Marc Wildemeersch fileert het turbulente leven van kabouter-agitator Roel van Duijn
Toe opa, vertel nog eens over Mei ‘68 en de Nederlandse ‘Kabouter-beweging’. Het waren dan ook turbulente tijden met Amsterdam als epicentrum voor politieke agitatie. Op de Dam werd geslapen, in het Vondelpark geblowd, maar overal doken nieuwe actievormen op die vandaag bon ton zijn. Inspraak was het toverwoord, weg met kernenergie, biologisch tuinieren een must, ban-de-bom-optochten en sit-ins waren favoriete kost.
De onbetwiste roerganger van deze zachte revolutie was woelwater Roel van Duijn, een man met grote verdiensten, maar blijkbaar zonder lijvige bibliografie en die is er nu wel. Pleger van dienst is Marc Wildemeersch uit Koolkerke. Voor zijn verhaal had hij niet minder dan 450 pagina’s nodig. Aanbevolen voor wie een en ander heeft meegemaakt.
EXit: Dit is toch een onwaarschijnlijk verhaal. Een Vlaming die de mosterd in Nederland haalt.
Marc Wildemeersch: ‘Het idee voor dit inderdaad lijvige boek kwam er tijdens een partijtje joggen op de Vesten tijdens een Klara-programma waarin Mei ’68 uitvoerig werd besproken en herdacht. Ik was toen nog heel onbekend met deze historie waarin begrippen als Provo, Kabouters, wethouders, bio-boer en opiniemaker de revue passeerden. Ik wilde toen meer te weten komen over een van de hoofdfiguren, maar er bleek weinig voorhanden, alsook een deugdelijke biografie. Meteen rijpte het idee om het zelf te proberen.’
‘Al lezend stelde ik vast dat Van Duijn, net als een figuur als George Orwell, een ‘ziener’ was. Hij was (en is) iemand die zijn tijd lang voorop was. Dat trekt mij aan: mensen die heel ver in hun engagement gaan, hoewel ze daardoor vaak verguisd worden. Van Duijn was alleen populair bij Provo(Nederlandseanarchistische protestbeweging) en bij jongeren. De burgerij lustte hem rauw, de Staatsveiligheid hield hem nauw in het oog.’
EXit: Hoe hebt u Van Duijn uit zijn kot gelokt?
Wildemeersch: ‘Met een mailtje en hij reageerde onmiddellijk met ‘kom eens naar Amsterdam’. Het klikte niet meteen, maar mijn echtgenote Ellen wist hem uiteindelijk over de streep te trekken. Nadien hebben we honderden e-mails uitgewisseld.’
‘Wat mij fascineert aan deze man? Vooreerst is het een figuur die zichzelf voortdurend heruitvindt. De ondertitel van het boek luidt niet zomaar ‘Provo, Kabouter, schaker, politicus, bio-boer, liefdesconsulent, historicus en opiniemaker’. Hij was het allemaal. Een van zijn grootste verdiensten is dat hij de talloze kleine snipperpartijtjes heeft samengebracht in GroenLinks.’
EXit: Hoe bent u te werk gegaan?
Wildemeersch: ‘Ik koos ervoor om het verhaal chronologisch op te bouwen. Ordenen naar thematiek is niet mijn ding. Daarbij werd ik een tijdje gecoacht door Evert Fennema, een vakman. Hij gaf mij de goede raad ‘Volg het pad van de vrouwen’. Heb ik gedaan. Het waren er vier in totaal en elk hebben ze een grote invloed op zijn leven gehad. Met drie ervan heb ik nauw contact gehad.’
‘Waarom het boek niet door een Nederlander is geschreven weet ik ook niet. Geen sant in eigen land, zeker? Bovendien heeft hij zijn werk aan een archief geschonken. Zo ijdel is hij wel.’
EXit: Tot slot: u noemt hem een ziener. Is dat niet een beetje hoog gegrepen?
Wildemeersch: ‘Tja, ik had die vraag verwacht en wellicht hebt u gelijk. Ik zou dat woord nu niet meer gebruiken. In Nederland is het bijzonder slecht aangekomen. Het roept daar vervelende connotaties op. Vandaag zou ik het woord ‘visionair’ gebruiken.’
_____
‘Roel van Duijn, een ziener in Nederland’, Marc Wildemeersch, uitg. Aspekt, 447 blz.
Van Duijn over Wildemeersch
‘Natuurlijk was ik getroffen door de presentatie van de biografie over mijn leven van Marc Wildemeersch. Hij deed dit bescheiden en nauwkeurig. Zoals hij is, ‘neutraal positief’ noemt hij het zelf. Hij heeft zich heel grondig in mijn leven verdiept, maar heeft tegelijk ook afstand gehouden, heeft zich niet overdreven geïdentificeerd met zijn hoofpersoon, maar is zichzelf gebleven met zijn eigen kijk op mijn streken.’ (LF)
Exit Magazine 