Exit Magazine

DJ Grazzhoppa, de man, de mythe, maar ook de huiskunstenaar van Cultuurcentrum Brugge, laat het publiek van zondag 5 tot en met zondag 12 februari proeven van zijn wereld: hiphop en alles wat daarbij hoort. Grazz is ondertussen het genre overstegen en heeft zijn muzikaal universum verbreed, vandaar een diverse week. Op zaterdag 11 én zondag 12 februari inviteert hij zijn all time buddy Jamz Jamezon voor de creatie van een nieuw kunstwerk én een fijne babbel over hun vijftien favoriete platen(hoezen).

Bruggeling Jamz Jamezon (°1975) is bekend door zijn straatkunst (zie zijn prachtige murals in onder meer de Hauwerstraat en de Gistelse Steenweg/Hogeweg), maar werkt ook op doek en gerecycleerd materiaal. Daarnaast is hij striptekenaar, illustrator van kinderboeken en oprichter van ‘Sarazon Creative’, samen met zijn vrouw Sarah Van Dale (zie artikel JEF). Jamz en Grazz hebben een vriendschapsband die al tientallen jaren teruggaat. Zo werkten ze samen voor onder meer Project Grow 1.0, een comic met cd waarbij tal van Belgische artiesten hun medewerking aan verleenden.

‘In die tijd werkten we creatief samen en woonden we ook samen in Gent’, zegt Jamz. ‘Als er mixtapes werden gemaakt, tekenden we zelf de hoesjes aan tafel. Het blad ging rond. Dat was voor mij de start van Photoshop, maar wij waren ook straatartiesten en waren veel met graffiti bezig. Ik studeerde toen schilderkunst in Gent, maar ik was dat eigenlijk beu. Ik deed meer thuis dan op school. Ik wou een experimentele graphic novel maken dat alle wetten van de strip overboord gooide. België was toen nog niet klaar voor manga of comics uit Amerika. Van begin tot einde zie je mijn leerschool van Photoshop erin verwerkt. Het boekje zelf heeft in ons land geen fijne kritieken gekregen, maar is wel opgenomen in de archieven van het Museum of Modern Art in New York en Los Angeles en daar bestempeld als een ‘vooruitstrevend project’. Een mooie erkenning.’

EXit: Jij bent een echte ancien, want in 1987 was je in onze stede al bezig met graffiti …

Jamz: ‘Ik kreeg vrij vroeg de smaak te pakken om met een spuitbus te werken, maar ook breakdance interesseerde me enorm. De muziek was tof en ik was omringd door een leuke vriendenbende die op hetzelfde spoor zat.’

‘Graffiti was toen illegaal, maar wij probeerden het wel te brengen in de openbaarheid zodat het meer aanvaard werd. Voor er echt sprake was van street art, dachten wij er toen al aan om iets moois te creëren. Au fond heeft graffiti altijd de bedoeling gehad om de vergrijzing en het saaie beton van de (groot)steden tegen te gaan. Een beetje kleur in het leven te brengen en iets moois scheppen: voor mij heeft het altijd die connotatie gehad.’

EXit: Project Grow 2.0 is ontstaan tijdens de lockdown en is nu nog steeds live via Instagram en kort nadien op Youtube en Mixcloud te volgen.

Jamz: ‘Het uitgangspunt is: wat als je alles loslaat en improviseert? Het is een ultiem experiment. Zonder nadenken creëren we iets. Om de twee weken gaan Grazz en ik quasi onaangekondigd live op Instagram. Hij draait muziek, ik schilder een uur aan een stuk. Zonder voorbereiding. Dat maakt het spannend en telkens bijzonder.’

EXit: Op zaterdag 11 februari is het tijd voor de volgende stap. Met Project Grow 3.0 maak je in Exporuimte Biekorf een nieuw in situ kunstwerk op de tonen die door Grazz live ter plaatse worden gemaakt. Het publiek kan live meevolgen!

