Reacties uitgeschakeld voor 40 maal Cactusfestival door de ogen van het trouwe publiek
Geplaatst door lfossaert op 30/06/2023
Honderden groepen, duizenden uren muziek en miljoenen herinneringen: daar zorgde het Cactusfestival al 39 edities voor. We durven er ons moesje op verwedden dat de 40ste editie op vrijdag 7, zaterdag 8 en zondag 9 juli ons weer naar de zevende hemel zal katapulteren. Of wat dacht u van onder meer Goldband, Kim Gordon, Charlotte Adigery & Bolis Pupul, The Vaccines, Roisin Murphy, Portland en Arsenal op de affiche? We polsten bij enkele notoire Cactusgangers naar hun mooiste momenten.
‘Als je iedereen die zegt dat hij of zij erbij was op de allereerste editie van het Cactusfestival moet geloven, dan stond er destijds op dat Sint-Amandspleintje ongeveer achtduizend man. Ik was één van die achtduizend — al waren het er in mijn mistige herinnering eerder tachtig. Sindsdien heb ik geen editie gemist. Mijn toewijding ging zover dat ik ooit mijn huwelijksreis erop heb afgestemd. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het Cactusfestival het al langer uithoudt dan dat huwelijk, én dat ik me niet alle edities nog haarscherp voor de geest kan halen — er werd en wordt daar al eens iets gedronken. De fijnste edities waren die waarop je nog die goeie ouwe ‘wereldmuziekdag’ had. Dan zag en hoorde je weleens mannen met malle mutsjes en rare instrumenten die je níét in de strot werden geramd door de geformatteerde radio. Geestverruimend. Al snap ik best dat zélfs het Cactusfestival de wetten van de business ondergaat. Ik ben dankbaar voor elke editie, erkentelijk voor de jarenlange inspanning om het festival bijzonder betaalbaar te houden, en blij dat ik het telkens weer kan meemaken met de mensen die mij lief zijn. Vooral als de regen met bakken uit de lucht valt en wij daar dan samen staan te genieten van onze beginnende longontsteking.’
FEMKE DEN HOLLANDER (fotografe)
‘Mijn mooiste herinnering aan het Cactusfestival was 18 jaar geleden. Toen ging ik de eerste keer als moeder naar het Minnewaterpark, met mijn baby in een draagdoek. En ik dacht: hopelijk cross jij hier over acht jaar rond om bekers te verzamelen, terwijl ik kan chillen met de vrienden. Dat mijn kinderen – er kwam in de zomer daarna nog eentje bij – dat acht jaar later ook echt deden, vond ik zo mooi. Ik probeer er ook elk jaar bij te zijn. Verlof en reizen worden hier altijd afgestemd op dat weekend in juli. Niet alleen voor mij, maar voor veel Bruggelingen is het dé ontmoeting van het jaar op de mooiste openlucht-venue die we ons kunnen dromen. Er zijn geen uren, geen zorgen en geen stress. Alleen maar liefde, muziek, gelijkheid en samen zijn. Drie dagen van resonantie en in zekere zin zelfs genezing. ‘We spreken af aan de boom’, het is een uitdrukking geworden die ik niet moet of kan uitleggen. Als ik terugkijk op de afgelopen jaren herinner ik me nog heel goed hoe ik heb genoten van Zap Mama, Tracy Chapman, Elvis Costello, dEUS (wat was dát?), Jamie Lidell, Nordmann, Sylvie Kreusch en nog meer… Dit jaar kijk ik uit naar Tamino. Toen zijn nummer ‘Habibi’ uitkwam, was ik zo verliefd op hem dat ik flauwviel. En toen gebeurde dat ook nog een keer met ‘Indigo Night’(lacht).’
‘Toen ik jong was en nog geen geld genoeg had om een ticket te kopen, hielp ik mee als vrijwilliger, zowel aan de bar als bij het omruilpunt. Het was zo leuk om te zien dat kinderen zo konden opgaan in het verzamelen van die lege drinkbekers! Ik herinner me dat er een jongetje zoveel bekers had verzameld dat hij na drie dagen geld genoeg had om een nieuwe Playstation te kopen. Het Cactusfestival is altijd zo toegankelijk geweest voor kinderen en jongeren. Zij zijn het publiek van morgen. Al zal ik als oudere jongere ook altijd blijven gaan, natuurlijk! Misschien nog met enkele kleinkindjes, wie weet. Al dan niet in een draagdoek.’
