd omdat het orkest een doorgroei is van een ensemble leerlingen op een Brugse humanioraschool (SASK) waar ik geschiedenisles gaf. Vriendschap is de basis geweest en de sleutel van het succes. Vrienden brengen muzikale hogeschoolvrienden aan en zo spelen tegenwoordig gemiddeld een 15-tal nationaliteiten mee, gaande van Colombia tot Zuid-Korea en van Letland tot Portugal en Malta.’
EXit: Jullie vormen een totaal onafhankelijk ensemble, zonder één euro subsidie. Sterk.
Lamiroy: ‘Wij zijn een totaal onafhankelijk ensemble. Toch zijn het uiteraard allemaal oud-leerlingen (ook ikzelf) van de landelijke conservatoria en zijn er wel effectieve contacten. Zo repeteren we momenteel meestal in het Koninklijk Conservatorium in Brussel. Alexander en Victor (twee solisten) kregen hun basisvorming aan het Brugse muziekconservatorium.’
EXit: De eenvoudige vraag: hoe doet u het?
Lamiroy: ‘De meeste musici van het orkest stellen zich die vraag ook: hoe doet hij het? Tja, ik weet het ook niet zo goed maar voor mij – en ook voor het orkest, dus – is het van belang dat alle steun voortkomt uit menselijke, soms zelf vriendschappelijke contacten. Mensen die sympathie hebben en ons oprecht willen steunen. Dossiers hebben wij tot dusver nooit ingediend en dan ook geen euro subsidie ontvangen.’
EXit: Er staat al heel wat op jullie repertoire.
Lamiroy: ‘Het zijn inderdaad al heel wat prachtwerken die we hebben uitgevoerd. Na de concerten vorig jaar in Aardenburg en Brugge werden we de avond zelf al terug geëngageerd voor het volgend seizoen. Een hoogtepunt was wel het derde pianoconcerto van Beethoven met Alexander als solist. Ik ben ook dol op de ouvertures van Mozart. Zo speelden we de ouverture tot ‘Le nozze di Figaro’ en ook dit najaar staan er twee geprogrammeerd: ‘Don Giovanni’ en ‘Idomeneo’. Aan Haydns trompetconcerto met de jonge solist Warre Dendievel (14 jaar), denk ik ook met veel plezier terug. Voor mij en de musici is elk optreden eigenlijk een feest, een muzikale hoogdag.’
EXit: U bent blijkbaar verslingerd aan Mozart?
Lamiroy: ‘Ik hou enorm van zijn goddelijke inspiratie, zijn karakteruitbeelding, zijn heldere structuren, zijn variatiekunst … Elke musicus die zich aan Mozart waagt, weet dat het om een soort ‘oneindige poging’ gaat zoals het nastreven van het geluk zelf. Een ding is zeker: de musici van Speranza Symphonic gaan er met hun groot talent, virtuositeit en zeer veel goesting tegenaan.’ (LF)
____
Speranza Symphonic plays Mozart, donderdag 21 september om 20 uur in de Stadsschouwburg.
Reacties uitgeschakeld voor Channel Zero als muzikale pletwals in Cactuszaal
Geplaatst door lfossaert op 05/09/2023
Feest in uitgesteld relais voor Channel Zero. In 2020 wilde het ‘grootste Belgische metalfenomeen’ uitgebreid zijn dertigjarig bestaan vieren met een tournee, maar het C-virus besliste daar toen anders over. Drie jaar later laat frontman én Bruggeling Franky De Smet-Van Damme wel de spreekwoordelijke verjaardagstaart aanrukken – met de hulp van Comedyshows.be – en dit op vrijdag 8 en woensdag 13 september in de recent geopende Cactuszaal. ‘We gaan de zaal eens testen of ze wel stevig genoeg is’, lacht hij.