Jamz: ‘ Dat wordt een toffe avond. De hele gang van die ruimte zal ik in vier à vijf uur bewerken. Er staan geen wetten op wat het moet worden, maar ik denk dat ik iets in de ‘comic’-stijl zal doen en er zal ook een link zijn met de bigband van Grazz. We voegen er ook nog wat projecties aan toe om de avond volledig in te kleuren. Iedereen is welkom om het hele proces mee te volgen. Mijn werk zelf zal op die dag live te volgen zijn op de sociale media en nadien nog te bezichtigen tot en met 9 juni 2023.’ (ADC)

______

www.sarazoncreative.com en www.ccbrugge.be

‘Ik wou een boek schrjiven over het lot van migranten’

‘Schokkend Blauw’ was haar debuut in 2018 en dat ging niet onopgemerkt voorbij. Nu ligt boek twee ‘De Contrasprong’ in de Brugse winkeletalages en dat tapt uit een heel ander vaatje met een liefdesgeschiedenis en een migratieverhaal dooreen. Mathilde Van Deynse is een auteur met een boodschap.

‘De Contrasprong’ is ook de niet-evidente titel waarmee verwezen wordt naar een term uit de wereld van het ‘schoonspringen’. De thematiek wil vooral actueel klinken: anderstaligen, migratie, een brede kijk op relaties en een onverwacht slot. En opgelet: vreemdgaan in een relatie heet voortaan polyamorie.

Mathilde Van Deynse: ‘Ik wou een boek schrijven over het lot van migranten in Vlaanderen en daarbij vooral focussen op die buitenlanders die de taal grondig studeren, een opleiding afgewerkt hebben, zeer gemotiveerd zijn en desondanks geen plaats in onze maatschappij toebedeeld krijgen. Het gaat dus over mensen die voorheen in hun thuisland iemand waren (dokters, ingenieurs…) en zich nu niemand of waardeloos voelen.’

EXit: U bent zeer vertrouwd met die wereld?

Mathilde: ‘Ik geef nu al tien jaar les aan volwassen anderstaligen in ‘de Arsenaalstraat’, u wel bekend. Ik krijg daar de hele wereld in mijn klas. Daar hoorde ik tal van straffe verhalen die mij raakten. Verschillende cursisten kwamen mij hun persoonlijke levensverhaal vertellen. Maar naast de migratieverhalen werd ik ook gegrepen door de integratieverhalen.’

‘Als docent Anderstaligen heb ik het voorrecht met mensen te werken die hun verhaal willen vertellen, hun wedervaren in België. Het begint vaak met het moeizame proces om het Nederlands onder de knie te krijgen en als dit enigszins lukt al meteen op de barrière stoten dat de mensen rondom hen liever hun dialect blijven spreken dan standaardtaal te praten.’

EXit: Hoe en waar maken zij vrienden?

Mathilde: ‘Vrienden maken is een probleem omdat – zoals iemand het uitdrukte na de lockdown – Vlamingen sowieso graag in een bubbel leven en hun vriendschappen liever beperkt houden tot die paar vrienden.’

EXit: Uw boek spitst de aandacht toe op het positieve verhaal.

Mathilde: ‘Er zijn natuurlijk ook positieve geluiden. Belgen helpen graag. Zowel het vrouwelijke hoofdpersonage Nina als haar vriend Sven, een psychiater, gaan erg ver in hun hulpverlening. Al verwachten ze natuurlijk ook iets terug.’

‘Nina laat Saleem in haar huis wonen omdat hij een goede tangodanser is en haar danspartner wordt. In sommige situaties wordt duidelijk hoe dun de grens is tussen humanitaire hulp, authentieke hulp en een vorm van paternalisme. Je voorvoelt al hoe complex de relaties binnen het verhaal worden.’ (LF)

_______

‘De Contrasprong’, uitg. SKRIBIS, Mathilde Van Deynse

De Historische Zaal in het Stadhuis, naast de Gotische Zaal, heeft een nieuwe en boeiende invulling gekregen. Het onderwerp vertelt de havengeschiedenis van Brugge sinds 1134 (ontstaan ’t Zwin) tot op vandaag met de Port of Antwerp-Bruges. De blikvanger is de 8,5 meter lange maquette die vorig jaar al gebruikt werd in de tentoonstelling ‘Verdwenen Zwinhavens’. Met behulp van een koptelefoon verneem je veel over de evolutie van de kust, met dank aan een interactief 3-D-landschap.

Het Brugse havenverhaal is intussen breed gekend. De stad dankte (en dankt) immers zijn welvaart aan de verbinding met de (Noord)zee. Een eenvoudig verhaal was dat niet, want er moest voortdurend worden opgetornd tegen de permanente verzanding. Brugge deed er alles aan om het Zwin open te houden en liet daarom, in 1561, de bekende stadskaart van Marcus Gerards ontwerpen die een zeer rooskleurig beeld van een zeer toegankelijke haven moest geven. Publicitair een stunt, maar dat hield de oprukkende verzanding niet tegen.