JAN PODEVIJN (zanger bij Buddy Munro)
‘Mijn eerste keer Cactusfestival was op het Sint-Amandsplein in de jaren 1980, maar vraag me niet meer welk jaar het precies was. Vanaf 1988 ben ik een jaarlijkse gast op het festival en heb dan ook tal van magische optredens meegemaakt: Richard Ashcroft, Bryan Ferry, The B-52’s, een zwalpende Grace Jones die nauwelijks nog op haar stiletto’s kon staan wegens iets te veel genotsmiddelen, The Flaming Lips die met hun ballonnen, confettikanonnen en laserbeams een magische sprookjesachtige sfeer bouwden, Arno die de hele festivalwei liet meezingen (‘join, join, join’) en uiteraard dEUS die als top of the bill een tiental jaar geleden met een indrukwekkende set het Minnewaterpark in vuur en vlam zette. En dan vergeet ik er ongetwijfeld nog vele andere bands en artiesten die mij beroerd hebben.’
‘Ooit heb ik een dure eed gezworen om op zondagavond als allerlaatste man het festivalterrein te verlaten. Door mijn ietwat benevelde toestand herinner ik me niet exact meer of het me daadwerkelijk gelukt is, maar in mijn stoutste dromen heb ik het wel degelijk geflikt. Waar ik wel zeker van ben: in 2010 wou ik als allereerste op de maagdelijke festivalgrond van het Minnewaterpark staan, samen met mijn vriend Jan Degraeve, voor het openingsoptreden van I Am Kloot. Dat is gelukt en de stralende zon op mijn bol deed veel deugd! Het is een cliché, maar het Cactusfestival is het grootste pop-up café van Brugge. Je komt er ouwe bekenden tegen die je misschien maar één keer per jaar, en uitgerekend daar, ontmoet. Ik kijk alvast uit naar de concerten van onder meer Charlotte Adigery & Bolis Pupul, Madrugada, Haunted Youth, The Vaccines en Shame.’
JAN VAN ACKER (muzikant)
‘Ik denk niet dat ik sinds 1983 een editie van het Cactusfestival heb gemist. Give Buzze speelde op het Sint-Amandsplein en ik was daarvan volledig onder de indruk was. Grappig, want later heb ik nog een paar keer met die band op festivals samen gespeeld. Later is de start van het festival altijd het begin van mijn vakantie geweest. Het bezorgt me dan ook telkens een fijn gevoel om op vrijdagavond de festivalsite te betreden. De eerste na de coronaperiode had zelfs nog een extra dimensie!
‘Het is haast onmogelijk om alle bands te vernoemen die meer dan een gewone indruk op me hebben gemaakt, maar onder andere Charles & Les Lulus, Soulwax, Blue Blot, Burma Shave, Sixteen Horsepower, Paul Weller, Ziggy Marley, Woven Hand, The Presidents of the United States, Archie Bronson Oufit, Thurston Moore, Jasper Steverlinck en dEUS zitten daar zeker tussen. Ik hoor soms wel eens commentaar op de affiche – het kan natuurlijk nooit voor iedereen goed zijn -, maar als je alle namen bekijkt die daar door de jaren heen zijn gepasseerd dan vind ik dat er mooi geprogrammeerd werd en wordt.’
‘Dit jaar kijk ik enorm uit naar Madrugada. Ik vond het enorm jammer toen ze er in 2008 mee ophielden in 2008 na de dood van Robert Buras. Zanger Sivert Høyem heeft wel meerdere goede soloplaten gemaakt, maar die hadden, voor mij althans, niet de schoonheid van de Madrugada-albums. Benieuwd, dus!’
CHRIS DUSAUCHOIT (radio- en tv-figuur, ex-presentator Cactusfestival)
‘Mijn vroegste herinnering aan het Cactusfestival gaat terug naar de tijd toen het nog plaatsvond op het Sint-Amandsplein. In 1984 zag ik daar een optreden van Chow-Chow, de band van Bea Van Der Maat, onder het blauwe zeil. Het is een uniek festival in Vlaanderen: nergens anders kun je die aparte sfeer meemaken. Zo familiaal, de kindjes lopen in een rustige en veilige omgeving rond terwijl de ouders kunnen genieten van de muziek. Die fijne parksfeer heeft niet alleen invloed op het publiek, maar ook op de artiesten zelf. Ook backstage gaat het er los en ongedwongen aan toe. Niet te vergelijken met Rock Werchter waar je 37 polsbandjes nodig hebt en voortdurend mensen tegenkomt die niet voor de muziek komen. En ik kan het weten, want ik presenteerde tien jaar lang het festival. Ik mocht mijn hobby uitvoeren op het podium! Ik vermeed om ‘tekstjes uit het boekje’ te declameren, ik zorgde ervoor dat ik telkens iets zinnigs te vertellen had. Al was het de uitslag van een koers of een voetbalwedstrijd of een mededeling voor het publiek. Zo was er in 2013 een jong meisje dat haar ouders niet meer terugvond tussen de bezoekers. Ik ben met haar op het podium gegaan en we hebben daar samen met het publiek een mega-ontroerend moment beleefd. En ze heeft haar ouders teruggevonden!’ (ADC)
Reacties uitgeschakeld voor Uilen en vleermuizen: een natuurhistorie
Geplaatst door lfossaert op 22/06/2023
Uilen en vleermuizen hebben door hun levenswijze al altijd tot de verbeelding gesproken. Als nachtdieren speelden ze een grote rol in het volksgeloof, onbekend was meestal onbemind. Ook in ons cultureel erfgoed zijn ze goed vertegenwoordigd in tekst en beeld. Johan Boussauw schreef er een boeiende natuurhistorie over.