Drieëndertig jaar Channel Zero heeft ondertussen al zeven studioalbums opgeleverd met ‘Unsafe’ en ‘Black Fuel’ als dé klassiekers bij uitstek. Singles als ‘Help’, ‘Black Fuel’ en ‘Suck My Energy’ groeiden uit tot meebrulsongs van formaat. Franky De Smet-Van Damme heeft op zowat elk Europees festival gespeeld en toerde de wereld rond met internationale artiesten als Body Count, Megadeth, Danzig, Biohazard en Kiss. Hun live-reputatie als muzikale pletwals is inmiddels legendarisch. Om maar te zeggen: Channel Zero heeft zich al uitvoerig bewezen, maar telt nog altijd mee.
Drie decennia zware metalen: dat wil Channel Zero al een tijdje niet zomaar ongemerkt voorbij laten gaan. De band wenst de fans daar welgemeend voor te bedanken en doet dat onder meer ook in Brugge, de hometown van leadzanger Franky De Smet-Van Damme, met twee concerten. De nieuwe Cactus Club aan de Bargeweg zal op vrijdag 8 én op woensdag 13 september het decor zijn voor een avond bulderen en knallen. ‘We gaan de zaal eens testen of ze wel stevig genoeg is’, grapt brulboei Franky. ‘Als toeschouwer heb ik hier al enkele concerten meegemaakt en ik vind dat de zaal zeer goed is. Als wij spelen, is het niet de bedoeling dat de mensen met tinnitus naar huis gaan. We claimen dus niet dat we ‘the loudest band of the universe’ zijn, maar we willen wel het publiek de ervaring van onze muziek meegeven. Het zal dus niet unplugged zijn, maar zeer plugged! We laten ons daarvoor goed omringen door professionele mensen. Ik heb in de afgelopen jaren zelf gehoorschade opgelopen en de druk in mijn hoofd is soms nogal intens, het moet dus perfect zitten qua geluidsbalans.’
EXit: Niettegenstaande je al sinds 2010 in Brugge woont (net als je gitarist Christophe Depree, trouwens), staat de naam Channel Zero maar zelden op een affiche in Breydeltown?
Franky De Smet-Van Damme: ‘Dat klopt. Het echte laatste concert dat we in Brugge speelden, was in 2013 in Het Entrepot. In november 2015 speelden we wel een optreden in de Stadsschouwburg, maar dat was akoestisch. We plegen bewust geen overdaad, ook niet in West-Vlaanderen. We springen niet zomaar op alles wat we aangeboden krijgen. We kiezen onze data en speellocaties zorgvuldig uit. Technisch gezien is het ook niet altijd mogelijk om constant op te treden. Er spelen immers twee Amerikanen in de band (Seven Antonopoulos op drums en Mikey Doling op gitaar, ADC) en die kunnen we niet elke week laten overvliegen. Veel samen repeteren zit er ook niet in. Onze keuze om shows te spelen, is dus altijd goed overwogen. Ons publiek beseft ook dat we niet bijzonder veel optreden en dat het dus de moeite loont om af te zakken.’
EXit: Brengen jullie nieuw werk?
Franky: ‘Eigenlijk niet, maar we brengen wel een aantal nummers van de eerste platen dat we al sinds 2010 niet meer hebben gespeeld. Er zit een blok in onze show die de die-hard fans enorm zullen appreciëren. De structuren van die nummers zitten redelijk complex in elkaar. We moeten al serieus nadenken om het goed te brengen. Als een van ons vijf een fout maakt, draait het in de soep. Het is haast heavy metal jazz! (lacht)’ (ADC)
Pieter De Wulf: ‘Iedereen kent ons als organisator van de honderden comedyshows die we jaarlijks brengen, maar niet iedereen weet dat wij een voorgeschiedenis hebben in de wereld van de punkrock, de hardcore en de metalscene met ons toenmalige label Eye Spy Records. We hebben al eens een tournee op het getouw gezet met Channel Zero in Brugge, Leuven, Gent en Antwerpen. We kennen elkaar dus al een tijdje. Nu we opnieuw over topinfrastructuur voor pop- en rockmuziek beschikken in Brugge, vonden we het fijn om Channel Zero te boeken. We hebben de ambitie om weer meer metal op de kaart te zetten. Ik denk dat er in onze regio nog altijd een leemte is die wij kunnen opvullen. En het belangrijkste: er is een publiek voor.’ (ADC)
Reacties uitgeschakeld voor
Geplaatst door lfossaert op 01/09/2023
Sofie Leyts debuteert met straffe roman
Sofie Leyts, bibliotheekmedewerker in de Biekorf, tekende al voor twee enthousiast onthaalde jeugdboeken en is nu aan een debuut toe als roman-auteur. Het boek brengt een groepje felle bejaarden ten tonele die snode plannen koesteren. De titel, ‘Niets mis met Suzanne’, verwijst naar de hoofdfiguur (Suzanne). Zij is een boekhandelaar op rust die in een residentie voor bejaarden woont en een hecht groepje vormt met vier lotgenoten. Wat volgt, is een roller coaster van gebeurtenissen, gespreid over 439 pagina’s.