De tentoonstelling toont meer dan de maquette. De volledig herwerkte stadskaart van Marcus Gerards oogt fris als nooit tevoren. Schilderijen van de Brugse Havenkom, tal van voorwerpen uit opgravingen en trivia (‘pijpen en wroeters’) uit de tijd van de inhuldiging van de Zeebrugse haven vervolledigen het beeld.

Stad van water

Geen toeval ook dat het recentste boek van de Brugse stadsgids Jo Berten (‘Brugge, stad van water’) uitvoerig ingaat op de Brugse havengeschiedenis. Hij noemt het ‘een verhaal van pijnlijk en gelukkig scheiden, van hoop en dus wanhoop. En steeds maar tussen dezelfde partners: Brugge en de zee’.

Jo Berten: ‘Geen enkele haven ter wereld doorstond meer kritiek dan de geplande Brugge-Zeehaven, het latere Zeebrugge, zelfs toen ze nog maar op papier bestond.’

Een (terechte) kritiek heeft Jo Berten op de nieuwe naamkeuze van de haven, vertaald als ‘Zeebruges’. Waarom vertaalde men niet ‘zee’ en heten de inwoners dan niet ‘Zeebrugeois’? (LF)

_____

Brugge en de zee, Stadhuis, Historische zaal, museabrugge.be/stadhuis

Van 27 januari tot en met 1 februari organiseert Uitwijken het vuurritueel ‘Sage’ van Compagnie Les CreaCoeurs  in zes verschillende Brugse wijken. Letterlijk en figuurlijk een lichtpunt in de donkerste en koudste periode van het jaar. 

Uitwijken bezoekt zoals steeds de buurten rondom de stadskern om dicht in de buurt van bewoners een cultureel programma te ontvouwen. Dit keer gaat het over de sfeervolle voorstelling ‘Sage’  van Compagnie Les CreaCoeurs. Een ritueel waarin muziek, dans en het vuur in een uniek spektakel samenkomen. Drie mystieke figuren brengen een mix van rook en vuur, op het ritme van de hartslag en, op de maat van de drum in hun hand. 

Data en locaties 

* Vrijdag 27 januari in de Venetiëstraat t.h.v. huisnummer 56, Zeebrugge 

* Zaterdag 28 januari aan de parking in de Pastoriestraat, Lissewege  

* Zondag 29 januari op het Werfplein, Christus-Koning  

* Maandag 30 januari aan de Begijnenvest t.h.v. het Sashuis, Brugge Centrum  

* Dinsdag 31 januari in Ten Putte t.h.v. huisnummer 31, Sint-Michiels  

* Woensdag 1 februari in de Gruitstraat t.h.v. huisnummer 3, Sint-Andries  

De voorstelling is gratis en iedereen is welkom.

____

www.uitwijken.be 

De man is 86 jaar, was een van de eerste oncologen in België en bouwde een indrukwekkende (inter)nationale medische carrière uit, maar besloot om vanaf zijn zeventigste zich enkel nog bezig te houden met de dingen die hij graag doet. Eén aspect daarvan was voordrachten geven over de geschiedenis van Brugge. Die heeft dr. Albert Clarysse nu gebundeld in tien leerrijke video’s op YouTube. ‘Nooit te oud om te leren en altijd leergierig blijven’, luidt zijn devies.

Dr. Albert Clarysse (°1936) heeft een boeiend leven om op terug te blikken. Hij studeerde en werkte in Amerika, Canada en Frankrijk en groeide in binnen- en buitenland uit tot een autoriteit op het vlak van kankerbehandeling. Enkele jaren geleden schreef hij zijn leven neer in een biografie die zich ‘ongecensureerd’ laat lezen. Vanaf zijn ‘pensioenleeftijd’ van 70 jaar dompelde hij zich onder in de geschiedenis van Brugge en puurde er een aantal interessante voordrachten uit. Tijdens de lockdown werkte hij die voordrachten uit in tien video’s die hij onlangs op zijn eigen YouTube-kanaal ‘Albert Clarysse’ heeft geplaatst. De onderwerpen zijn uiteenlopend. Het gaat bijvoorbeeld over onder meer de architectuurgeschiedenis van Brugge, de Brugse centrale begraafplaats, de geschiedenis van de augustijnen in Brugge en devoties tijdens de pestepidemieën in Brugge.

