Ingrid Weinberger (Knokke-Heist, 56) groeit op in een traditioneel katholiek gezin. Op een dag ontdekt ze dat haar familie ‘anders’ is. Dat heeft te maken met de vaderfiguur Samuel rond wie een waas van geheimzinnigheid hangt. Na de dood van haar ouders probeert Ingrid de familiale geschiedenis te ontrafelen. Het resultaat ‘Samuels dochter’ is een knoert van 356 pagina’s die weinig lezers onberoerd zal laten.
EXit: En toen was er het debuut …
Ingrid Weinberger: ‘Inderdaad, een laat debuut op 56-jarige leeftijd. Maar ik liep al lang met het idee van een boek, alleen heeft het jaren geduurd voor het vorm kreeg. Ik ontdekte tijdens mijn zoektocht een boeiend verhaal dat het, volgens mij, verdiende ‘te boek’ te worden gesteld.’
‘Ik speelde aanvankelijk met het idee om een historische roman te schrijven, maar ik wijzigde mijn plan en koos voor een roman waarin ook mijn levensverhaal vervat zit.’
‘Vaak kreeg ik de vraag: wat heeft dat met jou gedaan om in zo’n gezin op te groeien? Dat heeft de insteek van het verhaal wel een beetje veranderd en zo maakte ik er een meer persoonlijk verhaal van. Ik koppelde die zoektocht naar onze familiegeschiedenis aan een zoektocht over naar identiteit.’
EXit: En u vond meteen een bereidwillige uitgever?
Weinberger: ‘ Ik heb eerst het verhaal geschreven en pas daarna een uitgever gezocht. En dat werd Borgerhoff & Lamberigts. Zij reageerden meteen zeer enthousiast. Ik denk dat ze zelf verrast waren dat het boek geen klassiek holocaust-verhaal is. Dat was ook voor mij heel belangrijk. De periode die ik beschrijf, loopt gelijk met de jaren waarin ik Nederlands gaf aan anderstaligen in Brussel, overigens een heel boeiende tijd.’
EXit: Het boek stapt af van het klassieke chronologische patroon.
Weinberger:‘Dat heb ik bewust gedaan om het boeiend te maken voor de lezer. Dat was ook de feedback die ik van hen kreeg, zij vonden het zeer vlot lezen. Ze voelden zich getriggerd om verder te lezen. Wellicht spreekt het verhaal ook aan omdat ik beide verhalen, het verhaal van mijn vader en mijn verhaal, parallel laat lopen.’
EXit: U hebt flink wat afgereisd om uw verhaal te stofferen?
Weinberger: ‘Zeker, want ik wou per se in de voetstappen van mijn vader stappen en naar die plaatsen gaan die een rol hebben gespeeld in zijn leven. Oekraïne bezoeken was geen evidentie, maar ook Israël stond uiteraard op het programma, ik heb er familie wonen.’
‘Niet kritisch tegenover Israël’, zegt u? ‘Klopt, dat was ook niet de bedoeling. Je moet tijdens het schrijven een bepaalde focus aanhouden.
‘Mijn ambitie is dat ik de mensen wil laten zien dat dit verhaal nog steeds actueel is. Het extremisme is immers nog wijd verspreid. Mensen, met name politici, zouden voorzichtiger moeten zijn in de uitspraken die ze doen.’
EXit: Slotvraag: u spreekt over de joodse psyche?
Weinberger: ‘Dat is een gevoel van verbondenheid. Joods bloed verbindt. Als je in het buitenland joodse mensen ontmoet voel je meteen de gemeenschappelijke band.’ ( (LUC FOSSAERT)
______
‘Samuels dochter’, Ingrid Weinberger, uitg. Borgerhoff & Lamberigs
Exit Magazine 