EXit: De thematiek van deze roman, weerbare bejaarden, is niet evident. Niet bang dat de modale lezer zal afhaken?
Sofie Leyts: ‘De eerste scène die in mijn hoofd sloop, was die van de eerste en de laatste bladzijde, verleden en heden. De grootste brok van het verhaal speelt zich af in het nu; het verleden komt slechts af en toe piepen. De uitdaging lag erin om dat verleden en heden steeds meer in elkaar te laten grijpen, tot die grenzen zouden vervagen en begin en eind elkaar konden spiegelen. Ik hoop dat de lezer dat proces wil volgen en erdoor geïntrigeerd raakt. Daarnaast merk ik ook een nieuwe vibe in letterenland, met auteurs als Jonas Jonasson of Richard Osman, wiens hoofdpersonages al lang geen drie maal zeven meer zijn, maar toch heel wat harten hebben veroverd.’
EXit: Er is momenteel een tendens in boekenland om lijvige exemplaren, rond de 500 bladzijden, af te leveren. Dat schrikt de lezers blijkbaar niet af?
Leyts: ‘Wat ik merk in mijn werk als bibliotheekmedewerker is dat het verhaal het meestal haalt van het volume. De thematiek moet aanspreken, de sfeer, de toon. Als het verhaal de lezer kan boeien, is een groot volume zelfs een voordeel: je kunt er veel langer van genieten. Denk maar aan de Riley-rage: ik zie in de bib mensen die we voorheen nooit zagen, maar die nu de ene na de andere turf lezen.’
EXit: Hebt u een precieze kijk op wie uw lezers zijn? Is dat een wisselend publiek?
Leyts: ‘Omdat ik tot nu toe enkel jeugdboeken schreef, is dit een nieuw begin en moet ik mijn publiek nog leren kennen. Wat mijn jeugdboeken betreft, zijn mijn lezers vaak kinderen die oprecht houden van lezen. Dat moet ook wel, want het zijn lijvige boeken, met verschillende verhaaldraden die door elkaar heen lopen, dus het vergt wel wat. Ook de taal is niet voor iedereen weggelegd. Ik kan eindeloos schaven aan een mooie zin; de ene lezer zal daar los doorlezen, de ander zal ervan genieten. En humor is natuurlijk iets heel specifieks. Ik ben ontzettend blij als iemand me zegt dat hij hardop moest lachen bij het lezen, maar het allermooiste compliment kreeg ik ooit van de elfjarige Sacha, die me zei dat ze ‘moest lachen, maar ook echt moest huilen én nadenken’ bij het lezen van ‘Jozefien Wachters’. Ze had precies begrepen waar het boek over ging en wat de verschillende laagjes waren. Ik heb haar naam alvast genoteerd als personage voor in mijn volgende jeugdboek.’
EXit: Welk soort reacties verwacht u nu?
Leyts: ‘Nieuwsgierigheid? Ik hoop dat de mensen mijn Suzanne willen leren kennen. Het boek verandert van toon doorheen het verhaal. Het Robin Hood-gehalte maakt stilletjes aan plaats voor iets anders. In die zin vind ik het ontwerp van de kaft (door Eline Veldhuisen) erg treffend: een huiselijke scène, maar wel met een hoekje af. Waarom staan die sloffen in een plas water? Zoek het maar uit.’ (LUC FOSSAERT)
Exit Magazine 