Ruime blik op de wereld

Dr. Clarysse doet alles in zijn eentje. Hij schrijft de teksten, neemt zelf de foto’s, monteert alles tot één geheel en spreekt daarna de vertelstem in. ‘Die nieuwe technologie heeft voor mij geen geheimen, want ik werk al sinds 1984 met een computer. Ik hoop dat de mensen iets opsteken en dat ze appreciëren wat het mooie Brugge te bieden heeft. Van ’s morgens tot ’s avonds zit ik aan mijn bureau te studeren. Ik richt mijn blik niet alleen op Brugge, hoor. Ik heb me ook jarenlang verdiept in onder meer het klimaat en China, maar die video’s zal ik voorlopig nog niet posten. Dagelijks volg ik het nieuws op buitenlandse zenders. Je bent nooit te oud om te leren’, aldus dr. Albert Clarysse. (ADC)

____

De video’s zijn terug te vinden op het YouTube-kanaal van Albert Clarysse.

Een nieuwe EP voor Shuriken II, maar meteen ook wel een nieuw geluid voor de Brugse band rond Thomas Meire, Herman Axters, Brent Thysebaert en Ellen Bosma. De vijf nummers op ‘Untitled’ klinken toegankelijker en ‘speelser’ dan de vorige songs op ‘Dualism’. En dat is een bewuste keuze.

Thomas Meire: ‘Deze EP volgt eerder de flow van hoe ik als persoon geëvolueerd ben. Ik heb veel kwaad- en bitterheid uit m’n verleden losgelaten en ben nu gewoon een stuk gelukkiger tout court. Twee jaar geleden ben ik ook gestopt met alcohol drinken wat m’n moodswings serieus gestabiliseerd heeft. De muziek is nog steeds vrij energiek, maar minder agressief dan vroeger, meer dansbaar als het ware. Ook sluipen er steeds meer dub- en ragga-invloeden in onze tracks, genres met hun roots in underground culture, maar die toch een vrij ruim publiek kunnen bekoren.’

EXit: Ik moest denken aan The Prodigy van weleer wat een compliment is voor jullie muziek. Akkoord?
Thomas: ‘Ik heb tonnen respect voor The Prodigy. Ik hou sowieso van hun oldskool ravesound met ruwe breakbeats. De sound op onze EP is ook wat geïnspireerd op die oude warehouse jungle/rave cultuur, maar dan gemixt met recente sounds en productietechnieken. Daarnaast houd ik ook van de hedendaagse ietwat meer pop-gerichte drum & bass met artiesten zoals Sub Focus, Metrik, High Contrast, Chase & Status …’

EXit: Rapper Ozi One treedt meer op de voorgrond met zijn bijtende lyrics. Ook op een liveconcert staat hij in de frontlinie?
Thomas: ‘De samenwerking met Herman verloopt steeds spontaner. We hebben tijdens de coronaperiode ook vaak gewoon online ideeën uitgewisseld waaruit bijvoorbeeld het nummer ’Cool Down‘ is ontstaan. Hij is op deze EP ook op elk nummer aanwezig. Live is Herman van een gastartiest geëvolueerd naar de frontman en MC (master of ceremony). Het leuke is de variëteit van stijlen die Herman in Shuriken kwijt kan: hiphop, dancehall, reggae, mc’ing maar ook op de wat ruigere nummers staat hij z’n mannetje.’

EXit: Jullie schuwen de maatschappijkritiek niet in jullie songs. Waar en hoe gaat het fout in de wereld?
Thomas: ‘We hebben niet de ambitie om een uitgesproken politieke band te zijn, maar we kunnen er niet omheen dat de wereld toch in een serieuze impasse zit. We zitten gewoon met vreselijke ‘leiders‘ wereldwijd die polarisering, destructie en ongelijkheid in de hand werken. Het openingsnummer ’Gone Too Far‘ bijvoorbeeld gaat over een wereld waarin de mensheid zichzelf steeds verder van de essentie ziet wegdrijven gestuurd door ego, hebzucht en machtslust tot op het punt dat terugkeren onmogelijk wordt. We lijken zingeving en connectie met het mystieke kwijt te geraken en in de plaats aanbidden we vergankelijk materieel bezit waar vaak bloed aan hangt. Holle beroemdheden worden op handen gedragen en we geraken door de technologische evolutie steeds verder geïsoleerd van elkaar. De mens waant zich boven de natuur met alle desastreuze gevolgen vandien.’ (ADC)