Er zijn verschillende soorten met elk hun specifieke kenmerken.
Voor een ornitholoog of natuurliefhebber is de vlucht van jagende uil in de schemer of de roep tijdens de nacht altijd een bijzondere waarneming. Met de ‘batdetector’ een vleermuis ‘s nachts kunnen identificeren is dan weer een speciale ervaring.
Het boek van Johan Boussauw neemt de lezer mee op zowel op biologisch als op cultureel vlak, met allerlei weetjes en feiten over deze speciale dieren. Ooit was er een associatie met dood en onheil, nu zijn ze, dank zij de inspanningen van natuurverenigingen-werkgroepen, beter gekend en bemind.
De auteur is ook grafisch kunstenaar en publiceert in zijn boek een mooie keuze van 15de– en 16de-eeuwse houtsnedes. Een aanrader voor wie wat meer over deze bijzondere dieren wil weten. (PJ)
Reacties uitgeschakeld voor Groep 24 creëert 3D-puzzel van de Brugse ‘Olletorre’
Geplaatst door lfossaert op 22/06/2023
Wie het Belfort graag op zijn schouw of in een vitrinekast zou willen plaatsen, kan dat vanaf nu, weliswaar in een formaat dat 300 maal kleiner is dan het origineel. Het entertainmentbureau Groep 24 – het Brugse bedrijf achter vele Monopoly-edities – maakte een 3D-puzzel van het monument op de Markt.
Het Belfort van Brugge ofte de Halletoren op de Markt is 83 meter hoog en bezit een beiaard met maar liefst 47 klokken. Wie zich waagt aan de stevige beklimming van de in totaal 366 trappen, wordt beloond met een fraai uitzicht over Brugge en omstreken. Sinds 1999 is het Belfort samen met nog 55 andere belforten in België en Frankrijk erkend en beschermd als UNESCO werelderfgoed.
Het Brugse bedrijf Groep 24 heeft een jarenlange staat van dienst in de spellenbranche en brengt nu een 3D-puzzel van dit Belfort in de winkels. Een realistisch en kwalitatief ontwerp was hierbij belangrijk voor de makers. ‘We hebben veel gediscussieerd met de fabrikant om het ontwerp naar wens te krijgen’, zegt Bart Steyaert de projectverantwoordelijke van Groep 24. ‘We stuurden zelfs gedetailleerde foto’s van de bakstenen naar de fabrikant om de structuur en de kleur ervan zo goed mogelijk weer te geven in de 3D-puzzel. Ook met andere details zoals de klok hielden we rekening. Het schaalmodel moest realistisch ogen. En dat is ook gelukt.’
De set bestaat uit 91 stukjes die je zonder knip- of plakwerk in anderhalf uur in elkaar kunt zetten. De modelbouwset met schaal 1:300 is een kant-en-klare puzzel met een eenvoudig te volgen stappenplan waardoor kinderen vanaf 7 jaar het Belfort kunnen nabouwen. De prijs voor deze 3D-puzzel bedraagt 20 euro.
‘In Brugge staan er nog heel wat machtige monumenten en statige stadspaleizen. Misschien doen we daar in de toekomst ook nog iets mee’, aldus zaakvoerder Pieter De Wulf. (ADC)
____
De 3D-puzzel is verkrijgbaar via shop.groep24.be, maar is ook te koop in verschillende winkels.
Reacties uitgeschakeld voor Wie heeft Delphine Lecompte vermoord?
