Exit Magazine

 

 

Vorig jaar, in het kader van de viering van de 100ste geboortedag van Kenneth Patchen (1911-1972), werd aan drummer John Hollenbeck gevraagd muziek te schrijven bij een aantal teksten van deze dichter, romanschrijver en schilder. Het was deze hommage die The Claudia Quintet, aangevuld met special guest Theo Bleckmann, in De Werf – 'one of the finest venues in Europe', bewierookte Hollenbeck later op de avond” – kwam brengen. Dat de teksten van Patchen voor een jazzproject worden gebruikt, mag niet verwonderen: al in de jaren '50 gaf hij op podia zelf 'jazz-poetry readings' begeleid door jazzmusici, onder wie Charles Mingus, die later in zijn autobiografie 'Beneath the Underdog' schreef: Patchen's a real artist…you'd dig him, doctor'.

 

Het overgrote deel van het repertoire kwam uit deze hommage-CD What is the Beautiful? (verschenen op het label Cuneiform Records en een aanrader!). Al van bij de opener 'Showtime' voelde je dat dit goed zat, dat deze combinatie van jazz en teksten, afwisselend gedeclameerd en gezongen door Theo Bleckmann – die wel uit een hoes van een Kraftwerk-LP leek weggestapt – wèrkte. Dat hoge niveau bleef het zestal de ganse avond aanhouden, met uitschieters als '23rd Street Runs into Heaven', een (van de vele) prachtige ode(s) aan zijn eeuwige levenspartner en muze Miriam, 'The Bloodhounds', qua thematiek – een lynchpartij – nauw verwant met en minstens even beklijvend als 'Strange Fruit' van Billie Holiday, en het hilarische 'Job' waarin wordt verwoord hoe iemand om den brode tot heel wat bereid is, tot hij uiteindelijk de limiet wel bereikt vindt en van antwoord dient: 'Shucks, I didn't want any job that bad'.

 

Op het programma stonden ook een aantal instrumentale stukken, o.a. 'Mates for Life' en 'Flock', composities die Hollenbeck op vraag van het Edinburgh Jazz and Blues Festival schreef, met als thema de natuur in het algemeen en ganzen in het bijzonder. 'Two Teachers' werd opgedragen aan de vorig jaar overleden Bob Brookmeyer. Met 'Peace of Green' als bisnummer werd een optreden afgesloten dat nog een stuk langer had mogen duren. Een optreden ook dat niet alleen steeds opnieuw naar de CD doet grijpen, maar tevens de nieuwsgierigheid aanwakkert zich te verdiepen in het oeuvre van de overtuigde pacifist Patchen, over wie Henri Miller getuigde: He represents all that a poet should represent, whether expressing himself in verse, in prose, in paint or in action.' (Paul Godderis)