_____

vi.be/platform/shuriken2

Hij is traverso speler, klavecinist, ensemble leider en muziekleerkracht. Door de Belgische muziekpers werd hij uitgeroepen tot Jonge Musicus van het jaar 2020 en Klara selecteerde hem in 2021 als een van de Twintigers. Beniamino Paganini behaalde heel wat diploma’s, allemaal met grote onderscheiding. Hij torst een naam die doet dromen. Zijn jongste cd verkent de muziek van ‘The Bachs & the flute.’

Beniamino Paganini is oprichter en, samen met vriendin Nele Vertommen, artistieke leider van Musica Gloria, waarmee ze concerteren voor zeer gevarieerde organisaties. Verder werkt hij samen met vele andere ensembles zoals Il Gardellino, B’Rock en La Petite Bande . 

Beniaminoheeft al van jongs af aan een passie voor oude muziek. Op 16-jarige leeftijd startte hij aan beide Koninklijke Conservatoria van Brussel, later aan de conservatoria van Leuven en Den Haag. Hij studeerde traverso bij Barthold Kuijken, Frank Theuns en anderen, en klavecimbel onder andere bij Frédérick Haas. Naast zijn hoofdinstrumenten, traverso en klavecimbel, treedt hij ook met orgel en blokfluit op.

Paganiniis een talent zonder weerga. Hij ziet muziek als levensvulling, een bezigheid die hij beoefent van ‘s ochtends tot ‘s avonds. Tijd voor andere zaken zit er niet in.

Beniamino Paganini: ‘Ik ben misschien de eerste leerling die indertijd aan het Stedelijk Conservatorium meteen begon met OudeMuziek. Op tienjarige leeftijd begon ik met traverso en een jaar later met klavecimbel. Ik besef dat zo’n radicale keuze voor Oude Muziek en traverso, in plaats van dwarsfluit, niet evident is. Maar de smaak was er meteen. Vanaf mijn zes, zeven jaar hebben mijn ouders me meegetroond naar vele wedstrijden en concerten, zoals op het Musica Antiqua-festival. Dat hielp.’

‘Mijn belangrijkste criterium bij mijn instrumentkeuze was dat het een barokinstrumentmoest zijn. Ik was waarschijnlijk de eerste die in Brugse Conservatorium zo vroeg met traverso begon. Aan het Conservatorium heeft men een traverso van kleiner formaat moeten bestellen, omdat mijn vingers nog niet lang genoeg waren voor een normaal instrument.’

Paganini en Musica Gloria
Het ensemble Musica Gloria heeft intussen een stevige basis opgebouwd met als missie oude muziek op een  levendige, kleurrijke en historisch geïnformeerde manier. Ze spelen dan ook met kopieën van historische instrumenten. Het ensemble deinst niet terug van bekende kleppers en brengt ook graag ten onrechte onbekende werken ten gehore.

Hun jongste cd bij het Duitse label Pan Classics kaapte vier sterren weg bij De Standaard. Het thema is bekend: werken van componisten uit de Bach-dynastie, chronologisch opgebouwd met muziek van vader tot jongste zoon Bach. Deze muziek was al te horen tijdens hun optreden in het recente Iedereen Klassiek. (LF)

____

Beniamino Paganini & Musica Gloria,The Bachs & The Flute, Pan Classics

De nieuwe comedyclub ‘Wolinski’ (Oostendse Steenweg 36, Brugge) is het geesteskind van comedian David Galle en Marloes De Cloedt die hun passies doen samenvloeien. ‘Wolinski wordt meer dan een comedyclub, want naast een maandelijkse comedy night met de beste comedians uit de Lage Landen zullen hier ook workshops modeltekenen, danslessen, expo’s en boekvoorstellingen plaatsvinden’, zeggen David en Marloes.

David Galle en Marloes De Cloedt vormen in het dagelijkse bestaan een koppel, maar fietsen ook op professioneel vlak als een goed geoliede tandem door het leven. Ze bundelden recent hun krachten om hun passies te verenigen in Wolinski, een nieuwe hotspot voor mensen die houden van creativiteit en originele invalshoeken.