Geplaatst door lfossaert op 20/06/2023
‘Ook mijn verhaal mag worden gehoord’
Vijfhonderd bladzijden: zoveel pagina’s had Delphine Lecompte nodig om haar levensverhaal, afgewisseld met pure fictie, bekend te maken. Autofictionele vertellingen schrijft de kritiek of een nieuw woord in de maak? Het coverbeeld, een somber kijkende auteur, schreeuwt in vurig rode letters om aandacht met de vraag ‘Wie heeft Delphine Lecompte vermoord’? ‘Oppervlakkige lezers vermoeden een thriller’, gniffelt Delphine.
Delphine Lecompte heeft een drukke en soms rumoerige periode achter de rug: deelname aan De Slimste Mens, de wekelijkse Humo-columns, talloze interviews, optredens in Musea Brugge, felle lezersbrieven (die ze opiniestukken noemt) en een tegendraadsheid die deels haar waarmerk is geworden. Daar moest een boek van komen, hoewel uitgeverij De Bezige Bij (die haar poëziebundels uitgeeft) de boot afhield. De Gentse uitgever Borgerhoff & Lamberigts sprong in het gat en noemt het nieuwe, lijvige boek meteen al ‘een meesterwerk’.
Een meesterwerk?
Daar kan over gediscussieerd worden, maar eerst stappen we af ten huize van de Brugse schrijfster in de Jan Boninstraat, één van de drie woningen waar Delphine geregeld verblijft. Waarom onze afspraak niet kan plaatsvinden in de Jan Miraelstraat waar de zo vaak geciteerde kruisboogschutter woont? Uitleg: op dinsdag verschijnt haar Humo-column en dat zorgt ten huize kruisboogschutter geregeld voor animositeit. Wij beperken ons wijselijk tot haar literaire verdiensten.
Ze kijkt fier naar haar boreling met de 500 pagina’s onversneden Delphine. En nee, deze keer dus niet uitgegeven door De Bezige Bij die na de publicatie van haar vorige boeken een pauze van een jaar wil inlassen, tot ergernis van de auteur. Borgerhoff & Lamberits leverde een klepper af: een monumentale levensschets van haar vroegste levensjaren in De Panne, het verblijf in Gent en de komst naar Brugge. De thema’s klinken vertrouwd met de moeder als vriendelijke en soms goedkope schietschijf. Wie de moeder kent uit Delphines vorige werk zal gemakkelijk meestappen in dit genre dat non fictie en fictie dooreen haspelt.
Het boek kreeg een felle titel mee met de retorische vraag: ‘Wie heeft Delphine Lecompte vermoord?’. Het boek oogst veel vriendelijke reacties, zegt de auteur, maar evenveel domme.
Werk op de plank
Een nieuwe uitgever, een nieuw geluid. Er ligt meteen een stapel werk te wachten, te beginnen met het Supermarktboek. Delphine werkte vijf jaar in de zuivelafdeling van de Carrefour, ontmoette er heel wat boeiende mensen en deed dat werk graag. Aan dit boek legt ze nu de laatste hand.
Een ander boek kon niet uitblijven: het Moederboek. Ze wordt sowieso al vaak opgevoerd en ook deze keer zal ze een steentje bijdragen. Lecompte kent de kritiek over de vaak opgevoerde moederfiguur op wie Delphine alles zou projecteren. Het zij zo. Tenslotte staat nog een brieven- en een dierenboek op de to do-lijst.
Het zit Lecompte voorlopig hard mee, hoewel ze geen beste beurt maakt op literaire bijeenkomsten. Op feestjes allerhande wordt ze vlot gemeden. Het maakt haar niet uit en verklaart haar soms felle uithalen naar collega’s. Enkele uitzonderingen: Tom Lanoye, Herman Brusselmans en Christophe Vekeman. ‘En voor alle duidelijkheid: tegen roekeloze integere dichters heb ik niets, het zijn de verwaande zelfingenomen ijdeltuiten zoals Ilja L.P. en Tommy Wieringa (maar ook Saskia De Coster) waartegen ik een aversie heb’, zegt ze.
Ik ben
Weinig auteurs in Vlaanderen schrijven met zoveel inlevingsvermogen als Delphine. Ze heeft zich ontwikkeld tot een sterke verhalenschrijver. Als illustratie omschrijft ze zichzelf als volgt: ‘Ik ben een onaantrekkelijke, niet meer zo jonge korzelige weerspannige egocentrische dichteres met een abominabele kop en een rotkarakter, maar ook mijn verhaal mag gehoord worden.’ (LUCFOSSAERT)
____
‘Wie heeft Delphine Lecompte vermoord?’, Uitg. Borgerhoff & Lamberigts
Reacties uitgeschakeld voor Feest in ’t Park luidt de zomer in
Geplaatst door lfossaert op 17/06/2023
De laatste zaterdag van juni is al drie decennia lang gereserveerd voor Feest in ’t Park, een gratis verbindend festival waar ontmoeting en solidariteit centraal staan. Op zaterdag 24 juni kunnen bezoekers zich in het Minnewaterpark weer laven aan wereldmuziek, lekker eten en live-acts. De 32ste editie van dit mondiaal festival richt de spots op het duurzaam omspringen met water.
Feest in ’t Park is meer dan dertig jaar geleden klein en spontaan begonnen. Het was de bedoeling om mondiale thema’s op een toegankelijke, aantrekkelijke manier aan het publiek voor te stellen. Waar de eerste editie zo’n 500 bezoekers lokte, is Feest in ’t Park ondertussen al uitgegroeid tot een festival dat maar liefst 10.000 mensen op de been brengt. Het festival is een vaste waarde in Brugge en geeft jaarlijks de aftrap van het zomerseizoen vol festivals en andere (muzikale) evenementen. Het DNA van Feest in ’t Park bleef tijdens al die jaren wel steeds behouden: een gezellig festival waar de ‘wereld’ in de kijker wordt gezet.
Zo informeert Feest in ‘t Park mensen over wat er in de wereld gebeurt op het vlak van mensenrechten, klimaat, gezondheidszorg, onderwijs, landbouw en eerlijke handel. Maar Feest in ’t Park betekent ook letterlijk ‘feestjeuh blazen’. De ingrediënten zijn daarvoor aanwezig op zaterdag 24 juni: zuiderse wereldmuziek, foodtrucks, infostands, een wereldkinderdorp met aandacht voor de SDG’s rond het thema water, workshops en dans.
Toppers op de affiche
Dit jaar pakt het solidaire festival uit met een veelbelovende affiche vol nationale en internationale artiesten. Het avondprogramma gaat van balkanmuziek van Radio Barbã, over Afrikaanse vibes, reggae en latin van London Afrobeat Collective naar hiphop en opzwepende muziek van Jahneration. Eén voor wereldtoppers in hun genre, die ook al hun opgang maakten op andere grote festivals zoals Dour en Couleur Café. Het Brugse dj-collectief Team Damp zorgt tussendoor en afsluitend voor extra zomerse vibes in het Minnewaterpark.
Focus op duurzaam waterbeheer
Feest in ‘t Park is ook een festival waar duurzaamheid en aandacht voor een betere wereld centraal staan. In het Minnewaterpark komt het publiek in de Water (af)Faire op een originele en interactieve manier meer te weten over het belang van water en hoe we er duurzaam mee kunnen omgaan. Zo leren de bezoekers hoe ze kunnen meehelpen aan het behoud van en de toegang tot proper water voor miljarden mensen.
Op de wereldmarkt lichten de meer dan 30 mondiale organisaties en
NGO’s toe hoe ze zich dagelijks inzetten voor duurzame projecten en kan
het publiek bij hen producten kopen om zo een steentje bij te dragen.
In het wereldkinderdorp kunnen kinderen op een speelse manier kennismaken met bepaalde problematieken, creatieve initiatieven en uitdagingen rond het thema water. Zo zal er dit jaar een belevenisparcours zijn, een escaperoom rond ‘de ontdekkingsreiziger’ en een boeiende SDG- zoektocht. (RD)
_____
Feest in ’t Park vindt plaats op zaterdag 24 juni van 14.00 tot 01.00 uur in het Minnewaterpark. Gratis toegang. In het Wereldkinderdorp zijn er activiteiten voor kinderen van 4 tot 12 jaar. www.feestintpark.be
Reacties uitgeschakeld voor Kunstevenement El Dorado in Dudzele
Geplaatst door lfossaert op 06/06/2023
Op de site van de Goudsblomme (Stationsweg 28 in Dudzele) kunnen bezoekers in het weekend van 10 & 11 juni werk bewonderen van (opkomende) jonge, professionele kunstenaars al dan niet verbonden aan een galerie. Het kunstevenement kreeg de naam El Dorado.
Het gaat om werk van de volgende (jonge) kunstenaars: Ada Van Hoorebeke, Guy Slabbinck, Ilse Monkerhey, Jef Meyer, Joost Pauwaert, Kato Six, Louise Delanghe, Sammy Slabbinck, Sharon Van Overmeiren, Silke Catteeuw Desmul en Willem Boel. Daarnaast staan de ateliers open van twee bedrijven Aardig Gedacht (www.aardiggedacht.com) en Studio LoHo (www.studioloho.com). Mee te maken op zaterdag 10 en zondag 11 juni. Op zaterdag van 11 tot 21 uur en op zondag van 11 tot 19 uur. (ADC)
Exit Magazine 