Comedy

‘Elke eerste zaterdag van de maand moet Wolinski een plaats worden waar comedians graag willen optreden en waar het publiek een comedy-belevenis ervaart die het elders niet vindt’, zegt David. ‘In de zaal is er plaats voor 80 mensen die allemaal van dichtbij en in de beste omstandigheden bekende en minder bekende comedians aan het werk kunnen zien.’

De kleine en grote namen uit de comedywereld zullen er try-outs en geroutineerde sets brengen. ‘Arnout Van Den Bossche, Steven Mahieu, Joost Van Hyfte, Raf Coppens, Gili en Amélie Albrecht staan al op het programma’, zegt Galle.

Dans

De zaal van Wolinski heeft een multifunctioneel karakter. Een ideale plaats voor Marloes De Cloedt om er danslessen te organiseren. Marloes kan bogen op een rijkgevulde danscarrière. Ze volgde in het middelbaar haar vooropleiding dans in het Kunsthumaniora (MUDA) in Gent en volgde daarna vier jaar de opleiding moderne theaterdans aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten (AHK). Ze werkte bij verschillende dansgezelschappen in Nederland waaronder ‘Meekers’, het danstheatergezelschap van Arthur Rosenfeld. ‘Ik heb tien jaar professioneel gedanst en geef ondertussen al 20 jaar dansles. Uit alle verschillende dansstijlen waar ik in al die jaren in contact mee kwam, heb ik een eigen les ontwikkeld’, zegt Marloes. ‘Het gaat om een verzameling bewegingen – gaande van ballet, pilates, yoga, workout – die ik nu allemaal in een les van één uur heb gebald onder de naam ‘full spectrum flow’. Op dinsdag en donderdag kan een groep van 8 tot 10 mensen van alle leeftijden deze les volgen. Het draait niet om conditie, maar wel om lenigheid, kracht en core stability. De les is een flow van een uur aan bewegingen waar de cursisten een aparte beleving in onze studio ervaren.’

In de toekomst plant Marloes ‘speciale’ workshops zoals een ‘metalworkout’. 4Een ideale en gezonde manier om op harde muziek eens alle agressie los te maken4, zegt ze.

Cartoon

De naam van de nieuwe zaak is geïnspireerd op de figuur van de Franse striptekenaar en cartoonist Georges Wolinski (1934-2015). De vader van Marloes is Marc De Cloedt, beter bekend onder zijn artiestennaam Marec. Marec tekent al decennialang cartoons voor diverse media (Het Nieuwsblad, Dag Allemaal …) en behoort tot het kransje van de beste cartoonisten van het land. Hij mag natuurlijk niet ontbreken in dit pand langs de Oostendse Steenweg. 4Natuurlijk ken ik het schitterende tekenwerk en het boeiende leven van Georges Wolinski door mijn vader’, zegt Marloes. ‘Hij is altijd in ons leven aanwezig geweest. Bij mij op het vlak van cartoons, bij David op het vlak van comedy. David is een grote fan van de Franse komische cinema en Wolinski heeft veel affiches voor Franse films ontworpen.’

‘Met Wolinski hebben we een manier gevonden om te doen wat we graag doen. Comedy, danslessen, workshops, expo’s organiseren… Alles kan, zelfs een burlesque-optreden, een gidsbeurt of een vinylmarkt sluiten we niet uit. Het begrip ‘curiositeiten’ is immers een vlag die vele ladingen dekt,’ aldus Marloes De Cloedt en David Galle. (ADC)

_____ 

www.wolinski.be

Jo Berten (°1944), de bekende Brugse stadsgids, heeft naar eigen zeggen met ‘Brugge, stad van water’ zijn laatste boek over Brugge afgeleverd. De titel mag dan al een beetje suf klinken, het boek is een vat vol verhalen en interessante anekdoten die de Brugse havengeschiedenis in korte leesbare stukjes vertellen.

Jo Berten, een carrière lang lesgever in het Sint-Lodewijkscollege, opent zijn boek met een liefdesverklaring aan de stad die ‘het mijne is, mijn dukdalf, mijn kleinschalige grootstad, mijn antidotum, mijn verenkleed, mijn panache, mijn vluchtheuvel, mijn wel en wee’. Eenhele boterham, zo blijkt.

Er zit gelukkig structuur in het boek doorheen de tientallen feiten en feitjes. Berten vat ze samen in zes hoofdstukken, met Brugge en het water als rode draad. Te beginnen met het verhaal van het Zwin, over de Reien tot de haven van Zeebrugge en uiteindelijk het fusieverhaal met Antwerpen.

1134

Kriskras verdeeld over de 216 pagina’s vindt ook de verstokte Brugge-lezer heel wat nieuwe en/of recente inzichten. Berten maant ons aan: ‘Er is maar één datum die elke rechtgeaarde Bruggeling moet onthouden: 1134. Toen ontstond het eigenlijke Zwin tijdens een stormvloed.’

Veel aandacht gaat naar de Poortersloge op het Jan van Eyckplein, bekend door de aanwezigheid van (het vaak aangeklede) Beertje van de Loge. Het standbeeld van Van Eyck op die plek werd in 1880 twee keer ingehuldigd: een keer voor de francofone Bruggeling, een week later voor de Vlamingen. Ook het verhaal van Boudewijn met de ijzeren arm moet eraan geloven wegens fictie (?) Bedoeld was: Boudewijn van aan de rivier de Ijzer.

Het mooiste verhaal gaat wellicht over Constantin Rodenbach, een weinig bekende figuur met een indrukwekkend palmares als politicus, chirurg, logebroeder, lid van het Nationaal Congres en … organisator van een Beeldenstorm waarbij alle beelden van het Stadhuis werden vernietigd. De rest van dit verhaal leest u zelf in ‘Brugge, stad van water’. (LUC FOSSAERT)

_____

‘Brugge, stad van water’ is uitgegeven bij Borgerhoff-Lamberigts

Onder het motto ‘Er kan er nog altijd eentje bij’ hebben drie eminente Bruggekenners (Nico Blontrock, Rudy De Nolf en Chris Weymeis) het verborgen leven van deze stad in woord en beeld gebracht, en dat in de drie landstalen. Het boek ‘Brugge Ongezien/Invisible/Unseen’ lost de hoge verwachting in en toont een beeld van een stad die veel geheimen bewaart op ‘ongeziene’ sites.

Waarom alweer een boek over Brugge terwijl de oogst daarvan de voorbije twee jaar al aanzienlijk was? Zo beet Jan Dumolyn de spits af met zijn Brugge-klassieker ‘Brugge, een Middeleeuwse metropool’. Kunsthistoricus Jean Luc Meulemeester pakte lijvig uit met ‘Jan van Eyck en Brugge’, de Brugsefotograaf Jan Darthet excelleerde met het terecht geprezen fotoboek ‘Stilleven’. Eris natuurlijk ook nog het tentoonstellingsboek ‘Oog in Oog met Hugo Van Der Goes’ dat ook internationaal veel lof scoorde en het volumineuze ‘Brugge voor Napoleon’ dat in meer dan 600 bladzijden deze stad onder het Franse bewind beschreef.

Vijftig locaties

En nu is er een boek dat zweeft tussen tekst- en kijkboek met hier een aparte vermelding voor het knappe fotowerk van Rudy De Nolf.

‘Brugge Ongezien’stapte af op vijftig locaties, volgens de auteurs stuk voor stuk onbekende plekken en plekjes en meestal (maar gelukkig niet allemaal) niet toegankelijk voor het ruime publiek. Zichtbare uitzonderingen hierop zijn onder meer b&b B’Guest, Hotel De Castilion, het Adornesdomein, Wijnhandel Feys, het Begijnhof, de Ezelpoort en de bank BNP Paribas Fortis. Boeiende verrassingen zijn weggelegd voor het Heester Gerard De Groote (Biezenstraat), de verborgen ruimtes in het Stadhuis, de alsnog  weinig bekende Sint-Ivokapel op de Burg, de sobere protestantse kapel ’t Keerske, het vroegere vestzaktheater(tje) De Korrekelder, het Karmelietessenklooster in de Schuttersstraat en andere ongeziene plekjes.

De auteurs hebben zichtbaar plezier beleefd aan een boek dat wellicht uitnodigt voor een vervolg dat dan ook de Brugse rand in het vizier neemt. Chris Weymeis waarschuwt ook:’ Sommige beelden worden wellicht ook geschiedenis wanneer over afzienbare tijd het gebouw in kwestie een andere bestemming of een renovatie krijgt.’ (LF)

_____

‘Brugge Ongezien/Invisible/Unseen’, 29,95 euro, 176 pagina’s, uitg. De Boekenmaker